Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 lutego 2019 r. A. T. wniosła przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 34 207,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 17 marca 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powódka jest nabywcą wierzytelności od poszkodowanego kolizją drogową, której sprawca legitymował się umową obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z pozwanym zakładem ubezpieczeń. Podała, że ubezpieczyciel przyznał odszkodowanie w kwocie 1272,53 zł brutto, uznając koszt jednego holowania z zastosowaniem zweryfikowanej stawki do kwoty 250 zł brutto, koszt 8 z 39 dni przechowywania uszkodzonego pojazdu na parkingu przy zweryfikowanej stawce do kwoty 20 zł brutto oraz zwrócił koszt 8 ze 119 dni najmu pojazdu zastępczego przy zweryfikowanej dobowej stawce do kwoty 78 zł netto. Nadto ubezpieczyciel zwrócił koszt badania technicznego w kwocie 95,01 zł brutto, odmawiając zwrotu pozostałych kosztów.

Powódka na potrzeby niniejszego postępowania skorygowała wystawioną fakturę w kwotcie 35.627,32 zł. Powódka dochodzi od pozwanego kosztów podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego w zweryfikowanej stawce 79,92 zł brutto, kosztów 2. i 3. holowania przy stawce 325 zł netto za holowanie, kosztów 31 dni parkowania przy zweryfikowanej stawce dobowej wynoszącej 25 zł netto, zwrotu kosztów zabezpieczenia miejsca zdarzenia, przestoju pojazdu pomocy drogowej, reprezentacji poszkodowanego oraz pozostałych kosztów tytułem najmu pojazdu zastępczego przy stawce dobowej 200 zł netto. Kwota dochodzona niniejszym pozwem stanowi różnicę pomiędzy wypłaconym odszkodowaniem a sumą należności z uwzględnieniem ww. korekt.

Nakazem zapłaty z dnia 13 lutego 2019 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany w sprzeciwie od ww. nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Zakwestionował koszty reprezentacji w postępowaniu likwidacyjnym, koszty zabezpieczenia miejsca zdarzenia, koszty oczekiwania na zakończenie czynności policji, koszty podstawienia, odbioru pojazdu zastępczego, koszty 2 holowań i przechowywania uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym. Pozwany zakwestionował również wysokość stawki i okres najmu pojazdu zastępczego. Wskazał na ofertę najmu złożoną poszkodowanemu, z której poszkodowany nie skorzystał.

W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 października 2017 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki F. (...) rocznik 2017 o nr rej. (...), należący do B. P.. Sprawca legitymował się umową obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółką akcyjną w W..

Na skutek tej kolizji pojazd poszkodowanego nie nadawał się do dalszej jazdy. Policja zatrzymała dowód rejestracyjny uszkodzonego pojazdu. Po odjeździe Policji z miejsca zdarzenia, przyjechała laweta powódki i ww. pojazd zastał odholowany przez powódkę na parking strzeżony przy ul. (...) w S..

Z miejsca zdarzenia poszkodowany udał się wraz z pracownikiem powódki do jej siedziby, gdzie udzielił pracownikom powódki pełnomocnictwa do reprezentowania go przed pozwanym w całym postępowaniu likwidacyjnym. W tym samym dniu, tj. 9 października 2017 roku zawarł z powódką umowę najmu samochodu zastępczego marki R. (...) nr rej. (...) z planowanym terminem zwrotu 15 listopada 2017 roku, po stawce dobowej 225 zł netto za dobę. Wydanie pojazdu poszkodowanemu nastąpiło w tym samym dniu o godzinie 18:00.

Szkoda zgłoszona pozwanemu w dniu 10 października 2017 r. przez pracownika powódki. W odpowiedzi na zgłoszenie szkody wiadomością e-mail z dnia 10 października 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody poinformował pracownika powódki o możliwości zorganizowania nieodpłatnego najmu pojazdu zastępczego, w formie bezgotówkowej, bez angażowania własnych środków finansowych. Ubezpieczyciel zastrzegł prawo weryfikacji wysokości stawek najmu zorganizowanego we własnym zakresie, w przypadku pojazdów segmentu C do kwoty 78 zł netto.

Pismem z dnia 11 października 2017 r. powódka zwróciła się do ubezpieczyciela sprawcy szkody o potwierdzenie przyjęcia odpowiedzialności, zwracając się jednocześnie o wskazanie ogólnych warunków najmu pojazdu zastępczego dla poszkodowanego oraz wskazania, czy oferta pozwanego spełnia wskazane parametry.

Wiadomością e-mail z dnia 27 października 2017 pracownik powódki ponownie zwrócił się do pozwanego o wskazanie czy została przyjęta odpowiedzialność za szkodę. W odpowiedzi, wiadomością e-mail z dnia 30 października 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody, wskazał, iż wobec nieotrzymania dokumentów od policji nie została przyjęta odpowiedzialność za szkodę. Tego samego dnia pozwany nadesłał powódce warunki najmu, zwracając się jednocześnie o nadesłanie dodatkowych dokumentów.

Wiadomością e-mail z dnia 16 listopada 2017 r. ubezpieczyciela sprawcy szkody poinformował powódkę o przyjęciu odpowiedzialności za zdarzenie.

Tego samego dnia odholowano uszkodzony pojazd z parkingu strzeżonego do warsztatu naprawczego za kwotę 325,20 zł, zlecając przeprowadzenie naprawy.

Decyzją z dnia 16 listopada 2017 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń przyznało odszkodowanie w kwocie 5120,08 zł tytułem kosztów naprawy.

Wiadomością e-mail z dnia 17 października 2017 r. warsztat naprawczy wezwał ubezpieczyciela do przeprowadzenia dodatkowych oględzin, wskazując kolejne stwierdzone uszkodzenia.

Dnia 31 stycznia 2018 r. poszkodowany zwrócił powódce wynajęty pojazd zastępczy marki R. (...), wynajmując tego samego dnia kolejny pojazd zastępczy marki F. (...) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 225 zł oraz opłacie za zwrot 125 zł.

Dnia 1 grudnia 2017 r. warsztat sporządził kalkulacje naprawy uszkodzonego pojazdu, ustalając jej koszt na kwotę 13 484,91 zł.

Występował problem z dostępnością części w postaci tylnej ścianki uszkodzonego pojazdu, z uwagi na to, że auto było z rocznika 2017 . Naprawę pojazdu zakończono dnia 13 lutego 2018 r., odholowując pojazd z warsztatu na badanie techniczne.

Dowód:

- dokumenty w aktach szkody oraz nagranie rozmowy telefonicznej zapisane na płycie CD – k. 106;

- umowa najmu z dnia 9 października 2017 r. k. 15;

- zlecenie holowania z dnia 9 października 2017 r. k. 13;

- pokwitowanie k. 48;

- pełnomocnictwo k. 42;

- oświadczenie k. 43;

- druk zgłoszenia szkody k. 44-47;

- wiadomość e-mail z dnia 10 października 2018 r. k. 58;

- pismo z dnia 11 października 2017 r. k. 51;

- wiadomość e-mail z dnia 11 października 2017 r. k. 57;

- wiadomość e-mail z dnia 27 października 2017 r. k. 58;

- korespondencja e-mail z dnia 30 października 2017 r. k. 59-60, 259-261;

- wiadomość e-mail z dnia 16 listopada 2017 r. k. 61;

- zlecenie holowania z dnia 16 listopada 2017 r. k. 14;

- zlecenie naprawy k. 20;

- historia naprawy k. 21-22;

- decyzja (...) z dnia 16 listopada 2017 r. k. 28-29;

- kalkulacja naprawy z dnia 11 października 2017 r. k. 30-32;

- potwierdzenie przelewu k. 33;

- warunki naprawy k. 23;

- cesja k. 25;

- wiadomość e-mail z dnia 17 listopada 2017 r. k. 62;

- korespondencja e-mail k. 63-70;

- umowa najmu z dnia 31 stycznia 2018 r. k. 16;

- faktura VAT z dnia 13 lutego 2018 r. k. 26;

- zaświadczenie k. 27;

- kalkulacja z dna 1 grudnia 2017 r. k. 117v.-119;

- dokumentacja warsztatu k. 132-154, 188-203;

- korespondencja e-mail k. 253-257;

- zeznania świadka B. P. k. 161-164;

- zeznania świadka J. F. k. 177-182;

- zeznania świadka R. T. k. 182-183;

Dnia 14 lutego 2018 r. poszkodowany zwrócił powódce wynajęty pojazd zastępczy.

Powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT (...) z dnia 14 lutego 2018 r. na łączną kwotę 35 627,37 zł brutto z tytułu:

1.  reprezentacji w postępowaniu likwidacyjnym – 250 zł netto (307,50 zł brutto);

2.  zabezpieczenia miejsca zdarzenia- 1,5 h x 125 zł netto (230,63 brutto);

3.  oczekiwania na miejscu zdarzenia na zakończenie czynności policji- 1,5 h x 300 zł netto (553,50 zł brutto);

4.  holowania uszkodzonego pojazdu z miejsca kolizji na parking strzeżony - 400 zł brutto;

5.  parking pojazdu po kolizji w okresie od 9 października do 16 listopada 2017 r.. – 119,25 zł brutto (39 dni x 25 zł netto);

6.  podstawienia pojazdu zastępczego- 125 zł (153,75 zł brutto);

7.  najmu pojazdu zastępczego R. w okresie od 9 października 2017 r. do 31 stycznia 2018 r. – 28 290 brutto (115 dni x 200 zł netto);

8.  najmu pojazdu zastępczego F. (...) w okresie od 31 stycznia 2018 r. do 14 lutego 2018 r. – (...) brutto (14 dni x 200 zł netto);

9.  holowanie pojazdu do warsztatu- 400 zł brutto;

10.  holowanie pojazdu na badanie techniczne- 400 zł brutto;

11.  badania technicznego- 95,01 zł brutto (77,24 zł netto)

12.  odbioru pojazdu zastępczego – 153,75 zł brutto (125 zł netto).

Tego samego dnia poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył na rzecz powódki wierzytelność przysługującą mu w stosunku do ubezpieczyciela sprawcy szkody z tytułu zdarzenia z dnia 9 października 2017 r. w szczególności w zakresie należności wynikającej z faktury VAT nr (...). O czym powódka zawiadomiła ubezpieczyciela.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 31 stycznia 2018 r. k. 16;

- faktura VAT nr (...) k. 17-18;

- umowa cesji z dnia 14 lutego 2018 r. k. 11;

- zawiadomienie o cesji k. 12;

Pismem z dnia 14 lutego 2018 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty łącznej kwoty 35 627,37 zł wynikającej z faktury VAT w terminie 14 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 52;

Pozwany w odpowiedzi na wezwanie powódki decyzją z dnia 20 marca 2018 r. przyznał odszkodowanie w kwocie 1272,53 zł brutto z tytułu wystawionej na pozwaną faktury VAT. Zapłata nastąpiła w dniu 21 marca 2018 r. W decyzji pozwany uznał koszt najmu pojazdu zastępczego w kwocie 767,52 zł, przy zweryfikowanej dobowej stawce do kwoty 78 zł netto z uwagi na złożoną propozycję zorganizowania najmu pojazdu zastępczego w okresie od 9 października 2017 r. do 16 października 2017 r. (8 dni), kwotę 95,01 zł tytułem przeprowadzonego badania technicznego, kwotę 160 zł tytułem kosztów parkingu przez okres od 9 października 2017 r. do 16 października 2017 r. (8 dni), przy zweryfikowanej stawce do kwoty 20 zł, kwotę 250 zł tytułem holowania pojazdu.

W pozostałym zakresie pozwany, pomimo wezwania do zapłaty, odmówił zwrotu kosztów z f-ry VAT (...).

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 20 marca 2018 r. k. 34-36;

- potwierdzenie transakcji z dnia 21 marca 2018 r. k. 37;

Pismem z dnia 28 marca 2018 r. powódka wniosła odwołanie od decyzji.

Decyzją z dnia 17 kwietnia 2018 r. pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, odmawiając wypłaty dalszego odszkodowania.

Dowód:

- pismo z dnia 28 marca 2018 r. k. 53-56;

- decyzja (...) z dnia 17 kwietnia 2018 r. k. 38;

Decyzją z dnia 1 czerwca 2018 r na podstawie faktury VAT wystawionej przez warsztat naprawczy, pozwany przyznał dopłatę do odszkodowania stanowiącego koszt naprawy pojazdu w kwocie 7950,32 zł, którą wypłacono dnia 4 czerwca 2018 r.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 1 czerwca 2018 r. k. 39;

- faktura VAT z dnia 27 lutego 2018 r. k. 19;

- potwierdzenie przelewu z dnia 4 czerwca 2018 r. k. 40;

Uzasadniony czas naprawy uszkodzonego pojazdu marki F. (...) nr rej (...) w związku ze szkodą z dnia 9 października 2017 r. z uwzględnieniem czynności podejmowanych w postępowaniu likwidacji szkody przez ubezpieczyciela wynosił 101 dni (od 16 listopada 2017 r. do 14 lutego 2018 r.). Uzasadniony okres najmu pojazdu wynosił 128 dni począwszy od 9 października 2017 r. do 14 lutego 2018 r.

Wysokość stawek najmu pojazdu segmentu C na rynku lokalnym wynosiła: wg opcji powódki od 168 do 206 zł netto/doba, wg cennika pozwanej 108 zł netto/doba.

Wysokość stawek za usługi na lokalnym rynku i wariancie rozliczenia bezgotówkowego wynosiła:

- za dodatkowe czynności pracownika na miejscu zdarzenia w postaci zabezpieczenia miejsca kolizji- 50 zł/rbg;

- za przestój specjalistycznego pojazdu pomocy drogowej w czasie oczekiwania w gotowości na wykonanie czynności holowania 100 zł/rbg;

- za przechowywanie uszkodzonego pojazdu na parkingu sprzężonym od 16 do 27 zł netto/doba.

Wartość kompleksowej usługi holowania uszkodzonego pojazdu wraz z załadunkiem i rozładunkiem w ryczałcie miejskim wynosiła 165-352 zł brutto.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego M. M. k. 211-242, 268-271, 298-301.

Stan faktyczny w spornym zakresie Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym akt szkody na płycie CD oraz zeznań świadków. Sąd zasadniczo w całości dał wiarę tym dowodom, w szczególności brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań świadka B. P. i J. F., które pokrywały się z materiałem dokumentarnym. W zakresie zeznań świadka R. T. sąd miał na uwadze, że będąc ojcem powódki jest on bezpośrednio, tj. nie tylko zawodowo, ale i rodzinnie związany z powódką i w ocenie sądu nie można jego zeznań oceniać jako obiektywne. Stąd też uznano je w zakresie, w jakim potwierdzone zostały innymi dowodami. Sąd bazował także na pisemnej opinii biegłego sądowego, a przyjęta przez biegłego metodologia wyceny nie budziła zastrzeżeń. Biegły wykonując opinię, oparł się na dostępnym w sprawie materiale dowodowym, w sposób precyzyjny uzasadnił jej treść. W związku z zarzutami stron w opinii uzupełniającej biegły bardzo przekonywająco wyjaśnił, w jaki sposób wyliczył okres naprawy, a co za tym idzie – zasadnego najmu pojazdu zastępczego. Ustosunkowując się do uwag pozwanej w zakresie czasu naprawy, biegły skorygował błędy rachunkowe , ale przy tym jednoznacznie i logicznie wskazał na występujące problemy z dostępnością części zamiennych do pojazdu , gdyż pojazd był nowy, nietypowy, rzadki na rynku. Biegły kategorycznie podtrzymał swoje wnioski w zakresie wydłużenia procesu naprawy także w drugiej opinii uzupełniającej. Strona powodowa nie kwestionowała wartości dowodowej tego dokumentu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo jedynie.

Jego podstawę prawną stanowi przepis art. 822 § 1 i § 4 k.c. W rozpoznawanej sprawie niesporny był fakt zawarcia przez sprawcę zdarzenia umowy ubezpieczenia OC z pozwanym i zaistnienie powodującego szkodę zdarzenia, za które odpowiadała osoba ubezpieczona. Odpowiedzialność ubezpieczyciela pokrywa się z odpowiedzialnością sprawcy szkody. Strona pozwana swojej odpowiedzialności również nie kwestionowała.

Legitymacja powódki wynikała z przywołanego wyżej art. 822 § 4 k.c. oraz przelewu wierzytelności przysługującej poszkodowanej z tytułu roszczeń odszkodowawczych w związku ze zdarzeniem drogowym spowodowanym przez sprawcę ubezpieczonego od OC u pozwanego (art. 509 k.c.). Legitymacja czynna nie była przez pozwanego kwestionowana, ani w toku postępowania likwidacyjnego, w toku niniejszego procesu. Sąd w pełni podziela przy tym argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 maja 2019 r., sygnatura akt VIII Ga 94/19. Zgodnie z nim „oczywistym jest, że umowy przelewu zawierane z podmiotami świadczącymi jednocześnie usługi w zakresie najmu pojazdów zastępczych mają na celu umożliwienie dochodzenia przez wynajmującego roszczeń wobec ubezpieczycieli z pominięciem poszkodowanego.” W ocenie sądu orzekającego powyższe ma zastosowanie również do pozostałych usług świadczonych przez powódkę w związku z zaistniałą szkodą komunikacyjną, co do których poszkodowany przeniósł w drodze cesji swoje roszczenia odszkodowawcze względem pozwanego. W niniejszej sprawie nie zachodzą również podstawy do uznania umowy przelewu za nieważną. W szczególności brak jest naruszenia normy wynikającej z art. 510 § 2 k.c. Powódka była więc czynnie legitymowana do dochodzenia niniejszym pozwem roszczeń z tytułu zdarzenia z dnia 9 października 2017 r. w pojeździe należącym do B. P..

Strona pozwana zakwestionowała wysokość stawki pojazdu zastępczego, zarzucając, że za pośrednictwem współpracującej z nią wypożyczalni mogła zorganizować poszkodowanemu auto zastępczego po niższej stawce. W związku z tym wypłacona powódce kwota odszkodowania wynika ze zweryfikowanej przez pozwanego stawki dobowej najmu do kwoty 78 zł netto, będącej stawką średnią, za którą ubezpieczyciel sam zorganizowałby najem poszkodowanej. Kwestia zastosowanych stawek najmu jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 - wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych bezpośrednio po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi, co miało miejsce dzień po zdarzeniu, tj. 10 października 2017 r., wiadomością e-mail z tego samego dnia ubezpieczyciel sprawcy szkody zaproponowano upoważnionemu pracownikowi powódki (pełnomocnikowi poszkodowanego) zorganizowanie nieodpłatnego najmu pojazdu zastępczego, w formie bezgotówkowej, bez angażowania własnych środków finansowych. Ubezpieczyciel przesłał także dodatkowe dokumenty na żądanie powódki związane z organizacją najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela. W orzecznictwie dopuszcza się złożenie propozycji najmu pojazdu zastępczego pełnomocnikowi poszkodowanego w toku postępowania likwidacyjnego. Co więcej, przedstawiciel ubezpieczyciela w wiadomości e-mail z dnia 10 października 2017 r. zastrzegł zweryfikowanie stawki dla aut segmentu C, gdyby poszkodowany wynajmował lub zamierzał wynająć auto, do kwoty 78 zł netto. Powódka nie skontaktowała się ani z poszkodowanym, ani z ubezpieczycielem w przedmiocie zorganizowania (a konkretnie zamiany) poszkodowanemu innego auta zastępczego za akceptowalną przez pozwaną stawkę. Zapytanie o przesłanie umowy i regulaminu najmu, które w odpowiedzi wysłała pracownica powódki, nie ma znaczenia w sprawie. Jak wskazuje zachowanie jej upoważnionego pracownika, nawet nie zamierzała tego uczynić. Tym samym odebrała ubezpieczycielowi szansy na zorganizowanie auta zastępczego po niższej stawce dobowej. Po otrzymaniu oferty ubezpieczyciela nie dostosowała również stawki do poziomu akceptowanego przez ubezpieczyciela, kontynuowała wynajem poszkodowanemu pojazdów zastępczych po stawce dobowej 200 zł netto. Ubezpieczyciel uprzedził natomiast pełnomocnika poszkodowanej o konsekwencjach najęcia takiego auta po stawkach przekraczających limity akceptowane przez pozwaną. Pismo ubezpieczyciela w tym przedmiocie zostało skierowane do powódka dzień po rozpoczęciu najmu, a przed wystawieniem faktury za ten najem. W takich okolicznościach powódka (pełnomocnicy poszkodowanego), powinni liczyć się z tym, że pozwany nie zaakceptuje najmu pojazdu zastępczego od powódki po wyższej stawce dobowej, aniżeli wynegocjowana z asystorem pozwanej. Nie miało więc znaczenia dla rozstrzygnięcia, że stawka zastosowana przez powódkę mieściła się w przedziale stawek średniorynkowych. Przy czym zgodnie z wyliczeniami biegłego (k. 220 akt sprawy) wysokość stawek najmu pojazdu segmentu C wynosiła wg cennika pozwanego przy uwzględnieniu pakietu opcji dodatkowych 108 zł netto/doba (tj. 78 zł + 30 zł).

Nietrafny okazał się zarzut strony pozwanej w przedmiocie uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego. Na podstawie przeprowadzonego dowodu z opinii biegłego, który nie jest powiązany z żadną ze stron, sąd ustalił, że uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego wynosił 128 dni. Sąd miał na uwadze, że szkodę zgłoszono 10 października 2017 r. (k. 57), odpowiedzialność została przyjęta przez ubezpieczyciela 16 listopada 2017 r. (k. 61), oględziny dodatkowe po ujawnieniu dodatkowych uszkodzeń odbyły się 17 listopada 2017 r., a pojazd przebywał w warsztacie naprawczym 101 dni, co związane było przede wszystkim z problemem z dostępnością zamówionych części. A więc od początku tego wynajmu, czyli od dnia 9 października 2017 r. do dnia 14 lutego 2018 r., kiedy to wynajem samochodu zastępczego w istocie się zakończył. Brak przy tym dowodu na okoliczność tego, że pozwany przesłał pełnomocnikowi poszkodowanego (poszkodowanemu) kosztorys naprawy z dnia 11 października 2017 r. (k. 29). Pozwany w toku likwidacji szkody uwzględnił natomiast 8 dni najmu wg stawki 78 zł netto. W związku z powyższym w ocenie sądu pierwsze 3 doby najmu w okresie 9-11 października 2017 r. powinny być uwzględnione po stawce powódki , tj. 3 x 246 zł brutto (200 zł netto). Iloczyn tych kwot wynosi 738 zł. Poszkodowany wynajął pojazd w dniu zdarzenia w godzinach wieczornych, szkodę zgłoszono dnia następnego, propozycja najmu od pozwanego złożona została również 10 października 2017 r., a więc hipotetycznie poszkodowany mógł zamienić pojazdy – odstawić pojazd wynajmowany od powódki dnia 11 października 2017 r. Natomiast kolejne 125 dni w okresie od 12 października 2017 r. do 14 lutego 2018 r. - wg stawki 108 zł brutto, za jaką pozwany mógł zapewnić poszkodowanemu pojazd zastępczy, skoro powódka nie dostosowała swojej stawki do akceptowalnej przez ubezpieczyciela. Iloczyn tych kwot wynosi 13.500 zł. Wprawdzie faktura powódki opiewała ogółem na 129 dni najmu, ale konieczność zamiany wynajmowanych pojazdów w trakcie trwania najmu i tym samym zdublowanie doby najmu 31 stycznia 2018 r. nie może w ocenie sądu obciążać ubezpieczyciela. Tym samym z tego tytułu zasądzeniu podlegała kwota 13.470,58 zł, przy uwzględnieniu dotychczas wypłaconego odszkodowania w kwocie 767,52 zł (738 zł + 13.500 zł = 14.238 zł; 14.238 zł – 767,52 zł = 13.470,58 zł).

Zgodnie z poczynionymi ustaleniami poszkodowany po zdarzeniu z pracownikiem powódki udał się do siedziby powódki w celu wynajęcia pojazdu zastępczego. Wobec czego wydatek na podstawienie pojazdu przez powódkę w kwocie 79,95 zł brutto jest niezasadny. Na uwzględnienie zasługiwało natomiast roszczenie o zapłatę kwoty 79,95 zł brutto tytułem odbioru pojazdu zastępczego. Poszkodowany bowiem odstawił pojazd po zakończeniu najmu nie do siedziby powódki, a do warsztatu, skąd odebrał naprawiony samochód, co generowało koszty odbioru wynajętego mu pojazdu.

Następnym elementem roszczenia powódki zasługującym częściowo na uwzględnienie jest koszt związany z parkowaniem uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym. Koszt parkowania pojazdu poszkodowanego na parkingu strzeżonym został zredukowany przez powódkę na potrzeby niniejszego postępowania do kwoty 25 zł netto za dobę. Pozwana kwestionując przyjętą przez powódkę dobową stawkę, negowała potrzebę parkowania pojazdu poszkodowanego na strzeżonym parkingu ponad uznane 8 dni po stawce 20 zł brutto za dobę. Sąd nie podziela zarzutu pozwanej w przedmiocie konieczności przechowania pojazdu na strzeżonym parkingu. Uszkodzony pojazd przebywał na parkingu aż do przyjęcia odpowiedzialności przez ubezpieczyciela i odholowania pojazdu do warsztatu. Poszkodowany nie miał możliwości parkowania swojego pojazdu, zważywszy na uszkodzenia, które wykluczały go z ruchu drogowego. Sąd uznał zatem cały okres parkowania wynoszący 39 dni od 7 października 2017 r. do 16 listopada 2017 r., kiedy to pozwana przyjęła swoją odpowiedzialność, a następnie pojazd odholowano do warsztatu. Okres parkowania wyniósł zatem 39 dni i był on uzasadniony. Zgodnie natomiast z wyliczeniami biegłego sądowego średnia stawka dobowa parkowania pojazdu na parkingu strzeżonym wynosi max. 27 zł brutto. Tym samym zasadne koszty z tytułu parkowania wynosiły 1053 zł (tj. 27 zł x 39 dni). Przy uwzględnieniu wypłaconej przez ubezpieczyciela kwoty 160 zł zasądzeniu z tego tytułu podlegała kwota 893 zł (tj. 1053 zł – 160 zł = 893 zł).

W ocenie sądu powódka wykazała wykonanie usługi pozostałych 2 holowań na lawecie i zasadność wykonania tej usługi. Drugie holowanie pojazdu, którego nie uznała pozwana, miało miejsce z parkingu do warsztatu, a okoliczność ta wynika m.in. z dokumentu zlecenia naprawy, iż „pojazd dostarczono na lawecie” (k. 20 akt sprawy). Trzecie holowanie miało miejsce z warsztatu do stacji kontroli pojazdów po przeprowadzonej naprawie. Było ono uzasadnione okolicznością zatrzymania dowodu rejestracyjnego pojazdu przez Policję i koniecznością uzyskania badania technicznego pokolizyjnego, które warunkowało dopuszczenie pojazdu do ruchu. Powódka zredukowała stawkę do 325 zł netto, pozwana wypłaciła w kwocie 250 zł brutto, a zgodnie z wyliczeniami biegłego max. stawka za jedno holowanie wynosiła 352 zł brutto. Tym samym zasadny koszt trzech holowań wynosił 1056 zł (tj. 3 x 352 zł brutto) , a skoro pozwany wypłacił 250 zł, to uwzględnieniu podlegała różnica w kwocie 806 zł (tj. (...) – 250 zł = 806 zł).

Podsumowując, z dochodzonego pozwem roszczenia uwzględnieniu tytułem niewypłaconego dotychczas odszkodowania podlegała łączna kwota 15.249,43 zł, na którą składają się kwoty: 79,95 zł stanowiąca koszt odbioru pojazdu zastępczego, kwota 806 zł tytułem dopłaty do kosztów holowania, kwota 893 zł tytułem dopłaty do kosztów parkowania pojazdu oraz kwota 13.470,48 zł tytułem dopłaty do kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Odsetki od tej kwoty należą się za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 481 k.c.), a termin spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń wynika z art. 817 § 1 i 2 k.c. Przy czym dalej idące powództwo w zakresie odszkodowania za najem pojazdu, kosztów parkowania, holowania, podstawienia pojazdu zastępczego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stąd orzeczono jak w punkcie I wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

W zakresie kosztów reprezentacji poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym nie wykazano zasadności ich poniesienia (art. 6 k.c.). Poszkodowany jest osobą dorosłą, o pełnej zdolności do czynności prawnych. Nie doznał uszczerbku na zdrowiu w kolizji drogowej. Nie było przeszkód faktycznych, ani prawnych, aby B. P. samodzielnie zgłosił szkodę i działał w postępowaniu likwidacyjnym. Powódka nie wykazała potrzeby czy też celowości reprezentowania poszkodowanego przed ubezpieczycielem, niezależnie od tego, że sama miała oczywisty interes w świadczeniu pozostałych usług rzecz poszkodowanego. Ostatecznie też uzyskała wymierną korzyść majątkową w postaci wypłaconej bezspornej części odszkodowania.

Powódka nie wykazała także kosztów przestoju pojazdu pomocy drogowej oraz kosztów zabezpieczenia miejsca zdarzenia. Zgodnie z ustaleniami laweta powódki przyjechała po opuszczenia miejsca zdarzenia przez Policję, nie było potrzeby oczekiwania na przyjazd funkcjonariuszy. Powódka nie wykazała również, aby w szczególny sposób zabezpieczyła miejsce zdarzenia.

Mając to na uwadze, powództwo w pozostałym zakresie oddalono, o czym orzeczono jak w punkcie II wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c., mając na uwadze, że powódka wygrała proces w 45 %, a pozwany utrzymał się z obroną w 55 %.

Powódka poniosła koszty na poziomie 6035,04 zł, na które składają się 1711 zł opłaty od pozwu, 3600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego adekwatnie do w.p.s. w myśl rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, 707,04 zł tytułem wydatku na wynagrodzenie biegłego i 17 zł opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, z czego 45 % zł to 2716 zł. Pozwana poniosła koszty wynagrodzenia radcy prawnego w kwocie 3600 zł oraz wydatek na wynagrodzenie biegłego 707,04 zł, które zamknęły się kwotą 4307,04 zł, a 55 % z tej kwoty wynosi 2369 zł. Po skompensowaniu tych kwot Sąd zasądził w punkcie III wyroku od pozwanej na rzecz powódki kwotę 347 zł ( (...) - 2369 zł).

W pkt IV Sąd zwrócił stronom niewykorzystane zaliczki w kwotach po 92,96 zł, przy uwzględnieniu, że na wynagrodzenie biegłego wydatkowano ogółem 1414,08 zł i zostało pokryte po połowie z uiszczonych przez nie zaliczek w kwotach po 800 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)