Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 czerwca 2017r. znak (...), nr sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.:

- odmówił A. S. prawa do zasiłku macierzyńskiego za okres 27 czerwca 2013r. – 25 czerwca 2014r.,

- zobowiązał A. S. do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku macierzyńskiego za wyżej wskazany okres wraz z odsetkami w łącznej kwocie 101. 723, 32 zł zł (77.273, 56 zł tytułem świadczenia i 24.449, 76 zł tytułem odsetek).

Uzasadniając zajęte stanowisko organ rentowy wskazał, iż pomimo wznowienia prowadzenia działalności gospodarczej od 1 maja 2013r. adresatka decyzji w istocie działalności tej nie prowadziła, a opłacanie za niespełna dwa miesiące składek na ubezpieczenie społeczne warunkowane było wyłącznie wolą uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczenia chorobowego (decyzja - 4 nieoznaczonego numerem, a rozpoczynającego się kartą przeglądową pliku akt organu stanowiącego załącznik do akt sprawy zwanego dalej aktami zasiłkowymi).

A. S. wniosła odwołanie od tej decyzji wskazując na:

- błędne ustalenie przez organ rentowy, iż nie prowadziła działalności gospodarczej,

- niezaistnienie przesłanek warunkujących zwrot wypłaconych świadczeń w postaci świadomego wprowadzenia organu w błąd lub pouczenia przez organ o braku prawa do ich pobierania,

- brak podstaw prawnych do naliczania odsetek za okres sprzed wydania zaskarżonej decyzji (k. 2 – 7)

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie na jego rzecz od ubezpieczonej kosztów zastępstwa procesowego wskazując, iż adresatka decyzji nie była osobą współpracującą z płatnikiem składek, a zatem zgłoszenie jej do ubezpieczeń z tytułu współpracy miało charakter pozorny (odpowiedź na odwołanie – k. 13 -14)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

A. S. prowadziła od 1 sierpnia 2009r. działalność pozarolniczą – (...). Z tego tytułu zgłosiła się do ubezpieczeń społecznych, w tym chorobowego.

W związku z zawieszeniem od dnia 8 października 2011r. wykonywania tej działalności A. S. wyrejestrowała się z ubezpieczeń społecznych od wymienionej daty.

Niesporne, nadto wydruk z (...) w stanowiącym załącznik do akt sprawy pliku akt organu rozpoczynającym się decyzją nr (...) z dnia 5 maja 2017r., zwanym dalej aktami dot. przebiegu ubezpieczeń, zgłoszenia (...) i wyrejestrowania (...) w tym pliku (karty nienumerowane)

Od 1 maja 2013r. A. S. ponownie zgłosiła się do ubezpieczeń społecznych, w tym chorobowego z tytułu działalności pozarolniczej wznawiając formalnie jej prowadzenie.

Niesporne, nadto zgłoszenie (...) i wydruk z (...) w aktach dot. przebiegu ubezpieczeń

Za maj 2013r. ubezpieczona opłaciła składkę na ubezpieczenie społeczne od podstawy wymiaru 9225, 75 zł, zaś za czerwiec 2013r. od podstawy wymiaru 7995, 65 zł.

Niesporne, nadto dane o podstawach wymiaru składek w aktach dot. przebiegu ubezpieczeń

W dniu 27 czerwca 2013r. A. S. wystąpiła do organu rentowego o przyznania zasiłku macierzyńskiego od 27 czerwca 2013r. (tj. 22 dni przed przewidywaną datą porodu) do 25 grudnia 2013r. załączając stosowne dokumenty, w tym zaświadczenie lekarskie potwierdzające stan ciąży i przewidywaną datę powodu (19 lipca 2013r.).

W dniu 6 grudnia 2013r. ubezpieczona wystąpiła o przedłużenie wypłaty zasiłku macierzyńskiego na okres do 25 czerwca 2014r.

Niesporne, a nadto oświadczenia ubezpieczonej oraz zaświadczenie lekarskie i zaświadczenie płatnika składek w stanowiącym załącznik do akt sprawy pliku akt postępowania o zasiłek macierzyński.

Organ rentowy wypłacił A. S. zasiłek macierzyński za okres 27 czerwca 2013r. – 25 czerwca 2014r. w łącznej kwocie 77.273, 56 zł (za 182 dni w wysokości 100% podstawy wymiaru wynoszącej 7.960, 90 zł tj. w stawce dziennej 265, 36 zł, za kolejne 182 dni w wysokości 60% tej podstawy tj. w stawce dziennej 159, 22 zł).

Niesporne, nadto karta zasiłkowa – k. 2 akt zasiłkowych

Od 24 czerwca 2014r. A. S. zawiesiła prowadzenie działalności pozarolniczej i wyrejestrowała się z ubezpieczeń społecznych.

Z dniem 2 lipca 2016r. doszło do wykreślenia wpisu ubezpieczonej dotyczącego działalności pozarolniczej z rejestru przedsiębiorców wobec niezłożenia przez A. S. informacji o wznowieniu działalności.

Niesporne, nadto wydruki z (...) w aktach dot. przebiegu ubezpieczeń, wyrejestrowanie (...) w tych samych aktach.

W 2017r. w związku ze złożonym przez ubezpieczoną wnioskiem o zasiłek macierzyński, tym razem z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności pozarolniczej przez męża J. S., w związku z którą to współpracą została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych już w wysokiej ciąży, organ rentowy przeprowadził postępowanie wyjaśniające dotyczące przebiegu ubezpieczeń.

Efektem tego postępowania było wydanie przez ten organ w dniu 5 maja 2017r. decyzji nr (...) stwierdzającej, iż A. S. nie podlega jako prowadząca działalność pozarolniczą ubezpieczeniom społecznym: obowiązkowo emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie chorobowemu w okresie 1 maja 2013r. – 23 czerwca 2014r. Organ rentowy uznał, że adresatka decyzji pomimo formalnego wznowienia prowadzenia działalności pozarolniczej w istocie działalności tej nie wykonywała, nie wykazała bowiem podjęcia żadnych konkretnych czynności i nie uzyskała dochodu. Powyższe, przy uwzględnieniu podjęcia działalności w wysokiej ciąży i zawieszeniu jej wykonywania wraz z upływem okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego, a także opłaceniu składek za maj i czerwiec 2013r. od wysokiej podstawy wskazywało w ocenie organu, iż jedynym motywem zgłoszenia do ubezpieczeń było uzyskanie wysokich świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Za takim przyjęciem, zdaniem organu, przemawiało dodatkowo zgłoszenie wymienionej do ubezpieczeń społecznych przez jej męża z tytułu współpracy w prowadzeniu działalności pozarolniczej niespełna dwa miesiące przed złożeniem kolejnego wniosku o zasiłek macierzyński.

Niesporne, nadto decyzja (...) Oddziału w S. nr (...) i dokumentacja z postępowania wyjaśniającego w aktach dot. przebiegu ubezpieczeń

Od decyzji tej A. S. wniosła odwołanie do Sądu Okręgowego w Szczecinie.

Niesporne, nadto odwołanie – k. 2 – 7 akt VI U 982/17 Sądu Okręgowego w Szczecinie,

Po przeprowadzonym postępowaniu Sąd Okręgowy w Szczecinie prawomocnym już wyrokiem z dnia 2 listopada 2017r. sygn. akt VI U 982/17 oddalił odwołanie. W postępowaniu tym słuchani byli ubezpieczona i jej mąż na okoliczności związane z wykonywaniem przez A. S. działalności pozarolniczej w maju i czerwcu 2013r. oraz w okresie korzystania za zasiłku macierzyńskiego w latach 2013 – 2014.

Nie zostało sporządzone uzasadnienie wyroku.

Apelacji w sprawie nie wywiedziono.

Niesporne, a nadto dokumentacja w aktach VI U 982/17 Sądu Okręgowego w Szczecinie, w tym wyrok – k. 67, protokół rozprawy wraz z transkrypcją – k. 43 – 50, 52 - 62

Zaskarżona w niniejszym postępowaniu decyzja została doręczona ubezpieczonej w dniu 23 czerwca 2017r.

Niesporne, nadto potwierdzenie odbioru – k. 1 akt zasiłkowych

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Kwestię świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, do których należy zasiłek macierzyński regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (obecnie t.j. Dz.U.2017.1368), zwanej dalej ustawą zasiłkową.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 i ust. 6 ustawy zasiłkowej w brzmieniu obowiązującym w dacie złożenia przez ubezpieczoną wniosku o zasiłek macierzyński wskazane świadczenie przysługiwało m.in. ubezpieczonej, która urodziła dziecko w okresie ubezpieczenia chorobowego albo urlopu wychowawczego przez okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego oraz urlopu rodzicielskiego. Przy porodzie pojedynczym okres urlopu macierzyńskiego wynosił wówczas 20 tygodni z możliwością wykorzystania do 6 tygodni przed porodem (art. 180 § 1 pkt 1 i § 3 k.p. w ówczesnym brzmieniu), okres dodatkowego urlopu macierzyńskiego do 6 tygodni (art. 182 ¹ § 1 pkt 1 k.p. w ówczesnym brzmieniu), a okres urlopu rodzicielskiego do 26 tygodni (art. 182 ^1a § 1 k.p. w ówczesnym brzmieniu).

W niniejszej sprawie spornym pozostawało prawo A. S. do zasiłku macierzyńskiego.

Spór ten wynikał z zakwestionowania przez organ istnienia po stronie wnoszącej odwołanie ubezpieczenia chorobowego w dacie porodu (także w poprzedzającej poród dacie wystąpienia z wnioskiem o zasiłek macierzyński).

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym, w tym ubezpieczeniu chorobowemu unormowane są w ustawie z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. 2017.1778) , zwanej dalej ustawą systemową. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy systemowej ubezpieczeniu chorobowemu podlegają obowiązkowo ubezpieczeni wymienieni w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3 i 12 tej ustawy tj. pracownicy z wyłączeniem prokuratorów, członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych, osoby odbywające służbę zastępczą, natomiast w myśl art. 11 ust. 2 ustawy systemowej dobrowolnie temu ubezpieczeniu podlegają osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 8 i 10, a zatem osoby wykonujące pracę nakładczą, zleceniobiorcy, osoby prowadzące działalność pozarolniczą i z nimi współpracujące, osoby wykonujące odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w okresie odbywania kary pozbawienia wolności czy tymczasowego aresztowania i duchowni.

Treść odwołania oraz dokumentacja zgromadzona w aktach organu jednoznacznie wskazują, iż prawo do zasiłku macierzyńskiego ubezpieczona wywodzi z tytułu ubezpieczenia w postaci prowadzenia działalności pozarolniczej. Podleganie przez odwołującą się ubezpieczeniu chorobowemu (także innym rodzajom ubezpieczeń społecznych) z tego tytułu stanowiło przedmiot postępowania toczącego się przed Sądem Okręgowym w Szczecinie VI Wydziałem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych pod sygn. akt VI U 982/17, zainicjowanego odwołaniem A. S. od decyzji organu nr (...). Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 2 listopada 2017r. odwołanie adresatki decyzji zostało oddalone. Prawomocny wyrok sądu korzysta z powagi rzeczy osądzonej, co oznacza niemożność poczynienia w innym toczącym się postępowaniu ustaleń pozostających z nim w sprzeczności. Zgodnie bowiem z art. 365 § 1 k.p.c. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i organy państwowe. Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd Rejonowy związany przytoczonym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie nie mógł więc dokonywać samodzielnie ustaleń w zakresie podlegania A. S. ubezpieczeniom społecznym, w tym chorobowemu, z tytułu prowadzenia działalności pozarolniczej, co czyniło zbytecznym prowadzenie postępowania dowodowego w zakresie wnioskowanym w odwołaniu, w tym obejmującego dowody ze źródeł osobowych. Te bowiem zgłoszone było wyłącznie na okoliczności, co do których występowało związanie sądu.

Konsekwencją przyjęcia zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie, iż A. S. nie podlegała ubezpieczeniom społecznym w tym chorobowemu w okresie 1 maja 2013r. – 23 czerwca 2014r. musiało być uznanie zaskarżonej decyzji za prawidłową co do rozstrzygnięcia w przedmiocie braku prawa do świadczenia.

Bezspornym w sprawie było, iż organ rentowy dokonał wypłaty ubezpieczonej zasiłku macierzyńskiego za maksymalny okres wynikający z kodeksu pracy tj. za 364 dni. Podstawa wymiaru świadczenia odpowiadała podstawie wymiaru składek za maj 2013r. pomniejszonej o 13, 71%, a zatem pozostawała zgodna z ówczesnymi regulacjami zawartymi w art. 48 § 2 w zw. z art. 36 ust. 2 i art. 3 pkt 4 ustawy zasiłkowej. Sam zasiłek wypłacono za pierwszych 26 tygodni w wysokości 100% podstawy wymiaru, a za kolejne w wysokości 60 % podstawy wymiaru, co również odpowiadało obowiązującym wtedy regulacjom (art. 31 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej). Odwołująca się ostatecznie nie kwestionowała wypłaty świadczenia w takiej wysokości, łącznie w kwocie 77.273, 56 zł (wynikającej także z karty zasiłkowej).

Organ rentowy dochodził od A. S. zwrotu wypłaconego świadczenia powołując się na art. 84 ustawy systemowej.

Zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy systemowej osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego. Za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania oraz świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia. (art. 84 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy systemowej).

W sprawie zachodziły podstawy do uznania wypłaconego ubezpieczonej zasiłku za nienależnie pobrany. Wypłata zasiłku nastąpiła na wniosek ubezpieczonej w związku z dokonanym przez nią od 1 maja 2013r. zgłoszeniem do ubezpieczeń społecznych i opłaceniem składki na poszczególne rodzaje ubezpieczeń. Zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych od 1 maja 2013r. pomimo braku faktycznej podstawy do jego dokonania uznać należy za świadome wprowadzenie organu w błąd, o jakim to wprowadzeniu mowa w art. 84 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej.

W sprawach takich jak ta związanie sądu w sprawie zasiłkowej prawomocnym wyrokiem w postępowaniu dotyczącym podlegania ubezpieczeniom społecznym dotyczy nie tylko rozstrzygnięcia, ale i ustaleń, którego legły u jego podstaw. Z prawomocnością orzeczenia sądowego związana jest powaga rzeczy osądzonej (art. 366 k.p.c.). Wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami. Chociaż powagą rzeczy osądzonej objęta jest w zasadzie jedynie sentencja wyroku, a nie jego uzasadnienie, to w orzecznictwie trafnie zwraca się uwagę, że powaga ta rozciąga się również na motywy wyroku w takich granicach, w jakich stanowią one konieczne uzupełnienie rozstrzygnięcia, niezbędne dla wyjaśnienia jego zakresu. W szczególności, powagą rzeczy osądzonej mogą być objęte ustalenia faktyczne w takim zakresie, w jakim indywidualizują one sentencję jako rozstrzygnięcie o przedmiocie sporu i w jakim określają one istotę danego stosunku prawnego. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2011r. II PK 4/11, OSNP 2012/15 -16/192 i powołane tam orzeczenia). W kolejnym postępowaniu, takie okoliczności faktyczne nie mogą być już ponownie badane. Związanie orzeczeniem oznacza bowiem zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z uprzednio osądzoną kwestią.

W sprawie VI U 982/17 nie było sporządzane pisemne uzasadnienie wyroku, a posiedzenie, na którym dokonano ogłoszenia wyroku, nie było nagrywane. Sąd Rejonowy nie dysponuje zatem ustaleniami Sądu Okręgowego. Zważywszy jednak na wynikający z akt VI U 982/17 zakres badania sprawy - rozpytywanie przesłuchiwanych osób co do czynności podejmowanych przez ubezpieczoną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w okresie objętym decyzją (1 maja 2013r. – 23 czerwca 2014r.) - nie sposób przyjąć, by u podstaw rozstrzygnięcia sądu legła inna okoliczność niż uznanie, że A. S. faktycznie nie wykonywała działalności pozarolniczej. Tylko zresztą w takim wypadku zaskarżona w postępowaniu przed Sądem Okręgowym decyzja mogła zostać uznana za prawidłową. Gdyby bowiem istniały podstawy do przyjęcia, że ubezpieczona nawet w niewielkim zakresie działalność wykonywała, wobec brzmienia art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 12 ust. 1 ustawy systemowej objąć trzeba byłoby ją przynajmniej ubezpieczeniami obowiązkowym: emerytalnym, rentowymi i wypadkowym. Ani z zeznań przesłuchanych przez Sąd Okręgowy osób ani z dokumentów w tych aktach (czy aktach organu z postępowania wyjaśniającego) nie wynika, by zachodził w okresie objętym decyzją nr (...) jakikolwiek zbieg tytułów ubezpieczeń, który czynić by mógł ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie obowiązkowymi, a dobrowolnymi. Ubezpieczona nie wykazała, by u podstaw rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego legły inne przesłanki niż uznanie, iż nie wykonywała w istocie działalności pozarolniczej pomimo zgłoszenia jej podjęcia po zawieszeniu. Gdyby w istocie takie przesłanki wystąpiły, A. S. mogłaby je wykazać występując o uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego. Zaniechanie tej czynności w sytuacji toczenia sporu o zasiłek jednoznacznie wskazuje, że takich przesłanek nie było.

Skoro ubezpieczona nie wykonywała działalności gospodarczej nadal po formalnym jej podjęciu od 1 maja 2013r. podjęcia tego czy zgłoszenia do ubezpieczeń nie można traktować inaczej niż świadome działanie ukierunkowane na uznanie prze organ, że trwa ubezpieczenie chorobowe. To zaś rodzi obowiązek zwrotu pobranych świadczeń za cały okres, jako że ostatni dzień tego okresu nie przypadał wcześniej niż 5 lat przed wydaniem decyzji (art. 84 ust. 7a ustawy systemowej) .

W zaskarżonej decyzji zobowiązano ubezpieczoną nie tylko do zwrotu zasiłku macierzyńskiego, ale i odsetek od tych świadczeń. W decyzji nie wskazano, za jaki okres organ domaga się odsetek, a ograniczono się jedynie do podania ich kwoty. Zważywszy jednak na wyliczenie kwotowe odsetek i informację, iż mają być one dalej naliczane, uznać należało, że są to odsetki należne za okres do wydania decyzji.

Jak już wskazano, zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy systemowej, osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego. Art. 84 ust. 1 ustawy systemowej odsyła w zakresie wysokości i zasad naliczania odsetek do przepisów prawa cywilnego, a zatem do regulacji zawartych w kodeksie cywilnym. Odesłanie to nie może być jednak rozumiane zbyt szeroko. Nie dotyczy ono, zdaniem sądu, terminu wymagalności świadczeń podlegających zwrotowi a w konsekwencji terminu, od którego organ rentowy może żądać odsetek. Opóźnienie dłużnika w prawie cywilnym uregulowane jest bowiem w różny sposób w zależności od rodzaju świadczenia, jakiego dotyczy. Określenie terminu wymagalności świadczenia z ubezpieczeń społecznych podlegającego zwrotowi musi być ustalone nie na gruncie przepisów prawa cywilnego, a na gruncie przepisów prawa ubezpieczeń społecznych. Zasady prawa cywilnego, o jakich mowa w art. 84 ust. 1 ustawy systemowej to zasady wskazane w art. 481 § 1 i 2 k.c. W myśl wymienionych przepisów jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, przy czym jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Określenie terminu powstania opóźnienia osoby zobligowanej do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych musi być oceniane jednak na gruncie przepisów ubezpieczeniowych. Ustalenie, że wypłacone świadczenie z ubezpieczeń społecznych jest nienależne, zostaje dokonane dopiero w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez organ rentowy. Dopiero od dnia następnego po dniu otrzymania decyzji w tym zakresie jej adresat, jeśli zostaje zobowiązany do zwrotu świadczenia, pozostaje w opóźnieniu skutkującym możliwością żądania odsetek. Z datą otrzymania decyzji uzyskuje on bowiem wiedzę o tym, że świadczenie jest nienależne (otrzymuje wezwanie do jego zwrotu). Taki pogląd sądu znajduje poparcie w uzasadnieniach wyroków Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2010r. I UK 201/09 LEX nr 585713 i z dnia 16 grudnia 2008 r. I UK 154/08, OSNP 2010/11- 12/ 148. Decyzja obligująca ubezpieczoną do zwrotu świadczeń została jej doręczona w dniu23 czerwca 2017r., do tego dnia nie powinny zatem być naliczane odsetki od kwoty podlegającej zwrotowi.

Mając na uwadze wszystko powyższe sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c zmienił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej obowiązku zwrotu odsetek, w pozostałym zaś zakresie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

Orzeczenie o kosztach wydane zostało w oparciu o art. 102 k.p.c. Decyzja została zmieniona w stosunkowo niewielkiej części (tylko co do zwrotu w zakresie około 32%), po rozliczeniu kosztów procesu ostatecznie to ubezpieczona zobligowana byłaby do zwrotu przeciwnikowi określonej kwoty. Odstępując od obciążania ubezpieczonej kosztami procesu sąd miał jednak na względzie, iż czynności zawodowego pełnomocnika po stronie organu ograniczyły się do złożenie odpowiedzi na pozew, która nie dotyczyła w ogóle niniejszej sprawy i nadesłania, dopiero na żądanie sądu i to po monicie, niezbędnych akt postępowania przed organem.

Ustaleń faktycznych dokonano na podstawie zgromadzonych dokumentów, których rzetelność i autentyczność nie były podważane.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)