Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie – Wydział III Cywilny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Janik-Białek

Protokolant: stażysta Oliwia Oczkowska

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2024 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o zapłatę

I.  zasądza do pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powoda Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. kwotę 4.195,62 złotych (cztery tysiące sto dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21 listopada 2023 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od powoda Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. na rzecz pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 3.111,81 zł (trzy tysiące sto jedenaście złotych osiemdziesiąt jeden groszy) tytułem zwrotu części kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 197,94 zł (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych dziewięćdziesiąt cztery grosze) tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sędzia Małgorzata Janik- Białek

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 grudnia 2023 r. Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwoty 56.554,05 zł stanowiącej sumę należności głównej w łącznej kwocie 40.011,55 zł oraz 16.542,50 zł tytułem odsetek jak dla zaległości podatkowych, naliczonych od kwoty 13.797,81 zł od dnia 5 maja 2020 do dnia 23 czerwca 2020 r., od kwoty 12.415,93 zł od dnia 24 czerwca 2020 r. do dnia 18 grudnia 2023 r., od kwoty 13.797,81 zł od dnia 29 maja 2020 r. do dnia 18 grudnia 2023 r., od kwoty 13.797,81 zł od dnia 30 czerwca 2020 r. do dnia 18 grudnia 2023 r. wraz z dalszymi odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od kwoty 40.011,55 zł od dnia 19 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, że na podstawie art. 15g ust. 20 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych (dalej zwanej „ustawą (...)19”) wykonuje zadania organów administracji wynikające z treści art. 15g ust. 1 ustawy (...)19. Na podstawie przywołanego przepisu przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia (...)19, mogli zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia (...)19.

Pozwany w dniu 24 kwietnia 2020 r. złożył do powoda wniosek o numerze (...)- (...) o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków FGŚP na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie (...)19.

Powód po pozytywnej weryfikacji wniosku pozwanego na podstawie zawartej przez strony umowy, o numerze tożsamym z numerem wniosku, przyznał pozwanemu dofinansowanie w łącznej kwocie 41.393,43 zł z tytułu przestoju ekonomicznego.

Wniosek obejmował środki na wypłatę świadczeń tytułem wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu przestoju ekonomicznego dla 9 pracowników za okres od 1 kwietnia 2020 r. do 30 czerwca 2020 r. z przeznaczeniem na:

⚫

dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w kwocie 35.100,00 zł (łączna kwota za cały okres;

⚫

pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne pracowników należnych od pracodawcy od kwoty dofinansowania od wynagrodzenia w kwocie 6.293,43 zł (łączna kwota za cały okres).

Dofinansowanie zostało przekazane pozwanemu w trzech transzach tj.:

1)  w dniu 5 maja 2020 r. – w kwocie 13.797,81 zł,

2)  w dniu 29 maja 2020 r. – w kwocie 13.797,81 zł,

3)  w dniu 30 czerwca 2020 r. – w kwocie 13.797,81 zł.

Ponadto pozwany we wniosku z dnia 24 kwietnia 2020 r. oświadczył, że nie zamierza skorzystać ze zwolnień w opłacaniu składek ZUS, o których mowa w ustawie (...)19.

Zgodnie z § 3 zawartej przez strony umowy pozwany w terminie 30 dni po upływie okresów, na które uzyskał dofinansowanie zobowiązany był do złożenia w Wojewódzkim Urzędzie Pracy w S. dokumentów potwierdzających prawidłowość wykorzystania przyznanych mu środków oraz potwierdzających zatrudnienie pracowników, na których otrzymał świadczenia tj. od dnia 30 lipca 2020 r.

Pismami z dnia 27 stycznia 2021 r., 25 sierpnia 2021 r. oraz 3 października 2023 r. powód wezwał pozwanego do rozliczenia wniosku (...)- (...). Pozwany w dniu 6 marca 2023 r. złożył rozliczenie wniosku wraz z trzema potwierdzeniami przelewu dla Urzędu Skarbowego dokonanymi w 2022 r. W związku z powyższymi pismem z dnia 15 marca 2023 r. został wezwany do uzupełnienia rozliczenia. Pozwany w dniu 21 marca 2023 r. złożył formularz rozliczeniowy wraz z nieprawidłowo wykonanym kalkulatorem rozliczeniowym. W związku z brakiem kompletnego rozliczenia, pismem z dnia 14 sierpnia 2023 r. i 7 września 2023 r. pozwany został wezwany do zwrotu środków.

W dniu 20 września 2023 r. pozwany razem z formularzem rozliczenia wniosku złożył kalkulator rozliczeniowy, listy płac, potwierdzenie przelewów, decyzję naczelnika Urzędu Skarbowego o rozłożeniu na raty zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. W wyniku przeprowadzonej weryfikacji złożonego przez pozwanego rozliczenia stwierdzono nieprawidłowości w realizacji umowy. W związku z tym do pozwanego zostało wysłane ostateczne wezwanie do złożenia prawidłowego rozliczenia, w którym w punktach opisano nieprawidłowości oraz sposób ich naprawienia.

W odpowiedzi na ostateczne wezwanie z dnia 3 października 2023 r. pozwany przesłał jedynie te same, co wcześniej, wyciągi bankowe obejmujące przelewy (niezgodne z listą płac za miesiąc kwiecień) wynagrodzeń pracowników. Pomimo wskazówek, udzielonych w wezwaniu w pkt. 3, nadal błędnie wypełniono kalkulator rozliczeniowy. Pozwany załączył podpisane oświadczenie (...), natomiast nie ustosunkował się do żadnego pkt. z ww. wezwania oraz nie doręczył świadectwa pracy Ł. G., którego umowa o pracę wygasła z dniem 31 maja 2020 r.

Dodatkowo pozwany w dniach 30 maja 2020 r. i 20 czerwca 2020 r. otrzymał pomoc na podstawie art. 31 zo ustawy (...)19 oraz art. 31 zy ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych w skutek pandemii (...)19 w zakresie zwolnienia z opłaty składek na ubezpieczenie społeczne za sześć miesięcy dla swoich pracowników. Powyższe wsparcie ze środków FGŚP można otrzymywać wyłącznie w przypadku, jeśli podmiot nie uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy (art. 15g ust. 18 ustawy (...)19). Dofinansowanie ze środków FGŚP nie przysługuje zatem przedsiębiorcy w zakresie, w jakim uzyskał on innego rodzaju wsparcie w stosunku do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat. W obowiązującym stanie prawnym, jeżeli przedsiębiorca obok pomocy w postaci dofinansowania do wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne z FGŚP otrzymał pomoc w postaci zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne na podstawie art. 31zo specustawy, a więc w zakresie tego samego tytułu prawnego, na tych samych pracowników, zobowiązany jest do zwrotu otrzymanego niejako dwukrotnie (a więc nienależnie) świadczenia pomocowego, odpowiednio do liczby okresów wsparcia.

W dniu 6 marca 2024 r. starszy referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z treścią żądania pozwu (ówczesna sygnatura I Nc 1665/23).

Strona pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty zaskarżyła powyższy nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana przyznała, że otrzymała za pośrednictwem powoda dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników (oraz składek ZUS) z FGŚP w łącznej kwocie 41.393,43 zł za okres trzech miesięcy – od kwietnia do czerwca 2020 r., na zasadach szczegółowo opisanych w pozwie.

Natomiast pozwana w całości kwestionuje stanowisko powoda, że jest ona zobowiązana do zapłaty/zwrotu jakichkolwiek środków/części uzyskanego dofinansowania, a tym samym w całości kwestionuje roszczenie pozwu. Ponadto kwestionuje stanowisko powoda, aby regulacja art. 15 g ust. 18 ustawy (...)19, w szczególności zwolnienia z obowiązku opłacania składek ZUS na podstawie regulacji art. 31zo oraz 31 zy ustawy (...)19, a w konsekwencji, aby uzyskanie tegoż zwolnienia skutkowało koniecznością zwrotu części dofinansowania uzyskanego z FGŚP ( (...)), a przy tym przeczy, aby regulacja art. 15g ust. 18 ustawy (...)19 stanowiła podstawę do żądania zapłaty (zwrotu) przez pozwaną kwot dochodzonych pozwem.

Pozwana stoi na stanowisku, że wykorzystała przekazane środki zgodnie z przeznaczeniem, a także w sposób prawidłowy dokonała ich rozliczenia. W związku z tym, że jeden z pracowników – M. C. w okresie czerwca 2020 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, dnia 23 czerwca 2020 r. pozwana zwróciła na rzecz powoda kwotę 1.533,09 zł stanowiącą kwotę dofinansowania przypadającą na tego pracownika za czerwiec 2020 r.

Wskazano przy tym, że pozwana na przełomie stycznia i lutego 2021 r. prowadziła korespondencję z pracownikiem (...) w S. w przedmiocie rozliczenia przedmiotowego wniosku. Wówczas pozwana otrzymała odpowiedź, że „Rozliczenie faktycznie zostało złożone dopiero 22 stycznia 2021 r. i dołączone do wniosku rozpatrzonego pozytywnie w lipcu 2020 r. W tej sytuacji proszę potraktować wezwanie za niebyłe.” Pozwana uznała wówczas, że otrzymane dofinansowanie jest rozliczone, a cała sprawa zakończona.

Odnosząc się do poszczególnych zarzutów przedstawionych przez powoda w pozwie, pozwana wyjaśniła, co następuje:

1)  dopłata do wynagrodzenia za kwiecień 2020 r. – w załączonej przez pozwaną spółkę dokumentacji znajdowała się m.in. wyciąg z rachunku bankowego, który wskazywał, że w dniu 6 maja 2020 r. pracownicy istotnie otrzymali przelew na kwotę 1.300,00 zł, jednakże ten sam wyciąg potwierdzał, że dnia 20 maja 2020 r. każdy z pracowników otrzymał dopłatę do wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2020 r. w kwocie około 620 zł, co dawało łączną sumę około 1.900 zł;

2)  w zakresie list płac – listy płac są prowadzone przez pozwaną w formie elektronicznej, która nie wymaga podpisu. Potwierdzeniem wypłaty wynagrodzeń na rzecz pracowników są wyciągi z rachunku bankowego, które pozwana przedstawiła powodowi;

3)  pozwana potwierdza, że M. C. w okresie czerwca 2020 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, w związku z czym dnia 23 czerwca 2020 r. pozwana zwróciła na rzecz powoda kwotę 1.533,09 zł;

4)  pozwana spłaciła wszelkie należności na rzecz Urzędu Skarbowego, a także na rzecz ZUS na podstawie uzgodnień z powyższymi organami i nie zalega z żadnymi składkami i zaliczkami.

W zakresie dofinansowania składek ZUS i uzyskanego 50% zwolnienia z ich opłacania na podstawie przepisu art. 31zo ustawy (...)19 pozwana wyjaśnia, że środki otrzymane za pośrednictwem powoda, jako dofinansowanie do składek ZUS zostały wpłacone na rachunek ZUS przelewami z dnia 19 sierpnia 2020 r. na kwotę 4.660,48 zł, z dnia 21 sierpnia 2020 r. na kwotę 4.759,02 zł oraz z dnia 24 sierpnia 2020 r. na kwotę 9.361,67 zł. Pozwana wykorzystała więc środki otrzymane od powoda zgodnie z ich przeznaczeniem. Wbrew twierdzeniom powoda, pozwana uzyskała zwolnienie z opłacania składek ZUS nie za 6 miesięcy, lecz jedynie za 3 miesiące i to nie w pełnej wysokości, a jedynie w wysokości 50% należnych składek ZUS za marzec, kwiecień i maj 2020 r.

Strona pozwana za istotne uznaje również to, iż postawić można nawet twierdzenie, że zwolnienie z opłacania składek ZUS na podstawie art. 31 zo specustawy nie stanowi wypłaty na rzecz ochrony miejsc pracy w rozumieniu art. 15 g ust. 18 ustawy (...)19, a tym samym nie jest objęte dyspozycją tego przepisu. Po pierwsze pomoc przewidziana w art. 31zo specustawy ma charakter zwolnienia z obowiązku uregulowania składek ZUS (całości lub 50%), nie jest więc wypłatą żadnej kwoty pieniężnej na rzecz beneficjenta, a po drugie finansowana jest z Funduszu Przeciwdziałania (...)19, nie zaś z FGŚP (odmienne źródło finansowania).

Zdaniem pozwanej otrzymane dofinansowanie z FGŚP ( (...)) zostało wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem. Brak jest podstaw do twierdzenia, że pozwana jest zobowiązana do zwrotu części uzyskanego dofinansowania, albowiem regulacji upoważniająca powoda do kontrolowania i weryfikacji rozliczenia odnosi się wyłącznie do wykorzystania środków zgodnie z przeznaczeniem, nie zaś tego, czy pozwana otrzymała inne środki pomocowe. Sam fakt zwolnienia z opłacania składek ZUS w innym zakresie nie stanowi per se podstawy do twierdzenia o wykorzystaniu środków otrzymanych z FGŚP niezgodnie z przeznaczeniem. Tylko wykazanie takiego stanu rzeczy mogłoby prowadzić do obowiązku zwrotu dofinansowania uzyskanego przez pozwaną, a co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Z daleko idącej ostrożności procesowej pozwana wskazała również, że dochodzone przez powoda roszczenie objęte pozwem narusza przepis art. 5 k.c., a to przez wzgląd na sprzeczność z zasadami współżycia społecznego, tj. z zasadą sprawiedliwości i równości, a także stanowi nadużycie prawa.

Na dalszym etapie postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., której prezesem zarządu od 1997 r jest K. L., prowadziła działalność gospodarczą związaną z zakwaterowaniem w hotelach i obiektach do nich podobnych.

Dowód:

- wydruk informacji z KRS k. 121-124.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. dzierżawi obiekt hotelowy V. T. od 2012 r. W marcu 2020 r. obłożenie obiektu hotelowego V. T. radykalnie spadło. Od 1 kwietnia 2020 r. do 30 czerwca 2020 r. pracownicy ww. obiektu udali się na postój ekonomiczny. Byli to A. A., A. K., A. Z., H. K., P. Z., Ł. G., M. C., A. J., E. P..

Dowód:

- porozumienie k. 16,

- lista pracowników w okresie lockdown’u k. 135,

- zeznania K. L. k. 198v.-199.

W dniu 24 kwietnia 2020 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. złożyła wniosek o numerze (...)- (...) o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia (...)19. Przedsiębiorstwo reprezentował wówczas K. L. wnosząc o przyznanie z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) środków na wypłatę świadczeń od 1 kwietnia 2020 r. z tytułu przestoju ekonomicznego dla 9 pracowników, przysługujących za okres 3 miesięcy z przeznaczeniem na:

a)  dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w kwocie 35.100,00 zł,

b)  pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne pracowników należnych od pracodawcy od kwoty dofinansowania w kwocie 6.293,43 zł

Łączna wnioskowana kwota to 41.393,43 zł.

Wnioskodawca oświadczył w ww. wniosku, że:

1)  jest przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, u którego wprowadzono przestój ekonomiczny lub obniżony wymiar czasu pracy, w związku ze spadkiem obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia (...)19, rozumianych jako sprzedaż towarów lub usług, liczonych w ujęciu wartościowym w okresie 1 miesiąca liczonego od dnia 1 marca 2020 r. spadły obroty gospodarcze nie mniej niż o 25%, zgodnie z art. 15g ust. 9 pkt 2 ustawy;

2)  nie zachodzą przesłanki do ogłoszenia upadłości;

3)  nie ma zaległości związanych z zobowiązaniami podatkowymi, składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, FGŚP, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do końca III kwartału 2019 r.;

4)  nie ubiegał się i nie będzie ubiegał się o pomoc w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłaty na rzecz ochrony miejsc pracy;

5)  nie zamierza skorzystać ze zwolnień w opłacaniu składek ZUS, o których mowa w ustawie (...)19 (dotyczy okresu, w którym wnosi się o przyznanie dofinansowania na ochronię miejsc pracy z FGŚP)

Dowód:

- wniosek o numerze (...)- (...) o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia (...)19 k. 10-11.

Na podstawie ww. wniosku została zawarta umowa pomiędzy Wojewódzkim Urzędem Pracy a Przedsiębiorcą, określonym szczegółowo we wniosku, o numerze tożsamym z numerem wniosku ( (...)- (...)) o wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia (...)19.

Zgodnie z treścią ww. umowy Wojewódzki Urząd Pracy, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, przekazuje Przedsiębiorcy środki na wypłatę świadczeń określonych przez Przedsiębiorcę szczegółowo we wniosku, zaakceptowanym przez Wojewódzki Urząd Pracy. Środki te zostaną wypłacone Przedsiębiorcy na rachunek bankowy w miesięcznych równych transzach (ilość transz odpowiada ilości miesięcy wskazanych przez Przedsiębiorcę we wniosku).

Przedsiębiorca zobowiązał się wykorzystać te środki na warunkach określonych w umowie i zgodnie z celem, na jaki je uzyskał, określonym we wniosku.

Przedsiębiorca zobowiązał się (§ 2 pkt 2 umowy), że:

1)  pracownikom objętym świadczeniem dofinansowanym ze środków, o których mowa w § 1 ust. 1, nie wypowie umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika w okresie pobierania przez pracownika świadczeń, o których mowa w art. 15g ustawy o (...)19;

2)  po zakończeniu okresu, o którym mowa w powyższym punkcie, nie wypowie umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika, pracownikom objętym świadczeniem dofinansowanym ze środków, o których mowa w § 1 ust. 1, przez okres kolejnych miesięcy odpowiadający długością liczbie miesięcy pobierania przez pracownika świadczeń, o których mowa w art. 15g ustawy (...)19.

Zgodnie z § 3 tejże umowy w terminie do 30 dni po upływie okresów, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1 i 2, Przedsiębiorca składa do właściwego Wojewódzkiego Urzędu Pracy:

1)  dokumenty potwierdzające prawidłowość wykorzystania środków, o których mowa w § 1 ust. 1;

2)  dokumenty, potwierdzające zatrudnienie pracowników, na których otrzymał świadczenie, przez okresy wskazane w § 2 ust. 2 pkt 1 i 2.

W § 4 umowy znalazły się postanowienia odnośnie kontroli wykorzystania środków, gdzie wskazano, że na zasadach określonych w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy osoby upoważnione przez Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu pracy mają prawo przeprowadzania kontroli u Przedsiębiorcy w zakresie przestrzegania postanowień umowy, wydatkowania środków, o których mowa w § 1 ust. 1, zgodnie z warunkami określonymi w umowie i we wniosku oraz w zakresie właściwego udokumentowania i wykorzystania tych środków. Kontrola ta może być przeprowadzona w terminach określonych w § 2 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz przez trzy lata od upływu terminu na udokumentowanie wykorzystania środków.

Odnośnie zwrotu kosztów zawarto postanowienie umowne w § 5 ust. 2, iż w razie wykorzystania przez Przedsiębiorcę środków, o których mowa w § 1 ust. 1 niezgodnie z warunkami określonymi w umowie lub we wniosku, Przedsiębiorca zobowiązany jest do zwrotu na rachunek bankowy Wojewódzkiego Urzędu Pracy, z którego otrzymał środki, całości środków wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków wykorzystanych niezgodnie z warunkami określonymi w umowie lub we wniosku.

Dowód:

- umowa o numerze (...) k. 12-15.

(...) spółce z ograniczona odpowiedzialnością w K. zostały wypłacone trzy transze w związku z dofinansowaniem na podstawie umowy z Wojewódzkim Urzędem Pracy:

1)  w dniu 5 maja 2020 r. – w kwocie 13.797,81 zł,

2)  w dniu 29 maja 2020 r. – w kwocie 13.797,81 zł,

3)  w dniu 30 czerwca 2020 r. – w kwocie 13.797,81 zł.

Dowód:

- wydruki historii transakcji na rachunku bankowym Wojewódzkiego Urzędu Pracy k. 17-19,

- historia transakcji k. 140-142.

Środki otrzymane w ramach umowy z Wojewódzkim Urzędem Pracy zostały wykorzystane przez (...) sp. z o.o. w K. zgodnie z ich przeznaczeniem, tj. na wypłatę wynagrodzeń dla pracowników oraz składki na ubezpieczenie społeczne.

W dniu 6 maja 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelewy kwot po 1.300 zł tytułem wynagrodzenia za kwiecień 2020 na rzecz E. P., A. Z., A. J., M. C., A. K., H. K., A. A., P. Z. i Ł. G..

W dniu 20 maja 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelewy kwot po 620,62 zł tytułem dopłaty do wynagrodzenia za kwiecień 2020 na rzecz E. P., A. Z., A. J., A. K., H. K., A. A., P. Z. i Ł. G. oraz kwoty 48,25 zł na rzecz M. C..

W dniu 4 czerwca 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelewy kwot po 1.920,62 zł tytułem wynagrodzenia za maj 2020 na rzecz E. P., A. Z., A. J., H. K., A. A., P. Z. i Ł. G. oraz kwoty 3.000 zł na rzecz A. K..

W dniu 7 lipca 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelewy kwot po 1.920,62 zł tytułem wynagrodzenia za czerwiec 2020 r. na rzecz E. P., A. Z., A. J., H. K., A. A., P. Z. oraz kwoty 3.000 zł na rzecz A. K..

Dowód:

- historia transakcji k. 144-151,

- listy płac k. 62-67

(...) sp. z o.o. w K. kwota do zapłaty na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych tytułem należnych składek za marzec 2020 r. wynosiła 12.790,49 zł.

(...) sp. z o.o. w K. kwota do zapłaty na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych tytułem należnych składek za kwiecień 2020 r. wynosiła 9.344,73 zł.

(...) sp. z o.o. w K. kwota do zapłaty na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych tytułem należnych składek za maj 2020 r. wynosiła 9.418,08 zł.

(...) sp. z o.o. w K. została zwolniona z opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne za:

1)  marzec 2020 r. – w kwocie 6.395,26 zł,

2)  kwiecień2020 r. – w kwocie 4.672,38 zł,

3)  maj 2020 r. – w kwocie 4.709,06 zł.

W dniu 19 sierpnia 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelew kwoty 4.660,48 zł na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych tytułem składek za kwiecień 2020 r.

W dniu 21 sierpnia 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelew kwoty 4.759,02 zł na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych tytułem składek za maj 2020 r.

W dniu 24 sierpnia 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelew kwoty 9.361,67 zł na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych tytułem składek za czerwiec 2020 r.

Dowód:

- potwierdzenia operacji w ramach składek ZUS k. 152-154,

- deklaracje rozliczeniowe k. 161, 163, 165,

- pisma ZUS k. 162, 164, 166.

Decyzją z dnia 5 maja 2021 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. rozłożył K. L. na 6 rat miesięcznych zapłatę podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2020 w kwocie 6.110 zł. Sześć rat, w kwotach po 1.018,34 zł każda, było płatnych w termiach do: 25 maja 2021 r., 25 czerwca 2021 r., 26 lipca 2021 r., 25 sierpnia 2021 r., 27 września 2021 r. oraz 25 października 2021 r.

W dniu 25 maja 2021 r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem I raty podatku dochodowego.

W dniu 25 czerwca 2021 r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem II raty podatku dochodowego.

W dniu 26 lipca 2021 r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem III raty podatku dochodowego.

W dniu 24 sierpnia 2021 r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem IV raty podatku dochodowego.

W dniu 24 września 2021 r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem V raty podatku dochodowego.

W dniu 6 października 2021 r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem VI raty podatku dochodowego.

Dowód:

- potwierdzenia operacji w ramach podatku dochodowego k. 155-160

- decyzja naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 5 maja 2021 r. k. 78-81.

Z dniem 31 maja 2020 r. jednemu z pracowników – Ł. G. – wygasła umowa o pracę. W związku z tym (...) sp. z o.o. w K. oświadczyła Wojewódzkiemu Urzędowi Pracy w S., iż zwraca kwotę 1.533,09 zł dofinansowania za czerwiec 2020 r. (1300 zł za dofinansowanie i 233,09 zł w ramach składki ubezpieczeniowej). Na miejsce Ł. G. przyjęto nowego pracownika – M. T., z którym została podpisana umowa od dnia 1 czerwca 2020 r. (...) sp. z o.o. w K. wniosła jednocześnie o przyznanie dotacji za czerwiec 2020 r. dla M. T..

Dowód:

- wyjaśnienie k. 143,

- zeznania K. L. k. 198v.-199.

W dniu 23 czerwca 2020 r. (...) sp. z o.o. zwróciła Wojewódzkiemu Urzędowi Pracy kwotę 1.533,09 zł tytułem zwrotu niewykorzystanego świadczenia na pracownika M. C. za maj 2020 r. (1300 zł wynagrodzenie postojowe + 233,09 zł składka na ubezpieczenie w ZUS).

Dowód:

- wydruki historii operacji na rachunku bankowym Wojewódzkiego Urzędu Pracy k. 22.

Pismem datowanym na dzień 27 stycznia 2021 r. Wojewódzki Urząd Pracy w S. w związku z § 2 ust. 1 i § 3 umowy o numerze (...) wezwał (...) sp. z o.o. w K. do rozliczenia wniosku w zakresie otrzymywanych środków na ochronę miejsc pracy z FGŚP (w ramach wstępnej weryfikacji).

Wezwanie zostało doręczone 4 lutego 2021 r.

Dowód:

- wezwanie z 27 stycznia 2021 r. k. 23-24,

- potwierdzenie odbioru k. 25-26.

W wiadomości e-mail z dnia 5 lutego 2021 r. pracownik Wojewódzkiego Urzędu Pracy poinformował, iż rozliczenie zostało faktycznie złożone dopiero 22 stycznia 2021 r. i dołączone do wniosku rozpatrzonego pozytywnie w lipcu 2020 r. W tej sytuacji wezwanie należy potraktować za niebyłe.

Dowód:

- wiadomość e-mail z 5 lutego 2021 r., k. 197.

Pismem datowanym na dzień 25 sierpnia 2021 r. skierowano do (...) sp. z o.o. w K. powtórne wezwanie do rozliczenia wniosku w zakresie otrzymywanych środków na ochronę miejsc pracy z FGŚP (w ramach wstępnej weryfikacji).

Powtórne wezwanie zostało doręczone 30 sierpnia 2021 r.

Dowód:

- wezwanie z 25 sierpnia 2021 r. k. 27-28,

- potwierdzenie odbioru k. 29-30.

6 marca 2023 r. K. L. złożył dokument potwierdzony profilem zaufanym ePUAP stanowiący rozliczenie wniosku w zakresie otrzymanych środków na ochronę miejsc pracy z funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych. W załączeniu do tego wniosku przedłożył potwierdzenia przelewu do Urzędu Skarbowego tytułem podatku dochodowego w dniu 18 kwietnia 2022 r. kwoty 4.260 zł, w dniu 17 maja 2022 r. kwoty 4.260 zł, w dniu 17 czerwca 2022 r. kwoty 4.259 zł.

Dowód:

- rozliczenie wniosku z 6 marca 2023 r. k. 31-32,

- potwierdzenia przelewów do Urzędu Skarbowego k. 33-35.

Pismem z dnia 15 marca 2023 r. Wojewódzki Urząd Pracy wezwał (...) sp. z o.o. do uzupełnienia braków formalnych rozliczenia w terminie 7 dni pod rygorem wezwania do zwrotu środków wraz z odsetkami. Pismo zostało doręczone w dniu 17 marca 2023 r.

Dowód:

- wezwanie do uzupełnienia braków k. 36-37,

- potwierdzenie odbioru k. 38-39.

W dniu 21 marca 2023 r. K. L. ponownie złożył dokument potwierdzony profilem zaufanym ePUAP stanowiący rozliczenie wniosku w zakresie otrzymanych środków na ochronę miejsc pracy z funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych. Z kalkulatora rozliczeniowego wynika, że łączna wartość dofinansowania w związku z przestojem ekonomicznym wyniosła 41.393,43 zł. Do rozliczenia dołączono tabele obejmujące dane osobowe pracowników objętych przestojem oraz wysokość dofinansowania do wynagrodzenia, wysokość dofinansowania składek na ubezpieczenie społeczne odprowadzanych przez pracodawcę, łączną wartość dofinansowania za 1 miesiąc za 1 pracownika, łączną wartość dofinansowania w okresie objętym wnioskiem, faktyczny czas przestoju oraz kwotę netto przekazanego wynagrodzenia.

Dowód:

- rozliczenie wniosku z 21 marca 2023 r. k. 40-41,

- kalkulator rozliczeniowy k. 42-45.

Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. skierował do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. wezwanie datowane na dzień 14 sierpnia 2023 r. do zwrotu środków, informując, że stwierdzono brak pełnej dokumentacji dotyczącej rozliczenia ww. wniosku, co skutkuje niemożliwością stwierdzenia prawidłowości wykorzystania otrzymanego dofinansowania zgodnie z warunkami zawartymi w umowie.

Wezwanie nie zostało odebrane przez adresata.

Dowód:

- wezwanie do zwrotu środków k. 46-47,

- kopia koperty zwrotnej k. 49-50.

Ponownie Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. skierował do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. wezwanie datowane na dzień 7 września 2023 r. do zwrotu środków, które ma analogiczną treść jak wezwanie z 14 sierpnia 2023 r.

Wezwanie zostało doręczone adresatowi w dniu 12 września 2023 r.

Dowód:

- wezwanie do zwrotu środków k. 51-52,

- potwierdzenie odbioru k. 54-55.

W dniu 20 września 2023 r. K. L. działając w imieniu (...) sp. z o.o. w K. po raz trzeci złożył rozliczenie wniosku w zakresie otrzymanych środków na ochronę miejsc pracy z funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych. Do rozliczenia dołączono załączniki w postaci: wykazu pracowników, którym przekazano pomoc w formie elektronicznego pliku w programie E., wyciąg bankowy obejmujący przelewy wynagrodzeń pracowników, potwierdzenia przelewów do ZUS świadczące o zapłacie składek na ubezpieczenie społeczne oraz potwierdzenie przelewów świadczące o uiszczeniu zaliczek na podatek dochodowy.

Dowód:

- rozliczenie wniosku z 20 września 2023 r. wraz załącznikami k. 56-93.

Pismem z dnia 3 października 2023 r. Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. skierował do (...) sp. z o.o. w K. ostateczne wezwanie do złożenia prawidłowego rozliczenia, wskazując na następujące nieprawidłowości:

1)  według wyciągu bankowego, który załączono do rozliczenia za miesiąc kwiecień 2020 r. pracownicy objęci dofinansowaniem z (...) otrzymali wynagrodzenie w kwocie 1300,00 zł, natomiast w kalkulatorze rozliczeniowym w zakładce przestój ekonomiczny widnieje wartość 1900,00 zł,

2)  brak pieczątek oraz podpisów na listach płac osób odpowiedzialnych za ich sporządzenie,

3)  w zakładce „przestój ekonomiczny” w kolumnie (...) przy pracowniku M. C. powinna być wpisana prawidłowa ilość godzin, podczas których pracownik faktycznie przebywał na przestoju ekonomicznym i był zdolny do pracy, a w kolumnie O ilość godzin wynagrodzenia chorobowego,

4)  jeśli w miesiącu maju i czerwcu 2020 r. pracownik M. C. przebywał na zasiłku chorobowym (wypłacanym przez ZUS), wówczas w kolumnach S, (...), U, Z należy wpisać wartość „0” (zgodnie z listami płac).

W związku ze stwierdzeniem tych nieprawidłowości wezwano do ostatecznego złożenia korekty rozliczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia, tj. od dnia 9 października 2023 r.

Dowód:

- ostateczne wezwanie do złożenia prawidłowego rozliczenia k. 94-96,

- potwierdzenie odbioru k. 98-99.

W odpowiedzi na ostateczne wezwanie do złożenia prawidłowego rozliczenia K. L. działając w ramach (...) sp. z o.o. złożył poprawione rozliczenie z 10 października 2023 r. wraz z poprawionymi załącznikami.

Dowód:

- rozliczenie wniosku k. 100-107.

Pismem z 20 października 2023 r. Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy skierował do K. L. – Prezesa Zarządu (...) sp. z o. o. w K. przedsądowe wezwanie do zwrotu środków informując, że stwierdzono brak pełnej dokumentacji dot. rozliczenia ww. wniosku. Wezwanie zostało doręczone adresatowi w dniu 13 listopada 2023 r.

Dowód:

- przedsądowe wezwanie do zwrotu środków k. 114-115,

- potwierdzenie odbioru k. 117-118.

Pismem z 20 listopada 2023 r. (...) Sp. z o.o. w K. wniosła o zmianę stanowiska zaprezentowanego w wezwaniu i odstąpienie od zgłoszonych w nim żądań zapłaty.

Dowód:

- pismo z 20 listopada 2023 r. k. 119-120, k. 138.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo okazało się uzasadnione w zakresie kwoty 4.195,62 zł. W pozostałym zakresie uległo zaś oddaleniu.

Podstawę prawną żądania pozwu w części, w jakiej powództwo zostało uwzględnione, stanowią przepisy art. 405 k.c. w zw. z art. 410 k.c.

Zgodnie z art. 405 k.c. kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Na podstawie art. 410 k.c. przepisy artykułów poprzedzających stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego (§ 1). Świadczenie jest nienależne jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia (§ 2).

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Uregulowanie przepisu art. 6 k.c. stanowi o ciężarze dowodu w sensie materialnoprawnym i wskazuje, kogo obciążają skutki nieudowodnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązek przedstawienia dowodów, zgodnie z przepisem art. 3 k.p.c. spoczywa na stronach, zaś ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). To strona powodowa, która domaga się zapłaty pewnej należności na drodze sądowej, winna co do zasady wykazać, iż należność ta – oznaczona co do wysokości, tytułu i daty płatności – nie została przez jej przeciwnika procesowego uiszczona. Świadczenie nienależne jest szczególnym przypadkiem bezpodstawnego wzbogacenia. Świadczenie to odróżnia się od pozostałych przypadków bezpodstawnego wzbogacenia źródłem jego powstania. Do zaistnienia zobowiązania z tego tytułu dochodzi w wyniku spełnienia świadczenia przez zubożonego (a nie poprzez jakiekolwiek inne przesunięcia majątkowe), przy jednoczesnym braku podstawy prawnej tego świadczenia. Już sam fakt spełnienia nienależnego świadczenia uzasadnia roszczenie o jego zwrot i nie zachodzi konieczność badania wzbogacenia po stronie drugiej strony, jak i tego czy doszło do uszczuplenia majątku zubożonego. Dla uwzględnienia żądania pozwu konieczne jest łączne wykazanie dwóch przesłanek, tj. faktu spełnienia świadczenia i braku obowiązku w tym zakresie. Ciężar dowodu co do tych okoliczności, spoczywa zgodnie z art. 6 k.c., na powodzie.

W niniejszym procesie kluczowe znaczenie mają również przepisy ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - nazywanej w dalszej części niniejszego uzasadnienia „ustawą o zwalczaniu (...)19”.

Zgodnie z art. 15g ust. 1 ustawy o zwalczaniu (...)19, w brzmieniu obowiązującym na czas przyznania pomocy pozwanej, przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, organizacja pozarządowa w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057) oraz podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia (...)19, państwowa lub prowadzona wspólnie z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego instytucja kultury, w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194), u której wystąpił spadek przychodów w następstwie wystąpienia (...)19, a także kościelna osoba prawna działająca na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła (...) w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, oraz jej jednostka organizacyjna, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia (...)19, na zasadach określonych w ust. 7 i 10.

Natomiast na podstawie art. 15g ust. 2 ustawy o zwalczaniu (...)19 podmiotom, o których mowa w ust. 1 i 1a, przysługują środki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695 i 875) od przyznanych świadczeń, o których mowa w ust. 1 i ust. 1a.

Zaś zgodnie art. 15g ust. 18 ustawy o zwalczaniu (...)19 podmioty, o których mowa w ust. 1 i 1a, mogą otrzymać pomoc z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyłącznie w przypadku, jeśli nie uzyskały pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

Zgodnie natomiast z art. 31zo ust. 1 i 1a ustawy o zwalczaniu (...)19 na wniosek płatnika składek zwalnia się z obowiązku opłacania nieopłaconych należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, należne za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., wykazanych w deklaracjach rozliczeniowych złożonych za ten okres, jeżeli był zgłoszony jako płatnik składek:

1) przed dniem 1 lutego 2020 r. i na dzień 29 lutego 2020 r.,

2) w okresie od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 29 lutego 2020 r. i na dzień 31 marca 2020 r.,

3) w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 marca 2020 r. i na dzień 30 kwietnia 2020 r. – zgłosił do ubezpieczeń społecznych mniej niż 10 ubezpieczonych (ust. 1).

Na wniosek płatnika składek, zwalnia się z obowiązku opłacenia nieopłaconych należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, należnych za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., w wysokości 50% łącznej kwoty należności z tytułu składek wykazanych w deklaracji rozliczeniowej złożonej za dany miesiąc, jeżeli był zgłoszony jako płatnik składek:

1) przed dniem 1 lutego 2020 r. i na dzień 29 lutego 2020 r.,

2) w okresie od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 29 lutego 2020 r. i na dzień 31 marca 2020 r.,

3) w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 marca 2020 r. i na dzień 30 kwietnia 2020 r. - zgłosił do ubezpieczeń społecznych od 10 do 49 ubezpieczonych (ust. 1a).

Podkreślić należy, że znacząca w niniejszej sprawie jest kwestia, iż w pozwie strona powodowa powoływała jako podstawę swoich roszczeń nie tylko przepisy ustawy o zwalczaniu (...)19 i zapisy umowy stron, ale także powoływała się na fakt otrzymania przez pozwaną spółkę dwukrotnie, a więc nienależnie, świadczenia pomocowego.

Na podstawie materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie ustalono, że za kwiecień 2020 r. i maj 2020 r. pozwana spółka skorzystała z dwóch form pomocy tj. zwolnienia w 50% ze składek na ubezpieczenie społeczne oraz z dofinansowania do tych składek z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Dominującym jest pogląd, prezentowany w dotychczas wydanym orzecznictwie, że ustawa o zwalczaniu (...)19 nie wyklucza skorzystania przez przedsiębiorcę z obu ww. form pomocy pod warunkiem, że nie dotyczą one tych samych okresów .

Kluczowa jest zatem interpretacja przepisów ustawy o zwalczaniu (...)19, czego dokonano już na przykład w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2022 r. (sygn. I GSK 251/22), w którym wskazano, że art. 15g ust. 18 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 1842, z późn. zm.) nie stoi na przeszkodzie do uzyskania przez przedsiębiorcę dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS pracowników na podstawie art. 15g tej ustawy, w sytuacji otrzymania już przez tego przedsiębiorcę dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS tych samych pracowników na podstawie art. 15zzb ustawy o (...)19, jeżeli dofinansowanie to dotyczyło innego okresu.

Powyższe stanowisko zasługuje na aprobatę ze strony Sądu, gdyż z analizy treści art. 15 g ust. 18 ustawy o zwalczaniu (...)19 (obowiązuje od 31 marca 2020 r.) wynika, że podmioty, o których mowa w ust. 1 i 1a, mogą otrzymać pomoc z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyłącznie w przypadku, jeśli nie uzyskały pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników, w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy. Zatem uzasadnione jest przyjęcie, że art. 15g ust. 18 nie pozwalał na kumulację pomocy publicznej w odniesieniu do tych samych pracowników, z tych samych tytułów i za te same okresy, co potwierdza treść wprowadzonego następnie ust. 18a, stanowiącego, że przepisu ust. 18 nie stosuje się do zwolnienia z obowiązku opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne pracowników, chyba że zwolnienie dotyczy tych samych miesięcy, na które podmioty, o których mowa w ust. 1 i 1a, zwróciły się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia (...)19. Zatem uzasadnione jest przyjęcie, że pozwana spółka otrzymała dofinansowanie ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres kwiecień i maj 2020 r. bez podstawy prawnej i powinna je zwrócić, tym bardziej, że we wniosku o przyznanie dofinansowania, złożonym w dniu 24 kwietnia 2020 r. spółka oświadczyła, iż nie zamierza skorzystać ze zwolnień w opłacaniu składek ZUS, o których mowa w ustawie o przeciwdziałaniu (...)19 w okresie, w którym wnosi o przyznanie dofinansowania na ochronę miejsc pracy z FGŚP.

W związku z powyższym stwierdzić należało, że skoro dofinansowanie

z przeznaczeniem na składki na ubezpieczenie społeczne wynosiło łącznie 6.293,43, a zatem miesięcznie była to kwota 2097,81 zł, a za dwa miesiące tj. kwiecień i maj 2020 r. spółka otrzymała zarówno zwolnienie z 50 % składek jak i dofinansowanie z FGŚP, to winna zwrócić dofinansowanie otrzymane za ten okres czasu wyrażające się kwotą 4.195,62 zł. Podstawą prawną uwzględnianie powództwa w tym zakresie nie jest jednak zapis umowy o wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, ale art. 405 k.c. w zw. z art. 410 k.c. Spółka otrzymała bowiem dofinansowanie w tym zakresie bez podstawny prawnej, jednak środki te zużyła zgodnie z przeznaczeniem, wpłacając je na rzecz ZUS tytułem należnych składek na ubezpieczenie społeczne.

Dlatego też w ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania postanowienie umowne określające wysokość odsetek jak dla zaległości podatkowych, lecz przepisy Kodeksu cywilnego o odsetkach ustawowych za opóźnienie tj. art. art. 481 § 1 i 2 k.c. Nadto świadczenie z tytułu nienależnego świadczenia jest bezterminowe i staje się wymagalne dopiero po wezwaniu do zapłaty. Pierwsze wezwanie do zapłaty strona powodowa skierowała do pozwanej spółki pismem z dnia 20 października 2023 r., odebranym przez pozwaną spółkę w dniu 13 listopada 2023 r. W treści wezwania do zapłaty zakreślono termin 7 dni od daty jego otrzymania na dokonanie zapłaty, który przypadał na dzień 20 listopada 2023 r. Zatem od dnia 21 listopada 2023 r. pozwana spółka popadła w opóźnienie ze spełnieniem świadczenia. Zatem odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty uwzględnionego roszczenia należało zasądzić od dnia 21 listopada 2023 r. do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie powództwo uległo oddaleniu, albowiem co do dofinansowania do wynagrodzeń pracowników na okres od kwietnia do czerwca 2020 roku oraz składek na ubezpieczenie społeczne za czerwiec 2020 r. strona pozwana wykazała, iż środki te zostały wykorzystane zgodnie z ich przeznaczeniem. Podstawą żądania zwrotu wypłaconych świadczeń w tym zakresie miałaby być umowa, w której w § 5 ust. 2 strony ustaliły, że przedsiębiorca zobowiązany jest do zwrotu wypłaconych środków w razie ich wykorzystania niezgodnie z warunkami określonymi w umowie lub we wniosku, w części wykorzystanej niezgodnie z ww. ustaleniami. Taka sytuacja zaś nie miała miejsca; strona pozwana otrzymane środki przeznaczyła na wypłatę wynagrodzeń i składki na ubezpieczenie społeczne, co wykazała w sposób niebudzący wątpliwości Sądu – dowodami przelewów i wyciągami z rachunku bankowego. I tak:

-w dniu 6 maja 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelewy kwot po 1.300 zł tytułem wynagrodzenia za kwiecień 2020 na rzecz E. P., A. Z., A. J., M. C., A. K., H. K., A. A., P. Z. i Ł. G..

- w dniu 20 maja 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelewy kwot po 620,62 zł tytułem dopłaty do wynagrodzenia za kwiecień 2020 na rzecz E. P., A. Z., A. J., A. K., H. K., A. A., P. Z. i Ł. G. oraz kwoty 48,25 zł na rzecz M. C..

- w dniu 4 czerwca 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelewy kwot po 1. 920,62 zł tytułem wynagrodzenia za maj 2020 na rzecz E. P., A. Z., A. J., H. K., A. A., P. Z. i Ł. G. oraz kwoty 3.000 zł na rzecz A. K..

- w dniu 7 lipca 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelewy kwot po 1.920,62 zł tytułem wynagrodzenia za czerwiec 2020 na rzecz E. P., A. Z., A. J., H. K., A. A., P. Z. oraz kwoty 3.000 zł na rzecz A. K..

Niezasadny jest zatem zarzut niezgodności pomiędzy wyciągiem bankowym, załączonym do rozliczenia za miesiąc kwiecień 2020 r. a w kalkulatorem rozliczeniowym, który to zarzut podniesiony został w piśmie powoda z dnia 3 października 2023 r. kierowanym do pozwanej spółki. Podkreślić bowiem należy, że z przedłożonego wyciągu bankowego pozwanej spółki wynika, iż w tym samym miesiącu tj. w maju 2020 r. z konta bankowego spółki na rzecz każdego z pracowników objętych przestojem wykonano po dwa przelewy- jeden w dniu 6 maja 2020 r. po 1.300 zł tytułem wynagrodzenia za kwiecień 2020 roku oraz drugi w dniu 20 maja 2020 r. w kwotach po 620,62 zł tytułem dopłaty do wynagrodzenia za kwiecień 2020 roku, za wyjątkiem M. C., na rzecz którego dopłata wnosiła 48,25 zł.

Niezasadny jest również zarzut braku brak pieczątek oraz podpisów na listach płac osób odpowiedzialnych za ich sporządzenie albowiem spółka wyjaśniła, że listy płac sporządzane są elektronicznie i nie wymagają podpisu. Odnośnie pracownika w osobie M. C. wskazać należy, że otrzymane na tego pracownika dofinansowanie za maj 2020 r. w kwocie 1.533,09 zł zostało zwrócone stronie powodowej, co wprost wynika z listy operacji wykonanych na koncie bankowym powoda k. 22.

Jeśli chodzi o składki na ubezpieczenie społeczne za czerwiec 2020 r., ze złożonego przez pozwaną spółkę dowodu przelewu bankowego wynika, że w dniu 24 sierpnia 2020 r. z konta bankowego (...) sp. z o.o. w K. wykonano przelew kwoty 9.361,67 zł na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych tytułem składek za czerwiec 2020 r.

Niezasadne są również zarzuty strony powodowej co do zbyt późnego uregulowania rat z tytułu podatku dochodowego, albowiem podkreślić należy, że strona pozwana wykazała, iż decyzją z dnia 5 maja 2021 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. rozłożył K. L. na 6 rat miesięcznych zapłatę podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2020 w kwocie 6.110 zł. Sześć rat w kwotach po 1.018,34 zł każda, było płatnych w termiach do: 25 maja 2021 r., 25 czerwca 2021 r., 26 lipca 2021 r., 25 sierpnia 2021 r., 27 września 2021 r. oraz 25 października 2021 r. Nadto pozwana spółka w toku postępowania przedłożyła dowody przelewów poszczególnych rat na rzecz Urzędu Skarbowego. I tak:

- w dniu 25 maja 2021r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem I raty podatku dochodowego.

- w dniu 25 czerwca 2021r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem II raty podatku dochodowego.

- w dniu 26 lipca 2021r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem III raty podatku dochodowego.

- w dniu 24 sierpnia 2021r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem IV raty podatku dochodowego.

- w dniu 24 września 2021r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem V raty podatku dochodowego.

- w dniu 6 października 2021r. z konta bankowego K. L. wykonano przelew kwoty 1.018,34 zł na rzecz Urzędu Skarbowego tytułem VI raty podatku dochodowego.

Z powyższego zestawienia wynika, iż wszystkie raty zostały uiszczone w zakreślonych terminach, a zatem decyzja o rozłożeniu podatku dochodowego za rok 2020 r. na raty nie wygasła z powodu przekroczenia terminów płatności, lecz została w całości przez prezesa zarządu pozwanej spółki wykonana zgodnie z przewidzianymi w jej treści warunkami.

W ocenie Sądu strona pozwana wykazała zatem, że na rzecz pracowników objętych wnioskiem o dofinansowanie wypłaciła tytułem wynagrodzeń należnych za miesiące kwiecień, maj i czerwiec łącznie kwotę 47.681,27 zł, zaś tytułem składek na ubezpieczenie społeczne za czerwiec 2020 r. kwotę 9.361,67 zł; w sumie 57.042,94 zł. Z koeli tytułem dofinansowania pozwana spółka otrzymała łącznie kwotę 41. 393,43 zł. Z samego już porównania wyżej wymienionych kwot wynika, iż strona pozwana wykazała fakt wydatkowania otrzymanych środków zgodnie z ich przeznaczeniem tj. na dofinansowanie do wynagrodzeń oraz na składki na ubezpieczenie społeczne pracowników należne od pracodawcy od kwoty dofinansowania.

Podkreślić przy tym należy, że we wszystkich pismach kierowanych do pozwanej spółki przed wszczęciem procesu strona powodowa jako przyczynę żądania zwrotu wypłaconego dofinansowania powoływała się na braki lub błędy w dokumentacji rozliczeniowej, które uniemożliwiają jej potwierdzenie prawidłowości wykorzystania wypłaconych środków. Jednak braki w dokumentacji nie stanowią podstawy do żądania zwrotu wypłaconego dofinasowania, a dopiero fakt wykorzystania dofinansowania niezgodnie z przeznaczeniem, czego strona powodowa w toku niniejszego procesu nie wykazała.

Nadto Sąd wskazuje, że nie można pomijać celu, w jakim została stworzona ustawa o zwalczaniu (...)19, czyli przyznanie pomocy przedsiębiorcom, którzy z uwagi na zaistnienie stanu epidemii zostali ograniczeni w możliwości prowadzenia działalności gospodarczej i osiąganiu zysku, przy równocześnie obciążającym ich obowiązku płatności wynagrodzeń i odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne. Celem wprowadzenia tejże regulacji była również ochrona miejsc pracy, a pomoc miała pozwolić na dalsze funkcjonowanie przedsiębiorstw. Należy mieć przy tym na uwadze fakt, iż pozwany jest przedsiębiorcą w branży hotelarskiej, która w trakcie epidemii (...)19 szczególnie ucierpiała finansowo, a wręcz została sparaliżowana w trakcie sezonu w 2020 roku.

Sąd stanął na stanowisku, iż nie jest możliwa taka interpretacja przepisów, która nakazywałaby przedsiębiorcom, którzy otrzymali na początku pandemii pomoc na podstawie art. 15g ustawy o zwalczaniu (...)19, zwrot środków z uwagi na zwolnienie z opłacenia składek ZUS w późniejszym terminie za zupełnie inny okres.

Odmienna interpretacja byłaby bowiem sprzeczna z Konstytucją RP, na co wskazywano w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. I GSK 251/22. W wyroku tym NSA orzekł, że art. 15g ust. 18 ustawy o (...)19 nie stoi na przeszkodzie do uzyskania przez przedsiębiorcę dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS pracowników na podstawie art. 15g tej ustawy, w sytuacji otrzymania już przez tego przedsiębiorcę dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS tych samych pracowników na podstawie art. 15zzb ustawy o (...)19, jeżeli dofinansowanie to dotyczyło innego okresu. Dokonując wykładni celowościowej i systemowej NSA wskazał, że odmienna interpretacja (tj. wykluczająca uzyskanie pomocy za dwa różne okresy trzymiesięczne) „byłaby niezgodna z art. 2 Konstytucji stanowiącym, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, czyli z zasadami demokratycznego państwa prawnego i sprawiedliwości społecznej. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego w ujęciu art. 2 Konstytucji RP sprawiedliwość społeczna jest celem, który ma urzeczywistniać demokratyczne państwo prawne. Nie jest demokratycznym państwem prawnym państwo, które nie realizuje idei sprawiedliwości, przynajmniej pojmowanej jako dążenie do zachowania równowagi w stosunkach społecznych i powstrzymywanie się od kreowania nieusprawiedliwionych, niepopartych obiektywnymi wymogami i kryteriami przywilejów dla wybranych grup obywateli (por. wyrok TK z dnia 12 kwietnia 2000 r., sygn. akt K 8/98, OTK 2000/3/87 oraz P. Tuleja, w: M. Safjan, L. Bosek (red.), Komentarz do Konstytucji RP, Tom I, Wydawnictwo C.H.BECK, Warszawa 2016 r., s. 243).

Wspomnieć przy tym należy, iż interpretacja przepisów ustawy o zwalczaniu (...)19 wedle zapatrywania strony powodowej byłaby również sprzeczna z preambułą ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, gdzie wskazano, że uchwala się ją „kierując się konstytucyjną zasadą wolności działalności gospodarczej, a także innymi zasadami konstytucyjnymi mającymi znaczenie dla przedsiębiorców i wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, w tym zasadami praworządności, pewności prawa, niedyskryminacji oraz zrównoważonego rozwoju, uznając, że ochrona i wspieranie wolności działalności gospodarczej przyczyniają się do rozwoju gospodarki oraz do wzrostu dobrobytu społecznego, dążąc do zagwarantowania praw przedsiębiorców oraz uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłego rozwoju działalności gospodarczej w warunkach wolnej konkurencji”, na co wskazywał już Sąd Okręgowy w Szczecinie w uzasadnieniu wyroku z 14 października 2024 roku w sprawie o sygn. II Ca 1540/23.

Podsumowując, Sąd wskazuje, że nic nie stoi na przeszkodzie możliwości łączenia dwóch form pomocy na podstawie ustawy o zwalczaniu (...)19, o ile przedsiębiorca nie uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników, w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy za ten sam okres czasu.

W przedmiotowej sprawie pozwana spółka skorzystała z dwóch form pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników tylko w zakresie składek na ubezpieczenie społeczne za kwiecień i maj 2020 r. i w tym zakresie powództwo zostało uwzględnione. W pozostałym zakresie uzyskana pomoc publiczna dotyczyła innych tytułów wypłat i innego okresu. Pozwana spółka wykazała fakt wykorzystania otrzymanych środków zgodnie z ich przeznaczeniem, co skutkowało oddaleniem powództwa w pozostałym zakresie.

Stan faktyczny sprawy co do zasady był niesporny i został ustalony na podstawie wszelkich dokumentów zgromadzonych w sprawie, jak również przesłuchania stron – ograniczonego do przesłuchania prezesa pozwanej spółki – (...), co umożliwiło Sądowi w pełni zobrazować zaistniałe wówczas okoliczności niezbędne do wydania orzeczenia w sprawie. Dowody te Sąd uznał za wiarygodne nie znajdując podstaw do ich zakwestionowania.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III. sentencji wyroku na podstawie art. 100 k.p.c., który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Zaś art. 98 par. 3 k.p.c. stanowi, że do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Stosownie zaś do treści art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1144 z późn. zm.) zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 56.554,05 zł, zaś uzyskał zasądzenie kwoty 4.195,52 zł, a zatem wygrał proces w 7%, a pozwany utrzymał się w swoim stanowisku w 93%. Koszty poniesione przez powoda to wynagrodzenie pełnomocnika w osobie radcy prawnego w kwocie 3.600,00 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Stosunek tych kosztów do udziału, w jakim powód wygrał proces wyniósł 225 zł. Koszty poniesione przez pozwanego stanowią wynagrodzenie pełnomocnika w osobie radcy prawnego w kwocie 3.600,00 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł; łącznie 3.617 zł. Stosunek sumy tych kosztów do udziału, w jakim pozwany wygrał proces wyniósł 3.363,81 zł.

Koszty procesu należne stronie pozwanej od powódki stanowią zatem różnicę pomiędzy kwotą 3.363,81 zł (udział, w jakim strona pozwana utrzymała się swoim stanowisku) a kwotą 252 zł (udział, w jakim strona powodowa utrzymała się swoim stanowisku). Mając powyższe na uwadze, Sąd w punkcie III wyroku zasądził od powódki na rzecz pozwanego zwrot części kosztów procesu w kwocie 3.111,81 zł oraz, stosownie do treści przepisu art. 98 par. 1 [1] k.p.c., odsetki w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

O kosztach sądowych Sąd orzekł w oparciu o art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1144 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Koszty sądowe, pokryte tymczasowo przez Skarb Państwa, obejmowały kwotę 2.828 zł opłaty od pozwu. Zważywszy, że przy rozstrzyganiu o obowiązku ponoszenia kosztów sądowych należy stosować zasady obowiązujące przy zwrocie kosztów procesu, kosztami tymi należałoby obciążyć pozwaną (7 % kosztów sądowych) i powoda (93% kosztów sądowych). Powód był jednak w niniejszej sprawie z mocy ustawy zwolniony od kosztów sądowych w całości, więc udział strony powodowej w nieuiszczonych kosztach sądowych ponosi Skarb Państwa, co skutkowało brakiem konieczności zamieszczania rozstrzygnięcia w tym zakresie w wyroku. Od strony pozwanej zaś Sąd nakazał pobranie 7 % opłaty od pozwu tj. kwoty 197,94 zł.

W powołaniu powyższej argumentacji orzeczono jak w sentencji.

Sędzia Małgorzata Janik-Białek

S., dnia 10 stycznia 2025 r.