Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16-5-27 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział III Cywilny

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Anna Szarek

Protokolant – aplikant radcowski Joanna Kufel

po rozpoznaniu w dniu 16-5-27 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (L.) Spółki akcyjnej z siedzibą w L.

przeciwko M. Ż.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt III C 1337/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 kwietnia 2016 roku

/w postępowaniu uproszczonym/

(...) w Luksemburgu, pozwem złożonym w dniu

30 sierpnia 2013 roku, wniósł o zasądzenie od M. Ż. kwoty 621,81 zł z tytułu należności za korzystanie z usług telekomunikacyjnych, w tym usługi telewizji kablowej świadczonych przez (...) S.A. na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym usługi telewizji kablowej oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, podając, że wierzytelność z powyższego tytułu na podstawie umowy o przelew wierzytelności zawartej z poprzednim wierzycielem oraz że na kwotę dochodzoną pozwem składa się należność główna w kwocie 502,74 zł wynikająca z faktury numer 5063277453/22/0 oraz odsetki naliczone na dzień poprzedzający złożenie pozwu w kwocie 119,07 zł. W uzasadnieniu pozwu dodano również, że pozwany nie kwestionował wysokości otrzymanych faktur za świadczone usługi telekomunikacyjne w postępowaniu reklamacyjnym albo reklamacje pozwanego nie zostały uwzględnione przez operatora oraz że pozwany nie jest obecnie uprawniony do kwestionowania wysokości wystawionych przez operatora faktur.

W dniu 17 grudnia 2013 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W dniu 29 maja 2014 roku M. Ż. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zakwestionował powództwo co do zasady oraz podał, że odpis nakazu zapłaty nie został mu prawidłowo doręczony, bowiem nie zamieszkiwał pod adresem podanym w pozwie.

W dniu 30 czerwca 2014 roku zarządzono ponowne doręczenie pozwanemu odpisu nakazu zapłaty i postanowieniem z tego samego dnia, wobec prawidłowego wniesienia sprzeciwu, przekazano sprawę do tutejszego Sądu.

W pozwie złożonym po uzupełnieniu braków formalnych powód podtrzymał swoje stanowisko procesowe. Ustosunkowując się do wniesionego przez pozwanego sprzeciwu podał, że z załącznika do faktury VAT numer 5063277453/22/0 wynika, że pozwany wykonał z telefonu stacjonarnego łącznie 41 połączeń – lokalnych, międzymiastowych i połączeń na numery (...), 080x i tym samym korzystał ze świadczonych przez operatora usług, na dowód czego przedłożył fakturę VAT numer 5063277453/22/0 z dnia 20 października

2011 roku wnosząc o przeprowadzenie dowodu z tego dokumentu.

Na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2015 roku M. Ż. wniósł o oddalenie powództwa w całości. Przyznał, że w dniu 7 lipca 2011 roku zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) S.A. Podniósł jednak, że już po kilku dniach od podłączenia Internetu zgłosił operatorowi awarię, której ten, pomimo wielokrotnych prób, nie zdołał usunąć. W związku z tym pozwany w dniu 29 września 2011 roku osobiście złożył w biurze (...) S.A., w którym zawarł żądanie natychmiastowego umożliwienia mu korzystania z Internetu albo rozwiązania umowy z winy operatora. Dodatkowo wskazał, że w dniu

18 października 2011 roku dokonał wpłaty kwoty 100 zł za telefon za 2 miesiące korzystania z telefonu oraz za kilka dni korzystania z Internetu, to jest w okresie od 19 do 25 lipca

2011 roku. Podniósł również, że nie wie co to jest „opłata aktywacyjna”, o której mowa w fakturze VAT załączonej do pozwu i jak kwota wynikająca z tej faktury została wyliczona, albowiem w umowie nie została ona wskazana. Pozwany złożył również do akt odpowiedź na pozew.

W piśmie procesowym z dnia 19 maja 2015 roku powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko procesowe oraz ustosunkowując się do zarzutów pozwanego podał, że pozwany w toku niniejszego postępowania nie jest w świetle art. 107 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku – Prawo telekomunikacyjne uprawniony do ich podnoszenia, gdyż nie wyczerpał drogi postępowania reklamacyjnego, a ponadto jak wynika z art. 108 ust. 1 powołanej ustawy roszczenia dochodzone na podstawie art. 105 przedawniają się z upływem 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym zakończyła się przerwa w świadczeniu usługi telekomunikacyjnej albo od dnia, w którym usługa została nienależycie wykonana lub miała być wykonana. W związku z tym, zdaniem powoda, nawet w przypadku uznania, że pozwany może w trakcie niniejszego postępowania żądać od powoda, pomimo niewyczerpania drogi postępowania reklamacyjnego, zaniechania dochodzenia zapłaty należności za usługi, gdyż nie zostały one w ogóle wykonane lub zostały wykonane niewłaściwie, to jego roszczenia i tak uległy przedawnieniu na podstawie art. 108 ust. 1 powołanej ustawy.

W toku dalszego postępowania strony nie modyfikowały swych zasadniczych stanowisk procesowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 lipca 2011 roku M. Ż. zawarł z (...) Spółką Akcyjną w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na czas nieokreślony, w technologii (...), w ofercie No L. z N. S.. Na podstawie tej umowy (...) Spółka Akcyjna zobowiązała się do świadczenia na rzecz M. Ż. usługi szybkiego Internetu oraz usługi telefonicznej w taryfie non stop. M. Ż. zamówił urządzenie N. S..

Powyższa umowa została zawarta przy użyciu formularza umowy. W formularzu tym nie zawarto informacji na temat wysokości abonamentu oraz innych opłat związanych z zawarciem umowy. Postanowiono natomiast, że w sprawach nieuregulowanych w umowie stosuje się Regulamin świadczenia usług przez Spółki Grupy (...) oraz Warunki wykonywania umowy stanowiące integralną część umowy.

W pkt I ust. 10 Warunków wykonywania umowy postanowiono, że w zakresie nieuregulowanym w umowie informacje o zakresie świadczonych publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych ze wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową, danych dotyczących jakości usług, zakresie obsługi serwisowej, sposobie i terminie rozwiązania umowy, zakresie odpowiedzialności z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, wysokości odszkodowania oraz zasadach i terminie jego wypłaty, zasadach, trybie i terminie składania oraz rozpatrywania reklamacji, polubownych sposobach rozwiązywania sporów oraz sposobie uzyskania informacji o aktualnym cenniku i kosztach usług serwisowych znajdują się w Regulaminie świadczenia usług przez Spółki Grupy (...). W pkt IV wskazano, że naliczanie opłat dla wszystkich technologii, w tym BSA, rozpocznie się z chwilą aktywacji usługi, natomiast w pkt I ust. 11, że abonent z tytułu świadczonych usług rozliczany jest w okresach miesięcznych wskazanych na rachunku.

Dowód:

- umowa z dnia 7 lipca 2011 roku (k. 24 – 25),

- zamówienie (...) ( (...)) z dnia 7 lipca 2011 roku dla linii analogowej, zlecenie preselekcji oraz oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z TP (k. 65).

- warunki wykonywania umowy (k. 63 – 64).

W dniu 31 sierpnia 2011 roku M. Ż. wysłał do (...) Spółki Akcyjnej pismo informujące o tym, że od chwili zawarcia umowy nie może korzystać z Internetu, o czym wielokrotnie informował pracowników, którzy zapewniali go, że starają się rozwiązać ten problem. W związku z tym zażądał natychmiastowego podłączenia Internetu, a jeśli jest to niemożliwe do wykonania zażądał natychmiastowego rozwiązania umowy bez ponoszenia przez niego kosztów. Pismo zostało doręczone w dniu 5 września 2011 roku. (...) S.A. nie udzieliła na nie odpowiedzi.

Dowód:

- pismo z dnia 31 sierpnia 2011 roku (k. 11) wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru (k. 98),

- przesłuchanie pozwanego (k. 84, 142).

W dniu 29 września 2011 roku M. Ż. w towarzystwie swojego znajomego G. G. udał się do siedziby (...) S.A. w W., gdzie osobiście złożył pismo z dnia 31 sierpnia 2011 roku. Następnie w dniu 14 listopada 2011 roku odesłał urządzenie N. S. na adres podany mu przez pracownika (...) S.A. Sprzęt został odebrany w dniu 28 listopada 2011 roku.

Dowód:

- zeznania świadka G. G. (protokół elektroniczny z dnia 12 listopada 2015 roku – k. 135),

- zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 98),

- przesłuchanie pozwanego (k. 84, 142),

W dniu 18 października 2011 roku M. Ż. wpłacił na rzecz (...) Spółki Akcyjnej kwotę 100 zł tytułem opłaty za telefon i Internet dla nr abonenta (...).

Dowód:

- dowód wpłaty z dnia 18 października 2011 roku (k. 98).

W dniu 20 października 2011 roku (...) Spółka Akcyjna wystawiła M. Ż. dla nr konta abonenta (...) fakturę VAT nr 5063277453/22/0 na kwotę 515,05 zł z terminem płatności 3 listopada 2011 roku obejmującą okres rozliczeniowy od

18 września 2011 roku do 17 października 2011 roku. W fakturze wyszczególniono opłatę aktywacyjną w kwocie 310,56 zł netto + 23% VAT, opłatę aktywacyjną w kwocie 107,31 zł netto + 23% VAT i telefon w kwocie 0,87 zł netto + 23% VAT.

W załączniku do powyższej faktury wymieniono następujące pozycje: opłaty aktywacyjne, w tym linia telefoniczna – aktywacja 95,94 zł, aktywacja N. S. 107,31 zł, Internet – aktywacja 214,62 zł oraz telefon, w tym połączenia (...), 080x (czas połączeń: 96, ilość jednostek: 14) 0,87 zł, połączenia lokalne (czas połączeń: 03:28:45, ilość jednostek: 26)

0,00 zł, połączenia międzymiastowe (czas połączeń: 00:06:43, ilość jednostek: 1) 0,00 zł.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) z dnia 20 października 2011 roku z załącznikiem (k. 26, 27, 66).

W dniu 22 stycznia 2013 roku (...) Spółka Akcyjna w W. zawarła z (...) Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. umowę sprzedaży wierzytelności, której przedmiotem było zbycie wymagalnych wierzytelności w stosunku do podmiotów wymienionych w załączniku nr 1 do umowy (wykaz wierzytelności w formie pisemnej oraz na płycie CD z danymi) stanowiącym jej integralną część, wynikające z zawartych z dłużnikami umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych (w tym usługi telewizji kablowej), obejmujące należności główne, opłaty wyrównawcze oraz związane z tymi należnościami roszczenia o odsetki ustawowe, które nie są obciążone prawami osób trzecich. Wierzytelności miały obejmować należności wynikające z faktur VAT, opłat wyrównawczych oraz not odsetkowych wyszczególnionych w załączniku nr 1 do umowy. Zbywca miał dołączyć płyty CD zabezpieczone hasłami, które będą zawierały: elektroniczne obrazy faktur oraz not odsetkowych, wykaz wierzytelności (zabezpieczony hasłem) objętych umową zgodny z załącznikiem nr 1. Płyta CD miała zostać przekazana protokołem, którego wzór stanowił załącznik nr 2. W par. 4 ust. 3 umowy postanowiono, że wierzytelności przechodzą na nabywcę pod warunkiem uiszczenia przez niego ceny oraz że do chwili zapłaty ceny wierzytelności pozostają własnością zbywcy.

Aneksem nr 1 z dnia 25 stycznia 2013 roku do powyższej umowy zawartym pomiędzy (...) Spółką Akcyjną w W. a (...) Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. i (...) (Luxembourg) Spółką Akcyjną w Luksemburgu postanowiono, że nabywcą wierzytelności określonych w umowie sprzedaży wierzytelności będzie (...) (L.) S.A. oraz że nabycie wierzytelności określonych w umowie sprzedaży wierzytelności przez (...) (L.) S.A. odbędzie się poprzez przeniesienie wszelkich praw i obowiązków (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego wynikających z umowy sprzedaży wierzytelności na (...) (Luxembourg) S.A., który jako nabywca wstąpi do umowy sprzedaży wierzytelności. Strony aneksu postanowiły dokonać przeniesienia wszelkich praw i obowiązków Funduszu wynikających z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 22 stycznia 2013 roku, przysługujących mu jako nabywcy z w/w umowy sprzedaży wierzytelności w ten sposób, że wstępujący wstępuje jako strona i wyłączny nabywca do umowy w miejsce Funduszu, który z w/w umowy występuje.

Dowód:

- umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 22 stycznia 2013 roku (k. 41 – 42, 61 – 62).

W wykazie wierzytelności objętych umową sprzedaży wierzytelności z dnia 22 stycznia 2013 roku pod pozycją 45193 wymieniono jako dłużnika M. Ż. zamieszkałego w (...), poczta K., podano nr faktury VAT nr 5063277453/22/0 z terminem płatności 3 listopada 2011 roku oraz jako kwotę niezapłaconą wskazano 502,74 zł.

Dowód:

- wyciąg z wykazu wierzytelności do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 22 stycznia

2013 roku (k. 44 – 46, 47).

(...) S.A. sporządziła opatrzone datą 22 stycznia 2013 roku zawiadomienie o przelewie wierzytelności adresowane do M. Ż., zawierające informację o tym, że w wyniku zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 22 stycznia 2013 roku zobowiązania z tytułu świadczonych przez nią usług telekomunikacyjnych zostały przelane na rzecz (...) (Luxembourg) S.A. oraz że kwotę 502,74 zł powiększoną o odsetki ustawowe od dnia wymagalności należności do dnia zapłaty należy uregulować na rzecz powyższej firmy, gdyż dokonanie zapłaty na rzecz N. będzie świadczeniem dla podmiotu nieuprawnionego ze wszystkimi tego skutkami prawnymi.

Następnie (...) (L.) S.A. sporządziła opatrzone datą 27 lutego 2013 roku wezwanie do zapłaty należności wynikającej z tytułu usług telekomunikacyjnych świadczonych przez (...) S.A. w kwocie 590,48 zł według stanu na dzień 7 marca 2013 roku, w tym 502,74 zł z tytułu należności z faktur i 87,74 zł z tytułu odsetek za zwłokę naliczonych do dnia 7 marca 2013 roku.

Dowód:

- pismo z dnia 22 stycznia 2013 roku (k. 58),

- pismo z dnia 27 lutego 2013 roku (k. 59).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne.

Powód wywodził swoje roszczenie z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartych pomiędzy pozwanym a (...) S.A. w dniu 7 lipca 2011 roku podając, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się należność główna w kwocie 502,74 zł wynikająca z faktury numer 5063277453/22/0 oraz odsetki naliczone na dzień poprzedzający złożenie pozwu w kwocie 119,07 zł. Podał przy tym, że należność z powyższego tytułu nabył na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 22 stycznia 2013 roku z aneksem nr 1 z dnia 25 stycznia 2013 roku.

Zasady wykonywania usług telekomunikacyjnych podlegają przepisom ustawy z dnia

16 listopada 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r. Nr 171, poz. 1800 ze zm.), w tym w szczególności art. 56 tejże ustawy, który stanowi, że świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Zgodnie z przepisem art. 509 par. 1 i 2 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie

o zaległe odsetki. Fakt zawarcia umowy przelewu wierzytelności nie może stawiać nabywcy wierzytelności w sytuacji korzystniejszej procesowo od pierwotnego wierzyciela, który to, aby domagać się skutecznie zapłaty od strony pozwanej musi wykazać zarówno fakt powstania konkretnej wierzytelności, jej podstawę jak i jej wysokość, zaś dokumenty przedkładane przez takie osoby nie mogą – z racji istniejących po ich stronie ewentualnych trudności dowodowych – korzystać z walorów przysługujących dokumentom urzędowym.

W postępowaniu przed sądem mającym na celu rozpoznanie merytorycznej zasadności żądania pozwu przedmiotem oceny jest nie tylko kwestia legitymacji procesowej strony powodowej, ale również ocena zasadności żądania pozwu tak co do zasady jak i co do wysokości.

Obowiązkiem strony powodowej było zatem wykazanie istnienia, wysokości

i wymagalności należności dochodzonej pozwem, w tym na jakiej podstawie pozwany został obciążony obowiązkiem zapłaty opłat aktywacyjnych składającymi się na należność główną

i w jaki sposób oraz na jakiej konkretnie podstawie kwoty te zostały wyliczone. Z obowiązku tego powód się nie wywiązał.

Po pierwsze, z faktury VAT numer 5063277453/22/0 oraz z załącznika do niej wynika, że na należność nią objętą składają się opłaty aktywacyjne w łącznej kwocie 417,87 zł +23 % i należność za telefon w kwocie 0,87 zł + 23% VAT. Jednocześnie ani z samej umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 7 lipca 2011 roku, ani też z innych załączonych do pozwu dokumentów nie wynika, by na pozwanym zgodnie z zawartą umową ciążył obowiązek uiszczenia opłat aktywacyjnych, jak również wysokość tych opłat. Powód nie przedłożył bowiem żadnego dokumentu, w oparciu o który Sąd byłby władny ustalić na jakiej podstawie obciążono pozwanego obowiązkiem zapłaty opłat aktywacyjnych w wysokościach wskazanych w fakturach VAT. W szczególności powód nie przedłożył oferty No L. N. S., w oparciu o którą zawarto umowę z dnia 7 lipca

2011 roku, w celu wykazania istnienia po stronie pozwanego obowiązku zapłaty opłat aktywacyjnych w kwotach wskazanych w fakturze VAT.

Po drugie, faktura VAT numer 5063277453/22/0 obejmująca należność główną dochodzoną pozwem obejmuje okres rozliczeniowy od 18 września 2011 roku do

17 października 2011 roku, natomiast umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych została zawarta w dniu 7 lipca 2011 roku, a zatem dwa miesiące wcześniej. Powód nie wykazał na jakiej podstawie pozwany został obciążony obowiązkiem zapłaty opłat aktywacyjnych dopiero w trzecim miesięcznym okresie rozliczeniowym. Jest to okoliczność istotna o tyle, że sam pozwany podał w odpowiedzi na pozew, a następnie zeznał będąc przesłuchiwany w charakterze strony, że Internet został mu podłączony już w dniu 19 lipca 2011 roku, a telefon w dniu 1 sierpnia 2011 roku, po czym w dniu 25 lipca 2011 roku Internet przestał działać, o czym wielokrotnie informował pracowników (...) S.A., którzy nie usunęli usterki. O tym, że Internet został aktywowany jeszcze w lipcu 2011 roku świadczy również i ta okoliczność, że pozwany już przed dniem wystawienia faktury VAT z dnia 20 października 2011 roku obejmującej okres rozliczeniowy od 18 września 2011 roku do 17 października 2011 roku wysłał do (...) S.A. – co wynika z jego zeznań – pismo z dnia 31 sierpnia

2011 roku, w którym zgłosił reklamację usługi Internetu na piśmie żądając natychmiastowego usunięcia usterki albo rozwiązania umowy z winy operatora. Pismo to zostało doręczone w dniu 5 września 2011 roku. Na powyższą okoliczność przedłożył zarówno pismo z dnia

31 sierpnia 2011 roku jak i zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki, z którego wynika, że pismo nadane do (...) S.A. w dniu 31 sierpnia 2011 roku zostało doręczone w dniu

5 września 2011 roku. Ponadto złożył również pismo z dnia 31 sierpnia 2011 roku

z potwierdzeniem jego osobistego złożenia w (...) S.A. w dniu 29 września 2011 roku. Fakt wizyty pozwanego w siedzibie (...) S.A. w W. w celu osobistego złożenia reklamacji znajduje również potwierdzenie w zeznaniach świadka G. G.. Sąd dał wiarę zeznaniom powoda na okoliczność zgłoszenia przez niego reklamacji dotyczącej Internetu na piśmie, albowiem korespondują one zarówno z zeznaniami świadka G. G. jak i znajdują potwierdzenie w piśmie z dnia 31 sierpnia 2011 roku wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru oraz dodatkowo z potwierdzeniem jego wpłynięcia do (...) S.A.

W świetle powyższych okoliczności faktura VAT numer 5063277453/22/0 nie dowodzi istnienia należności dochodzonej pozwem. Brak jest bowiem – w świetle zebranego materiału dowodowego – podstaw do ustalenia na jakiej podstawie pozwany został obciążony opłatami aktywacyjnymi we wskazanych w fakturze kwotach.

W odniesieniu się do kwoty 0,87 zł + 23% VAT żądanej przez powoda z tytułu opłaty za telefon wskazać należy, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do ustalenia na jakiej podstawie pozwany został obciążony obowiązkiem zapłaty i tej kwoty oraz jak kwota ta została wyliczona. Z załącznika do faktury VAT wynika, że pozwany został obciążony tą kwotą za 14 połączeń z numerami (...) i 080x, co w przeliczeniu na jedno połączenie daje kwotę 0,0621 zł. Pozostałe połączenia lokalne i międzymiastowe zostały wycenione na 0,00 zł, co pozwala domniemywać, że były one ujęte w abonamencie. Z uwagi na nieprzedłożenie przez powoda Regulaminu świadczenia usług, który zgodnie

z Warunkami wykonywania umowy miał zawierać informacje o elementach składających się na opłatę abonamentową, brak jest podstaw do ustalenia ile i jakich połączeń pozwany mógł wykonać w ramach abonamentu oraz jakie połączenia wykraczały poza ten zakres i jak była ustalana odpłatność za te połączenia. Innymi słowy, na jakiej podstawie pozwany został obciążony obowiązkiem zapłaty kwoty 0,87 zł + 23% VAT. Ponadto należy zwrócić uwagę na to, że pozwany w dniu 18 października 2011 roku, a zatem już po zakończeniu okresu rozliczeniowego trwającego do dnia 17 października 2011 roku, dokonał wpłaty kwoty 100 zł tytułem opłaty za telefon i Internet. Wpłata ta dotyczyła tego samego nr konta abonenta, który został wskazany w fakturze VAT numer 5063277453/22/0. W związku z tym obowiązkiem strony powodowej było wykazanie, że wpłata ta nie pokryła kwoty 0,87 zł z faktury VAT z dnia 20 października 2011 roku, ale została zaliczona na poczet innych wcześniej wymagalnych należności. Z obowiązku tego powód się nie wywiązał.

W dalszej kolejności wskazać należy, że nie sposób zgodzić się z powodem, że pozwany w toku niniejszego postępowania nie był władny kwestionować zasadności obciążenia go należnościami wynikającymi z faktury VAT numer 5063277453/22/0 oraz prawidłowości ich wyliczenia, z uwagi na niewyczerpanie drogi postępowania reklamacyjnego oraz przedawnienie roszczeń. Po pierwsze, pozwany w toku niniejszego postępowania nie dochodził żadnych roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. Podnosił jedynie, że nie wie co to jest opłata aktywacyjna, o której mowa w fakturze VAT załączonej do pozwu i jak kwota wynikająca z tej faktury została wyliczona, albowiem w umowie nie została ona wskazana. Po drugie, z art. 106 ust 4 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku – Prawo Telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.) wynika, że dostawca usług ponosi odpowiedzialność między innymi za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi telekomunikacyjnej oraz nieprawidłowe obliczenie należności z tytułu świadczenia usługi telekomunikacyjnej. W odniesieniu do odpowiedzialności z tytułów określonych

w art. 106 ustawodawca nie określił szczególnego terminu przedawnienia roszczeń, wobec czego uprawnione jest przyjęcie, że przedawniają się one w terminach określonych w kodeksie cywilnym, a więc według zasad ogólnych określonych w art. 118 kodeksu cywilnego (vide: komentarz do art. 108 [w:] Andrzej Krasuski, Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Warszawa 2005 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie I). Jedynie roszczenia dochodzone na podstawie art. 105, który stanowi, że dostawca usług odpowiada za każdy dzień przerwy w świadczeniu usługi powszechnej płatnej okresowo, przedawniają się – stosownie do treści art. 180 ust. 1 – z upływem 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym zakończyła się przerwa w świadczeniu usług telekomunikacyjnych.

Przepis art. 107 ust 1 stanowi, że prawo dochodzenia w postępowaniu sądowym lub w postępowaniach, o których mowa w art. 109 i art. 110, roszczeń określonych w ustawie, wynikających ze stosunków z przedsiębiorcami wyznaczonymi, przysługuje użytkownikowi końcowemu po wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego. W świetle przywołanych przepisów roszczenia z tytułu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych winny być rozpatrywane w drodze reklamacji, kierowanej przez abonenta do przedsiębiorcy świadczącego usługi w tym zakresie. Dopiero wyczerpanie drogi postępowania reklamacyjnego otwiera możliwość realizacji roszczeń wynikających z niewykonania lub nienależytego wykonania usługi telekomunikacyjnej na drodze sądowej. Oznacza to, że droga sądowa w sprawach tego rodzaju jest niedopuszczalna, ale jedynie czasowo, to jest przez okres, w którym abonent może skutecznie złożyć reklamację usługi telekomunikacyjnej. Innymi słowy, przepis art. 107 ust. 1 ustawy – Prawo telekomunikacyjne wprowadził zasadę pierwszeństwa drogi postępowania reklamacyjnego przed sądowym i polubownym w dochodzeniu roszczeń określonych ustawą (vide: komentarz do art. 107 [w:] Andrzej Krasuski, Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Warszawa 2005 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie I). Ratio legis takiego unormowania jest zapobieżenie sytuacji, w której w tym samym czasie toczyłyby się dwa odrębne postępowania, przed dwoma różnymi organami, dotyczące odpowiedzialności za niewykonania lub nienależyte wykonanie usługi telekomunikacyjnej, w tym by postępowanie sądowe nie było wszczynane w czasie, gdy abonentowi przysługuje jeszcze prawo złożenia reklamacji. Nieuprawnione jest natomiast stanowisko prezentowane przez powoda, że uchybienie przez abonenta terminowi do złożenia reklamacji, pozbawia go prawa do dochodzenia roszczeń na drodze sądowej. Gdyby celem ustawodawcy było pozbawienie strony prawa dochodzenia roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy oświadczenie usług telekomunikacyjnych na drodze sądowej z powodu niezainicjowania przezeń postępowania reklamacyjnego w terminie określonym w ustawie, unormowanie w tym przedmiocie zostałoby wyrażone wprost. Tymczasem ustawodawca wskazał jedynie, że abonent przed wszczęciem postępowania sądowego winien dochodzić tych roszczeń w drodze reklamacji, a w konsekwencji, że dopiero po wyczerpaniu tego trybu, może zainicjować postępowanie sądowe. Powyższe unormowanie należy w ocenie Sądu rozumieć w ten sposób, że abonent nie może skutecznie dochodzić swoich roszczeń przed sądem powszechnym, jeśli przysługuje mu prawo dochodzenia tych roszczeń przed jednostką dostawcy usług w trybie postępowania reklamacyjnego. Nie ma natomiast podstaw do przyjęcia, że abonent, który nie skorzystał w wyznaczonym terminie z prawa do wszczęcia postępowania reklamacyjnego, był pozbawiony z tego powodu prawa do dochodzenia swych roszczeń przed sądem.

Analogicznie, abonent, który nie złożył operatorowi reklamacji w zakresie dotyczącym prawidłowości wyliczenia należności objętych wystawioną przez operatora fakturą VAT, nie może być pozbawiony z tego powodu prawa do kwestionowania istnienia i wysokości tej należności przed sądem.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił powództwo jako niewykazane co do zasady i co do wysokości.