Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powód M. S. wniósł przeciwko pozwanemu Towarzystwu (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 12 583 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 listopada 2016 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem pełnego odszkodowania za najem pojazdu zastępczego.

Nakazem zapłaty z dnia 20 grudnia 2019 r., Sąd Rejonowym dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie orzekł zgonie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 22 maja 2016 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) nr rej. (...), należący do P. S.. Sprawca zdarzenia legitymował się ważną umową ubezpieczenia od odpowiedzialnością cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z Towarzystwem (...) spółką akcyjną w W..

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Bezsporne.

Dnia 24 maja 2016 r. poszkodowany zawarł z P. S. umowę najmu pojazdu zastępczego marki O. (...) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 180 zł netto.

Tego samego dnia poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył przysługującą mu w stosunku do ubezpieczyciela sprawcy szkody wierzytelność z tytułu zdarzenia z dnia 22 maja 2016 r. w szczególności, w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego. Nadto poszkodowany oświadczył, że uszkodzony pojazd wykorzystywany był przez niego w celach prowadzenia działalności gospodarczej (najem pojazdów). Poszkodowany nie był płatnikiem VAT i nie mógł odliczyć podatku VAT.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 24 maj 2016 r. k. 8;

- OWU k. 9-10;

- protokół zdawczo-odbiorczy k. 11;

- umowa cesji z dnia 24 maja 2016 r. k. 14;

- oświadczenia k. 12;

- zeznania świadka P. S. k. 109-110.

Dnia 26 sierpnia 2016 r. poszkodowany zwrócił powodowi wynajęty pojazd zastępczy.

Dowód:

- protokół zdawczo-odbiorczy k. 11.

Dnia 5 października 2016 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 21 133 zł brutto, na którą składało się 17 100 zł netto, tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 95 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 180 zł netto oraz 81,30 zł tytułem podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego.

Dowód:

- faktura VAT k. 15, 34.

Pismem z dnia 28 października 2016 r. powód dokonał zgłoszenia nabytej wierzytelności, wnosząc o zapłatę kwoty 21 113 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 28 października 2016 r. k. 32.

Decyzją z dnia 4 listopada 2016 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyjął swoją odpowiedzialność tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, przyznając na rzecz powoda kwotę 8550 zł brutto, uznając za uzasadniony okres najmu 95 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 90 zł brutto, w związku ze złożoną poszkodowanemu ofertą dnia 25 maja 2016 r.

Dowód:

- decyzja WARTA z dnia 4 listopada 2016 r. k. 33.

Stawki za wynajem samochodu zastępczego na rynku (...) w klasie samochodów odpowiadających marce uszkodzonego samochodu V. (...), czy wynajętego O. (...) czyli w klasie C przy założeniu wynajmu na okres ponad 15 dni, a także przy uwzględnieniu zniesienia udziału własnego w szkodach i przy pełnym ubezpieczeniu AC/OC/NW w II połowie 2016 roku zawierały się w opcji bez limitu kilometrów w przedziale 130-214 zł netto za dobę, średnio 172 zł/dobę netto.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 115-121.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Roszczenie przedstawione przez powoda ma charakter odszkodowawczy, znajdując oparcie w przepisach art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c. Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Między stronami nie było sporu co do okoliczności kolizji, legitymacji biernej i czynnej, okresu najmu pojazdu zastępczego. Spór dotyczył wysokości dobowej stawki najmu oraz nieskorzystania przez poszkodowanego z oferty pozwanego.

Zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar wykazania faktu spoczywa na stronie, która wywodzi z niego korzystne dla siebie skutku prawne. Tym samym skoro pozwany twierdził, że złożył poszkodowanemu korzystną ofertę najmu pojazdu zastępczego zobowiązany był do wykazania tej okoliczności. Tymczasem pozwany poza własnymi twierdzeniami nie złożył jakiegokolwiek dowodu wskazującego na faktyczne złożenie oferty poszkodowanemu. Nie tylko więc nie wykazał aby oferta w ogóle została złożona, ale również aby dotarła do poszkodowanego, w jakim czasie i przede wszystkim jaka była jej treść. Już więc z tej przyczyny nie sposób było uznać zarzutu pozwanego za zasadnego.

Nadto jak wynikało ze zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności z zeznań świadka P. S., od 14 lat zajmuje się najmem pojazdów zastępczych, w związku z czym zna postanowienia regulaminów wypożyczalni współpracujących z ubezpieczycielami. Świadek nie potwierdził również aby w rzeczywistości otrzymał jakąkolwiek ofertę w związku z przedmiotową szkodą. Dodatkowo wskazał, że miał trudności w wypożyczeniu pojazdu, gdyż wypożyczalnie, w tym współpracujące z ubezpieczycielami, nie pozwalają na dalsze podnajmowanie pojazdów zastępczych. Tymczasem w związku z charakterem prowadzonej przez niego działalności, właśnie do takiego celu służył mu pojazd zastępczy najęty od powoda. Tym samym nie sposób było uznać, że poszkodowany bezzasadnie nie skorzystał z oferty pozwanego – która nie została złożona, a co najmniej pozwany tego nie wykazał - a przez to aby uchybił obowiązkowi minimalizacji szkody.

Natomiast w zakresie uzasadnionej wysokości stawki najmu, w tym zakresie dopuszczono dowód z opinii biegłego, który wskazał, że przy założeniu wynajmu na okres ponad 15 dni, a zniesionym udziału własnego w szkodach i przy pełnym ubezpieczeniu AC/OC/NW w II połowie 2016 roku, stawki najmu zawierały się w opcji bez limitu kilometrów w przedziale 130-214 zł netto za dobę, średnio 172 zł/dobę netto.

Zastosowana więc przez powoda stawka 180 zł netto/doba, nawet przy uwzględnieniu kosztu podstawienia pojazdu, który dziennie wynosił ok. 85 groszy (81,30 / 95), co należało zaliczyć do ceny najmu, mieściła się w przedziale stawek rynkowych stosowanych ówcześnie przy wynajmie pojazdu klasy C i nie sposób uznać jej za zawyżoną.

Okres najmu nie był w sprawie sporny i wynosił 95 dni, co wynikało wprost z dokumentów zgromadzonych w sprawie, w tym decyzji pozwanej o wypłacie odszkodowania (k. 33).

Mając powyższe na uwadze zasądzono kwotę stanowiąca równicę, pomiędzy kosztem najmu ustalonym przez powoda (21 133 zł), a kwotą dotychczas wypłaconego odszkodowania (8550 zł), tj. kwota 12 583 zł tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc, uwzględniając wezwanie do zapłaty oraz datę przyznania odszkodowania.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez powoda koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika 3600 – zł, opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, opłata od pozwu w kwocie 750 zł oraz koszt opinii biegłego pokryty z zaliczki powoda 708,48 zł, co daje łączną kwotę 5075,48 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

Zarządzenia:

1. (...)

2. (...)

3. (...)