Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Górnik

Protokolant: Anna Sabinicz,

po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2015 roku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. R. i F. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powodów solidarnych M. R. i F. S. kwotę 7.195 zł (siedem tysięcy sto dziewięćdziesiąt pięć złotych) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 3 lutego 2013 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  pozostawia referendarzowi rozliczenie kosztów procesu przy ustaleniu, że powodowie wygrali w 71%.

Sygn. akt XI GC 511/14

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Dnia 19 maja 2014 roku powodowie F. S. i M. R. wnieśli przeciwko pozwanej (...) spółce akcyjnej w S. pozew o zapłatę kwoty 10 100,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 3 lutego 2013 roku do dnia zapłaty oraz złożyli wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego wg norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2 400,00 złotych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 34,00 złotych, zastrzegając jednocześnie możliwość rozszerzenia powództwa na dalszym etapie postępowania. W uzasadnieniu swego żądania powodowie wskazali, iż w wyniku kolizji drogowej uszkodzony został samochód marki D. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do K. S., zaś sprawca wypadku był ubezpieczony u pozwanej. Powodowie wskazali, iż poszkodowany wynajął pojazd zastępczy, który był mu niezbędny ze względu na prowadzoną działalność gospodarczą związaną z przewozem osób. Pozwana zaś wypłaciła odszkodowanie, jednakże nie w pełnej wysokości.

W odpowiedzi na pozew pozwana wskazała, iż decyzjami z dnia 31 stycznia 2013 roku oraz z dnia 30 czerwca 2014 roku uznała roszczenie powodów o zwrot kosztów najmu co do zasady oraz częściowo także co do wysokości, uznając za zasadny najem pojazdu przez okres 22 dni, przy uwzględnieniu stawki dobowej najmu w wysokości przyjętej przez powodów, tj. 430,50 zł brutto. Tym samym pozwana kwestionuje roszczenie powodów w zakresie kosztów najmu co do wysokości, wskazując, iż najem pojazdu zastępczego przez okres przekraczający 22 dni był niezasadny.

Postanowieniem wydanym na rozprawie z dnia 3 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie Wydział XI Gospodarczy zawiesił postępowanie w sprawie z udziałem (...) spółka akcyjna w S. i podjął postępowanie z udziałem (...) spółki akcyjnej w S..

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 18 września 2012 roku doszło do kolizji drogowej samochodu marki D. (...) o numerze rejestracyjnym (...) Stanowiącego Własność K. S., przystosowanego do przewożenia 8 osób i wykorzystywanego przez poszkodowanego do prowadzenia działalności zawodowej polegającej na przewozie rzeczy oraz osób z samochodem, którego kierowca posiadał polisę od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Szkoda została pozwanej zgłoszona dnia 24 września 2012 roku.

Bezsporne, nadto dowód:

Kopia dowodu rejestracyjnego – k. 10

Oświadczenie – k. 11

Zgłoszenie szkody z dnia 24 września 2012 roku – k.45

Zeznania K. S. – k. 485-485 verte

Dnia 24 września 2012 roku w wyniku przeprowadzonych pierwszych oględzin uszkodzonego pojazdu został sporządzony protokół oraz wstępny kosztorys naprawy nr (...).

Dowód:

Protokół – k. 46

Kalkulacja nr (...) – k. 47-53

W dniu 26 września 2012 (...) spółka akcyjna po raz pierwszy zgłosiła pozwanej potrzebę wykonania dodatkowych oględzin. Zostały one wykonane dnia 27 września 2012 roku.

Dowód:

Protokół – k. 8

Wydruk z poczty elektronicznej – k. 88

W dniu 1 października 2012 (...) spółka akcyjna zgłosiła pozwanej potrzebę wykonania trzecich (drugich dodatkowych) oględzin. Oględziny zostały wykonane w dniu 3 października 2012 roku i tego samego dnia przekazane za pośrednictwem poczty elektronicznej spółce (...).

Dowód:

Protokół – k. 55-57

Wydruk z poczty elektronicznej – k. 89-90

Wydruk z poczty elektronicznej – k. 91

Dnia 18 października 2012 roku uszkodzony pojazd został przekazany do naprawy do serwisu (...) w P.. Dnia 19 października 2012 roku zakład naprawczy otrzymał protokół oględzin wraz z kwalifikacją.

Dowód:

Harmonogram naprawy pojazdu – k. 24

W dniu 22 października 2012 roku, z uwagi na wykorzystywanie przez poszkodowanego uszkodzonego pojazdu dla celów zarobkowych, wynajął on od powodów pojazd zastępczy marki R. o numerze rejestracyjnym (...). Strony ustaliły wynagrodzenie za każdą rozpoczętą dobę najmu bez limitu kilometrów na kwotę 350 złotych netto.

Bezsporne, nadto dowód:

umowa – k. 12

Kopia dowodu rejestracyjnego – k. 15

Zeznania K. S. – k. 485-485 verte

Serwis (...) dokonał pierwszego zamówienia części zamiennych w dniu 6 listopada 2012 roku, kolejnych w dniach 15 i 22 listopada 2012 roku. Części zamienne odebrano w dniu 15 listopada 2012 roku.

Dowód:

Harmonogram naprawy pojazdu – k. 24

W dniu 16 listopada 2012 roku Serwis (...) zgłosił czwarte (trzecie dodatkowe) oględziny. Zostały one wykonane dnia 20 listopada 2012 roku. W ich wyniku sporządzono kalkulację nr (...) z dnia 27 listopada 2012 roku. Dnia 21 grudnia 2012 roku serwis otrzymał za pośrednictwem poczty elektronicznej informację o uznaniu rozszerzenia zakresu naprawy o wymianę przepływomierza. Tego samego dnia nastąpiło wydanie pojazdu poszkodowanemu.

Dowód:

Harmonogram naprawy pojazdu – k. 24

Kalkulacja – k. 66-75

Wydruk z poczty elektronicznej – k. 530

Wynajęty pojazd zastępczy został przez poszkodowanego zwrócony dnia 21 grudnia 2012 roku. Z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego powodowie wystawili na jego rzecz fakturę VAT o numerze (...) za 61 dni najmu, opiewającą na kwotę 26 260,50 złotych brutto, zakreślającą termin płatności do dnia 4 stycznia 2013 roku. Powodowie stali się wierzycielami wierzytelności przysługującej poszkodowanemu względem pozwanej z tytułu wystawionej faktury VAT na mocy umowy cesji wierzytelności zawartej dnia 21 grudnia 2012 roku.

Dowód:

potwierdzenie zwrotu pojazdu – k. 13

faktura – k. 14

umowa – k. 16

W wyniku otrzymanego zgłoszenia roszczenia o zapłatę kwoty wynikającej z wierzytelności z tytułu najmu pojazdu zastępczego pozwana wydała decyzję opatrzoną datą 31 stycznia 2013 roku i dokonując weryfikacji faktury FS (...) uznała za uzasadniony czas naprawy okres 22 dni przestoju a za stawkę dobową kwotę 260,00 złotych brutto i przyznała powodom kwotę odszkodowania w wysokości 5 720,00 złotych. Pismem z dnia 22 sierpnia 2013 roku powodowie wezwali pozwaną do zapłaty kwoty 20 540,00 zł stanowiącej różnicę pomiędzy przyznanym odszkodowaniem, a kwotą wynikającą z faktury FS (...). W odpowiedzi pozwana poinformowała powodów, że po ponownej analizie dokumentacji szkodowej nie znalazła podstaw do zmiany stanowiska. Wskazała jednocześnie, że jej stanowisko jest ostateczne.

Dowód:

Pismo – k. 17

Pismo – k. 18

Pismo – k. 19-20 verte

Pismo – k. 21-23

W dniu 30 czerwca 2014 roku pozwana dokonała uznania dobowej stawki za najem pojazdu zastępczego w wysokości 430,50 zł brutto.

Bezsporne, nadto dowód:

Pismo – k. 86

Technologicznie uzasadniony czas naprawy samochodu marki D. (...) wynikający z czasochłonności operacji przewidzianych na naprawę pojazdu wynosił 13 dni roboczych. Czas niezbędny na wykonanie naprawy przez warsztat naprawczy “P. i (...) w P., a tym samym uzasadniony okres wynajmu pojazdu zastępczego, uwzględniający dni wolne od pracy, czas oczekiwania na oględziny, czas potrzebny na sprowadzenie części zamiennych oraz czas organizacji pracy w warsztacie, mógł wynieść 30 dni – od 22 października 2012 roku do 20 listopada 2012 roku. Wymiana przepływomierza nie przedłużała tego czasu, zaś oczekiwanie na ostateczne potwierdzenie zaliczenia tej wymiany do szkody nie było konieczne.

Dowód:

akta szkody – k. 106-463

opinia biegłego – k. 495-508

ustna uzupełniająca opinia biegłego – k. 563-564

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

W razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych (art. 436 § 2 in principio k.c.). Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 822 § 4 k.c.). Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 k.c.). Adekwatny związek przyczynowy pełni więc, prócz przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej, również funkcję limitującą należne poszkodowanemu odszkodowanie.

Bezsporne w niniejszym postępowaniu były okoliczności zdarzenia będące podstawą odpowiedzialności odszkodowawczej. Bezspornym nadto jest, iż sprawcę szkody i pozwanego łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art.22 ust. 1 ustawy).

W rozpoznawanej sprawie poza sporem pozostawało, iż spełnione zostały ww. przesłanki, a mianowicie pozwana nie kwestionowała, iż sprawcą szkody była osoba, która była w tym czasie ubezpieczona z tytułu odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Co za tym idzie pozwana jest legitymowana biernie do występowania w tym procesie. Poza sporem pozostawała także umowa cesji wierzytelności przysługującej poszkodowanemu na rzecz powoda i jej ważność.

Spór w istocie dotyczył ustalenia wysokości zaistniałej szkody, a konkretnie wyłącznie uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego, bowiem pozwana najpóźniej w odpowiedzi na pozew uznała żądaną przez powodów wysokość dzienną stawki za najem pojazdu zastępczego w przedmiotowej sprawie.

W spornym zaś zakresie Sąd w całości oparł się dokumentach przedłożonych przez strony oraz opinii biegłego, która była spójna, logiczna oraz po jej uzupełnieniu wyczerpująca, a metodologia przyjęta przez biegłego nie może budzić zastrzeżeń. Zgodnie z wydaną w sprawie opinią, uzasadniony technologicznym i organizacyjnym czasem naprawy okres trwania umowy najmu wynosi 30 dni. Sąd przychyla się do wyjaśnień biegłego złożonych na rozprawie z dnia 3 czerwca 2015 roku, że brak jest ustalonym stanie faktycznym uzasadnienia dla aż czterokrotnego przeprowadzenia oględzin. W przedmiotowej sprawie istotą złożonej przez biegłego opinii było określenie ekonomicznie uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego. Biegły słusznie zauważył, że nie jest on tożsamy z czasem naprawy pojazdu lub też czasem, w jakim pojazd pozostaje w warsztacie naprawczym, zwłaszcza wobec opieszałości warsztatu, która w niniejszej sprawie polegała na niczym nieuzasadnionych opóźnieniach warsztatu w zamawianiu części zamiennych, czy też opóźnieniu w zgłaszaniu dodatkowych oględzin. Jak zostało to powyżej wskazane, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła i zadaniem Sądu było ustalenie okresu najmu, który pozostawał w adekwatnym związku przyczynowym z zaistniałą szkodą. Taki też okres został ustalony na 30 dni kalendarzowych. Wskazać przy tym trzeba także, że pojazd wydano poszkodowanemu w dacie uznania przez zakład ubezpieczeń wymiany przepływomierza, co uzasadnia twierdzenie, iż w istocie naprawę zakończono wcześniej i przetrzymywanie pojazdu w warsztacie – a tym samym trwanie umowy najmu w dłuższym czasie nie pozostawało w związku przyczynowym ze szkodą.

Biorąc pod uwagę, iż nie była sporna pomiędzy stronami stawka dzienna, jakiej żądają powodowie tytułem najmu pojazdu, całkowita kwota należnego w niniejszej sprawie odszkodowania z tego tytułu wynosiła 12 915,00 złotych. Od powyższej kwoty należało odjąć kwotę 5 720,00 zł już przyznaną decyzją z dnia 31 stycznia 2013 roku. Wobec powyższego powództwo okazało się uzasadnione co do kwoty 7 195,00 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 §1 k.p.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 i 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. Zgodnie z art. 108 § 1 k.p.c., Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powodowie wygrali proces w 71 % i w takich proporcjach Sąd przyznał stronom koszty procesu. Szczegółowe rozliczenie kosztów, Sąd pozostawił referendarzowi w trybie art. 108 §1 k.p.c.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron

3.  Akta z apelacja lub za 30 dni