Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powódka KM SERWIS W. K. – J. (...) spółka komandytowa z siedzibą w S. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 56902,95 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 15 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty wraz z koszami postępowania, tytułem dalszych pełnych kosztów odszkodowania z umowy AC.

W dniu 16 grudnia 2021 roku wydano w sprawie nakaz zapłaty.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, w którym przedmiotowy nakaz został zaskarżony w całości pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Pozwana podniosła zarzut braku legitymacji czynnej. Dodała, że dokonała wyliczenia zgodnie z postanowieniami OWU AC i nie znajduje podstaw do zapłaty wyższego odszkodowania.

Na rozprawie w dniu 18 marca 2022 roku powódka cofnęła powództwo w zakresie kwoty 1400 zł dotyczącego kosztu związanego z wykonaniem reklamy bocznej z logo firmy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 lipca 2020 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...) o nr. rej. (...) stanowiący własność (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. W chwili zdarzenia pojazd był użytkowany przez M. P..

Pojazd posiadał ubezpieczenie AC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

Zgodnie z § 17 ust. 3 OWU z zastrzeżeniem ust. 4 – 6 i 8 wysokość odszkodowania ustala się z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1 i ust. 2 oraz sposobu naprawy w wybranym przez ubezpieczonego warsztacie wykonującym naprawę oraz w oparciu i zasady zawarte w systemie A., E. lub DAT, z zastosowaniem: 1) norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, 2 ) stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...): a) w wariancie serwisowym i optymalnym – w oparciu o średnie ceny usług stosownie przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę, działające na terenie województwa, w którym znajduje się ten warsztat, b) w wariancie partnerskim – dla warsztatu partnerskiego, w którym dokonana jest naprawa; 3) cen części zamiennych ustalonych stosownie do ust. 1 i ust. 2; 4) cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych w systemach A., E. lub DAT. Postanowiono, że (...) ustala odszkodowanie w sposób przewidziany w niniejszy ustępie pod warunkiem przedstawienia rachunków lub faktur VAT dotyczących robocizny, części zamiennych, materiałów lakierniczych i normaliów, przy czym w przypadku wariantu partnerskiego rachunku lub faktury VAT muszą być wystawione przez warsztat partnerski.

Zgodnie z § 17 ust. 4 OWU w razie udokumentowania naprawy pojazdu rachunkami lub fakturami VAT pozwana weryfikuje koszty wynikające z tych rachunków lub faktur VAT pod kątem ich zgodności z zasadami określonymi w ust. 3.

Dowód:

-

kopia dowodu rejestracyjnego k. 7,

-

ogólne warunki ubezpieczenia (...) ustalone uchwałą UZ/260/2018 z dnia 24 sierpnia 2018 roku k. 67-85,

-

dokumenty w aktach szkody zapisane na płycie CD k. 86.

W dniu 13 sierpnia 2020 roku M. P. upoważniła powódkę do odbioru odszkodowania. Powódka była autoryzowany partnerem serwisowym (...) i w 2016 roku otrzymała certyfikat najlepszych usług serwisowych w Europie Centralnej i tym samym została najlepszym Partnerem Serwisowym.

Dowód:

-

upoważnienie z dnia 13 sierpnia 2020 roku k. 8,

-

certyfikat k. 35,

-

zeznania świadka J. K. k. 149 verte,

-

zeznania przedstawiciela powódki – W. K. k. 149 verte-150 verte.

W dniu 1 września 2020 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła z M. P. umowę cesji wierzytelności, na podstawie której M. P. nieodpłatnie nabyła przysługującą (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wierzytelność wobec pozwanego zakładu ubezpieczeń tytułem szkody powstałej w dniu 31 lipca 2020 roku.

Dowód:

-

umowa cesji wierzytelności z dnia 1 września 2021 roku k. 11-12.

W dniu 7 września 2020 roku M. P. zawarła z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której powódka nabyła od pozwanej wierzytelność w kwocie 103428,99 zł netto wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 15 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty przysługującą jej względem dłużnika (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W..

Dowód:

-

umowa cesji wierzytelności z dnia 7 września 2021 roku k. 9-10,

-

zeznania świadka J. K. k. 149 verte,

-

zeznania przedstawiciela powódki – W. K. k. 149 verte-150 verte.

Powódka przyjęła zlecenie naprawy pojazdu marki S. (...) o nr. rej. (...). Pojazd został naprawiony przy użyciu oryginalnych części z zastosowaniem stawki za roboczogodzinę (rgb) w wysokości 190 zł.

W dniu 31 grudnia 2021 roku powódka wystawiła fakturę Nr (...) na kwotę 103428,99 zł.

Dowód:

-

zlecenie 145/Z/ (...)/20 k. 13,

-

kosztorys 192/K/ (...)/20 z dnia 1 września 2020 roku k. 14,

-

faktura VAT Nr (...) z dnia 31 grudnia 2021 roku k. 15,

-

zeznania świadka J. K. k. 149 verte,

-

zeznania przedstawiciela powódki – W. K. k. 149 verte-150 verte.

W dniu 14 stycznia 2021 roku pozwana przyznała powódce odszkodowanie z tytułu naprawy pojazdu marki S. (...) o nr. rej. (...) w kwocie 46526,04 zł netto. Pozwana zweryfikowała przedłożoną przez powódkę fakturę VAT i przyjęła stawkę za roboczogodzinę w wysokości 135 zł netto.

Dowód:

-

decyzja pozwanej z dnia 14 stycznia 2021 roku k. 16-17.

Kolejnymi pismami powódka składała odwołania od decyzji pozwanej, jednakże pozwana nie rozpoznała ich pozytywnie.

Pismem z dnia 20 września 2021 roku powódka przedłożyła pozwanej umowę cesji wierzytelności z dnia 7 września 2021 roku i 1 września 2021 roku oraz wezwała pozwaną do rozpatrzenia szkody i dopłaty kwoty 56902,95 zł w terminie 7 dni na wskazany numer rachunku bankowego.

Pismem z dnia 12 października 2021 roku pozwana pozostała przy swoim stanowisku i wskazała, że sporządzone przez nią rozliczenie szkody jest prawidłowe.

Dowód:

-

pismo powódki z dnia 1 lutego 2021 roku k. 18-19,

-

potwierdzenia odbioru k. 20, k. 24, k. 32,

-

pismo pozwanej z dnia 18 lutego 2021 roku k. 21,

-

pismo powódki z dnia 9 marca 2021 roku k. 22-23,

-

pismo pozwanej z dnia 29 marca 2021 roku k. 25,

-

zweryfikowany kosztorys k. 26,

-

pismo powódki z dnia 5 maja 2021 roku k. 27-28,

-

pismo pozwanej z dnia 27 maja 2021 roku k. 30,

-

pismo powódki z dnia 20 września 2021 roku k. 31,

-

pismo z dnia 12 października 2021 roku k. 33-34,

-

zeznania świadka J. K. k. 149 verte.

-

zeznania przedstawiciela powódki – W. K. k. 149 verte-150 verte.

Zastosowana przez powódkę stawka za rbg w wysokości 190 zł była stawką niższą od hipotetycznej stawki średniej stosowanej przez (...) pojazdów ciężarowych, która wynosiła na rynku tego typu w 2019 i 2020 roku około 260 zł/rbg.

Zasadny koszt naprawy Nr 192/K/ (...)/20 dotyczący naczepy marki (...) model SKO 24 w zakresie jak po szkodzie z dnia 31 lipca 2020 roku z użyciem w procesie naprawy części oryginalnych z uwzględnieniem stawki za rbg tj. 190 zł/rbg tj. stawki akceptowalnej w procesie napraw samochodów ciężarowych w (...), przy sposobie naprawy obowiązującym w (...) powoda, wynosi 103428,99 zł netto, wraz z odtworzeniem reklamy, zaś bez tego kosztu 102 028,99 zł.

Dowód:

-

opinia biegłego sądowego W. S. k. 155-165,

-

faktura VAT Nr (...) z dnia 31 grudnia 2021 roku k. 15,

-

ustna opinia uzupełniająca biegłego sądowego W. S. k. 224-225.

Sąd zważył, co następuję:

Powództwo – po jego częściowym umorzeniu – okazało się zasadne w całości.

W rozpoznawanej sprawie powódka dochodziła odszkodowania w związku z uszkodzeniem pojazdu marki S. (...) o nr. rej. (...) na podstawie zawartej z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowy ubezpieczenia autocasco.

Podstawę prawną żądania powoda stanowił art. 805 k.c. zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Na rozprawie w dniu 18 marca 2022 roku powódka cofnęła powództwo w zakresie 1400 zł dotyczącego kosztu związanego z wykonaniem reklamy bocznej z logo firmy.

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Sąd może uznać cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.).

Stosownie do treści art. 355 § 1 k.p.c., jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania. W tym stanie rzeczy – mając również na uwadze, iż w sprawie nie zachodzą okoliczność okoliczności, które - w myśl art. 203 § 4 k.p.c. – stanowiłyby przeszkodę do dokonania tej czynności, postępowanie w części dotyczącej żądania zapłaty kwoty 1400 zł należało umorzyć o czym Sąd orzekł w pkt. I wyroku.

W sprawie niesporne było istnienie umowy ubezpieczenia AC pojazdu, legitymacja bierna pozwanej, naprawa pojazdu po szkodzie.

Spór dotyczył legitymacji czynnej powoda, zakresu naprawy, kosztów naprawy.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do najdalej idącego zarzutu braku legitymacji czynnej, uznano go za niezasadny. Zgodnie z normą zawartą w art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Z kolei norma zawarta w art. 510 § 1 k.c. stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Nie jest trafne utożsamianie przez pozwaną umowy cesji wierzytelności z umową zawsze odpłatną, jej istotnym elementem jest przeniesienie wierzytelności, a nie odpłatne przeniesienie wierzytelności. Powód niewątpliwie wykazał przyczynę zawarcia umowy, tj. jej kauzę. Co było w sprawie oczywiste, a dodatkowo potwierdził to zeznający w sprawie przedstawiciel powoda, że poszkodowana M. P. nie zapłaciła za naprawę, lecz w zamian dokonała przelewu swojej wierzytelności. Niewątpliwie taki sposób rozliczenia był w pełni dopuszczalny, stosowany i stanowił ważna kauzę cesji. Sąd nie znalazł zatem podstaw do zakwestionowania skuteczności zawartej pomiędzy powódką, a poszkodowaną umowy.

Umowa ubezpieczenia w opcji autocasco jest ubezpieczeniem dobrowolnym i przepisy kodeksu cywilnego ani ustawy ubezpieczeniowej nie regulują szczegółowo całokształtu kwestii związanych z ubezpieczeniem w każdym z jego rodzajów. Szczegółowe postanowienia dotyczące konkretnego ubezpieczenia ustalane są w warunkach ubezpieczenia, które precyzują kwestie związane z odszkodowaniem przysługującym ubezpieczonemu, w tym sposób wyliczenia jej wysokości. Ogólne warunki umów ubezpieczenia, opracowywane przez zakłady ubezpieczeń, a stosowane jako wzorce umów w rozumieniu art. 384 i następne odgrywają więc istotną role, a jako integralna część umowy wiążą drugą stronę, jeżeli zostają jej doręczone przed zawarciem umowy, bez względu na okoliczność czy kontrahent zapoznał się z jej treścią. Istotna jest wyłącznie kwestia doręczenia wzorca, a nie tego, czy skorzystano z możliwości zapoznania się z jego postanowieniami (por. K. Zagrobelny (w:) Kodeks..., s. 617; M. Bednarek (w:) System..., s. 592). Oznacza to, że w przypadku tego rodzaju umowy nie zawsze można mówić o pełnej refundacji poniesionej szkody. Zasada pełnego odszkodowania w rozumieniu 361 § 2 k.c. ma zastosowanie tylko w przypadku odpowiedzialności ubezpieczyciela z tytułu zawarcia przez sprawcę szkody umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (OC). Umowa ubezpieczenia OC ma bowiem chronić poszkodowanych oraz zapewniać im pełne pokrycie szkody powstałej w wyniku zdarzenia, z którym ustawa wiąże obowiązek odszkodowawczy. Odmiennie natomiast przedstawia się sytuacja w przypadku umowy ubezpieczenia AC, która ze swojej natury jest umową dobrowolną, kształtowaną wolą stron umowy. Ubezpieczyciel na podstawie tej umowy zobowiązany jest do udzielenia ochrony ubezpieczeniowej i ewentualnej wypłaty świadczenia tylko w takim zakresie i pod takimi warunkami, na jakie umówiły się strony w umowie oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia.

Na okoliczność kosztów uzasadnionej naprawy, zgodny z warunkami umowy AC powód powołał dowód z opinii biegłego. Na jej podstawie ustalono, że powód, będący serwisem autoryzowanym zastosował zasadne stawki za rbg w wysokości 190 zł. Co więcej były one niższe od stawek średnich stosowanej przez (...) pojazdów ciężarowych, która wynosiła na rynku tego typu w 2019 i 2020 roku około 260 zł/rbg.

Biegły w swojej opinii w pełni podzielił sposób i koszty naprawy wskazując jedynie, że nie jest w stanie jednoznacznie przyjąć, czy istotnie niezbędna była wymiana 3 paneli bocznych i 4 paneli dachowych. W związku z tym ustalił koszt naprawy również przy uwzględnieniu, że nie była ona niezbędna. Na tą okoliczność przeprowadzono również dowód z opinii ustnej, uzupełniającej. Wówczas biegły stwierdził, że na zdjęciach widoczne są uszkodzenia panelu czwartego dachowego i trzeciego bocznego, lecz nie był w stanie kategorycznie przyjąć, że ich wymiana była konieczna. Jednocześnie jednak wskazał, że z załączonego materiału dowodowego wynikało, że istotnie panele takie zostały wymienione. Nadto biegł wskazał, że naprawiany pojazd był chłodnią, gdzie standardy szczelności, a tym samym naprawy, przy wysokich wymogach producenta muszą być skrupulatnie zachowane. Mając na uwadze całokształt opinii biegłego uznano, że powód zasadnie wymienił i zasadnie domaga się od pozwanej odszkodowania pokrywającego koszt wymiany również 4 panelu dachowego oraz 3 bocznego. Po pierwsze jak wynikało z analizy zdjęć, widoczne były na nich uszkodzenia, co potwierdził biegły. Po drugie powód od początku wskazywał na konieczność wymiany również tych paneli. W odpowiedzi na odmowę pozwanej, powód kilkukrotnie mailowo (15 września, 3 listopada 2020r.) wzywał pozwaną do oględzin zgłaszanego zakresu uszkodzeń, w tym właśnie konieczności wymiany spornych paneli (k. 199, 203). Pozwana jednak nie skorzystała z takiej możliwości, a przez to należało uznać, jej odmowę w tym zakresie za bezpodstawną i nieuzasadnioną, a opartą wyłącznie o subiektywną ocenę na podstawie pośrednich dowodów. Nie sposób więc obecnie obciążać powódki odpowiedzialnością za zaniechania pozwanej, która miała pełną możliwość naocznego przekonania się o stanie kwestionowanych paneli i merytorycznego ustosunkowania się do naprawy. Tym samym nie sposób uznać, że ocena pozwanej nie oparta o bezpośrednie oględziny spornych elementów, miałby być decydująca dla zasadności kosztów naprawy. Po trzecie nawet z logicznego punku widzenia nie sposób uznać, że autoryzowany warsztat naprawczy narażałby się na poniesienie kosztów bezzasadnej naprawy. Jak już wcześniej wskazano nie otrzymał on od poszkodowanej pieniędzy za naprawę, a więc wszelkie dokonywane przez niego działania obciążały go ryzykiem związanym z terminem i wysokością zwróconych kosztów. Dlatego też nie sposób przyjąć, że powód dokonywałby wymiany części, które w rzeczywistości nie podlegały wymianie. Po czwarte zgodnie z § 17 pkt 3 OWU odszkodowanie miało być ustalane m.in. w oparciu o „sposób naprawy pojazdu w wybranym przez ubezpieczonego warsztacie wykonującym naprawy”. Skoro więc sposób naprawy pojazdu u powoda ( (...)), zgodny z technologią producenta, przewidywał przy takim zakresie uszkodzeń konieczność wymiany paneli i powód tego dokonał, pozwany był zobowiązany do wypłaty odszkodowania. Zgodnie bowiem z umową sposób naprawy przyjęty przez warsztat i zgodny z technologią producenta, nie mógł być kwestionowany. Po piąte wreszcie jak wskazał biegły naprawiany pojazd był chłodnią. Miało to o tyle istotne znaczenie, że standardy naprawy muszą być wysokie z uwagi na wymagane parametry szczelności naczepy chłodniczej. Nie sposób więc uznać, że możliwe było dokonywania jakichkolwiek kompromisowych, czy prowizorycznych napraw, które nie zapewniałyby szczelności pojazdu. Co więcej jak wskazywał biegły pozwana do takiej naprawy dążyła, zarówno wskazując na możliwość zastosowania reperaturki do naprawy ściany czołowej w części górnej, czy akceptując w kosztorysie wymianę 3,5 paneli. Biegły wskazywał, że taka naprawa w żaden sposób nie przywróciłaby pełnych funkcji pojazdu i nie byłaby zgodna wymogami technologicznymi w zakresie naprawy chłodni. Co więcej jak już wskazano pozwany był zobowiązany do akceptowania sposób naprawy pojazdu w wybranym przez ubezpieczonego warsztacie, a powód nie przewidywał stosowania napraw uszkodzonych elementów lecz ich wymianę. Tym samym koszt naprawy zasadnie wyniósł 102 028,99 zł.

Mając powyższe na uwadze w świetle łączącej strony umowy ubezpieczenia w okresie wykonania naprawy, roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie w całości, w części w której powództwo nie zostało cofnięte odnośnie kosztu reklamy ustalonego w kosztorysie na 1400 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c.

W punkcie III sentencji wyroku rozstrzygnięto o koszach postępowania na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Mając na uwadze, że na skutek cofnięcia powództwa, powód przegrał sprawę tylko co do nieznacznej części swego żądania, koszty na jego rzecz zasądzono od pozwanej w całości. Na koszty poniesione przez powódkę złożyły się: opłata sądowa od pozwu – 2846 zł, opłata skarbowej o udzielonego pełnomocnictwa – 17 zł, koszty zastępstwa procesowego – 5400 zł, wykorzystana zaliczka na poczet biegłego sądowego – 570,72 zł. Łącznie 8833,72 zł.

W punkcie V wyroku Sąd zwrócił powódce i pozwanej niewykorzystaną zaliczkę w sprawie na podstawie art. 84 ust. 2 u.k.s.c. w wysokości 429,28 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

Zarządzenia:

1.(...)

2. (...)

3. (...)