Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powód: Ł. Ł.

Pozwany: (...) Technologiczny w S.

Pozew - odwołanie od oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez pracownika jego podstawowych obowiązków, wniesiony 10 stycznia 2024 r., doręczony pozwanemu pracodawcy 24 maja 2024r.

Żądanie pozwu: odszkodowanie w kwocie 24.300 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia następnego po dniu doręczenia pozwu i z kosztami procesu.

Stanowisko pozwanego: żądanie oddalenia powództwa w całości i zasądzenie od przeciwnika kosztów procesu.

Ustalenia faktyczne dokonane w sprawie.

Kwestionowane oświadczenie o rozwiązaniu umowy:

- zostało sporządzone na piśmie i opatrzone podpisem rektora pozwanej uczelni,

- datowane jest na 21 grudnia 2023 r. i w tej dacie zostało doręczone powodowi,

- obejmuje dwie przyczyny rozwiązania umowy:

1.  niestosowanie się do polecenia bezpośredniego przełożonego dotyczącego usunięcia niebezpiecznych szczepów przechowywanych w Centrum (...) i Innowacyjnych (...) Opakowaniowych oraz brak przestrzegania ustalonych w uczelni procedur związanych z zachowaniem bezpieczeństwa przy badaniach prowadzonych we wskazanym Centrum,

2.  sprowadzenie do wskazanego Centrum niebezpiecznych i chorobotwórczych szczepów bakterii (m.in. Salmonella T., S. aureus (...)) oraz ich przechowywanie w niewłaściwy sposób, pomimo wcześniejszego zalecenia wydanego przez bezpośredniego przełożonego dotyczącego usunięcia szczepów,

które to czynności miały stworzyć niebezpieczeństwo wywołania zarażenia współpracowników, studentów oraz doktorantów poważnymi chorobami mikrobiologicznymi i narazić ich na utratę zdrowia, a także stwarzać zagrożenie dla powoda i które zostały przedstawione w protokole z przeprowadzonej komisyjnie przez pracowników Centrum ogólnej weryfikacji rodzajowej szczepów bakterii przechowywanych w lodówko-zamrażarce w pomieszczeniu, którego powód był opiekunem.

Niesporne, nadto oświadczenie k. 11 cz. C akt osobowych powoda (także k. 20)

Inne okoliczności niesporne

Strony pozostawały w stosunku pracy od 7 stycznia 2019r., przy czym od 1 maja 2021r. w oparciu o umowę o pracę na czas nieokreślony. Powód, wcześniej zatrudniony jako adiunkt – pracownik badawczy, w związku z uzyskaniem w marcu 2023r. tytułu doktora habilitowanego nauk rolniczych w dyscyplinie technologia żywności i żywienia, zajmował od 1 października 2023r. stanowisko profesora uczelni w grupie pracowników badawczych. Wynagrodzenie zasadnicze powoda w ostatnim okresie zatrudnienia wynosiło 7330 zł, nadto Ł. Ł. miał prawo do dodatku stażowego w wysokości 8%.

Przez cały okres zatrudnienia w pozwanej uczelni powód wykonywał pracę w Centrum (...) i Innowacyjnych (...) Opakowaniowych w Wydziale Nauk o Żywności i Rybactwa (dalej: (...), Centrum).

(potwierdzają to: umowy o pracę – k. 3, 15, 38 i nast., 59a i nast. cz. B akt osobowych powoda, informacja o dodatku stażowym – k. 38a cz. B akt osobowych powoda, świadectwo pracy – k. 1 cz. C akt osobowych powoda, decyzja o nadaniu tytułu – k. 41 – numer przekreślony w cz. B akt osobowych powoda)

Wynagrodzenie powoda w ostatnim dniu zatrudnienia liczone według zasad obowiązujących przy liczeniu ekwiwalentu za urlop wynosiło 7958,22 zł (wyliczenie pozwanego – k. 166)

Od 1 maja 2021 r. powód był kierownikiem projektu badawczego „Rozwój innowacyjnych bioaktywnych fermentowanych wegańskich produktów spożywczych z wybranych makuchów dostępnych na rynku polskim”, (ProBioVege) wykonywanego w ramach programu Lider XI (umowa nr (...)) finansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Celem projektu pozostawało opracowanie fermentowanych przekąsek i napojów w typie mleka roślinnego o cechach żywności funkcjonalnej z wybranych makuchów (amarantusa, czarnuszki, konopii, lnianki, sezamu, słonecznika, wiesiołka).

Wśród prac badawczo-rozwojowych opisanych we wniosku o dofinansowanie projektu przewidziano na każdym z 4 etapów projektu m.in. prowadzenie we współpracy z (...) Uniwersytetem Medycznym (dalej PUM) badań dotyczących przeciwustrojowych właściwości produktów i mających na celu określenie minimalnego stężenia hamującego wobec analizowanych patgenów żywnoscowych E. coli, C. difficle, L. monocytogenes, Salmonella typhimurium, S. flexnerii, S. aureus) oraz wpływu na ekspresję wybranych genów wirulencji i tworzenie biofilmu.

Zadania w ramach wskazanych badań przypisane było w projekcie odbywającemu staż zawodowy w (...) (i jednocześnie studentowi PUM) M. K.. Obejmowały one wykonanie badań aktywności przeciwdrobnoustrojowej produktów (etap 1-4), udział w badaniach ekspresji wybranych genów wirulencji bakterii po ówczesnej ekspozycji bakterii na subinhibicyjne stężenie produktów (etap 1-4).

W projekcie był przewidziany zakup szczepów wskazanych bakterii przez (...).

(potwierdzają to: umowa o wykonanie i finansowanie projektu w ramach programu LIDER XI nr (...)/l- (...)– k. 23-49, wniosek o dofinansowanie projektu – k. 49 - 118)

W (...) Uniwersytecie Technologicznym w S. obowiązuje i obowiązywała już w okresie trwania wskazanego wyżej projektu Instrukcja postępowania z substancjami i mieszaninami niebezpiecznymi oraz szkodliwymi czynnikami biologicznymi wprowadzona zarządzeniem nr 70 Rektora z 14 września 2018 r. Odwołuje się ona do powszechnie obowiązujących przepisów m.in. rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki.

Instrukcja określa zasady postępowania z substancjami i mieszaninami niebezpiecznymi oraz szkodliwymi czynnikami biologicznymi obejmującymi drobnoustroje komórkowe, pasożyty wewnętrzne, jednostki bezkomórkowe zdolne do replikacji lub przenoszenia materiału genetycznego, w tym zmodyfikowane genetycznie hodowle komórkowe, które mogą być przyczyną zakażenia, alergii lub zatrucia (§ 1 ust. 1 i 6 instrukcji, § 18 ust. 1 instrukcji).

Wedle instrukcji za zgodne z przepisami stosowanie substancji niebezpiecznych, w szczególności ich bezpieczne magazynowanie, nadzór nad prawidłowym ich wydawaniem podległym pracownikom, bezpieczną organizację pracy odpowiedzialni są kierownicy jednostek, w których substancje te są stosowane (§ 2 ust. 1).

Instrukcja przewiduje klasyfikowanie mikroorganizmów do 4 grup zagrożenia, zgodnie z poziomem ryzyka zakażenia:

- grupa 1 zagrożenia - czynniki biologiczne, przez które wywołanie chorób u ludzi jest mało prawdopodobne, wystąpienie choroby pozostaje mało prawdopodobne, możliwość rozprzestrzeniania w populacji bez znaczenia, a profilaktyka lub/i leczenie nie jest wymagane;

- grupa 2 zagrożenia - czynniki biologiczne, które mogą wywoływać choroby u ludzi, mogą być niebezpieczne dla pracowników, ale rozprzestrzenianie ich w populacji ludzkiej jest mało prawdopodobne, zazwyczaj istnieją w stosunku do nich skuteczne metody profilaktyki lub leczenia; wystąpienie choroby jest możliwe, możliwość rozprzestrzeniania w populacji jest mało prawdopodobna, profilaktyka lub/i leczenie zazwyczaj możliwe;

- grupa 3 zagrożenia - czynniki biologiczne, które mogą wywoływać u ludzi ciężkie choroby, są niebezpieczne dla pracowników, a rozprzestrzenianie ich w populacji ludzkiej jest bardzo prawdopodobne, zazwyczaj istnieją w stosunku do nich skuteczne metody profilaktyki lub leczenia, wystąpienie choroby: istotne zagrożenie pracowników, ciężka choroba, możliwość rozprzestrzeniania w populacji jest wysoce prawdopodobna, profilaktyka lub/i leczenie zazwyczaj możliwe;

- grupa 4 zagrożenia czynniki biologiczne, które wywołują u ludzi ciężkie choroby, są niebezpieczne dla pracowników, a ich rozprzestrzenianie w populacji ludzkiej jest bardzo prawdopodobne, zazwyczaj nie istnieją w stosunku do nich skuteczne metody profilaktyki lub leczenia, wystąpienie choroby: istotne zagrożenie pracowników, ciężka choroba, możliwość rozprzestrzeniania w populacji jest wysoce prawdopodobna, profilaktyka lub/i leczenie zazwyczaj niemożliwe (§ 18 ust. 2 i 3);

Zgodnie z § 18 ust. 5 instrukcji wykaz szkodliwych czynników biologicznych zawarty jest w rozporządzeniu Ministra Zdrowia dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. Nr 81. poz. 716, ze zm.).

W instrukcji wskazano, że kierownik jednostki organizacyjnej, w której stosuje się szkodliwe czynniki biologiczne, może dopuścić pracownika do pracy z tymi czynnikami, jeżeli ten posiada: 1) zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania takich prac, wydane przez lekarza uprawnionego do badań profilaktycznych, na podstawie przepisów ustawy służbie medycynie pracy; 2) aktualne zaświadczenie z instruktażu stanowiskowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, uwzględniające tematykę związaną z zagrożeniami szkodliwymi czynnikami biologicznymi 3) środki ochrony indywidualnej dobrane do grupy narażenia na szkodliwy czynnik biologiczny 4) szkolenie okresowe w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy (§ 19 instrukcji).

Instrukcja przewiduje:

- obowiązek oznaczenia pomieszczeń, w których występuje biologiczne zagrożenie grupy 2-4, odpowiednim znakiem ostrzegawczym (§ 20 ust. 2 instrukcji),

- zapoznanie pracownika wykonującego pracę ze szkodliwym czynnikiem biologicznym z aktualną oceną ryzyka zawodowego ( § 20 ust. 3 instrukcji),

- określenie zasad i sposobu bezpiecznego wykonywania pracy ze szkodliwym czynnikiem biologicznym w planie bezpiecznego wykonywania plac w laboratorium (§ 21 ust. 2 instrukcji),

- wymagania co do środków bezpieczeństwa dla poszczególnych grup zagrożenia, w tym dla grupy 2: znak zagrożenie skażeniem biologicznym, zalecane ograniczenie dostępu dla pracowników, odzież roboczą, środki ochrony układu oddechowego, oczu, twarzy, rąk i stóp i dostępność środków higienicznych i odkażania (§ 23 ust. 2 instrukcji);

Instrukcja nakłada też na kierownika jednostki organizacyjnej szereg obowiązków, w tym:

- przeprowadzenia oceny ryzyka zawodowego przed użyciem po raz pierwszy szkodliwego czynnika biologicznego w celach naukowo-badawczych, jeśli szkodliwy czynnik biologiczny należy do grupy zagrożenia 2 - 4,

- prowadzenia rejestru prac narażających pracowników danej jednostki organizacyjnej na działanie szkodliwego czynnika biologicznego grupy zagrożenia 3 i 4 - według załącznika nr 11 do niniejszej instrukcji,

- egzekwowania od pracowników stosowania się do zasad bezpiecznego postępowania ze szkodliwymi czynnikami biologicznymi (§ 24 instrukcji).

W myśl instrukcji przystąpienie do prac z nowo wprowadzanym szkodliwym czynnikiem biologicznym do celów naukowo-badawczych wymaga uprzedniego: 1) dokonania oceny ryzyka zawodowego dla tego czynnika i poinformowanie każdej osoby, która będzie wykonywała prace z tym czynnikiem, o wyniku oceny, a także o grupie zagrożenia i środkach zapobiegawczych, zgłoszenia do właściwego inspektora sanitarnego pisemnej informacji, co najmniej 30 dni przed dniem użycia po raz pierwszy szkodliwego czynnika biologicznego grupy zagrożenia 2-4 (§ 25 instrukcji).

(Zarządzenie nr 70 Rektora (...) z 14.09.2018 r. – k. 142-161)

Dyrektorem (...) jest, i był w okresie realizowania przez powoda projektu „Rozwój innowacyjnych bioaktywnych fermentowanych wegańskich produktów spożywczych z wybranych makuchów dostępnych na rynku polskim”, A. B.. W ramach Centrum funkcjonowały dwa zespoły badawcze, jeden kierowany przez powoda, drugi przez dr. hab. inż. M. M. (1).

Pozostałe okoliczności

Kierownicy zespołów badawczych nie darzyli się sympatią, a zespoły raczej konkurowały niż współpracowały ze sobą (choć powstawały prace naukowe z udziałem członków obu zespołów). Badania zespołów prowadzone były w odrębnych laboratoriach. Powód podejmował działania mające na celu ograniczenie wejścia do laboratorium, którego był opiekunem, osób innych niż członkowie jego zespołu. M. M. (1) i jej współpracownicy z laboratorium tego jednak w ograniczonym zakresie korzystali (nie dotyczyło to urządzeń chłodniczych).

Dowód: zeznania świadków: A. B. (zapis skrócony – k. 203 – 204), M. M. (1) (zapis skrócony – k. 205- 206), M. O. (zapis skrócony – k. 269v – 270), S. M. (zapis skrócony k. 271), przesłuchanie powoda (zapis skrócony – k. 201 – 203, 270v, 519 - 520), zdjęcia informacji z drzwi laboratorium - plik na płycie k. 200,

Do laboratoriów miał dostęp personel sprzątający, jego zadania nie obejmowały jednak prac we wnętrzach urządzeń chłodniczych.

Dowód: przesłuchanie powoda (zapis skrócony k. 201 – 203, 270v, 519 - 520), zeznania świadka A. B. (zapis skrócony – k. 203 – 204),

Co do zasady w poszczególnych jednostkach organizacyjnych (...) obowiązują dodatkowe, wewnętrzne procedury bezpieczeństwa.

Dowód: zeznania świadka J. W. (zapis skrócony – k. 420)

W Centrum nie było wewnętrznych procedur dotyczących pracy ze szczepami bakterii, w tym wykazu bakterii dopuszczonych do takich badań w jednostce. Nie było też szkoleń w tym zakresie.

Dowód: zeznania świadków: E. S. (zapis skrócony – k. 268v – 269), M. K. (zapis skrócony – k. 268), S. M. (zapis skrócony k. 271), K. B. (zapis skrócony – k. 419), przesłuchanie powoda (zapis skrócony k. 201 – 203, 270v, 519 - 520),

We wrześniu 2022r. podczas porządkowania ogólnie dostępnego magazynu (chłodni) doktorantka pozwanej uczelni znalazła zapakowaną i adresowaną do powoda przesyłkę zawierającą szczep Salmonella T..

W związku z tym zdarzeniem powód został wezwany 23 września 2022r. przez A. B.. W rozmowie oprócz obu panów uczestniczyły też M. M. (1) i M. S.. Powodowi wskazano, że niedopuszczalne są prace z tego typu szczepami w (...). Podczas rozmowy Ł. Ł. zadeklarował, że przekaże szczep do PUM.

Dowód: zeznania świadków: A. B. (zapis skrócony – k. 203 -204), M. M. (1) (zapis skrócony – k. 205- 206), M. S. (zapis skrócony – k. 206), M. O. (zapis skrócony – k. 269v – 270), przesłuchanie powoda (zapis skrócony k. 201 – 203, 270v, 519 - 520), protokół przeprowadzonej weryfikacji szczepów bakterii z 29.11.2023 r. – k. 162-165,

Ostatecznie powód swojej deklaracji nie zrealizował, a pozostawił wskazaną przesyłkę w chłodziarko - zamrażarce w laboratorium, gdzie prowadził prace badawcze.

Niesporne, nadto przesłuchanie powoda (zapis skrócony k. 201 – 203, 270v, 519 - 520),

Powodem takiego stanu rzeczy było otrzymanie po kilku dniach od rozmowy t.j. 30 września 2022r. wiadomości elektronicznej od A. B. (drugim adresatem widomości był S. M.) z zapytaniem o ewentualną przyszłą publikację wyników dotyczących właściwości antybiofilmowych niektórych dodatków i kontynuowanie na jej potrzeby wcześniejszych badań przedstawionych we wspólnej pracy „A., A. and A. A. of F. P. (B. S.) F. M. with C. and C.” obejmującej badania z bakteriami E. coli, S. aureus i C. albicares. Nadto szczep, którego dotyczyła rozmowa, był kwalifikowany do tej samej grupy zagrożenia co inne wykorzystywane w badaniach prowadzonych w Centrum i przewidziany do badań w aktualnie prowadzonym projekcie.

Dowód: przesłuchanie powoda (zapis skrócony k. 201 – 203, 270v, 519 - 520), wiadomość elektroniczna – załącznik nr 20 na płycie k. 200

Od czasu rozmowy we wrześniu 2022r. A. B. nie pytał powoda co zrobił ze szczepem bakterii będącym przedmiotem tej rozmowy.

Dowód: zeznania świadka A. B. (zapis skrócony k. 203-204), przesłuchanie powoda (zapis skrócony k. 201 – 203, 270v, 519 - 520),

Chłodziarko - zamrażarka, w której powód pozostawił szczep Salmonella T. , służyła wyłącznie do przechowywania materiałów wykorzystywanych w badaniach. Znajdowały się tam inne szczepy bakterii, z reguły w małych probówkach w mieszaninie glicerolu. Szczepy te – w formie długotrwałej – umieszczone były w zamrażalniku, podobnie jak zapakowany fabrycznie szczep S. T. . W lodówce bywały też przechowywane wykorzystywane w bieżącej pracy bakterie na szalkach.

Dowód: przesłuchanie powoda (k. 201 – 203, 270v, 519 - 520),

29 listopada 2023 r. A. B. zarządził weryfikację szczepów bakterii znajdujących się w lodówkach w laboratorium, z którego korzystał zespół powoda. Przeglądu lodówek dokonali M. M. (1), M. Z. (1) (pracująca w zespole badawczym tej pierwszej i podobnie jak ona mająca napięte relacje z powodem) i A. B.. Podjęli oni działania pod nieobecność członków zespołu powoda i jego samego, nie poproszono też o obecność żadnej osoby postronnej. W tamtym czasie powód przebywał za granicą – na stypendium w Holandii.

W chłodziarko – zamrażarce znaleziono – w zamrażalniku - poza szczepem Salmonella T. , którego dotyczyła rozmowa z września 2022r., szczep S. aureus (...) i inne szczepy bakterii wykorzystywane do badań na potrzeby projektu ProBioVege. W jednym przypadku zawartość bulionu z drobnoustrojami w formie zamarzniętej znajdowała się poza pojemnikiem, w foliowym woreczku, w którym pojemnik był umieszczony. Warunkowane to było najpewniej niewłaściwym zamknięciem pojemnika i częściowym wylaniem się jego zawartości.

Dowód: protokół przeprowadzonej weryfikacji szczepów bakterii z 29.11.2023 . – k. 162-165, zeznania świadków: A. B. (zapis skrócony k. 203 -204), M. Z. (1) (zapis skrócony k. 204), M. M. (1) (zapis skrócony – k. 205-206), M. S. (zapis skrócony – k. 206) M. O. (zapis skrócony – k. 269v-270)

Bakterie znalezione w zamrażarce miały być wykorzystywane przy projekcie ProBioVege. W (...) prowadzono pierwszy etap prac z bakteriami – wstępną ocenę aktywności biologicznej, materiały aktywne miały być przekazywane do dalszych prac do PUM.

Dowód: zeznania świadka P. K. (zapis skrócony k. 270v-271), przesłuchanie powoda (zapis skrócony k. 201 – 203, 270v, 519 - 520),

W (...) prowadzone były przez członków obu zespołów badawczych badania z bakteriami grupy 2 zagrożenia. Wykonywane one były na potrzeby prac magisterskich i doktorskich, publikacji naukowych, zleceń wykonywanych dla podmiotów zewnętrznych i tam powoływane ze wskazaniem rodzajów wykorzystywanych bakterii. A. B. miał świadomość prowadzenia badań z tymi bakteriami, był bowiem promotorem, recenzentem, jednym z autorów części prac, projektów, w których były wykorzystywane.

Dowód: artykuły naukowe, recenzje, opisy prac, wnioski projektowe na płycie k. 200, wiadomość elektroniczna – załącznik nr 20 na płycie k. 200, przesłuchanie powoda (zapis skrócony k. 201 – 203, 270v, 519 - 520),

Sam powód zresztą poinformował go wprost w czerwcu 2020r., że prosił inną pracownicę o wysianie „coli i gronkowca”. Dokonał tego w odpowiedzi na zapytanie A. B. o wyniki badań antymikrobiologicznych dla kontrahenta.

Dowód: wiadomości elektroniczne – załącznik nr 23 na płycie k. 200,

Wykorzystywanie szczepu S. aureus (...) w projekcie prowadzonym przez powoda było uzasadnione. Wskazany szczep był szczepem referencyjnym.

Dowód: zeznania świadka P. K. (zapis skrócony k. 270v-271), przesłuchanie powoda (zapis skrócony k. 201 – 203, 270v, 519 - 520),

Jeszcze w czasie trwania zatrudnienia powód został oskarżony o mobbing wobec E. S.. Podjęte były w pozwanej uczelni czynności wyjaśniające w tym przedmiocie.

Niesporne, nadto przesłuchanie powoda (k. 201 – 203, 270v, 519 - 520), zeznania świadka J. W. (zapis skrócony – k. 420)

Kwestie dowodowe

Dokonując ustaleń faktycznych sąd oparł się na zgromadzonych dokumentach nie znajdując podstaw do ich kwestionowania. Po części waloru wiarygodności odmówiono protokołowi kontroli laboratorium powoda, co zostanie dalej omówione.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. K.. Wymieniony nie jest powiązany z pozwaną uczelnią, nie ma konfliktu z powodem, nie był zatem zainteresowany podawaniem nieprawdy na rzecz którejś ze stron procesu. Jego zeznania w części dotyczącej jednostek pracujących ze szczepami bakterii w ramach projektu ProBioVege korespondowały też z zapisami w dokumentacji projektowej. Za wiarygodne uznano i zeznania J. W., w niewielkim stopniu stały się one jednak podstawą do dokonania ustaleń faktycznych, świadek bowiem w znacznej mierze wiedzę co do procedur mających obowiązywać w Centrum i ich ewentualnego naruszenia przez powoda czerpał od A. B..

Tymczasem zeznania tego ostatniego, podobnie jak i M. M. (1) sąd uznał w znacznej mierze (właśnie co do wskazanych procedur) za niepolegające na prawdzie. Dowody te nie korespondowały z dokumentacją, nadto M. M. (1) była wyraźnie negatywnie nastawiona do powoda, a A. B. w dużej mierze bazował na jej wiedzy w zakresie szczepów bakterii, ich kwalifikacji i niebezpieczeństw, sam będąc z wykształcenia chemikiem. Szersze odniesienie się do zeznań tych świadków nastąpi przy omawianiu przyczyn rozwiązania umowy.

Na wiarę zasługiwały zeznania E. K., jednak nie wniosły one niczego istotnego do sprawy, ich omawianie jest zatem zbyteczne.

Zeznania pozostałych świadków w dużej mierze nie pozwalały na dokonanie ustaleń faktycznych w zakresie zasad bezpieczeństwa obowiązujących w Centrum i ich przestrzegania wobec braku wiedzy świadków co do klasyfikacji bakterii zgodnie z obowiązującymi przepisami, zakresu przystosowania laboratoriów w Centrum do pracy z różnymi szczepami bakterii czy faktycznego zakresu prac z bakteriami w ramach jednostki. Świadkowie różnie określali rodzaj bakterii, z którymi mogli pracować, co zdaniem sądu nie wynikało ze świadomego zeznawania nieprawdy, a właśnie z braku jednoznacznych procedur obowiązujących w Centrum w tym zakresie. Kwestie te będą jeszcze poruszone dalej. Wobec niezłożenia przez pozwaną żadnych wewnętrznych uregulowań jednostki zarządzanej przez A. B., sąd dał wiarę E. S., M. K., S. M. i K. B., że takowych nie było.

Za wiarygodne sąd uznał przesłuchanie powoda korespondujące ze złożonymi dokumentami i tą częścią zeznań świadków, której dał wiarę sąd, co też jeszcze zostanie rozwinięte dalej.

Pominięto zgłoszony przez powoda dowód z dokumentu w postaci jego zapisków z adnotacjami A. B.. Został on złożony na końcowym etapie postępowania, a jego dopuszczenie prowadziłoby do przedłużenia procesu wobec wnioskowanej przez stronę pozwaną celowości uzupełniającego słuchania tego ostatniego. Zważywszy na niepodołanie przez pozwaną ciężarowi wykazania prawidłowości rozwiązania umowy istniały podstawy do pominięcia wskazanego dowodu. Wobec niezakwestionowania przez stronę pozwaną podanego przez powoda zakresu prac/publikacji i opracować z bakteriami grupy 2 zbytecznym było prowadzenie dowodu z tychże (poza złożonymi już do akt sprawy). Nie miała znaczenia także dokumentacja z postępowania antymobbingowego. Zachowania powoda wobec współpracowników nie zostały bowiem wskazane wśród przyczyn rozwiązania umowy.

Samo oskarżenie o mobbing miało tylko takie znaczenie, że mogło stanowić przyczynek do pozbycia się powoda z Centrum.

Podstawa prawna żądania

Art. 56 § 1 k.p.: pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie.

Art. 58 k.p.: odszkodowanie, o jakim mowa w art. 56 § 1 k.p. przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Podstawa prawna rozwiązania umowy przez pracodawcę.

Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (na dzień ustania stosunku pracy łączącego strony t.j. Dz.U z 2023 r. poz. 742, aktualnie t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1571) nie zawiera regulacji dotyczących rozwiązania umowy o pracę z nauczycielem akademickim bez wypowiedzenia, a jedynie regulacje dotyczące wypowiadania takiej umowy i jej wygaśnięcia. Należy zatem przyjąć, iż na podstawie odesłania z art. 147 ust. 1 tej ustawy zastosowanie znajdują przepisy Kodeksu pracy. Nie wydaje się, by brak regulacji w przedmiocie omawianego sposobu rozwiązania umowy o pracę we wskazanej ustawie czy też ujęcie wśród katalogu kar dyscyplinarnych wydalenia z uczelni świadczyły o niemożności jednostronnego rozwiązania umowy przez pracodawcę – uczelnię wyższą bez wypowiedzenia.

Poprzednio obowiązujący akt prawny - Prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 27 lipca 2005r. (t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 2183) przewidywał rozwiązanie umowy z nauczycielem akademickim także za porozumieniem stron i bez wypowiedzenia. Wydaje się, że ustawodawca wprowadzając nowe regulacje nie działał z zamiarem wyeliminowania niektórych sposobów zakończenia stosunku pracy, a jedynie chciał odejść od kompleksowego regulowania zakończenia zatrudnienia nauczycieli akademickich w odrębnym akcie prawnym pozostawiając tam jedynie regulacje szczególne – specyficzne dla tej grupy. Za takim przyjęciem przemawia odesłanie do przepisów kodeksu pracy dodatkowo w art. 123 § 1 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce. Sformułowanie tej regulacji nie jest jednoznaczne wobec braku uregulowania w Kodeksie pracy podstaw wypowiedzenia umowy. Zamiarem ustawodawcy mogło być więc odesłanie w niej do wszystkich kodeksowych sposobów rozwiązania umowy z wprowadzeniem dodatkowej przesłanki uprawniającej do dokonania wypowiedzenia.

Za przyjęciem, iż ustawodawca nie dążył do wyeliminowania możliwości rozwiązania z nauczycielem akademickim umowy o pracę bez wypowiedzenia świadczy pominięcie w aktualnie obowiązującej ustawie także możliwości rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Nie sposób bowiem znaleźć przyczyn, dla jakich miałoby dojść do takiego ograniczenia swobody zatrudnienia zwłaszcza dla pracownika.

Tym samym zastosowanie w tej sprawie mógł znaleźć wskazany w oświadczeniu pozwanego art. 52 § 1 pkt 1 k.p. pozwalający pracodawcy na rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia w przypadku ciężkiego naruszenia przez pracownika jego podstawowych obowiązków. Zwolnienie pracownika w tym trybie uzasadnia wyłącznie takie przewinienie, które ma charakter poważny, dokonane zostało z winy pracownika i godzi w jego podstawowe obowiązki pracownicze. Zarówno w literaturze przedmiotu, jak i orzecznictwie sądowym panuje powszechny pogląd, iż z uwagi na charakter i skutki rozwiązania umowy o pracę w tym trybie, za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych należy uznać jedynie takie zachowanie, które cechuje znaczny stopień winy (wina umyślna lub rażące niedbalstwo).

Pracodawca, rozwiązując z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia na tej podstawie, dopuszcza się naruszenia przepisów nie tylko wówczas, gdy zachowanie pracownika warunkujące rozwiązanie umowy nie może być ocenione jako ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, ale także wtedy, gdy dochodzi do uchybień formalnych takich jak złożenie oświadczenia o rozwiązaniu umowy po upływie miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej tę decyzję (art. 52 § 2 k.p.), pominięcie w oświadczeniu warunkujących rozwiązanie umowy przyczyn lub ich wskazanie na tyle niekonkretnie, że pracownik nie jest w stanie pojąć, jakie zarzuty są zgłaszane pod jego adresem, niezachowanie formy pisemnej oświadczenia czy procedury konsultacji ze związkiem zawodowym (art. 52 § 3 k.p.).

Takich uchybień formalnych sąd w tej sprawie nie stwierdził.

Sformułowanie przyczyn rozwiązania umowy może wprawdzie budzić pewne zastrzeżenia, nie jest jednak dostateczną podstawą do uznania oświadczenia za niezgodne z prawem, a ograniczać jedynie może zakres badania naruszenia obowiązków przez powoda. W istocie bowiem, choć zbyt ogólnie sformułowanym wydaje się zarzut „braku przestrzegania ustalonych w Uczelni procedur związanych z bezpieczeństwem przy badaniach prowadzonych w (...), to, zważywszy na pozostałą treść oświadczenia, wiązać go należy z posiadaniem niebezpiecznych szczepów i niezastosowaniem się do polecenia dotyczącego ich usunięcia. Nie ulega wątpliwości, że ten i kolejny zarzut odnoszą się do szczepów przechowywanych w chłodziarko - zamrażarce w laboratorium wykorzystywanym przez powoda, z których dwa przykładowo wymieniono w oświadczeniu.

Ocena zaistnienia ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych, w tym wystąpienie okoliczności powołanych w oświadczeniu pracodawcy.

Wykazanie prawidłowości rozwiązania umowy w trybie dyscyplinarnym spoczywa na pozwanym pracodawcy.

Okoliczności wskazane w oświadczeniu pracodawcy są tego rodzaju, że co do zasady mogą skutkować rozwiązaniem umowy o pracę w zastosowanym trybie. Bez wątpienia bowiem niestosowanie się do zgodnych z prawem poleceń w przedmiocie bezpieczeństwa i higieny pracy, obowiązujących w zakładzie pracy procedur czy sprowadzenie zagrożenia dla siebie i innych zatrudnionych stanowią ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych. Zgodnie z art. 100 § 1 k.p. pracownik ma obowiązek stosować się do poleceń przełożonych, jeśli nie są sprzeczne z przepisami prawa pracy lub umową o pracę, stosownie zaś do art. 100 § 2 pkt 2 i 3 k.p. powinien przestrzegać zasad BHP i przepisów przeciwpożarowych oraz dbać o dobro zakładu pracy (w co w sposób oczywisty wpisuje się niesprowadzanie zagrożeń).

Bezspornym w sprawie było, że powód pracował ze szczepami bakterii wyszczególnionymi w oświadczeniu pracodawcy. Poza sporem pozostawało też, że były to bakterie grupy 2 zagrożenia. Jednoznacznie wynika to zresztą z przepisów. Obowiązująca w pozwanej uczelni Instrukcja postępowania z substancjami i mieszaninami niebezpiecznymi oraz szkodliwymi czynnikami biologicznymi (dalej: Instrukcja) odsyłała co do klasyfikacji bakterii do aktu powszechnie obowiązującego t.j. rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki. Zarówno Salmonella T. jak i S. aureus ujawnione w protokole z kontroli chłodziarko-zamrażarki w laboratorium będącym pod opieką powoda są w tej tabeli umieszczone w grupie 2 zagrożenia. Dotyczy to także wskazanych w protokole kontroli szczepów S. (z wyjątkiem dysenteriae typ 1) i S. pneumoniae. Należy jednak podkreślić, że pozwany nie wykazał w toku procesu, że te ostatnie szczepy w chłodziarko - zamrażarce się znajdowały. W protokole wskazano jedynie na taką możliwość na podstawie oceny skrótowych opisów na opakowaniach. Z zeznań świadków wynikało zaś, że nie zostały one później zweryfikowane w sposób dostateczny. Pozwany nie przedstawił też wyników ich badania.

Przechowywania przez powoda szczepów grupy 2 czy prowadzenia na nich badań nie sposób jednak uznać w realiach sprawy za wystarczające do rozwiązania umowy w zastosowanym trybie pomimo potencjalnych zagrożeń warunkowanych przez te szczepy.

Pozwany nie wykazał bowiem w tym procesie, nie tylko tego, że praca z takimi bakteriami miała miejsce wbrew woli przełożonego powoda, ale nawet tego, że odbywała się bez jego wiedzy. Zeznania zawnioskowanych przez stronę pozwaną świadków co do braku możliwości wykonywania badań z bakteriami grupy 2 (ewentualnie co do wyjątkowego charakteru takich badań z zastosowaniem procedur ich odnotowania) nie są nie tylko zbieżne, ale i pozostają w sprzeczności z przedłożonymi do akt (także w wersji elektronicznej) dokumentami – wnioskami projektowymi, recenzjami i opisami prac magisterskich i doktorskiej, publikacjami naukowymi, w których powołane są badania z wykorzystaniem tych bakterii. Świadkowie zresztą, co zadziwiające z racji prowadzonych przez nich badań, często nie potrafili dokonać prawidłowej, zgodnej z przepisami powołanego rozporządzenia, klasyfikacji bakterii. Powód złożył oświadczenie co do prac/publikacji wykonanych w ramach Centrum z wykorzystaniem bakterii grupy 2 zagrożenia, a pozwany okoliczności tej nie zaprzeczył, co wobec nałożonego nań rygoru nakazywało uznać że ich istnienie przyznaje.

Oznacza to, że w ramach komórki organizacyjnej, w której pracował powód, wykonywane były badania z wykorzystaniem tożsamych rodzajowo bakterii lub innych, ale należących do tej samej grupy zagrożenia wedle obowiązujących przepisów, a zatem szczepów, co do których obowiązywały (wedle Instrukcji) te same zasady postępowania.

Przesłuchani z inicjatywy strony pozwanej w tej sprawie świadkowie wskazywali, że szczepy, z którymi pracował/które przechowywał powód były bardziej niebezpieczne (stanowiły większe zagrożenie) niż inne tej samej grupy. Jednak zgodnie z klasyfikacją zawartą w załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki do grupy 2 zalicza się nie określony szczep S. aureus, a cały rodzaj. Podobnie jest z Salmonellą T. . Wykazanie, że istniały w tej mierze wewnętrzne uregulowania różnicujące prace z poszczególnymi szczepami spoczywało na pozwanym.

Pozwany jednak nie wykazał, by w Centrum wprowadzone były wewnętrzne procedury regulujące to, z jakimi bakteriami (rodzajami/szczepami) można pracować i jakie zasady przy takiej pracy obowiązują. Nie został przedstawiony dokument obejmujący taką procedurą, nie wskazywali też na niego świadkowie odwołując się jedynie do ogólnych zasad, które jednak przedstawiali niejednolicie. Wydaje się zatem, że nie obowiązywały jasne reguły postępowania w tym zakresie. Część świadków wskazywała na prowadzenie przez M. M. (1) rejestru, w którym odnotowana była praca z bakteriami niebezpiecznymi, ale z zeznań tych osób nie wynikało w sposób jednoznaczny, czy chodziło o pracę z bakteriami grupy 2 czy szczepami lekoopornymi, nadto świadkowie inni niż mająca prowadzić rejestr wskazywali na wiedzę o jego istnieniu, a nie na bezpośredni kontakt z nim. Rejestr („zeszycik’), o jakim mowa, nie został w sprawie przedłożony, podobnie jak żaden inny dokument dotyczący zasad prac laboratoryjnych w Centrum (chociażby przewidziany w Instrukcji plan bezpiecznego wykonywania prac w laboratorium).

Zdaniem sądu materiał dowodowy nie pozwalał w tej sytuacji na ustalenie obowiązujących w Centrum reguł postępowania przy badaniach, ale nawet na przyjęcie, że takowe były w ogóle wprowadzone.

Brak takich reguł obciąża nie poszczególnych pracowników Centrum (w tym powoda), a kierownika tej jednostki organizacyjnej czyli A. B.. To bowiem na kierowniku ciąży szereg obowiązków przewidzianych w Instrukcji. Oczywiście nie zwalnia to innych zatrudnionych osób od stosowania się do wymogów Instrukcji. Niemniej jednak nie oni odpowiadają za właściwe oznakowanie pomieszczeń czy przeprowadzenie oceny ryzyka zawodowego przy pracach z bakteriami grupy 2-4.

Nie są przekonujące twierdzenia A. B., iż nie miał on świadomości, że powołane w pracach naukowych, opracowaniach dla podmiotów zewnętrznych, publikacjach, których był współautorem, promotorem czy recenzentem badania z bakteriami grupy 2 prowadzone były w Centrum. Wszak chodziło o prace i badania zatrudnionych w Centrum oraz studentów i doktorantów pozwanej uczelni.

Zarzuty zawarte w oświadczeniu pracodawcy dotyczą nie tylko posiadania, ale i niewłaściwego przechowywania bakterii. I tu znowu wskazać należy, że wedle Instrukcji za zgodne z przepisami stosowanie substancji niebezpiecznych, w szczególności ich bezpieczne magazynowanie i nadzór nad prawidłowym ich wydawaniem podległym pracownikom odpowiedzialni są kierownicy jednostek.

Przesłuchani w sprawie świadkowie nie tylko nie wskazywali tożsamo obowiązujących w zakresie przechowywania szczepów zasad, ale i różnie określali to, czy laboratoria, w tym to, którym opiekował się powód, były przystosowane do pracy nad bakteriami grupy 2. Twierdzenia niektórych z nich o braku przystosowania laboratoriów do takich badań dotyczyły całej jednostki, a zatem laboratoriów obu grup badawczych. Tymczasem, jak przyznała M. M. (1) i ona prowadziła badania z wykorzystaniem bakterii gronkowca należących do tej grupy.

Choć strona pozwana podnosiła, że powód niewłaściwie przechowywał bakterie i to szczepy, z którymi w Centrum nie można było pracować, to nie powołała jednak żadnych regulacji (także powszechnie obowiązujących) ani nie zawnioskowała dowodów pozwalających na dokonanie w tej mierze dostatecznych ustaleń i ocen. Sąd pracy nie ma odpowiedniej wiedzy specjalistycznej, dopuszczenie jednak z urzędu dowodu z opinii biegłego byłoby działaniem w interesie jednej tylko ze stron procesu - pracodawcy, na którym ciążył ciężar dowodowy w tej sprawie. Nadto za stan, w jakim znajdowały się materiały (w szczególności zamrożony wylany częściowo bulion z drobnoustrojami) nie sposób jednoznacznie obwiniać powoda. W czasie kontroli był on na stypendium w Holandii, a do niewłaściwego zamknięcia pojemnika mogło dojść wskutek działań innej osoby pod jego nieobecność. Nie może zresztą ujść z pola widzenia, iż w kontroli nie uczestniczyły żadne osoby postronne, a 2/3 jej składu stanowiły osoby mające napięte relacje z powodem. Trzecią osobą był A. B., którego pozycji potencjalnie zagrażała szybka kariera naukowa powoda. Nie było nikogo, kto mógłby zgłosić zastrzeżenia czy gwarantowałby obiektywny przebieg kontroli. Co więcej uczestnicy kontroli w sposób niespójny podają przyczyny, jakie legły u podstaw jej przeprowadzenia (M. M. wskazywała na informacje pochodzące od M. Z., ta z kolei na informacje od innych osób o pracach powoda z bakteriami niebezpiecznymi). Powód nie negował przechowywania bakterii grupy 2 w chłodziarko-zamrażarce w laboratorium, przeczył jednak temu, by substancje znajdowały się poza pojemnikami i by w zamrażarce pozostawił bałagan. Zawarte w protokole z kontroli ustalenia co do tych kwestii budzą wątpliwości z uwagi na wskazywane już zastrzeżenia co do sposobu jej przeprowadzenia. Wątpliwości te wzmagają zeznania świadków A. B. i M. M. (1). Nie są one bowiem przekonujące nie tylko z przyczyn wcześniej wskazanych (sprzecznych z nimi i nie budzących wątpliwości dowodów na prowadzenie w Centrum prac z bakteriami grupy 2, niespójnych twierdzeń co do rejestru prac z niebezpiecznymi bakteriami), ale i z tego względu, że pozostają w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego i logiki. Wskazani świadkowie zeznali, że podczas spotkania we wrześniu 2022r. powodowi nakazano pozbycie się bakterii znalezionej w chłodni, jednocześnie nakładając na niego obowiązek sporządzenia i udostępnienia M. M. (1) rejestru bakterii wykorzystywanych w celach badawczych. Gdyby w istocie powód otrzymał to drugie polecenie (czego zresztą nie potwierdziła świadek M. S.), niewątpliwie byłby rozliczony z jego wykonania. Tymczasem w ciągu kolejnego roku (co przyznali wskazani świadkowie) nikt nie żądał tego rejestru ani o niego nie dopytywał, a M. M. (1) nie zgłaszała A. B., że powód go nie dostarczył. Warto też zauważyć, że nie przedstawiono w sprawie żadnej notatki ze spotkania, choć takowa miała wedle M. M. (1) być sporządzona. Przebieg spotkania odnotowany został dopiero w sporządzonym rok później protokole kontroli, a jego szczegółowość budzi wątpliwości zważywszy na upływ czasu. Wydaje się, że został on wykreowany przynajmniej w części na potrzeby postępowania kontrolnego i że w istocie spotkanie miało przebieg zbliżony do opisanego przez powoda. Oczywiście powód jako osoba wydatnie zainteresowana wynikiem niniejszego procesu mógł przedstawiać wydarzenia w sposób dla siebie korzystny, jednak jego przesłuchanie pozostawało spójne (inaczej niż zeznania wskazanych wyżej dwojga świadków) i w dużej mierze korespondowało z dokumentami. Nadto powód przyznał okoliczności potencjalnie dla niego niekorzystne, co przemawiało za daniem mu wiary.

Przyjmując, że spotkanie we wrześniu 2022r. przebiegało tak jak przedstawił je powód, nie sposób uznać, by doszło do wydania mu jednoznacznego polecenia usunięcia bakterii (powód nie zaprzeczał, że A. B. kazał mu natychmiast zabrać przesyłkę z bakteriami, wskazywał jednak, iż sam zaproponował, że dostarczy ją na PUM). Wydaje się, że tak jak wskazał powód, spotkanie przebiegało w atmosferze chaosu, a merytoryczna rozmowa z przełożonym była trudna wobec braku jego wiedzy w zakresie klasyfikacji szkodliwych czynników biologicznych (który to brak sam A. B. przyznał przed sądem). Gdyby w istocie powód otrzymał polecenie służbowe, to raczej z jego realizacji zostałby rozliczony albo przynajmniej o nią zapytany. Jeśli jednak przyjąć, iż doszło do wydania polecenia, to w realiach sprawy niezastosowanie się do niego nie stanowi wystarczającej podstawy do rozwiązania umowy w trybie dyscyplinarnym. Skoro szczep był zapakowany fabrycznie, przewidziany do wykorzystania w realizowanym projekcie i znajdował się w tej samej grupie zagrożenia co inne szczepy wykorzystywane w Centrum w badaniach, to polecenie to było niezrozumiałe, zwłaszcza w sytuacji, gdy po kilku dniach ten sam przełożony proponował kontynuację prac badawczych z wykorzystaniem podobnych szczepów.

W tych warunkach należało uznać dokonane rozwiązanie umowy za niezgodne z prawem, co oznaczało prawo powoda do odszkodowania.

Wysokość odszkodowania.

W przypadku niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę na czas nieokreślony pracownikowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 58 k.p.)

Okres wypowiedzenia powoda z uwagi na dłuższy niż 3 lata okres zatrudnienia wynosił 3 miesiące (art. 36 § 1 pkt 3 k.p.). Bez znaczenie pozostaje, że w przypadku nauczycieli akademickich okres wypowiedzenia upływa z końcem semestru (art. 123 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce), zryczałtowane odszkodowanie z Kodeksu pracy należy odnosić do ustalonych w tym kodeksie okresów wypowiedzenia.

Świadczenie odszkodowawcze zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia i innych należności przewidzianych w kodeksie pracy /t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 927/ podlega wyliczeniu według zasad obowiązujących przy wyliczaniu ekwiwalentu za urlop, a zatem w pewnym uproszczeniu odpowiada ono sumie aktualnych składników stałych i średniej składników zmiennych z 3 miesięcy.

Powód nie zakwestionował wskazywanej przez stronę pozwaną wysokości wynagrodzenia liczonego jak ekwiwalent za urlop, co nakazywało uznać ją za bezsporną, a w konsekwencji zasądzić na rzecz Ł. Ł. jej trzykrotność. Dla porządku można jedynie wskazać, że kwota ta nie była niższa niż stałe składniki wynagrodzenia powoda.

Ponad trzykrotność wyliczonej przez pozwanego kwoty powództwo podlegało oddaleniu.

O odsetkach od odszkodowania orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c w zw. z art. 300 k.p. Doręczenie pozwu traktować należy jak wezwanie do zapłaty, od następnego dnia pozwany zatem postawał w opóźnieniu.

Koszty procesu.

Orzeczenie o kosztach procesu wydane zostało w oparciu o art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, w tym wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika wraz z odsetkami . Zasądzona na rzecz powoda kwota odpowiada minimalnej stawce wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika określonej w § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U.2018.265).

Żądanie odszkodowawcze zostało uwzględnione niemal w całości, stąd nałożenie na pozwanego obowiązku zwrotu całych kosztów zgodnie z art. 100 k.p.c.

Orzeczenie o kosztach sądowych.

Zgodnie z art. 113 § 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2025 r. poz. 1228) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Wysokość nieuiszczonych kosztów sądowych (opłaty od pozwu), którymi obciążono pozwanego odpowiada 5% wartości przedmiotu sporu. Sąd nałożył na pozwanego obowiązek zwrotu całej opłaty podobnie jak kosztów procesu.

Rygor natychmiastowej wykonalności.

Orzeczenie o rygorze natychmiastowej wykonalności znajduje oparcie w treści art. 477 ² § 1 k.p.c., w myśl którego zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydawaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)