Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Urszula Persak
Protokolant:	sekretarz sądowy Ewelina Gralik

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2020 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko J. C. i A. C. (1)

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanej A. C. (1) kwotę 917 zł (dziewięciuset siedemnastu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanej J. C. kwotę 917 zł (dziewięciuset siedemnastu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1388/19

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2018 r. powódka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła do tut. Sądu Rejonowego pozew, w którym zażądała zasądzenia od pozwanych A. C. (2), J. C. oraz A. C. (1) solidarnie kwoty 2 612,89 zł oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że B. C. w dniu 9 maja 2016 roku zawarła z powódką na piśmie umowę kredytu gotówkowego i nie dokonała spłaty zadłużenia. Następnie w dniu 18 lipca 2016 roku w/w zmarła. Spadek po zmarłej kredytobiorczyni nabyli pozwani A. C. (2), J. C. oraz A. C. (1).

Na dochodzoną pozwem należność składa się kwota 2 612,89 zł z tytułu niespłaconej należności głównej.

W dniu 27 września 2018 r. referendarz sądowy w tut. Sądzie Rejonowym wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwane A. C. (1) oraz J. C. skutecznie zaskarżyły powyższy nakaz w całości wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych (każdej z osobna) kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwów wskazały, że kwestionują roszczenie powoda co do wysokości jak i co do zasady. Zakwestionowały również moc dowodową wyciągu z ksiąg (...).

Nakaz zapłaty w stosunku do pozwanego A. C. (2) uprawomocnił się.

Pismem procesowym z dnia 31 grudnia 2019 r. powód ustosunkował się do sprzeciwów pozwanych i podtrzymał żądanie pozwu w całości.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. sporządziła projekt dokumentu zatytułowanego Umowa (...) nr (...) w którym jako kredytobiorcę wskazano B. C.. Zgodnie z tym projektem (...)miał udzielić kredytobiorcy kredytu gotówkowego w wysokości 2 687,76 zł, ta zaś miała zobowiązać się do spłaty udzielonego kredytu w 60 równych ratach zgodnie z harmonogramem spłat mającym stanowić załącznik do umowy.

W treści projektu wskazano, że niniejszy dokument stanowi bezpłatny projekt umowy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim. Nie stanowi on oferty (...) S.A. w rozumieniu art. 66 i następnych ustawy kodeks cywilny oraz innych przepisów.

Powyższy projekt nie został przez nikogo podpisany.

Dowód:

- projekt umowy kredytu gotówkowego - k. 17 – 25.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wydrukował pismo w którym stwierdzono, że B. C. zawarła umowę o kredyt gotówkowy nr (...). Wydruk nie został opatrzony podpisem.

Dowód:

- wydruk zaświadczenia dotyczącego zawarcia umowy o kredyt gotówkowy - k. 198 – 199.

B. C. zmarła w dniu 18 lipca 2016 roku w S..

Niesporne

Spadek po B. C. zmarłej w dniu 18 lipca 2016 roku w S. nabyli z dobrodziejstwem inwentarza na podstawie ustawy w udziałach po 1/3 części każdy – mąż A. C. (2) , córka J. C. oraz córka A. C. (1).

Dowód:

- akt poświadczenia dziedziczenia z dnia 23 listopada 2016 roku, Rep. A numer (...) – k. 26 – 29.

Pismami z dnia 9 lutego 2018 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wezwała pozwane do zapłaty kwoty 2 612,89 zł wynikającej z tytułu niespłaconego kredytu udzielonego przez powoda w ramach zawartej z B. C. umowy kredytu gotówkowego.

Dowód:

- wezwania przed procesowe z dnia 9 lutego 2018 roku k. 30 – 32.

W dniu 24 marca 2018 roku (...) S.A. z siedzibą w W. sporządził wyciąg z ksiąg (...), w którym stwierdził, iż z tytułu umowy kredytu gotówkowego nr (...) przysługuje mu wymagalna wierzytelność wobec dłużników A. C. (1), A. C. (2) oraz J. C. solidarnie w wysokości 2 612,89 zł.

Dowód:

- wyciąg z ksiąg (...), k. 33.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione i podlegało oddaleniu w całości.

Powódka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. dochodziła pierwotnie od pozwanych A. C. (1), A. C. (2) oraz J. C. zapłaty solidarnie kwoty 2 612,89 zł z tytułu niespłaconego kapitału udzielonego kredytu wraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

Jako podstawę faktyczną powództwa powódka wskazała związanie jej z B. C. umową kredytu gotówkowego nr (...) oraz okoliczność, że po śmierci kredytobiorcy zobowiązanymi do spłaty kredytu zostali solidarnie pozwani A. C. (1), A. C. (2) oraz J. C. z ograniczeniem tej odpowiedzialności do masy czynnej nabytego spadku. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe, w tym art. 69 ust. 1 zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych, a kredytobiorca zobowiązany jest do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Z uwagi zaś, iż pozwany A. C. (2) nie zaskarżył wydanego pierwotnie nakazu zapłaty, orzeczenie to w stosunku do tego pozwanego uprawomocniło się. Tym samym rzeczone postępowanie toczyło się wyłącznie przeciwko pozwanym A. C. (1) oraz J. C., które skutecznie zaskarżyły nakaz zapłaty.

Pozwane w niniejszym postępowaniu zakwestionowały roszczenie powódki zarówno co do zasady jak i wysokości.

Biorąc pod uwagę charakter zarzutów podniesionych przez pozwane w niniejszym postępowaniu oraz wyniki postępowania dowodowego, stwierdzić należy, że powódka (...) Spółka Akcyjna nie wykazała zasadności powództwa ani co do zasady, ani co do wysokości (art. 6 k.c. w związku z art. 232 k.p.c.).

Powódka nie odniosła się szczegółowo do zarzutów pozwanych.

Prawo strony pozwanej do kwestionowana w toku procesu twierdzeń faktycznych strony powodowej nie ulega wątpliwości, rzeczą strony powodowej jest zaś odpowiednia reakcja w postaci przedstawienia odpowiednich środków dowodowych dla wykazania twierdzeń faktycznych stanowiących podstawę faktyczną powództwa, czego w niniejszym postępowaniu zabrakło, brak było bowiem odpowiedniej inicjatywy dowodowej strony powodowej.

Powódka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., wobec zarzutów pozwanych A. C. (1) oraz J. C., powinna była na podstawie art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. wykazać, że pomiędzy powodowym (...), a spadkodawczynię doszło do skutecznego zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...) oraz jakie były konkretne postanowienia zawartej umowy. Na podstawie przedłożonych przez powódkę (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. dokumentów nie sposób uznać, aby powódka wykazała ani faktu zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...), ani tym bardziej jej treści i zobowiązania kredytobiorcy.

Powódka nie przedłożyła bowiem dokumentów kreujących stosunek umowy kredytu gotówkowego nr (...), a jedynie nie podpisany przez nikogo projekt takiej umowy, o charakterze ogólnym. Sąd odnosi wrażenie, że był to wyłącznie ogólny druk umowy wygenerowany z systemu powódki, z którego co najwyżej wynika, że B. C. była zainteresowana zawarciem umowy. Nie sposób z takiego wydruku wysnuć kategorycznego wniosku, że do zawarcia takiej umowy, o takim numerze i ogólnikowej treści w rzeczywistości doszło.

Powódka dla wykazania, że doszło do zawarcia umowy pomiędzy stronami przedłożyła jak już wspomniano wyłącznie projekt dokumentu zatytułowanego Umowa (...) nr (...) w którym jako kredytobiorcę wskazano B. C.. Zgodnie z tym projektem (...) miał udzielić kredytobiorcy kredytu gotówkowego w wysokości 2 687,76 zł, ta zaś miała zobowiązać się do spłaty udzielonego kredytu w 60 równych ratach zgodnie z harmonogramem spłat mającym stanowić załącznik do umowy. Pod projektem umowy nie widniały żadne podpisy. Powódka nie przedłożyła również żadnego harmonogramu spłaty kredytu, który miał zostać udzielony zmarłej B. C..

Nadto w treści projektu wskazano, że niniejszy dokument stanowił bezpłatny projekt umowy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim. Nie stanowił on jednak oferty (...) S.A. w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego i innych ustaw.

Dodatkowo powódka przedstawiła wydruk pisma w którym stwierdzono, że B. C. zawarła umowę o kredyt gotówkowy nr (...). Wydruk również nie został opatrzony podpisem. Dla Sądu wartość dowodowa takiego wydruku jest żadna. Ponadto na podstawie ogólnikowych danych w nim zawartych nie sposób na tej podstawie ustalić wysokości zobowiązania, które miałaby zaciągnąć B. C..

W ocenie Sądu orzekającego były to dowody niewystarczające dla wykazania, że pomiędzy powodowym (...) a B. C. doszło do zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...) o treści jak podnosiła powódka, z konsekwencją popadnięcia B. C. w opóźnienie w spłacie, co miało w ocenie powódki uzasadniać postawienie całości zadłużenia w stan wymagalności.

Przedłożony przez stronę powodową projekt dokumentu zatytułowany Umowa (...) nr (...) jest jedynie wydrukiem dokonanym przez (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.. Nie został on opatrzony żadnym podpisem, nie poddaje się zatem żadnej analizie, bowiem jest to jedynie wydruk z systemu wygenerowany przez pracownika powoda. Nie ma przy tym żadnych dowodów, że treść powyższego wydruku została zaakceptowana przez B. C.. Brak jest zatem jakiegokolwiek dowodu pozwalającego na przyjęcie, aby B. C. warunki wskazane w powyższym wydruku zaakceptowała, ze złożyła jakiejkolwiek oświadczenie woli.

Podsumowując wskazane powyżej rozważania, stwierdzić należy, że powódka nie wykazała zawarcia pomiędzy nią a B. C. umowa kredytu gotówkowego nr (...) na którą powoływała się w treści pozwu. Brak możliwości – na podstawie zaoferowanego materiału dowodowego – ustalić, czy, a jeżeli tak, to kiedy doszło do wypowiedzenia umowy, a w związku z tym, czy roszczenie w ogóle jest wymagalne.

Jak wynika z twierdzeń powódki B. C. nie dokonała spłaty zadłużenia wynikającego z umowy kredytu, zaś pozwane jako jej spadkobierczynie miały solidarnie odpowiadać za to zadłużenie, które zdaniem powódki stało się wymagalne.

W tym miejscu należy jednak wskazać, że powyższe roszczenie - przy hipotetycznym założeniu, że w ogóle powstało – stałoby się wymagalne na skutek wypowiedzenia umowy. Brak spłaty takiego zadłużenia przez B. C. mogło stanowić podstawę wypowiedzenia umowy kredytu i następnie dopiero postawienia w stan wymagalności całego zadłużenia, co z kolei mogło dopiero stanowić podstawę powództwa. Powódka nie wykazała jednak, aby umowa na która powołuje się w pozwie została wypowiedziana czy to B. C. czy też pozwanym jako jej spadkobiercom. Powódka nie przedłożyła na tą okoliczność żadnych dowodów. Wobec powyższego nie sposób zatem przyjąć, że roszczenie z tytułu omawianej w sprawie umowy kredytowej zostało postawione w stan wymagalności.

Należy mieć na względzie, że to powód decyduje o tym, jakie i w jakiej postaci przedstawia dowody na poparcie swoich twierdzeń. On też ponosi negatywne skutki tego, że prezentuje niekompletny materiał dowodowy, czy też przedstawia go w sposób wybiórczy, bądź niemożliwy do rzetelnej oceny. Strona powodowa, mimo że była reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, nie zachowała należytej staranności w wykazaniu zasadności swych roszczeń i prawdziwości twierdzeń.

Wreszcie jako dowód wskazujący na wysokość zobowiązania pozwanych powódka wskazała wyciąg z ksiąg rachunkowych banku. Księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią banku, jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych (art. 95 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, zwanej dalej Prawem bankowym). Moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa powyżej, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym (art. 95 ust. 2 Prawa bankowego). Wyciąg z ksiąg rachunkowych banku jest dokumentem prywatnym i stanowi on jedynie dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 k.p.c.).

Zgodnie bowiem z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 roku, sygn. akt: P7/09 art.95 ust.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, w zakresie, w jakim nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W ocenie Sądu, w okolicznościach niniejszej sprawy wyciąg z ksiąg rachunkowych (...) nie może stanowić skutecznego dowodu wskazującego na istnienie oraz wysokość zobowiązania. Dokument ten został sporządzony przez wierzyciela domagającego się zapłaty określonej kwoty pieniędzy, który nie znajduje oparcia w stosownych dokumentach źródłowych.

Przypomnienia wymaga, że pozwane A. C. (1) oraz J. C. zakwestionowały roszczenie zarówno co do zasady jak i co do wysokości, zakwestionowały wiarygodność złożonych z pozwem dokumentów, w tym wyciągu z ksiąg rachunkowych (...), zaś powód nie przedstawił wystarczających dowodów (o czym już wspomniano powyżej), które by wykazywały okoliczność zawarcia z B. C. umowy kredytu gotówkowego nr (...) oraz wysokości roszczeń z niej wynikających.

Mając więc na uwadze, że roszczenie nie zostało wykazane ani co do zasady, ani co do wysokości, orzeczono jak w punkcie I sentencji.

Rozstrzygniecie o kosztach oparto na przepisach art. 98 § 1 k.p.c. Pozwane J. C. oraz A. C. (1) reprezentowane były w sprawie przez zawodowych pełnomocników, każda z osobna na podstawie odrębnych dokumentów pełnomocnictwa, a zatem obu pozwanym należy się zwrot kosztów postępowania z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego w pełnej wysokości. Na koszty procesu, które powódka powinna zwrócić pozwanym (każdej z osobna) składają się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w stawce minimalnej 900 zł oraz koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł - łącznie 917 zł. O powyższym Sąd orzekł odpowiednio w punktach II i III wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

Dnia 5 lutego 2020 r.