Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział II Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Rafał Reszka

Protokolant: sekr. sąd. Michał Trebnio

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2017 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą we W.

przeciwko M. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. K. na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą we W. kwotę 5.138 (pięć tysięcy sto trzydzieści osiem) złotych 66 (sześćdziesiąt sześć) groszy wraz z odsetkami:

- umownymi liczonymi w stosunku rocznym w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, ale nie większymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie od kwoty 4.931 (cztery tysiące dziewięćset trzydzieści jeden) złotych od dnia 21 września 2016r. do dnia zapłaty,

- ustawowymi za opóźnienie liczonymi w stosunku rocznym od kwoty 207 (dwieście siedem) złotych 66 (sześćdziesiąt sześć) groszy od dnia 31października 2016r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 267 (dwieście sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Rafał Reszka

Sygn. akt II C 832/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 września 2016r. powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. K. kwoty 5.385,09 zł wraz z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredyt lombardowego Narodowego Banku Polskiego liczonymi od dnia 21 września 2016r. od kwoty 4.931 zł. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, a w szczególności kosztów opłaty sądowej (250 zł) i kosztów opłaty skarbowej (17 zł).

W uzasadnieniu swego żądania powód wskazał, że w dniu 28 września 2015r. zawarł z pozwanym umowę kredytu nr (...). Pozwany zobowiązał się spłacić kredyt w miesięcznych ratach W związku z brakiem spłaty, powód wypowiedział pozwanemu umowę, a w dniu 24 maja 2016r. całe zobowiązanie zostało postawione w stan wymagalności.

Powód wskazał, że na dochodzoną pozwem kwotę składają się: kwota kapitału – 4.931 zł, odsetki umowne i karne wyliczone na dzień 20 września 2016r. – 207,66 zł oraz kwota kosztów monitów i upomnień – 246,43 zł.

W dniu 15 listopada 2016 roku Sąd Rejonowy w Gryfinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem powoda.

Pozwany M. K. zaskarżył ww. nakaz zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Pozwany zrzucił powodowi bezzasadność zgłoszonego roszczenia, a w szczególności wskazał na brak przedstawienia dokumentów świadczących o zasadności roszczenia, jak również dokumentów świadczących, o tym że osoba podpisana pod umową – R. S. – była osobą działającą w imieniu powodowego Banku. Ponadto pozwany podniósł zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Gryfinie.

Wobec powyższego, nakaz zapłaty utracił moc, a Sąd Rejonowy w Gryfinie na mocy postanowienia z dnia 9 marca 2017 roku przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi, zgodnie z właściwością ogólną pozwanego.

Pismem z dnia 21 sierpnia 2017r. strona powodowa oświadczyła, że podtrzymuje żądanie pozwu w całości i wskazała na bezzasadność zarzutów podniesionych przez pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 września 2015 roku (...) Bank S.A. z siedzibą we W. zawarł z pozwanym M. K. umowę kredytu na zakup towaru u usług nr (...).

Z ramienia Banku pod umową podpisał się R. S. pracownik (...) S.A. tj. podmiotu mającego wykonać na rzecz pozwanego kredytowaną w zakupie usługę.

Na podstawie w/w umowy powodowy Bank udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 4.931 z przeznaczeniem na zakup usługi - „nauka języka angielskiego”.

Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kredytu w 21 miesięcznych ratach, do 28 dnia każdego miesiąca, począwszy od października 2015r. Wysokość pierwszych 20 rat została określona na kwotę 234,81 zł, a ostatniej raty na kwotę 234,80 zł. Ostateczny termin spłaty kredytu został określony na dzień 28 czerwca 2017r.

W punkcie III pkt 1 umowy strony przewidziały, że niespłacenie raty kredytu w umówionym terminie spowoduje powstanie zadłużenia przeterminowanego, od którego pobierane będą odsetki karne w wysokości odsetek maksymalnych.

Kredytobiorca wyraził ponadto zgodę na prowadzenie w przedmiocie umowy działań monitorująco – upominawczych z wykorzystaniem m.in. adresów e- mail, wysyłaniem komunikatów głosowych/sms na podane numery telefonów. Strony określiły również cennik czynności podejmowanych w związku zadłużeniem przeterminowanym. I tak wskazały, że koszt wysłania do zapłaty lub prośby o dopłatę (listem zwykłym) wynosić będzie 1,75 zł, listem poleconym 4,20 zł, telefoniczne wezwanie do zapłaty – 10 zł, działanie zewnętrznej firmy windykacyjnej na zlecenie Banku – koszt rzeczywiście poniesiony przez Bank.

Dowód:

- umowa o kredyt z 28.09.2015r. z k. 6 – 6 verte akt,

- tabela opłat dla kredytów z k. 7 akt.

Pozwany nie wywiązywał się z postanowień umowy, skutkiem czego powodowy Bank wypowiedział mu wskazaną na wstępie umowę kredytu ze skutkiem na dzień 24 maja 2016r.

Bezsporne.

Powód – na podstawie zapisów umowy łączącej strony – naliczył pozwanemu odsetki karne i umowne w kwocie 207,66 zł (do dnia 20 wrzenia 2016r.). Ponadto obciążył pozwanego kosztami monitów i upomnień w łącznej wysokości 246,43 zł

Bezsporne, a nadto dowód:

- szczegółowy wykaz odsetek oraz kosztów monitów i upomnień z k. 5 akt.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o dokumenty zaoferowane przez stronę powodową.

Linia obrony pozwanego oparła się o zarzut nieprzedstawienia przez powoda dokumentów świadczących o zasadności roszczenia, w szczególności w zakresie naliczonych kosztów monitów i upomnień oraz zarzut braku umocowania osoby podpisanej na umowie kredytu do działania w imieniu powodowego Banku. Pozwany przy tym nie podjął żądnej inicjatywy dowodowej.

Podstawę żądania pozwu stanowiła łącząca strony umowa kredytu na zakup towaru u usług nr (...) z dnia 28 września 2015r.

Przez umowę kredytu, uregulowaną w przepisie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo Bankowe (Dz.U. z 2015 r., poz. 128) bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Strona powodowa realizuje uprawnienia do dochodzenia należnej jej wierzytelności z tytułu niespłaconego kredytu. Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie ustalono, iż strona powodowa udzieliła pozwanemu kredytu w kwocie 4.931 z przeznaczeniem na zakup usługi - „nauka języka angielskiego”.

Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kredytu w 21 miesięcznych ratach, do 28 dnia każdego miesiąca, począwszy od października 2015r. Wysokość pierwszych 20 rat została określona na kwotę 234,81 zł, a ostatniej raty na kwotę 234,80 zł. Ostateczny termin spłaty kredytu został określony na dzień 28 czerwca 2017r.

W punkcie III pkt 1 umowy strony przewidziały, że niespłacenie raty kredytu w umówionym terminie spowoduje powstanie zadłużenia przeterminowanego, od którego pobierane będą odsetki karne w wysokości odsetek maksymalnych.

Kredytobiorca wyraził ponadto zgodę na prowadzenie w przedmiocie umowy działań monitorująco – upominawczych z wykorzystaniem m.in. adresów e- mail, wysyłaniem komunikatów głosowych/sms na podane numery telefonów. Strony określiły również cennik czynności podejmowanych w związku zadłużeniem przeterminowanym. I tak wskazały, że koszt wysłania do zapłaty lub prośby o dopłatę (listem zwykłym) wynosić będzie 1,75 zł, listem poleconym 4,20 zł, telefoniczne wezwanie do zapłaty – 10 zł, działanie zewnętrznej firmy windykacyjnej na zlecenie Banku – koszt rzeczywiście poniesiony przez Bank.

W niniejszym postępowaniu bezspornym było to, iż pozwany rzeczoną umowę podpisał, a także to że środki pochodzące z kredytu zostały przekazane na opłacenie, pobieranego przez pozwanego kursy języka angielskiego.

Wątpliwości nie budził również niekwestionowany fakt, że w/w umowa została pozwanemu wypowiedziana z uwagi na brak realizacji jej postanowień, a całe zadłużenie zostało postawione w stan wymagalności z dniem 24 maja 2016r.

Już na wstępie tej części rozważań wskazać należy na rozkład ciężaru dowodowego pomiędzy stronami wiodącymi spór przed Sądem cywilny. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 k.c. i powtórzoną w art. 232 k.p.c., to strona która wywodzi z określonego faktu korzystne dla siebie skutki prawne, winna ów fakt udowodnić. To powód zatem powinien udowodnić fakt zawarcia pomiędzy stronami umowy, z której wywodzi swe roszczenia, a w tym wysokość udzielonego kredytobiorcy kredytu.

Pozwany zaś chcąc zwolnić się z zarzucanego mu roszczenia powinien wykazać, że świadczenie spełnił, ewentualnie wskazać na inne okoliczności niweczące żądanie pozwu.

Przekładając powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należało, że powód wykazał fakt zawarcia umowy kredytowej oraz wysokość przyznanego pozwanemu kredytu.

Za bezzasadne w powyższym zakresie uznać należało zatem zarzuty pozwanego, że powód nie przedstawił dokumentów uzasadniających wysokość i warunki udzielonego pozwanemu kredytu.

W tej sytuacji za udowodnione uznać należało żądanie pozwu do kwoty 4.931 zł dochodzonej tytułem kapitału. Pozwany nie tylko nie wykazał, ale nawet nie twierdził, że spłacił przyjęte na siebie zobowiązanie chociażby w części.

Za bezzasadny uznać należało również zarzut braku umocowania osoby podpisanej na umowie kredytu do działania w imieniu powodowego Banku, który zdaniem Sądy Rejonowego został podniesiony li tylko i wyłącznie w zamiarze uniknięcia odpowiedzialności przez dłużnika. Pozwany nigdy wcześnie nie kwestionował skuteczności zawarcia umowy kredytu, co więcej pobrał na podstawie tej umowy środki pieniężne z przeznaczeniem na określony cel, a dopiero na etapie postępowania sądowego zaczął wysnuwać niczym nie potwierdzone zarzuty, które należy rozpatrywać w kategoriach postępowania godzącego w zasadę uczciwości kontraktowej. Takie działanie nie może spotkać się z ochroną prawną. Ponadto umowa kredytu została przez Bank wykonana, a zatem chociażby przez czynności dorozumiane została w całości potwierdzona przez powodowy Bank.

Za zasadne uznano również żądanie pozwu w kwocie 207,66 zł dochodzonych tytułem skapitalizowany odsetek umownych i karnych związanych z nieterminową realizacją umowy przez pozwanego. Pozwany powyższego żądania nie zakwestionował, a dodatkowo jego zasadność została potwierdzona dokumentem załączonym do pozwy w postaci szczegółowego wykazu odsetek.

Za bezzasadne natomiast uznano żądanie pozwu w zakresie, w jakim dotyczyło dochodzonych kosztów i upomnień – w łącznej kwocie 246,43 zł. Wprawdzie podstawa uzasadniająca możliwość naliczenia takich kosztów wynikała wprost z umowy, a nadto z załącznika do niej w postaci tabeli opłat i prowizji, to jednak w kontekście zarzutu pozwanego w tej mierze wywiedzionego, uznać należało, że powód nie wykazał ani faktu podjęcia czynności windykacyjnych, ani rzeczywistych kosztów podjętej windykacji zewnętrznej. Dla przykładu wystarczy podać, że powód nie przedstawił nawet jednego wezwania do zapłaty, które miało zostać wysłane do pozwanego w związku z kredytem.

W tym stanie rzeczy powództwo podlegało uwzględnieniu do kwoty 5.138,66 zł.

Podstawę prawną naliczania odsetek od przeterminowanego kapitału stanowiły zapisy łączącej strony umowy. W punkcie III pkt 1 tejże umowy strony przewidziały, że niespłacenie raty kredytu w umówionym terminie spowoduje powstanie zadłużenia przeterminowanego, od którego pobierane będą odsetki karne w wysokości odsetek maksymalnych. Powyższe umowne postanowienie doznało jednak ograniczenia z mocy przepisu art. 481 § 2 ¹ k.p.c., w ten sposób, że w okresie odsetki te nie mogą przekroczyć maksymalnych odsetek za opóźnienie.

W zakresie zaś odsetek od skapitalizowanych odsetek to wskazać należy na przepis art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 482 § 1 k.c.

W punkcie III sentencji wyroku, Sąd na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda całość poniesionych kosztów procesu. Powód wygrał przedmiotową sprawę niemal w całości, a więc zasadne jest twierdzenie, że uległ swym żądaniom co do nieznacznej ich części.

W przedmiotowej sprawie na koszty postępowania poniesione przez powoda składała się opłata sądowa w kwocie 250 zł oraz opłata skarbowa (17 zł).

SSR Rafał Reszka

Sygn. akt II C 832/17

Zarządzenia:

1) Odnotować w kontrolce uzasadnień.

2) Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu.

3) Akta przedłożyć z apelacją lub za miesiąc do uprawomocnienia.

SSR Rafał Reszka