Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2018 roku

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Kasicka

Protokolant: apl. sądowy Ewa Zubek

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin – Niebuszewo w Szczecinie Agnieszki Długołęckiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11.12.2017 r., 5.03.2018 r., 28.05.2018 r., 5.09.2018 r., 24.10.2018 r.

sprawy:

R. B.

syna R. i R. z domu S.

urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

1.w dniu 30 stycznia 2017r. w S. na ul. (...), prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki B. o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości odpowiadającemu stężeniu 1,91 ‰ alkoholu we krwi

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

2. w dniu 30 stycznia 2017r. w S. znieważył słowami powszechnie uznanymi za obelżywe funkcjonariuszy Policji M. C., K. M. (1) oraz A. A. podczas i w związku z pełnieniem przez nich czynności służbowych

tj. o czyn z art. 226 § 1 kk

I.  R. B. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 1 i za przestępstwo to, na podstawie art. 178a § 1 kk, wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

II.  R. B. uznaje za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie 2 i za przestępstwo to, na podstawie art.226§1 kk, wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

III.  na podstawie art.85 i art.86§1 kk łączy orzeczone wobec R. B. kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności

IV.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lata próby.

V.  na podstawie ar. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary zalicza oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 30 stycznia 2017 r., godz. 3:30 do 31 stycznia 2018 r., godz.14:20

VI.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat

VII.  na podstawie art.43§3 kk zobowiązuje R. B. do zwrotu wystawcy dokumentu uprawniającego go do prowadzenia pojazdu.

VIII.  na podstawie art. 43 a § 2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięciu tysięcy) złotych

IX.  na podstawie art. 627 kpk i art.2 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.

Sygn. akt V K 527/17

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. w S. na ul. (...) R. B. prowadził pojazd osobowy marki B. o nr rej. (...). W tym czasie znajdował się w stanie nietrzeźwości odpowiadającemu stężeniu 1,9 ‰ alkoholu we krwi. Poza tym, że R. B. prowadził pojazd w tym stanie, wykonał on manewr zawracania przejeżdżając przez podwójną linię ciągłą.

Kierujący został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji: M. C., K. M. (2) i A. A. na skrzyżowaniu ul. (...) i ul.(...). R. B. odmawiał okazania dowodu osobistego i prawa jazdy. Prawa jazdy w ogóle nie okazał. W trakcie kontroli mówił w sposób bełkotliwy. Funkcjonariusze Policji zdecydowali o odholowaniu pojazdu i powierzyli wykonanie holowania Pomocy (...). Pojazd została odholowany na parking przy ul. (...) w S.. R. B. odmówił podpisania powiadomienia o odholowaniu pojazdu.

W tym samym miejscu i w czasie oczekiwania na odholowanie pojazdu R. B. znieważył funkcjonariuszy Policji M. C., K. M. (2) oraz A. A. słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe. Potem R. B. znieważał funkcjonariuszy Policji słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe w komisariacie policji.

Dowody:

- sprawozdanie nr (...) k. 53,

- protokół pobranie krwi k. 54,

- kserokopie notatnika służbowego k. 106-124,

- zeznania świadka M. C. k. 10-11, 99-100,

- zeznania świadka K. M. (2) k. 15-16, 132-134,

- zeznania świadka A. A. k. 20-21, 134,

- zeznania świadka K. K. k. 23-24, 134-135,

- zeznania świadka P. J. k. 135,

- wyjaśnienia oskarżonego R. B. – w części - k. 37-39, 48-49, 97-99.

We krwi R. B. stwierdzono, oprócz alkoholu, obecność środków farmakologicznych: diklofenaku, metoprololu, walsartanu i etawerynę. We krwi oskarżonego nie stwierdzono obecności innych nielotnych związków organicznych pochodzenia egzogennego o potencjalnym działaniu farmakologicznym, psychotropowym lub odurzającym, w tym nie był pod wpływem działania środka farmakologicznego w postaci hydroksyzyny, która może nasilać działanie alkoholu. Biologiczny okres półtrwania hydroksyzyny wynosi 7-20 godzin. We krwi oskarżonego nie było również cetyryzyny, która jest głównym metabolitem hydroksyzyny, który jest rutynowo wykrywany po zażyciu hydroksyzyny.

Dowody:

- protokół D 1013/17 k. 60-63,

- uzupełniająca opinia toksykologiczna k. 211-219.

R. B. nie cierpi na niedorozwój umysłowy, zaburzenia psychiczne w sensie psychozy. Posiada osobowość o cechach nieprawidłowych.

Dowody:

- opinia sądowo-psychiatryczna k. 186-191.

R. B. został zatrzymany w dniu 30 stycznia 2017 r. o godzinie 03:30 i zwolniony w dniu 31 stycznia 2017 r. o godzinie 14:20.

Dowody:

- protokół zatrzymania k. 3,

R. B. urodził się w (...) r. Jest rozwiedziony, ma dwoje dzieci, w tym jedno w wieku 14 lat - na utrzymaniu. Nie posiada żadnego majątku, ma zadłużenie w wysokości ok. 20 000 – 30 000 zł z tytułu alimentów i niezapłaconych grzywien. Prowadzi działalność gospodarczą, ale ją zamyka. Uzyskuje dochód w wysokości 250 zł miesięczni z tytułu umowy zlecenia. W utrzymaniu pomaga mu ojciec.

Dowody:

- dane osobopoznawcze k. 40, 97.

R. B. nie był poprzednio karany.

Dowody:

- zapytanie o udzielenie informacji o osobie k. 146.

Oskarżony R. B. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu 29 stycznia 2017 r. ok. godziny 23:00 zażył jedną tabletkę X. i w dniu 30 stycznia 2017 r. o godzinie 02:30 – drugą taką tabletkę. Podał, że lek ten jest wydawany na receptę i z recepty wie, że nie można tego leku łączyć z alkoholem. Podał, że ok. 02:00 wyjechał ze swojego mieszkania i pojechał do sklepu (...) przy ul. (...) i tam grał na automatach. Podał, że wygrał ok. 600-700 zł i potem wypił dwa piwa 0,5 i 0,6 litra marki K.. Podał, że był przekonany, że stężenie alkoholu w ilości 1,9 ‰ wynika ze skutków ubocznych działania przyjętego przez niego leku. Wskazał, że po zatrzymaniu, na komisariacie był prowokowany przez funkcjonariuszy Policji, kajdanki zostały mu źle założone i, że zabrano mu wygrane na automatach pieniądze.

W postępowaniu sądowym oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że jest po zawale serca i w związku z tym bierze leki: X. i P. F.. W trakcie zeznań na rozprawie oskarżony podawał, że już nie pamięta zdarzenia z dnia 31 stycznia 2017 r.

/ wyjaśnienia oskarżonego k. 37-39, 48-49, 97-99/

Stan faktyczny w sprawie sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, zeznań świadków, w części wyjaśnień oskarżonego oraz opinii.

Dowody z dokumentów oraz zeznania świadków sąd uznał za wiarygodne w pełni. D. z dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała i nie budziły one zastrzeżeń sądu co do ich autentyczności. Zeznania świadków M. C., K. M. (2), A. A., P. J. i K. K. były logiczne, spójne ze sobą, zbieżne z pozostałymi dowodami, zostały złożone w sposób spontaniczny. Co prawda świadek K. K. nie był ofiarą zniewagi ze strony oskarżonego, ale był świadkiem tego, jak oskarżony znieważał M. C., K. M. (2) i A. A.. Zeznania świadka P. J. nie wniosły nic nowego do sprawy, ponieważ świadek niewiele pamiętał z zatrzymania oskarżonego. Warto w tym miejscu także podkreślić, że na podstawie zeznań pokrzywdzonych funkcjonariuszy policji sąd ustalił, że oskarżony został zatrzymany przez nich do kontroli drogowej w związku z naruszeniem przepisów ruchu drogowego tj. przejechania linii podwójnej ciągłej, zawracanie w miejscu niedozwolonym.

W pełni wiarygodne były również opinie: opinia sądowo-psychiatryczna oraz opinia z badania próby krwi oskarżonego (sprawozdanie nr (...)) i uzupełniająca z zakresu toksykologii z dnia 30 sierpnia 2018 r. Były one zrozumiałe, pełne i nie zawierały w sobie sprzeczności.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego niemalże w całości. Wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym nie poległy na prawdzie, ponieważ były sprzeczne z ustaleniami wynikającymi z dowodów z dokumentów w postaci sprawozdania nr (...), protokołu zatrzymania, protokołu pobrania krwi, kserokopii notatnika urzędowego i zeznań świadków. Wiarygodne były wyjaśnienia oskarżonego tylko w zakresie dotyczącym tego, że oskarżony w dniu 30 stycznia 2017 r. w nocy poruszał się pojazdem marki B. o nr rej. (...) po ulicy(...) w S.. Wyjaśnienia te były zbieżne z zeznaniami świadków i dowodami z dokumentów w postaci kserokopii notatnika urzędowego.

Z zeznań świadków wynikało, że od oskarżonego w momencie zatrzymania wyczuwalna była woń alkoholu. Dokładne ustalenie tej okoliczności umożliwiły dowody z dokumentów w postaci sprawozdania nr (...) i protokołu pobrania krwi, z których wynikało, że w momencie zatrzymania, a więc bezpośrednio po kierowaniu pojazdem osobowym na drodze publicznej, u oskarżonego stwierdzono 1,19 ‰ alkoholu we krwi.

Odnośnie drugiego z zarzucanych oskarżonemu czynów, to wskazać należy, że co prawda oskarżony zaprzeczał temu, aby zachowywał się wobec funkcjonariuszy Policji w sposób niewłaściwy. Wręcz przeciwnie podał, że funkcjonariusze Policji go prowokowali, a on jedynie odpowiadał na zaczepki, funkcjonariusze policji założyli mu w niewłaściwy sposób kajdanki i zabrali mu wygrane na automatach pieniądze. Okoliczności te nie znalazły jednak żadnego poparcia w innych dowodach. Ponadto, jak wynika z protokołu zatrzymania, oskarżony nie wnosił żadnych zastrzeżeń co do zatrzymania i nie złożył zażalenia na tę czynność. Ww. wyjaśnienia oskarżonego były więc niewiarygodne. Na podstawie zeznań świadków, w tym samych pokrzywdzonych oraz kserokopii notatnika służbowego sąd ustalił, że oskarżony w dniu 30 stycznia 2017 r. znieważył słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe funkcjonariuszy Policji M. C., K. M. (2) oraz A. A..

Sąd, działając na podstawie art. 170 § 1 pkt 2 kpk, oddalił wniosek obrońcy oskarżonego z dnia 5 marca 2018 r. o powołanie biegłych neurologów na okoliczność ustalenia stanu poczytalności oskarżonego. Zważyć bowiem należało, że okoliczność, czy w czasie popełnienia czynu oskarżony był poczytalny, czy nie, została już ustalona na podstawie opinii sądowo-psychiatrycznej. Tylko biegli psychiatrzy są bowiem uprawnieni do ustalenia okoliczności, jaką jest poczytalność oskarżonego.

Sąd nie znalazł podstaw do przyjęcia istnienia jakiejkolwiek z okoliczności wyłączających winę albo bezprawność czynów odnośnie oskarżonego. Jak wynika bowiem z opinii sądowo-psychiatrycznej z dnia 20 czerwca 2018 r. u R. B. tempore criminis nie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 31 § 1 i 2 kk. Co prawda w czasie popełnienia zarzucanych mu czynów pozostawał on pod wpływem alkoholu, jednak w stan ten wprowadził się dobrowolnie, nie pierwszy raz i mógł przewidzieć działanie alkoholu na jego organizm.

Na podstawie ww. dowodów sąd uznał, że oskarżony R. B. ponosi winę za zarzucane mu czyny z art. 178a § 1 kk i art. 226 § 1 kk.

Określając rodzaj i wysokość kary za pierwszy z zarzucanych oskarżonemu czynów sąd miał na uwadze stopień winy sprawcy, społeczną szkodliwość czynu oraz konieczność realizacji celów prewencyjnych kary, zarówno społecznych jak i indywidualnych wobec sprawcy. Na stopień społecznej szkodliwości czynu składały się prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu, stopień naruszonych reguł ostrożności związanych z bezpieczeństwem w ruchu lądowym oraz sposób zachowania sprawcy, który utrudniał kontrole i dodatkowo znieważał funkcjonariuszy Policji. Okolicznością łagodzącą było to, że oskarżony nie by karany. Okolicznością obciążającą oskarżonego w zakresie wymiaru kary był sposób jego zachowania po popełnieniu tego przestępstwa – naganne i przestępcze zachowanie wobec funkcjonariuszy oraz utrudnianie kontroli. W tym miejscu warto również podkreślić wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego, naruszenie przez niego przepisów ruchu drogowego (przejechanie linii ciągłej). Tak argumentując sąd na podstawie art. 178a kk wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Określając rodzaj i wysokość kary za drugi z zarzucanych oskarżonemu czynów sąd również miał na uwadze stopień winy sprawcy, społeczną szkodliwość czynu oraz konieczność realizacji celów prewencyjnych kary, zarówno społecznych jak i indywidualnych wobec sprawcy. Na stopień społecznej szkodliwości tego czynu składały się motywacja sprawcy, która nie znajdowała żadnego uzasadnienia, charakter czynu, naganność zachowania, to, że swoimi słowami godził nie tylko w dobro jakim jest działalność instytucji państwowych, ale również w dobra osobiste funkcjonariuszy Policji oraz to, że oskarżony nie przeprosił pokrzywdzonych za swoje zachowanie. Okolicznością łagodzącą było to, że oskarżony nie by karany. Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 226 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W punkcie III sentencji orzeczenia sąd, na podstawie art. 85 i 86 § 1 kk, wymierzył karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności.

W punkcie IV, działając na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i 70 § 1 kk warunkowo zawiesił wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności na okres 2 lat próby. Sąd zważył, że oskarżony nie był poprzednio skazany na karę pozbawienia wolności. Mając na uwadze okoliczności popełnia czynu, trudną sytuację majątkową oskarżonego oraz jego problemy ze zdrowiem, sąd uznał, że warunkowe zawieszenie wykonania kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Dalej, w punkcie V sentencji orzeczenia, na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary zaliczono oskarżonemu czas rzeczywistego pozbawienia wolności, które miało miejsce od dnia 30 stycznia 2017 r. od godziny 03:30 do dnia 31 stycznia 2018 r. od godziny 14:20.

Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Zgodnie z art. 42 § 2 kk jest to środek, którego zastosowanie jest obligatoryjne w przypadku popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w stanie nietrzeźwości. Sąd orzekł ten zakaz na najkrótszy czas.

W punkcie VII sąd na podstawie art. 43 § 3 kk zobowiązał oskarżonego do zwrotu wystawcy dokumentu uprawniającego go do prowadzenia pojazdu.

Sąd orzekł zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym ora Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł. Obowiązek orzeczenia tego świadczenia wynika z art. 43a § 2 kk i sąd określił wysokość tego świadczenia w najniższej możliwej wysokości.

W punkcie IX sentencji wyroku sąd orzekł o kosztach sądowych. Na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 września 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasadził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sadowe, w tym 180 zł opłaty.