Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 października 2016 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił J. D. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 października 2016 r., z którego wynikało, że ubezpieczony nie był niezdolny do pracy i stan jego zdrowia nie uzasadniał przyznania mu tego świadczenia (decyzja – k. 14, orzeczenie Komisji – k. 13 plik IV akt rentowych).

Od powyższej decyzji odwołał się J. D.. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, iż przebyta rehabilitacja w ramach prewencji rentowej ZUS tylko w niewielkim stopniu wpłynęła na poprawę jego sprawności. Zaznaczył, iż nadal odczuwa ból prawej ręki i trudno mu jest utrzymać przedmioty w dłoni. Podkreślił, że wykonywanie czynności samoobsługowych m. in. ubieranie się, czynności higieniczne sprawiają mu duże trudności. Nadto zaznaczył, iż lekarz specjalista neurolog skierował go na dalsze leczenie rehabilitacyjne (odwołanie k. 2 – 3).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, nadto zaś wskazując, iż przewodniczący Komisji Lekarskiej ZUS nie znalazł okoliczności skutkujących przekazaniem sprawy do ponownego orzekania (odpowiedź na odwołanie – k. 6).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. D. urodził się (...), posiada wykształcenie zawodowe – mechanik maszyn i urządzeń przemysłowych, ostatnio pracował jako ślusarz.

Niesporne, a nadto: wywiad zawodowy – k.17 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej ZUS.

W dniu 26 sierpnia 2015 r. J. D. uległ wypadkowi przy pracy. W wyniku wypadku przy pracy doznał złamania paliczka dystalnego palca III prawej ręki.

Niesporne, a nadto: karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 2 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS

Decyzją z dnia 13 listopada 2015 r. znak (...)- (...)-07- (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał J. D. jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy w wysokości 2%.

Niesporne, a nadto: decyzja ZUS – k. 20 plik II akt rentowych

W okresie od dnia 5 stycznia 2016 r. do dnia 2 lutego 2016 r. oraz w okresie od dnia 30 czerwca 2016 r. do dnia 24 sierpnia 2016 r. J. D. przebył rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w schorzeniach narządu ruchu.

Po przebytej rehabilitacji uzyskano poprawę stanu funkcjonowania narządu ruchu.

Dowód: informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej – k. 10 – 14, k. 38 – 40 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS

J. D. cierpi na dysfunkcję ręki prawej po przebytym złamaniu paliczka dystalnego palca III ręki prawej. Ma ograniczenia bólowe ruchomości ręki prawej.

Dowód: zaświadczenia o stanie zdrowia – k. 1, 15, 28, 41 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 2, wynik badania RTG – k. 7 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS,

W okresie od dnia 28 marca 2016 r. do dnia 23 października 2016 r. J. D. korzystał ze świadczenia rehabilitacyjnego z powodu schorzeń narządu ruchu.

Niesporne, a nadto dowód: decyzje – k. 3, 7, 10 plik IV akt rentowych

W dniu 14 września 2016 r. J. D. złożył wniosek o przedłużenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego. Badający ubezpieczonego na potrzeby tego świadczenia w dniu 5 października 2016 r. Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że nie jest on niezdolny do pracy, co potwierdziła w dniu 20 października 2016 r. Komisja Lekarska ZUS.

Dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 12 plik IV akt rentowych, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS– k. 13 plik IV akt rentowych

W dniu 26 października 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił J. D. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Niesporne, nadto dowód: decyzja – k . 14 plik IV akt rentowych

U J. D. rozpoznano przebyte złamanie bez przemieszczenia paliczka dystalnego palca III ręki prawej oraz stłuczenie palców IV, V ręki prawej bez upośledzenia funkcji prawej kończyny górnej. Nie stwierdzono upośledzenia chwytności prawej ręki. Stwierdzony niewielkiego stopnia zanik mięśni przedramienia prawego nie uzasadnia demonstrowanego osłabienia siły zacisku prawej ręki.

J. D. był zdolny do pracy po dniu 23 października 2016 r. Brak było okoliczności uzasadniających przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres.

Dowód: opinia biegłych sądowych z zakresu neurologii T. P. i z zakresu ortopedii H. M. – k. 19 – 20

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz. U. z 2016r., poz. 372), zwanej dalej ustawą zasiłkową, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie przez niego zdolności do wykonywania zatrudnienia. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy zasiłkowej). Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego uwarunkowane jest zatem łącznym zaistnieniem dwóch przesłanek - dalszą niezdolnością do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego oraz rokowaniem odzyskania zdolności do pracy w wyniku kontynuowania leczenia lub rehabilitacji leczniczej w okresie dwunastu miesięcy. Zarówno zasiłek chorobowy, jak i świadczenie rehabilitacyjne stanowią świadczenia krótkookresowe niezbędne wówczas, gdy ubezpieczony utracił możliwość zarobkowania, lecz nie na stałe, a według wiedzy medycznej istnieją rokowania odzyskania zdolności do wykonywania zatrudnienia w nieodległym czasie. W przeciwnym razie ubezpieczonemu, przy spełnieniu innych warunków określonych przepisami, przysługuje prawo do renty z tytułu okresowej (częściowej albo całkowitej) niezdolności do pracy.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w szczególności dokumentacji medycznej. Prawdziwości i rzetelności sporządzenia tych dokumentów strony nie kwestionowały, również Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im tych przymiotów. Stąd też, stały się one miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

Bezspornym pozostaje, że ubezpieczony po wyczerpaniu okresu zasiłkowego pobierał w okresie od 28 marca 2016 r. do dnia 23 października 2016 r. świadczenie rehabilitacyjne.

Sporną kwestią pozostawała natomiast ocena stanu zdrowia ubezpieczonego w zakresie niezdolności do pracy (wykonywanie pracy na stanowisku ślusarza) po dniu 23 października 2016 r. oraz rokowań odzyskania tej zdolności.

W związku z rozbieżnymi stanowiskami stron procesu, co do faktu odzyskania przez ubezpieczonego zdolności do pracy, Sąd uznał za celowe dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sądowych posiadających wiadomości specjalne z zakresu neurologii T. P. oraz z zakresu ortopedii – traumatologii H. M..

Odmawiając J. D. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego organ rentowy wskazał, która z dwóch wymienionych w art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej przesłanek nie występuje w jego przypadku, a mianowicie ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Świadczy o tym treść orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 5 października 2016 r.

W odniesieniu do powyższego do kompetencji Sądu należała kontrola zaskarżonej decyzji w wyniku rozbieżnych opinii w zakresie stanu zdrowia ubezpieczonego, a w konsekwencji ustalenie, czy był on niezdolny do pracy i przysługiwało mu uprawnienie do dalszego świadczenia rehabilitacyjnego.

Z wydanej w niniejszej sprawie na zlecenie Sądu łącznej opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii T. P. oraz z zakresu ortopedii – traumatologii H. M. wynika, że J. D. po dniu 23 października 2016 roku nie pozostawał niezdolny do wykonywania pracy. Biegli w wyniku przeprowadzonego badania rozpoznali u ubezpieczonego przebyte złamanie bez przemieszczenia paliczka dystalnego palca III ręki prawej oraz stłuczenie palców IV i V ręki prawej bez upośledzenia funkcji prawej kończyny górnej jednak żadne ze schorzeń nie uzasadniało orzeczenia niezdolności ubezpieczonego do pracy. Biegli stwierdzili jednocześnie, że nie stwierdzono upośledzenia chwytności prawej ręki, a niewielkiego stopnia zanik mięśni przedramienia prawego nie uzasadnia demonstrowanego osłabienia siły zacisku prawej ręki. Nadto biegli wskazali, iż ubezpieczony zachował ruch palców w pełnym zakresie, chwytność obu rąk jest zachowana, a ruchomość w pozostałych stawach jest w pełnym zakresie

Z powyższą opinią nie zgodził się ubezpieczony nie wnosząc w zasadzie merytorycznych zarzutów w kierunku przedmiotowej opinii (k. 39).

Organ rentowy nie wniósł zarzutów do opinii biegłych sądowych.

W rezultacie powyższych rozważań Sąd uznał sporządzoną przez biegłych sądowych opinię za w pełni rzetelną i wiarygodną. Opinia jest pełna i spójna, zawiera w sposób logiczny i przekonujący umotywowane wnioski, a nadto wydana została przez wysokiej klasy specjalistów o wieloletnim doświadczeniu klinicznym i specjalnościach odpowiednich do schorzeń ubezpieczonego, po jego badaniu podmiotowym i przedmiotowym oraz prawidłowej analizie dotyczącej jej dokumentacji medycznej. Opina była więc miarodajną dla podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie.

Stan ubezpieczonego nie wykazywał odchyleń uzasadniających uznanie go za niezdolnego do pracy po dniu 23 października 2016 r.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.(...)

12.07.2017