Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 stycznia 2025 r.

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie – Wydział III Cywilny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Janik-Białek

Protokolant: stażysta Alicja Kacała

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2024 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Koła (...) w K.

przeciwko B. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego B. S. na rzecz powoda Koła (...) w K. kwotę 27.194,52 zł (dwadzieścia siedem tysięcy sto dziewięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w stosunku rocznym od dnia 26 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.977 zł (cztery tysiące dziewięćset siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnia się wyroku do dnia zapłaty, w tym kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia Małgorzata Janik- Białek

Sygn. akt III C 198/24

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 stycznia 2023 r. powód - Koło (...) w K. wniósł o zasądzenie od B. S. kwoty 27 194,52 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód podniósł, że strony łączyła zawarta w dniu 9 sierpnia 2021 r. umowa pośrednictwa sprzedaży polowania ryczałtowego pędzonego dla myśliwych zagranicznych (tzw. polowania dewizowego) oraz umowa pośrednictwa sprzedaży polowania indywidualnego na jelenie – byki w 2021 r., zawarta w dniu 20 stycznia 2021 r. Na podstawie powyższej umowy pozwany złożył zamówienie polowania zbiorowego nr (...) w terminie 2 – 3 listopada 2021 r. w obwodzie łowieckim numer 12,36,65. Po przeprowadzeniu zamówionego polowania, w dniu 5 grudnia 2021 r., powód wystawił fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 34 516,56 zł, płatną w terminie do 4 stycznia 2022 r. Faktura została wystawiona na podstawie złożonego po zakończeniu polowania protokołu z polowania nr kol. 241/2021 oraz rozliczenia. Wskazany w fakturze termin płatności upłynął bezskutecznie. Pozwany nie przeczył ani wysokości zobowiązania, ani faktowi opóźnienia w płatności. W dniu 8 czerwca 2022 r. pozwany zapłacił 4 516,56 zł, a następnie 10 stycznia 2023 r. zapłacił 5 000 zł. Do zapłaty pozostała zatem należność główna w kwocie 25 000 zł. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się nadto: odsetki ustawowe za opóźnienie, liczone od kwoty 30 000 zł od dnia 8 czerwca 2022 r. do dnia 10 stycznia 2023 r. w kwocie 2 144,18 zł oraz odsetki ustawowe za opóźnienie, liczone od kwoty 25 000 zł od dnia 10 stycznia 2023 r. do dnia 16 stycznia 2023 r. w kwocie 50,34 zł

24 lipca 2023 r. referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z treścią żądania pozwu (ówczesna sygn. akt III Nc 369/23).

Pozwany B. S. zaskarżył nakaz zapłaty sprzeciwem, w którym wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany podniósł, że zawarta przez strony umowa nie została zrealizowana w sposób prawidłowy, skutkiem czego po jego stronie doszło do wyrządzenia istotnej szkody o charakterze majątkowym i wizerunkowym. Jednym z istotnych elementów umowy zawartej z zagranicznymi myśliwymi jest zapewnienie im co najmniej satysfakcjonującej ilości strzelań i obecności zwierzyny, która będzie mogła być przeznaczona na mięso. Łowiska są terenami otwartymi dla zwierzyny, nie sposób zagwarantować odpowiedniej ilości zwierzyny w łowisku. Jedynym narzędziem pozwalającym zwiększyć prawdopodobieństwo skuteczności polowania jest zatem ograniczenie polowań na danym terenie w czasie bezpośrednio poprzedzającym polowanie. Tymczasem powodowe koło łowieckie nie wywiązało się z wynikającego z pkt 8 Z. Ogólnych – cennika obowiązku ograniczenia polowań na danym terenie w czasie bezpośrednio poprzedzającym polowanie. Cennik ten był integralną częścią umowy. Według wiedzy pozwanego łowisko pozostawało otwarte jeszcze na dwa dni przed rozpoczęciem polowania. Z uwagi na powyższe pozwany zdecydował się złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny do wypłaconej już kwoty 9 516,56 zł.

Na skutek wniesionego sprzeciwu nakaz zapłaty stracił moc, zgodnie z art. 505 par. 2 k.p.c. i sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawie.

Powód zaprzeczył, aby wiążąca strony umowa została przez niego wykonana w sposób nienależyty. Cennik, który pozwany załączył do sprzeciwu, nie został przedstawiony stronie powodowej ani nie był załączony do umowy zawartej 9 sierpnia 2021 r. Umowa natomiast nie nakładała na powoda obowiązku zamknięcia łowiska co najmniej na 14 dni przed polowaniem dewizowym. Strony współpracowały w tożsamym zakresie przez wiele lat i in concreto ustalały zasady realizacji umów. Dla obydwu stron było przy tym oczywiste, że z uwagi na wymogi w zakresie prowadzenia gospodarki łowieckiej, nie było możliwości zamknięcia całego obwodu na tak długi okres z uwagi na planowaną organizację polowania komercyjnego na niewielkim fragmencie. Nadto, umowa pośrednictwa sprzedaży polowania ryczałtowego pędzonego dla myśliwych zagranicznych nie jest umową rezultatu. Organizator polowania nie może dać gwarancji efektu polowania, które zależy od samych uczestników polowania. Pojęcie gwarancji użyte w umowie oznaczało zapewnienie, że koło łowieckie zapewni jedynie możliwość upolowania wskazanej tam liczby zwierząt, ale nie pewność, że taka ilość zostanie upolowana. Zamieszczenie takiego postanowienia w umowie wynika z faktu, że koła łowieckie prowadzą odstrzał na podstawie rocznych planów łowieckich, które określają ilość zwierząt, które koło łowieckie ma obowiązek ustrzelić w danym roku gospodarczym. Ponieważ gospodarka łowiecka prowadzona jest przez cały rok gospodarczy, koło łowieckie zawierając umowę z pozwanym, zobowiązało się, że do czasu zorganizowanego dla niego polowania, w limicie odstrzału pozostaną co najmniej 24 sztuki. Pozwany nie kwestionował ani wyniku polowania, ani protokołu polowania nr kol. 241/2022. Podobnie nie kwestionował ani faktury numer (...), ani wynikającego z niej obowiązku zapłaty kwoty 34 516,56 zł. Zwracał się jedynie o prolongatę spłaty zadłużenia i deklarował spłatę w ratach, powołując się na spadek „ilości myśliwych” w 2022 r. Tym samym uznał dług z tego tytułu. Dlatego w ocenie strony powodowej oświadczenie o obniżeniu ceny, zawarte w piśmie z dnia 17 kwietnia 2023 r., jest pozbawione podstaw faktycznych i prawnych.

W dalszym toku procesu strona pozwana, w uzupełnieniu twierdzeń zawartych w sprzeciwie od nakazu zapłaty, podniosła, że fakt, iż Z. Ogólne – cennik stanowił integralną część umowy wynika wprost z postanowienia pkt 10. W postanowieniu pkt 2 natomiast strony ustaliły, że wyżej wymieniona zwierzyna przeznaczona jest do odstrzału w czasie 2 dniowego polowania pędzonego dla co najmniej 12 myśliwych. Gwarancja koła wynosi 1,00 sztuka zwierzyny grubej na myśliwego dziennie. Tymczasem średnia sztuk zwierzyny na jednego myśliwego dziennie wynosiła 0,35. Liczba ta, nawet po dokonaniu waloryzacji polegającej na doliczeniu oddanych przez myśliwych strzałów, jest zatrważająco niska – 0,52 sztuki na jednego myśliwego dziennie ( pismo z dnia 14 marca 2024 r. k. 316 – 318).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Koło (...) w K. prowadzi działalność na obszarze około 18 000 ha.

Obwód podzielony jest na około 50 rewirów. Są np. rewiry polne, na obrzeżach obwodu, na których nie prowadzi się polowań dewizowych.

Dowód:

- zeznania świadka A. G. k. 346, transkrypcja k. 349 – 364,

- zeznania członka zarządu powodowego koła (...) za stronę powodową k. 407, transkrypcja k. 418 – 429.

Na ogół koło łowieckie zamyka obwód, w którym ma się odbyć polowanie dewizowe, aby zwierzyna się uspokoiła i zaległa w swoich miejscach.

Koło łowieckie nie jest w stanie udzielić gwarancji ilości grubej zwierzyny na myśliwego dziennie. Wynik polowania uzależniony jest od warunków pogodowych i umiejętności (...) myśliwych. Zdarza się, że myśliwi, po pozyskaniu zwierzyny, rezygnują z dalszego strzelania z powodów finansowych, ponieważ pozyskanie większej ilości zwierzyny wiąże się z wyższą opłatą.

Dowód:

- zeznania świadka A. G. k. 346, transkrypcja k. 349 – 364,

- zeznania świadka G. T. k. 346, k. 406, transkrypcja k. 36 v. – 372, k. 413 – 417,

- zeznania prezesa zarządu powodowego koła (...) za stronę powodową k. 407, transkrypcja k. 418 – 429.

Powód współpracował z Kołem (...) w K. przez okres około 20 lat.

Dowód:

- zeznania pozwanego B. S. w charakterze strony k. 407, transkrypcja k. 429 – 438.

20 stycznia 2021 r. Koło (...) w K. zawarło z B. S., prowadzącym działalność pod firmą (...), umowę pośrednictwa sprzedaży polowania indywidualnego na jelenie - byki w 2021 r. Zgodnie z postanowieniem pkt 1 umowy koło łowieckie zleciło B. S. sprzedaż następujących gatunków zwierzyny dla myśliwych zagranicznych: jelenie – byki, dziki.

W postanowieniu pkt 4 umowy znalazł się zapis o treści: „strony ustalają, że rozliczenie pozyskanych jeleni – byków i dzików odbędzie się zgodnie z załączonym cennikiem. Ponadto, za każdego pozyskanego byka powyżej 5 kg zostanie przyznany rabat w wysokości 10%”.

Dowód:

- umowa z dnia 20.01.2021 r. k. 9,

9 sierpnia 2021 r. Koło (...) w K. zawarło z B. S. umowę pośrednictwa sprzedaży polowania ryczałtowego, pędzonego dla myśliwych zagranicznych, na podstawie której zlecono B. S. sprzedaż wyszczególnionych gatunków zwierzyny.

W punkcie 2 umowy strony ustaliły, że wymieniona w umowie zwierzyna przeznaczona jest do odstrzału w czasie 2 – dniowego polowania pędzonego dla co najmniej 12 myśliwych. Gwarancja wynosi 1,00 sztuka zwierzyny grubej na myśliwego dziennie.

Zgodnie z postanowieniem par. 4 strony ustaliły, że za całość organizacji polowania, odstrzeloną zwierzynę koło otrzyma niżej wymienione kwoty, zgodnie z ilością pozyskanej zwierzyny: 1 myśliwy – 400 euro dziennie

- przy odstrzale 1,00 sztuki na myśliwego dziennie lub więcej sztuk (800 euro x 12) –

9 600 euro,

- przy odstrzale 0,99 – 0,80 sztuki na myśliwego dziennie (750 euro x 12) – 9 000 euro,

- przy odstrzale 0,79 – 0,50 sztuki na myśliwego dziennie (600 euro x 12) – 7 200 euro,

- przy odstrzale poniżej 0,50 sztuki na myśliwego dziennie – rozliczenie nastąpi wg cennika (...) na sezon 2020/2021.

Jeżeli myśliwych będzie więcej niż 12, kwota zostanie odpowiednio powiększona, a jeśli mniej, odpowiednio pomniejszona (pkt 5 umowy).

Zgodnie z postanowieniem par. 9 strzały oddane przez myśliwych zagranicznych będą liczone i jeśli nie uda się uzyskać średniej 0,50 sztuki zwierzyny grubej na myśliwego dziennie, za podstawę rozliczenia strony przyjmą, że 4 strzały liczą się jako jedna sztuka zwierzyny grubej. W takim przypadku odstrzelone sztuki nie są już brane pod uwagę.

Ustalenie równowartości należności w złotych polskich cen poszczególnych świadczeń i całej należności o jakich mowa w umowie, dokonuje się według kursu waluty euro w banku (...) na dzień zakończenia polowania, a jeżeli to niemożliwe, pierwszy dzień roboczy po zakończeniu polowania, przy zastosowaniu kursu kupna euro.

W postanowieniu pkt 10 umowy znalazł się zapis o treści: „załączony cennik firmy (...) na sezon 2021/2022 jest integralną częścią niniejszej umowy”.

Tekst umowy przygotował B. S. na podstawie konsultacji z łowczym koła Z. W..

Dowód:

- umowa z dnia 9 sierpnia 2021 r. k. 10,

- zeznania pozwanego B. S. w charakterze strony k. 407, transkrypcja k. 429 – 438.

Zgodnie z postanowieniem pkt 8 Z. ogólnych cennika na sezon polowań 2021 /2022 opracowanego przez B. S. dysponent terenu łowieckiego obowiązany jest na 14 dni przed rozpoczęciem polowania dewizowego wstrzymać polowania w danym obwodzie, gdzie ma się odbyć polowanie dewizowe dla myśliwych zagranicznych. Z tym jednak, że czas przerwy pomiędzy polowaniami pędzonymi powinien wynosić przynajmniej 21 dni. Niedopuszczalne jest aby w czasie trwania polowania dewizowego równocześnie polowali inni myśliwi.

Zgodnie z postanowieniem pkt 3 Warunków płatności oraz rozliczenia termin zapłaty należności na rzecz dysponenta obwodu łowieckiego wynosi 21 dni od wystawienia faktury lub rachunku przez dysponenta terenu łowieckiego. Pozwany uprawniony jest do wstrzymania zapłaty tej należności do czasu rozpoznania reklamacji zgłoszonych przez myśliwych zagranicznych do protokołu z polowania. W przypadku uwzględnienia reklamacji dysponent terenu łowieckiego po wystawieniu faktury VAT dokona korekty tej faktury, co wpłynie na obniżenie wartości należności dla dysponenta terenu łowieckiego.

Zgodnie z postanowieniem pkt 6 Warunków płatności oraz rozliczenia protokół z polowania jest podstawą do rozpatrzenia ewentualnych reklamacji każdej ze stron.

Zgodnie z postanowieniami Świadczeń dodatkowych, przewiduje się obniżkę w postaci zmniejszenia kwoty przypadającej na organizację polowania pędzonego o 50% w przypadku, gdy jednocześnie zaistnieją następujące warunki:

- na pokocie znajdzie się znajdzie się mniej niż 0,6 sztuki zwierzyny grubej rozumianej jako dziki, jelenie i daniele,

- oddanych zostanie nie więcej niż 4,5 strzału na sztukę zwierzyny z pokotu; sztuki ranne liczone będą jako pozyskane w proporcji 2 sztuki ranne jako 1 pozyskana; strzałów do lisów oraz w celu dobicia zwierzyny rannej nie liczy się do limitu.

Powyższe warunki liczyć się będą jako średnia wyników całej grupy ze wszystkich dni polowania i nie mogą być stosowane dla poszczególnych dni lub uczestników polowania oraz będą stosowane bez względu na ilość pozyskanych saren.

Zorganizowanie polowania ryczałtowego wymaga zawarcia odrębnej umowy pomiędzy Hubertus (...) a dysponentem terenu łowieckiego.

Dowód:

- cennik na sezon łowiecki 2021/2022 k. 33 – 36.

Koło (...) w K. przyjęło złożone przez B. S. 9 sierpnia 2021 r. zamówienie polowania pędzonego, zbiorowego na jego terenie – obwód numer 36, w terminie 2 – 3 listopada 2021 r. Zamówienie oznaczone było numerem (...).

Grupa myśliwska miała składać się z 14 osób : E. F. i 13 myśliwych.

W pozycji „uwagi” odnotowano, że ilość myśliwych może ulec zmianie oraz że jest to polowanie ryczałtowe.

Dowód:

- zamówienie numer (...) k. 8,

- zeznania pozwanego B. S. w charakterze strony k. 407, transkrypcja k. 429 – 438.

W przypadku polowania ryczałtowego, wynagrodzenie naliczane jest od sztuki upolowanej zwierzyny. W przypadkach, gdy współczynnik pozyskanej zwierzyny jest niższy od minimalnego, tj. 0,50 sztuki zwierzyny grubej na myśliwego, uwzględnia się ilość oddanych strzałów.

Przy tego rodzaju polowaniu do jego rozliczenia nie jest potrzebny cennik; warunki płatności określa umowa.

Dowód:

- zeznania członka zarządu powodowego koła (...) za stronę powodową k. 407, transkrypcja k. 418 – 429,

- zeznania pozwanego B. S. w charakterze strony k. 407, transkrypcja k. 429 – 438.

W okresie od 28 października 2021 r. do 3 listopada 2021 r. w obwodzie K. Żubr nie odbywały się polowania indywidualne; ostatnie polowanie indywidualne w okresie poprzedzającym zamówione polowanie dewizowe, odbyło się w dniu 27 października 2021 r. w godzinach od 20:20 do 23:30 na terenie rejonu nr 14.

Polowania indywidualne mają na celu ochronę pół przed szkodami łowieckimi, odbywają się w tych rejonach obwodu, które sąsiadują z polami uprawnymi. Na tych obszarach nie prowadzi się polowań dewizowych.

Dowód:

- książka ewidencji pobytu myśliwych na polowaniach indywidualnych k. 49 – 212, k. 223 – 305,

- zeznania świadka A. G. k. 346, transkrypcja k. 349 – 364.

Polowanie na podstawie zamówienia numer (...) odbyło się w umówionym terminie. W polowaniu brało udział 13 myśliwych.

W protokole z polowania oznaczonym numerem (...) odnotowano, że odstrzelono 9 sztuk zwierzyny:

1.  jeleń byk o wielkości trofeum 3,78 kg,

2.  jeleń byk o wielkości trofeum 4,80 kg,

3.  jeleń łania – 2 sztuki,

4.  sarna koza 2 sztuki,

5.  dzik – 3 sztuki.

W rozliczeniu polowania odnotowano, że cena za odstrzelone sztuki zwierzyny będzie ustalana ryczałtowo.

Odnotowano, że 9 sztuk zwierzyny podczas 2 – dniowego polowania dla 13 myśliwych daje średnią 0,35 sztuki na myśliwego dziennie. Oddano 54 strzały, co daje wynik 13,5 sztuki zwierzyny, a to z kolei daje średnią 0,52 sztuki na myśliwego dziennie.

Cena za polowanie wynosi 7 800 euro. Przy zastosowaniu kursu kupna waluty w Banku (...) z dnia 8 listopada 2021 r. w wysokości 4,4252 zł za 1 euro cena wynosi 34 516,56 zł.

Rozliczenie sporządzał B. S. z łowczym Z. W..

Dowód:

- protokół z polowania nr kol. 241/2021 k. 11, k. 222,

- rozliczenie polowania k. 12, k. 221,

- zeznania pozwanego B. S. w charakterze strony k. 407, transkrypcja k. 429 – 438.

Podczas spotkania – kolacji po polowaniu kierownik grupy myśliwych E. F. był niezadowolony z jakości polowania. Były rozmowy o wynagrodzeniu za udział w polowaniu.

Dowód:

- zeznania świadka G. B. k. 346, transkrypcja k. 364 – 369 v,

- zeznania pozwanego B. S. w charakterze strony k. 407, transkrypcja k. 429 – 438.

Po polowaniu biorący w nim udział myśliwi zagraniczni nie zgłaszali kołu łowieckiemu zastrzeżeń co do warunków polowania czy ilości pozyskanej zwierzyny.

Dowód:

- zeznania świadka A. G. k. 346, transkrypcja k. 349 – 364,

- zeznania świadka G. T. k. 346, k. 406, transkrypcja k. 36 v. – 372, k. 413 – 417.

5 grudnia 2021 r. Koło (...) w K. wystawiło na rzecz B. S. fakturę VAT nr (...) na kwotę 34 516,56 zł, płatną w terminie do dnia 4 stycznia 2022 r.

Fakturę wystawił skarbnik koła (...) na podstawie protokołu z polowania wskazującego ilość pozyskanej zwierzyny i rozliczenia polowania.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 13,

- zeznania świadka A. G. k. 346, transkrypcja k. 349 – 364.

W wiadomości e – mailowej z dnia 31 stycznia 2022 r. pozwany poinformował, że jeżeli chodzi o zobowiązania wobec koła, to postara się je uregulować jak najszybciej, w ratach. Dwa ostatnie sezony „to była tragedia” w związku z pandemią, (...), kiepskimi wynikami na polowaniach. Przy ostatnim pędzonym polowaniu, pomimo tego, że wynik był tragiczny, w łowisko było otwarte dla myśliwych koła przed planowanym dewizowym polowaniem zbiorowym, zamknięto je chyba dopiero 2 dni przed przyjazdem grupy, „ policzyłem je tak, jakby ten ryczałt najniższy został spełniony. Chociaż ani ilość strzałów, ani tym bardziej ilość zwierzyny była niewystarczająca”.

W wiadomości e – mailowej z dnia 31 stycznia 2022 r. F. S. poinformował B. S., że „co do polowania, które było w tym sezonie, to obwód K. zamknął tydzień przed pierwszym dniem polowania”.

Dowód:

- wiadomość e – mailowa pozwanego z dnia 31.01.2022 r. k. 229,

- wiadomość e – mailowa z dnia 31.02.2022 r. k. 37, k. 219.

Po zmianie zarządu koła, w dokumentacji przekazanej przez poprzedni zarząd, znajdowały się umowy zawarte z B. S. w dniu 20 stycznia 2021 r. i 9 sierpnia 2021 r. oraz protokół z polowania z daty 2- 3 listopada 2021 r. , rozliczenie polowania i wystawiona przez koło faktura VAT. Nie było natomiast cennika sezonu polowań 2021/2022.

Dowód:

- zeznania świadka G. T. k. 346, transkrypcja k. 36 v. – 372,

- zeznania członka zarządu powodowego koła (...) za stronę powodową k. 407, transkrypcja k. 418 – 429.

Pismem z dnia 17 lutego 2022 r. Koło (...) w K. poinformowało B. S., że w styczniu 2022 r. nowy zarząd koła powziął informację o zawarciu umowy pędzonego polowania komercyjnego w sezonie 2022/2023, oznaczonej datą 15 grudnia 2022 r. Poinformowano, że treść umowy i możliwość jej zrealizowania oraz przeprowadzenia polowania jest dla koła „niewykonalna”. Zapisy podpisanej umowy nie będą mogły być zrealizowane, np. koło nie może pozwolić na zamknięcie obwodu na 14 dni przed polowaniem, gdyż jest to niezgodne z polityką zwalczania szkód w uprawach kukurydzy, a uniemożliwienie polowań myśliwym należącym do koła wyklucza ochronę zagrożonych plantacji.

W piśmie tym wezwano pozwanego do spłaty zaległości w ostatecznym terminie do dnia 31 marca 2022 r.

Dowód:

- pismo z dnia 17.02.2022 r. k. 15 – 16.

8 czerwca 2022 r. B. S. zapłacił kwotę 4 516,56 zł wskazując w tytule operacji: „FV/2/12/2021 część”.

Dowód:

- potwierdzenie wykonanej operacji k. 14.

3 stycznia 2023 r. B. S. skierował do pracownika koła łowieckiego wiadomość e – mailową, w której poinformował, że w 2022 r. miał „mniej więcej 10% ilości myśliwych w porównaniu z czasem przed początkiem pandemii. Od czasu pandemii nie może się to jakoś dźwignąć. Wiem, że mam u was jeszcze dług, zostało 30 000, bo tą końcówkę wpłaciłem”. Poinformował, że na początku przyszłego tygodnia wpłaci 5 000 zł i „może małymi kroczkami uda mi się z tego wyjść”. Wyraził nadzieję, że z uwagi na długotrwałą współpracę i przyjacielskie relacje, dostanie jeszcze czas na uregulowanie zobowiązań.

9 stycznia 2023 r. B. S. poinformował o przelaniu kwoty 5 000 zł na poczet spłaty zadłużenia wynikającego z faktury VAT nr (...). Rachunek koła został uznany tą kwotą 10 stycznia 2023 r.

Dowód:

- wiadomość e – mailowa z dnia 03.01.2023 r. k. 18, k. 218,

- wiadomość e – mailowa z dnia 09.01.2023 r. k. 17.

W wiadomości e – mailowej z dnia 21 stycznia 2023 r. B. S. informował, że zgodnie z obietnicą przelał 5 000 zł. W tej chwili nie jest w stanie zapłacić więcej. Proponował powrót do współpracy, podnosząc, że wtedy łatwiej byłoby uzupełnić zaległości.

Dowód:

- wiadomość e – mailowa z dnia 21.01.2023 r. k. 220.

Pismem z dnia 17 kwietnia 2023 r. B. S. poinformował Koło (...) w K. o nienależytym wykonaniu umowy pośrednictwa sprzedaży polowania ryczałtowego pędzonego dla myśliwych zagranicznych z dnia 9 sierpnia 2021 r. oraz złożył oświadczenie o obniżeniu ceny.

W piśmie tym pozwany podniósł, że intencją zawarcia umowy było w szczególności zapewnienie odpowiedniej ilości zwierzyny przeznaczonej do odstrzału. Zgodnie z postanowieniem pkt 8 stanowiącego integralną część umowy cennika, obowiązkiem koła było zapewnienie wstrzymania polowań w obwodzie, w którym miało się odbyć polowanie dewizowe, na okres 14 dni przed rozpoczęciem tego polowania. Tymczasem obwód nie został zamknięty na uzgodniony czas, a ostatnie polowanie było przeprowadzone jeszcze na kilka dni przed umówionym terminem polowania. Na skutek niewykonania powyższego zobowiązania, podczas polowania dewizowego wystąpiły znaczne braki zwierzyny w obwodzie, co wiązało się z niezadowoleniem jego kontrahentów – zagranicznych myśliwych, którzy zgłosili roszczenia finansowe i odszkodowawcze. Wątpliwości co do należytego wykonania umowy były zgłaszane w trakcie organizowanego polowania zarówno przez myśliwych jak i przez pozwanego. Skutkiem nienależytego wykonania umowy była rezygnacja ze świadczonych przez pozwanego usług obejmujących kolejne etapy polowań i utrata związanych z tym dochodów. Został także zobowiązany do zwrotu części należnego jemu honorarium, co miało na celu zrekompensowanie faktu niezapewnienia przewidzianych w umowie warunków organizowanego polowania.

W związku z powyższym zorganizowane polowanie nie przedstawiało wartości adekwatnej do ustalonej ceny sprzedaży. Tym samym pozwany złożył oświadczenie o obniżeniu uzgodnionej ceny sprzedaży z tytułu przeprowadzonego polowania komercyjnego w dniach 2-3 listopada 2021 r., objętej faktura VAT nr (...) do kwoty 9 516,56 zł. Kwota ta odpowiada jakości przeprowadzonego polowania.

Dowód:

- pismo z dnia 17.04.2023 r. k. 31,

- kopia przesyłki skierowanej do powoda k. 32.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Powodowe koło łowieckie wywodzi roszczenie z umowy pośrednictwa sprzedaży polowania ryczałtowego pędzonego dla myśliwych zagranicznych, zawartej w dniu 9 sierpnia 2021 r. i domaga się zapłaty części umówionego wynagrodzenia wraz z naliczonymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie w dochodzonej pozwem kwocie.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi zatem powyższa umowa, zgodnie z postanowieniami której za całość organizacji polowania, odstrzeloną zwierzynę koło otrzyma niżej wymienione kwoty, zgodnie z ilością pozyskanej zwierzyny: 1 myśliwy – 400 euro dziennie

- przy odstrzale 1,00 sztuki na myśliwego dziennie lub więcej sztuk (800 euro x 12) –

9 600 euro,

- przy odstrzale 0,99 – 0,80 sztuki na myśliwego dziennie (750 euro x 12) – 9 000 euro,

- przy odstrzale 0,79 – 0,50 sztuki na myśliwego dziennie (600 euro x 12) – 7 200 euro,

- przy odstrzale poniżej 0,50 sztuki na myśliwego dziennie – rozliczenie nastąpi wg cennika (...) na sezon 2020/2021.

Jeżeli myśliwych będzie więcej niż 12, kwota zostanie odpowiednio powiększona, a jeśli mniej, odpowiednio pomniejszona (pkt 5 umowy).

Zgodnie z postanowieniem par. 9 strzały oddane przez myśliwych zagranicznych będą liczone i jeśli nie uda się uzyskać średniej 0,50 sztuki zwierzyny grubej na myśliwego dziennie, za podstawę rozliczenia strony przyjmą, że 4 strzały liczą się jako jedna sztuka zwierzyny grubej. W takim przypadku odstrzelone sztuki nie są już brane pod uwagę.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów i wiadomości e – mailowych złożonych przez strony oraz na podstawie zeznań świadków: A. G., G. B. i G. T. i zeznań stron w zakresie przedstawionym w dalszej części rozważań.

Nie było pomiędzy stronami sporne, że treść przedmiotowej umowy została sporządzona przez pozwanego w porozumieniu z łowczym powodowego koła Z. W. i zaakceptowana przez zarząd. Umówione na podstawie umowy polowanie zostało przeprowadzone, a także został sporządzony protokół z tego polowania i jego rozliczenie, które to dokumenty zostały przekazane powodowi i nie były przez niego kwestionowane. Nie było również sporne, że cena została ustalona zgodnie z postanowieniami umowy, na podstawie sporządzonych przez pozwanego protokołu z polowania i jego rozliczenia.

Na poczet ustalonej ceny pozwany zapłacił: 8 czerwca 2022 r. kwotę 4 516,56 zł i 10 stycznia 2023 r. kwotę 5 000 zł.

Pozwany zaprzeczył zasadności żądania zapłaty ponad kwotę 9 516,56 zł ponosząc, że z uwagi na nienależyte wykonanie umowy z dnia 9 sierpnia 2021 r., wynagrodzenie przenoszące ww. kwotę jest nieadekwatne do wartości usługi wykonanej przez powoda. Dlatego też złożył pismem z dnia 17 kwietnia 2023 r. oświadczenie o obniżeniu ceny.

Podniesiony zarzut nienależytego wykonania umowy nie mógł skutkować oddaleniem powództwa.

Zgodnie z treścią przepisu art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie natomiast z przepisem art. 472 k.c. jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że cytowany przepis, w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, nie przewiduje uprawnienia do żądania obniżenia umówionej ceny. Nakłada natomiast na dłużnika obowiązek naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy.

Uprawnienie do żądania obniżenia ceny przewiduje jedynie przepis art. 560 par. 1 zd. pierwsze k.c., który stanowi, że jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Tymczasem łącząca strony umowa nie ma charakteru umowy sprzedaży, a pozwany nie jest kupującym. Przedmiotem umowy nie była bowiem sprzedaż zwierzyny na rzecz pozwanego, lecz świadczenie usługi pośrednictwa sprzedaży, a pozwany nie był kupującym, lecz pośrednikiem pomiędzy powodowym kołem łowieckim, a myśliwymi zagranicznymi zainteresowanymi udziałem w polowaniu.

Nie zostało również wykazane, aby łącząca strony umowa nie została należycie wykonana przez koło łowieckie.

W świetle treści cytowanego przepisu art. 471 k.c. odpowiedzialność odszkodowawcza dłużnika za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest odpowiedzialnością na zasadzie winy, zaś do jej przesłanek należą: niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania, fakt poniesienia szkody w określonej wysokości oraz istnienie związku przyczynowego pomiędzy niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania a powstałą szkodą. Dla wykazania istnienia wierzytelności z tego tytułu konieczne jest wykazanie wszystkich tych przesłanek, przy czym ciężar dowodu rozkłada się następująco: wierzyciel ma wykazać istnienie stosunku zobowiązaniowego oraz jego treść, fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, jak również poniesioną szkodę. Nie musi natomiast udowadniać, że wykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania nastąpiło na skutek okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność (a więc przede wszystkim z winy dłużnika). W przepisie art. 471 k.c. zawarte jest bowiem domniemanie, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązana nastąpiło na skutek okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 13 listopada 2014 roku, I ACa 628/14).

Pozwany winien zatem wykazać, stosownie do treści przepisu art. 6 k.c., że powód nie wykonał umowy w sposób należyty, że poniósł on szkodę w określonej kwocie - nie niższej od żądanej pozwem kwoty oraz że pomiędzy nienależytym wykonaniem umowy, a powstaniem szkody zachodzi adekwatny związek przyczynowy.

Pozwany podniósł, że strona powodowa uchybiła wynikającemu ze stanowiącego integralną część umowy cennika na sezon łowiecki 2021 /2022 obowiązkowi wstrzymania polowania w danym obwodzie, gdzie ma się odbyć polowanie dewizowe dla myśliwych zagranicznych, na 14 dni przed rozpoczęciem polowania dewizowego. Nadto powód nie wywiązał się z zawartej w pkt 2 umowy gwarancji 1 sztuki zwierzyny grubej na myśliwego dziennie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 354 § 1 k.c. dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Dla ustalenia zatem, czy zobowiązanie zostało przez dłużnika należycie wykonane decydujące znaczenie ma treść zobowiązania – w okolicznościach faktycznych sprawy umowa.

Strona powodowa zaprzeczyła faktowi nienależytego wykonania umowy w zakresie wskazanym przez pozwanego. W odniesieniu do obowiązku wstrzymania polowania w danym obwodzie, gdzie ma się odbyć polowanie dewizowe dla myśliwych zagranicznych, na 14 dni przed rozpoczęciem polowania dewizowego, podniosła, że nie wynika on wprost z treści spornej umowy. Jakkolwiek w pkt 10 umowy odnotowano, że załączony do umowy cennik firmy prowadzonej przez pozwanego na sezon 2021/2022 stanowi jej integralną część, to jednak strona powodowa dokumentu takiego nie posiada. Jak wynika zeznań prezesa zarządu F. S. po polowaniu z 2-3 listopada 2021 r. doszło do zmiany składu zarządu koła, a w dokumentacji dotyczącej umowy zawartej z pozwanym przekazanej nowemu zarządowi nie ma przedmiotowego dokumentu. Po zapoznaniu się natomiast z kolejną umową zawartą przez zarząd w poprzednim składzie oznaczoną datą 15 grudnia 2022 r. r., obecny zarząd wprost oświadczył, że nie jest w stanie wywiązać się z ww. obowiązku – zastrzeżonego wprost w umowie - z uwagi na zasady prowadzonej polityki zwalczania szkód w uprawach kukurydzy. Nie sposób wykluczyć, że ustępujący zarząd znajdował się w posiadaniu tego dokumentu, a jedynie nie przekazał go nowym członkom organu. Jednakże fakt ten nie został udowodniony. Skoro pozwany wywodzi roszczenie z faktu, że przedmiotowy cennik został załączony do umowy, winien ten fakt udowodnić. Pozwany z obowiązku tego się nie wywiązał. W sytuacji, kiedy strona przeciwna faktowi temu przeczy, same twierdzenia pozwanego co do tego faktu, nie poparte dowodami podważającymi wiarygodność zeznań prezesa zarządu powoda, nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych zgodnych z tymi twierdzeniami.

Podnieść również należy, że nawet gdyby przedmiotowy cennik został przekazany stronie powodowej wraz z treścią umowy i został zaakceptowany przez właściwy organ koła, to w świetle dowodów zaoferowanych przez strony nie sposób uznać, że wynik polowania, określony przez strony zgodnie jako „słaby” – pozyskanie przez 13 myśliwych w ciągu dwóch dni polowania 9 sztuk zwierzyny grubej – spowodowany był faktem niezamknięcia obwodu łowieckiego na 14 dni przez planowanym polowaniem.

Z książki polowań, której treść nie była kwestionowana wynika, że na terenie należącym do powodowego koła łowieckiego, polowania indywidualne odbywały się do dnia 27 października 2021 r., a następnie od 4 listopada 2021 r. Obwód został zamknięty na 5 dni przed polowaniem umówionym przez pozwanego. Z zeznań prezesa powodowego koła F. S. wynika, że polowania indywidualne mają na celu ochronę pól uprawnych przed szkodami łowieckimi, a zatem siłą rzeczy odbywają się w tych rejonach obwodu, które sąsiadują z polami uprawnymi. Świadek A. G. wyjaśnił natomiast, że polowań dewizowych nie prowadzi się na obszarach polnych, tylko w lesie. Większość rejonów o numerach wskazanych w książce polowań to rejony, na których nie prowadzi się polowań dewizowych. Tymczasem ani przesłuchani świadkowie ani strony nie były w stanie wskazać numerów rejonów, na których sporne polowanie się odbyło. Ponadto zarówno świadkowie strony powodowej jak i przesłuchany za stronę powodową F. S. zgodnie zeznawali, że na wynik polowania wpływ ma wiele czynników, tym pogoda, natura i wreszcie umiejętności (...) myśliwych, a także chęć oddania strzału lub upolowania zwierzyny po stronie myśliwego. Pozwany nie zaoferował natomiast żadnego dowodu, który przeczyłby zeznaniom świadka A. G. i F. S. za stronę powodową co do faktu, że polowania indywidualne miały miejsce w rejonach innych niż te, na których odbywają się polowania dewizowe, a w szczególności, aby polowania te odbywały się w tym samym lub sąsiadującym rejonie, co polowanie umówione przez pozwanego. Fakt, iż w poprzednich latach podczas polowań dewizowych pozyskiwano zdecydowanie większą ilość zwierzyny, nie przesądza, że i podczas spornego polowania możliwe byłoby uzyskanie takiej samej ilości zwierzyny, gdyby doszło do zamknięcia obwodu łowieckiego na 14 dni przed umówionym polowaniem. Jak już wyżej wskazano, ilość pozyskanej zwierzyny zależy nie tylko od jej ilości w obwodzie, ale również i od innych czynników, na które koło łowieckie nie ma wpływu, między innymi pogody i umiejętności myśliwych. Nie ma zatem wystarczających podstaw do uznania, że niezamknięcie obwodu na 14 dni, lecz na 5 dni przed zaplanowanym polowaniem, miało wpływ na wynik polowania.

Strona pozwana nie wykazała również, aby uzyskany wynik polowania stanowił uchybienie zawartemu w umowie postanowieniu o gwarantowaniu przez koło łowieckie 1,00 sztuki zwierzyny grubej na myśliwego dziennie. Strona powodowa nie przeczyła związaniu stron przedmiotowym postanowieniem, wyjaśniła natomiast, że umowa pośrednictwa sprzedaży polowania ryczałtowego pędzonego dla myśliwych zagranicznych nie jest umową rezultatu. Organizator polowania – koło łowieckie nie może dać gwarancji efektu polowania, który zależy od samych uczestników polowania. Pojęcie gwarancji użyte w umowie oznaczało zatem zapewnienie, że koło łowieckie zapewni jedynie możliwość upolowania wskazanej tam liczby zwierząt, ale nie pewność, że taka ilość zostanie upolowana. Zamieszczenie takiego postanowienia w umowie wynika z faktu, że koła łowieckie prowadzą odstrzał na podstawie rocznych planów łowieckich, które określają ilość zwierząt, które koło łowieckie ma obowiązek ustrzelić w danym roku gospodarczym. Ponieważ gospodarka łowiecka prowadzona jest przez cały rok gospodarczy, koło łowieckie zawierając umowę z pozwanym, zobowiązało się, że do czasu zorganizowanego dla niego polowania, w limicie odstrzału pozostaną co najmniej 24 sztuki. Pozwany natomiast podniósł, że w jego ocenie sporne postanowienie umowne oznaczało, że K. gwarantuje, że rzeczywiście każdy myśliwy biorący udział w polowaniu pozyska jedną sztukę zwierzyny grubej dziennie. W ocenie Sądu, zważywszy na to, że jak wynika zeznań przesłuchanych świadków oraz zeznań F. S. za stronę powodową, wpływ na wynik polowania mają czynniki, na które koło nie ma żadnego wpływu, prezentowane przez pozwanego rozumienie spornego postanowienia nie może stanowić podstawy do ustalenia, że powód nie wykonał umowy w sposób należyty. Pozwany, jak wynika z jego zeznań w charakterze strony, od wielu lat współpracował z powodowym K. w zakresie pośrednictwa w organizacji polowań dewizowych , a zatem z całą pewnością miał świadomość tego, że pozyskanie zwierzyny nie jest uzależnione jedynie od jej pojawienia się w rejonie polowania we właściwym czasie, ale również i od umiejętności samych myśliwych. Twierdzenia zatem, jakoby rozumiał umowę w ten sposób, że K. gwarantuje myśliwemu pozyskanie jednej sztuki zwierzyny grubej dziennie, jawią się jako niewiarygodne.

Nadto zauważyć należy, że jakkolwiek z zeznań świadka G. B. oraz pozwanego wynika, że kierownik grupy myśliwych E. F. był niezadowolony z jakości polowania i podejmował rozmowy o wynagrodzeniu za udział w polowaniu, to fakt ten nie został zgłoszony stronie powodowej jako organizatorowi polowania. Z zeznań przesłuchanych świadków wynika, że ani pozwany, ani sami myśliwi nie zgłaszali żadnych uwag co do przebiegu polowania i jego wyniku. Fakt ten przyznał również i pozwany – zeznał, że nie zamieścił żadnych uwag w tym przedmiocie w protokole z polowania, ponieważ miał na uwadze dotychczasową wieloletnią współpracę z powodem i liczył na kolejne lata współpracy, a ewentualne niższe dochody ze spornego polowania miały mu zrekompensować kolejne polowania. Jakkolwiek takie stanowisko może być zrozumiałe z uwagi na długoletnią współpracę stron, to fakt zaniechania zgłoszenia reklamacji w przewidzianym w umowie trybie – w protokole z polowania, powoduje ten skutek, że twierdzenie strony co tego faktu nie mogą być uznane za udowodnione. Zwłaszcza w sytuacji, kiedy pozwany kilkukrotnie, na przestrzeni lat 2022 – 2023 zapewniał stronę powodową, że zdaje sobie sprawę z obowiązku zapłaty i go nie kwestionuje, a oświadczenie o obniżeniu ceny z powodu nienależytego wykonania umowy złożył pismem z dnia 17 kwietnia 2023 r.

Strona pozwana nie wykazała również, aby na skutek nienależytego wykonania umowy w powyższym zakresie poniosła jakąkolwiek szkodę, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości. Pozwany wprawdzie zeznał, że obniżył cenę dla grupy myśliwych biorących udział w polowaniu i już podczas kolacji po polowaniu zwrócił część gotówki, ale faktu tego nie wykazał. Nie wykazał ani tego, jaką kwotę miał otrzymać od grupy myśliwych za świadczone usługi, ani jaką kwotę faktycznie otrzymał i ile faktycznie zwrócił z umówionego wynagrodzenia. Wykazanie tych faktów wymagało jedynie złożenia dokumentów znajdujących się w posiadaniu pozwanego i jak wynika z jego zeznań ich przedstawienie w sądzie było możliwe. W tej sytuacji zaniechanie ich złożenia skutkuje uznaniem, że strona pozwana nie wykazała faktu powstania uszczerbku w jej majątku na skutek rzekomego nienależytego wykonania spornej umowy.

Reasumując powyższe rozważania wskazać należy, że skoro pozwany nie wykazał faktu nienależytego wykonania umowy, powodowi należy się umówione wynagrodzenie w pełnej wysokości.

Na wstępie wskazać należy, że przedmiotowe polowanie było tzw. polowaniem ryczałtowym, co wynika wprost z zapisu zawartego w zamówieniu numer (...) z dnia 9 sierpnia 2021 r. Strony były zgodne, że w przypadku polowania ryczałtowego, wysokość wynagrodzenia ustalana jest za sztukę pozyskanej zwierzyny. W taki też sposób wynagrodzenie zostało ustalone w spornej umowie. Powodowi za całość organizacji polowania, odstrzeloną zwierzynę należały się niżej wymienione kwoty, zgodnie z ilością pozyskanej zwierzyny: 1 myśliwy – 400 euro dziennie

- przy odstrzale 1,00 sztuki na myśliwego dziennie lub więcej sztuk (800 euro x 12) –

9 600 euro,

- przy odstrzale 0,99 – 0,80 sztuki na myśliwego dziennie (750 euro x 12) – 9 000 euro,

- przy odstrzale 0,79 – 0,50 sztuki na myśliwego dziennie (600 euro x 12) – 7 200 euro,

- przy odstrzale poniżej 0,50 sztuki na myśliwego dziennie – rozliczenie nastąpi wg cennika (...) na sezon 2020/2021.

W postanowieniu par. 9 strony postanowiły, że strzały oddane przez myśliwych zagranicznych będą liczone i jeśli nie uda się uzyskać średniej 0,50 sztuki zwierzyny grubej na myśliwego dziennie, za podstawę rozliczenia strony przyjmą, że 4 strzały liczą się jako jedna sztuka zwierzyny grubej. W takim przypadku odstrzelone sztuki nie są już brane pod uwagę.

Wysokość należnego powodowi wynagrodzenia została ustalona przez skarbnika A. G. na podstawie dokumentów sporządzonych przez pozwanego w postaci protokołu z polowania i rozliczenia polowania. Z treści tych dokumentów wynika, że odstrzelono 9 sztuk zwierzyny:

1.  jeleń byk o wielkości trofeum 3,78 kg,

2.  jeleń byk o wielkości trofeum 4,80 kg,

3.  jeleń łania – 2 sztuki,

4.  sarna koza 2 sztuki,

5.  dzik – 3 sztuki,

a w rozliczeniu polowania odnotowano, że cena za odstrzelone sztuki zwierzyny będzie ustalana ryczałtowo. Odnotowano, że 9 sztuk zwierzyny podczas 2 – dniowego polowania dla 13 myśliwych daje średnią 0,35 sztuki na myśliwego dziennie. Oddano 54 strzały, co daje wynik 13,5 sztuki zwierzyny, a to z kolei daje średnią 0,52 sztuki na myśliwego dziennie.

Cena za polowanie wynosi 7 800 euro. Przy zastosowaniu kursu kupna waluty w Banku (...) z dnia 8 listopada 2021 r. w wysokości 4,4252 zł za 1 euro cena wynosi 34 516,56 zł.

Treść ww. dokumentów została zaakceptowana przez koło łowieckie i na ich podstawie wystawiono na rzecz pozwanego fakturę VAT nr (...)//2021 ma kwotę 34 516,56 zł. Zważywszy na fakt, iż pomimo, że średnia sztuki zwierzyny na myśliwego dziennie nie przekraczała współczynnika 0,50, rozliczenie polowania nastąpiło na podstawie postanowienia par. 9 umowy, nie było potrzeby sięgania do cennika. Pozwany wyjaśnił, że mając na uwadze dotychczasową współpracę stron oraz przewidywane korzyści z kolejnych polowań, zdecydował o rozliczeniu polowania przy przeliczeniu ilości strzałów, aby możliwe było ustalenie ceny ryczałtowo, zgodnie z umową chociaż rzeczywiste wyniki polowania nie uzasadniały takiego sposobu rozliczenia. Twierdzenie pozwanego w tym zakresie – zważywszy na treść jego zeznań w charakterze strony - są niezrozumiałe w świetle zasad doświadczenia życiowego. Skoro, jak twierdzi pozwany, już w czasie polowania, a także zaraz po jego zakończeniu uczestnicy grupy wyrażali niezadowolenie i domagali się o niego obniżenia ceny usług i żądania w tym zakresie pozwany spełnił, to zawyżenie ilości oddanych strzałów i rozliczenie polowanie na korzyść K., a ze szkodą dla siebie, nie znajduje żadnego racjonalnego uzasadnienia. Pozwany straciłby bowiem korzyści z tego polowania, skoro, jak twierdzi, zwrócił myśliwym zapłacone wynagrodzenie, wyliczył wyższą kwotę należną Kołu (...), a nadto – z uwagi na niezadowolenie myśliwych- narażony był na utratę renomy, co mogło skutkować ograniczeniem kolejnych zleceń na pośrednictwo w organizacji polowań dewizowych.

Analiza treści umowy wskazuje, że strony umówiły również zasady ustalenia należnej K. ceny również w przypadku słabszego wyniku polowania. I tak, dobrym wynikiem polowania było pozyskanie 1 sztuki zwierzyny grubej na myśliwego dziennie i za taki wynik kołu należała się zapłata w kwocie 800 euro za myśliwego. Następnie przewidziano w umowie współczynniki niższe niż 1,0, których uzyskanie wiązało się z niższym wynagrodzeniem na rzecz K.. W tym w szczególności, jeśli nie uzyskano współczynnika 0,50 sztuki na myśliwego dziennie, umowa zobowiązywała do rozliczenia polowania według ilości oddanych strzałów. A zatem już w samej umowie przewidziano nie tylko sytuację, kiedy wynik polowania według współczynnika 1,00 sztuki zwierzyny na myśliwego nie zostanie osiągnięty ale również i określono zasady ustalenia należnej K. ceny w tym przypadku – obniżonej w stosunku do ceny należnej w przypadku dobrego wyniku polowania. Kwota należności wskazana w fakturze obliczona został według wyników polowania zgodnie zasadami przewidzianymi w umowie, a zatem na kwotę należnego K. wynagrodzenia z umowy miała wpływ zarówno mała ilość upolowanej zwierzyny jak i ilość strzałów. Skutkowało to przyjęciem najniższej ceny według przewidzianych w umowie ryczałtów tj. 600 euro na myśliwego. Zatem fakt upolowania 9 sztuk zwierzyny czyli wynik słaby w ocenie zeznających w sprawie świadków, skutkował obniżeniem należności dla K. zgodnie z zawartą umową. Gdyby zatem Sąd uwzględnił żądanie dalszego obniżenia ceny z powodu małej ilości zwierzyny, to de facto doszłoby do podwójnego obniżenia ceny z tego samego powodu.

Zauważyć również należy, że gdyby w sprawie miał zastosowanie cennik, to jego treść przewidywała obniżkę w postaci zmniejszenia kwoty przypadającej na organizację polowania pędzonego o 50% w przypadku, gdy jednocześnie zaistnieją następujące warunki:

- na pokocie znajdzie się znajdzie się mniej niż 0,6 sztuki zwierzyny grubej rozumianej jako dziki, jelenie i daniele,

- oddanych zostanie nie więcej niż 4,5 strzału na sztukę zwierzyny z pokotu; sztuki ranne liczone będą jako pozyskane w proporcji 2 sztuki ranne jako 1 pozyskana; strzałów do lisów oraz w celu dobicia zwierzyny rannej nie liczy się do limitu.

Powyższe warunki liczyć się będą jako średnia wyników całej grupy ze wszystkich dni polowania i nie mogą być stosowane dla poszczególnych dni lub uczestników polowania oraz będą stosowane bez względu na ilość pozyskanych saren.

Powyższe warunki nie zostały jednak spełnione łącznie: jakkolwiek na pokocie znalazło się mniej niż 0,6 sztuki zwierzyny grubej na myśliwego, jednakże oddano więcej niż 4,5 strzału na sztukę zwierzyny z pokotu.

Również i charakter umówionej ceny – ryczałt nie uzasadnia obniżenia ceny ustalonej zgodnie z umową stron. Na gruncie przepisu art. 632 par. 1 k.c. dopuszczającego umówienie się przez strony zawierające umowę o dzieło, niekwestionowany jest pogląd, że zasadą jest niezmienność wynagrodzenia ryczałtowego, nawet jeśli w czasie zawierania umowy nie można było przewidzieć rozmiarów lub kosztów prac. Strony, decydując się na przyjęcie tej formy, muszą liczyć się z jej bezwzględnym i sztywnym charakterem. Jedynie tylko wyjątkowo sąd może podwyższyć ryczałt lub rozwiązać umowę. Konsekwencją umówienia się stron o wynagrodzenie ryczałtowe jest wykluczenie możliwości żądania przez przyjmującego zamówienie podwyższenia wynagrodzenia, nawet w wypadku gdy w czasie zawarcia umowy nie można było przewidzieć rozmiaru lub kosztu prac. Na gruncie przepisów normujących umowę o roboty budowlane Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 lutego 2023 r. ( sygn. akt II CSKP 557/22) wyraził pogląd, że „istotą wynagrodzenia ryczałtowego, typowo stosowanego na rynku usług budowlanych, jest uzgodnienie przez strony oznaczonej kwoty należnej przyjmującemu zamówienie jako ekwiwalentu za wykonanie obiektu, bez powiązania (wprost) z rozmiarem świadczonych prac i wartością poniesionych kosztów. Wartość należnego wynagrodzenia nie jest uzależniona od czynników określających przewidywany lub zrealizowany rozmiar prac, ilość zużytego materiału, cen jednostkowych materiału, stawek robocizny itp. Podobnie wartość ta nie jest, co do zasady, uzależniona od możliwości przewidzenia przez strony w chwili zawarcia umowy pełnego rozmiaru prac lub wartości kosztów koniecznych do wykonania robót budowlanych. Istotą tak zastrzeżonego wynagrodzenia jest zatem przyjęcie przez wykonawcę ryzyka ekonomicznego polegającego na niemożliwości zmiany ustalonej pierwotnie kwoty, nawet jeżeli w chwili jej ustalania nie można było przewidzieć rozmiaru lub kosztów prac. W tym zakresie granice ryzyka ponoszonego przez przyjmującego zamówienie wyznacza jedynie art. 632 § 2 k.c. stosowany per analogiam”.

Podkreślenia wymaga nadto, iż pozwany nie tylko wskazał w protokole z polowania i rozliczeniu polowania podstawy ustalenia wynagrodzenia, ale pomimo tego, że miał świadomość, iż myśliwi nie byli zadowoleniu z przebiegu i wyniku polowania, czemu dali wyraz podczas kolacji po polowaniu oraz że łowisko było otwarte dla myśliwych koła przed planowanym dewizowym polowaniem zbiorowym (w wiadomości e – mailowej z dnia 31 stycznia 2022 r. napisał, że „zamknięto je chyba dopiero 2 dni przed przyjazdem grupy”), nie kwestionował kwoty wskazanej w fakturze. W wiadomościach e-mail z dnia 31 stycznia 2022 r. i kolejnych z dnia 3 stycznia 2023 r. i 21 stycznia 2023 r. przyznawał, że ma świadomość istnienia długu i zaspokoi roszczenia z tego tytułu. Jako przyczynę opóźnienia w płatności wskazywał problemy w prowadzonej działalności gospodarczej. Zaspokoił roszczenie w części co do kwoty 9 516,56 zł. Sformułowania zawarte w przywołanych wiadomościach e – mailowych takie jak: „ Wiem, że mam u was jeszcze dług, zostało 30 000, bo tą końcówkę wpłaciłem”, „W tej chwili nie jest w stanie zapłacić więcej” oraz że „jeżeli chodzi o zobowiązania wobec koła, to postara się je uregulować jak najszybciej, w ratach”, jednoznacznie wskazują na uznanie roszczenia – tzw. uznanie niewłaściwe. Uznanie niewłaściwe stanowi przejaw wiedzy danej osoby, stwierdzający, że jest ona przeświadczona o istnieniu lub nieistnieniu pewnego stosunku prawnego ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2004 r., V CK 346/03, uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2005 r., I CK 580/04). Polega ono na tym, że dłużnik nie składa wprawdzie wyraźnego oświadczenia o uznaniu roszczenia, lecz na podstawie objawów jego zachowania kontrahent może zasadnie przyjmować, że dłużnik ma świadomość ciążącego na nim zobowiązania i ma zamiar dobrowolnego spełnienia świadczenia ( por. wyrok Sądu Najwyższego, z dnia 11 sierpnia 2011 r., I CSK 703/10, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2005 r., IV CK 492/04). Jednocześnie wskazać należy, że w aktualnym stanie prawnym ustawodawca nie przewiduje żadnej formy prawnej dla złożenia takiego oświadczenia. Stąd też uprawniony jest wniosek, że może być ono złożone w dowolnej formie, w tym również w ustnej, byleby tylko forma ta pozwalała na ustalenie w dostateczny sposób, że dłużnik ma przeświadczenie o istnieniu zobowiązana z określonego tytułu i w określonej wysokości. Znaczące przy tym jest, że oświadczeniu wiedzy dłużnika nie musi towarzyszyć zamiar ani nawet świadomość wywołania skutków prawnych, gdyż przerwanie biegu przedawnienia następuje z mocy ustawy. W każdym jednakże przypadku sens instytucji uznania roszczenia sprowadza się do tego, że dłużnik zapewnia wierzyciela o zamiarze wykonania zobowiązania, w związku z czym wierzyciel nie musi już obawiać się upływu przedawnienia i może powstrzymać się z dochodzeniem (egzekucją) roszczenia, bowiem pozostaje w usprawiedliwionym przekonaniu, że dłużnik rzeczywiście dobrowolnie spełni świadczenie ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 11 czerwca 2014r., I ACa 249/14).

Oświadczenie o obniżeniu ceny zostało sporządzone i złożone stronie powodowej w toku niniejszego procesu. Pozew w sprawie został wniesiony w dniu 30 stycznia 2023 r, a przedmiotowe oświadczenie datowane jest na 17 kwietnia 2023 r. Z kolei termin zapłaty należności z faktury opiewa na dzień 4 stycznia 2022 r. Oczywistym jest zatem, że oświadczenie o obniżeniu ceny powstało tylko i wyłącznie na potrzeby niniejszego procesu.

W dniu 5 grudnia 2021 r. Koło (...) w K. wystawiło na rzecz B. S. fakturę VAT nr (...) na kwotę 34 516,56 zł, płatną w terminie do dnia 4 stycznia 2022 r. Na jej poczet, co nie było sporne, pozwany zapłacił: w dniu 8 czerwca 2022 r. - 4 516,56 zł, a następnie 10 stycznia 2023 r. - 5 000 zł. Do zapłaty pozostała zatem należność główna w kwocie 25 000 zł. Powód domaga się nadto zapłaty: odsetek ustawowych za opóźnienie, liczonych od kwoty 30 000 zł od dnia 8 czerwca 2022 r. do dnia 10 stycznia 2023 r. w kwocie 2 144,18 zł oraz odsetek ustawowych za opóźnienie, liczonych od kwoty 25 000 zł od dnia 10 stycznia 2023 r. do dnia 16 stycznia 2023 r. w kwocie 50,34 zł i żądanie to należy uznać za uzasadnione w świetle treści łączącej strony umowy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w punkcie I wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 27.194,52 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w stosunku rocznym od dnia 26 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty.

Roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego znajduje swoje oparcie w treści art. art. 359 § 1 k.c. oraz art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dłużnik popada w opóźnienie jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2003 r., sygn. II CK 146/02.

Dochodzone pozwem roszczenie stało się wymagalne w dniu 4 stycznia 2022 r., skoro zatem pozwany nie spełnił świadczenia w tym terminie, od dnia następnego, tj. 5 stycznia 2022 r. pozostaje w opóźnieniu. Żądanie zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu, tj. 23 stycznia 2023 r., jest zatem uzasadnione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Przepis art. 98 § 1 k.p.c. stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te, zgodnie z treścią art. 98 § 3 k.p.c. składa się: opłata od pozwu w kwocie 1 360 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda, którego wysokość ustalono na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zm.) na kwotę 3 600 złotych oraz opłata skarbowa od złożonego dokumentu pełnomocnictwa procesowego w kwocie 17 złotych.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji wyroku.

Sędzia Małgorzata Janik-Białek