Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Sprawę rozpoznano w postępowaniu uproszczonym

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniósł przeciwko pozwanemu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością pozew o zapłatę kwoty 1981,34 zł, tytułem odszkodowania za uszkodzenie kabla elektroenergetycznego.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, zaskarżając go w całości wnosząc o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 października 2018r. pracownicy pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podczas robót ziemnych uszkodzili kabel elektroenergetyczny 0,4 kV przy skrzyżowaniu ul. (...) w S..

Uszkodzenie zostało usunięte przez dwóch pracowników działających w imieniu powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Bezsporne.

W dniu 24 października 2018r. powód wystawił notę obciążeniowa dotyczącą naprawy uszkodzonego wówczas kabla w wysokości 1853,38 zł.

Dowód:

- nota obciążeniowa, k.38.

W dniu 19 października 2018r. pracownicy pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podczas robót ziemnych uszkodzili kabel elektroenergetyczny 0,4 kV przy ul. (...) w S..

Uszkodzenie zostało usunięte przez dwóch pracowników działających w imieniu powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Bezsporne, a nadto dowód:

- oświadczenie k. 33v,

- karta eksploatacyjna, k. 36.

Powód sporządził w dniu 29 października 2018r. kalkulację kosztów naprawy kabla uszkodzonego przy ul. (...), gdzie wskazał koszt 1041,41 zł, w tym za materiały, użycie samochodu i ilość przepracowanych godzin.

Dowód:

- kalkulacja, k. 34,

- pismo, k. 33.

W dniu 24 lipca 2019r. powód sporządził wezwanie do zapłaty dotyczące faktur na kwoty 1041,41 zł i 1853,38 zł.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty, k. 37.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 435 kc prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W sprawie niesporne było uszkodzenie przez pozwanego kabla elektroenergetycznego posadowionego przy ul. (...) jak i ul. (...).

Spór dotyczył wysokości dochodzonego roszczenia i podstawy żądania zapłaty.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że rację ma powód wskazując, na odpowiedzialność pozwanego na zasadzie ryzyka, tj. niezależnie od winy w działaniu. Jednakże nie oznacza to w żaden sposób zwolnienia powoda od obowiązku wykazania zarówno związku przyczynowego, jak i powstania oraz wysokości szkody. Zdaniem sądu właśnie w tym zakresie powód nie dźwignął ciążącego na nim zobowiązania. Przede wszystkim należy wskazać, że powód w piśmie z dnia 17.09.2020r., precyzując stan faktyczny związany z dochodzonym roszczeniem, stwierdził, że dochodzi odszkodowania za uszkodzenie kabla przy skrzyżowaniu ul. (...) w S.. Na tą okoliczność załączył dokumenty w m.in. w postaci kosztorysu, karty eksploatacyjnej pojazdu, pisma adresowanego do pozwanego. Z żadnego zaś dokumentu nie wynikała wysokości dochodzonego w sprawie roszczenia, jak i wcześniejsze, tj. przed złożonym pozwem, żądanie zapłaty od pozwanego czy obciążenie go kwotą dochodzonego odszkodowania. Załączone wezwanie do zapłaty, jest pismem wzywający od uiszczenia bliżej nie określonych należności mających wynikać z dwóch faktur, a przede wszystkim powód nie wykazała, aby zostało ono kiedykolwiek doręczone pozwanemu. Nadto załączona nota obciążeniowa, dotyczy innego zdarzenia niż związane z treścią powództwa, a mianowicie uszkodzeniem kabla przy ul. (...). Tego zaś zdarzenia nie obejmuje treść pozwu.

Niezależnie od takich braków dowodowych, w świetle zaskarżenia nakazu zapłaty w całości i jednoznacznego kwestionowania przez pozwanego wysokości dochodzonego roszczenia, nie było wystarczające do wykazania poniesionych kosztów usunięcia awarii, załączenie kosztorysu. Po pierwsze był to dokument pochodzący od strony procesy – tj. od samego powoda – co powoduje, że nie można mu nadać walory obiektywizmu i niezależności. Po drugie powód nie wykazał na jakiej podstawie przyjął ceny i stawki wskazane w kalkulacji oraz nie wykazał rzeczywistego zużycia wskazanych tam materiałów. Z uwagi więc na kwestionowanie przez pozwanego tych okoliczności, powód był zobowiązany do wykazania faktycznie poniesionej ceny zastosowanej mufu i tulei, sposobu obliczenia stawki za przejechane kilometry, przyczyny rozróżnienia stawki za kilometr przejechany przez samochód ciężarowy i laboratoria pomiarowe, ilości faktycznie wykonanych roboczogodzin, jak i zasadności stawki. W tym zakresie powód nie zaoferował jakiegokolwiek dowodu. Niemożliwa była więc ocena czy przyjęte przez powoda stawki i ceny był realne, adekwatne i rzeczywiście poniesione. Co oczywiste nie sposób bowiem wyłącznie na podstawie twierdzeń strony (a za takie należało uznać sporządzony przez niego kosztorys) uznać zasadności wysokości dochodzonego roszczenia. Idąc tym tokiem myślenia, każda podawana przez powoda kwota odszkodowania, bez jej wykazywania obiektywnymi dowodami, musiałaby być akceptowana. Z uwagi na specjalistyczny zakres dochodzonego odszkodowania, wskazane w sprawie było powołanie dowodu z opinii biegłego, co najmniej celem wykazania niezbędnego czasu do wykonania naprawy uszkodzenia, jak i dla wykazania zasadności stawek przyjętych za przejechane kilometry i czy zasadności użycia wskazanych przez powoda materiałów. Powód zaś takiego wniosku nie złożył, nie jest zaś rzeczą sądu, w szczególności w sprawach między profesjonalistami w obrocie, podejmowanie z urzędu inicjatywy dowodowej. Co więcej powód nie podjął nawet próby wykazania innymi dowodami np. zeznaniami świadków, czy dokumentami księgowymi lub rachunkami zakupu, rzeczywistej wysokości poniesionych kosztów. Takie bowiem dowody jak pismo skierowane do pozwanego, oświadczenie sprawcy, czy karta eksploatacyjna pojazdy, w żadnym zakresie nie były przydatne do wykazania wysokości dochodzonego roszczenia. Po trzecie wreszcie nie sposób uznać, aby nawet złożone przez powoda dokumenty prywatne, były w stanie wykazać wysokości dochodzonego roszczenia. Nawet bowiem z przedłożonej przez powoda kalkulacji wynikało, że wyliczony przez niego koszt miał wynosić 1041,41 zł, zaś pozwem dochodzona była kwota 1853,38 zł wraz z odsetkami.

Tym samym brak było możliwości ustalenia prawidłowej wysokości dochodzonego roszczenia, przez co powództwo podlegało oddaleniu w całości.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc. Na koszty pozwanego składało się wynagrodzenie pełnomocnika – 900 zł, opłata skarbowa – 17 zł.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)