Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie IV Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Jakub Wiliński

Protokolant Joanna Marczyńska

w obecności prokuratora Łukasza Elzanowskiego

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2018 r.

sprawy T. P. urodzonego (...) w S., syna M. i J.,

oskarżonego o to, że:

dnia 1 sierpnia 2016 r. na podwórku przy ul. (...) w S., działając wspólnie i w porozumieniu z P. Ł., dokonał pobicia K. Ś. poprzez kopanie go po całym ciele i głowie oraz uderzanie go deską po głowie, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci krwiaka podtwardówkowego z masywnym obrzękiem i przesunięciem linii środkowej mózgowia, czym spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu,

to jest o czyn z art. 158 § 2 kk ,

I.  uznaje T. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za występek ten na podstawie art. 158 § 2 kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 47 § 2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz K. Ś. nawiązkę w kwocie 1.500 (jednego tysiąca pięciuset) złotych,

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary zalicza oskarżonemu okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 4 października 2017 r. od godziny 0.30 do dnia 16 marca 2018 r. do godziny 11.30,

IV.  na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach karnych zasądza od oskarżonego w całości na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym i opłatę karną w kwocie 400 (czterystu) złotych.

sygn. akt IV K 1348/17

W trybie art. 424 § 3 kpk zakres pisemnego uzasadnienia ograniczono do wyjaśnienia podstawy prawnej wydanego wyroku oraz wskazanych tam rozstrzygnięć.

UZASADNIENIE

Oskarżony T. P. ma 28 lat. Jest kawalerem. Na utrzymaniu posiada jedno dziecko w wieku 10 lat. Przed zastosowaniem wobec niego tymczasowego aresztowania utrzymywał się z pracy w firmie budowlanej uzyskując z tego dochód w kwocie około 2.200 zł miesięcznie. Oskarżony był uprzednio karany sądownie. Biegli psychiatrzy sądowi nie stwierdzili, aby w okresie objętym zarzutem oskarżony miał znacznie ograniczoną albo zniesioną całkowicie zdolność do rozpoznania ich znaczenia czy też pokierowania swoim postępowaniem. Ujawniono natomiast u oskarżonego uzależnienie od alkoholu.

Dowody:

- wyjaśnienia oskarżonego, k. 512,

- dane o karalności, k. 207,

- odpisy wyroków, k. 225, 226,

- opinia sądowo-psychiatryczna, k. 344-349.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe, oparte zasadniczo na zeznaniach M. K., E. B., S. M. i częściowo także A. V., jak też na dowodach z opinii sądowo-medycznych, potwierdziło sprawstwo oskarżonego odnośnie zarzuconego mu czynu, kwalifikowanego z art. 158 § 2 kk. W dniu zdarzenia bowiem oskarżony wraz z P. Ł. zaczął stosować przemoc wobec pokrzywdzonego K. Ś. polegającą na zadawaniu mu uderzeń pięściami w głowę i korpus oraz kopaniu pokrzywdzonego obutymi nogami. Nadto oskarżony uderzał też pokrzywdzonego opatrunkiem gipsowym, który miał na prawej ręce, oraz deską drewnianą, którą znalazł na miejscu zdarzenia. W następstwie zastosowanej przemocy (biegli dostrzegając, iż chodzić tu mogło prawdopodobnie o uderzenia deską w głowę – choć brak było podstaw do całkowitej ku temu pewności), pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci krwiaka podtwardówkowego z masywnym obrzękiem i przesunięciem linii środkowej mózgowia, co skutkowało u niego ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt. 2 kk.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, sąd wziął pod uwagę to, że oskarżony działał w konfiguracji sprawczej dwuosobowej, w stanie nietrzeźwości, a w celu realizowania przemocy wobec pokrzywdzonego stosował dość niebezpieczne narzędzia (opatrunek gipsowy, drewniana deska). Współdziałanie oskarżonego i P. Ł. spowodowało u pokrzywdzonego liczne urazy ciała, a w szczególności bardzo niebezpieczny dla życia uraz głowy. W tej mierze wiec czyn jego ocenić należało jako znacznie społecznie szkodliwy.

W sprawie nie ustalono, by istniały okoliczności wyłączające jak też i ograniczające bezprawność, czy winę oskarżonego.

Powyższe dało sądowi podstawę do przypisania oskarżonemu winy, co do zarzuconego mu czynu.

Okolicznością, którą przy wymiarze kary sąd przyjął na niekorzyść oskarżonego, było to, że dopuścił się on czynu znajdując się pod wpływem alkoholu oraz, że stosował przemoc wobec zupełnie bezbronnej osoby. Sąd miał tu na względzie też uprzednią karalność oskarżonego za przestępstwa.

Na korzyść oskarżonego z kolei przemawiał fakt ostatecznego przyznania się do winy i wyrażona gotowość poniesienia kary za przestępstwo. Miarkując karę sąd brał też pod uwagę okoliczności czynu, to jest, że do zdarzenia doszło podczas odbywającej się w miejscu publicznym libacji alkoholowej, w kierunku której pokrzywdzony sam dobrowolnie się udał – także w stanie nietrzeźwości sięgającej czterech promili. Sąd miał w końcu na względzie także stanowisko procesowe samego pokrzywdzonego, który na rozprawie w swoisty sposób postulował, by oskarżonego potraktować łagodniej (zgodnie z ustaleniami z postępowania przygotowawczego).

Kierując się tymi przesłankami sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności nieznacznie powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, wynikającej z art. 158 § 2 kk. Ustalona kara zdaniem sądu odpowiada stopniowi winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz spełni względem niego cele zapobiegawcze i wychowawcze. Czynić będzie też zadość potrzebom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd orzekł też od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 1.500 zł zadośćuczynienia za doznaną przez niego krzywdę fizyczną.

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności oskarżonemu zaliczono okres jego tymczasowego aresztowania.

Oskarżonego obciążono na koniec kosztami sądowymi, wynikłymi z prowadzenia przeciw niemu postępowania karnego zakończonego skazaniem, w tym wynikającą z przepisów opłatą karną.