Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 28 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Preś

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa M. M. (1)

przeciwko M. M. (2)

o obniżenie alimentów

oddala powództwo.

VIII RC 503/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym dnia 28 września 2015 r. powód M. M. (1) wniósł

o obniżenie renty alimentacyjnej zasądzonej od niego na rzecz pozwanej M. M. (2) z kwoty po 800 zł miesięcznie do kwoty po 300 zł miesięcznie. W uzasadnieniu żądania wskazał między innymi, iż ma obecnie 51 lat, problemy zdrowotne związane

z chorobą trzustki, jest bezrobotny i nie ma prawa do zasiłku, a nadto aktywnie poszukuje pracy. Powód w pozwie złożył także wniosek o ustanowienie dla niego adwokata z urzędu, który to wniosek cofnął na rozprawie w dniu 12 lutego 2016 r. Ponowny wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu powód złożył w dniu 23 marca 2016 r. na rozprawie.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, podając, że pozostaje na utrzymaniu matki, nadal się uczy, nie posiada majtku i dochodów. Jednocześnie pozwana wskazała, iż w maju 2015 roku była z wizytą u powoda. Stwierdziła wówczas, iż ojciec mieszka w dużym i dobrze wyposażonym domu, a z jego właścicielką łączą go intymne kontakty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem wydanym dnia 29 listopada (...). wydanym w sprawie XRC 1293/13 Sąd Okręgowy w Szczecinie rozwiązał małżeństwo powoda i matki pozwanej bez orzekania o

winie stron. Tymże wyrokiem zasądzone zostały alimenty od powoda na rzecz jego córki M. M. (2) w wysokości po 800 zł w skali miesiąca. Podczas wyrokowania w sprawie o rozwód pozwana M. M. (2), ur. dnia (...), zamieszkiwała wspólnie

z rodzicami, którzy nie prowadzili wspólnego gospodarstwa domowego. Uczęszczała na lekcje tańca, co kosztowało 100 zł miesięcznie, na śpiew i język angielski. Ostatnie wskazane dwa zajęcia dodatkowe wiązały się z opłatą po 50 zł w skali miesiąca za każde z nich. Starsza siostra pozwanej studiowała w tamtym okresie oraz pracowała, sama się utrzymując. K. M., matki pozwanej, liczyła 45 lat i pracowała, jako nauczyciel

w społecznej szkole podstawowej. Za mieszkanie opłata wynosiła 500 zł miesięcznie, za ogrzewanie około 300 w skali miesiąca. Koszt energii elektrycznej i telewizji wynosił łącznie 200 zł miesięcznie. M. M. (1) liczył 49 lat. Z zawodu był technikiem elektronikiem. Pozostawał bezrobotny, aczkolwiek godził się płacić alimenty na rzecz córki M. M. (2) w kwotach po 800 zł miesięcznie. Przyznała się do nadużywania alkoholu i do tego, że podjął terapię. Od 20 października 2013 r. pracował dorywczo. W dniu 28 czerwca 2013 r. małżonkowie M. i K. M. zawarli przed notariuszem umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej.

Dowód: dokumenty w aktach sprawy XRC 1293/13.

Obecnie powód żyje w konkubinacie. Konkubenci mieszkają w domu należącym do konkubiny powoda. Konkubina M. M. (1) zarabia w granicach 2000 zł miesięcznie. Powód dokłada się do opłat mieszkaniowych kwotą około 400 zł miesięcznie. W okresie, jaki upłynął pomiędzy wydaniem wyroku rozwodowego, a wniesieniem pozwu w niniejszej sprawie powód został zobowiązany przez Sąd do łożenia na rzecz starszej siostry pozwanej alimentów w wysokości po 300 zł miesięcznie. Na dzień przesłuchania powoda w niniejszej sprawie, czyli na 12 lutego 2016 r., powód nie posiadał już obowiązku alimentacyjnego wobec starszej córki. M. M. (1) podczas trwania postępowania w niniejszej sprawie przez jakiś czas pracował na umowę zlecenia. Podał, że uzyskuje dochód w granicach od 1400 do 1800 zł miesięcznie. W 2015 roku powód zaciągnął kredyt w P. na spłatę zaległych alimentów. Z dniem 31 maja 2016 r. ponownie został uznany za osobę bezrobotną. W dniu 23 czerwca 2014 r. powód założył działalność gospodarczą, którą prowadził do dnia 30 marca 2015 r., kiedy to ją zawiesił. Działalność wznowił 6 maja 2015 r., po czym zawiesił ją 1 czerwca 2015 r. 29 czerwca 2015 działaność wznowił, a 22 lipca 2015 r. działalność zawiesił. W deklaracji PIT za 2014 r. powód swój dochód w roku 20114 roku zadeklarował na kwotę 1586,82 zł.

Dowód: przesłuchanie powoda k.

informacja k. 24

dokumenty k. 19-23 oraz 50-53

kopia zeznania podatkowego powoda k. 13-18;

kopia decyzji PUP k.7 i 49 oraz 127

zaświadczenie o dochodach k.100

Pozwana od listopada 2014 roku mieszka z matką w mieszkaniu użyczonym przez znajomego matki. Studiuje obecnie na pierwszym roku stacjonarnych studiów prawniczych na Wydziale Prawa i Administracji (...). Matka pozwanej poza córką M. nie ma nikogo na utrzymaniu. K. M. pracuje jako nauczyciel w klasach od I do III w (...) Szkole Podstawowej nr (...) w S. i uzyskuje wynagrodzenie w granicach od 4000 do 4500 zł miesięcznie. W roku szkolnym 2014/2015 dużo pracowała w godzinach nadliczbowych. Siostra pozwanej ukończyła wyższe studia na (...) Uniwersytecie Technologicznym w S., liczy 24 lata i pracuje, jako dietetyk w G.. Matka pozwanej nie jest związana z żadnym mężczyzną.

W ubiegłym roku szkolnym pozwana była w klasie maturalnej. Przed maturą korzystała z korepetycji z matematyki, biologii i chemii. Kosztowały one około 900 zł miesięcznie. Ponadto pozwana brała udział w Kursie przygotowującym do matury. Koszt kursu wynosił 1026 zł. Za bilet sieciowy pozwana płaci 50 zł, 29 zł za telefon i 100 zł za obiady w szkole. Czynsz

w mieszkaniu, które powódka zajmuje wspólnie z matką wynosi 450 zł, opłata za Internet – 110 zł, za energię elektryczną – 120 zł co dwa miesiące, a za wodę – 60-80 zł miesięcznie. Powód i matka pozwanej zamieszkiwali w mieszkaniu, na które zaciągnięty był kredyt. W wyniku podziału majątku małżeńskiego mieszkanie otrzymała matka pozwanej. Matka pozwanej zobowiązała się wpłacić powodowi kwotę 8200 zł z tytułu podziału majątku. K. M. dwa lata temu sprzedała mieszkanie stanowiące współwłasność małżonków i spłaciła kredyt. Pozostało jej jeszcze około 100 000 zł i za tę kwotę kobieta zamierza kupić niewielkie mieszkanie - tzw. kawalerkę. Matka powódki porusza się samochodem marki P. (...), rocznik 2009, nabytym dwa lata temu za kwotę 18.000 zł.

Dowód: przesłuchanie pozwanej M. M. (2) k. 133-134

zeznania świadka K. M. k. 140-141

kopia aktu notarialnego k. 11-12

dokumenty na k. 94,139,123-124, 65-71 i 72-85

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na treści zeznań świadka K. M., przesłuchaniu stron i przedstawionych dokumentach, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo oparte zostało na treści przepisu art. 138 kodeksu rodzinnego

opiekuńczego (dalej: kro) i okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 133 § 1 kodeksu rodzinnego

i opiekuńczego, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody

z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Rozmiar tych świadczeń uregulowany został w art. 135 § 1 i 2 kro. Przepis ten stanowi, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Jednocześnie wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać także w całości lub części na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie. Powołany przepis nie określa górnej granicy wiekowej dziecka, wobec, którego rodzic zobowiązany jest do alimentacji. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymywać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie (art. 135 § 2 kro).

Rodzice w zależności od swoich możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych i kulturalnych, także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb uprawnionego. Zawsze każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia, zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji.

Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami; niezależnie od tego, czy wyżyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Zgodnie z przywołanym przepisem art. 138 kro - w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Ustawodawca uwzględnił, bowiem, iż w miarę upływu czasu zarówno potrzeby uprawnionego, jak i możliwości zobowiązanego mogą ulec zmianie, a tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów.

Postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie ograniczało się do ustalenia, czy w sprawie nastąpiła taka zmiana okoliczności po stronie uprawnionego bądź zobowiązanego, która prowadziłaby do zmiany wcześniej wydanego orzeczenia.

Od chwili wydania poprzedniego orzeczenia ustalającego wysokość alimentów od pozwanego na rzecz pozwanej upłynął okres trzech lat. Przez czas, jaki upłynął, ulęgła zmiana sytuacji życiowej obu stron. W dacie orzekania przez Sąd Okręgowy

w przedmiocie rozwiązania małżeństwa rodziców pozwanej oraz alimentów od powoda na rzecz córki, rodzice M. M. (2) zamieszkiwali razem i wspólnie ponosili opłaty mieszkaniowe. Aktualnie powód pozostaje w związku konkubenckim. Mieszka

z konkubiną w jej mieszkaniu i wspólnie z nią ponosi ciężar utrzymania mieszkania. Pozwana natomiast zamieszkuje z matką i wyłącznie na jej matce spoczywa ciężar utrzymania mieszkania. Potrzeby pozwanej M. M. (2) nie zmniejszyły się od czasu ostatniego ustalenia alimentów na jej rzecz od ojca. Przeciwnie - uległy one zwiększeniu, zwłaszcza w ubiegłym roku szkolnym były one szczególnie wysokie, bowiem pozwana uczęszczała na kurs przygotowujący do matury, który kosztował powyżej 1000 zł, a ponadto korzystała ona z korepetycji z trzech przedmiotów, co wiązało się z regularnym wydatkiem 900 zł w skali miesiąca. Obecnie pozwana studiuje na studiach stacjonarnych. Oczywistym jest, że nie może podjąć pracy z uwagi na konieczność nauki, tym bardziej, ze pierwszego roku studiów nie można powtarzać, a nauki na studiach prawniczych jest bardzo dużo. M. M. (2) potrzebuje środków pieniężnych na zaspokojenie swoich potrzeb w zakresie zakupu podręczników, zeszytów, kserokopii materiałów, opłacenia Internetu, telefonu itp. Potrzebuje pieniędzy na wyżywienie, ochronę zdrowia, dojazdy, odzież, środki czystości itp. Wprawdzie pozwana nie podała jaki jest jej średni miesięczny koszt utrzymania, jednak w oparciu o zasady doświadczenia życiowego Sąd przyjął średni koszt utrzymania pozwanej na kwotę 1300-1400 zł w skali miesiąca. W skład powyższej kwoty wchodzi około 400 zł miesięcznie tytułem wyżywienia, 340 na poczet czynszu i opat za media, wydatki w związku z nauką – 100-150 zł, środki czystości i kosmetyczne oraz chemia gospodarcza – 100 zł miesięcznie, ochrona zdrowia, fryzjer, leki, wizyty u stomatologa, psychologa itp. – średnio 100 zł miesięcznie, zakup odzieży – 100 zł miesięcznie, rozrywka, kultura, wyjazdy wakacyjne 100 zł miesięcznie, 50 zł - bilet miesięczny na przejazdy oraz 29 zł opłata za telefon. Biorąc pod uwagę powszechnie znane przeciętne ceny towarów i usług tak przyjęty koszt utrzymania pozwanej niepodobna uznać za zawyżony. Tym bardziej, że już w pozwie o rozwód złożonym

w maju 2013 roku matka pozwanej średni miesięczny koszt utrzymania M. M. (2) oceniła na sumę 1700 zł miesięcznie.

Powód co do zasady nie kwestionował wysokości potrzeb pozwanej, a żądając obniżenia alimentów wskazywał na swoją trudną sytuację materialną. Podnosił także, iż choruje na trzustkę, co ogranicza mu możliwość znalezienia pracy. M. M. (1) nie wykazał, ażeby chorował oraz, że jest niezdolny do pracy całkowicie bądź częściowo.

W sprawie o rozwód powód godząc się płacić alimenty na rzecz pozwanej w kwocie po 800 zł miesięcznie deklarował, że pracuje dorywczo. Nie wskazywał wówczas wysokości swoich dochodów. W toku postępowania prowadzonego w sprawie niniejszej, na rozprawie w dniu 12 lutego 2016 r. podał, że godził się wówczas płacić alimenty po 800 zł w skali miesiąca, bowiem posiadał w tamtym czasie dobrze płatną pracę i zarabiał od 3000 do 5000 zł w skali miesiąca. W ocenie Sądu brak jest przeszkód, ażeby powód nadal wykonywał tak intratne zatrudnienie. M. M. (1) jest mężczyzną w średnim wieku, posiadającym atrakcyjny zawód, z niemałym doświadczeniem zawodowym, co niewątpliwie stanowi jego atut na rynku pracy. Mężczyzna wykazał, iż potrafi być osobą zaradną, umiejącą zarobkować, skoro trzy lata temu osiągał dochody w granicach od 3 do 5000 zł miesięcznie. Powód nie posiada poza pozwaną innych osób na utrzymaniu. Kiedy starsza siostra pozwanej studiowała na ostatnim roku, powód był zobowiązany łożyć na niż alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie. Obecnie już nie ciąży na nim ten obowiązek, co nie pozostaje bez wpływu na jego możliwości płatnicze. Należy także podkreślić, że po rozwodzie rodzice pozwanej zaprzestali wspólnego zamieszkiwania i to matka pozwanej stała się osobą

w całości obarczoną obowiązkiem wychowania córki i codziennej troski o zaspokojenie jej potrzeb życiowych. Oczywistym jest, iż M. M. (2) nie jest absorbującym dzieckiem w wieku niemowlęcym, przedszkolnym, czy wczesnoszkolnym, jednakże ciągle potrzebuje zapewnienia mieszkania, ciepła, prądu, opieki lekarskiej, zakupienia i przyrządzenia posiłków, opieki zdrowotnej, czystej odzieży itp. Wobec powyższego nie ulega wątpliwości, że powód powinien ponosić wyższy koszt utrzymania córki niż jej matka. Pozwana nie może liczyć na wsparcie ojca, bowiem utrzymuje on z nią sporadyczny kontakt, niejednokrotnie telefonując do niej będąc pod wpływem alkoholu, co dodatkowo stresuje młodą dziewczynę.

W ocenie Sądu pozwany ukrywa swoje rzeczywiste dochody, bowiem

w deklaracji podatkowej za 2014 rok wykazał żenująco niski dochód roczny, za który, jak wskazuje doświadczenie życiowe, nie mógłby się żadną miarą utrzymać, nawet przy najskromniejszym poziomie życia.

Mając na uwadze całokształt przytoczonych okoliczności i treść powołanych przepisów Sąd orzekł jak w sentencji.