Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia, 24 września 2025 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Sebastian Otto

Protokolant: sekretarz sądowy Agnieszka Brutkowska

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2025r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczona odpowiedzialnością spółki komandytowej w S.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 1 817 zł (tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt III C 118/25

UZASADNIENIE

wyroku z 24.09.2025r.

w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 11 marca 2025 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa w S. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 5 873,25 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 maja 2022 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powódka podniosła, że 4 marca 2022 r. doszło do szkody w należącym do E. M. pojeździe marki A. (...). Pozwany ubezpieczyciel udzielał sprawcy szkody ochrony ubezpieczeniowej w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z ruchem pojazdu mechanicznego. Poszkodowana, na podstawie umowy zawartej z powódką, w okresie od 4 marca 2022 r. do 8 kwietnia 2022 r. (36 dni), korzystała z pojazdu zastępczego. Stawka dobowa najmu wynosiła 200 zł netto. W dniu 12 kwietnia 2022 r. wystawiono fakturę dokumentującą koszty najmu na kwotę 8 856 zł brutto (36 dni x 200 zł x 23%). Pozwany wypłacił z tego tytułu kwotę 2 982,75 zł, przyjmując 25 dni uzasadnionego okresu najmu i stawkę dobową w kwocie 97 zł netto. W ocenie strony powodowej brak podstaw do zastosowania stawki w kwocie 97 zł netto, ponieważ poszkodowana była zainteresowana najmem pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, jednakże ubezpieczyciel, pomimo wezwania, nie udostępnił takiego pojazdu. Do zapłaty pozostała zatem kwota 5 873,25 zł. Powód domaga się zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia roszczenia o zapłatę kosztów najmu pojazdu zastępczego. Dochodzoną pozwem wierzytelność powód nabył na podstawie umowy z dnia 8 kwietnia 2022 r.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany przyznał, że ponosi odpowiedzialność za szkodę, a także że wypłacił świadczenie z tytułu najmu pojazdu zastępczego we wskazanej w pozwie kwocie. Podniósł natomiast zarzut spełnienia świadczenia z powyższego tytułu w pełnej wysokości. Pozwany poinformował poszkodowaną o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego za stawkę dobową w wysokości 97 zł oraz o skutkach nieskorzystania z tej oferty, a zatem brak podstaw do stosowania wyższej stawki dobowej. Uzasadniony okres naprawy pojazdu wynosił 25 dni i tym samym najem pojazdu zastępczego był uzasadniony tylko w tym okresie.

Powód podtrzymał żądanie pozwu.

Ustalenia faktyczne:

Na skutek kolizji dnia 4 marca 2022 r. doszło do szkody w pojeździe marki A. (...) należącym do E. M..

Sprawca szkody legitymował się umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z ruchem pojazdu mechanicznego w (...) Spółce Akcyjnej w W.

Niesporne.

Po kolizji poszkodowana zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi telefonicznie i została poinformowana, że zgłoszenie zostało przyjęte i powinna czekać na kontakt ze strony ubezpieczyciela. Podczas rozmowy poinformowano ją o możliwości najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela.

Poszkodowana nie kontaktowała się już z ubezpieczycielem, a z uwagi na fakt, że ubezpieczyciel się z nią nie skontaktował, zgłosiła się do powoda. Udzieliła powodowi pełnomocnictwa do zgłoszenia szkody i reprezentowania jej w postępowaniu likwidacyjnym.

Poszkodowana potrzebowała pojazdu w calach prywatnych, a zatem 4 marca 2022 r. poszkodowana zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką Komandytową w S. umowę najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego. Dobowa stawka najmu wynosiła 200 zł netto.

Pojazd został podstawiony tego samego dnia w ciągu około 2 godzin od nawiązania kontaktu z powodem.

Poszkodowana zdawała sobie sprawę z tego, że zapłata za najem nastąpi w drodze przelewu wierzytelności przysługującej jej z tego tytułu w stosunku do ubezpieczyciela.

Dowód:

- umowa najmu pojazdu zastępczego k. 14 - 15,

- ogólne warunki najmu pojazdu zastępczego k. 16 – 17,

- zeznania świadka E. M. k. 91.

7 marca 2022 r. powód, działając w imieniu poszkodowanej jako jej pełnomocnik, zgłosił szkodę w pojeździe.

Ubezpieczyciel poinformował poszkodowaną o przyjęciu zgłoszenia szkody oraz że proponuje zorganizowanie najmu pojazdu zastępczego za stawkę dobową w wysokości 97 zł netto. W celu skorzystania z oferty należy skontaktować się z infolinia pod podanym numerem telefonu. W przypadku skorzystania z oferty innego podmiotu za wyższą stawkę dobową, wysokość odszkodowania zostanie ustalona przy uwzględnieniu stawki w kwocie 97 zł netto.

Dowód:

- zgłoszenie szkody k. 55,

- informacja o przyjęciu zgłoszenia szkody k. 56 – 57.

11 marca 2022 r. powód, w związku z przesłaniem informacji o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego, zwrócił się do ubezpieczyciela e – mailowo o przesłanie wszelkich dokumentów z którymi poszkodowany musi się zapoznać przed skorzystaniem z oferty lub o wskazanie konkretnej wypożyczalni celem zapoznania się z warunkami oferty, bądź o kontakt ze strony tej wypożyczalni pod wskazanym numerem telefonu.

17 marca 2022 r. ubezpieczyciel poinformował, że jest gotowy zorganizować poszkodowanej nieodpłatny najem pojazdu zastępczego, bez kosztów podstawienia i odbioru, bez kaucji, na niezbędny czas dokonania naprawy pojazdu. Pojazd zostanie podstawiony do wskazanego przez poszkodowaną miejsca bez kosztów dodatkowych, najpóźniej następnego dnia po zgłoszeniu takiej informacji na infolinii pod wskazanym numerem telefonu.

17 marca 2022 r. powód zwrócił się do ubezpieczyciela e – mailowo o podstawienie pojazdu, z zastrzeżeniem, że „musi to być automat oraz zniesiony udział własny w szkodach”.

Dowód:

- wiadomość e – mailowa k. 30,

- wiadomości e – mailowe z dnia 17.03.2022 r. k. 31 – 32.

Poszkodowana nie interesowała się rozmowami powoda z ubezpieczycielem odnośnie warunków, na jakich ubezpieczyciel byłby w stanie wynająć jej pojazd zastępczy. Wie jedynie, że ubezpieczyciel nie nawiązał z powodem kontaktu w tej sprawie.

Dowód:

- zeznania świadka E. M. k. 91.

22 marca 2022 r. ubezpieczyciel poinformował, że wysokość szkody ustalana jest na podstawie różnicy pomiędzy wartością pojazdu sprzed szkody oraz jego wartością po kolizji.

Dowód:

- wiadomość e – mailowa z dnia 22.03.2022 r. k. 34 – 35,

Wiadomość e – mailowa k. 61,

- oferty zakupu k. 62 – 63.

- wycena pojazdu k. 36 – 40.

Odszkodowanie w kwocie 9 500 zł wypłacono poszkodowanej 1 kwietnia 2022 r.

Dowód:

- potwierdzenie operacji k. 41.

E. M. użytkowała pojazd zastępczy do dnia 8 kwietnia 2025 r. Pojazd służył jej do użytku prywatnego.

Dowód:

- zeznania świadka E. M. k.

- oświadczenie poszkodowanej k. 42.

8 kwietnia 2025 r. poszkodowana przelała na powoda wierzytelność z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności k. 13.

12 kwietnia 2025 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 8 856 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- faktura k. 18.

Pismem z dnia 12 kwietnia 2022 r. powód zgłosiła pozwanemu ubezpieczycielowi szkodę z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 8 856 zł.

Dowód:

- zgłoszenie szkody k. 19 - 20.

Ubezpieczyciel przyznał świadczenie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 2 982,75 zł. Ubezpieczyciel uznał za uzasadniony okres 25 dni naprawy pojazdu, tj. od dnia zawarcia umowy najmu (4 marca 2022 r.) do dnia przekazania informacji kwalifikacji szkody jako całkowitej (22 marca 2022 r.), plus kolejne 7 dni na zagospodarowanie pozostałości pojazdu oraz stawkę dobową w kwocie 97 zł netto, ponieważ zgodnie z przekazaną poszkodowanej informacją, możliwy był najem pojazdu zastępczego po ww. stawce za pośrednictwem ubezpieczyciela.

Dowód:

- decyzja z dnia 19.04.2022 r. k. 49 – 51, k. 21 - 23.

Pomimo wezwania do zapłaty, ubezpieczyciel nie uzupełnił odszkodowania.

Dowód:

- wiadomość e – mailowa z dnia 06.05.2022 r. k. 24,

- pismo z dnia 01.06.2022 r. k. 25 – 27.

Rozważania prawne:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowią przepisy art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (teks jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 473 ze zmianami) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c.

Przepis art. 822 § 1 i 2 k.c. stanowi, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (§ 1 ). Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie natomiast z przepisem art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Stosownie zaś do treści przepisu art. 436 § 1 k.c. odpowiedzialność przewidzianą w przepisie art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny. Przepis art. 415 k.c. stanowi natomiast, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Niesporne było pomiędzy stronami, ze pozwany ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą w pojeździe należącym do E. M. oraz że szkoda ta obejmuje również i koszt najmu pojazdu zastępczego.

Spór dotyczył natomiast wysokości stawki najmu pojazdu zastępczego oraz uzasadnionego okresu jego najmu.

Nie było sporu co do tego, że szkoda w pojeździe miała charakter szkody całkowitej, a zatem uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego wyznacza data zawiadomienia o rozliczeniu szkody jako całkowitej, plus dodatkowe 7 dni na zagospodarowanie pozostałości pojazdu. Uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego obejmuje zatem okres od 4 marca 2022 r. do 22 marca 2022 r. plus 7 dni, czyli do 29 marca 2022 r. Okres ten wynosi 25 dni.

Strona powodowa nie wykazała natomiast, aby uzasadnione było ustalenia odszkodowania przy uwzględnieniu stawki dobowej najmu w kwocie przekraczającej 97 zł netto.

Na wstępie wskazać należy, że świadczenie ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia majątkowego ma charakter odszkodowawczy i ta funkcja kompensacyjna determinuje podstawową treść pojęciową, zakres i poziom odszkodowania. Odpowiedzialność natomiast zakładu ubezpieczeń jest szczególną postacią odpowiedzialności cywilnej, a prawo ubezpieczeń majątkowych jest częścią prawa odszkodowawczego. Pojęcie szkody w ubezpieczeniach jest zatem takie samo jak w innych działach prawa odszkodowawczego, zasada odszkodowania nie może być bowiem traktowana w oderwaniu od ogólnych zasad odszkodowawczych, które znalazły wyraz i zostały uregulowanie w kodeksie cywilnym. Dotyczy to samych pojęć szkody i odszkodowania. Wskazać przy tym należy, że zakład ubezpieczeń obowiązany jest do naprawienia szkody tylko w formie wypłaty odpowiedniej sumy pieniężnej, nie zaś wedle wyboru poszkodowanego także przez przywrócenie stanu poprzedniego, co wyłącza stosowanie w tych okolicznościach art. 363 § 1 k.c.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W literaturze dominującą jest teoria adekwatnego związku przyczynowego, od której odstępstwa mogą wystąpić w warunkach opisanych w art. 361 § 2 k.c., zgodnie z którym granicach określonych w art. 361 § 1 k.c., w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Co do zasady normalny związek przyczynowy pełni zatem w prawie cywilnym funkcję przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej, a nadto wyznacza jej granice w tym sensie, że zobowiązany ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa zdarzeń, z którymi ustawa łączy jego obowiązek odszkodowawczy. W świetle powyższego przepisu wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego świadczonego z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z ruchem pojazdu mechanicznego jest zakreślona granicami odpowiedzialności cywilnej posiadacza, kierowcy samochodu. Reguła płynąca z przywołanego przepisu nakazuje także przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach wspomnianego adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową bowiem funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Okoliczności faktyczne sprawy, ustalone na podstawie dowodów zaoferowanych przez obydwie strony, pozwoliły na ustalenie, że wynajmując pojazd zastępczy za pośrednictwem innego podmiotu niż współpracujący z ubezpieczycielem, poszkodowana uchybiła obowiązkowi współdziałania w zakresie minimalizowania rozmiaru szkody i tym samym wydatki ponad kwotę wypłaconą przez ubezpieczyciela nie mieszczą się w granicach jego odpowiedzialności gwarancyjnej.

Przepis art. 826 k.c. stanowi, że w razie zajścia wypadku ubezpieczający obowiązany jest użyć dostępnych mu środków w celu ratowania przedmiotu ubezpieczenia oraz zapobieżenia szkodzie lub zmniejszenia jej rozmiarów.

Na tle cytowanego przepisu nie ulega wątpliwości, że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji - gwarancyjnej ubezpieczyciela, co mogłoby prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych.

W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 r. ( III CZP 5/11, OSNC 2012, Nr 3, poz. 28), Sąd Najwyższy już w tezie wyraźnie zastrzegł, że odpowiedzialność ubezpieczyciela obejmuje "celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego". Rozwijając tę myśl w uzasadnieniu, Sąd ten wyjaśnił, że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być kompensowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). W związku z tym zaznaczył też, że na dłużniku ciąży obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, "niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika". Dalej Sąd ten wskazał, że „nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdyż następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Jeżeli zatem ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu - we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów - skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te - w zakresie nadwyżki - będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za "celowe i ekonomicznie uzasadnione". W tym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko równorzędność samego pojazdu, ale także dodatkowych warunków umowy, takich jak np. czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego czy też obowiązek wpłaty kaucji. Jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela (we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. Odstępstwa od tej reguły nie uzasadniają drobne niedogodności o charakterze niemajątkowym, które mogą wiązać się np. z koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela” . Poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia również sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem - w praktyce zwykle telefonicznego - nie może być uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu. Co więcej, należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Nie ma to nic wspólnego z koniecznością poszukiwania przez poszkodowanego najtańszej oferty rynkowej najmu, nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana.

Reasumując powyższe rozważania, wskazać należy, że strona dochodząca pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego przewyższających możliwy do zrealizowania najem za pośrednictwem ubezpieczyciela winna wykazać, stosownie do treści przepisu art. 6 k.c., że wynajęcie pojazdu zastępczego za stawkę wyższą pozostawało ekonomicznie uzasadnione i celowe w okolicznościach faktycznych sprawy. Innymi słowy winna wskazać, z jakich powodów nie zdecydowała się na skorzystanie z oferty ubezpieczyciela oraz uzasadnić je.

Poszkodowana wynajęła pojazd zastępczy w firmie prowadzonej przez powoda za dobową stawkę w kwocie 200 zł netto, odpowiadającą rynkowym stawkom najmu pojazdu tej samej klasy, co pojazd uszkodzony. Pozwany ubezpieczyciel zastosował natomiast stawkę w kwocie 97 zł netto, wskazując, że za jego pośrednictwem możliwe było wynajęcie pojazdu zastępczego za taką stawkę, o czym poszkodowana została poinformowana.

Strona powodowa podniosła w uzasadnieniu żądania pozwu, że poszkodowana nie zdecydowała się na zawarcie umowy najmu z wypożyczalnią współpracującą z ubezpieczycielem, ponieważ, pomimo tego, że powód zwracał się o to, nie zostały sprecyzowane warunki najmu ani też pojazd taki nie został podstawiony. Twierdzenie strony powodowej w powyższym zakresie, nie zasługują na uwzględnienie. Jak wynika z zeznań poszkodowanej E. M. w charakterze świadka, podczas telefonicznego zgłaszania szkody na miejscu zdarzenia została ona poinformowana o możliwości najmu pojazdu zastępczego oraz że powinna oczekiwać na kontakt ubezpieczyciela. Tymczasem poszkodowana na taki kontakt nie oczekiwała ani tez takiego kontaktu nie nawiązała. Jeszcze tego samego dnia – w ciągu 2 godzin od zdarzenia - zawarła umowę najmu pojazdu zastępczego z powodem. W toku postępowania likwidacyjnego wprawdzie powód występowała do ubezpieczyciela o udzielenie informacji o warunkach najmu oraz o wydanie dokumentów związanych z najmem, jednakże pomimo dwukrotnego udzielenia informacji, ze kontakt w tej sprawie należy nawiązać telefonicznie za pośrednictwem infolinii, powód konsekwentnie kontaktował się z pozwanym jedynie e – mailowo. W wiadomości e – mailowej z dnia 17 marca 2022 r. ubezpieczyciel poinformował, że jest gotowy zorganizować poszkodowanej nieodpłatny najem pojazdu zastępczego, bez kosztów podstawienia i odbioru, bez kaucji, na niezbędny czas dokonania naprawy pojazdu. Pojazd zostanie podstawiony do wskazanego przez poszkodowaną miejsca bez kosztów dodatkowych, najpóźniej następnego dnia po zgłoszeniu takiej informacji na infolinii pod wskazanym numerem telefonu. W ocenie Sądu, na tym etapie oferta powyższej treści była wystarczająco konkretna i zawierała niezbędne informacje wystarczające do podjęcia decyzji o zainteresowaniu się najmem pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela. Poszkodowana, zainteresowana najmem pojazdu zastępczego, albo jej pełnomocnik, w ramach ciążącego na niej obowiązku minimalizowania szkody, winna zwrócić się we właściwej formie – telefonicznie - do ubezpieczyciela o udzielenie dalszych informacji o warunkach umowy i przedstawienie dokumentów związanych ze stosunkiem najmu (projekt umowy, regulamin, cenniki, itp.). Wymaganie zachowania kontaktu telefonicznego nie może być uznane za nadmiernie uciążliwe dla poszkodowanego czy jego pełnomocnika.

Reasumując powyższe rozważania wskazać należy, że poszkodowana nie skorzystała z oferty najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, a powód nie wykazał uzasadnionej przyczyny takiego postępowania. Przyczyną taką nie może być bowiem fakt, że wraz z informacją o zarejestrowaniu szkody, nie przedstawiono pełnej dokumentacji obejmującej warunki umowy, a jedynie kilka warunków. Obowiązek przedstawienia takiej dokumentacji (projektu umowy, regulaminu, cennika) powstałby dopiero wówczas, gdyby poszkodowana zgłosił ubezpieczycielowi telefonicznie, że jest zainteresowana najmem za jego pośrednictwem. Tymczasem poszkodowana, poza jedna rozmową – zgłoszeniem szkody, nie kontaktowała się więcej z ubezpieczycielem, a powód – pomimo wyraźnej informacji o sposobie nawiązania kontaktu w sprawie najmu pojazdu zastępczego - kontakty te nawiązywał w niewłaściwej formie (e – mailowo).

Z uwagi na fakt, ze pozwany przedstawił podstawowe warunki najmu oraz sposób kontaktu w sprawie najmu pojazdu zastępczego, a poszkodowana nie zainteresowała się warunkami najmu, brak podstaw do ustalenia wysokości odszkodowania przy uwzględnieniu wyższej stawki najmu niż kwota 97 zł netto.

W świetle powyższych okoliczności, celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty najmu pojazdu zastępczego wynoszą 97 zł brutto za dobę, czyli łącznie 2982,75 zł (97 zł x 25 dni + podatek od towarów i usług). Taką kwotę ubezpieczyciel wypłacił powódce i tym samym spełnił świadczenie z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z ruchem pojazdu mechanicznego w pełnej wysokości.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił powództwo.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych przez obydwie strony oraz zawartych w aktach szkody złożonych w formie elektronicznej, co do prawdziwości i wiarygodności których nie powziął zastrzeżeń. Sąd uznał również za wiarygodne zeznania świadka E. M., ponieważ nie naprowadzono wobec niego przeciwdowodów. Z uwagi na fakt, że nie zachodziły przesłanki do naliczenia odszkodowania według wyższej stawki niż oferowana przez ubezpieczyciela, Sąd pominął dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia wysokości rynkowych stawek najmu. Fakt ten bowiem nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i zmierzałby jedynie do przedłużenia postępowania.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu:

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Przepis art. 98 § 1 k.p.c. stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te, zgodnie z treścią art. 98 § 3 k.p.c. składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 18 00 zł oraz opłata skarbowa od złożonego dokumentu pełnomocnictwa procesowego. Od zasądzonej kwoty Sąd przyznał odsetki w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, zgodnie z art. 98 par. 1 ¹ k.p.c.