Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniosła przeciwko pozwanemu P. P. o zapłatę kwoty 7542,03 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych, tytułem usług świadczonych w związku z umową pośrednictwa w przewozie i doręczaniu przesyłek.

Nakazem zapłaty Sąd orzekła zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu zaprzeczył aby korzystał z „usługi dodatkowej” opisanej na fakturze powódki, jako sprzątanie hubu w D..

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska, a powódka sprecyzowała, że roszczenie dotyczy kosztów związanych ze sprzątaniem przez powoźnika hubu w D., w związku z przekazaniem przez pozwanego do przewozu towaru niedozwolonego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Od 2021 r. pozwany P. P. korzystał z usług powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które polegały na pośrednictwie w przesyłaniu i doręczaniu przesyłek, których nadawcą był pozwany. Za świadczone usługi powódka za każdym razem wystawiała faktu Vat.

Bezsporne.

Zgodnie z § 3 ust. 3 regulaminu świadczenia usług platformy A., należącej do powódki, złożenie zlecenia przez klienta zarówno na platformie, jak i z wykorzystaniem (...) oznaczało, że zaakceptował on aktualny cennik, jak również regulamin i politykę prywatności oraz regulamin przewoźnika, który faktycznie będzie wykonywał przewóz.

Zgodnie z § 8 ust. 5 do organizacji przewozu nie były przyjmowane przesyłki wskazane jako zabronione do przewozu w regulaminach przewoźników oraz w zakładce „centrum pomocy”, dostępnej na platformie, w tym w szczególności: przesyłki zawierające zwłoki lub szczątki ludzkie, żywe zwierzęta, rośliny i nasiona.

W sytuacji przyjęcia do organizacji przewozu przesyłki, która nie spełnia wymogów określonych niniejszym regulaminem, wszelkie ryzyko i odpowiedzialność mogące powstać z tego tytułu, spoczywają na kliencie.

Dowód:

- regulamin, k. 13-21.

Na przełomie maja i czerwca 2023r. R. W. (1) zamieszkujący w Irlandii, zakupił u pozwanego prowadzącego wówczas działalność związaną m.in. ze sprzedażą karm dla zwierząt, 3 kg karmy dla zwierząt w postaci liofilizowanych owadów – karaczana argentyńskiego oraz ok. 10 kg paszy. Pozwany za pośrednictwem powódki zlecił przewóz towaru (...) Polska.

Bezsporne, a nadto dowód:

- zeznania R. W., k. 110-111, 114

- zeznania pozwanego, k. 112, 114.

Zgodnie z § 8 ust. 1 tiret 5 regulaminu świadczenia usług (...), przewoźnik odmawia przyjęcia do obsługi spedycyjnej albo może odstąpić od wykonania usługi po zawarciu umowy, jeżeli zleceniodawca lub nadawca naruszy niniejszy regulamin, w szczególności przesyłka zawiera zwłoki, szczątki ludzkie lub zwierzęce.

Stosownie do § 8 ust. 4 i 5 regulaminu (...) postanowiono m.in., że w przypadku stwierdzenia naruszenia przez zleceniodawcę lub nadawcę postanowień ust. 1 zleceniodawca zapłaci karę pieniężną w wysokości pięciokrotnej kwoty należnej (...) z tytułu opłaty pobieranej za usługę. Zapłata kary nie pozbawiała (...) prawa dochodzenia odszkodowania przewyższającego jej wysokość na zasadach ogólnych.

Dowód:

- regulamin (...), k. 69-70.

Po około miesiącu R. W. (1) poinformował pozwanego o tym, że przesyłka do niego nie dotarła. W wówczas pozwany złożył reklamację u powódki, która poinformowała pozwanego o konieczności nadesłania dodatkowych dokumentów w postaci potwierdzenia wartości towaru oraz pełnomocnictwa.

Bezsporne, a nadto dowód:

- zeznania pozwanego, k. 112, 114,

- zgłoszenie, k. 59.

Wiadomością mailową z 31 lipca 2023r. pracownik (...) poinformował pracownika powódki, że przesyłka zawierała towar wyłączony z transportu i zostanie obciążona kosztami sprzątania naczepy oraz magazynu w kwocie ok. 1000 euro.

Dowód:

- wydruk maila, k. 72v.

W dniu 31 sierpnia 2023r. (...) Polska wystawiła powódce fakturę Vat na kwotę 7359,72zł brutto z tytułu sprzątania hubu w D..

W dniu 16 września 2023r. powódka wystawiła pozwanemu fakturę Vat na kwotę 7359,72zł, pomniejszona o 130,48 zł, tytułem „obsługi dodatkowej”.

Pozwany faktury nie opłacił.

Dowód:

- faktura VAT, k. 117, 23.

Sąd zawyżył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Powódka wywodziła swojej roszczenie z tytułu umowy o świadczenie usług pośrednictwa w przewozie towarów, którą reguluje art. 750 kc - do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Stosownie zaś do art. 734 kc przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. § 2. w braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa.

Stosownie do treści art. 471 kc dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W sprawie nie było sporne zawarcie między stronami umowy świadczenia usług pośrednictwa, nadanie przez pozwanego towaru w postaci m.in. liofilizowanych owadów, jak i nie dostarczenie przesyłki do odbiory.

Spór dotyczył dopuszczalności przewożenia towaru w postaci liofilizowanych owadów przez (...) oraz wysokości naliczonej opłaty.

Zgodnie z treścią art. 6 kc powódka zobowiązana była do wykazania istnienia umowy, jej treści – w tym w szczególności nadania przez pozwanego towaru zabronionego umową oraz wysokości swojego żądania.

Zdaniem sądu o ile powódka wykazała istnienie umowy łączącej strony, jak i jej treści (co zresztą nie było w sprawie kwestionowane), o tyle nie wykazała przede wszystkim aby spełniły się przesłanki do obciążenia pozwanego dodatkowymi kosztami. Istotnie jak wynikało zarówno z regulaminu powódki, jak i przewoźnika, zabronione było nadawanie przesyłek zawierających m.in. żywe zwierzęta (k. 16v.), jak i zwłoki lub szczątki, ludzkie lub zwierzęce (k. 69v.). Strony procesu starały się wykazać definicjami zaczerpniętymi ze słowników języka polskiego, znaczenia słowa „szczątki” (k. 106, 118). Zdanie sądu już sam fakt, że konieczne było zasięganie definicji słownikowych zwrotu użytego w regulaminie przewoźnika, wskazywało, że treść regulaminów nie była jednoznaczna. Tymczasem nie można interpretować umowy na niekorzyść strony, która nie była autorem jej treści, nie sporządzała projektu, czy wzorca. Podobnie w zakresie wykładni oświadczeń woli wypowiedział się m.in. Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 stycznia 2014 r., I ACa 1133/13: „gdyby się okazało, że nie da się stwierdzić, jak strony rozumiały sporne postanowienia umowy w chwili jej zawarcia, sąd powinien ustalić ich znaczenie według wzorca obiektywnego, opartego na założeniu, że zastosowanie reguł z art. 65 § 1 k.c. nakazuje otoczyć ochroną adresata oświadczenia woli, który przyjął je, określając jego treść przy zastosowaniu starannych zabiegów interpretacyjnych.”. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2017 roku (I CSK 443/16) stwierdzono, że wątpliwości interpretacyjne, niedające się usunąć w drodze ogólnych zasad wykładni oświadczeń woli, powinny być interpretowane na niekorzyść autora tekstu umowy wywołującego wątpliwości. W pierwszej fazie sens oświadczenia woli ustala się mając na uwadze rzeczywiste ukonstytuowanie się znaczenia między stronami; uznaje się za wiążący sens oświadczenia woli, w jakim zrozumiała go zarówno osoba składająca, jak i odbierająca to oświadczenie. Jeżeli okaże się, tak jak w niniejszej sprawie, że strony nie przyjmowały tego samego znaczenia oświadczenia woli, konieczne jest przejście do drugiej, obiektywnej fazy wykładni, w której właściwy dla prawa sens oświadczenia woli ustala się na podstawie przypisania normatywnego, czyli tak, jak adresat sens ten powinien rozumieć. Powinność rozumienia oceniana być musi przy tym w odniesieniu do modelu adresata zachowującego należytą staranność. Decydujący jest normatywny punkt widzenia odbiorcy, który z należytą starannością dokonuje wykładni zmierzającej do odtworzenia treści myślowych osoby składającej oświadczenie woli. Kryterium subiektywne oczywiście zawodzi przy ustalaniu sensu umowy, aktualność zachowuje jednak przypisanie normatywne, przy jednoczesnym uwzględnieniu, że wątpliwe zapisy powinny być interpretowane na niekorzyść autora tekstu umowy wywołującego wątpliwości.

W okolicznościach niniejszej sprawy postanowienia regulaminu dotyczyły przewozu towarów. Analizując postanowienia regulaminów, a w szczególności w zakresie towarów wyłączonych z przewozu (k. 69), można było ustalić cel dla których zostały one stworzone. Dotyczył on więc z pewnością kwestii bezpieczeństwa sanitarnego, publicznego, czy humanitarnego traktowania żywych organizmów, przestrzegania przepisów prawa czy też uniknięcia potencjalnego znacznego ryzyka ekonomicznego przewoźnika związanego z przewożeniem towarów o znacznej wartości. Bacząc więc na taki cel postanowień, nie sposób było uznać, że karma dla zwierząt w postaci liofilizowanych owadów, legalnie wprowadzona do obrotu, została objęta zakazem przewozu. Co więcej pozwany trudniący się w tamtym czasie właśnie sprzedażą karm dla zwierząt, zeznawał, że w związku ze swoją działalnością wielokrotnie nadawał tego rodzaju towar i nigdy nie było to kwestionowane. Potwierdzał to również świadek R. W. (1), wskazując, że wcześniej także zamawiał u pozwanego taką karmę i nigdy nie było z tym problemu. Nadto jak wskazywał pozwany, co nie było kwestionowane przez powódkę, karma została wyprodukowana poprzez początkową sterylizację owadów – tj. usuwaniu wszelkich mikroorganizmów - a następnie poddawanie procesowi liofilizacji, który polega na suszeniu ze stanu zamrożonego produktu, przez odparowanie, co usuwa ok. 90-98 % wody. Suszone w ten sposób owady nie są żywe, nie przenoszą bakterii z uwagi na wcześniejszą sterylizację, a zamknięte hermetycznie stanowią produkt przetworzony, stanowiący karmę dla zwierząt. Tym samym niewątpliwie w słusznym przekonaniu pozwanego towar taki nie był objęty zakazem przewozu. Wskazany więc w regulaminie zwrot „szczątki zwierząt”, musiał być interpretowany na korzyść pozwanego i nie dotyczył produktów przetworzonych w procesie liofilizacji i sterylizacji. Idąc więc tokiem rozumowania powódki wszelka żywność pochodzenia zwierzęcego – w tym np. konserwy – której przewóz jest dozwolony bez specjalnych środków transportowych i zezwoleń, byłaby wyłączona z przewozu, gdyż musiałaby być uznana za szczątki zwierząt.

Po drugie zdaniem sądu powódka nie wykazał wielkości swoje roszczenia. Na tą okoliczność przedłożyła jedynie fakturę Vat wystawioną przez (...) Polska (k. 117). Skoro jednak pozwany kwestionował wysokość roszczenie powódka była zobowiązania do wykazania zasadności kosztu „sprzątania hubu”, w przeciwnym razie koszt taki mógłby być dowolny. Co więcej zasadnicze wątpliwości wynikają również z pierwotnej wiadomości mailowej, w której (...) wskazał na kwotę ok. 1000 euro, a ostatecznie była to kwota niemalże dwukrotnie większa. Powódka nie wykazała co składało się na taką kwotę, jak i nie powołała żadnego cennika, który wskazywałby na ustalone stawki. Dodatkowo też należy zauważyć, że w nadanej przez pozwanego przesyłce znajdowało się ok. 3 kg spornej karmy liofilizowanych owadów, a nadto ok. 10 kg paszy – co do której ani powódka, ani przewoźnik nie wskazywali, że stanowiła towar zabroniony. Skoro zaś oba produkty znajdowały się w jednym opakowaniu, które w całości nie dotarło do odbiorcy, to nie sposób przyjąć, że jedynie karma uległa uszkodzeniu lecz i pasza. Tym samym nie sposób wykluczyć, że na koszt sprzątania uszkodzonej przez przewoźnika paczki składało się również sprzątanie paszy, co do której nie było zakazu przewozu, a tym samym nawet hipotetycznych podstaw do obciążania pozwanego kosztami.

Ostatecznie wreszcie należy wskazać, że zgodnie z regulaminem przewoźnika mógł on obciążyć zleceniodawcę karą umowną w wysokości pięciokrotnej wysokości opłaty pobieranej za usługę. Jednakże zarówno z twierdzeń pozwu jak i dowodów, wynikało, że to nie kara umowna była przedmiotem obciążenia lecz szkoda w postaci kosztów sprzątania. Tym samym wysokość roszczenie nie mogła się opierać o wartość określoną dla kary umownej.

Mając na uwadze powyższe powództwo oddalono w całości.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc. Na koszty pozwanego składało się wynagrodzenie pełnomocnika oraz opłata skarbowa.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)