Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 19 października 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich      w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała     

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Preś     

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2016 r. w Szczecinie     

na rozprawie sprawy

z powództwa A. Ć.     

przeciwko L. Ć. (1)     

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

ewentualnie o obniżenie alimentów

1.  Oddala powództwo główne;

2.  oddala powództwo ewentualne za okres od dnia 3 czerwca 2015 r. do dnia 30 kwietnia 2016 r.;

3.  obniża rentę alimentacyjną należną pozwanej L. Ć. (1) od powoda A. Ć. z kwoty po 800 zł miesięcznie zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 12 grudnia 2012 r. wydanym w sprawie XRC 2373/10 do kwoty po 400 (czterysta) złotych miesięcznie płatnej z góry do dnia

15 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 1 maja 2016 r.;

4.  kosztami postępowania obciąża powoda.

Sygn. akt VIII RC 276/15

UZASADNIENIE

Powód A. Ć. wniósł w dniu 3 czerwca 2015 r. pozew o uchylenie alimentów zasądzonych od niego na rzecz pozwanej L. Ć. (2) wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt X RC 2373/10. Ponadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu tak sformułowanego żądania powód wskazał w szczególności, że nie pracuje zawodowo; utrzymuje się z renty chorobowej, która wynosi 6600 koron norweskich miesięcznie, a z uwagi na swój stan zdrowia, nie ma on perspektyw na powrót do pracy zawodowej. Jest on niepełnosprawny w stopniu znacznym, a pozwana nie znajduje się w niedostatku

Na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2016 r. powód zgłosił żądanie ewentualne o obniżenie alimentów zasądzonych od niego na rzecz pozwanej do kwoty po 200 zł miesięcznie (karta 79).

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa, względnie o obniżenie zasądzonych na jej rzecz alimentów do kwoty po 600 zł miesięcznie począwszy od dnia 20 kwietnia 2016 r. Na rozprawie w dniu 7 października 2016 r. oświadczyła, że nie zgadza się na żadną obniżkę alimentów (karta 133).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód A. Ć. zawarł w dniu 25 grudnia 1992 r. związek małżeński

z pozwaną L. Ć. (2). Ze związku pochodzi pełnoletni syn stron P. Ć.. Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt X RC 2373/10

Sąd Okręgowy w Szczecinie rozwiązał przez rozwód związek małżeński z winy obu stron oraz zasądził od A. Ć. na rzecz L. Ć. (2) alimenty w kwocie po 800 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 15 go każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od uprawomocnienia się wyroku.

Dowód:

- odpis skrócony aktu małżeństwa, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 11.

- wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 12 grudnia 2012 r., w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 305.

Wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 11 grudnia 2006 r., sygn. akt VIIR C 477/06 zasądzono od A. Ć. na rzecz małoletniego P. Ć. rentę alimentacyjną w kwocie po 800 zł miesięcznie, płatną

z góry do dnia 15 go każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 14 sierpnia 2006 r.

Dowód:

- wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 11 grudnia 2006 r.,

w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 10.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r., w sprawie o sygn. akt VIII RC 860/13

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie uchylił wynikający z wyroku Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 11 grudnia 2006 r., sygn. akt VII RC 477/06 obowiązek alimentacyjny A. Ć. wobec P. Ć..

Dowód:

- wyrok Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 27 marca

2014 r., sygn. akt VIII RC 860/13, k. 25.

W dacie wyrokowania w przedmiocie alimentów na rzecz pozwanej powód nie pracował zawodowo, utrzymywał się z zasiłku chorobowego w wysokości 11.200 koron miesięcznie, posiadał on oszczędności w kwocie 40.000 koron. A. Ć. zamieszkiwał w Norwegii w wynajętym mieszkaniu, za które płacił 3.200 koron miesięcznie. Koszty utrzymania powoda opiewały na kwotę 3.000 koron, ponadto przeznaczał on 1.000 koron miesięcznie na utrzymanie mieszkania w Polsce. Powód przeszedł operacje obu rąk; cierpiał także na niewydolność serca. Koszt wizyt lekarskich wynosił 170 koron, a na leki przeznaczał on kwotę 150 koron miesięcznie.

Dowód:

- zeznania powoda, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 268;

- karta informacyjna, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 258;

- oświadczenie powoda, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 295.

Pozwana L. Ć. (2) zamieszkiwała wraz z matką oraz dwoma synami w mieszkaniu stanowiącym własność jej matki. Zatrudniona była od 12 grudnia 2011 r. do 30 września 2012 r. na stanowisku kasjera za wynagrodzeniem 1.540 zł brutto miesięcznie. W 2010 r. u pozwanej rozpoznano chorobę nowotworowa jajnika. L. Ć. (2) przeszła trzy operacje oraz dziewięć serii chemioterapii. Pozwana została uznana za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, utrzymywała się z renty w wysokości 720 zł miesięcznie oraz przyznanego zasiłku pielęgnacyjnego w kwocie 153 zł miesięcznie. Koszty związane z utrzymaniem ww. opiewały łącznie na kwotę 2.000 zł miesięcznie. Czynsz za mieszkanie wynosił 300 zł miesięcznie, opłata za prąd wynosiła 300 zł, natomiast za ogrzewanie w sezonie zimowym 700 zł – płatne co dwa miesiące. Na zakup żywności i suplementów diety pozwana przeznaczała 800 zł miesięcznie, bowiem z uwagi na swój stan zdrowia musiała stosować specjalną dietę.

Dowód:

- zeznania pozwanej, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 194.

- zaświadczenie o zatrudnieniu, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 264;

- karta zasiłkowa, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 260;

- decyzja, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 261;

- potwierdzenie wypłaty, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 262;

- świadectwo pracy, w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 284 – 285;

- orzeczenie z dnia 2 sierpnia 2012 r., w aktach sprawy sygn. X RC 2373/10, k. 282 – 283.

W dniu 22 listopada 2013 r. A. Ć. wniósł pozew o obniżenie alimentów zasądzonych od niego na rzecz pozwanej L. Ć. (2) z kwoty po 800 zł miesięcznie do kwoty po 400 zł miesięcznie, płatnych dno dnia 15 go każdego miesiąca, począwszy od grudnia 2013 r., a ponadto o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów procesu. Na rozprawie w dniu 11 września 2014 r. A. Ć. ostatecznie sprecyzował żądanie pozwu i wniósł o uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec byłej żony z dniem 1 stycznia 2012 r.

W powyższej sprawie pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

W wyniku rozpoznania powyższej sprawy zapadł wyrok w dniu 18 września 2014 r., którym to wyrokiem Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie oddalił powództwo (sygn. akt VIII RC 801/13). Powyższy wyrok zaskarżył apelacją powód, a Sąd II instancji wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2015 roku apelację oddalił.

Dowód: wyroki Sądu I i II instancji w aktach sprawy VIII RC 801/13, k. 66 i 139

Podczas orzekania w powyższej sprawie powód A. Ć. liczył 53 lata i na stałe zamieszkiwał w Norwegii, cierpiał na niewydolność serca i ciągu przebywał na zwolnieniu lekarskim – był uznany za osobę trwale niezdolną do pracy. Powód był wyłącznym właścicielem mieszkania o pow. 42 m ², położonego w S. przy ul. (...). Przez 4 lata ww. otrzymywał zasiłek chorobowy, którego wypłata została wstrzymana decyzją z dnia 20 lutego 2014 r. Od czasu wstrzymania wypłaty zasiłku chorobowego A. Ć. pobierał zasiłek socjalny w wysokości ok. 4.600 koron miesięcznie, przyznany tytułem pokrycia kosztów opłat za mieszkanie oraz wykupu leków; zaś podczas wyrokowania przez Sąd Odwoławczy ów zasiłek wynosił 5600 koron norweskich. Powód na swoje utrzymanie przeznaczał kwotę 3.000 koron miesięcznie, na zakup leków 1.800 zł miesięcznie; dodatkowo kwotę 800 zł miesięcznie przeznaczał on na utrzymanie mieszkania położonego w S. oraz pokrycie swoich kosztów utrzymania w czasie, gdy przebywał w Polsce.

Dowód:

- zeznania powoda, k. 21 – 22, 49 – 50 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- informacja, k. 26 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- informacja, k. 27 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- zaświadczenie lekarskie, k. 47 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- informacja o dochodach, k. 60 – 62 w aktach sprawy VIII RC 801/13.

L. Ć. (2) miała 48 lat i nie pracowała zawodowo. Z powodu nowotworu została uznana za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym i całkowicie niezdolną do pracy. Każdego miesiąca musiała przechodzić badania, mające na celu monitorowanie ewentualnej wznowy choroby nowotworowej. Pozwana z tytułu niezdolności do pracy otrzymywała rentę w kwocie 758 zł miesięcznie, a także zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł. Ponadto korzystała z pomocy swojego syna, który przekazywał jej 200 zł miesięcznie. Pozwana zamieszkiwała wraz ze swoją matką w lokalu stanowiącym jej własność i ponosiła połowę kosztów jego utrzymania (w tym także opłat za media w mieszkaniu) – łącznie ok. 500 zł miesięcznie. Miesięczny koszt utrzymania pozwanej opiewał na kwotę 2.000 zł. W skład tej kwoty wchodziły m.in.: wydatki na zakup suplementów diety antyrakowej - 200 zł; opłata za paliwo – 100 zł; za eksploatację samochodu – 83 zł; bioenergoterapia – 50 zł, ponadto pozwana ponosiła zwiększone wydatki na zakup żywności, bowiem w dalszym ciągu z uwagi na swoje schorzenie zmuszona była stosować specjalną dietę.

Dowód:

- zeznania pozwanej, k. 31 – 34, 48 – 49 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, k. 19, 30 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, k. 40 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- decyzja, k. 18, 29 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- zaświadczenie, k. 28 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- informacja ZUS, k. 39 w aktach sprawy VIII RC 801/13;

- informacja (...), k. 37 w aktach sprawy VIII RC 801/13.

Aktualnie powód ma 55 lat. Mieszka sam w S., we własnościowym mieszkaniu, za które płaci czynsz w wysokości około 450 zł w skali miesiąca Za prąd płaci od 50 do 70 z miesięcznie. Opłata za gaz jest wliczona w czynsz. Powód nie pracuje w dalszym ciągu. W Norwegii w dalszym ciągu opłaca wynajęte mieszkanie, jest tam zameldowany; wszystko po to, aby otrzymywać z Norwegii rentę. Wysokość tej renty do wypłaty wynosi (...) koron norweskich (brutto 10 298 koron norweskich). Powód do Norwegii jeździ co dwa trzy miesiące na kontrole lekarskie. A. Ć. choruje na niewydolność serca i cukrzycę. Mężczyzna po wydaniu na lekarstwa kwoty 1900 koron norweskich, przez dalszą część roku otrzymuje leki w Norwegii za darmo. Powód nie posiada majątku, poza wspomnianym mieszkaniem i dwudziestoletnim samochodem osobowym marki H.. Oprócz pozwanej nie ma innych osób na utrzymaniu.

Dowód:

- przesłuchanie powoda k. 79-80;

- dokumenty na kartach 74-76.

L. Ć. (1) obecnie ma 51 lat. Jest zaliczona do grona osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym. Jest niezdolna do pracy. Stopień jej niepełnosprawności jest ustalony od dnia 31 marca 2016 r. do 30 kwietnia 2018 r. Niepełnosprawność jest wynikiem nawracającej choroby nowotworowej jajnika. Pozwana wiosną 2016 roku przechodziła 6 cykli chemioterapii z uwagi na pogorszenie stanu jej zdrowia. W dalszym ciągu mieszka ze swoją matką, która pobiera emeryturę kombatancką. Obecnie pozwana deklaruje, że nie wie ile wynosi kwota emerytury matki. Na rozprawie w dniu 29 maja 2014 r. w sprawie VIII RC 801/13 L. Ć. (1) wskazała, iż wysokość tej emerytury wynosi około 3000 zł miesięcznie. Matka pozwanej ma 80 lat. Kobieta nie dorabia do emerytury. Pozwana z matką wspólnie ponoszą opłaty mieszkaniowe. Z tytułu czynszu L. Ć. (1) płaci po 250 zł miesięcznie, za prąd około 115 zł, a za gaz średnio - 225 zł co drugi miesiąc. Pozwana posiada dwa samochody osobowe (szesnasto i dwudziestoletni), z których nie korzysta i nie ponosi żadnych kosztów związanych

z ich posiadaniem. W dalszym ciągu pozwana korzysta z suplementów wspomagających osoby chore na choroby nowotworowe. W ostatnim okresie nabyła perukę, co kosztowało ją 150 zł, a za badanie tomograficzne zapłaciła 560 zł. Od 1 maja 2016 roku renta chorobowa pozwanej wynosi wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym 1236 zł miesięcznie. Do końca kwietnia 2016 r. L. Ć. (1) otrzymywała rentę w kwocie 780 zł w skali miesiąca oraz dodatek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanej k. 132-133;

- dokumenty k. 43,73, 131, 78; 69-71, 93;

- kopia zeznań podatkowych pozwanej k. 100-109

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo A. Ć. o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego względem byłej małżonki L. Ć. (2) nie zasługiwało na uwzględnienie.

W wyroku orzekającym rozwód oboje małżonkowie zostali uznani za winnych rozkładu pożycia, toteż zasądzenie alimentów od powoda na rzecz byłej żony nastąpiło w oparciu o przepis art. 60 § 1 k.r.o., zgodnie z którym małżonek, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Z uwagi na fakt, iż zobowiązania alimentacyjne utrzymują się przez dłuższy czas, czemu nieodłącznie towarzyszą zmiany okoliczności kształtujących zakres świadczeń alimentacyjnych, ustawodawca przewidział możliwość dokonania odpowiednich zmian w zakresie wysokości tych świadczeń.

Podstawą prawną wytoczonego powództwa zarówno głównego jak i zgłoszonego żądania ewentualnego był przepis art. 138 k.r.o., zgodnie

z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przewidziana ww. przepisem możliwość ingerencji w treść wydanego uprzednio rozstrzygnięcia w przedmiocie alimentów pozwala na modyfikację wysokości tego świadczenia w zależności od obecnych usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych

i majątkowych zobowiązanego (art. 135 k.r.o.). Podstawą zatem zmiany rozstrzygnięcia w przedmiocie alimentów jest stwierdzenie, iż w sytuacji stron doszło do takiej zmiany stosunków, która wpływa na zakres tego obowiązku, skutkując jego zwiększeniem, zmniejszeniem lub wygaśnięciem, przy czym ta ostatnia możliwość zastrzeżona jest do sytuacji, w której uprawniony do alimentów nie znajduje się już

w niedostatku; zawiera nowy związek małżeński lub – gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia - upływa 5 lat od orzeczenia rozwodu, a sąd nie zdecydował o przedłużeniu tego terminu pięcioletniego.

W ocenie Sądu powód A. Ć. występując z żądaniem uchylenia obowiązku alimentacyjnego wobec byłej żony z dniem wniesienia pozwu w niniejszej sprawie, czyli od 3 czerwca 2015 r. nie wykazał, że pozwana nie znajduje się już

w niedostatku lub że sytuacja ta jest przez nią zawiniona.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem niedostatek występuje nie tylko wtedy, gdy uprawniony do alimentacji nie posiada żadnych środków utrzymania, lecz określa także i taką sytuację materialną osoby uprawnionej, gdy nie może ona w pełni zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb (por. SN z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988 nr 4, poz. 42).

Powód nie wykazał także, iż jego sytuacja finansowa jest na tyle zła, ażeby nie był w stanie alimentować byłej żony jakąkolwiek kwotą. Przeciwnie – wskazać należy, że podczas wyrokowania przez Sąd Okręgowy w Szczecinie w poprzedniej sprawie dotyczącej alimentów od powoda na rzecz pozwanej, uzyskiwał on dochód na poziomie 5600 koron norweskich, a obecnie jest to kwota (...) koron norweskich.

Faktem jest, że pozwana została uznana za osobę niezdolną do pracy. L. Ć. (2) posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym, nie pracuje zawodowo i co istotne stało się tak bez jej winy. Do końca kwietnia 2016 r. pozwana z tytułu niezdolności do pracy otrzymywała rentę chorobową w kwocie 758 zł miesięcznie, a także zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł. Dochody te wówczas były w takiej samej wysokości, w jakiej pozostawały

w dacie orzekania przez Sąd Okręgowy w Szczecinie podczas rozpoznawania apelacji powoda w poprzedniej sprawie o uchylenie zasądzonych od niego alimentów na rzecz byłej żony. Od maja 2016 r. renta chorobowa pozwanej zwiększyła się do sumy 1236 zł, łącznie z dodatkiem pielęgnacyjnym. Pozwana nadal leczy się

z powodu nawracającej choroby nowotworowej, wiosną bieżącego roku przeszła sześć cykli chemioterapii, musiała zakupić perukę z powodu utraty włosów, opłacić badanie tomografii komputerowej, a ponadto systematycznie wymaga stosowania odpowiedniej do stanu zdrowia diety oraz kosztownych suplementów wspomagających leczenie choroby podstawowej. Niezależnie od choroby nowotworowej pozwana cierpi na dyskopatię, alergię i problemy z sercem. W ocenie Sądu wzrost dochodu pozwanej od 1 maja 2016 r. nie jest na tyle istotny, ażeby przesądzał o braku istnienia stanu niedostatku po jej stronie. Wprawdzie na rozprawie w dniu 7 października 2016 roku L. Ć. (1) zeznała, że nie uważa, ażeby znajdowała się w stanie niedostatku, ale Sąd zważył, iż zeznania złożone zostały w sytuacji uzyskiwania przez pozwaną od powoda comiesięcznie kwoty 800 zł w skali miesiąca. Niemniej jednak biorąc pod uwagę wzrost dochodów pozwanej, Sąd uznał, że zwiększyła się jej zdolność do pokrywania kosztów jej utrzymania i obniżył alimenty należne jej od powoda o kwotę 400 zł, poczynając od dnia1 maja 2016 r.

W ocenie Sądu dochody pozwanej, zważywszy na stan jej zdrowia, w dalszym ciągu nie pokrywają jej potrzeb. Stan zdrowia pozwanej - stwierdzony choćby orzeczeniem o niepełnosprawności czy też zaświadczeniem lekarza orzecznika ZUS - uniemożliwia jej podjęcie choćby dorywczego zatrudnienia w calu pozyskania dodatkowych dochodów. Stan zdrowia L. Ć. (1) wymagający stosowania odpowiedniej diety oraz zakupu suplementów ma wpływ na wysokość kosztów jej utrzymania. Koszty te opiewają w ocenie Sądu na kwotę 1600 -1700 zł, biorąc pod uwagę wysokość opłat mieszkaniowych i powszechnie znane ceny towarów i usług. Pozwana nie udokumentowała jakichkolwiek wydatków na zakup leków czy suplementów, co do których zeznawała.

Z uwagi na stan zdrowia i brak możliwości świadczenia pracy pozwana nie może samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb. Z tego względu zasadnym jest, aby powód nadal pomagał w zaspokajaniu tej części potrzeb, których ww. nie jest w stanie zaspokoić we własnym zakresie, przy czym pozwana jako osoba znajdująca się w niedostatku powinna dołożyć starań, aby nie generować wydatków, których nie jest w stanie zaspokoić z własnych środków.

Analizując sytuację materialną powoda, należy wskazać, że jest ona nieporównywalnie lepsza aniżeli pozwanej. Miesięczny dochód powoda przewyższa ten, jaki otrzymywał w czasie trwania poprzedniej sprawy alimentacyjnej. Poza pozwaną powód nie ma innych osób na utrzymaniu. Ponadto powód, pomimo, iż ponosi stały koszt wynajmu mieszkania w Norwegii, ciągle jest właścicielem mieszkania w Polsce i w związku z tym ponosi koszty utrzymania dwóch lokali w sytuacji, gdy mieszkanie położone w S. mógłby wynająć i tym sposobem zwiększyć swoje możliwości zarobkowe.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w oparciu o przepis

art. 233 § 1 k.p.c. przyjmując za podstawę rozstrzygnięcia zgromadzone dowody

w postaci dokumentów. Strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże, jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania powoda A. Ć. oraz zeznania pozwanej L. Ć. (2).

Sąd dopuścił i przeprowadził ponadto dowód z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII RC 801/13 i Sądu Okręgowego w Szczecinie (...).

Mając na uwadze trudną sytuację finansową i zdrowotną pozwanej oraz charakter sprawy, Sąd kierując się treścią art. 102 k.p.c. orzekał jak w pkt. 4 wyroku.