Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 września 2022 r. P4 spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła przeciwko P. G. o zapłatę kwoty 3239,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot cząstkowych oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powódka dochodzi od pozwanego zapłaty zaległych faktur z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych oraz należności wynikających z not obciążeniowych wystawionych w związku z przedwczesnym rozwiązaniem umowy z winy pozwanego.

Nakazem zapłaty z dnia 7 października 2022 r. Sąd orzekł godnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 13 marca 2021 r. P. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą P.P.H.U (...) zawarł z P4 spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla nr (...), w taryfie SIM M dla firm, z ulgą na usługi w kwocie 1000 zł oraz w taryfie M dla Firm- Internet do biura dla nr (...), a także w taryfie SIM M dla firm dla numerów (...), (...).

Łączna opłata abonamentowa wynosiła 100 zł netto.

Umowa została zawarta na okres 25 miesięcy.

Zgodnie z pkt 12 OWU, powódce przysługiwało prawo do domagania się kary umownej, w przypadku wypowiedzenia umowy upływem czasu jej obowiązywania przez abonenta lub operatora (powódkę) z winy abonenta. Kara umowna odpowiadała wysokości wartości przyznanej ulgi, pomniejszonej o ilość dni pozostałych do wygaśnięcia umowy.

Dowód:

- umowa z dnia 13 marca 2021 r. k. 9-11;

- OWU k. 12-14;

- regulamin k. 15-22;

Z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych powódka wystawiła na pozwanego szereg faktur VAT na łączną kwotę 813,30 zł, których pozwany nie opłacił:

- dnia 8 października 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 158,32 zł brutto, z terminem płatności do dnia 22 października 2021 r.;

- dnia 8 listopada 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 142,99 zł brutto, z terminem płatności do dnia 22 listopada 2021 r.;

- dnia 8 lipca 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 123,49 zł brutto, z terminem płatności do dnia 22 lipca 2021 r.;

- dnia 8 sierpnia 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 123,52 zł brutto, z terminem płatności do dnia 23 sierpnia 2021 r.;

- dnia 8 września 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 123 zł brutto, z terminem płatności do dnia 22 września 2021 r.;

- dnia 8 stycznia 2022 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 142,99 zł brutto, z terminem płatności do dnia 24 stycznia 2022 r.

Dowód:

- faktury VAT k. 23-34, 88-93;

Dnia 4 lutego 2022 r. powódka wystawiła na pozwanego 4 noty obciążeniowe nr (...) na kwotę 607,75 zł, (...) na kwotę 605,78 zł, (...) na kwotę 605,78 zł, (...) na kwotę 605,78 zł, w związku z wypowiedzeniem umowy przed upływem okresu, na który została zawarta, z uwzględnieniem wartości przyznanej ulgi pomniejszonej proporcjonalnie do ilości dni pozostałych do wygaśnięcia umowy - z terminem płatności do dnia 18 lutego 2022 r.

Dowód:

- noty obciążeniowe k. 35-45;

Pismem z dnia 1 kwietnia 2022 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty łącznej kwoty 3290,92 zł w terminie do dnia 6 kwietnia 2022 r. tytułem wystawionych faktur VAT oraz not obciążeniowych.

Dowód:

- pismo z dnia 1 kwietnia 2022 r. k. 47.

Stan faktyczny sprawy sąd oparł o złożone przez powoda dokumenty, co do których strony procesu częściowo wyprowadzały odmienne wnioski.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało częściowo na uwzględnienie.

Podstawę prawną żądania zapłaty za zaległe faktury w zakresie opłat abonamentowych stanowią przepisy ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r., Nr 171 poz. 1800 ze zm.) regulującej umowę o świadczeniu usług telekomunikacyjnych. Zgodnie z art. 2 pkt. 41 przywołanej ustawy świadczenie usług telekomunikacyjnych to wykonywanie usług za pomocą własnej sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę usług. Zgodnie z art. 56 ust. 1 tej ustawy świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, szczegółową treść takiej umowy reguluje art. 56 ust. 3, wskazując, że umowa winna wskazywać m. in. elementy składające się na opłatę abonamentową i opłaty należne w momencie rozwiązania umowy.

Powódka wykazała dokumentami źródłowymi w postaci przedłożonych faktur VAT oraz dokumentem umowy stosunek prawny łączący strony, co do kwoty 813,30 zł, tytułem dochodzonych opłat za świadczone usługi telekomunikacyjne.

Częściowo zasadny natomiast okazał się zarzut pozwanego nieudowodnienia wysokości roszczenia w zakresie kwot objętych notami obciążeniowymi, będących w istocie tzw. opłatami wyrównawczymi. Podstawą prawną roszczenia z tego tytułu jest art. 57 ust. 6 Prawa telekomunikacyjnego. Zgodnie z nim w przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez konsumenta umowy przed rozpoczęciem świadczenia usług, chyba że przedmiotem ulgi jest telekomunikacyjne urządzenie końcowe.

Pozwany sprzeciwiając się roszczeniu powódki, zakwestionował okoliczność przedwczesnego rozwiązania umowy z jego winy, co stanowić miało podstawę do obciążenia go notami obciążeniowymi. Zarzuty pozwanego w tym przedmiocie zasługiwały na uwzględnienie. Powódka nie wykazała, aby doszło do złożenia pozwanemu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, co skutecznie podniósł pozwany. Powódka nie przedłożyła żądnego dokumentu, z którego wynikałoby oświadczenie woli powódki w tym zakresie, jak również dowodu nadania takiego oświadczenia. Tym samym brak było podstaw do uwzględnienia żądania pozwu w zakresie 4 not obciążeniowych, wystawionych tytułem kar umownych na mocy pkt 12 OWU.

Powód w ocenie sądu nie wykazał faktu wypowiedzenia umowy przez operatora z winy pozwanego w związku z zadłużeniem z tytułu wystawionych pozwanemu faktur, ani też nie wykazał naliczonych w związku z powyższym opłat nazwanych w notach obciążeniowych karami umownymi. Pozwany zaprzeczył rozwiązaniu umowy z jego winy, a powód nie naprowadził żadnych dowodów przeciwnych (art. 6 k.c.).

Mając powyższe na uwadze, powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części, co do kwoty wynikających z wystawionych faktur VAT, tj. 813,30 zł, o czym orzeczono w pkt I wyroku. Orzeczenie o odsetkach, oparte zostało o przepis art. 7 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych z dnia 10 maja 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 684) stanowiący, że wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie;

2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie,

co miało miejsce w niniejszej sprawie.

W pozostałej części, ponad zasądzoną w pkt I kwotę, powództwo podlegało oddaleniu II.

Powódka nie wykazała bowiem, aby doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, tym samym nie doszło do spełnienia przesłanek wskazanych w pkt 12 OWU i brak było podstaw do obciążenia pozwanego karami umownymi z tytułu wypowiedzenia umowy przed okresem jej wygaśnięcia z winy pozwanego.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt II wyroku.

O kosztach procesu sąd orzekł w pkt III sentencji na podstawie art. 100 k.p.c.

Powódka wygrała sprawę w 25 %. Poniosła koszty procesu w kwocie 1117 zł, na które składają się 200 zł opłaty od pozwu, 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego (radcy prawnego) - § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych i 17 zł opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. 25 % z kwoty 1117 zł to 279 zł i taka kwota podlega zwrotowi powódce od pozwanego.

O odsetkach od zasądzonych kosztów procesu orzeczono zgodnie z art. 98 ¹§1 ¹ k.p.c. (od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt III sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. Odnotować.

2. (...)

3. Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda, przez portal;

4.(...) (...) (...)

5. (...)

6. (...)