Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 1 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant: Agata Trawka

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki komandytowej w S.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powódki (...) spółki komandytowej w S. kwotę 4225,05 zł (cztery tysiące dwieście dwadzieścia pięć zł pięć gr) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1484,70 zł (jeden tysiąc czterysta osiemdziesiąt cztery zł siedemdziesiąt gr) tytułem zwrotu kosztów procesu.

XI GC 1282/18

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu „zwykłym”

Pozwem z dnia 11 kwietnia 2018 r. powód (...) spółka komandytowa w S. wniósł przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 4348,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot 4225,05 zł od dnia 30 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty, 123 zł od dnia 30 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż 27 października 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. nr rej. (...) należący do D. G.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) spółką akcyjną w W.. Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ocenił szkodę jako całkowitą i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie. Poszkodowany wynajął od powoda pojazd zastępczy za kwotę 6900,30 zł oraz skorzystał z usługi parkingowej za kwotę 836,40 zł. Pozwana zapłaciła dotychczas kwotę 2675,25 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego oraz 713,40 zł tytułem zwrotu kosztów parkingu uszkodzonego pojazdu, pozostała część jest przedmiotem sporu.

Nakazem zapłaty z dnia 17 kwietnia 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany zakład ubezpieczeń wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając nakaz w całości wnosząc o uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zakwestionował legitymacje czynną, okres najmu i stawkę. Wskazał też, że poszkodowany mimo propozycji ze strony ubezpieczyciela nie skorzystał z oferowanego mu pojazdu zastępczego, zaś strona powodowa ma możliwość odliczenia podatku VAT, wobec czego rozliczenie stron winno nastąpić w oparciu o stawkę netto.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 27 października 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. nr rej. (...) należący do D. G.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) spółka akcyjną w W..

Poszkodowany udzielił pełnomocnictwa powódce, która dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który informował go o możliwości organizacji pojazdu zastępczego za kwotę 92,25 zł brutto za dobę.

D. G. potrzebował pojazdu do użytku prywatnego.

Wiadomością e-mail z dnia 10 listopada 2017 r. powódka zwróciła się do ubezpieczyciela sprawcy o potwierdzenie otrzymania zgłoszenia szkody.

(...) spółka akcyjna w W. przyjął na siebie odpowiedzialność i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ocenił szkodę jako całkowitą i przyznał poszkodowanemu odszkodowanie na podstawie decyzji z dnia 21 listopada 2017 r. W tej dacie doszło tez do wypłaty.

Dowód:

- akta szkody (...), płyta CD k. 59;

- formularz zgłoszenia szkody, akta szkody (...), płyta CD k. 59;

- wiadomość e-mail z dnia 10 listopada 2017 r. k. 39;

- decyzja (...) z dnia 21 listopada 2017 k. 38;

- potwierdzenie przelewu z dnia 21 listopada 2017 r. k. 124;

- zeznania świadka D. G. k. 127v.

Dnia 27 października 2017 r. poszkodowany D. G. zawarł z (...) spółką komandytowa w S. umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. (...) nr rej. (...). W umowie najmu strony ustaliły czynsz najmu wynoszący 170 zł netto/doba. Najem trwał do 28 listopada 2017 r.

Z tego tytułu powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 7736,70 zł brutto, tytułem najmu pojazdu zastępczego za okres od dnia 27 października 2017 r. do 28 listopada 2017 r. w kwocie 6900 zł brutto oraz tytułem usługi parkingowej za okres 27 października 2017 r. do dnia 29 listopada 2017 r. za kwotę 836,40 zł netto.

Termin płatności faktury ustalono na 7 dni.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 27 października 2017 r. k. 21-22;

- OWU k. 23-24;

- oświadczenie poszkodowanego k. 40;

- faktura VAT nr (...) k. 25;

- zeznania świadka D. G. k. 127v.;

- zeznania P. H. (1) k. 127v.;

W dniu 29 listopada 2017r poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na rzecz powoda wierzytelność przysługującą mu po zdarzeniu z dnia 27 października 2017r, z tytułu najmu pojazdu zastępczego oraz usługi parkingowej, w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W..

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności z dnia 29 listopada 2017 r. k. 20;

- zeznania świadka D. G. k. 127v.;

- zeznania P. H. (2) k. 127v.;

Pismem z dnia 29 listopada 2017 r. powód dokonał zgłoszenia nabytej od poszkodowanego wierzytelności w kwocie 7736,70 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 29 listopada 2017 r. k. 26-27.

Decyzją z dnia 28 grudnia 2017 r. (...) spółka akcyjna w W. przyznał powódce odszkodowanie tytułem najmu pojazdu zastępczego w kwocie 2675,25 zł oraz tytułem usługi parkingowej w kwocie 713,40 zł. W uzasadnieniu decyzji, wskazał iż zweryfikował dobową stawkę najmu do kwoty 75 zł netto za dobę, zaś za uzasadniony okres najmu przyjęto 29 dni.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 27 grudnia 2017 r. k. 28-29;

- potwierdzenie przelewu z dnia 28 grudnia 2017 r. k. 123;

- zeznania P. H. (2) k. 127v.;

Pismem z dnia 5 lutego 2018 r. powódka odwołała się od decyzji ubezpieczyciela sprawcy szkody, wnosząc o zapłatę dodatkowej kwoty odszkodowania 4225,05 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego oraz kwoty 123 zł tytułem kosztów parkingu, w terminie 7 dni.

Dowód:

- odwołanie z dnia 5 lutego 2018 r. k. 30-35;

- zeznania P. H. (1) k. 127v.;

Decyzją z dnia 6 lutego 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy podtrzymał dotychczasowe stanowisko, odmawiający wypłaty dalszego odszkodowania.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 6 lutego 2018 r. k. 36-37;

Wynajęty pojazd zastępczy marki F. (...) odpowiadał klasie segmentowej C, zaś pojazd uszkodzony należał do klasy (...), wobec czego klasa pojazdu wynajętego była niższa od klasy pojazdu uszkodzonego.

Średnie stawki za wynajem pojazdu w wariancie bezgotówkowym, z ograniczonym ubezpieczeniem pojazdu tj. bez AC, w opcji z limitem kilometrów, możliwością wyjazdu za granicę, na rynku lokalnym w 2017 r. wynosiły dla pojazdu wynajętego ( C) 140-172 zł netto/doba, natomiast dla pojazdu odpowiadającego klasie pojazdowi uszkodzonemu ( (...)) 190-232 zł netto/doba.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego M. M. k. 138-156;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w całości.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

Bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Również bezsporna jest osoba poszkodowanego i zawarcie z nim przez powoda umowy najmu pojazdu zastępczego oraz umowy o parking . Niezbędność wynajęcia pojazdu zastępczego i parkingu potwierdził świadek D. G. w oświadczeniu i zeznaniach.

W zamian za udostępnienie pojazdu i zapewnienie parkingu powód nabył względem ubezpieczyciela roszczenie o odszkodowanie. Taka forma rozliczenia wynika z treści umowy cesji jak również z wyjaśnień poszkodowanego. Podobnych spraw przed tutejszym Sądem, w których powód dochodzi nabytych wierzytelności odszkodowawczych z tytułu najmu pojazdu, czy parkingu, jest wiele trudno więc mówić o jakiejś pozorności. Powód zapewnił poszkodowanemu spokojne korzystanie z pojazdu zastępczego przez cały okres najmu, a więc wykonał swoje obowiązki jako wynajmującego. Podobnie zapewnił przechowanie wraku pojazdu na swoim parkingu. Najemca w tym zakresie żadnych uwag nie zgłaszał.

Świadczeniem wzajemnym poszkodowanego w niniejszej sprawie nie było świadczenie pieniężne, lecz przeniesienie wierzytelności. Zawarcie tego typu umowy nie budzi wątpliwości w płaszczyźnie normy art. 353 ¹ k.p.c. Umowa taka spotykana jest często w praktyce tzw. likwidacji szkód komunikacyjnych. Zaletą tego rodzaju rozliczenia (określanego często w praktyce jako „bezgotówkowa likwidacja szkody") jest atrakcyjna dla poszkodowanego forma, która ogranicza ryzyko uzyskania odszkodowania nie pokrywającego w całości poniesionych kosztów. Fakt nabycia wierzytelności przez powoda wynika z przedstawionej umowy cesji. Czynności tych nie kwestionował poszkodowany w czasie przesłuchania, a i pozwana nie miała wątpliwości wypłacając (...) sp. z o.o. s.k. część odszkodowania z tytułu najmu i parkowania. W ocenie Sądu nie ma żadnych podstaw do podważania skuteczności dokonanego przelewu.

Pozwana wypłaciła dotychczas odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie (...),25 brutto za 29 dni najmu przy stawce 92,25zł brutto (79 zł netto) oraz kwotę 713,40zł brutto za parking.

W pozwie powód domaga się dopłaty odszkodowania z tytułu najmu wskazując na zasadny okres 33 dni i stawkę 209,10zł brutto (170zł netto) oraz dopłaty z tytułu kosztów parkingu. Spór sprowadza się więc nie do zasady ale wysokości szkody.

W dotychczasowych judykatach podkreślano wielokrotnie, że uznanie wydatków związanych z najmem pojazdu zastępczego za element szkody musi być oceniane indywidualnie w realiach każdej konkretnej sprawy. Przy ustaleniu wysokości odszkodowania z tego tytułu stosować należy metodę dyferencyjną, zgodnie z którą za szkodę poczytać należy różnicę między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po wystąpieniu zdarzenia sprawczego a hipotetycznym stanem jaki istniałby, gdyby do zdarzenia tego nie doszło. Poszkodowany, którego pojazd uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia komunikacyjnego, nie uzyskuje roszczenia o zapewnienie mu pojazdu zastępczego. Zatem nie jest uzasadnione poszukiwanie abstrakcyjnych sposobów „wycenienia” wartości szkody polegającej na niemożności korzystania z uszkodzonego pojazdu. Ustalenie odszkodowania w omawianym zakresie wymaga przede wszystkim udowodnienia przez poszkodowanego wysokości szkody.

Jednocześnie w myśl art. 361 §1 k.c. jedynie w sytuacji gdy koszty poniesione na najem pojazdu „zastępczego” będą kwalifikowały się jako normalne (zwykłe) następstwa zdarzenia sprawczego, uznać je można będzie za składnik (element) szkody w przedstawionym wyżej rozumieniu.

W ocenie Sądu uzasadniona jest przyjęta przez powoda stawka najmu 170zł netto + vat tj. 209,10 brutto. R. stawki potwierdził biegły w swojej opinii. Żadna ze stron nie zgłosiła zarzutów do ustaleń biegłego. Pozwana złożyła natomiast plik dokumentów mających wykazywać rzekomą propozycję najmu pojazdu zastępczego skierowaną do poszkodowanego i chciałaby, aby uwzględnić jej stawkę. Co do zasady wszelkie twierdzenia i dowody powinny być zgłaszane przez strony w pierwszym piśmie procesowym. Tym samym przyjąć należy, że pozwana powinna zgłosić je już w sprzeciwie, a nie po opinii biegłego. Terminowe działanie umożliwiałoby wyjaśnienie ewentualnych wątpliwości w trakcie przesłuchania świadka D. G.. Pełnomocnik pozwanej będąc zawiadomionym o terminie rozprawy mógł zresztą sam tę kwestię poruszyć w czasie przesłuchania świadka. Z uwagi na powyższe działanie pozwanej wyrażone w piśmie z 16 stycznia 2019r uznać należy za spóźnione. W uzupełnieniu dodać można, że nawet gdyby dopuścić zgłoszone dowody to i tak nie wpłynęłoby to na rozstrzygnięcie. Po pierwsze brak jest dowodu doręczenia poszkodowanemu złożonego przez pozwaną pisma z 13 listopada 2017r. Doręczeniu temu przeczy powód, a poszkodowany nie potwierdził jego otrzymania. Nadto nie jest wiadomym, co było załącznikiem do tego pisma. Pozwany najbardziej zainteresowany jest formularzem dotyczącym najmu (k.167-167v). Z pisma z 13 listopada 2017r bynajmniej nie wynika by ten formularz miał stanowić załącznik do niego. W treści pisma z 13 listopada 2019r wskazano tylko na konieczność wypełnienia „załączonego formularza” dotyczącego podatku vat. Ostatecznie wskazać też należy, że nawet gdyby przyjąć doręczenie poszkodowanemu formularza z k. 167-167v (ustaleniu takiemu Sąd jest przeciwny) to i tak nie stanowi to skonkretyzowanej propozycji najmu. Pozwana jest profesjonalistą, jeżeli więc chce wywodzić skutki z dokonywanych przez siebie czynności to powinna działań z odpowiednią starannością i dokładnością. Z przedłożonego formularza nie wynika bowiem, która stawka dotyczy poszkodowanego. W tabeli nie ma też wymienionego marki jego pojazdu (S.). Sądowi znana jest przywołana przez pełnomocnika pozwanej uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017r tym niemniej z uwagi na wyżej przytoczoną argumentację nie ma ona w niniejszej sprawie zastosowania.

W sprawie doszło do szkody całkowitej co jest bezsporne. W takiej sytuacji co do zasady przyjmuje się, że uzasadniony jest czas najmu pojazdu zastępczego niezbędny do zakupu przez poszkodowanego innego pojazdu, nawet gdy wykracza on poza datę wypłaty odszkodowania (por. uzasadnienie uchwały SN z dnia 22 listopada 2013r sygn.. akt III CZP 76/13 opubl. OSNC 2014/9/85). Podkreśla się przy tym, że niezależnie od sposobu naprawienia szkody przewidzianego w art. 363 § 1 k.c., powinno ono prowadzić do tego, aby poszkodowany był w takiej samej sytuacji majątkowej, w jakiej znajdowałby się, gdyby nie doszło do zdarzenia szkodzącego.

W rozstrzyganej sprawie najem pojazdu zastępczego trwał w sumie 33 dni do 28 listopada 2017r i za ten okres wystawiona została faktura. Z zeznań świadka D. G. wynika, że nie miał on odłożonych pieniędzy na zakup innego pojazdu i musiał oczekiwać na wypłatę odszkodowania. W okolicznościach niniejszej sprawy, gdy poszkodowany nie miał własnych środków jako punkt wyjścia przyjąć należy datę faktycznej wypłaty odszkodowania (21 listopada 2017r k.124) , a nie datę wskazywaną przez pozwaną. Poszkodowany jak sam zresztą zeznał zakupił kolejny pojazd dopiero w grudniu 2017r. Zakup pojazdu nie jest rzeczą błahą. Wymaga rozeznania rynku, często z oględzinami w terenie, a następnie dokonywane są czynności związane z zawarciem umowy i jej sfinalizowaniem (zapłata , wydanie pojazdu, drobne naprawy itp.). W takiej sytuacji przyjąć należy, że dodatkowy okres 7 dni od wypłaty odszkodowania jest w pełni uzasadniony. Na niezbędny do nabycia pojazdu okres 7 dni wskazują też biegli w innych sprawach .

W tych okolicznościach za uzasadniony należy uznać okres najmu 33 dni.

Pozwany w toku procesu nie odniósł się w żaden sposób do żądania pozwu w zakresie kosztów parkingu w kwocie 123zł . Przyjąć więc należy, że żądania tego nie kwestionował. Żądanie to jest zresztą uzasadnione w świetle okoliczności faktycznych. Stawka najmu 20 zł + vat nie była sporna między stronami także przed procesem. Pojazd uległ szkodzie całkowitej, konieczność jego przechowania na parkingu powstała więc już od chwili zdarzenia. Poszkodowany, w czasie przesłuchania, potwierdził, okres parkowania wskazany na fakturze.

Poszkodowany nie jest płatnikiem podatku Vat i nie ma możliwości jego odliczenia. Powód nabył wierzytelność w takiej postaci w jakiej miał ją poszkodowany, bez znaczenia jest więc status podatkowy powoda. Rozliczenia należy dokonać w kwocie brutto, pozwana tak też wyliczała szkodę.

Reasumując zasadne odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego to 6900,30zł brutto (33x170zł + vat) a z tytuł parkingu 836,40zł (34 x20zł netto +vat) Dotychczas wypłacono 2675,25zł (za najem) i 713,40zł (za parking), zasądzeniu podlega więc kwota 4225,05zł.

Odsetki przyznano zgodnie z żądaniem na podstawie 817 k.c. od dnia 30 grudnia 2017r..

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, dowód z opinii biegłego, zeznania świadka i powoda. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadka D. G. i powoda Sąd uznał za wiarygodne.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.). Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji, wyjaśnień i metodyki opartych na wiedzy i doświadczeniu. W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłową opinię uwzględniając zgromadzony w aktach materiał. Strony też tak, chyba uznały, gdyż żadna ze stron mimo zakreślenia terminu nie zgłosiła zastrzeżeń do opinii.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 98 k.p.c.. Na poniesione koszty składa się opłata od pozwu w kwocie 218zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, połowa wynagrodzenia biegłego 349,70zł oraz koszt wynagrodzenia pełnomocnika 900zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej na podstawie §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804) .

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie II sentencji.

Pozostała część zaliczek zostanie zwrócona stronom po uprawomocnieniu się wyroku.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

(...)

(...)

3.odpis postanowienia doręczyć:

(...)

(...)

4.(...)