Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 lipca 2024 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła przeciwko Z. K. o zapłatę w postępowaniu nakazowym z weksla kwoty 56 895,63 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 7 maja 2024 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powódka jako następca prawny spółki cywilnej (...) s.c. (...), K. i B. Ż. (1) domagała się zapłaty na podstawie weksla własnego na kwotę dochodzoną pozwem.

Nakazem zapłaty z dnia 5 września 2024 r. w postępowaniu nakazowym z weksla Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł zarzuty od ww. nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany wniósł również o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty.

Postanowieniem z dnia 18 października 2024 r. Sąd uwzględniając wniosek pozwanego wstrzymał wykonanie nakazu zapłaty z dnia 5 września 2024 r. jako tytułu zabezpieczenia, do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy.

W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony procesu przez szereg lat współpracowały ze sobą w ten sposób, że pozwany zamawiał od powódki paliwo, na potrzeby prowadzonego przez pozwanego przedsiębiorstwa transportowego.

Dnia 14 maja 2019 r. Z. K. (jako zamawiający) zawarł z poprzednikiem prawnym powódki - B. Ż. (2), K. Ż., B. Ż. (1) prowadzącymi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej o nazwie (...) s.c. w S. (zwanym dostawcą) umowę na dostawy paliwa.

Przedmiotem umowy zgodnie z paragrafem 1 były dostawy na rzecz pozwanego paliw ciekłych w ciągu 24 godzin od chwili skutecznego złożenia zamówienia (drogą telefoniczną bądź mailową). Strony nie określiły deklarowanej ilości zakupionego paliwa.

Dostawca zobowiązał się do dokonywania dostaw na rzecz zamawiającego własnymi wyspecjalizowanymi środkami transportu oraz rozliczania dostawy z kompensacją objętości paliwa do 15 stopni C..

Celem realizacji umowy, dostawca udostępnił pozwanemu zbiornik na paliwo, a zamawiający zobowiązał się do używania zbiornika wyłącznie pod wskazanym adresem w umowie i napełniania (tankowania) wyłącznie paliwem dostarczonym przez dostawcą (§ 3 ust. 1 umowy).

Zamawiający nie mógł oddać zbiornika do używania osobie trzeciej (ust. 4).

Pozwany odpowiedzialny był za utratę lub uszkodzenie zbiornika i zobowiązany był do jego zwrotu dostawcy w stanie niepogorszonym (ust. 5).

Dostawca zastrzegł sobie prawo kontroli ww. zbiornika w każdym czasie osobiście lub przez upoważnioną osobę, w szczególności w zakresie zawartości zbiornika, stanu licznika i stanu plomb na wlewach (ust. 7).

Wartość opisanego zbiornika nie została wypełniona w ust. 8 umowy (wg faktury zakupu).

Strony ustaliły, że odbierający będzie miał możliwość wykupu zbiornika za cenę 1 zł netto, po zrealizowaniu sprzedaży na poziomie 1 200 000 litrów (ust. 9).

Strony ustaliły cenę sprzedaży na dzień dostawy, przy czym cena sprzedaży paliwa obejmować miała wynagrodzenie dostawcy za używanie przez zamawiającego opisanego wyżej zbiornika (§ 4 ust. 1 i 2 umowy).

Zamawiający zobowiązał się do zapłaty faktur VAT w terminie 28 dni od dnia dostarczenia paliwa. Nieterminowe regulowanie faktur spowodować miało naliczenie odsetek ustawowych przez dostawcę (ust. 4 i 5).

Zgodnie z § 4 ust. 6 umowy dla zabezpieczenia płatności oraz należności dostawcy związanych z udostępnieniem wskazanego zbiornika, pozwany przekazał dostawcy weksel własny in blanco oraz upoważnił dostawcę do jego wypełnienia do kwoty stanowiącej równowartość zobowiązań pozwanego wynikających z niniejszej umowy. Weksel własny in blanco stanowił załącznik nr 1 do umowy, natomiast deklaracja wekslowa załącznik nr 2.

Postanowienia umowy wchodziły w życie z dniem jej podpisania pod warunkiem doręczenia powódce prawidłowo podpisanego weksla in blanco wraz z deklaracją wekslową (§ 7).

W treści umowy strony nie określiły (nie wypełniły) miejsc umowy odnoszących się do deklarowanej ilości miesięcznej dostawy paliwa pozwanemu, numeru zbiornika, jego wartości jak również okresu obowiązywania umowy, zawartej na czas określony, z możliwością przedłużenia na czas nieokreślony (§ 6 ust. 1).

W paragrafie 6 ust. 2 umowy przewidziano uprawnienie dostawcy do rozwiązania umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym w 4 przypadkach, w tym tankowania paliwa od innych podmiotów niż dostawca, niewłaściwego używania zbiornika wskazanego w umowie.

W przypadku rozwiązania umowy wszystkie zobowiązania zamawiającego wobec dostawcy stają się natychmiast wymagalne, w szczególności pozwany zobowiązany był do bezzwłocznego zwrotu zbiornika (ust. 3).

Pozwany przekazał przedstawicielce handlowej powódki D. K. podpisane przez siebie oba egzemplarze umowy, w tym deklarację do weksla in blanco oraz weksel własny, stanowiące załączniki do umowy, jednak nigdy w toku współpracy stron, ani w późniejszym czasie nie otrzymał egzemplarza umowy z podpisami wspólników (...) s.c.

Dowód:

- umowa z dnia 14 maja 2019 r. k. 7-8;

- deklaracja wekslowa k. 8v.;

- wydruk KRS k. 12;

- zeznania świadka A. P. k. 405-408;

- zeznania świadka D. K. k. 408-410;

- zeznania pozwanego Z. K. k. 410-411;

Po podpisaniu umowy przez pozwanego powódka dostarczyła pozwanemu zbiornik na paliwo pod adresem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i rozpoczęła dostawy paliwa, zgodnie z zamówieniami pozwanego. Początkowo współpraca stron przebiegała bez zakłóceń. Pozwany zamawiał u powódki paliwo w ilości 5-6 tysięcy litrów tygodniowo, które dostarczane było terminowo i tankowane do zbiornika udostępnionego pozwanemu. Zdarzały się sporadyczne opóźnienia w płatnościach faktur przez pozwanego, jednak powódka nie wystawiała z tego tytułu żadnych not odsetkowych, nadto przedstawicielka handlowa powódki wręczała pozwanemu okolicznościowe upominki z tytułu dotychczasowej dobrej współpracy.

Pozwany od początku współpracy stron dokonał zakupu paliwa u powódki w łącznej ilości 1.273.544 litrów. Pozwany na swojej posesji posiadał 3 zbiorniki na paliwo, w tym zbiornik od powódki o pojemności 8.000 litrów. W zbiorniku udostępnionym przez powódkę trzymał jedynie paliwo zakupione od powódki. Na dzień 21 września 2023 roku pozwany zakupił od powódki paliwo na sumę 6.827.675,61 zł, przy czym w lutym 2022 roku wobec swojej omyłki nadpłacił względem powódki kwotę 4.822,72 zł, która nigdy nie została pozwanemu zwrócona.

W czerwcu 2023 roku pozwany osiągnął pułap 1.200.000 litrów zakupionego od powódki paliwa, uprawniający do wykupu udostępnionego zbiornika za symboliczną złotówkę. Wobec czego pozwany i jego córka będąca jednocześnie księgową pozwanego, domagali się za pośrednictwem przedstawicielki handlowej powódki sprzedaży pozwanemu przedmiotowego zbiornika, powołując się na postanowienia umowy stron. Byli oni przez powódkę zbywani, z argumentacją, iż pozwany nie osiągnął wymaganego umową limitu sprzedaży. Żądania pozwanego zarówno w przedmiocie wykupu spornego zbiornika, jak i odesłania pozwanemu drugiego egzemplarza umowy były przekazywane prezesowi zarządu powódki, który odmawiał sprzedaży zbiornika pozwanemu za złotówkę oraz odmawiał odesłania drugiego egzemplarza umowy pozwanemu celem weryfikacji podanych w umowie wartości. Odmowę argumentował tym, iż powódka nie ma czasu, aby ułatwiać komuś życie.

Współpraca stron uległa dalszemu pogorszeniu, kiedy to powódka opóźniała się z dostawami zamawianych paliw. Kontakt z przedstawicielką handlową powódki pozostawał utrudniony. Przedstawicielka powódki opóźnienia w dostawach paliwa tłumaczyła wybuchem wojny w Ukrainie. Paliwo było niezbędne pozwanemu do tankowania pojazdów ciężarowych pozwanego w celu wywiązania się przez niego ze zleconych mu dostaw. Pozwany rozpoczął tankowanie paliwa bezpośrednio do samochodów ciężarowych na stacjach paliw. Po wznowieniu dostawy paliwa przez powódkę okazało się, że dostarczone paliwo jest droższe niż w sprzedaży detalicznej, co stanowiło odmianę względem dotychczasowej współpracy stron, gdyż wcześniej paliwo zakupione od powódki w hurcie było tańsze niż w detalu. Pozwany trzymał w zbiorniku powódki paliwo od niej zakupione na tzw. czarną godzinę i dalej tankował tańsze paliwo zakupione w detalu do samochodów ciężarowych. Przedstawicielka handlowa powódki zwracała się z zapytaniem, dlaczego pozwany przestał zamawiać paliwo od powódki, a ten tłumaczył, że posiada jeszcze w zbiorniku paliwo i nie potrzebuje więcej od powódki.

Przedstawicielka handlowa powódki uznała, że pozwany tankuje do zbiornika powódki paliwo od innego dostawcy, którą to informację przekazała prezesowi powódki.

Wobec czego pismem z dnia 29 listopada 2023 r., powódka oświadczyła o rozwiązaniu z pozwanym umowy z dnia 14 maja 2019 roku w trybie natychmiastowym z dniem 29 listopada 2023 r., „zgodnie z warunkami wymienionymi w ww. umowie”.

Następnie, pismem z dnia 30 listopada 2023 r. powódka wezwała pozwanego do wydania zbiornika będącego przedmiotem rozwiązanej umowy w terminie do dnia 8 grudnia 2023 r.

Dowód:

- zestawienie faktur VAT k. 32-38;

- faktury VAT k. 39-243;

- potwierdzenia przelewów k. 244-364;w

- pismo z dnia 29 listopada 2023 r. k. 365;

- pismo z dnia 30 listopada 2023 r. k. 369;

- zeznania świadka A. P. k. 405-408;

- zeznania świadka D. K. k. 408-410;

- zeznania pozwanego Z. K. k. 410-411.

Pismem z dnia 5 grudnia 2023 r. pozwany wezwał powódkę do natychmiastowego przesłania jednego egzemplarza umowy z dnia 14 maja 2019 r., którego do dnia sporządzenia pisma nie otrzymał oraz do podania przyczyn rozwiązania umowy. Wskazał, że po otrzymaniu jej i podaniu powodu rozwiązania niezwłocznie wyda zbiornik, jeśli nie „wybrał” ilości paliwa ustalonej w umowie.

Powódka nie odesłała pozwanemu umowy, w dalszych rozmowach z pozwanym podała, że pozwany nie wybrał 3.000.000 paliwa określonego umową. Zaproponowała pozwanemu wykup zbiornika za kwotę 25.000 zł, na co pozwany nie wyraził zgody, podnosząc, iż osiągnął wymagany limit na wykup zbiornika za złotówkę.

Kolejno, przedstawicielka handlowa powódki zjawiła się na posesji pozwanego, celem odebrania spornego zbiornika, na którą nie została wpuszczona, wobec czego zwróciła się na Policję, która odmówiła interwencji. D. K. odnotowała, że na posesji pozwanego znajdują się trzy zbiorniki na paliwo, w tym zbiornik udostępniony przez powódkę.

Pozwany uzależniał wydanie powódce spornego zbiornika po odkupieniu od pozwanego znajdującego się w zbiorniku paliwa od powódki w ilości około 4000 litrów, za które pozwany powódce zapłacił.

Następnie powódka złożyła na Komendzie Powiatowej Policji w M. zawiadomienie o przywłaszczeniu przez pozwanego powierzonego mu zbiornika na szkodę powódki w kwocie 15.000 zł. Pozwanemu nie zostały postawione zarzuty w związku z wszczętym dochodzeniem w tej sprawie.

Dowód:

- pismo z dnia 5 grudnia 2023 r. k. 366;

- dowód nadania k. 367;

- dowód doręczenia k. 368;

- zawiadomienie k. 388;

- zeznania świadka A. P. k. 405-408;

- zeznania świadka D. K. k. 408-410;

- zeznania Z. K. k. 410-411.

Dnia 19 kwietnia 2024 r. powódka wypełniła weksel in blanco na kwotę 56 895,63 zł, wzywając jednocześnie pozwanego wykupu weksla i do zapłaty ww. kwoty, wyznaczając termin płatności do dnia 6 maja 2024 r.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 9;

- dowód nadania k. 10;

- weksel k. 13;

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie, Sąd oparł się na zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji, której strony nie kwestionowały co do autentyczności, częściowo wyprowadzając odmienne wnioski. Za podstawę swoich ustaleń Sąd przyjął również zeznania świadków zawnioskowanych przez strony, oceniając je jako szczere, niemniej jednak czym innym jest ocena, jakie fakty zostały tymi dowodami wykazane. Przedstawiciel powódki nie stawił się celem przesłuchania w charakterze strony, a pełnomocnik powódki wniosek w tym przedmiocie cofnął, tym samym strona powodowa pozbawiła się możliwości skonfrontowania jego zeznaniami wersji forsowanej przez pozwanego. Sąd nie znalazł przy tym żadnych powodów, by odmówić wiary zeznaniom pozwanego. Dla porządku wskazać należy, że pełnomocnik pozwanego cofnął wniosek dowodowy o dopuszczenia dowodu z opinii biegłego sądowego. Nadto sąd pominął zgłoszony przez pełnomocnika powoda na ostatniej rozprawie wniosek o zobowiązanie pozwanego do złożenia dokumentacji fotograficznej licznika paliwa na spornym zbiorniku jako ewidentnie spóźniony i zmierzający do przedłużenia postępowania. Zwraca uwagę, że wniosek taki powódka była obowiązana zgłosić najpóźniej w odpowiedzi na zarzuty pozwanego, czego nie uczyniła, stąd zastrzeżenie zgłoszone do protokołu rozprawy w trybie art. 162 k.p.c. jest nieuzasadnione.

Sąd zważył, co następuje:

Zarzuty pozwanego okazały się być zasadne, co doprowadziło ostatecznie do upadku nakazu zapłaty, dlatego zaskarżony nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym uchylono w całości i powództwo oddalono (art. 493 § 4 zd. drugie k.p.c.).

Podstawą powództwa, a w konsekwencji zaskarżonego nakazu zapłaty był wypełniony przez powódkę i podpisany przez pozwanego weksel własny in blanco opiewający na dochodzoną pozwem kwotę 56 895,63 zł, którego pozwany nie wykupił mimo wezwania. Powódka dochodziła zapłaty jako następca prawny przekształconej (...) spółki cywilnej.

Sprzeciwiając się roszczeniu powódki, pozwany podniósł zarzut nieprawidłowego wypełnienia weksla, zakwestionował sposób wypełnienia weksla przez powódkę jako całkowicie niezgodny z zasadami określonymi w umowie i łączącą strony deklaracją wekslową, wobec braku zaległości pozwanego względem powódki, zwłaszcza że pozwany regulował swoje zobowiązania w terminie. Nadto pozwany podniósł, iż z rozmów z powódką domyśla się, że weksel wypełniono na wartość zbiornika paliwa przekazanego pozwanemu, jednak zrealizował limit sprzedaży na umówionym poziomie, a pomimo tego powódka odmówiła dokonania sprzedaży za cenę 1 zł. Podniósł, że po wypowiedzeniu umowę w trybie natychmiastowym pismem z dnia 29 listopada 2023 r., pozwany wezwała powódkę do przedłożenia podpisanego egzemplarza umowy, którego pozwany nigdy nie otrzymał. Pozwany wielokrotnie wzywał powódkę do wskazania ilości paliwa nabytego od powódki podczas trwania umowy, do czego powódka się nie ustosunkowała, wzywając pozwanego do wydania zbiornika na paliwo. Dlatego z ostrożności pozwany zgłosił zarzut wypełnienia weksla niezgodnie z wartością zbiornika paliwa.

W odpowiedzi na zarzuty pozwanego powódka podała, że w spornym zbiorniku było paliwo niezakupione od powódki, a od innych dostawców, o czym powzięła wiedzę przedstawicielka handlowa powódki D. K.. Nadto pozwany bezustannie pozostawał w zwłoce w zapłatą faktur. Podniosła, że pozwany nie skorzystał z uprawnienia do wykupu zbiornika, a przed osiągnięciem limitu 1.200.000 litrów zakupił paliwo do zbiornika powódki od innych dostawców. Powódka podała, że tytułem zabezpieczenia ww. umowy, w zakresie należności związanych z udostępnieniem zbiornika pozwany wystawił na rzecz powódki weksel in blanco, który wraz z deklaracją wekslową stanowił załącznik do umowy. Z uwagi na niewydanie zbiornika po rozwiązaniu umowy, powódka wezwała pozwanego do zapłaty należności, co nie nastąpiło. W konsekwencji powódka wypełniła weksel in blanco opiewający na kwotę dochodzoną pozwem, na którą składały się następujące należności: 18 450 zł tytułem ceny zbiornika na paliwo dostarczonego pozwanemu, 984 zł tytułem dostawy ww. zbiornika oraz kwota 37 461,63 zł tytułem opłaty za bezprawne użytkowanie zbiornika za okres od sierpnia 2023 roku do 18 kwietnia 2024 roku (tj. 143,53 zł dziennie). Z ostrożności podniosła zarzut naliczenia pozwanemu odsetek za nieterminowane płatności za okres od 1 stycznia 2021 r. do dnia 20 września 2023 r.

Stosownie do ustalonego stanu faktycznego należy przyjąć, że powódka rozwiązała z pozwanym umowę z dnia 14 maja 2019 roku w trybie natychmiastowym i choć nie podała uzasadnienia przyczyny rozwiązania przewidzianej w umowie w tym trybie ani w oświadczeniu z dnia 29 listopada 2023 roku (k. 365), ani w toku późniejszej korespondencji stron na zapytanie pozwanego, to rzeczywistą przyczyną miało być tankowanie spornego zbiornika paliwem od innych dostawców (§ 6 ust. 2 lit. c w zw. z § 3 ust. 1 umowy stron). Podnoszone przez powódkę twierdzenia o pobieraniu przez pozwanego paliwa od innych dostawców i wypełnienia zbiornika powódki nie zostały w żaden sposób wykazane, zwłaszcza że jak zeznał pozwany posiadał on kilka zbiorników i w okresie, w którym paliwo powódki było droższe od cen rynkowych, nabywał paliwo od innych dostawców, które umieszczał w osobnych zbiornikach. Przyczyna rozwiązania umowy w tym trybie nie została zatem wykazana w niniejszym procesie przez powódkę, a opierała się jedynie na niczym nie popartych domysłach przedstawicielki handlowej powódki, iż pozwany tankuje paliwo do zbiornika powódki od innych dostawców, skoro zaprzestał zakupu paliw od powódki. Tymczasem zeznania pozwanego i zawnioskowanego świadka pozwanego przeczą tej tezie, bowiem logicznie oni zeznali, że to powódka opóźniała się z dostawami na rzecz pozwanego, tłumacząc się wybuchem wojny w Ukrainie, kontakt z jej przedstawicielką handlową był utrudniony, co wynika pośrednio z zeznań świadka powódki. Co zmusiło pozwanego do tankowania pojazdów pozwanego na stacjach paliw, przy czym ceny w detalu okazały się być niższe, niż paliwo sprzedawane w hurcie przez powódkę. Natomiast paliwo trzymane było w zbiorniku od powódki na tzw. czarną godzinę, a w związku z zaistniałym konfliktem na tle wydania spornego zbiornika, pozwany uzależnił jego wydanie od odkupienia pozostającego w nim paliwa w ilości około 4000 litrów, za które pozwany powódce zapłacił. Nie można też zarzucić pozwanemu, że w późniejszym czasie nawiązał współpracę z innymi kontrahentami na korzystniejszych warunkach, skoro miał jeszcze dwa zbiorniki na swojej posesji, w której mógł trzymać paliwo od innych dostawców. Wynika to również z zeznań świadka powódki, która potwierdziła, że u pozwanego ogółem były 3 zbiorniki na paliwo, w tym jeden od powódki. Z materiału dostarczonego przez strony w żaden sposób nie wynika twierdzenie powódki, iż pozwany w sierpniu 2023 roku rozpoczął zakup paliwa od innych podmiotów bezpośrednio do zbiornika powódki, co uzasadniałoby naliczenie przez nią opłaty za bezprawne użytkowanie od 1 sierpnia 2023 do 18 kwietnia 2024 roku. Powódka nie wykazała bowiem uprawnienia w zakresie obciążenia pozwanego taką opłatą na podstawie umowy stron, czy załączonej deklaracji wekslowej.

Co prawda zeznania świadków strony pozwanej potwierdziły twierdzenia powódki o opóźnieniach w płatnościach, jednakże co do zasady pozwany regulował swoje zobowiązania, a nawet jeśli z opóźnieniem, to za milczącą zgodą wierzyciela, który nie wystawiał not obciążeniowych, czy nie dochodził rekompensaty z tytułu odzyskiwania należności. Pozwany złożył zestawienie płatności faktur i choć sporadycznie zdarzały się niewielkie zaległości, to jednak wynika z nich również nadpłata na rzecz powódki w kwocie 4822,72 zł z lutego 2022 roku, której powódka pozwanemu nie zwróciła. Powódka nie wykazała ani kwoty zaległości, ani odsetek, na które to kwoty wypełniła „z ostrożności” weksel na łączną kwotę dochodzoną pozwem.

Powódka nie wykazała przesłanek rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym, a tym samym nieuzasadnione było żądanie powódki o wydanie zbiornika po rozwiązaniu umowy. Powódka nie wykazała również wartości zbiornika w kwocie 18.450 zł, na którą to kwotę wypełniła weksel, ani kosztów dostawy, zwraca przy tym uwagę, że w zawiadomieniu z Komendy Policji wartość strat oszacowana została na kwotę niższą, to jest 15.000 zł.

Na podstawie ustalonego stanu faktycznego przyjąć należało, że przez szereg lat pozwany zrealizował postanowienia umowy, co do zakupu paliwa na poziomie 1 200 000 litrów, wobec czego zgodnie z umową przysługiwało pozwanemu uprawnienie wynikające z umowy do wykupu zbiornika za 1 zł. Zarzucić przy tym należy powódce wyjątkową nielojalność i brak uczciwości kupieckiej, skoro pozwany konsekwentnie domagał się od powódki wykupu spornego zbiornika zgodnie z umową za symboliczną złotówkę po zrealizowaniu limitu sprzedaży na poziomie 1.200.000 litrów, a powódka odmawiała mu tego, powołując się na dużo wyższe wartości, choć wymagany paragrafem 3 ust. 9 umowy limit został osiągnięty przez pozwanego w czerwcu 2023 roku. Brak jest jednak dowodów, które były podstawą odmowy przez powódkę zbycia spornego zbiornika, w sytuacji w której pozwany przekroczył deklarowaną ilość sprzedaży paliwa. Powódka odmawiała również odesłania przeznaczonego dla pozwanego egzemplarza umowy w celu zweryfikowania deklarowanych ilości. Wynika to nie tylko z zeznań pozwanego, jego córki czy korespondencji stron, ale również z zeznań świadka powódki D. K., która przekazywała żądania pozwanego prezesowi powódki, ten zaś miał uzasadniać odmowę brakiem czasu i chęci ułatwiania życia pozwanemu. Takie postępowanie powódki jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i uczciwości kupieckiej nie zasługuje na ochronę prawną (art. 5 k.c.).

W ocenie sądu powódka nie wykazała zatem swojego uprawnienia do wypełnienia kwestionowanego weksla. Dlatego żądanie powódki nie tylko w zakresie stosunku wekslowego, ale również podstawowego, nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka nie wykazała bowiem uprawnienia w zakresie obciążenia pozwanego kosztem związanym z dostawą zbiornika czy jego zakupem, ani tym bardziej obciążeniem pozwanego z tytułu bezprawnego korzystania za zbiornik, skoro umowa nie przewidywała takich obciążeń, zaś zestawienie nabytego paliwa aktualizowało uprawnienie pozwanego do zakupu spornego zbiornika za 1 zł.

Stąd uchylono w całości zaskarżony nakaz zapłaty, oddalając powództwo w całości, w tym dochodzoną pozwem kwotę należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie (pkt I i II).

W punkcie III sentencji sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanego, który wygrał proces w całości, zwrot poniesionych kosztów procesu, na które składają się: opłata skarbowa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego stawce minimalnej – 5400 zł, adekwatnie do wartości przedmiotu sporu na podstawie § 2 pkt 6 w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) oraz opłata od zarzutów 2136 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

Sygn. akt XI GC 762/24

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)

4.(...)