Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 28 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muzyka

Protokolant: Karolina Tórz

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2020 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa W. D.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie kwotę 75,22 zł (siedemdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia dwa grosze), tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt XI GC 958/19, dnia 19 sierpnia 2020 r.

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznana w postępowaniu „zwykłym”

Pozwem z dnia 2 maja 2019 r. powód W. D. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 4.085,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 lipca 2016 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazał, że dochodzona kwota stanowi odszkodowanie w związku z uszkodzeniem obudowy słupa stacji paliw, które powód nabył w drodze umowy cesji. Do uszkodzenia w.w. stacji doszło w dniu 17 czerwca 2016 r., gdy kierująca pojazdem marki H. o nr rej. (...) cofając najechała na obudowę słupa wiaty. Sprawca był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego.

Nakazem zapłaty Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie pozwany (...) spółka akcyjna w W. zaskarżył nakaz zapłaty w całości. Zakwestionował zawartą umowę cesji wierzytelności oraz wysokość szkody.

W toku sprawy strony podtrzymały stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 czerwca 2016 r. kierująca pojazdem marki H. o nr rej. (...) będącym własnością (...) w S. – J. J. cofając na stacji paliw wjechała w obudowę słupa wiaty, uszkadzając go.

Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z pozwaną.

(...) w sprawie była (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S..

Do dnia zakończenia postępowania obudowa słupa wiaty nie została naprawiona.

Bezsporne, a nadto:

- zeznania świadka K. R., k. 67.

(...) spółka akcyjna w W. przyznała i wypłaciła (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. odszkodowanie w kwocie 2364,19 zł. Odmówiła wypłaty odszkodowania w wyższej kwocie.

Dowód:

- decyzja z dnia 20 lipca 2016 r., k. 17,

- decyzja z dnia 27 października 2016 r., k. 18,

- pismo z dnia 27 października 2016 r., k. 22,

- pismo z dnia 10 października 2016 r., k. 23,

- pismo, k. 44, k. 45.

W dniu 4 stycznia 2017 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zawarła z W. D. umowę przelewu, na podstawie której cedent przelewa na rzecz cesjonariusza wszelkie prawa do odszkodowania jakie przysługują mu od (...) spółki akcyjnej z tytułu szkody z dni 17 czerwca 2016 r. na słupie położonym w S. przy ul. (...) (nr (...)).

Umowa miała charakter odpłatny.

Dowód:

- umowa z dnia 4 stycznia 2017 r. k. 8,

- pokwitowanie, k. 62.

Wysokość szkody w związku ze zdarzeniem z dnia 17 czerwca 2016 r., przejawiająca się kosztem przywrócenia nieruchomości do stanu sprzed szkody wynosiła 800 zł.

Dowód:

- opinia biegłego F. Z., k. 82-85,

- ustna opinia uzupełniająca biegłego F. Z., k. 112,

- ustna opinia łączna biegłego F. Z. i biegłego W. S. złożona na rozprawie w dniu 28 lipca 2020 r.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Roszczenie względem ubezpieczyciela w przedmiotowym postępowaniu wynika z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, stosownie do którego poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. O zgłoszonym roszczeniu zakład ubezpieczeń powiadamia niezwłocznie ubezpieczonego. Tożsamą normę zawiera art. 822 § 4 kc w zw. z art. 822 § 1 – 3 kc.

W myśl 3 ust 1 w zw. z art. art. 4 pkt 1 ustawy o ubezpieczenia obowiązkowych umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów.

Przy czym zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności posiadacza lub kierującego pojazdem. Z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych wynika, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Powyższy obowiązek doprecyzowuje art. 35 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, który stanowi, że ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Wysokość odszkodowania winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności.

Przepis art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych w zdaniu pierwszym stanowi, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Przytoczone przepisy łączą więc odpowiedzialność ubezpieczyciela z obowiązkiem odszkodowania, do którego zobowiązany jest posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym, który to obowiązek wynika z art. art. 436 kc w zw. z art. 435 par. 1 k.c.

Powód w przedmiotowej sprawie powinien więc wykazać, przesłanki od których zależy odpowiedzialność posiadacza mechanicznego środka komunikacji, tj. 1) fakt posiadania mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, 2) szkodę oraz 3) związek przyczynowy pomiędzy ruchem mechanicznego środka komunikacji, a powstałą szkodą.

Powód kierując roszczenie w stosunku do ubezpieczyciela, ponadto powinien wykazać, że zakład ubezpieczeń zawarł ze sprawcą szkody umowę ubezpieczenia obowiązkowego OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Na gruncie przedmiotowej sprawy pozwany nie kwestionował co do zasady odpowiedzialności ubezpieczającego za szkodę spowodowaną przez sprawcę.

Zakład ubezpieczeń zakwestionował zawartą umowę cesji (art. 509 § 1 kpc). Wskazać należy, że essentialia negotii umowy cesji wierzytelności nie wymagają aby w jej treści wskazano cenę, w sytuacji w której umowa ma charakter odpłatny. W umowie z dnia 4 stycznia 2017 r. przelewana wierzytelność została precyzyjnie określona, albowiem wskazano w niej, że dotyczy wszelkich roszczeń, podano numer szkody, datę zdarzenia, ubezpieczyciela, krótki opis szkody. Natomiast w odpowiedzi na zarzut braku kauzalności umowy przelewu, powódka przedłożyła pokwitowanie (k. 62), z którego wynika, że umowa miała charakter odpłatny (causa obligandi vel acquirendi).

Zakład ubezpieczeń zakwestionował również wysokość szkody. Przechodząc do uzasadnienia wysokości należnego powodom odszkodowania wskazać należy, że zakład ubezpieczeń odpowiada w takim samym zakresie, w jakim odpowiada posiadacz pojazdu (kierujący pojazdem).Posiadacz pojazdu odpowiada natomiast za szkodę w pełnej wysokości, na podstawie art. 361 § 2 kc. Z powyższego przepisu wynika, że granicach określonych w § 1, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Należy przyjąć, że szkodą jest uszczerbek majątkowy, czyli zmniejszenie się majątku wskutek określonego zdarzenia, z pominięciem tych zdarzeń, które zależą od woli doznającego uszczerbku.

Przy czym stosownie do art. 363 § 1 zd. 1 kc naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

W sprawie został powołany dowód z opinii biegłego z zakresu budownictwa F. Z., który wycenił wysokość szkody na kwotę 800 zł. W toku ustnej opinii uzupełniającej biegły podtrzymał opinię pisemną i sposób naprawy słupa metodą odciągu przez przyssawki. W związku z wątpliwościami co do nie tylko hipotetycznego ale również rzeczywistego zastosowanie tej metody przeprowadzono ustną opinię uzupełniającą łączną biegłych z zakresu budownictwa i techniki samochodowej W. S.. Biegli potwierdzili możliwość zastosowania tej metody. Biegły F. Z. dodał, że jeżeli blacha ma poniżej 1 mm wówczas nie trzeba dokonywać demontażu, co potwierdził biegły W. S.. W sytuacji grubszej blachy istnieje możliwość zastosowania tej metody, przy czym konieczny będzie jej demontaż – tak wskazał W. S.. Biegły F. Z. podał, że nawet przy demontażu blachy wartość wykonanych robót koniecznych do przywrócenia blachy do stanu sprzed szkody nie przekroczy 800 zł.

Opinie powyższa zostały sporządzone przez kompetentne podmioty dysponujące odpowiednią wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym, a mianowicie specjalistów w zakresie techniki samochodowej i kosztorysowania napraw pojazdów oraz z zakresu budownictwa. Biegli sporządzając opinię oparli się na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonując jego szczegółowej analizy. Opinie biegłych są jasne i pełne, a wnioski w nich zawarte zostały logicznie uzasadnione, stanowiąc konsekwentne zwieńczenie przedstawionego w opinii procesu rozumowania. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd uznał opinie biegłych za w pełni przekonywujące, tym bardziej, że biegli wyczerpująco odnieśli się do zarzutów do opinii.

Stan faktyczny oparto o zeznania świadka, którym sąd dał wiarę i dokumenty, które nie były kwestionowane przez strony. Brak było podstawo do kwestionowania ich wiarygodności.

Wobec tego, że wierzyciel w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił wyższą kwotę powództwo podlegało oddaleniu w całości, o czym orzeczono w pkt I wyroku.

Powód przegrał sprawę w całości. Na koszty pozwanego składała się opłata skarbowa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej w kwocie 600 zł, które zasądzono w pkt II wyroku na podstawie art. 98 § 1 kpc.

W pkt III wyroku na podstawie art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych orzeczono o pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa kosztach dojazdu świadka K. R. (k. 69).

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 958/19, dnia 19 sierpnia 2020 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...)

6.  (...)

(...)