Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym 21 maja 2019 r. K. O. odwołał się od rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem, opatrzonego datą 25 lutego 2019 r., wnosząc o przywrócenie do pracy u pozwanego pracodawcy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. W uzasadnieniu kwestionował skuteczność wręczenia mu wypowiedzenia w związku ze złym samopoczuciem i przebywaniem na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Wskazał, że w dniu 26 lutego 2019 r. w trakcie pojedynczego między zwolnieniami lekarskimi dnia pracy, pracownik pozwanej G. K. wręczył mu wypowiedzenie umowy o pracę wraz z prośbą o pokwitowanie jego odbioru. Dodał, że odmówił zapoznania się z treścią i podpisania dokumentu z uwagi na złe samopoczucie uniemożliwiające mu przeczytanie treści wypowiedzenia. Podkreślił, że w odpowiedzi pracownik pozwanej poinformował go o fakcie wypowiedzenia stosunku pracy, co powód uznał za próbę wprowadzenia go w błąd i zastraszenia. Powód poinformował, że odwołanie złożył w związku z nieotrzymaniem wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2019r., informacją telefoniczną oraz otrzymaną korespondencją otrzymanymi od pracodawcy potwierdzającymi ustanie zatrudnienia.

W toku procesu powód zmienił żądanie na odszkodowanie w wysokości 9.900 zł.

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, podnosząc zarzut uchybienia terminu do wniesienia pozwu i przedawnienia roszczenia powoda. W uzasadnieniu wskazała, że powód miał możliwość zapoznania się z treścią wypowiedzenia w dniu 26 lutego 2019 r. Zostało ono mu wręczone przez pracownika pozwanej G. K. w obecności innego pracownika - P. B.. Powód miał zapoznać się z treścią pism, po czym miał odmówić ich przyjęcia i nie potwierdzić odbioru. Podniosła, że powód będąc obecnym w dniu 26 lutego 2019 r. wykonywał pracę w miejscu wskazanym jako miejsce świadczenia pracy. Wskazała, że w tym dniu powód nie zgłaszał żadnych dolegliwości zdrowotnych swojemu pracodawcy i normalnie świadczył pracę. Nie wykazywał również żadnych objawów mogących wskazywać na problemy zdrowotne, a zatem wypowiedzenie zostało mu tego dnia skutecznie wręczone. Wobec powyższego, zdaniem pozwanej, powód ze swej winy nie dochował 21-dniowego terminu do wniesienia odwołania do Sądu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. O. był pracownikiem (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na stanowisku pracownika ochrony fizycznej stałej, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony od dnia 1 kwietnia 2018 r. do dnia 30 listopada 2019 r., w wymiarze pełnego etatu.

Niesporne, a nadto akta osobowe powoda

Dnia 26 lutego 2019 r. K. O. wrócił do pracy po nieobecności spowodowanej zwolnieniem lekarskim. Pracował w godzinach od 5:30 do 14:30, wykonując w normlany sposób swoje standardowe obowiązki. Jego współpracownicy nie dostrzegali u niego jakichkolwiek objawów mogących wskazywać na problemy zdrowotne. Nie zgłaszał złego samopoczucia swojemu przełożonemu.

Na pół godziny przed końcem zmiany, około godziny 14:00 został poproszony przez managera pozwanej spółki - (...) na rozmowę na posterunku zmiany. Podczas spotkania z udziałem koordynatora P. B., G. K. powiedział K. O., że wypowiada jego umowę o pracę, po czym położył dokument wypowiedzenia przed nim na biurku i poprosił o zapoznanie się oraz pokwitowanie. Powód przeczytał, po czym odmówił jego przyjęcia twierdząc, że jest chory i na obecny moment niczego nie podpisze, po czym opuścił pomieszczenie. Po opuszczeniu pomieszczenia przez K. O. P. B. sporządził na komputerze notatkę dotyczącą przebiegu spotkania, natomiast G. K. napisał analogiczną odręczną notatkę na dokumencie wypowiedzenia. Obie notatki zostały podpisana przez G. K. i P. B..

Dowód:

zeznania świadka G. K. k. 137-139, zeznania świadka Z. M. k. 136v-137, zeznania świadka K. J. k. 137v-138, zeznania świadka P. B. k. 138-138v.

Po zakończeniu pracy tego samego dnia K. O. udał się do lekarza i otrzymał zwolnienie od dnia bieżącego do lipca 2019 r. Niezdolność do pracy nie uniemożliwiała mu sporządzenia i wysłania do Sądu odwołania od wypowiedzenia. Osobiście sporządził i wysłał pozew w dniu 25 maja 2019 r., po tym jak nie otrzymał spodziewanego za miesiąc kwiecień 2019r. wynagrodzenia za pracę.

Dowód: historia choroby k. 67-75v, przesłuchanie powoda k.136-136v. i k. 138v

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo, znajdujące podstawę prawną w przepisie art. 45 § 1 kodeksu pracy, okazało się niezasadne, ze względu na naruszenie terminu do złożenia odwołania od wypowiedzenia.

Zgodnie z treścią przywołanej normy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Natomiast na mocy art. 264 § 1 k.p. odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę. Wskazać należy, iż jest to materialnoprawny termin prekluzyjny, którego naruszenie prowadzi do wygaśnięcia roszczenia o przywrócenie do pracy, a w konsekwencji do merytorycznego rozstrzygnięcia oddalającego powództwo. Istotną kwestią staje się przy tym określenie momentu złożenia oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy o pracę powodowi, od którego zaczyna swój bieg wspomniany 21-dniowy termin.

Zgodnie z twierdzeniem pozwanego pracodawcy doszło do tego w dniu 26 lutego 2019 r., gdy powód odmówił przyjęcia dokumentu, a nie jak twierdzi powód – w dniu 16 maja 2019 r. 2014 r., gdy na swoją prośbę otrzymał dokumenty pocztą.

Należy podkreślić, że nie tylko rzeczywiste doręczenie pisma rozwiązującego umowę stanowi o złożeniu oświadczenia woli, ale również próba takiego wręczenia udaremniona przez pracownika, odmawiającego przyjęcia pisma. Przepisy kodeksu pracy nie zawierają norm dotyczących ogólnych warunków i cech składania oświadczenia woli. Zatem na podstawie art. 300 k.p. zastosowanie znajduje kodeks cywilny. Zgodnie z ogólną regułą art. 61 § 1 k.c., oświadczenie woli uważa się za złożone z chwilą, gdy doszło do adresata w taki sposób, że mógł się zapoznać z jego treścią. Przyjmuje się powszechnie w orzecznictwie prawa pracy, że wypowiedzenie umowy pracownikowi jest dokonane w momencie, w którym doszło ono do niego w sposób pozwalający zapoznać się z treścią oświadczenia pracodawcy, choćby pracownik odmówił zapoznania się z nim. Od tej chwili biegnie termin określony w art. 264 § 1 k.p. (tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 1998 r., I PKN 501/97, OSNP 1999/1/15).

Próba wręczenia wypowiedzenia w dniu 26 lutego 2019 r. odbyła się w obecności powoda oraz dwóch pracowników pozwanego – G. K. oraz P. B., którzy w zgodny i przekonujący sposób zeznali o przebiegu spotkania z powodem. Fakt dokonania próby wręczenia wypowiedzenia potwierdzają również zeznania świadka K. J.. Z. M. opisał natomiast zdarzenie z wcześniejszego okresu – w istocie nie miał wiedzy o spotkaniu dotyczącym wypowiedzenia.

Wbrew twierdzeniom powoda brak jest dowodów na zgłoszenia dotyczące jego złego samopoczucia w dniu próby wręczenia wypowiedzenia. Jak zeznał świadek K. J., będący bezpośrednim przełożonym K. O., powód nie zgłaszał mu żadnych uwag związanych ze złym samopoczuciem, jak również nie prosił go o wcześniejsze zwolnienie z pełnienia obowiązków. W razie wystąpienia tego typu zdarzenia musiałoby ono zostać odnotowane w prowadzonym dzienniku służby – raporcie z przebiegu służby – co nie zostało poczynione.

Zgodne zeznania trzech świadków, a także dwie notatki służbowe bez wątpliwości wskazują, że 26 lutego 2019 r. doszło do przedstawienia wypowiedzenia powodowi, który odmówił jego przyjęcia. Mimo możliwości zapoznania się z oświadczeniem pracodawcy, powód sam z niej zrezygnował.

Zatem termin 21 dni na złożenie odwołania od wypowiedzenia mijał w dniu 19 marca 2019 r., pozew został natomiast złożony w dniu 21 maja 2019 roku, czyli ponad dwa miesiące po terminie.

Należało również zbadać, czy pracownik nie uchybił terminowi bez własnej winy, co na gruncie art. 265 § 1 k.p. prowadziłoby do przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 2011 r. (III PK 56/10, LEX nr 949031) pracownik, który bez usprawiedliwionych przyczyn odmówił przyjęcia pisma wypowiadającego mu umowę o pracę, zgodnie z wymogami Kodeksu pracy, nie może domagać się przywrócenia terminu do wniesienia odwołania do sądu pracy ani powołać się na to, że pracodawca nie poinformował go o możliwości, terminie i trybie odwołania. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego powód był w tym dniu obecny w pracy i nie przebywał na zwolnieniu lekarskim. Potwierdziły to wszyscy występujący w procesie świadkowie, którzy zgodnie zeznali, iż w dniu 26 lutego 2019 - w którym powód pojawił się w pracy wykonywał on swoje obowiązki w sposób standardowy i nie dostrzegali u niego jakichkolwiek objawów mogących wskazywać na problemy zdrowotne. Istotnym z punktu widzenia możliwości przywrócenia terminu był fakt sporządzenia i wysłania przez powoda do Sądu odwołania od wypowiedzenia w trakcie przebywania na zwolnieniu lekarskim. Powód sporządził i wysłał pozew osobiście w dniu 21 maja 2019 r., a więc w trakcie okresu niezdolności do pracy. Nie było zatem przesłanek do przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia – niezdolność do pracy nie wykluczała możliwości złożenia odwołania.

Mając na uwadze powyższe, żądanie odszkodowania w związku z odwołaniem od wypowiedzenia podlegało oddaleniu, ze względu na jego spóźnienie.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy strona przegrywająca sprawę jest obowiązana na żądanie strony przeciwnej zwrócić jej koszty procesu (art. 98 § 1 k.p.c.). Koszty procesu ograniczyły się do tych poniesionych tytułem zastępstwa procesowego, które w ramach powództwa o odszkodowanie wyniosły 180 zł zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804). Stawka ta pozostaje jednolita nawet w przypadku wyboru przez pracownika roszczenia o odszkodowanie.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)(z udziałem asystenta A. P.),

2.  (...)

3.  (...)

5 sierpnia 2020 r.