Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Joanna Stelmasik
Protokolant:	Paula Nowosielecka

po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2016 r.

na rozprawie

w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko Biuro (...) i Spółka spółce jawnej z siedzibą w S., G. K., P. K. (1), M. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanych Biuro (...) i Spółka spółki jawnej z siedzibą w S., G. K., P. K. (1), M. K. solidarnie na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 21 706,82 zł (dwadzieścia jeden tysięcy siedemset sześć złotych 82/100) wraz z ustawowymi odsetkami (określonymi od dnia 1 stycznia 2016 r. jako odsetki ustawowe za opóźnienie) liczonymi od kwot:

- 1 285,02 zł od dnia 31 sierpnia 2014 r.;

- 2 535,78 zł od dnia 2 września 2014r.;

- 7 984,93 zł od dnia 24 września 2014 r.;

- 1 289,10 zł od dnia 4 października 2014 r.;

- 1 696,79 zł od dnia 7 października 2014 r.;

- 4 141,53 zł od dnia 21 października 2014 r.;

- 2 773,67 zł od dnia 11 listopada 2014 r.;

II.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 3 503,00 zł (trzy tysiące pięćset trzy złote 00/100) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt X GC 434/15

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniosła do Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w W. pozew przeciwko pozwanym Biuro – (...) K. i spółka spółce jawnej, G. K., P. K. (1) oraz M. K. o zapłatę kwoty 21.706, 82 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwot: 1.285, 02 zł od dnia 31 sierpnia 2014 roku; 2.535, 78 zł od dnia 2 września 2014 roku; 7.984, 93 zł od dnia 24 września 2014 roku; 1.289, 10 zł od dnia 4 października 2014 roku; 1.696, 79 zł od dnia 7 października 2014 roku; 4.141, 53 zł od dnia 21 października 2014 roku oraz od 2.773, 67 zł od dnia 11 listopada 2014 roku oraz kosztami postępowania.

Uzasadniając żądanie pozwu powódka wskazała, że w ramach prowadzonej przez strony działalności gospodarczej nawiązały one współpracę handlową, w wyniku której pozwana spółka kupiła u powódki towary. Strona powodowa podała także, że towar został wydany pozwanej, która odebrała go bez zastrzeżeń, a następnie pozwana obciążona została z tego tytułu fakturami. Pozwani nie odpowiedzieli na wezwanie do zapłaty, nie kwestionowali także istnienia ani wysokości wierzytelności powódki.

W dniu 13 stycznia 2015 roku pozwana Biuro (...) i Spółka spółka jawna wniosła sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty, w tym samym dniu sprzeciw wniosła także pozwana G. K., pozwany P. K. (1) oraz pozwany M. K..

W uzasadnieniach sprzeciwów pozwani podnieśli te same twierdzenia i zarzuty, zaskarżyli nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w całości i wnieśli o oddalenie powództwa. Podnieśli zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w W., gdyż zdaniem pozwanych w pomiędzy powódką a pozwaną spółką nie zawarta została umowa, umowa nie łączyła tym bardziej wspólników spółki pozwanej i powódkę. Zaprzeczyli aby pozwana spółka otrzymała towar wskazany w załączonych do pozwu fakturach VAT, a także aby towar ten był zamawiany i zawarta została umowa jego sprzedaży.

Pozwana spółka przyznała, że załączone do pozwu zamówienia pochodzą od niej, jednak powódka nie wykonała tych zamówień, nie potwierdziła również przyjęcia oferty. Pozwani zaprzeczyli aby otrzymali wezwanie do zapłaty. Odnosząc się do faktur pozwani wskazali, że nie zostały one przez nich podpisane, natomiast faktura jako dokument prywatny jako dokument prywatny stanowi jedynie dowód złożenia przez powódkę oświadczenia określonej treści. Pozwani wskazali również, że daty dołączonych do pozwu faktur są datami wcześniejszymi niż dostarczenia towaru, a na listach przewozowych brak jest daty, związku z czym nie sposób stwierdzić kiedy i jaki towar miał zostać pozwanej spółce dostarczony. Wydruki te nie mogą zostać uznane za list przewozowy, gdyż nie zawierają one takich elementów jak rzeczy, masy, liczby sztuk przesyłki, sposobu opakowania i oznaczenia. Pozwali podnieśli, że z treści pozwu nie wynika podstawa żądania zapłaty w zakresie kwoty 1.285, 02 zł oraz odsetek od tej kwoty. Spółka pozwana zaprzeczyła aby otrzymała faktury oraz wezwania do zapłaty.

Postanowieniem z dnia 23 lutego 2015 roku Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w W. stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością oraz Biuro (...) i Spółka spółkę jawną łączyła długoletnia współpraca w zakresie sprzedaży towarów przez powódkę na rzecz pozwanej.

Zamówienia towaru Biuro (...) i Spółka spółka jawna dokonywała poprzez wiadomości mailowe wysyłane do pracowników (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Następnie na tej postawie wystawiany był dokument WZ dostarczany wraz z towarem oraz generowana faktura VAT przekazywana spółce pozwanej poprzez wiadomość mailową.

Dowód:

−

Zeznania świadków M. C., P. S. znajdujące się na płycie CD, k. 222

W dniu 20 maja 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ( dostawca) oraz Biuro (...) i Spółka spółka jawna (odbiorca) zawarły porozumienie dotyczące przesyłania faktur elektronicznych. Strony porozumienia ustaliły, że dostawca będzie wystawiać faktury w formie nieedytowalnego pliku (...) za zakupy dokonywane przez odbiorcą oraz dostarczać je drogą elektroniczną na adres odbiorcy a.gorka@ (...).biuroplus.pl zapewniając autentyczność pochodzenia i integralność danych zawartych w fakturze, na co odbiorca wyraża zgodę.

Dowód:

−

Porozumienie, k. 117

Poprzez wiadomość mailową z dnia 2 lipca 2014 roku wysłaną pracownikowi powódki, pracownik pozwanej spółki P. K. (2) dokonał zamówienia materiałów biurowych.

Poprzez wiadomość mailową z dnia 27 lipca 2014 roku wysłaną pracownikowi powódki, pracownik pozwanej spółki P. K. (2) dokonał zamówienia materiałów biurowych: kołonotatnika ( 10 sztuk), kołonotatnika ( 10 sztuk), kołonotatnika ( 15 sztuk), nożyka do tapet ( 20 sztuk), segregatora A4 ( 20 sztuk), skoroszytu wiszącego ( 825 sztuk), teczki kopertowej ( 10 sztuk), teczki kopertowej ( 5 sztuk), teczki kopertowej ( 10 sztuk), teczki kopertowej ( 10 opakowań), teczki wiszącej ( 200 sztuk), teczki wiszącej ( 200 sztuk), teczki wiszącej ( 225 sztuk), teczki wiszącej ( 200 sztuk) oraz zegara ściennego ( 1 sztuka).

Następnie w dniu 1 sierpnia 2014 roku pracownik pozwanej spółki P. K. (2) dokonał zamówienia materiałów biurowych: kalki kreślarskiej ( 2 opakowania), koszulki A4 ( 60 opakowań), koszulki krystalicznej ( 40 opakowań), koszulki na wizytówki ( 20 opakowań), podkładu na biurko ( 5 sztuk) oraz teczki na dokumenty ( 5 sztuk).

Poprzez wiadomość mailową z dnia 6 sierpnia 2014 roku wysłaną pracownikowi powódki, pracownik pozwanej spółki P. K. (2) dokonał zamówienia materiałów biurowych: kalki kreślarskiej A3 ( 1 opakowanie), kalki kreślarskiej A4 ( 2 opakowania), kleju ( 24 sztuki) oraz koszulki CD ( 140 opakowań). W dniu 11 sierpnia 2014 roku pracownik pozwanej spółki P. K. (2) dokonał zamówienia materiałów biurowych: kołonotatnika ( 5 sztuk), koszulki krystalicznej ( 80 opakowań), koszulki na suwak A4 ( 1 opakowanie), koszulki na suwak A5 ( 2 opakowania), podkładu na biurko czarnego ( 20 sztuk) oraz podkładu przeźroczystego na biurko ( 10 sztuk). W dniu 20 sierpnia 2014 roku dokonał zamówienia koszulki krystalicznej ( 200 sztuk), podkładu na biurko ( 10 sztuk) oraz teczki wiszącej ( 25 sztuk).

Poprzez wiadomość mailową z dnia 2 września 2014 roku wysłaną pracownikowi powódki, pracownik pozwanej spółki P. K. (2) dokonał zamówienia materiałów biurowych: koszulki CD A4 ( 20 opakowań), koszulki krystalicznej A4 ( 100 opakowań), koszulki na katalogi ( 10 opakowań), nożyka do tapet ( 20 sztuk), teczki kopertowej ( 5 sztuk) oraz teczki skórzanej na dokumenty ( 5 sztuk).

Pozwana nie składała zastrzeżeń jakościowych oraz ilościowych co do dostarczonego towaru.

Dowód:

−

Zamówienia wysłane mailowo, k. 49-69

−

Zeznania świadków M. C., P. S. znajdujące się na płycie CD, k. 222

W dniu 1 lipca 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę obciążającą Biuro – (...) K. i Spółka spółkę jawną na kwotę 1.507, 08 zł za materiału biurowe, z ustalonym terminem płatności w ciągu 60 dni ( 30 sierpnia 2014 roku).

Towary te zostały dostarczone na adres: Słoneczny Sad 2/4 w D. w dniu 2 lipca 2014 roku.

W dniu 3 lipca 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę obciążającą Biuro – (...) K. i Spółka spółkę jawną na kwotę 2.535, 78 zł, za materiały biurowe, z ustalonym terminem płatności w ciągu 60 dni ( 1 września 2014 roku).

Towary te zostały dostarczone na adres: Słoneczny Sad 2/4 w D. w dniu 4 lipca 2014 roku.

W dniu 25 lipca 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę obciążającą Biuro – (...) K. i Spółka spółkę jawną na kwotę 7.984, 93 zł, za materiały biurowe, z ustalonym terminem płatności w ciągu 60 dni (23 września 2014 roku).

Towary te zostały dostarczone na adres: Słoneczny Sad 2/4 w D. w dniu 28 lipca 2014 roku.

W dniu 4 sierpnia 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę obciążającą Biuro – (...) K. i Spółka spółkę jawną na kwotę 1.289, 10 zł, za materiały biurowe, z ustalonym terminem płatności w ciągu 60 dni (3 października 2014 roku).

Towary te zostały dostarczone na adres: K. (...) 25 – Biuro (...), w dniu 5 sierpnia 2014 roku.

W dniu 7 sierpnia 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę obciążającą Biuro – (...) K. i Spółka spółkę jawną na kwotę 1.696, 79 zł, za materiały biurowe, z ustalonym terminem płatności w ciągu 60 dni (6 października 2014 roku).

Towary te zostały dostarczone na adres: Słoneczny Sad 2/4 w D. w dniu 8 sierpnia 2014 roku.

W dniu 21 sierpnia 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę obciążającą Biuro – (...) K. i Spółka spółkę jawną na kwotę 4.141, 53 zł, za materiały biurowe, z ustalonym terminem płatności w ciągu 60 dni ( 20 października 2014 roku).

Towary te zostały dostarczone na adres: Słoneczny Sad 2/4 w D. w dniu 22 sierpnia 2014 roku.

W dniu 11 września 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę obciążającą Biuro – (...) K. i Spółka spółkę jawną na kwotę 2.773, 67 zł, za materiały biurowe, z ustalonym terminem płatności w ciągu 60 dni ( 10 listopada 2014 roku).

Towary te zostały dostarczone na adres: Słoneczny Sad 2/4 w D. w dniu 12 września 2014 roku.

Dowód:

−

Faktury VAT wraz z listami przewozowymi, k. 25-48

−

Dowody dostawy, k. 120-123

W dniu 10 października 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialność wezwała Biuro (...) i Spółka spółkę jawną do zapłaty kwoty 4.042, 86 zł ( wynikającej z faktury z dnia 1 lipca 2014 roku oraz 3 lipca 2014 roku).

Dowód:

−

Wezwanie do zapłaty, k. 50

W dokumencie księgowym Biuro (...) i Spółka spółki jawnej w odcinku B salda ksiąg znajdowała się kwota 21.706, 82 zł ze wskazaniem „na dobro Wasze”.

Dowód:

−

Potwierdzenie salda, k. 119

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione.

Powódka żądania pozwu upatrywała w zawartych z pozwaną spółką umowach sprzedaży dotyczących materiału biurowego, który to towar wymieniony został w fakturach datowanych na: 1 lipca 2014 roku, 3 lipca 2014 roku, 25 lipca 2014 roku, 4 sierpnia 2014 roku, 7 sierpnia 2014 roku, 21 sierpnia 2014 roku oraz 11 września 2014 roku. W wyniku zawartych umów powódka dostarczyła pozwanej towar, pozwana obowiązana była więc do zapłaty ceny, która łącznie wynosiła kwotę 21.706, 82 zł. Powódka pozew skierowała również przeciwko wspólnikom spółki jawnej.

Pozwani kwestionując żądanie pozwu zaprzeczyli, aby spółka pozwana zawarła z powódką umowę, której przedmiotem byłyby wskazane w fakturach towary, a ponadto aby powódka towary te dostarczyła, a pozwana spółka je odebrała. Pozwana powołała się również na pogląd, że faktura VAT jako dokument prywatny nie może stanowić dowodu sprzedaży, pozwali zaprzeczyli także aby otrzymali powyższe faktury oraz wezwanie do zapłaty. Pozwali podnieśli, że z treści pozwu nie wynika podstawa żądania zapłaty w zakresie kwoty 1.285, 02 zł oraz odsetek od tej kwoty.

Podstawę prawną pozwu stanowi art. 535 k.c. zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zwrócić należy także uwagę na treść art. 22 § 2 k.s.h w zw. z art. 31 k.s.h w świetle których to regulacji każdy wspólnik spółki jawnej odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, brak jest natomiast przeszkody do wniesienia powództwa przeciwko wspólnikowi, zanim egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna.

Odnosząc się do twierdzeń pozwanej, w pierwszej kolejności należało ustalić czy pomiędzy stronami zawarte zostały ważne umowy sprzedaży dotyczące materiałów biurowych widniejących na fakturach.

Zaznaczyć trzeba, że zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Co do zasady faktura nie powinna być traktowana jako samodzielna podstawa stwierdzająca istnienie stosunku cywilnego, zwłaszcza, że jest to dokument wystawiony przez jedną ze stron. W niektórych sytuacjach możliwym jest jednak przyjęcie przez Sąd, po uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy i dostępnych dowodów, że podane w fakturze informacje, w tym tytuł zapłaty odpowiadają rzeczywistości.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości fakt, ze powódkę i pozwaną łączyła długoletnia współpraca związana z dostarczaniem przez powódkę materiałów biurowych. Fakt ten potwierdzają przede wszystkim zeznania świadków będących pracownikami powódki. Świadkowie jednoznacznie wskazywali, że pozwana nabywała u powódki regularnie określonego rodzaju materiały. Zeznania świadków w połączeniu z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie dają podstawę do przyjęcia, że towar zamawiany był przez pozwaną poprzez korespondencje mailową. Towary wysyłane były na adresy zgodne z zamówieniem, którym co do zasady był – ul. (...) - magazyn pozwanej. Analiza korespondencji mailowej wraz z drukami zamówień stanowiącymi jej załączniki, w połączeniu z przedstawionymi przez stronę powodową fakturami i dowodami dostawy oraz zeznaniami świadków dają podstawę do przyjęcia, że towar widniejący w powyższych dokumentach był przedmiotem zamówienia, a więc przedmiotem umowy sprzedaży między stronami.

Należy również zauważyć, że Sąd zobowiązał pozwaną do złożenia rejestru deklaracji VAT – 7 i ewidencji zakupów VAT za okres od lipca 2014 roku do dnia stycznia 2015 roku w terminie 14 dni pod rygorem skutków z art. 233 § 2 k.p.c - którego to zobowiązania pozwana nie wypełniła. W świetle powyższego artykułu Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, na tej samej podstawie Sąd oceni jakie znaczenie nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu.

Przedstawione przez stroną powodową dokumenty w połączeniu z zeznaniami świadków dają podstawę do przyjęcia, że pomiędzy stronami istniała umowa sprzedaży, której przedmiotem były materiały określone w fakturach, strony zaś ustaliły ceny i terminy płatności w nich widniejące. Pozwana nie przedstawiła natomiast żadnego dokumentu, który mógłby temu faktowi zaprzeczyć, w szczególności zaś nie przedłożyła wyżej wymienionych dokumentów - do czego była zobowiązana.

Zdaniem Sądu, faktury przedstawione przez powódkę miały znaczenie w zakresie ustalenia wysokości należności oraz potwierdzały zawarcie i trwanie pomiędzy stronami stosunku zobowiązaniowego, nie stanowiły natomiast samodzielnej podstawy wykazania tego faktu. W połączeniu z innymi dokumentami przedstawionymi przez stronę oraz zeznaniami świadków dały jednak podstawę do przyjęcia, że dochodzone roszczenie było uzasadnione.

Kwestionując żądanie pozwu pozwana zaprzeczała również faktowi dostarczenia towaru przez powódkę, a więc wykonania przez nią świadczenia wzajemnego.

Z zeznań świadków wynika, że wystawienie dokumentu WZ związane było z wysłaniem towaru z magazynu powódki, na tej zaś podstawie generowana była faktura VAT dotycząca sprzedawanego towaru. Świadkowie wskazywali, że pozwana spółka nie składała zastrzeżeń co do jakości oraz ilości dostarczonego towaru, gdyż złożenie takich zastrzeżeń musiałoby zostać uwidocznione w odpowiedniej dokumentacji. Dokumenty WZ opatrzone zostały natomiast pieczęcią spółki pozwanej. Dodatkowo, zwrócić należy uwagę, że pozwana zaksięgowała przedmiotowe faktury, na co wskazuje odcinek A z określeniem „na dobro Wasze” w kwocie 21.706, 82 zł. W powyższego dokumentu wynika, że kwota 1.285,02 zł na której niewykazanie wskazywali pozwani, jest należnością z faktury z dnia 1 lipca 2014 roku ( opiewającej na kwotę 1.507, 08 zł) pomniejszoną o wpłatę pozwanej w wysokości 222, 06 zł. Stąd za nieuzasadniony należy uznać również zarzut niedoręczenia pozwanej spółce faktur, gdyż należności z nich wynikające uwzględniła ona w swoich dokumentach księgowych.

W konsekwencji istnienia pomiędzy stronami ważnego stosunku zobowiązaniowego – umów sprzedaży i dokonania przez powódkę świadczenia w postaci dostarczenia materiałów biurowych, które to towary zostały przez pozwaną odebrane bez zastrzeżeń – pozwana była zobowiązana do zapłaty ceny w umówionej przez strony wysokości oraz terminie.

W świetle treści art. 22 § 2 k.s.h każdy wspólnik spółki jawnej odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz spółką. Stąd zasadnym było zasądzenie roszczenia na rzecz powódki solidarnie od pozwanych – Biuro (...) i Spółka spółki jawnej oraz jej wspólników. Nie budziło bowiem wątpliwości Sądu, a nadto sami pozwani także nie kwestionowali tego faktu, że pozwani G. K., P. K. (1) oraz M. K. są wspólnikami wyżej wymienionej spółki jawnej.

Biorąc pod uwagę powyższe należało orzec jak w pkt I sentencji wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 § 1 k.c., stosownie do którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Sąd wziął pod uwagę oznaczone w fakturach terminy płatności, ustalając na tej podstawie, że żądanie odsetkowe określone w pozwie było uzasadnione.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o treści przedłożonych do akt dowodów z dokumentów. Żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości, a i w ocenie Sądu nie budziły one żadnych wątpliwości. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka P. S. oraz M. C., gdyż były one spójne i logiczne. W trakcie przesłuchania nie ujawniły się jakiekolwiek okoliczności podważające ich wiarygodność. Zeznania świadków korespondowały ze sobą, a ponadto ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Odnośnie wnioskowanego dowodu z przesłuchania pozwanych wspólników spółki, zarządzeniem z dnia 15 kwietnia 2016 roku zostali oni wezwani na termin rozprawy pod rygorem pominięcia dowodu z przesłuchania w charakterze strony. W konsekwencji niestawienia się pozwanych na rozprawę, Sąd dowód ten pominął.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania znajduje podstawę prawną w treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na koszty poniesione przez powódkę w łącznej wysokości 3. 503 zł złożyły się: opłata od pozwu w wysokości 1.086 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 2.400 zł (ustalone na podstawie § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, Dz.U.2013.490) oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.