Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka komandytowa wniosła przeciwko pozwanemu (...) pozew o zapłatę kwoty 5005 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu, z tytułu pokrycia pełnych kosztów najmu pojazdu zastępczego i przechowywania pojazdu na parkingu strzeżonym.

Pozwany nie uznał roszczenia, wnosił o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 września 2018r. miała miejsce kolizja, w wyniku której uszkodzony został pojazd P. nr rej. (...), należący do G. D. (1). Sprawca wypadku posiadał ubezpieczenie OC pojazdu wykupione w niemieckim towarzystwie (...). W związku z tym szkoda została zgłoszono polskiemu korespondentowi tj. (...) Spółce akcyjnej.

Bezsporne.

Pojazd po zdarzeniu nie nadał się do ruchu i został odholowany na parking powoda, o czym została powiadomiona poszkodowane wraz z informacją o braku konieczności uiszczania opłat za parking.

Dowód:

- zeznania świadka G. D., k. 128-131.

Szkoda została zgłoszona pozwanej, przez osobę upoważnioną do tej czynności w dniu 24 września 2018r.

W dniu 18 października 2018r. (...) Spółka akcyjna wydała decyzję o przyznaniu odszkodowania w wysokości 14700 zł i ustaleniu szkody całkowitej w pojeździe poszkodowanej. Decyzja została przesłana w dniu 19 października 2018r. powodowi – jako pełnomocnikowi poszkodowanej.

Odszkodowanie zostało wypłacone w dniu 22 października 2018r.

Częściowo bezsporne, a nadto dowód:

- pismo z 18.10.2018r., w aktach szkody

- wydruk maila z 19.10.2018r., w aktach szkody

- pismo z 24.09.2018r., k 55.

Poszkodowana nie miała innego pojazdu, którym mogłaby zastąpić uszkodzony samochód, który nie nadawał się do ruchu z uwagi na zakres uszkodzeń.

W dniu 20 września 2018r. poszkodowana zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. za cenę 200 zł netto za dobę plus VAT. Poszkodowana najmowała ten samochód przez 40 dni, do 29 października 2018r. Powódka wystawiła fakturę VAT na kwotę 9840 zł za najem pojazdu i 1353 zł za jego przechowanie. Strony umowy najmu ustaliły, że zapłata nastąpi poprzez przelew wierzytelności przysługującej poszkodowanej względem pozwanej.

Dowód:

- umowa najmu, k. 20-21

- oświadczenia, k. 22,

- faktura VAT, k. 23.

Poszkodowana po uzyskaniu decyzji o ustaleniu szkody całkowitej wstawiła na (...) ofertę sprzedaży wraku. Z uwagi na brak zainteresowania, powód 26 października 2018r. zwrócił się do likwidatora szkody o wskazania ofert nabycia wraku za cenę ustaloną w toku likwidacji szkody.

Dowód:

- zeznania G. D., k. 128-131,

- wydruk maila, akta szkody.

W dniu 2 listopada 2018r. poszkodowana zbyła wrak za cenę 5000 zł.

Dowód:

- umowa, k. 25.

Dnia 29 października 2018r. poszkodowana przelała na rzecz powódki swoją wierzytelność dotyczącą wynajmu pojazdu zastępczego, zarejestrowaną w U. przysługującą w związku powyższym zdarzeniem, a w dniu 2 listopada 2018r. tytułem parkowania i holowania.

Dowód:

- umowy cesji, k. 26, 27.

Decyzją z dnia 11 grudnia 2018r. (...) S.A. przyznała odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości łącznie 5479,25 zł, uznając za zasadny okres najmu 27 dni oraz stawkę w wysokości 172 zł brutto (tj. 4644 zł) oraz odszkodowania tytułem parkowania za okres 27 dni za stawkę 30,75 zł.

Bezsporne.

Stawki za wynajem pojazdu klasy samochodu uszkodzonego i wynajętego (klasa D) na rynku lokalnym wynosiły od 170 zł do 260 zł netto bez limitu kilometrów i z wykupionym udziałem własnym w szkodzie, przeciętnie 216,43 netto.

Dowód:

- opinia biegłego, k. 134-143.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było uzasadnione w przeważającej części.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 kc, zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie z § 4 art. 822 kc, uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela konieczne jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia, z którym umowa wiąże obowiązek odszkodowawczy, powstania szkody oraz związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym, a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 kc powinien to być adekwatny związek przyczynowy.

W sprawie niespornym był fakt odpowiedzialności pozwanej, zaistnienie zdarzenia powodującego szkodę, konieczność najmu pojazdu zastępczego, sporny był okres najmu i wysokości stawki najmu.

W pierwszej kolejności badając z urzędu legitymację procesowej powódki ustalono, że wynika ona z przedłożonej umowy cesji oraz art. 509 kc i 510 kc.

Roszczenie powódki w zakresie kosztów parkowania, zostało oddalone z uwagi na jego niewykazanie. Jak wynikało z zeznań poszkodowanej nie zawierała z powódką umowy na przechowanie pojazdu uszkodzonego, o treści podawanej przez powódkę. Brak jest bowiem dowodu, aby poszkodowana istotnie zobowiązała się do uiszczenie opłaty za parking i aby w ogóle była świadoma jakiejkolwiek odpłatności za tą usługę. Z jej zeznań wynikało wręcz, że była informowana o braku odpłatności za parking. Nadto poszkodowana wskazywała, że dysponowała garażem, tym samym uznano, że nie miała potrzeby przechowywania pojazdu celem zabezpieczenia na płatnym parkingu strzeżonym. Zdaniem sądu zobowiązanie poszkodowanej względem powódki nie powstało, a przez to nie powstała wierzytelność odszkodowawcza względem pozwanego.

Zdaniem sądu nie był zasadny zarzut pozwanej w zakresie okresu najmu pojazdu zastępczego. Pozwana wskazywała, że już w dniu następnym po oględzinach, a najpóźniej w dniu poinformowania o nieopłacalności naprawy, poszkodowana powinna podjąć czynności celem nabycia nowego pojazdu i zagospodarowania wraku. Po pierwsze jednak pozwana nie wykazała, aby już w dniu oględzin poszkodowana lub jej pełnomocnik zostali poinformowani o szkodzie całkowitej. Po drugie z akt sprawy wynika, że decyzja o kwalifikacji szkody jako całkowitej wraz z informacją o wysokości odszkodowania, została dostarczona powodowi dopiero 19 października 2018r. Pozwana nie wykazała, aby powód lub poszkodowana dowiedzieli się o ustaleniu szkody całkowitej we wcześniejszym terminie. Tym samym – jak wskazywała sama pozwana – poszkodowana miała od tego czasu 14 dni na nabycie nowego pojazdu. Najem trwający więc do 29 października (zgodnie nawet z argumentacją pozwanej) był zasadny. Co więcej zdaniem sądu poszkodowanej przysługiwało prawo do korzystania z pojazdu zastępczego (w przypadku szkody całkowitej), co najmniej do 7 dni po rzeczywistej wypłacie pieniędzy z tytułu odszkodowania za szkodę całkowitą. Nie sposób bowiem wymuszać na poszkodowanym zdobywania czy wydatkowa własnych środków, na nabycie innego pojazdu. Byłoby to sprzeczne z funkcję jaką ma pełnić odszkodowanie. Dopiero z chwilą rzeczywistej wypłaty pieniędzy i łącznie wstępującą możliwością zbycia pozostałości uszkodzonego pojazdu, poszkodowany ma niewątpliwą możliwość nabycia innego samochodu. Na taki okres nie ma również wpływu zasadna minimalizacji szkody przez poszkodowanego. Nie można bowiem jej rozumieć jako obowiązku częściowego ponoszenia ciężaru związanego z odszkodowaniem, poprzez choćby tylko tymczasowe wydatkowanie własnych środków na naprawę szkody. Obowiązek ten nie może się bowiem wiązać z nałożeniem na poszkodowanego ciężaru ponoszenia kosztów związanych ze szkodą. W rozpoznawanej sprawie, pozwany wypłacił odszkodowanie 22 października 2018r., a więc zdaniem sądu od tego czasu poszkodowana miała co najmniej 7 dni – co również wynika z ustaleń biegłego - na nabycie nowego pojazdu i możliwość korzystania z pojazdu zastępczego. Również więc kierując się taką argumentacją, najem trwający do 29 października (tj. właśnie przez 7 dni pod wypłacie odszkodowania) był w pełni uzasadniony.

Zdaniem sądu również zarzut w zakresie zbyt późnego zgłoszenia szkody nie był zasadny. Po pierwsze pozwany w żaden sposób nie wyjaśnił dlaczego uznał, że zgłoszenie szkody czwartego dnia po kolizji, w której pojazd poszkodowanej został dotkliwie uszkodzony, było spóźnione, a trzeciego dnia jeszcze taki nie był. Jak wynikało bowiem z decyzji ubezpieczyciela uznał on 3 dni jako czas na zgłoszenie szkody. Po drugie stanowisko takie nie wynika w żaden sposób z przepisów prawa. Zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, osoba uczestnicząca w zdarzeniu obowiązana jej m.in. do niezwłocznego powiadomienia o zdarzeniu zakładu ubezpieczeń, udzielając mu niezbędnych wyjaśnień i przekazując posiadane informacje. Jednakże ustawa nie definiuje pojęcie „niezwłocznie”, a z pewnością należy je odróżnić od pojęcia „natychmiast”. Niezwłocznie oznacza więc działanie „bez zbędnej zwłoki”. Tym samym ewentualne uchybienie w tym zakresie musi wynikać z winy poszkodowanego, którą powinien jednak wykazać ubezpieczyciel. Tymczasem pozwana nie uzasadniła dlaczego zgłoszenie 24 września, uznał już za uchybienie. Nadto nie sposób uznać, że takie zgłoszenie powinno wiązać się z ewentualną sankcją dla poszkodowanej, w postaci odmowy wypłaty odszkodowania za ten okres. Szkoda powstaje bowiem w chwili zdarzenia je wywołującego, a zdaniem sądu zgłoszenie szkody 4 dni po zdarzeniu mieści się w wykonaniu ciążącego na poszkodowanym obowiązku.

Pozwana kwestionowała również wysokości stawki najmu. Na tą okoliczność dopuszczono dowód z opinii biegłego. W tym zakresie nie była kwestionowana przez strony, a jej ustalenia nie nastręczały logicznych wątpliwości. Na tej podstawie ustalono, że cena za jaką poszkodowana najęła pojazd zastępczy – 200 zł netto – w żaden sposób nie przekraczała stawek najmu obowiązujących na lokalnym rynku, w danej klasie pojazdów, w tamtym czasie. Uznano więc, że poszkodowana mogła zasadnie nająć pojazd od powódki na warunkach wynikających z umowy, co nie zwiększyło szkody.

Mając na uwadze powyższe zasądzono kwotę 5196 zł (40*246=9840- (...) = (...)).

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c, uznając za zasadne ich naliczenia od 30 grudnia 2018r., kiedy to przy prawidłowej ocenie postępowania likwidacyjnego, było możliwe zaspokojenie roszczeń powoda.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 100 k.p.c. uznając, że powód wygrał sprawę w 90%. Łącznie koszty powoda wyniosły 2999 zł, w tym 896 zł wykorzystanej zaliczki na biegłego, 1800 zł wynagrodzenie pełnomocnika, 17 zł opłaty skarbowej i 286 zł od pozwu. Z czego 90% wynosiło 2699,10 zł. Koszty pozwanego łącznie to kwota 1817zł z czego 10 % to 181,17 zł. Po wzajemnej kompensacie orzeczono jak w pkt III.

Na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2015r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono powodowi nadpłaconą zaliczkę w sprawie.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)