Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, V Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Joanna Kasicka

Protokolant: Beata Tarańczuk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach:14.05.2018 r., 1.08.2018 r., 15.10.2018 r., 3.12.2018 r., 25.02.2019 r., 1.04.2019 r., 8.05.2019 r.,

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin – Niebuszewo w Szczecinie Beaty Skucińskiej - Velijković

sprawy

D. K. (1), urodzonego w dniu (...) w S., syna B. i K.

oraz sprawy

M. L. (1), urodzonego w dniu (...) w S., syna B. i J. z domu P.

oskarżonych o to, że:

w dniu 13 sierpnia 2015 r. w S. działając wspólnie i w porozumieniu, stosując przemoc wobec D. H. w postaci kopnięcia w piszczel, a następnie kierując wobec niego groźbę bezprawną uszkodzenia mienia oraz uszkodzenia ciała, zmuszał pokrzywdzonego D. H. do określonego zachowania w postaci wypowiedzenia słów "chał chał"

tj. o czyn z art. 191 § 1 kk

przy czym M. L. (1) czynu tego dokonał będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód z dnia 20 września 2012 r., sygn. akt V K 640/12 za czyn z art. 280 § 1 kk i art. 158 § 1 kk objętym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 29 października 2013 r. którym skazano go na karę 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 19 kwietnia 2012 r. do 19 grudnia 2013 r.,

tj. o czyn z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

I.  D. K. (1) i M. L. (1) uznaje za winnych popełnienia zarzucanego im czynu i za przestępstwo to, na podstawie art.191§1 kk, wymierza D. K. (1) karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a M. L. (1) karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności

II.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary zalicza D. K. (1) i M. L. (1) okres ich rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, D. K. (1) w dniu 13.08.2015 roku, godz. 5:45 do godz. 19:30, a M. L. (1) w dniu 13.08.2015 roku, godz. 5:45 do godz. 10:15.

III.  przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. O. kwotę (...),72 brutto (dwa tysiące sto sześćdziesiąt dziewięć złotych i siedemdziesiąt dwa grosze) tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu D. K. (2) z urzędu

IV.  na podstawie art. 627 kpk i art.2 ust.1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe wywołane sprawą każdego z nich, w tym od D. K. (1) 120 (sto dwadzieścia) złotych, a od M. L. (1) 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.

VK 1025/17

UZASADNIENIE

W nocy 13 sierpnia 2015 r. pomiędzy godziną 2.00 a 3.00 D. H. spotkał przy Pl. (...) w S. dwóch nieznanych mu wcześniej mężczyzn. Jeden z nich, jak się później okazało M. L. (1), ubrany był w czerwony podkoszulek z krótkim rękawem i jeansowe spodnie. Drugi zaś, D. K. (1), miał na sobie spodnie i bluzę w kolorze czarnym z napisami o treści (...). D. H. zaproponował mężczyzną wspólne wypicie nalewki, którą posiadał przy sobie. Mężczyźni zgodzili się na spożywanie z nim alkoholu, ale postanowili zakupić własny. Po wyjściu ze sklepu monopolowego wszyscy razem udali się na podwórko przy ul. (...). Wejście na to podwórze było zamknięte bramką, która ustąpiła po tym, jak kopną w nią M. L. (1). Tam mężczyźni usiedli na schodach prowadzących do najbliższego wejścia do budynku i spożywali przyniesiony alkohol, a dodatkowo pokrzywdzony zabawiał nowych kolegów rozmową i grą na gitarze, którą miał ze sobą. Siedzących mężczyzn z okna mieszkania widział M. M.. W trakcie libacji D. K. (1) wyśmiewał tuleje w uszach D. H., a nadto używając wulgarnych słów zagroził, że zepsuje jego gitarę. D. H. początkowo nie reagował na wypowiedzi oskarżonego. Pomimo tego D. K. (1) ponowił groźmy mówiąc do pokrzywdzonego, że nadaje się do wywiezienia do lasu. Do gróźb tych przyłączył się wówczas M. L. (1) informując pokrzywdzonego, że w sprawie jego wywiezienia zadzwonił już po busa. M. M. widział, że pomiędzy mężczyznami doszło do sprzeczki, nie słyszał jednak wypowiadanych słów. W trakcie opisywanego zajścia M. L. (1) machał pałką teleskopową demonstrując ją w ten sposób pokrzywdzonemu i przytakiwał potwierdzając w ten sposób słowa współoskarżonego. Następnie D. K. (1) zażądał od D. H., aby ten wypowiedział słowa „chał, chał”, bo jeśli tego nie uczyni, to oskarżony zniszczy jego gitarę. Ponieważ wypowiedź ta nie spotkała się z żadną reakcją ze strony pokrzywdzonego, D. K. (1) wstał i ponowił swoje polecenie kopiąc przy tym lekko swoją lewą stopą w lewą piszczel pokrzywdzonego. Ponieważ pokrzywdzony bał się, że oskarżeni spełnią swoje groźby i zniszczą mu gitarę, wykonał ich polecenie i wypowiedział słowa, których żądali. Następnie D. K. (1) chwycił leżący obok kamień i grożąc jego użyciem zażądał, aby D. H. coś jeszcze powiedział. M. L. (1) zapytał wówczas pokrzywdzonego, czy w trzymanym na kolanach plecaku ma klucz, a D. K. (1) próbował mu ten plecak wyrwać, a następnie włożył rękę do jego wnętrza i wyjął słuchawki do telefonu marki P. wartości 40 zł. oraz próbował wyciągnąć ładowarkę do telefonu wartości 20 zł., ale w trakcie jej wyciągania urwał się kabel i oskarżony wyciągnął tylko ten kabel powodując tym samym uszkodzenie ładowarki. Następnie oskarżeni stanęli nad D. H. i uprzedzili go, żeby był cicho. Ponieważ pokrzywdzony bał się, że negatywne zachowanie oskarżonych wobec jego osoby może przybrać na sile, zabrał gitarę i zaczął uciekać. W pogoń za nim ruszył M. L. (1). M. M. widział uciekającego i goniących go dwóch mężczyzn. D. H. wszedł pod zaparkowany samochód, a po upływie około 30 minut wrócił na miejsce zdarzenia celem odnalezienia słuchawek. W miejscu zajścia słuchawek nie odnalazł, ale zauważył D. K. (1), o czym bezzwłocznie zawiadomił policję. M. M. zauważył, że po pięciu minutach od pościgu na podwórze wróciło dwóch mężczyzn, którzy zabrali pozostawione przez siebie butelki po piwie. Zwrócił wtedy uwagę również na leżący obok kamień w kształcie kostki brukowej.

Interwencję podjęły dwa patrole zmotoryzowane w składzie (...) oraz w składzie (...). W trakcie rozmowy z D. H. R. W. wyczuł od niego woń alkoholu. Pokrzywdzony zrelacjonował przybyłym przebieg zdarzenia i nie uskarżał się przy tym na żadne dolegliwości, nie wskazywał na obrażenia ciała. W trakcie penetracji przyległego terenu, na ul. (...) zauważył mężczyznę ubranego w koszulkę koloru czerwonego, którego wskazał policjantom jako jednego ze sprawców. Po wylegitymowaniu mężczyzną tym okazał się M. L. (1). Na skutek działań podjętych przez drugi patrol policji zatrzymany został również D. K. (1).

dowód: zeznania D. H. k.208-209, 351-352

zeznania M. M. k.206-207, 210v.-211, 340

zeznania R. W. k.204-205, 338

zeznania A. M. k.340

kopie notatników służbowych funkcjonariuszy policji k.268-274

zatrzymanie M. L. (1) k.32

zatrzymanie D. K. (1) k.31

W chwili zatrzymania M. L. (1) był w stanie nietrzeźwości 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a D. K. (1) 0, 52 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Natomiast stan nietrzeźwości D. H. wynosił 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

dowód: zeznania R. W. k.338-339

badanie stanu trzeźwości M. L. k.10

badanie stanu trzeźwości D. K. k.11

kopie notatników służbowych funkcjonariuszy policji k.268-274

W trakcie oględzin miejsca zdarzenia funkcjonariusze policji zabezpieczyli kabel do ładowarki.

dowód: oględziny miejsca zdarzenia k.15-16

D. K. (1) w chwili czynu nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynu i kierowania swoim postępowaniem. W czasie popełnienia zarzucanego mu czynu był w stanie upojenia alkoholowego, którego skutki mógł i powinien przewidzieć.

dowód: opinia sądowo – psychiatryczna k.159-162

D. K. (1) pracuje na terenie Holandii jako operator wózków widłowych. Za wykonywaną pracę uzyskuje wynagrodzenie w wysokości 5000 zł. Oskarżony ma na utrzymaniu córkę oraz konkubinę i dwoje jej dzieci.

D. K. (1) w przeszłości był wielokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, za przestępstwa z art.190§1 kk i 158§1 kk.

dowód: dane osobopoznawcze k.298

dane o karalności k.307-309

odpisy wyroków k.75-76, 80-80a, 81, 82, 87, 89, 90, 91, 92-93

D. K. (1) przesłuchany w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że nie groził pokrzywdzonemu, może go wyzywał, bo po alkoholu różne rzeczy mówi. Oskarżony nie zmuszał pokrzywdzonego, by szczekał jak pies.

Przesłuchany przed sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dacie zdarzenia był pod wpływem alkoholu. Pokrzywdzonego spotkał na pl. (...) i on też był pod wpływem alkoholu. Pokrzywdzony chciał, aby D. K. (1) dał mu brakujące pieniądze na piwo. Oskarżony nie pamięta jednak, czy przekazał mu pieniądze. Następnie każdy z nich poszedł w swoją stronę. D. K. (1) nie kojarzy osoby o danych M. L. (1), ani osoby o danych D. H..

/wyjaśnienia D. K. (1) k.119-120, 299/

Jeszcze w postępowaniu przygotowawczym M. L. (1) wskazał, że utrzymuje się z prac dorywczych w budownictwie i z tego tytułu osiąga dochód w wysokości około 3500 zł. Natomiast nie ma osób, które byłyby na jego utrzymaniu. M. L. (1) był karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin P. i Zachód z dnia 20 września 2012 r., sygn.. akt VK 640/12 za przestępstwo z art.280§1 kk i art.158§1 kk, objętym następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 29 października 2013 r., którym skazano go na karę 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył m. in. w okresie od 19 kwietnia 2012 r. do 19 grudnia 2013 r.

dowód: dane osobopoznawcze k.124

dane o karalności k.310-312

odpisy wyroków k.78-79, 83-84, 85

M. L. (1) przesłuchany w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że kiedy był w okolicach pl. (...) podszedł do niego nieznany mężczyzna i zapytał o piwo. Kiedy oskarżony powiedział, że nie ma ruszył w kierunku pl. (...), gdzie został zatrzymany przez policję. Tej nocy nikt nie zaproponował M. L. (1) wspólnego spożywania alkoholu, a on sam nie miał ze sobą pałki teleskopowej.

M. L. (1) nie składał wyjaśnień w postępowaniu sądowym, albowiem nie stawił się na rozprawę

/wyjaśnienia M. L. (1) k.124-126/

Stan faktyczny w niniejszej sprawie sąd ustalił w oparciu o zeznania D. H., zeznania M. M., R. W. i A. M., a także o dowody z dokumentów w postaci: kopii notatników służbowych funkcjonariuszy policji, zatrzymanie M. L. (1), zatrzymanie D. K. (1), badanie stanu trzeźwości M. L., badanie stanu trzeźwości D. K., opinię sądowo – psychiatryczną, dane o karalności, odpisy wyroków. Wszystkie te dowody są zbieżne ze sobą, wzajemnie się uzupełniają i tworzą logiczną całość. Na ich podstawie można odtworzyć przebieg zdarzenia.

Dowody z dokumentów zostały wytworzone przez uprawnione do tego podmioty i jako takie zasługują na przymiot wiarygodności. Również oskarżeni nie podnosili okoliczności, które wskazywałyby na ich niewiarygodność.

Jeśli chodzi o opinię biegłych lekarzy psychiatrów, to jest ona pełna, jasna, nie zawiera wewnętrznych sprzeczności i jako taka zasługuje w pełni na wiarygodność.

Sąd zauważył pewne rozbieżności w zeznaniach pokrzywdzonego złożonych w postępowaniu przygotowawczym i w postępowaniu sądowym. Sam pokrzywdzony wskazał również, że zeznając w postępowaniu przygotowawczym wiernie odtworzył przebieg zdarzenia. Natomiast składając zeznania przed sądem pewnych szczegółów dobrze nie pamiętał, albowiem przesłuchanie przed sądem odbyło się po upływie ponad 4 lat od daty czynu. Warto w tym miejscu również podkreślić, że pokrzywdzony nie złożył wniosku o ściganie oskarżonych za czyn z art.190§1 kk wymierzony przeciwko niemu. Już przed sądem wyjaśnił, że samo zatrzymanie oskarżonych przez policję z możliwością pozbawienia wolności na 48 godzin, w jego ocenie, stanowiło dla oskarżonych wystarczającą karę. Pokrzywdzony składając zeznania w postępowaniu przygotowawczym, a tym bardziej w postępowaniu sądowym, nie działał z chęci zemsty, czy też ukarania oskarżonych za czyn, który nie miał miejsca. Co istotne w chwili czynu stan nietrzeźwości pokrzywdzonego nie był znaczny (0,25 mg/l), a stan nietrzeźwości D. K. (1) (0, 52 mg/l) był ponad dwukrotnie wyższy od stanu nietrzeźwości pokrzywdzonego. Natomiast stan nietrzeźwości M. L. (1) wynosił niespełna dwa razy tyle co stan nietrzeźwości D. H.. Zresztą zeznania pokrzywdzonego korespondują z pozostałym materiałem dowodowym, a przede wszystkim z zeznaniami M. M., który nie był w żaden sposób zaangażowany w sprawę, i który nie był zainteresowany jej rozstrzygnięciem. Wprawdzie świadek ten nie widział przebiegu całego zdarzenia i nie słyszał słów wypowiadanych przez jego uczestników, ale treść jego zeznań w pełni koresponduje z treścią zeznań D. H.. Jest to istotne nie tylko dla rzetelnego odtworzenia przebiegu zdarzenia, ale przede wszystkim dla oceny wiarygodności zeznań pokrzywdzonego. Tak samo, jak dla oceny wiarygodności zeznań D. H. istotne są zeznania R. W. i A. M.. To tym funkcjonariuszom policji D. H. na „gorąco” zreferował zdarzenie, a treść zeznań tych świadków co do tego referatu koreluje z treścią zeznań złożonych przez pokrzywdzonego.

Zdaniem Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie na wiarę w pełni zasługują zeznania R. W. i A. M., które są stanowcze, konsekwentne, logiczne i korespondują z pozostałym materiałem dowodowym. Policjanci ci nie mają żadnego powodu do bezpodstawnego obciążania oskarżonego, zaś zdarzenie dotyczyło wykonywanych przez nich obowiązków służbowych.

Zeznania W. K. (1) i W. K. (2) choć wiarygodne, to niczego istotnego do sprawy nie wniosły.

Już tylko dopełniając omawianie postępowania dowodowego warto zwrócić uwagę, że w trakcie oględzin miejsca zdarzenia funkcjonariusze policji ujawnili kabel, o którym zeznawał D. H..

Tym samym sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonych, albowiem nie przystają one do tak zgromadzonego materiału dowodowego. Warto jeszcze zwrócić uwagę na wewnętrzną sprzeczność w wyjaśnieniach samego D. K. (1), który w postępowaniu przygotowawczym wskazał, że nie groził pokrzywdzonemu, nie kazał mu szczekać, być może używał wobec niego wulgarnych słów. Natomiast w postępowaniu sądowym wyjaśnił, że po krótkiej wymianie zdań sprowadzającej się do żądania pokrzywdzonego wydania drobnej kwoty pieniędzy, każdy z nich poszedł w swoją stron.

W ocenie sądu zachowanie D. K. (1) i M. L. (1) polegające na kopnięciu D. H. w piszczel, grożeniu mu uszkodzeniem mienia (gitary), czy też uszkodzeniem ciała w celu wymuszenia na nim zachowania charakterystycznego dla zwierząt, a konkretnie psów, wyczerpało znamiona przestępstwa z art.191§1 kk.

Sąd nie dostrzegł okoliczności wyłączających winę oskarżonych lub bezprawność ich czynu, a karę kształtował na zasadach określonych w art. 53 kk.

Jako okoliczność obciążającą i to zarówno D. K. (1), jak i M. L. (1) sąd wziął pod uwagę dotychczasową ich karalność, w tym za przestępstwa podobne, a w stosunku do M. L. (1) w szczególności, iż zarzucanego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa. Na wymiar kary miał wpływ również znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonych, a także motywy działania sprawców. Kazanie pokrzywdzonemu „zaszczekania”, naśladowania głosu psa, nie było niczym innym niż działaniem w celu jego poniżenia.

Jako okoliczność łagodzącą sąd poczytał, iż nie utrudniali oni prowadzonego postępowania sądowego.

Na podstawie powyższych okoliczności sąd uznał, że kara 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzona wobec D. K. (1) i kara 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona względem M. L. (1), będzie adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu i spełni wymogi prewencji zarówno wobec oskarżonych jak i w odczuciu społeczeństwa. Sąd nie mógł warunkowo zawiesić wykonania tych kar pozbawienia wolności, albowiem byłoby to niewystarczające dla osiągnięcia wobec nich celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary sąd zaliczył D. K. (1) i M. L. (1) okres ich rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, D. K. (1) w dniu 13.08.2015 roku, godz. 5:45 do godz. 19:30, a M. L. (1) w dniu 13.08.2015 roku, godz. 5:45 do godz. 10:15.

Nadto sąd przyznał od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. O. kwotę (...),72 brutto (dwa tysiące sto sześćdziesiąt dziewięć złotych i siedemdziesiąt dwa grosze) tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu D. K. (2) z urzędu, a na podstawie art. 627 kpk i art.2 ust.1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe wywołane sprawą każdego z nich, w tym od D. K. (1) 120 (sto dwadzieścia) złotych, a od M. L. (1) 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.