Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

W dniu 02 stycznia 2017 r. powódka (...) spółka akcyjna spółka komandytowa z siedzibą w S. wniosła pozew przeciwko Zakładowi Handlowo-Usługowemu (...) w P., żądając zapłaty kwoty 700 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 31 lipca 2016 r. do dnia zapłaty, nadto wniosła o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu powódka wskazała, iż w dnu 21 lipca 2016 roku zleciła pozwanemu przewóz przesyłki za W. C. –W. w dniach 21-22 lipca 2016 r., ale pozwana tego zlecenia nie zrealizowała, zarzucając nierzetelność, brak awizacji załadunku. Pozwana dochodzi zapłaty umówionej kary umownej.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 22 lutego 2017 roku (sygn. akt IX GNc 35/17) tut. Sąd uwzględnił żądanie pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie roszczenia powódki w całości. Zarzuciła nieudowodnienie roszczenia co do zasady i co do wysokości. Wskazała, że w zleceniu podana była godzina załadunku - 10.00, kierowca pozwanej był na miejscu od 9 do 11, ale nie został załadowany. W tej sytuacji niewykonanie zobowiązania było wyłącznie następstwem okoliczności, za które pozwana nie ponosi odpowiedzialności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 lipca 2016 r. powódka przesłała pozwanej zlecenie spedycyjne na dokonanie przewozu 24 ton na trasie C. – W.. Przyjęcie zlecenia poprzedzone było rozmową przez komunikator trans miedzy spedytorem powódki R. D., a T. K. (1) – reprezentującym pozwaną. T. K. (1) zapytał jaki czas oczekuje się na załadunek. W odpowiedzi R. D. odpisał że załadunki są do godziny 21. T. K. (1) dopytywał się czy dopiero o tej godzinie załadują auto. R. D. odpowiedział, że do 21 auta są załadowywane w firmie, wszystko zależy o której auto zostanie podstawione, oraz że jeżeli będzie do 12-13 to powinno być załadowane szybko. T. K. (1) o godzinie 7:53 zapytał „auto na zał 1 h” i po trzech minutach dostał odpowiedź R. D. – „Tak załdują. To jedziemy?”. T. K. (1) odpowiedział awizo na 9.00. W treści przesłanego pozwanej o godzinie 8:39 zlecenia (...) wpisano w rubryce „załadunek” godzinę 10.00. Fracht ustalono na 700 zł netto. Zgodnie z punktem 16 przesłanych ze zleceniem O. W. (...) Usług (...) zastrzega prawo do naliczenia kary umownej w wysokości frachtu w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania zlecenia. Przez niewykonanie zlecenia strony rozumieją w szczególności odmowę załadunku przez załadowcę z powodu podstawienia przez Zleceniobiorcę niewłaściwego środka transportu lub z powodu podstawienia środka transportu z opóźnieniem. Przez nienależyte wykonanie zlecenia strony rozumieją w szczególności niedopełnienie obowiązków wynikających z indywidualnego zlecenia lub niniejszych O. W. (...) Usług (...).

Dowód:

-

wydruk z komunikatora trans k. 9-11,

-

zlecenie k. 12

-

widomość elektroniczna k. 13

-

ogóle warunki k. 14

Kierowca pozwanej R. S. (1) był na miejscy załadunku samochodem M. o godzinie 9 i był tam do godziny 11. W tym czasie nie został załadowany. Okazało się też, że jego przyjazd nie został zaawizowany

Dowód:

-

notatka k. 30

-

zeznania R. S. (2) k. 114-115

-

zeznania T. K. (2) k. 151-152

W dniu 29 lipca 2016 roku powódka wystawiła pozwanej fakturę na kwotę 700 zł tytułem niewykonania zlecenia (...). W dniu 23 września 2016 roku powódka wezwała pocztą elektroniczna pozwaną do zapłaty, co spotkało się z odmową.

Dowód:

-

faktura k. 17,

-

wiadomości elektroniczne k. 18-19.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Zasady zawierania umów przewozu oraz obowiązki i uprawnienia stron reguluje ustawa z dnia 15 listopada 1984r – Prawo przewozowe (Dz.U. z 2000 Nr 50 poz. 601 ze zm.), a także Kodeks cywilny. Zgodnie z umową przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy (art. 774 k.c.). Powódka domagała się zapłaty kary umownej z tytułu niewykonania przez pozwaną umowy przewozu. Przepisy dotyczące umowy przewozu nie regulują tej kwestii, zatem zastosowanie mają przepisy ogólne. Zgodnie z art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie natomiast z art. 483 § 1 k.c. Można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

W niniejszej sprawie spornym jest, czy miało miejsce niewykonanie zobowiązania ze względu na okoliczności, za które pozwana ponosi odpowiedzialność. Zgodnie z art. 65 § 2 k.c. W umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

Wysłanie zlecenia poprzedzone było rozmową na komunikatorze trans. Wynika z niej, że R. D. zapewnił, że w przypadku podstawienia auta do godziny 12-13 będzie ono załadowane szybko. Zostało mu postawione pytanie czy załadunek nastąpi w ciągu godziny (tak Sąd zinterpretował wypowiedź z godz. 7:53 „auto na zał 1 h”) i w odpowiedzi spedytor powódki wskazał „tak załadują” i zapytał „to jedziemy?”. T. K. (1) poprosił następnie o awizację transportu na godz. 9:00, a w odpowiedzi R. D. poprosił o dane, po których uzyskaniu wysłał zlecenie, gdzie wpisał sztywną godzinę załadunku – 10:00.

Po wyższe oznacza, że jasną intencja strony pozwanej było przyjęcia zlecenia gdzie załadunek nastąpi w ciągu godziny od momentu awizacji tj. od godziny 9:00. Treść korespondencji na komunikatora (...) i korespondującego z tą rozmową zlecenia wskazuje, że warunek ten został przez powódkę zaakceptowany. Z zeznań R. S. (1) i T. K. (1) wynika, że w podanym czasie ten pierwszy stawił się w miejscu załadunku i oczekiwał na ten załadunek. R. S. (1) zeznał też że oczekiwał na załadunek do godziny 11:00 a nawet do 11:30 i w tym czasie nie było nawet awizacji dla niego (co wskazuje na niewykonanie umowy przez powódkę). Z jego zeznaniami koresponduje notatka na k. 30 sporządzona przez ochraniarza zakładu (...). Wbrew zarzutom powódki w ocenie Sądu data wpisana w tej notatce to „21.07.16”.

W konsekwencji Sąd uznał, że pozwana podstawiła samochód na załadunek w umówionym czasie, samochód ten oczekiwał na załadunek i nie został załadowany z przyczyn za które pozwana odpowiedzialności nie ponosi, a w konsekwencji oznacza to, że nie zmaterializowały się przesłanki odpowiedzialności kontraktowej i powództwo podlegało oddaleniu.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, a nadto wydruku rozmowy z komunikatora (...), ogólnych warunków umów, wiadomości elektronicznych, a także zeznań R. S. (1) i T. K. (2). Dowody te wzajemnie się uzupełniały i pozwalały na odtworzenie stanu faktycznego. W przypadku notatki na k. 30 jest to faktyczne dokument prywatny, tyle że dowód taki też może być podstawą ustaleń faktycznych gdy koresponduje z innymi dowodami, a koresponduje z zeznaniami R. S. (1). W kodeksie cywilnym uregulowane także zostały inne niż pisemne formy czynności prawnych - dokumentowa czy elektroniczna i przeprowadzenie dowodów w takiej formie jest możliwe chociażby w oparciu o art. 309 k.p.c. Chodzi o to, że kodeks postępowania cywilnego nie wprowadza żadnej hierarchii ważności dowodów, czy ich mocy. Dowody ocenia Sąd na podstawie ich wszechstronnego rozważenia i podzielić je można na przekonywujące i nieprzekonywujące. W tej sprawie Sąd dał wiarę wszystkim zgromadzonym w sprawie dowodom. W szczególności też nie było podstaw do kwestionowania zeznań R. S. (1). Okoliczność czy transport był w ogóle awizowany na godzinę 9 (ponieważ brak tej awizacji oznacza że to powódka nie zrealizowała swoich obowiązków) było stosunkowo proste do udowodnienia przez stroną powodową, a dowodu na taką okoliczność powódka nie naprowadziła.

Reasumując, Sąd opierając się na materiale zgromadzonym w toku sprawy uznał, iż powództwo jest nieuzasadnione i podlega oddaleniu.

Rozstrzygnięcie o kosztach z punktu II wyroku znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te składa się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł i wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w wysokości 270 złotych stosownie do treści zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)