Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 7 września 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sadu Rejonowego M. Z.

Protokolant: Paulina Lebowska

po rozpoznaniu w dniu 7 września 2020 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. D.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwoty:

-

7.594,10 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lipca 2019 roku;

-

109,74 złotych od dnia 21 października 2019 roku;

-

300 złotych od dni 21 października 2019 roku;

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.270 (trzy tysiące dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  Zwraca powodowi od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie kwotę 147 (sto czterdzieści siedem) złotych tytułem nadpłaconej zaliczki.

Sygnatura akt: XI GC 1763/19

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 października 2019 r. r. W. D. wniósł przeciwko Towarzystwu (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 6986,72 zł, w tym kwoty 6576,98 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 109,74 zł tytułem skapitalizowanych odsetek wraz z dalszymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwoty 300 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powód wskazał, iż na skutek kolizji drogowej uszkodzeniu uległ pojazd marki B. o nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanego A. R.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z Towarzystwem (...) spółką akcyjną w W.. Szkoda została zgłoszona pozwanej, która przyjęła na siebie odpowiedzialność co do zasady. Powód, który nabył na mocy umowy cesji od poszkodowanego uprawnienie do domagania się od pozwanej pokrycia poniesionej na skutek przedmiotowego zdarzenia szkody, dokonał własnej kalkulacji kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu i ustalił, że pozwana wypłacając kwotę 14 877,26 zł zaniżyła koszty naprawy pojazdu. Powód zwrócił się do pozwanej o dopłatę do odszkodowania w kwocie 6576,98 zł, jednak pozwana odmówiła. Powód podał także, że kwota 300 zł, której domaga się przedmiotowym pozwem do koszt wykonania prywatnej kalkulacji naprawy samochodu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami za zwłokę w kwocie 109,74 zł liczonymi od kwoty 6576,98 zł od dnia 25 lipca 2019 r. do dnia 20 października 2019 r.

Nakazem zapłaty z dnia 6 listopada 2019 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwane towarzystwo ubezpieczeń wniosło sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował co do wysokości roszczenie powoda w zakresie kosztów naprawy jako znacznie zawyżone. Nadto pozwany zakwestionował roszczenie dotyczące zwrotu kosztów wykonania prywatnej ekspertyzy. Pozwana podniosła także zarzut nieskorzystania przez poszkodowanego z oferty zorganizowania naprawy pojazdu w sieci partnerskiej warsztatów, jak również wskazała, iż koszt naprawy winien zostać ustalony na podstawie faktycznie poniesionych kosztów.

Pismem z dnia 26 czerwca 2020 r. powód rozszerzył powództwo wnosząc o zasądzenie dodatkowo kwoty 1470,82 zł tytułem należności głównej wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 24,82 zł tytułem skapitalizowanych odsetek od kwoty 1470,82 zł od dnia 25 lipca 2019 r. do dnia 20 października 2019 r. wraz z dalszymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 czerwca 2019 roku uszkodzeniu uległ pojazd marki B. o nr rej. (...) należący do poszkodowanego A. R.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z Towarzystwem (...) spółką akcyjną w W..

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął odpowiedzialność co do zasady ustalając i wypłacając odszkodowanie w kwocie 14 877,26 zł.

Bezsporne, nadto

- akta szkody nr (...)-01, płyta CD k. 26;

- kalkulacja WARTA, akta szkody nr (...)-01, płyta CD k. 26;

- decyzja WARTA z dnia 2 lipca 2019 r. akta szkody nr (...)-01, płyta CD k. 26;

W dniu 29 czerwca 2019 roku poszkodowany A. R. zawarł z P. P. umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na rzecz P. P. wierzytelność przysługującą mu z tytułu zdarzenia z dnia 24 czerwca 2019 r. w stosunku do pozwanego towarzystwa ubezpieczeń.

Dowód:

- umowa cesji z dnia 29 czerwca 2019 r. k. 9-10;

Dnia 21 sierpnia 2019 r. P. P. zbył nabytą od A. R. wierzytelność w stosunku do Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W. z tytułu zdarzenia z dnia 24 czerwca 2019 r. na rzecz powoda, W. D..

Dowód:

- umowa cesji z dnia 21 sierpnia 2019 r. k. 11;

- pełnomocnictwo k. 12;

Powód kwestionując wysokość przyznanego dotychczas odszkodowania przez pozwane towarzystwo ubezpieczeń, zwrócił się do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o sporządzenie kalkulacji naprawy pojazdu marki B. nr rej. (...).

W sporządzonej dnia 21 października 2019 r. kalkulacji naprawy, ustalono koszt naprawy ww. pojazdu na kwotę 21 454,24 zł brutto.

Tego samego dnia spółka (...) wystawiła na rzecz powoda fakturę VAT nr (...) na kwotę 369 zł brutto (300 zł netto).

Dowód:

- kalkulacja z dnia 21 października 2019 r. k. 13-19;

- faktura VAT k. 20;

Koszty naprawy pojazdu marki B. (...) nr rej. (...) usuwającej uszkodzenia i przywracającej pojazd do stanu sprzed szkody z dnia 24 czerwca 2019 r., wykonanej w okresie zaistnienia szkody w niezależnym warsztacie blacharsko-lakierniczym działającym na terenie zamieszkania poszkodowanego. Oferującym usługi na odpowiednio wysokim poziomie, przy zastosowaniu części oryginalnych, serwisowych, sygnowanych znakiem producenta pojazdu oraz średnich stawek prac naprawczych wynosiły 22 925,06 zł brutto, zaś po uwzględnieniu 50 % potrącenia lakierowania zderzaka tylnego kształtowały się na poziomie 22471,36 zł brutto.

Przeprowadzenie naprawy przy użyciu części alternatywnych o jakości Q nie było możliwe z uwagi na brak ich dostępności na rynku.

Koszty naprawy ww. pojazdu przy zastosowaniu dostępnych części alternatywnych o jakości PC, PT, PJ oraz P według średnich ich cen, w tym użyciu pozostałych części oryginalnych sygnowanych znakiem wytwórcy samochodu wynosiły 21 018,50 zł brutto, zaś po uwzględnieniu potracenia 50% lakierowania zderzaka tylnego wynosił 20 564,80 zł brutto.

Do przeprowadzenia prawidłowej naprawy pojazdu, przywracającej mu stan zbliżony do istniejącego przed zdarzeniem, celowe jest zastosowanie części zamiennych posiadających akceptację wytwórcy pojazdu, a więc oryginalnych. Wymóg ten jest niezależny od wieku pojazdu, stanu jego wyeksploatowania i faktu ewentualnego występowania w obrocie dostępnych części alternatywnych. Dzięki naprawie dokonanej z wykorzystaniem części oryginalnych stan pojazdu jest pod względem technicznym, użytkowym, trwałości i estetyki- najbardziej zbliżony do jego stanu sprzed kolizji. Wykonanie naprawy pokolizyjnej z użyciem części oryginalnych serwisowych, sygnowanych znakiem producenta pojazdu nie spowoduje podniesienia wartości pojazdu, a tym samym nie doprowadzi do wzbogacenia się poszkodowanego.

Wyniki badań i obserwacji dowodzą, że zastosowanie do naprawy powypadkowej części alternatywnych nieoryginalnych z zasady nie przywraca pojazdowi stanu istniejącego przed zdarzeniem, bowiem części takie charakteryzują się często niską jakością a także różnią się ona wieloma parametrami w stosunku do części oryginalnych. Części alternatywne nieoryginalne mogą w sposób znaczący odbiegać kształtem i wymiarami od części oryginalnych. Zastosowanie do naprawy elementów o innej charakterystyce niż przewidziana przez producenta, bądź innych właściwościach może negatywnie wpływać na funkcjonowanie pojazdu.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego R. S. k. 67-98, 133-136, 161;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne w części (94%).

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia.

Nie budziła wątpliwości sądu odpowiedzialność sprawcy zdarzenia drogowego, którego pojazd był ubezpieczony od OC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Nie było to również przedmiotem sporu w toku likwidacji szkody, albowiem ubezpieczyciel sprawcy wypłacił na rzecz powoda kwotę 14 877,26 zł, uznając, że zachodzi szkoda częściowa i taka kwota pozwoli na przeprowadzenie naprawy przywracającej stan pojazdu do stanu sprzed zdarzenia.

Przedmiotem sporu była wysokość odszkodowania – powód skalkulował je jako hipotetyczny koszt naprawy. Zdaniem powoda wartość naprawy szkody ustalona w oparciu o sporządzony przez siebie kosztorys wynosiła 21 454,24 zł, inaczej niż przyjął to ubezpieczyciel sprawcy. W tym miejscu należy odnotować najnowsze orzecznictwo Sądu Najwyższego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2018 r II CNP 43/17, LEX nr 2490615 i przywołane tam inne orzeczenia SN), zgodnie z którym powstanie roszczenia w stosunku do ubezpieczyciela o zapłacenie odszkodowania, a tym samym zakres odszkodowania, nie zależą od tego, czy poszkodowany dokonał restytucji i czy w ogóle ma taki zamiar. Innymi słowy, niezależnie od tego, czy poszkodowany dokonał już odpowiedniej naprawy samochodu, to "sam obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela pojawił się już z chwilą wyrządzenia poszkodowanemu szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu i czy w ogóle zamierzał go naprawić" (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2018 r II CNP 32/17, LEX nr 2497991). Przepis art. 822 § 1 k.c. modyfikuje normę wynikającą z art. 363 § 1 k.c. bowiem jedynie w ten sposób, że roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego przekształca w roszczenie o zapłatę kosztów restytucji (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2018 r , sygn. II CNP 41/17, LEX nr 2481973). Podobnie wyraził się Sąd Najwyższy w postanowieniach z dnia 7 grudnia 2018 r. o sygn. akt III CZP 51/18, 64/18, 72-74/18 publikowanych na (...) Powyższe stanowisko zaaprobował Sąd Okręgowy w Szczecinie, czemu dał wyraz w wyroku z dnia 15 czerwca 2018 r., sygn. akt VII Ga 278/18 (niepublikowany), w którym wyjaśnił, że wysokość odszkodowania powinna być ustalona na podstawie hipotetycznych kosztów naprawy pojazdu ustalonych niezależnie od poniesionych przez poszkodowanego kosztów naprawy. Stanowisko Sądu Najwyższego w tym zakresie jest już utrwalone (tak postanowienie SN z dnia 11 kwietnia 2019 r. , III CZP 102/18) i doprowadziło do utrwalonego kierunku wykładni wskazanych przepisów. W orzecznictwie SN wyjaśniono również, że dla powstania roszczenia o naprawienie szkody nie mają znaczenia późniejsze zdarzenia m.in. w postaci sprzedaży uszkodzonego lub już naprawionego pojazdu (tak postanowienie SN z dnia 20 lutego 2019 r., III CZP 91/18).

Niniejszym pozwem powód po rozszerzaniu powództwa dochodził kwoty 8047,80 zł tytułem dalszego odszkodowania, kwoty 134,56 zł tytułem skapitalizowanych odsetek oraz kwoty 300 zł tytułem zwrotu kosztów prywatnej kalkulacji naprawy.

W świetle ustalonego stanu faktycznego Sąd za biegłym przyjął, że naprawa w niezależnym warsztacie blacharsko-lakierniczym działającym na terenie zamieszkania poszkodowanego. Oferującym usługi na odpowiednio wysokim poziomie, przy zastosowaniu części oryginalnych, serwisowych, sygnowanych znakiem producenta pojazdu oraz średnich stawek prac naprawczych po uwzględnieniu 50 % potrącenia lakierowania zderzaka tylnego kształtowała się na poziomie 22 471,36 zł brutto.

Biegły podtrzymał sporządzoną opinię oraz ustosunkował się do zarzutów stron, wskazując, iż z uwagi na wcześniejsze uszkodzenia tylnego zderzaka omawianego pojazdu, niemające związku przyczynowego ze szkodą, zasadnym było potracenie kosztu jego lakierowania w wysokości 50%.

Wobec czego uwzględnieniu tytułem kosztu naprawy podlegała kwota stanowiąca różnicę pomiędzy zasadnym kosztem naprawy ustalonym przez biegłego, a wypłaconą dotychczas kwotą odszkodowania z tytułu naprawy pojazdu, tj. kwota 7594,10 zł (22 471,36 zł – 14 877,26 zł). Odsetki liczone od zasądzonej kwoty należą się za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 481 k.c.), a termin spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń wynika z art. 817 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku; gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Ubezpieczyciel w toku likwidacji szkody dysponował całym materiałem niezbędnym do wydania decyzji.

Konsekwencją rozstrzygnięcia w pkt I „tiret” pierwsze było zasądzenie od pozwanej kwoty 109,74 zł tytułem skapitalizowanych odsetek, zgodnie z pierwotnym żądaniem pozwu.

Uzasadnione okazało się również żądanie pozwu co do kwoty 300 zł tytułem sporządzonej na zlecenie powoda kalkulacji naprawy. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 maja 2019 r. sygn. III CZP 68/18, publ. OSNC 2019/10/98 wskazał, że nabywcy w drodze przelewu wierzytelności o odszkodowanie za szkodę komunikacyjną przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot uzasadnionych kosztów ekspertyzy zleconej osobie trzeciej tylko wtedy, gdy jej sporządzenie było w okolicznościach sprawy niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania. Podobnie Sąd Najwyższy wskazał w uchwale z dnia 29 maja 2019 r. (III CZP 68/18, OSNC 2019/10/98). Każdorazowo należy więc ocenić, czy w danej sprawie poniesienie tego wydatku było obiektywnie konieczne. Obowiązek wykazania takiej konieczności spoczywa na żądającym zwrotu takich kosztów (art. 6 k.c.), a więc w tym przypadku na powodzie. Sam fakt poniesienia kosztów nie przesądza automatycznie o tym, że zakład ubezpieczeń powinien je zwrócić.

W niniejszej sprawie powód W. D. wykonanie przedmiotowej kalkulacji zlecił (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. W sporządzonej na zlecenie powoda kalkulacji ustalono koszt naprawy pojazdu poszkodowanego w kwocie 21 454,24 zł, a więc niewiele niższy niż uzasadniony koszt naprawy ustalony przez biegłego- 22 471,36 zł, czyniąc tym samym koszt sporządzenia prywatnej opinii uzasadnionym.

Stąd orzeczono, jak w pkt I sentencji.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w pkt II.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c. Powód wygrał sprawę w 94 %. Na koszty poniesione przez powoda składają się opłata od pozwu 400 złotych, opłata od rozszerzonego powództwa w kwocie 400 zł, od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 1800 złotych oraz wydatek na wynagrodzenie biegłego w kwocie 653 złotych – łącznie 3270 zł o czym orzeczono w pkt. III wyroku.

W pkt IV Sąd zwrócił powodowi nadpłaconą zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego (art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c.). Koszt opinii wyniósł 1466 zł, strony uiściły zaliczkę w kwocie po 800 zł, przy czym zaliczka pozwanej została w całości skonsumowana, wobec czego do zwrotu na rzecz powoda pozostała kwota 147 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...) P. B.;

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...)