Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 września 2015 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego G. L. kwoty 27.104,08 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od kwot cząstkowych oraz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu żądania pozwu powódka wskazała, iż strony zawarły umowę, której przedmiotem był wynajem maszyn i wywóz odpadów porozbiórkowych. Wskazała, że wystawiła pozwanemu z tytułu realizacji umowy faktury VAT, zaś pozwany nie uiścił powstałych należności.

Nakazem zapłaty z dnia 27 października 2015 roku zasądzono od pozwanego na rzecz powódki dochodzoną kwotę.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż wykonał zobowiązania wynikające z umowy. Podniósł również, że zapłacił wszystkie należności.

Ze względu na zapłatę części dochodzonej należności po wniesieniu pozwu, powód cofnął pozew w części postanowieniem z dnia 16 stycznia 2016 r. Sąd umorzył postępowanie w sprawie w części, tj. w zakresie żądania zapłaty należności głównej w kwocie 15478,12 zł, oraz odsetek ustawowych: od kwoty 11625,96 zł od dnia 22 sierpnia 2015 roku do dnia 5 listopada 2015 roku, od kwoty 3444 zł od dnia 23 lipca 2045 roku do dnia 5 listopada 2015 roku, od kwoty 12034,12 zł od dnia 9 lipca 2015 roku do dnia 5 listopada 2015 roku.

W następnie pismem z dnia 17 lutego 2016 r. (k. 87) i na rozprawie w dniu29 wrzęsnia 2016 roku powódka ograniczyła podstawę faktyczną dochodzonego roszczenia tylko należności z faktur VAT (...) i FV 15/6/26. Natomiast pozwany uznał roszczenie w zakresie kwoty 176,09 zł z faktury FV 15/6/26 i odsetek w wysokości 346,88 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na podstawie umowy zawartej z G. L. wynajmowała maszyny, wywoziła odpady porozbiórkowe i dostarczała piasek. Z tego tytułu (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła G. L. faktury Vat:

- nr FS/15/6/12 z dnia 8 czerwca 2015 r., na kwotę 16875,60 zł, z terminem płatności do 8 lipca 2015 r. z tytułu dostawy piasku zasypowego w ilości 160 t, dostawy piasku w ilości 150 t i wywozu 520 m3 ziemi;

- nr FS/15/6/26 z dnia 24 czerwca 2015 r., na kwotę 3444 zł, z terminem płatności do 22 lipca 2015 r., z tytułu wywozu 175 m3 ziemi;

nr FS/15/7/14 z dnia 22 lipca 2015 r., na kwotę 11625,96 zł, z terminem płatności do 21 sierpnia 2015r., z tytułu wywozu 252 m3 ziemi, wynajmu sprzętu budowlanego oraz dostawy i odbioru sprzętu budowlanego.

Dowód:

- faktura Vat (...), k. 27,

- raporty dzienne, k. 28-35,

- faktura Vat FS 15/6/26, k. 37,

- faktura Vat FS 15/7/14, k. 36

- raporty dzienne, k. 38-39,

- korespondencja elektroniczna, k. 77

Pismem z dnia 24 sierpnia 2015 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wezwała G. L. do zapłaty kwoty 27.104,08 zł wraz z odsetkami w wysokości 190,40 zł z tytułu rozliczenia faktur Vat nr: 15/6/12, 15/6/26/ i 15/7/14.

Dowód:

- wezwanie z potwierdzeniem, k. 12-13

W dniu 16 lipca 2015 r. G. L. przelał na konto (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwotę 4841,48 zł tytułem częściowej zapłaty za fakturę nr (...). Następnie w dniu 5 listopada 2015 r. przelał kwotę 15478,12 zł tytułem dopłaty do faktury nr (...) oraz zapłaty za fakturę nr (...). Ostatecznie faktura (...) opiewająca na kwotę (...),60 została opłacona przez G. L. w dwóch ratach, 16 lipca 2015 r. w kwocie 4841,48 zł i 5 listopada 2015 r. w kwocie 12034,12 zł. Natomiast faktura (...) została opłacona w dniu 5 listopada 2015 r. w kwocie 3444 zł.

Dowód:

- potwierdzenia przelewu, k. 65-66, 50

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części.

Powód w niniejszej sprawie dochodził należności z tytułu dostawy pisaku i piasku zasypowego oraz z tytułu wywozu ziemi, czyli z umowy dostawy (art. 605 k.c.) oraz świadczenia usług (art. 705 k.c.). Zgodnie z art. 605 k.c.przez umowę dostawy dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczania częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny. Natomiast zgodnie z treścią art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Stosownie natomiast do treści art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Umowa o świadczenie usług jest umową starannego działania, zatem jej celem jest wykonywanie określonych czynności, które nie muszą zmierzać do osiągnięcia rezultatu.

Powódka w pozwie wskazywała, iż na kwotę dochodzoną pozwem składa się kwota 27.104,08 złotych wynikająca z faktur nr (...) z tytułu wynajmu wywrotki, wywozu odpadów porozbiórkowych oraz dostawy piasku. Pismem z dnia 10 listopada 2015 r. powódka cofnęła powództwo w części, tj. w zakresie żądania zapłaty należności głównej w kwocie 15.478,12 zł stanowiącej część należności głównej oraz odsetek ustawowych liczonych:

- od kwoty 11625,96 zł od dnia 22 sierpnia 2015 roku do dnia 5 listopada 2015 roku,

- od kwoty 3444 zł od dnia 23 lipca 2015 roku do dnia 5 listopada 2015 roku,

- od kwoty 12034,12 zł od dnia 9 lipca 2015 roku do dnia 5 listopada 2015 roku.

Ostatecznie powódka w przedmiotowej sprawie dochodziła zapłaty kwoty 12.210,21 zł tytułem należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot:

- 176,09 zł od dnia 6 listopada 2015 r. do dnia zapłaty,

- 12034,12 zł od dnia 6 listopada 2015 r. do dnia zapłaty.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany podkreślił, iż wywiązał się ze swoich zobowiązań wynikających z umowy, bowiem zapłacił wszystkie należności. Postanowieniem z dnia 16 stycznia 2016 r. Sąd umorzył postępowanie w wyżej opisanym zakresie. W toku postępowania strona powodowa pismem z dnia 17 lutego 2016 r. (k. 87) ograniczyła podstawę dochodzonego roszczenia do faktur VAT (...) i FV 15/6/26. Następnie na rozprawie z dnia 29 września 2016 r. pełnomocnik powódki doprecyzował ww. roszczenie i wskazał, że wynika ono tylko z faktury nr (...) opiewającej na kwotę 12034,12 zł oraz faktury nr (...), tylko w zakresie niezapłaconej kwoty kapitału w wysokości 176,09 zł.

W piśmie ograniczającym powództwo powódka wskazała, iż pozwany w dniu 5 listopada 2015 r. dokonał wpłaty w wysokości 15478,12 zł. Kwotę tę rozliczyła w pierwszej kolejności na odsetki w wysokości 584,25 zł, a następnie należność główną, pomniejszając ją o kwotę 14893,87 zł. Podstawę rozliczenia dokonanej wpłaty oparła na treści art. 1026 § 2 k.p.c., zgodnie z którą wydzielona wierzycielowi sumę zalicza się przede wszystkim na koszty postępowania, następnie na odsetki, a w końcu na sumę dłużną. Jednak przytoczony przepis pozostaje w ścisłym związku z art. 1025 k.p.c., który dotyczy kolejności zaspokojenia wierzyciela z kwoty uzyskanej w egzekucji. Należy zauważyć, że przedmiotowe postępowanie nie jest postępowaniem egzekucyjnym, wierzyciel nie jest zaspokajany w drodze egzekucji, tylko przez dobrowolną zapłatę. Zdaniem Sądu znajduje więc zastosowanie art. 451 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik posiada względem tego samego wierzyciela, kilka długów tego samego rodzaju, posiada w pierwszej kolejności (przed wierzycielem) uprawienie do wskazania, który ze swoich długów chce zaspokoić. Warunkiem skutecznego zaliczenia zapłaty przez dłużnika jest łączne spełnienie następujących przesłanek: tożsamości stron; jednorodzajowości długów, przy czym dług, który może być zarachowany musi być tego samego rodzaju, co inny dług jaki dłużnik ma w stosunku do tego samego wierzyciela (długiem tego samego rodzaju są długi opiewające na świadczenie pieniężne wyrażone w tej samej walucie, bez znaczenia dla źródła powstania długu) oraz oświadczenie dłużnika o zaliczeniu. Od tej ogólnej zasady ustawodawca przewiduje wyjątek, przewidziany w zdaniu drugim cytowanego przepisu, stwarzający uprawnienie dla wierzyciela, który może „to co przypada na poczet danego długu” zaliczyć na związane z tym długiem należności uboczne oraz na zalegające świadczenie główne. Oznacza to, że przy istnieniu kilku długów dłużnik ma wprawdzie prawo wskazać na który dług zalicza świadczenie, ale to wierzyciel decyduje, czy w ramach tego długu chce zaliczyć zapłatę na należności uboczne (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2002 r., III CKN 495/20000, OSNC 2002 r., nr 11, poz. 143).

Jak wynika z materiału dowodowego zebranego w sprawie pozwany w dniu 16 lipca 2015 r. przelał na konto powódki kwotę 4841,48 zł tytułem częściowej zapłaty za fakturę nr (...) oraz w dniu 5 listopada 2015 r. przelał kwotę 15478,12 zł tytułem dopłaty do faktury nr (...) oraz zapłaty za fakturę nr (...). Powyższe implikuje, że w dniu 5 listopada 2015 r. pozwany wpłacając kwotę 12034,12 zł ostatecznie uiścił należności wynikające z faktury nr (...). Zresztą pozwany w piśmie z dnia 26 lutego 2016 r. podkreślił, iż kwotę 12034,12 zł wpłacił na poczet należności objętych fakturą (...), a kwotę 3444 zł na poczet należności z faktury (...). W kwestii dotyczącej faktury nr (...) pozwany na rozprawie z dnia 29 września 2016 r. uznał roszczenie ze spóźnionej w zapłacie faktury w zakresie kwoty 176,09 zł (przyznając tym samym możliwość zaliczenia wpłaconej z opóźnieniem kwoty w pierwszym rzędzie na odsetki).

Pozwany zatem wskazał dług który spłaca i powód w tym zakresie nie ma możliwości księgowania wpłaty na inne należności. Wpłaty dokonane zostały z opóźnieniem – termin płatności faktury (...) to 8 lipca 2015 roku (k. 27), a kwota 16875,60 zł wpłacona została w dwóch ratach – 4841,48 zł w dniu 16 lipca 2015 r. (k. 65), a kwota 12034,12 zł w dniu 5 listopada 2015 r. (k. 66). Z kolei termin płatności faktury15/6/26 to 22 lipca 2015 r. (k. 27), a została ona opłacona w dniu 5 listopada 2015 r. (k. 66). Powód miał prawo w pierwszej kolejności zaliczyć wpłaty na odsetki.

Ponadto w związku ze spóźnieniem zapłaty faktury nr (...) i możliwością zaliczenia wpłat w pierwszej kolejności na odsetki pozwany uznał roszczenie co do kwoty 346,88 zł. Jak ustalił Sąd faktura nr (...) opiewała na kwotę 16875,60 zł i wskazywała termin płatności do dnia 8 lipca 2015 r. W dniu 16 lipca 2015 r. pozwany zapłacił fakturę w części, tj. w zakresie kwoty 4841,48 zł, zatem powstałe kapitałowe odsetki wyniosły 29,59 zł. Następnie wpłatą z dnia 5 listopada 2015 r. pozwany dopłacił pozostałą należność faktury nr (...), tj. kwotę (...),12. W nawiązaniu do treści art. 451 k.c. powódka mogła zaliczyć wpłaty, wskazane przez pozwanego, w pierwszej kolejności na odsetki, pozostał zatem do spłaty kapitał 12063,71zł ( (...),12 + 29,59). Powstałe kapitałowe odsetki wyniosły 317,29 zł i w pierwszej kolejności wpłata była przeznaczona na pokrycie tej kwoty. W związku z czym do zapłaty pozostało łącznie 346,88 zł (317,29 +29,59).

Faktury (...) opłacona została z opóźnieniem, od chwili wymagalności do chwili zapłaty powstały odsetki w kwocie 176,09 i to na nie w pierwszym rzędzie mogła być zaliczona wpłata. Pozostał zatem do zapłaty kapitał właśnie w tej wysokości.

Na tej podstawie Sąd uznał roszczenie powódki za zasadne jedynie w zakresie kwoty 522,97 zł (346,88 + 176,09).

Orzeczenie o odsetkach oparte zostało o przepis art. 481 k.c. stanowiącego, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia. Z kolei od 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi między przedsiębiorcami są te określone w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 4 a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Na gruncie niniejszej sprawy, odsetki należą się stronie powodowej zgodnie z wnioskiem (po ograniczeniu powództwa), tj. od dnia 6 listopada 2015 r. do dnia zapłaty.

Są doparł rozstrzygnięcie na dowodach z dokumentów, których nikt nie kwestionował.

Konsekwencją rozstrzygnięcia Sądu jest obciążenie stron sporu obowiązkiem zwrotu kosztów procesu zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Koszty strony powodowej wyniosły 3773 zł (2400 zł – koszty zastępstwa; 17 zł – opłata od pełnomocnictwa, 1356 zł – opłata od pozwu), natomiast strona pozwana poniosła koszty w kwocie 2417 zł (2400 zł – koszty zastępstwa; 17 zł – opłata od pełnomocnictwa). W związku ze spełnieniem przez pozwanego świadczenia po wniesieniu pozwu i cofnięcia w części pozwu przez powódkę – pozwany został uznany za przegrywającego w części zapłaconej po wniesieniu pozwu, więc w skład kosztów należnych powódce wchodzi kwota 15478,12 zł oraz 522,97 zł, uznana przez pozwanego. Jako, że powódka wygrała proces w 59 % (przyjmując wartość zobowiązania pozwanego w kwocie 16001,09 zł do wartości dochodzonego roszczenia 27104,08 zł), a pozwany w 41 % to po zróżnicowaniu poniesionych kosztów zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1235,10 zł, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. 100 k.p.c., § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2002, nr 163, poz. 1349 ze zm.).

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)