Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 29 października 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

Protokolant: Weronika Szymczuk - Dąbkowska

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. T.

przeciwko (...) spółki akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda A. T. kwotę 6242,25 zł (sześć tysięcy dwieście czterdzieści dwa złote dwadzieścia pięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 listopada 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2415,31 zł (dwa tysiące czterysta piętnaście złotych trzydzieści jeden groszy), tytułem kosztów procesu.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 888/18 dnia 19 grudnia 2019 r.

UZASADNIENIE

Powódka A. T. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 7103,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 400 zł od dnia 16 września 2017 r. do dnia zapłaty, 6703,50 zł od dnia 3 listopada 2017 r. do dnia zapłaty, wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego roszczenia powódka wskazała, że w dniu 12 sierpnia 2017 r. miał miejsce kolizja samochodu E. P., marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) który został uszkodzony przez sprawcę ubezpieczonego u pozwanego. Powódka na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 21 września 2017 r. nabyła przysługujące poszkodowanej roszczenia o odszkodowanie z tytułu przedmiotowej szkody. Powódka wykonała na zlecenie poszkodowanej następujące usługi: świadczyła pomoc prawną w postępowaniu likwidacyjnym, wynajęła poszkodowanej 2 pojazdy zastępczego w łącznym okresie od 19 sierpnia do 29 września 2017 r., przechowania pojazdu po kolizji w okresie od 18 sierpnia do 20 września 2017 r., holowania pojazdu oraz wycenę wartości szkody.

Powódka wystawiła poszkodowanej fakturę (...) na łączną kwotę 17 506,59 zł. Pozwana decyzją z dnia 6 listopada 2017 r, przyznała odszkodowanie w kwocie 11 758,40 zł – tytułem kosztów przechowania pojazdu na parkingu strzeżonym w kwocie 1221 zł brutto, holowania pojazdu w kwocie 952 zł brutto oraz najmu pojazdu zastępczego przy zweryfikowanej stawce do kwoty 100 zł w kwocie 8585,40 zł.

Pozwana w całości odmówiła wypłaty odszkodowania tytułem kosztów: reprezentacji poszkodowanej w postępowaniu likwidacyjnym, wyceny wartości szkody, przy jednoczesnym zakwestionowaniu jako zawyżonej przyjętej przez powódkę dobowej stawki najmu.

Mimo skierowanego wezwania do zapłaty, pozwana nie spełniła pozostałej części roszczenia.

W dniu 15 maja 2018 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem powódki.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana podniosła, iż prawidłowo ustaliła wartość szkody całkowitej z tytułu której należną poszkodowanej kwotę wypłaciła, kwestionując tym samym roszczenie w tym zakresie jak również dotyczące zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy. Nadto w ocenie pozwanej zastosowana przez powódkę dobowa stawka najmu została zawyżona, zaś pełnomocnik poszkodowanej został poinformowany o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez pozwaną oraz wysokości akceptowalnych stawek najmu. Finalnie pozwana zakwestionowała roszczenie w zakresie kosztów reprezentacji poszkodowanej, kosztów prywatnej opinii oraz roszczenie w zakresie dochodzonych przez powódkę odsetek.

W toku postepowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12 sierpnia 2017 roku doszło do zdarzenia drogowego w wyniku, którego uszkodzony został pojazd marki S. (...) nr rej. (...) należący do E. P.. Sprawca kolizji był ubezpieczony u pozwanego. Samochód po kolizji nie nadawał się do eksploatacji.

Powódka działając w imieniu poszkodowanej dokonała zgłoszenia szkody (...) spółki akcyjnej w W., ubezpieczycielowi poszkodowanego. R. T. dokonującego telefonicznego zgłoszenia szkody został poinformowany przez konsultanta pozwanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez pozwanego w sposób bezgotówkowy oraz o możliwości zweryfikowania okresu najmu oraz stawki do kwoty 180 zł netto. W odpowiedzi R. T. wskazał, iż jest zainteresowany pojazdem zastępczym, który miałby zostać podstawiony w sobotę przy spełnieniu warunków dotyczących możliwości wyjazdu za granicę oraz zniesienia udziału własnego w szkodach. Konsultant chciał się skontaktować z działem pojazdów zastępczych, przy czym R. T. oświadczył, iż skontaktuje się z ubezpieczycielem mailowo. Finalnie wobec niespełnienia warunków wskazanych przez pełnomocnika powódki, zgłaszający szkodę oświadczył, iż pojazd zostanie wynajęty od innego podmiotu.

Dnia 18 sierpnia 2017 r. M. P. zlecił powódce usługę (...)- holowania pojazdu z ul. (...) w P., na parking strzeżony przy ul. (...) w S..

Dnia 19 sierpnia 2017 r. poszkodowana zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki C. (...) nr rej. (...). W umowie najmu wskazano dobową stawkę najmu w kwocie 199 zł netto.

Pismem z dnia powódka wezwała pozwane towarzystwo ubezpieczeń do potwierdzenia przyjęcia odpowiedzialności za szkodę.

Dnia 24 sierpnia 2017 r. poszkodowana zwróciła wynajęty pojazd zastępczy i zawarła kolejną umowę najmu pojazdu R. nr rej. (...). W umowie najmu wskazano dobową stawkę w kwocie 285 zł netto.

Dnia 20 września 2017 r. poszkodowana zleciła powódce usługę holowania uszkodzonego pojazdu z parkingu położonego przy ul. (...) w S. na ul. (...) w S..

Dowód:

- akta szkody nr 02288542,01, płyta CD k. 122, 139;

- druk zgłoszenia szkody k. 54-57;

- pismo z dnia 21 sierpnia 2017 r. k. 58;

- pełnomocnictwo k. 59;

- pokwitowanie k. 60;

- oświadczenie VAT k. 63;

- wezwanie do potwierdzenia przyjęcia odpowiedzialności k. 64;

- zlecenie A. z dnia 18 sierpnia 2017 r. k. 14

- umowa najmu z dnia 19 sierpnia 2017 r. k. 12;

- umowa najmu z dnia 24 sierpnia 2017 r. k. 13;

- zlecenie holowania z dnia 20 września 2017 r. k. 15;

- oświadczenie k. 65;

- zeznania świadka M. P. k. 146-149;

- zeznania świadka R. T. k. 150-151;

- zeznania świadka E. P. k. 161;

Pismem z dnia 4 września 2017 r. powódka wezwała pozwaną do wydania akt szkody. Dowód:

- pismo z dnia 4 września 2017 r. k. 66;

Dnia 21 września 2017 r. poszkodowana zawarła z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbyła na rzecz powódki wierzytelność przysługującą jej z tytułu zdarzenia z dnia 12 sierpnia 2017 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W..

Dowód:

- umowa cesji z dnia 21 września 2017 r. k. 10;

- zawiadomienie o cesji z dnia 21 września 2017 r. k. 11;

- zeznania świadka M. P. k. 146-149

- zeznania świadka R. T. k. 150-151;

Dnia 19 września 2017 r. T. C. sporządził na zlecenie poszkodowanej kalkulację naprawy pojazdu marki S. (...) nr rej. (...), w której ustalono wartośc ww. pojazdu na kwotę 14 100 zł brutto.

Dowód:

- kalkulacja z dnia 19 września 2017 r. k. 25-29;

- wydruk ofert k. 30-38;

Decyzją z dnia 21 września 2017 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń przyznało poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 9000 zł tytułem szkody całkowitej.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 21 września 2017 r. k. 19-20;

- potwierdzenie przelewu k. 21;

- kalkulacja A. k. 22-23;

- zeznania świadka M. P. k. 146-149

Dnia 29 września 2017 r. poszkodowana zwróciła powódce wynajęty pojazd zastępczy.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 24 sierpnia 2017 r. k. 13;

- zeznania świadka R. T. k. 150-151;

Pismem z dnia 12 września 2017 r. powódka zwróciła się do pozwanego towarzystwa ubezpieczeń o wskazania nabywcy pozostałości pojazdu.

Dowód:

- pismo z dnia 12 września 2017 r. k. 47;

Dnia 20 września 2017 r. poszkodowana zbyła pozostałość pojazdu za kwotę 1600 zł.

Dowód:

- umowa sprzedaży pojazdu z dnia 20 września 2017 r. k. 48;

Dnia 2 października 2017 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanej fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 17 506,59 zł brutto tytułem reprezentacji z postępowaniu likwidacyjnym w kwocie 461,25 zł brutto, holowania pojazdu po kolizji w kwocie 615 zł brutto, najmu pojazdu zastępczego marki C. (...) przez okres 5 dni przy dobowej stawce najmy wnoszącej 199 zł netto- łącznie 1223,85 zł brutto, najmu pojazdu zastępczego marki R. nr rej. (...) przez okres 36 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 285 zł netto- łącznie 12 619,80 zł brutto, parkowania uszkodzonego pojazdu przy dobowej stawce 25 zł netto, przez okres 33 dni- łącznie 1014,75 zł brutto, holowania pojazdu z parkingu do warsztatu naprawczego w kwocie 587,94 zł oraz tytułem wyceny wartości szkody w kwocie 984 zł brutto.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 16-17;

- zeznania świadka M. P. k. 146-149;

- zeznania świadka R. T. k. 150-151;

Wiadomością e-mail z dnia 2 października 2017 r. powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności wynikającej z wystawionej faktury VAT wnosząc jednocześnie o przyznanie dopłaty do odszkodowania w kwocie 1200 zł tytułem różnicy wartości pojazdu przed i po szkodzie oraz uzyskanej ceny.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 2 października 2017 r. k.18;

Decyzją z dnia 8 listopada 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał powódce dopłatę do odszkodowania w kwocie 200 zł w związku ze zbyciem pozostałości pojazdu.

Również decyzją z dnia 8 listopada 2017 r. pozwany przyznał powódce odszkodowanie w łącznej kwocie 11 758,40 zł tytułem refundacji kosztów parkowania w kwocie 1221 zł, refundacji kosztów holowania pojazdu w kwocie 952 zł, dopłaty związanej z uznaniem wartości pozostałości pojazdu w kwocie 1000 zł oraz tytułem najmu pojazdu zastępczego w kwocie 8585,40 zł.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 8 listopada 2017 r. k. 49;

- potwierdzenie przelewu k. 50;

- decyzja A. z dnia 8 listopada 2017 r. k. 51;

- potwierdzenie przelewu k. 52;

- potwierdzenie przelewu k. 53;

Pismem z dnia 4 grudnia 2017 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty łącznej kwoty 9048,19 zł w terminie 14 dni, tytułem faktury VAT oraz prywatnej wyceny powódki.

Dowód:

- pismo z dnia 4 grudnia 2017 r. k. 24;

Pismem z dnia 3 stycznia 2018 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń przyznało powódce dopłatę do odszkodowania w łącznej kwocie 1900 zł dokonując jednocześnie potrącenia kwoty 206,25 zł z tytułu nadpłaconych kosztów parkowania w kwocie 1221 zł zamiast kwoty 1014,75 zł, wyceniając jednocześnie wartość pojazdu poszkodowanej na kwotę 13700 zł brutto.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 3 stycznia 2018 r. k. 39-40;

- zweryfikowana kalkulacja z dnia 15 września 2017 r. k. 41-45;

- potwierdzenie przelewu k. 46;

Pismem z dnia 11 stycznia 2018 r. powódka wezwała pozwana do podjęcia negocjacji w sprawie zawarcia ugody w kwocie 7354,44 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 11 stycznia 2018 r. k. 67;

Pismem z dnia 8 lutego 2018 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń odmówiło zawarcia ugody, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Dowód:

- pismo z dnia 8 lutego 2018 r. k. 68;

Cena netto za dobę wynajmu pojazdu zastępczego w klasie pojazdów odpowiadających marce S. Y., czyli pojazdów typu (...) z segmentu D” na okres ponad 14 dni, przy zniesionym udziale własnym w szkodach zawierały się w opcji bez limitu kilometrów w przedziale 197-265 zł netto/doba, średnio 228 zł netto/doba. Stawka użyta przez powódkę w umowie najmu i fakturze za wynajem poszkodowanej pojazdu zastępczego marki R. (...) wynosząca 295 zł netto nie mieściła się w przedziale stawek stosowanych ówcześnie na rynku lokalnym przy wynajmach pojazdów typu (...) z segmentu D”, przekraczając przedział stosowanych stawek o 11%, a stawkę przeciętną o 29%. Z uwagi na zastosowanie opcji dodatkowych, jak zgoda na wyjazd za granicę i wielu kierowców mogących zwiększać stawkę najmu do około 15% można uznać stawkę użyta przez powódkę za akceptowalną.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 168-173;

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powódki podlegało uznaniu w części.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, opinię biegłego W. S. i zeznania świadków M. P., E. P. oraz R. T..

Podstawę prawą żądania pozwu stanowi norma wyrażona w art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którą przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie z normą wyrażoną w § 4 art. 822 k.c., uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Odpowiedzialność pozwanej wynika również z ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Norma zawarta w art. 35 ustawy stanowi, iż ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela wobec poszkodowanego obejmuje szkody na osobie oraz szkody w mieniu (art. 34 ust. 1 powołanej ustawy).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela pokrywa się z odpowiedzialnością sprawcy szkody. Zgodnie z normą wyrażoną w art. 436 § 2 k.c., w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody ich posiadacze mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód na zasadach ogólnych. Oznacza to, że odpowiedzialność za skutki takiego zdarzenia oparta jest na zasadzie winy (art. 415 k.c.). Natomiast zgodnie z normą zawartą w art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Rolą odszkodowania jest wyrównanie uszczerbku majątkowego poszkodowanego – również przy cesji wierzytelności. Stąd zawsze dla ustalenia odszkodowania konieczne jest określenie faktycznego uszczerbku w majątku poszkodowanego.

Legitymacja powódki do dochodzenia roszczeń na własną rzecz wynika z przedłożonej przez nią umowy cesji oraz z art. 509 k.c., której pozwana nie kwestionowała. Zgodnie z normą zawartą w art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Z kolei norma zawarta w art. 510 § 1 k.c. stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu, ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Poza sporem pozostawała także legitymacja procesowa strony powodowej. Sporna natomiast była wysokość szkody, gdyż powódka wskazywała, że wypłacone przez pozwanego odszkodowanie w wysokości 11 758,40zł jest zaniżone. Powódka ponad to, co wypłacił pozwany domagała się kwoty 461,25 zł za reprezentację w postępowaniu likwidacyjnym, kwoty 5258,25 zł za najem, kwoty 984 za tytułem sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy, a nadto 400 zł tytułem różnicy pomiędzy wartością pojazdu ustaloną przez pozwaną i powódkę.

Zgodnie z art. 361 § 2 k.c. w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Norma zawarta w tym przepisie wskazuje na dwie postaci szkody majątkowej – stratę i utracone korzyści. Każdorazowo istnienie szkody majątkowej stwierdza się za pomocą metody dyferencyjnej. Szkoda polega na rzeczywistym zmniejszeniu wartości majątku poszkodowanego, w porównaniu ze stanem rzeczy, jaki zaistniałby, gdyby nie wystąpiło zdarzenie powodujące uszczerbek. Majątek ten przedstawia zatem niższą wartość właśnie wskutek pojawienia się czynnika szkodzącego.

W tej sprawie uszkodzeniu uległ samochód S. Y. o nr rej. (...). Pozwana przystępując do likwidacji szkody uznała, że szkodę należało likwidować jako tzw. całkowitą. W tym zakresie powódka zleciła sporządzenie prywatnej kalkulacji naprawy ponosząc przy tym koszt jej sporządzenia w wysokości 984 zł brutto. W sporządzonej na zlecenie powódki kalkulacji ustalono wartość pojazdu na kwotę 14 100 zł, zaś pozwana wartość ww. pojazdu finalnie ustaliła na kwotę 13 700 zł.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego, stwierdzić, iż roszczenie co do kwoty 400 zł nie zostało należycie wykazane wobec czego podlegało oddaleniu, przy czym na uwzględnienie zasługiwało roszczenie powódki dotyczące kwoty 984 zł albowiem koszt ten był zbliżony do kosztu wynagrodzenia biegłego w niniejszej sprawie, zaś biorąc pod uwagę zachowanie pozwanej po przedłożeniu ww. kalkulacji, koszt ten uznać należało za uzasadniony.

W niniejszej sprawie sam fakt konieczności najmu pojazdu zastępczego był niekwestionowany. Sporna była stawka najmu.

Pozwany podniósł, że poszkodowana mogła wynająć pojazd zastępczy po stawce 180 zł za dobę, albowiem pozwany jako ubezpieczyciel oferuje poszkodowanym najem pojazdów zastępczych w wypożyczalniach współpracujących z pozwanym, jednak zorganizowanie takiej usługi uzależnione jest od skontaktowania się poszkodowanego z infolinią pozwanego w celu uzgodnienia technicznych szczegółów czego poszkodowana nie zrobiła. Jak wynika z treści nagrania, zgłaszający szkodę informował konsultanta, iż pojazd zastępczy będzie potrzebny w okresie późniejszym, wobec czego nie ma przeszkód aby oferta najmu została przedstawiona telefonicznie lub mailowo. W odpowiedzi konsultant podniósł, iż nie ma takiej możliwości zaś wątpliwym jest aby wynajętym pojazdem można było opuszczać granice kraju jak również aby pojazd posiadał zniesiony udział własny.

Sąd uznał, że przekazanie powyższych informacji nie może stanowić skonkretyzowanej oferty a jedynie ogólną możliwość zorganizowania pojazdu zastępczego. Nadto pozwana nie wykazała, iż poinformowała poszkodowaną o możliwości nieodpłatnego zorganizowania najmu pojazdu zastępczego ze wskazaniem akceptowalnych stawek. W tej sytuacji Sąd za biegłym przyjął zastosowane przez powódkę stawki za uzasadnione, w świetle zniesionego udziału własnego w szkodach oraz możliwości wyjazdów za granicę. Mając powyższe na uwadze, wobec niekwestionowania przez pozwaną okresu najmu, uzasadniony koszt najmu pojazdów zastępczych wynosił 5258,25 zł brutto stanowiąc różnicę pomiędzy kwota należną 13 843,65 zł a kwotą dotychczas wypłaconą 8585,40 zł brutto.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu o czym mowa poniżej.

Na wstępie podkreślić należy, że w tego rodzaju sprawach poszkodowani są zapewniani o tym, że żadnych kosztów nie poniosą – i tak też zeznała poszkodowana E. P.. Oznacza to, że stawki podawane w fakturach są stawkami które sama sobie powódka ustala. Stawki te nie są efektem zjawisk rynkowych popytu i podaży, tylko są oczekiwanymi przez powódkę kwotami. Ciężar dowodu, że dana usługa w ogóle miała miejsce i jaka jest jej rynkowa wartość w takim układzie w całości obciąża stronę powodową. Wobec czego, w zakresie kosztów reprezentacji w postępowaniu likwidacyjnym, nie zostało wykazane zawarcie umowy z poszkodowaną na odpłatne reprezentowanie.

Na zasądzoną kwotę 6242,25 zł składała się kwota 5258,25 zł i 984 zł, o których mowa wyżej.

Powódka żądała odsetek od kwoty dochodzonej pozwem od dnia 3 listopada 2017 r.

Stosownie do treści art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Szkoda w pojeździe S. Y. nastąpiła w dniu 12 sierpni 2017 r., natomiast pismem z dnia 2 października 2017 r. powódka dokonała zgłoszenia przysługującej jej wierzytelności, zatem odsetki za opóźnienie należało zasądzić zgodnie z żądaniem powódki.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił art. 100 k.p.c., który mówi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.

Powódka wygrała sprawę w 87,87 %. Poniosła ona koszty na poziomie 2999,56 zł na które składa się 368 zł opłaty od pozwu, 1800 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego - § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, 826,56 zł tytułem kosztów sporządzenia opinii i 17 zł opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. 87,87 % z 2999,56 zł to 2635,71 zł i taka kwota podlega zwrotowi powódce.

Pozwana natomiast poniosła koszty na poziomie 1817 zł: 1800 zł wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika oraz 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, z czego 12,13 % to 220,40 zł i taka kwota podlega zwrotowi pozwanej.

Po skompensowaniu tych kwot Sąd zasądził w punkcie III wyroku od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2415,31 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)