Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 września 2018 roku powódka (...) Spółka Akcyjna w S. wniosła przeciwko pozwanej (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B. o zapłatę kwoty 3.966,59 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 15 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że wynajęła pozwanej sprzęt budowlany. Z tego tytułu wystawiła dwie faktury VAT: na kwotę 3.710,22 z i na kwotę 1256,37 zł, których pozwana nie uiściła, przy czym powódka rozliczyła uiszczoną przez pozwaną kaucję 1.000 zł, w związku z czym do zapłaty pozostało z pierwszej faktury 2.710,22 zł.

Sąd wydał dnia 24 września 2018 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zasądzający zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana złożyła sprzeciw, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasadzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwana podniosła zarzut bezpodstawności roszczenia, niewykazania roszczenia co do zasady, jak i co do wysokości.

W toku postepowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 sierpnia 2017 roku (...) Spółka Akcyjna w S. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w B. ramową umowę najmu sprzętu budowlanego nr (...), na mocy której podjęły współpracę w zakresie najmu od powódki maszyn i urządzeń budowlanych. Do umowy przewidziano ogólne i szczególne warunki najmu.

Tego samego dnia pozwana upoważniła swojego pracownika R. A. do kwitowania odbioru i zwrotu przedmiotu najmu i odbioru faktur VAT.

Dowód:

-ramowa umowa najmu, k. 21-23,

- ogólne i szczególne warunki umowy, k. 24-25;

- upoważnienie z dnia 17 sierpnia 2017 r. k. 26;

Dnia 26 października 2017 r. pozwana upoważniła T. M. do odbioru towarów i podpisywania dokumentów WZ.

Dowód:

- upoważnienie z dnia 26 października 2017 r. k. 27.

Pozwana tytułem zawartej umowy uiściła na rzecz powódki kaucję w wysokości 1.000 zł.

Bezsporne.

Powódka wynajęła pozwanej w ramach umowy sprzęt budowlany w postaci zagęszczarki (...) nr ser. (...) na okres od 19 października 2017 r. do dnia 29 grudnia 2017 r.

Nadto powódka wynajęła pozwanej przecinarkę jezdną nr ser. (...) na okres od 14 grudnia 2017 r. do 27 grudnia 2017 r.

Sprzęt został pozwanej wydany oraz był przez nią wykorzystywany na terenie budowy.

Dowód:

- zamówienie z dnia 19 października 2017 r. k. 28;

- zamówienie z dnia 14 grudnia 2017 r. k. 30l;

- protokoły zdawczo- odbiorcze k. 29, 31.

Z tytułu najmu przedmiotowego sprzętu powódka wystawiła na rzecz pozwanej faktury VAT:

- dnia 31 grudnia 2017 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 3710,22 zł tytułem najmu zagęszczarki (...) przez okres 1 grudnia 2017 r. do 28 grudnia 2017 r. na kwotę 3710,22 zł;

-dnia 31 grudnia 2017 r. fakturę VAT nr (...) tytułem najmu przecinarki jezdnej przez okres 14 grudnia 2017 r. do 23 grudnia 2017 r. na kwotę 1256,37 zł

z terminem płatności do 14 stycznia 2018 r.

Dowód:

- faktury VAT k. 32-33.

Pismem z dnia 6 lipca 2018 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty tytułem wystawionych faktur VAT kwoty 3966,59 zł, po potrąceniu uiszczonej przez pozwaną kaucji 1000 zł.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 6 lipca 2018 r. wraz z dowodem nadania k. 34-35;

- wyciąg z dnia 12 września 2018 r. k. 20.

Stan faktyczny został ustalony na podstawie złożonych przy pozwie dokumentów. Pozwana w sprzeciwie ograniczyła się jedynie do zanegowania zasadności powództwa, nie uzasadniając w żaden szerszy sposób stanowiska. Nie wdała się również w polemikę z pozostałymi pismami procesowymi powódki. Takie ogólnikowe zaprzeczenie wszelkim nieprzyznanym twierdzeniom pozwu pozbawione jest jakiegokolwiek znaczenia procesowego, w świetle zaoferowanych przez powódkę szeregu dowodów, stanowiących dokumenty prywatne (art. 245 k.p.c.). Przywołane dokumenty w pełni korespondują z przytoczonymi w pozwie okolicznościami faktycznymi. Wynika z nich bowiem fakt zawarcia umowy, jej treść, udostępnienie przedmiotów najmu na zamówienie pozwanej. Dokumenty te zostały podpisane przez umocowane do tego osoby, w tym prezesa zarządu pozwanej spółki. Pozwana nie zakwestionowała w szczególności autentyczności tych dokumentów, złożonych pod nimi podpisów, umocowania upoważnionych pracowników. Wysokość czynszu najmu, terminy płatności wynikają z §4 pkt 8 umowy i treści faktur. Pozwana na wykazanie swych twierdzeń nie przedłożyła żadnego dowodu, stąd zarzuty pozwanej należało uznać za bezzasadne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Jego podstawę stanowił przepis art. 659 § 1 k.c. Zgodnie z nim przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Najemca obowiązany jest uiszczać czynsz w terminie umówionym (art. 669 § 1 k.c.).

W ocenie Sądu przedstawione dokumenty były wystarczające do wykazania istnienia umowy i wysokości zobowiązania pozwanej, stąd zasądzono całość dochodzonej pozwem kwoty.

Podstawę prawną orzeczenia o odsetkach ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych, zasądzonych w pkt I wyroku począwszy od dnia 15 stycznia 2018 r., tj. od dnia następnego po upływie terminu płatności, stanowi art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 684 tekst jednolity ze zm.), zgodnie z którym z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny - wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie;

2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie,

co miało miejsce w niniejszej sprawie.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o treść art. 98 k.p.c., stosownie do którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powódce należy się więc zwrot całych poniesionych kosztów procesu. Na koszty te składa się opłata od pozwu w postępowaniu uproszczonym 100 zł, dwie opłaty skarbowe od pełnomocnictw w kwocie ogółem 34 zł i wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 900 zł ustalone w stawce minimalnej obliczonej adekwatnie do wartości przedmiotu sporu na podstawie §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804).

Asesor sądowy K. G.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3.(...)