Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2024 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Justyna Pikulik
Protokolant:	sekretarz sądowy Justyna Zarzecka

po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2024 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa M. Z.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda M. Z. kwotę 10.300 zł (dziesięć tysięcy trzysta złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 8 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda M. Z. kwotę 4.867 zł (cztery tysiące osiemset sześćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie kwotę 1.225,80 zł (tysiąc dwieście dwadzieścia pięć złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt III C 1002/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 maja 2020 r. wniesionym w dniu 27 lipca 2020 roku powód M. Z. reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 10.300 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi do dnia 8 sierpnia 2019 roku do dnia zapłaty.

Ponadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 11 października 2016 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki N. (...) o nr. rej. (...) użytkowany przez D. B.. Sprawcą zdarzenia był kierujący pojazdem mechanicznym posiadający w chwili zdarzenia polisę od odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.. Biorąc pod uwagę rozległe uszkodzonego pojazdu oraz brak środków na jego naprawę, D. B. wynajął od powoda M. Z. plac parkingowy na parkingu strzeżonym za miesięczną stawkę w wysokości 250 złotych. Najem trwał od dnia 1 listopada 2016 roku do 1 grudnia 2018 roku, to jest do dnia rozpoczęcia naprawy uszkodzonego pojazdu (25 miesięcy). Łączny koszt najmu z tego tytułu opiewał na kwotę 6.250 złotych. Poszkodowany wynajął również od M. Z. pojazd zastępczy za dobową stawkę w wysokości 120 złotych. Najem trwał od dnia 1 września 2018 roku do dnia 1 grudnia 2018 roku, to jest do dnia rozpoczęcia naprawy uszkodzonego pojazdu (91 dni). Uzasadniając rzeczone okresy najmu powód wskazał, że poszkodowany nie posiadał środków na naprawę uszkodzonego pojazdu, która mogła rozpocząć się dopiero w dniu 20 listopada 2018 roku, a więc w momencie wypłaty przez zakład ubezpieczeń kwoty niezbędnej na naprawę uszkodzonego pojazdu.

Powód wskazał, że w niniejszym postępowaniu dochodzi zapłaty 10.300 złotych na którą składają się następujące kwoty: 2.500 złotych tytułem zwrotu kosztów wynajmu placu parkingowego za część okresu, to jest 10 miesięcy przy dobowej stawce 250 złotych, 7.800 złotych tytułem zwrotu kosztu wynajmu pojazdu zastępczego za część okresu najmu, to jest 65 dni przy dobowej stawce w wysokości 120 złotych. Legitymację do wytoczenia powództwa powód wywodzi z zawartej umowy cesji z dnia 1 grudnia 2018 roku.

W dniu 9 września 2020 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym ( sygn. akt III C 1002/20), uwzględniając w całości żądanie pozwu.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. złożył w przepisanym terminie sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany zakład ubezpieczeń zakwestionował powództwo zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. W pierwszej kolejności pozwany zwrócił uwagę, że naprawa pojazdu rozpoczęła się dopiero dwa lata po zdarzeniu szkodowym, a dalej wskazał, że poszkodowany mógł wcześniej rozpocząć serwis, zaś sam pojazd posiadał uszkodzenia, które pozwalały na jego bezpieczne użytkowanie. Pozwany zakwestionował również umowę najmu placu parkingowego oraz pojazdu zastępczego, zarzucając, że pojazd poszkodowanego nie stał na parkingu przez 25 miesięcy, a także, że umowa opatrzona datą 31 października 2016 roku nie została zawarta. Zdaniem pozwanego, dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego została zawyżona. Ponadto pozwany ubezpieczyciel wskazał, że powód winien wykazać, w jakim czasie i gdzie została przeprowadzona naprawa uszkodzonego pojazdu.

W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 października 2016 roku w wyniku kolizji drogowej doszło do uszkodzenia pojazdu marki N. o nr. rej. (...) należącego do D. B.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC pojazdów mechanicznych wykupione w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. ( (...) S.A.).

Niesporne

Poszkodowany D. B. wykorzystywał uszkodzony samochód w działalności gospodarczej- prowadzeniu sklepów owocowo- warzywnych.

Uszkodzony pojazd nie nadawał się do użytkowania. Po zdarzeniu szkodowym D. B. użytkował inny pojazd, którym zastąpił samochód uszkodzony. Poszkodowany nie posiadał środków finansowych pozwalających na naprawę uszkodzonego pojazdu.

Dowód:

- umowa najmu placu dozorowanego z dnia 31 października 2016 roku, k. 16;

-opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków J. M., k. 113-127;

-zeznania na piśmie D. B., k. 93-95.

-przesłuchanie powoda M. Z. k.65-65v.

W dniu 20 października 2016 roku (...) S.A. z siedzibą w W. wykonało kosztorys szkody, na podstawie którego ustalono wysokość odszkodowania na kwotę 5.385,75 zł i taką też kwotę wypłacono D. B. na mocy decyzji z dnia 14 listopada 2016 roku.

Nie zgadzając się z powyższym D. B. zlecił dokonanie wyceny kosztów naprawy pojazdu rzeczoznawcy samochodowemu S. Ł. który ustalił, że koszt naprawy pojazdu powoda powinien wynieść 13.888,63 zł.

W związku z powyższym D. B. pismem z dnia 21 listopada 2016 roku zwrócił się do pozwanego zakładu ubezpieczeń o zapłatę kwoty 8.752,88 zł, a tym samym do ponownego zweryfikowania zajętego stanowiska w sprawie.

W odpowiedzi (...) S.A. z siedzibą w W. podniósł, że przedłożona kalkulacja naprawy nie jest kalkulacją ofertową sporządzoną przez zakład naprawczy.

Wobec tego D. B. wystąpił do (...), Ł. sp. j. w S. z wnioskiem o sporządzenie kosztorysu ofertowego naprawy pojazdu. Warsztat naprawczy ustalił koszt naprawy na kwotę 13.609,05 zł. Na tej podstawie w dniu 6 stycznia 2017 roku D. B. wezwał ostatecznie (...) S.A. z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 8.223,30 zł z tytułu pełnej rekompensaty poniesionej szkody majątkowej oraz kwoty 250 zł poniesionej z tytułu sporządzenia prywatnej ekspertyzy. W odpowiedzi na powyższe (...) S.A. z siedzibą w W. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Dowód:

- dokumenty, k. 16, 17, 18 – 23, 24, 25 – 28, 29 – 31, 32 – 35, 36, 37 – 43, 44, 52, 61, 62 – 67 zgromadzone w aktach sprawy Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie sygn. I C 1120/18,

- fotografie, k. 45 – 51zgromadzone w aktach sprawy o sygn. I C 1120/18,

- faktura VAT – k. 60 w aktach sprawy Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie sygn. I C 1120/18,

- akta szkody na płycie CD – k. 92 w aktach sprawy Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie sygn. I C 1120/18,

W związku z tym, że wypłacona kwota odszkodowania przez (...) S.A. z siedzibą w W. nie była wystarczająca do rozpoczęcia naprawy uszkodzonego pojazdu, w dniu 31 października 2016 roku D. B. wynajął od M. Z. powierzchnię placu dozorowanego za miesięczna stawkę czynszu w wysokości 250 złotych, by na nim przechować do czasu rozpoczęcia naprawy uszkodzony pojazd.

Dowód:

- umowa najmu placu dozorowanego z dnia 31 października 2016 roku, k. 16.

-zeznania na piśmie D. B., k. 93-95;

-przesłuchanie powoda M. Z. k.65-65v.

Wartość szkody z dnia 11 października 2016 roku w samochodzie N. o nr. rej. (...) przy założeniu, że naprawa miałaby być dokonana w odpowiednio wyposażo­nych do zakresu koniecznych napraw, nieautoryzowanych warsztatach naprawczych, przy uwzględnieniu średnich stawek roboczogodzin obowiązujących na rynku lokalnym oraz przy założeniu, iż do naprawy miałyby być wykorzystane części nowe oryginalne, tj. po­chodzące od producenta pojazdu i opatrzone jego logiem oszacowana przy wykorzystaniu systemu komputerowego (...) wynosiła 13.833,76 PLN (brutto, z 23% VAT).

Do naprawy pojazdu powoda mogły zostać użyte części nowe oryginalne, ale nie opatrzo­ne logo producenta pojazdu oraz inne części pochodzące od alternatywnych dostawców.

Koszt naprawy przy użyciu tych części nowych oryginalnych, ale nie opatrzonych logo producenta pojazdu oraz innych pochodzących od alternatywnych dostawców oszacowa­ny przy wykorzystaniu systemu komputerowego (...) wynosiłby 9.971,02 PLN (brut­to, z 23% VAT). Naprawa samochodu n. (...) nr rej. (...) przy zastosowaniu części pochodzą­cych od alternatywnych dostawców nie pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia, jeżeli przed zdarzeniem wyposażony był on części oryginalne sygnowane zna­kiem producenta pojazdu. Zastosowanie takich części powoduje wydłużenie czasu ich montażu, a zarazem wyższe koszty związane z robocizną blacharską i mechaniczną.

Przy założeniu, iż do naprawy należy użyć części nowych oryginalnych tj. pochodzących od producenta pojazdu i opatrzonych jego logiem nie wzrosłaby wartość samochodu n. (...) nr rej. (...). Naprawa taka pozwoliłaby przywrócić stan samochodu do stanu sprzed zdarzenia z dnia 11 października 2016 roku.

Przed zdarzeniem z października 2016 roku pojazd nie nosił śladów uszkodzenia w rejonie doznanych w dniu 11 października 2016 roku uszkodzeń.

W efekcie kolizji z dnia 11 października 2016 roku w samochodzie marki N. o nr rej. (...) nie doszło do wystąpienia rynkowego ubytku wartości.

Dowód:

-opinia biegłego z zakresy techniki motoryzacyjnej R. S., k.122 149 akt sprawy Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie sygn. I C 1120/18,

-opinia ustna uzupełniająca z zakresy techniki motoryzacyjnej R. S. – k. 173 – 174 akt sprawy Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie sygn. I C 1120/18,

- przesłuchanie powoda D. B., k. 108 – 109 akt sprawy Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie sygn. I C 1120/18,

W dniu 24 lutego 2017 roku D. B. złożył do Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie pozew częściowy przeciwko pozwanemu (...) SA z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 5. 100 zł tytułem częściowego odszkodowania za szkodę z dnia 11 października 2016 roku.

Wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 27 kwietnia 2017 roku w sprawie o sygnaturze akt II C 336/17 Sąd zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda D. B. kwotę 5.100 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi w stosunku rocznym od kwot 4.850 złotych od dnia 15 listopada 2016 roku oraz od kwoty 250 złotych od dnia 1 stycznia 2017 roku. Wyrok uprawomocnił się w dniu 31 maja 2017 roku.

Pozwany zakład ubezpieczeń wypłacił D. B. kwotę 5.100 złotych.

Niesporne

W dniu 23 maja 2017 roku D. B. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 3.123,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 15 listopada 2016 roku do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania w sprawie tytułem dopłaty do pełnych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu poszkodowanego. Sprawa toczyła się w Sądzie Rejonowym w Szczecinie pod sygn. akt I C 1120/18.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) SA z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

Zakwestionował roszczenie powoda co do zasady i co do wysokości. Wskazała, że wypłacona wcześniej kwota w pełni zrekompensowała powodowi poniesioną szkodę. Pozwany podniósł, że jest zobowiązany do wypłaty odszkodowania pozwalającego na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody. Dla pozwanego kluczowe znaczenie ma fakt, że dopłata do wyliczonej przez pozwanego kwoty odszkodowania nie jest możliwa bez uprzedniego uwzględnienia informacji dotyczącej kwoty, jaką powód uzyskał z ewentualnej sprzedaży pojazdu. W takiej sytuacji wysokość szkody nie może być liczona według kosztów naprawy, gdyż powód niewątpliwie nie będąc już właścicielem samochodu, nie jest w stanie wykonać żadnych napraw. W przypadku zaś naprawy pojazdu przez powoda, jako że roszczenie strony powodowej winno być limitowane uszczerbkiem powstałym w jego majątku, bardzo istotne dla rozstrzygnięcia jest ustalenie czy pojazd został naprawiony, jakim kosztem, jakimi częściami i czy naprawa przywróciła pojazd do stanu przed zdarzeniem. Nadto pozwany podał, że w niniejszej sprawie brak jest uzasadnienia do zastosowania przy naprawie pojazdu poszkodowanego jedynie nowych części oryginalnych, gdy istnieje możliwość użycia alternatywnych części zamiennych oznaczonych symbolem Q, które posiadają atest jakości i gwarancję producenta tych części. Pozwany zakwestionował również roszczenie odsetkowe powoda.

W trakcie postępowania sądowego D. B. musiał zwrócić znajomemu samochód, którym zastępował pojazd uszkodzony. Z tego powodu w dniu 1 września 2018 roku wynajął od M. Z. pojazd marki A. o nr. rej. (...) za dobową stawkę w wysokości 120 złotych.

W dniu 8 października 2018 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał wyrok, którym zasądził od (...) S.A. na rzecz D. B. kwotę 3.123,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w stosunku rocznym od dnia 15 listopada 2016 roku do dnia zapłaty, a także zasądził koszty procesu.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że koszty naprawy pojazdu powoda zostały ustalone przy uwzględnieniu średnich stawek roboczogodzin obowiązujących na rynku lokalnym oraz przy wykorzystaniu części nowych oryginalnych, tj. pochodzących od producenta pojazdu i opatrzone jego logiem o wartości 13.833,76 zł brutto. Powód mógł co do zasady dochodzić w niniejszej sprawie od strony pozwanej kwoty 13.833,76 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony pojazd. Powyższa kwota została jednak pomniejszona o wypłacone przez pozwanego dotychczas odszkodowanie w łącznej wysokości 10.485,75 zł, co w konsekwencji dało kwotę 3.348,01 zł tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki N. nr rej. (...).

Mając jednak na uwadze fakt, iż D. B. dochodził zapłaty kwoty 3.123,30 zł, Sąd będąc związany żądaniem pozwu zasądził od (...) S.A. na rzecz D. B. tytułem odszkodowania kwotę dochodzoną pozwem.

Wyrok uprawomocnił się w dniu 7 listopada 2018 roku.

Niesporne, nadto:

- umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 1 września 2018 roku, k. 14.

- zeznania na piśmie D. B., k. 93-95;

- dokumenty zgromadzone w aktach sprawy Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie o sygn. I C 1120/18.

W dniu 20 listopada 2018 roku (...) S.A. z siedzibą w W. wypłacił D. B. kwotę odszkodowania zasądzoną wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 8 października 2018 roku.

W dniu 1 grudnia 2018 roku D. B. zlecił warsztatowi naprawczemu naprawę uszkodzonego pojazdu. Tego samego dnia D. B. zwrócił pojazd zastępczy, a także zakończył się okres przechowania uszkodzonego pojazdu na placu parkingowym. Pojazd został naprawiony za kwotę 14.410,77 zł.

Tytułem najmu powierzchni placu parkingowego M. Z. wystawił D. B. rachunek o numerze (...) na kwotę 6.250 złotych brutto (25 miesięcy x 250 zł).

Dowód:

- potwierdzenie zwrotu pojazdu z tytułu umowy najmu, k. 15;

- rachunek nr (...) z 1 grudnia 2018 roku, k. 17;

-faktura nr (...) k.240;

- zeznania na piśmie D. B., k. 93-95;

-przesłuchanie powoda M. Z. k.65-65v.

Pismem z dnia 6 maja 2019 roku powód M. Z. wezwał (...) S.A. z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 17.290 zł tytułem rekompensaty kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego (11.040 zł) oraz wynajmu powierzchni placu w celu parkowania uszkodzonego pojazdu (6.250 zł).

W wiadomości elektronicznej z dnia 8 lipca 2019 roku (...) S.A. z siedzibą w W. wskazała, że nie może przyjąć odpowiedzialności za rzeczone roszczenia, ponieważ nie otrzymał potwierdzenia, że pojazd został naprawiony. Zdaniem zakładu ubezpieczeń, uszkodzenia pojazdu nie eliminowały go z ruchu.

Pismem z dnia 4 października 2019 roku (...) S.A. z siedzibą w W. wskazał, że nie może przyjąć odpowiedzialności za rzeczone roszczenia, ponieważ nie otrzymał potwierdzenia, że pojazd został naprawiony. Zdaniem zakładu ubezpieczeń, uszkodzenia pojazdu nie eliminowały go z ruchu.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 6 maja 2019 roku, k. 18;

- odpowiedź (...) S.A. z dnia 4 października 2019 roku, k. 19;

- wiadomość elektroniczna z dnia 8 lipca 2019 roku, k. 24.

Pismem z dnia 24 października 2019 roku powód M. Z. ponownie wezwał (...) S.A. z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 17.290 zł tytułem rekompensaty kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego (11.040 zł) oraz wynajmu powierzchni placu w celu parkowania uszkodzonego pojazdu (6.250 zł), w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Pismem z dnia 9 stycznia 2020 roku powód M. Z. ponownie wezwał (...) S.A. z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 17.290 zł tytułem rekompensaty kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego (11.040 zł) oraz wynajmu powierzchni placu w celu parkowania uszkodzonego pojazdu (6.250 zł), w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 24 października 2019 roku, k. 20-21

- wezwanie do zapłaty z dnia 9 stycznia 2020 roku, k. 22-23.

W dniu 1 grudnia 2018 roku D. B. przelał na powoda M. Z. wierzytelność przysługującą mu z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 11 października 2016 roku zarejestrowaną w (...) S.A. z siedzibą w W. pod numerem (...) w zakresie wynajmu pojazdu zastępczego, placu parkingowego oraz przechowywania pojazdu przez okres likwidacji szkody oraz serwisu i czynności zmierzających do należytego zadbania o powierzony pojazd w okresie jego przechowywania.

Dowód:

- umowa cesji z dnia 1 grudnia 2018 roku, k. 25-26.

Wysokość dobowej stawki przechowywania samochodu dostawczego o dmc do 3,5 tony na parkingu strzeżony przy płatności gotówkowej wyniosła netto od 16,26 zł do 28,46 zł (brutto od 20,00 zł do 35,00 zł), zaś wartość średnia dla wskazanych cen wynosiła netto 25,55 zł (brutto 31,43 zł), natomiast stawka miesięczna (abonament miesięczny), zawierała się w kwocie netto do 117,89 zł do 211,38 zł (brutto od 145,00 zł do 260,00 zł), a wartość średnia wynosiłaby netto 176,91 zł (brutto 217,86 zł).

Przy rozliczeniu bezgotówkowym stawka dobowa zawierałaby się w przedziale netto od 20,33 zł do 35,57 zł (brutto od 25,00 zł do 43,75 zł), zaś wartość średnia dla wskazanych cen wynosiłaby netto 31,94 zł (brutto 39,27 zł), natomiast stawka miesięczna zawierałaby się w przedziale netto od 147,36 zł do 264,23 zł (brutto od 181,25 zł do 325,00 zł), a wartość średnia dla wskazanych cen wynosiłaby netto 221,14 zł (brutto 272,33 zł).

Stawki najmu pojazdów odpowiadających klasie pojazdowi wynajętemu przez powoda (grupa podstawowa, klasa C, niższa średnia) uwzględniające brak limitu przebiegu, pełne ubezpieczenie oraz zniesienie udziału własnego w szkodach zawierały się w przedziale netto od 140,84 zł do 249,23 zł (brutto od 173,05 zł do 306,55 zł), a wartość średnia wynosiła netto 203,85 zł (brutto 250,74 zł).

Stawki najmu pojazdów klasie pojazdowi uszkodzonemu (grupa furgonetki, klasa vany) uwzględniające brak limitu przebiegu, pełne ubezpieczenie oraz zniesienie udziału własnego w szkodach zawierały się w przedziale netto od 192,70 zł do 234,00 zł (brutto od 237,02 zł do 287,82 zł), a wartość średnia wynosiła netto 224,35 zł (brutto 275,95 zł).

Stawki najmu pojazdów odpowiadających klasie pojazdowi wynajętemu przez powoda (grupa podstawowa, klasa C, niższa średnia) uwzględniające warunki wynikające z umowy łączącej poszkodowanego i powoda zawierały się w przedziale netto od 105,69 zł do 214,23 zł (brutto od 150,00 zł do 263,51 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła netto (168,85 zł (brutto 207,69 zł).

Stawka najmu pojazdów odpowiadających klasie pojazdowi uszkodzonemu (grupa furgonetki, klasa vany) uwzględniające warunki wynikające z umowy łączącej poszkodowanego i powoda zawierały się w przedziale netto od 157,70 zł do 199,00 zł (brutto od 193,97 zł do 244,77 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła 189,35 zł (brutto 232,90 zł).

W przypadku właściwego wykonania czynności techniczno-organizacyjnych związanych z likwidacją szkody. Czas przebywania samochodu w naprawie powinien wynosić 16 dni kalendarzowych.

Z uwagi na zakres powstałych uszkodzeń po zaistnieniu kolizji, samochód D. B. marki „N. (...)” w stanie uszkodzonym nie nadawał się do użytkowania.

Dowód:

-opinia główna biegłego z zakresu techniki samochodowej J. M., k. 113-127;

-pisemna opinia uzupełniająca biegłego z zakresu techniki samochodowej J. M., k. 154-156;

-pisemna opinia uzupełniająca biegłego z zakresu techniki samochodowej J. M., k. 186-188;

-ustna opinia uzupełniająca biegłego z zakresu techniki samochodowej J. M., k. 207-208.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

W przedmiotowej sprawie powód M. Z. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 10.300 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi do dnia 8 sierpnia 2019 roku do dnia zapłaty, z czego kwota 2.500 złotych stanowiła zwrot części roszczenia związanego z wynajęciem placu parkingowego (10 miesięcy x 250 zł), zaś kwota 7.800 złotych stanowiła zwrot części roszczenia związanego z refundacją kosztów wynajmu pojazdu zastępczego (65 dni x 120 zł).

Legitymacja powoda wobec pozwanego ubezpieczyciela wynika z nabycia przez niego od poszkodowanego wierzytelności o wypłatę odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego i przechowania uszkodzonego pojazdu, na podstawie umowy cesji z dnia 1 grudnia2018 roku (art. 509 k.c.).

Na podstawie art. 436 § 1 k.c. odpowiedzialność przewidzianą w art. 435 k.c. ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody.

Zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia, natomiast na podstawie art. 36 ust. 1 zd. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Cytowany przepis jest wyrazem tendencji ustawodawcy, aby umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stwarzała możliwie szeroki zakres ochrony ubezpieczeniowej zarówno ubezpieczonemu sprawcy szkody przed konsekwencjami osobistego ponoszenia odpowiedzialności cywilnej, jak i poszkodowanemu, przez zapewnienie mu pełnej kompensaty ze strony ubezpieczyciela szkody wyrządzonej przez ponoszącego odpowiedzialność cywilną sprawcę. W konsekwencji odpowiedzialność ubezpieczyciela determinowana jest odpowiedzialnością sprawcy wypadku.

Świadczenie pieniężne, które wypłaca ubezpieczyciel w ramach odpowiedzialności przewidzianej przez rzeczone przepisy, jest ustalane według reguł rządzących cywilnym prawem odszkodowawczym, a więc o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od ubezpieczyciela decydują przepisy kodeksu cywilnego, zwłaszcza art. 361 – 363 k.c., z tą jednak istotną różnicą, że w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie pieniężne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 lipca 2014 roku w sprawie o sygn. akt I ACa 134/14).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (uchwała Sadu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2013 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 76/13).

Szkoda majątkowa musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. Możliwość korzystania z samochodu zastępczego o standardzie zbliżonym do uszkodzonego mieści się w zakresie znaczeniowym pojęcia normalnych następstw działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Charakter odpowiedzialności ubezpieczyciela uzasadnia bowiem przyjęcie, że obok bezpośrednich skutków zdarzenia, w ramach normalnego związku przyczynowego, mogą znajdować się pośrednie działania odpowiedzialnego, powodujące uszczerbek majątkowy związany ze zdarzeniem powodującym szkodę (stratę), która także powinna być wyrównana.

Szkodą jest niemożność korzystania z uszkodzonego pojazdu przez czas trwania naprawy (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2002 roku, sygn. akt V CKN 1397/00, z dnia 2 lipca 2004 roku, sygn. akt II CK 412/03, z dnia 8 września 2004 roku, sygn. akt IV CK 672/03, z dnia 5 listopada 2004 roku, sygn. akt II CK 494/03, uchwała Sądu Najwyższego (7) z dnia 17 listopada 2011 roku, sygn. akt III CZP 5/11).

Postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia z tym, że tylko za okres między dniem zniszczenia a dniem w którym poszkodowany może uzyskać naprawę uszkodzonego pojazdu lub nabyć analogiczny pojazd, nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty odszkodowania. Termin wydatków koniecznych oznacza przy tym wydatek niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka lokomocji gdyby mu szkodę nie wyrządzono. Poszkodowany mógłby zatem żądać tylko zwrotu wydatków poniesionych za korzystanie z pojazdu zastępczego pomniejszonych o sumę jaką wydatkowałby na koszty eksploatacji własnego pojazdu.

Poniesione wydatki powinny być niezbędne w danych okolicznościach i odzwierciedlać używanie pojazdu w takim samym zakresie, w jakim korzystałby z niego, gdyby szkoda nie powstała. Niezasadne byłoby jednak wynajęcie samochodu zastępczego tylko dla zasady, bez zamiaru jego wykorzystywania, np. gdy poszkodowany posiada więcej pojazdów mechanicznych, którymi może zaspokajać swe usprawiedliwione potrzeby, lub też nie jest w stanie kierować samochodem, gdyż doznał poważnych obrażeń w wypadku, w którym uszkodzeniu uległ jego pojazd. Zasadność i wysokość wydatków podlega udowodnieniu przez poszkodowanego.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11(też uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 2017 roku, sygn. akt III CZP 20/17, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2006 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 65/06) odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego.

Należy więc przyjąć, że wydatki muszą być konieczne – niezbędne do egzystencji poszkodowanego, przy uwzględnieniu obowiązku minimalizacji szkody z art. 354 k.c. i stosowania środków zaradczych w sposób proporcjonalny.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 11 października 2016 roku uszkodzeniu uległ pojazd marki N. o nr. rej. (...) należący do poszkodowanego D. B.. Poszkodowany nie posiadał środków finansowych na naprawę uszkodzonego pojazdu, który był mu niezbędny w prowadzonej działalności gospodarczej i załatwianiu spraw życia codziennego. Naprawa pojazdu, jak się ostatecznie okazało, kosztowała 14.410,77 zł, zatem niewątpliwie poszkodowany mógł bezpośrednio po zdarzeniu szkodowym nie dysponować taką kwotą, by niezwłocznie przystąpić do naprawy uszkodzonego pojazdu i było to możliwe dopiero po uzyskaniu przez niego odszkodowania w ostatecznej kwocie, co nastąpiło dopiero po uprawomocnieniu się wyroku Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 8 października 2018 r. i wypłacie przez ubezpieczyciela odszkodowania w dniu 20 listopada 2018 r.

Natomiast, nie mając środków na niezwłoczną naprawę uszkodzonego pojazdu, bezpośrednio po zaistnieniu szkody poszkodowany zmuszony był wynająć inny pojazd, zastępując uszkodzony pojazd innym, który następnie musiał zwrócić znajomemu w dniu 31 sierpnia 2018 roku. Z tego powodu D. B. dopiero w dniu 1 września 2018 roku wynajął od M. Z. pojazd zastępczy.

Podkreślić należy, że do momentu podjęcia przez ubezpieczyciela decyzji o sposobie likwidacji szkody i wypłaty odszkodowania, poszkodowany nie ma obowiązku podejmowania kategorycznych decyzji co do losów uszkodzonego pojazdu jak i „kredytowania” z własnych środków pieniężnych kosztów ewentualnej naprawy, czy też zakupu nowego samochodu”. Wobec braku środków, poszkodowany mógł oczekiwać z rozpoczęciem naprawy na wypłacenie środków z ubezpieczenia. Okres najmu pojazdu zastępczego wyniknął bezpośrednio z czasu trwania postępowania likwidacyjnego, za co odpowiada pozwany ubezpieczyciel. W interesie ubezpieczyciela było jak najszybsze wypłacenie środków, które pozwoliłyby na dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel jednak zaniżył wysokość należnego poszkodowanemu odszkodowania, zatem konieczne było dochodzone dalszej kwoty odszkodowania na drodze sadowej. W tym celu w dniu 23 maja 2017 roku poszkodowany skierował przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. pozew o zapłatę kwoty 3.123,30 złotych tytułem uzupełniającej kwoty odszkodowania. Wcześniej wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 27 kwietnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II C 336/17 Sąd zasadził na rzecz powoda kwotę 5.100 złotych tytułem częściowego odszkodowania, w tym kwotę 250 zł tytułem sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy. W związku z tym, że pozwany zakład ubezpieczeń w toku postępowania likwidacyjnego nie wypłacił pełnej kwoty odszkodowania pozwalającej rozpocząć naprawę uszkodzonego pojazdu, ograniczając się jedynie do wypłaty kwoty 5.100 złotych zasądzonej rzeczonym wyrokiem, konieczne było złożenie przez poszkodowanego kolejnego pozwu, co też nastąpiło w dniu 23 maja 2017 roku (w sprawie o sygn. akt I C 1120/18). Sąd nie dopatrzył się w działaniu poszkodowanego zwłoki w dochodzeniu należnego mu roszczenia, albowiem pozew częściowy w sprawie o sygn. akt II C 336/17 został złożony w dniu 24 lutego 2017 roku, więc krótko po tym, jak poszkodowany otrzymał od pozwanego decyzję o odmowie dopłaty do odszkodowania w związku ze sporządzonym przez prywatnego rzeczoznawcę kosztorysem naprawy. Uwypuklić należy, że pozwany zakład ubezpieczeń, mimo uprawomocnienia się wyroku zaocznego z dnia 27 kwietnia 2017 roku, nie wypłacił pełnej kwoty odszkodowania, dlatego poszkodowany niedługo później, mianowicie w dniu 23 maja 2017 roku skierował przeciwko pozwanemu kolejny pozew o zapłatę brakującej części odszkodowania. Postępowanie dowodowe wymagało sporządzenia opinii biegłego sądowego z zakresu techniki sądowej, co niewątpliwie wpłynęło na czas trwania procesu sądowego. Biegły ustalił prawidłowy i pełny zakres uszkodzeń, który zresztą był tożsamy z zakresem uszkodzeń prywatnego rzeczoznawcy działającego na zlecenie powoda. Dopiero po uprawomocnieniu się kolejnego wyroku pozwany ubezpieczyciel w dniu 20 listopada 2018 roku wypłacił brakującą kwotę odszkodowania, co pozwoliło poszkodowanemu na rozpoczęcie serwisu uszkodzonego pojazdu. Naprawa pojazdu rozpoczęła się w dniu 14 grudnia 2018 roku. Poszkodowany nie mógł wcześniej rozpocząć naprawy, ponieważ nie miał wystarczających środków finansowych (na naprawę pojazdu, jak już wspomniano, potrzebna była kwota 14.410,77 zł), a taką ostatecznie poszkodowany uzyskał dopiero na długotrwałej drodze postępowania sądowego. Wówczas oddał uszkodzony pojazd do naprawy, a także zwrócił pojazd zastępczy. Najem pojazdu zastępczego był przy tym konieczny i zasadny, albowiem uszkodzony pojazd nie był jezdny ( co potwierdziły wnioski opinii biegłego), a poszkodowany wykorzystywał uszkodzony pojazd do prowadzenia działalności gospodarczej. Pojazd był mu niezbędny również w życiu codziennym. Znacznie wydłużony czas oczekiwania na rozpoczęcie naprawy powstał z winy zakładu ubezpieczeń i w ocenie Sądu pozostaje w adekwatnym związku przyczynowo-skutkowym ze szkodą.

Uzasadniony okres korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego powinien być zawsze oceniany stosownie do wszystkich okoliczności rozpoznawanej sprawy, w tym przebiegu procesu likwidacji szkody przez ubezpieczyciela i terminowości spełnienia świadczeń, które na nim ciążą, a tzw. technologiczny czas naprawy, zazwyczaj oceniany przez biegłego, może stanowić jeden z elementów podlegających wzięciu pod rozwagę przy powyższej ocenie usprawiedliwionego czasu najmu z auta zastępczego.

Bacząc na powyższe Sąd uznał za zasadny cały okres najmu pojazdu zastępczego (65 dni). Pojazd zastępczy został przez poszkodowanego wynajęty w dniu 1 września 2018 r., a został zwrócony 1 grudnia 2018 r. ( w momencie rozpoczęcia naprawy), a zatem, był łącznie wynajęty przez okres 91 dni. Poszkodowany miał zatem prawo domagać się zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego za 65 dni najmu ( z 91 dni, w czasie których korzystał z wynajętego pojazdu).

W okolicznościach niniejszej sprawy bez znaczenia był więc uzasadniony okres naprawy uszkodzonego pojazdu, który miałby znaczenie w sytuacji, gdyby pojazd zastępczy był wynajmowany również podczas serwisu pojazdu uszkodzonego. Fakt zwrócenia przez poszkodowanego pojazdu zastępczego w chwili rozpoczęcia naprawy uszkodzonego pojazdu należy zakwalifikować jako działanie zmierzające do minimalizacji szkody.

Sąd podziela stanowisko wyrażone w treści uchwały Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2019 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 84/18, zgodnie z którym odpowiedzialność ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego obejmuje także celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione przez poszkodowanego na najem pojazdu zastępczego w okresie przedłużającej się naprawy, chyba że są one następstwem okoliczności za które odpowiedzialność ponosi poszkodowany lub osoba trzecia. Jak już zostało wcześniej wspomniane, naprawa uszkodzonego pojazdu nie mogła rozpocząć się z winy pozwanego ubezpieczyciela, który znacząco zaniżył należne poszkodowanemu odszkodowanie.

Zasadny był również okres przechowania uszkodzonego pojazdu, który nie nadawał się do dalszej jazdy. By nie generować dalszych uszkodzeń mogących zwiększyć rozmiar szkody, konieczne było wynajęcie przez powoda placu parkingowego. Pojazd pozostawiony był na parkingu zgodnie z zawartą umową najmu placu od 31 października 2016 r. do momentu rozpoczęcia naprawy, tj. do dnia 1 grudnia 2018 r. i łączny koszt usługi parkingowej, zgodnie z rachunkiem z dnia 01.12.2018 r. opiewał na kwotę 6.250 zł. Powód w niniejszej sprawie domagał się jedynie części tej kwoty, a mianowicie 2.500 zł za pierwszych 25 miesięcy wynajmu placu parkingowego. Jak wynika z niekwestionowanych wniosków opinii biegłego J. M., pojazd nie był jezdny, zatem musiał zostać zabezpieczony na parkingu, w okresie od powstania szkody, do momentu jego oddania do warsztatu naprawczego.

Fakty wymagające wiadomości specjalnych – co do możliwości dalszego korzystania z uszkodzonego pojazdu, czasu naprawy pojazdu i stawki najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego uszkodzonemu zostały ustalone w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej J. M., która, po złożeniu przez biegłego wyjaśnień w formie opinii uzupełniających, okazała się w pełni przydatna do poczynienia ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Biegły sądowy ustalił, że stawki najmu pojazdów odpowiadających klasie pojazdu wynajętego przez powoda (grupa podstawowa, klasa C, niższa średnia) uwzględniające warunki wynikające z umowy łączącej poszkodowanego i powoda zawierały się w przedziale od 105,69 zł do 214,23 zł netto (od 150,00 zł do 263,51 zł brutto), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła 168,85 zł netto, tj. 207,69 zł brutto. Stawka najmu pojazdów odpowiadających klasie pojazdu uszkodzonego (grupa furgonetki, klasa vany) uwzględniające warunki wynikające z umowy łączącej poszkodowanego i powoda zawierały się w przedziale od 157,70 zł do 199,00 zł netto (tj. od 193,97 zł do 244,77 zł brutto), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła 189,35 zł netto (232,90 zł brutto). Dobowa stawka najmu zastosowana przez powoda (120 zł) była więc znacząco niższa od stawek rynkowych.

Wysokość miesięcznej stawki przechowywania samochodu dostawczego o dmc do 3,5 tony na parkingu strzeżonym przy rozliczeniu bezgotówkowym zawierała się w przedziale netto od 147,36 zł do 264,23 zł (brutto od 181,25 zł do 325,00 zł), a wartość średnia dla wskazanych cen wynosiłaby netto 221,14 zł (brutto 272,33 zł). Miesięczna stawka wynajęcia placu parkingowego w wysokości 250 złotych mieściła się zatem w przedziale stawek stosowanych na lokalnym runku, dlatego sąd uznał ją za zasadną.

Mając powyższe okoliczności na względzie Sąd uznał, że powodowi należy się zwrot całej dochodzonej w niniejszym postępowaniu kwoty 10.300,00 złotych, z czego kwota 7.800,00 złotych stanowiła zwrot części roszczenia dotyczącego wynajmu pojazdu zastępczego (65 dni x 120 zł), zaś kwota 2.500,00 złotych stanowiła zwrot części roszczenia związanego z kosztami wynajęcia placu parkingowego (10 miesięcy x 250 zł), którą Sąd zasądził w punkcie 1 sentencji wyroku od pozwanego (...) SA na rzecz powoda M. Z. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., liczonymi od dnia 8 sierpnia 2019 roku do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu, czyli po upływie terminu 30 dni od wydania decyzji przez ubezpieczyciela ( mail z dnia 8 lipca 2019 r. k. 24).

Stan faktyczny sprawy sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych przez strony w toku postępowania, co do prawdziwości i wiarygodności których nie powziął zastrzeżeń. Dokumenty złożone przez strony były w całości dla sądu przekonujące, żadna ze stron ich nie kwestionowała. W spornym zakresie ustalenia faktyczne Sąd poczynił w oparciu o opinię główną i uzupełniające biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej J. M., a także zeznania na piśmie świadka D. B., a także zeznania powoda M. Z., które, jako spójne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, Sąd uznał za wiarygodne. Stanowiące podstawę ustaleń faktycznych dokumenty z akt sprawy I C 1120/18 Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie mają moc dokumentów urzędowych.

Ustalenia co do okoliczności wymagających wiadomości specjalnych, sąd poczynił na podstawie opinii głównej i uzupełniających biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych mgr inż. J. M.. Biegły sporządził opinię zgodnie z treścią postanowienia dowodowego w tym przedmiocie, a opinia ta nie zawiera braków ani sprzeczności. Istotne zaś okoliczności dotyczące jej przedmiotu, ustalone na podstawie załączonych do akt przez strony dokumentów są przedstawione w sposób nie budzący wątpliwości. Sąd zatem, mając na uwadze, że opinia została sporządzona zgodnie ze zleceniem, a także że jej treść wskazuje, że twierdzenia i wnioski biegłego znajdują oparcie w materiale dowodowym sprawy i nie stoją w sprzeczności z zasadami logiki, uznał opinię za przydatną do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Na koszty procesu poniesione przez wygrywającego proces w całości powoda złożyły się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 750 zł, oplata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda- adwokata w kwocie 3.600 zł (§ 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie) oraz uiszczona przez powoda zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 500 zł. Łącznie koszty procesu należne powodowi od pozwanego opiewały na kwotę 4.867 zł, którą Sąd zasądził w punkcie 2. sentencji wyroku wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty; zgodnie z art. 98 § 1[1] k.p.c., w myśl którego od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. O obowiązku zapłaty odsetek sąd orzeka z urzędu.

W punkcie 3 sentencji wyroku, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 k.p.c., Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie od pozwanego (...) SA z siedzibą w W. kwotę 1.225,80 zł tytułem nieuiszczonych do tej pory kosztów sądowych, na które złożyły się koszty sporządzenia w sprawie opinii przez biegłego, opiewające na łączną kwotę 2.225,80 zł, która została pomniejszona o kwotę 1.000 zł uiszczonych w toku procesu przez strony zaliczek na poczet przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego ( każda ze stron uiściła z tego tytułu kwotę 500 zł).