Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 22 września 2023 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodnicząca: sędzia Grażyna Sienicka

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2023r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej

w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w S. kwotę 3 997,50 (trzech tysięcy dziewięciuset dziewięćdziesięciu siedmiu złotych pięćdziesięciu groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia

4 marca 2020r. ;

oddala powództwo w pozostałym zakresie;

zasądza od pozwanego na rzecz powoda koszty postępowania w kwocie

1 619,80 (tysiąca sześciuset dziewiętnastu złotych osiemdziesięciu groszy)

wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku,

do dnia zapłaty.

Sędzia Grażyna Sienicka

Sygn. akt III C 126/22

UZASADNIENIE

w postępowaniu zwykłym

Pozwem z dnia 14 lutego 2022r. powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 4 317,30 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 marca 2020r. i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu podniesiono, że Spółka (...) zawarła umowę cesji

z D. N., na podstawie której nabyła przysługujące jej roszczenie z tytułu zwrotu kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego.

Ubezpieczyciel przyjął odpowiedzialność za szkodę i wypłacił powódce odszkodowanie w kwocie 1 758,90 złotych tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, jednakże kwota ta nie zaspokoiła całości roszczeń z tego tytułu. D. N. wynajmowała pojazd zastępczy w okresie od dnia 16 grudnia 2019r. do dnia 22 stycznia 2020r. (38 dni). Łączny koszt najmu pojazdu wyniósł 6 076,20 złotych.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i obciążenie powoda kosztami procesu. Ubezpieczyciel przyznał, że ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą w pojeździe należącym do D. N., a także że uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego wynosił 22 dni i obejmował okres wskazany przez powoda. Wypłacona natomiast z tego tytułu kwota 1 758,90 złotych wyczerpuje spoczywający na ubezpieczycielu obowiązek naprawienia szkody w ramach odpowiedzialności cywilnej za szkody związane

z ruchem pojazdu mechanicznego.

Stan faktyczny.

17 września 2019r. doszło do kolizji, w której uszkodzony został należący do D. N. pojazd marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...). D. N. wykorzystywała ww. pojazd, jako środek transportu.

W dniu zdarzenia sprawca kolizji – kierująca pojazdem marki S. (...),

nr rejestracyjny (...), legitymowała się umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z ruchem pojazdu mechanicznego w (...) Spółce Akcyjnej w W..

Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi.

Niesporne.

Ubezpieczyciel poinformował pełnomocnika poszkodowanej o możliwości skorzystania z jego pomocy przy organizacji i pokryciu kosztów najmu pojazdu zastępczego, przekazał zasady dotyczące najmu pojazdu zastępczego, poinformował, że zgłoszone z tego tytułu roszczenie podlega weryfikacji co do zasadności najmu pojazdu i czasu jego trwania, a także wysokości dobowej stawki najmu. Ubezpieczyciel nie przedstawił poszkodowanej warunków umowy najmu pojazdu zastępczego.

20 września 2019r. przedstawiciel poszkodowanej P. H., w wiadomości mailowej, zwrócił się do ubezpieczyciela z prośbą o przekazanie dokumentów, z którymi poszkodowana powinna się zapoznać przed podpisaniem i skorzystaniem z oferty najmu pojazdu zastępczego. Ubezpieczyciel nie przedstawił poszkodowanej żadnych szczegółów dotyczących najmu pojazdu zastępczego w tym wysokości stawki czy parametrów zaoferowanego pojazdu zastępczego.

Dowód: wiadomości mailowe na płycie zawierającej akta szkody k. 99 akt.

16 grudnia 2019r. D. N. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umowę najmu pojazdu zastępczego marki H.,

nr rejestracyjny (...), rok produkcji 2013. Stawka za wynajęcie samochodu wynikała

z cennika i wynosiła 130 zł + vat za dobę.

Dowód: umowa najmu pojazdu k. 12-13,

Na podstawie umowy z dnia 13 grudnia 2019r. D. N. przelała na (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wierzytelność przysługującą jej wobec ubezpieczyciela z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: umowa cesji wierzytelności k. 11.

D. N. wynajmowała pojazd zastępczy w okresie od dnia 16 grudnia 2019r. do dnia 22 stycznia 2020r. tj. 38 dni.

Niesporne.

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła fakturę VAT nr (...) dokumentującą najem pojazdu zastępczego przez D. N., na kwotę 6 076,20 złotych brutto.

Dowód: faktura k. 14.

(...) Spółki Akcyjnej w W. przyjęła odpowiedzialność za szkodę powstałą w pojeździe D. N. i decyzją z dnia

25 września 2019r. przyznała odszkodowanie w kwocie 601,96 zł.

Pismem z dnia 16 grudnia 2019r. , po przeanalizowaniu kosztorysu naprawy przedstawionego przez poszkodowaną, ubezpieczyciel podtrzymał stanowisko

w przedmiocie uznanej kwoty kosztów naprawy samochodu.

Pismem z dnia 19 grudnia 2019r. , ubezpieczyciel zaoferował odszkodowanie

w kwocie 1 166,29 zł.

30 grudnia 2019r. przedstawiciel poszkodowanej zwrócił się do ubezpieczyciela

o przedstawienie kosztorysu, wykonanego po dodatkowych oględzinach.

Pismem z dnia 13 stycznia 2020r. ubezpieczyciel zawiadomił przedstawiciela poszkodowanej, że po przeanalizowaniu kosztorysu, dotyczącego dodatkowych uszkodzeń, oferuje odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy w kwocie 1 166,29 zł. Tej samej treści pismo skierowano do D. N..

Pismem z dnia 17 lutego 2020r. ubezpieczyciel zawiadomił poszkodowaną o uznaniu za zasadne, dodatkowych pięciu dni najmu pojazdu zastępczego (od 15 do 20 stycznia 2020r.), oferując kwotę 325 zł, po 65 zł za dobę.

9 lutego 2020r. ubezpieczyciel przyznał poszkodowanej ubezpieczenie w kwocie 3 937,17 zł w tym 1 758,90 zł z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego za 22 dni.

W uzasadnieniu pisma wskazano, że okres przestoju pojazdu uznany został przez Ubezpieczyciela w następującym wymiarze: oczekiwanie na oględziny - trzy dni od 16 do 19 grudnia 2019r. , technologiczny czas naprawy - jeden dzień tj. 20 do 21 stycznia, oczekiwanie na części - pięć dni od 15 do 20 stycznia, uzgodnienie kosztów naprawy - 12 dni od 19 do 31 grudnia, dni wolne jeden dzień tj. 1 stycznia 2020r. Czas który przekracza powyższe zestawienie nie został uznany za normalne następstwo wypadku, za które ponosi odpowiedzialność Ubezpieczyciel. Zweryfikowano również stawkę za wynajem pojazdu do kwoty 65 zł netto za dzień najmu.

Dowód: dokumenty w aktach szkody k. 99.

Wynajęty pojazd marki H. (...) odpowiadał klasie pojazdu uszkodzonego marki F. (...) a ponadto obydwa te pojazdy należały do grupy podstawowej pojazdów tak zwanych małych, segmentu klasy (...).

W 2019 roku realna stawka za wynajem samochodu klasy (...) w opcji najmu dla jednego dnia na czas nieokreślony, bez limitu kilometrów, z pełnym ubezpieczeniem

i brakiem udziałów własnych w szkodach, kształtowała się co najmniej od 104,88 zł netto do 303,84 zł netto. Natomiast średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła 171,08 złotych netto czyli 210,42 zł brutto.

W przypadku najmu pojazdu klasy (...) w określonym czasie średnim, to jest powyżej pięciu do piętnastu dni, to wynajem taki kształtował się w zakresie od 104,88 zł netto

do 257,40 zł netto a średnia wartość dla wskazanych cen w przedziale czasowym pięć do piętnastu dni wynajmu, wynosiła 144,62 zł netto czyli 177,88 zł brutto. W przypadku wynajmu pojazdu klasy (...) dla okresu liczonego zdecydowanie powyżej piętnastu dni, to wynajem taki kształtował się w zakresie cenowym od 96 zł netto do 162,60 złotych netto, natomiast średnia wartość dla wskazanych cen dla okresu powyżej piętnastu dni wynosiła 135,20 zł netto, czyli 166,30 złotych brutto.

Uzasadniony okres naprawy uszkodzonego samochodu wynosił maksymalnie 36 dni, jako uzasadnione dla przestoju pojazdu, w związku z trwającym procesem likwidacji szkody. Sam czas technologicznej naprawy pojazdu F. (...) wynosi dwa dni robocze a czas okołonaprawczy, wynikający z konieczności naprawy wynosił dodatkowo 33 dni obejmujących: oczekiwanie na oględziny, oczekiwanie na akceptację zakresu uszkodzeń

i kosztów naprawy, kompletację część, czynności administracyjne oraz dni wolne od pracy

w okresie naprawczym.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej k. 133 – 167;

uzupełniająca opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej k.192-195.

Rozważania.

Powództwo okazało się uzasadnione w zakresie kwoty 3 997,50 złotych i odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych w stosunku rocznym od dnia 4 marca 2020r.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowią przepisy art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych

(t.j. Dz. U. z 2023r. poz. 2 500). oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c.

Przepis art. 822 § 1 i 2 k.c. stanowi, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego

w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (§ 1 ). Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie natomiast z przepisem art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych z ubezpieczenia

OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną

w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Stosownie zaś do treści przepisu art. 436 § 1 k.c. odpowiedzialność przewidzianą w przepisie art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego

za pomocą sił przyrody. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji

w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny. Przepis art. 415 k.c. stanowi natomiast, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Okoliczności kolizji z dnia 17 września 2019r. nie były pomiędzy stronami sporne. Również legitymacja czynna po stronie powoda i bierna pozwanego do występowania

w niniejszym procesie nie budziły wątpliwości.

Przedmiotem sporu była natomiast kwestia wysokości dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego oraz uzasadniony czas trwania najmu.

W tym miejscu wskazać należy, że świadczenie ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia majątkowego ma charakter odszkodowawczy i ta funkcja kompensacyjna determinuje podstawową treść pojęciową, zakres i poziom odszkodowania. Odpowiedzialność natomiast zakładu ubezpieczeń jest szczególną postacią odpowiedzialności cywilnej, a prawo ubezpieczeń majątkowych jest częścią prawa odszkodowawczego. Pojęcie szkody w ubezpieczeniach jest zatem takie samo jak w innych działach prawa odszkodowawczego, zasada odszkodowania nie może być bowiem traktowana w oderwaniu od ogólnych zasad odszkodowawczych, które znalazły wyraz

i zostały uregulowanie w kodeksie cywilnym. Dotyczy to samych pojęć szkody

i odszkodowania. Wskazać przy tym należy, że zakład ubezpieczeń obowiązany jest do naprawienia szkody tylko w formie wypłaty odpowiedniej sumy pieniężnej, nie zaś wedle wyboru poszkodowanego także przez przywrócenie stanu poprzedniego, co wyłącza stosowanie w tych okolicznościach art. 363 § 1 k.c.

Uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego został ustalony przez biegłego

i wynosił 36 dni, szczegółowo opisane w stanie faktycznym. Strona powodowa wynajęła pojazd zastępczy za dobową stawkę w kwocie 159,90 złotych brutto, powołując się na średnie stawki najmu pojazdu tej samej klasy, co pojazd uszkodzony. Pozwany ubezpieczyciel zastosował natomiast stawkę w kwocie 65 złotych netto, przy czym

nie wykazał, na jakiej podstawie ustalono stawki w takiej wysokości, a w szczególności

ani w toku postępowania likwidacyjnego ani w toku niniejszego procesu nie przedstawiono chociażby projektu umowy najmu, której zawarcie ubezpieczyciel mógłby zaoferować poszkodowanemu. Na podstawie opinii tego biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, Sąd ustalił że dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego, odpowiadającego klasie pojazdu D. N. wynosiła więcej aniżeli kwota 130 zł netto, niezależnie od rodzaju umowy determinującej wysokość czynszu najmu analizowanych przez biegłego.

Sąd uznał, że wskazane w pozwie wydatki, w przedziale czasowym obejmującym

36 dni były celowe i ekonomicznie uzasadnione, jako gratyfikacja za rzeczywisty okres pozbawienia poszkodowanej możliwości korzystania z uszkodzonego w wypadku pojazdu.

Żadna ze stron, pomimo zobowiązania do złożenia na piśmie uwag do opinii, nie podniosła okoliczności podważających zawarte w niej twierdzenia i wnioski w zakresie sposobu wyliczenia przez biegłego stawki za wynajem pojazdu, zaś wątpliwości zgłoszone przez powoda zostały wyjaśnione w sposób wyczerpujący, klarowny i przystępny.

Jednocześnie wskazać należy, że nieskorzystanie przez poszkodowaną z oferty najmu pojazdu u podmiotów preferowanych przez ubezpieczyciela nie może stanowić podstawy do obniżenia należnego powodowi z tego tytułu świadczenia do stawek, które oferują współpracujące z ubezpieczycielem podmioty, zwłaszcza w sytuacji, gdy stawki te znacząco odbiegają od średnich stawek za tego typu usługi. Obowiązek minimalizowania szkody nie może być równoznaczny z ograniczeniem możliwości wyboru podmiotu, z którym poszkodowany zawrze umowę najmu, do podmiotów wskazanych przez ubezpieczyciela. Wystarczające do uznania, że poszkodowany z obowiązku tego się wywiązał i ma prawo

do zwrotu poniesionych na poczet najmu pojazdu zastępczego wydatków, jest ustalenie,

że poniesione przez niego wydatki nie przekraczają średnich stawek dobowych najmu pojazdów zastępczych tej samej klasy co pojazd uszkodzony i są ekonomicznie uzasadnione. Na ubezpieczycielu ciąży obowiązek zwrotu wydatków celowych

i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji - gwarancyjnej ubezpieczyciela, co mogłoby prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych. Z obowiązku tego należy wywieść wniosek, że ekonomicznie uzasadnione koszty najmu pojazdu zastępczego zamykają się w dolnej granicy średniej dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego w wersji bez limitu kilometrów, przy uwzględnieniu pełnego zakresu ubezpieczenia oraz z wykupionym udziałem własnym

w szkodach obowiązującej w dacie powstania szkody i na terenie, na którym zamieszkuje poszkodowany. Kwota ta pozwoliłaby bowiem poszkodowanemu na wynajęcie pojazdu zastępczego tej samej klasy, co pojazd uszkodzony.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 997,50 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi w stosunku rocznym od dnia 4 marca 2020r. i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego znajduje oparcie w treści art. art. 359 § 1 k.c., art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c.

w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych (…). Zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dłużnik popada w opóźnienie jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia

22 października 2003 r., sygn. II CK 146/02). Ubezpieczyciel, stosownie do treści przepisu art. 817 § 1 k.c., obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, a jeśli tego nie czyni, popada w opóźnienie uzasadniające naliczenie odsetek ustawowych od należnej wierzycielowi sumy. Świadczenie ubezpieczyciela ma zatem charakter terminowy, a spełnienie świadczenia w terminie późniejszym niż wynikający z art. 817 k.c. może być usprawiedliwione jedynie wówczas, gdy ubezpieczyciel wykaże istnienie przeszkód w postaci niemożliwości wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności albo wysokości świadczenia, mimo działań podejmowanych z wymaganą od niego starannością profesjonalisty, według standardu, którego reguły wyznacza przepis art. 16 ust. 1 ustawy z 2003 roku o działalności ubezpieczeniowej.

W rozważanym przypadku powód domaga się zapłaty odsetek od dnia następnego po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody, co miało miejsce 3 lutego 2020r. Skoro zgłoszenie szkody miało miejsce w tej dacie, pozwany winien spełnić świadczenie najpóźniej do dnia 3 marca 2020r. Pozwany nie podniósł przy tym ani nie udowodnił, aby w terminie zakreślonym przepisem art. 817 § 1 k.c., nie było możliwe wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia. Skoro zatem pozwany nie spełnił świadczenia z tytułu naprawienia szkody w pełnej wysokości z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego, od dna następnego , tj. 4 marca 2020r. pozostaje w opóźnieniu, co uzasadnia żądanie zapłaty odsetek za opóźnienie od tego dnia.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych przez obydwie strony oraz zawartych w aktach szkody złożonych w formie elektronicznej, co do prawdziwości i wiarygodności których nie powziął zastrzeżeń.

Ustalenia natomiast co do okoliczności wymagających wiadomości specjalnych,

tj. co do dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego oraz uzasadnionego czasu trwania umowy najmu pojazdu, Sąd poczynił na podstawie opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. Żadna ze stron nie podważała prawdziwości ani wartości dowodowej dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach szkodowych, na których biegły oparł swoje ustalenia, a i Sąd nie stwierdził okoliczności podważających ich wartość dowodową. Strony nie wniosły dalszych zastrzeżeń do opinii, po przedstawieniu opinii uzupełniającej. Dlatego też Sąd, mając na uwadze, że opinia została sporządzona zgodnie ze zleceniem, a także że jej treść wskazuje, że twierdzenia i wnioski biegłego znajdują oparcie w materiale dowodowym sprawy i nie stoją w sprzeczności z zasadami logiki, uznał opinię za przydatną do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 i 100 k.p.c. , który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.

Koszty procesu poniesione przez powoda obejmowały: zaliczkę w kwocie 564,10 zł , wpis 400 opłata skarbowa 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 900 zł = 1 881,10 x 92,6% = 1 741,90 zł

Koszty pozwanej obejmowały zaliczkę w rozmiarze 750 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 900 zł = 1 650 x 7,40% = 122,10 zł

Powództwo uwzględnione zostało w zakresie 92,60%, co oznacza, że pozwany ma obowiązek zwrócić powodowi 92,6% poniesionych kosztów, czyli 1 741,90 zł, powód powinien zwrócić pozwanemu 7,40% kosztów, czyli 122,10 zł. Po matematycznym przerachowaniu: 1 741,90 – 122,10 zł = 1 619,80 zł, zasądzono od pozwanego na rzecz powoda należną mu część kosztów postępowania w ww. kwocie. Zaliczka, nadpłacona przez powoda w kwocie 185,90 zł została zwrócona zarządzeniem z dnia 22 września 2023r.

Sędzia Grażyna Sienicka