Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka akcyjna w R. wniósł przeciwko pozwanemu (...) Centrum (...) w S. o zapłatę kwoty 11 337,64 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 5 maja 2020 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem kary umownej wynikającej z umowy sprzedaży energii elektrycznej.

Nakazem zapłaty z dnia 1 grudnia 2020 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa. Pozwany potwierdził fakt zawarcia umowy z powódką i podniósł, że nie było podstaw do wypowiedzenia umowy przez powódkę, a zaprzestanie sprzedaży energii elektrycznej nastąpiło z przyczyn nie leżących po stronie pozwanego.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 września 2018 roku powódka zawarła z pozwanym umowę sprzedaży energii elektrycznej nr (...). Przedmiotem umowy było świadczenie przez powódkę sprzedaży energii elektrycznej do punktów poboru: przy ul. (...) 73 oraz al. (...) II 50 w S.. Strony postanowiły, że umowa jest również zawierana na warunkach wynikających m.in. z regulaminu.

W § 9 ust. 17 postanowiono, że rozwiązanie umowy z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważności, ze wskazaniem przyczyny rozwiązania.

W ust. 18 postanowiono, że sprzedaży energii elektrycznej do umowy sprzedaży energii elektrycznej postanowiono, że w przypadku rozwiązania umowy w całości lub dla wskazanych (...), z przyczyn leżących po stronie odbiorcy, w szczególności wskazanych w ust 14 i 15 sprzedawca ma prawo naliczyć karę umowną w wysokości stanowiącej iloczyn ilości energii wyliczonej dla pozostałego okresu obowiązywania umowy, na podstawie średniego zużycia odbiorcy z okresu 12 ostatnich miesięcy oraz stawki jednostkowej w wysokości 100 zł /kWH.

Wśród przyczyn wskazanych w ust. 14 § 9 regulaminu wskazane zostało rozwiązanie umowy wskutek oświadczenia złożonego przez sprzedawcę z powodu: opóźnienia odbiorcy z zapłatą za pobraną energię, nieprzedłożenie przez odbiorcę zabezpieczenia należytego wykonania umowy, poważnego naruszenia przez odbiorcę postanowień umowy, odmowy zawarcia umowy o świadczenie usług dystrybucji z właściwym (...), wstrzymania z inicjatywy (...) dostarczania energii do odbiorcy. Rozwiązanie umowy ww. przypadkach następowało ze skutkiem doręczenia odbiorcy oświadczenia o wypowiedzeniu umowy.

Natomiast wśród przyczyn wskazanych w ust. 15 § 9 wskazane zostały przyczyny, które powodowały natychmiastowe rozwiązanie umowy: uznanie przez (...) innego sprzedawcy dla (...) objętych umową przed upływem okresu obowiązywania umowy, w wyniku złożenia przez innego sprzedawcę w imieniu odbiorcy zgłoszenia dla (...) umowy sprzedaży dotyczącej (...) objętych umową przed upływem jej obowiązywania, wycofania przez odbiorcę pełnomocnictwa do przeprowadzenia (...) lub nieprzekazania w terminie danych do dokonania (...) w przypadku, gdy powyższe działanie uniemożliwi skuteczne przeprowadzenie (...), rozwiązanie umowy o świadczenie usług dystrybucji.

Pozwany jako odbiorca zobowiązany był do posiadania umowy o świadczenie usług dystrybucji obowiązującej w całym okresie realizacji umowy.

Zgodnie z § 9 ust. 13 regulaminu rozwiązanie umowy przez odbiorcę miało być dokonane poprzez pisemne oświadczenie pod rygorem nieważności z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca.

Dowód:

- odpis z KRS powódki k.7-16,

- odpis z KRS pozwanego k.17-18,

- umowa sprzedaży energii z załącznikami k.22-23v,

- regulamin oferty (...) na (...) k.24v,

- formularz z regulaminem k.25-25v i wydrukiem k.26-26v,

- oferta sprzedaży k.24,

- pełnomocnictwo k.27,

- lista aktywnych punktów k.28,

Pozwany lokal przy ul. (...) w S. wynajmował na mocy umowy najmu zawartej z M. W., który z kolei wynajmował lokal od Ł. B.. Ł. B. wypowiedział umowę najmu M. W. z dniem 17 lipca 2019 roku, a tym samym pozwany stracił tytuł prawny do korzystania z przedmiotowego lokalu.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 25.08.2015 r. k.52-56,

- umowa podnajmu k. 57-58,

- pismo z dnia 16.07.2019 r. k.59,

- zeznania świadka M. W. k.108-109,

- zeznania świadka K. W. k.115 v.

W dniu 10 kwietnia 2020 roku powódka wystawiła na pozwaną notę obciążeniową nr (...) na kwotę 11 337,64 zł z tytułu kary umownej za zerwanie umowy.

Dowód:

- nota obciążeniowa k.30,

- wydruk z systemu informatycznego powoda k.96-97.

Wezwaniem do zapłaty z dnia 26 czerwca 2020 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 10 625,88 zł w terminie 7 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k.31 wraz z potwierdzeniem odbioru k.32-33,

Pismem z dnia 14 kwietnia 2020 roku powódka poinformowała pozwaną, że w związku z rozwiązaniem umowy na sprzedaż energii elektrycznej dostarczanej do punktu przy ul. (...) w S. została naliczona kara umowna w wysokości 11 337,64 zł wyliczona jako iloczyn energii wyliczonej dla pozostałego okresu obowiązywanie umowy, na podstawie średniego zużycia energii z okresu ostatnich 12 miesięcy oraz stawki jednostkowej w wysokości 100 zł za MWh, określonej w regulaminie. Powódka wezwał pozwaną do zapłat kary do dnia 4 maja 2020 roku.

Dowód:

- pismo powódki z dnia 14.04.2020 r. k. 29.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Powódka dochodziła należności wynikającej z umowy sprzedaży energii elektrycznej. Umowa opisana jest w art. 5 ustawy Prawo energetyczne.

W sprawie bezsporne było zawarcie przez strony i dostarczanie energii do trzech punktów poboru wskazanych przez pozwanego, obowiązywanie regulaminu i wypowiedzenie pozwanemu umowy najmu jednego z lokali.

Spór dotyczył rozwiązania umowy, przyczyn rozwiązania umowy, wysokości kary umowne i sposobu jej obliczenia.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu braku rozwiązania umowy, należało uznać go za zasadny. Powód przede wszystkim nie wykazał w żaden sposób aby w rzeczywistości wypowiedział umowę pozwanej. Nie dołączyć bowiem dokumentu – oświadczenia o rozwiązaniu umowy - który dodatkowo wskazywałby przyczynę takiego zakończenia umowy. Zgodnie z regulaminem stworzonym przez powoda (§ 9 ust. 17) oświadczenie takie musiało posiadać formę pisemną pod rygorem nieważności, jak i niezbędne było wskazanie przyczyn rozwiązania. Jedynym dowodem wskazując, że powód miał rozwiązać umowę było pismo informujące o naliczeniu kary umownej (k. 29). Jednakże w żaden sposób nie mogło ono zastąpić oświadczenia o rozwiązaniu umowy złożonego zgodnie z postanowieniami umowy i regulaminu. Już więc z tej przyczyny nie sposób było uznać, że powód posiadał uprawnienie do naliczenia kary umownej, co było możliwe wyłącznie po spełnieniu wskazanych w regulaminie przesłanek, po pierwsze rozwiązania umowy, po drugie przyczyny leżącej po stronie pozwanej. Nadto należy wskazać, że samo zaprzestanie sprzedaży energii pozwanemu z uwagi na zakończenie najmu lokalu nie jest w żaden sposób tożsame z rozwiązaniem umowy. W oczywisty sposób są to dwie odrębne umowy i rozwiązanie jednej z nich nie ma żadnego bezpośredniego wpływu na istnienie drugiej. Skoro więc powód nie wykazał czy, w jaki sposób, z jakiej przyczyny i w jakiej formie rozwiązał umowę z pozwaną, powództw w nie mogło zostać uwzględnione.

Co więcej powód w żaden sposób nie wykazał również ewentualnej daty takiego rozwiązania. Dla porządku należało wskazać, że datą taką byłby dzień skutecznego doręczenia pozwanej, pisemnego oświadczenia o rozwiązaniu umowy. Ma to zaś zasadnicze znaczenie dla ustalenie wysokości naliczonej kary umownej. Zgodnie z postanowieniami regulaminu (§ 9 ust. 18) miała ona stanowić iloczyn ilości energii dla pozostałego okresu obowiązywania umowy oraz stawki jednostkowej 100 zł/M.. Skoro więc powód nie wykazał daty rozwiązania umowy, nie było także możliwości ustalenia pozostałego okresu obowiązywania umowy. W braku podstawowych danych, dla obliczenia kary umownej, uznano, że powód nie wykazał również roszczenia co do wysokości.

Z tych względów powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Jedynie więc na marginesie należało wskazać, że zakończenie najmu lokalu przez pozwanego nie stanowiło bezpośredniej i wynikającej z umowy przyczyny rozwiązania umowy na sprzedaż energii. Powód nie wykazał w jaki więc sposób pozwana uniemożliwiła wykonanie powodowi umowy. Niezależnie bowiem od tego kto w rzeczywistości podbierał energię w lokalu, zgodnie z umowa odpowiedzialny za zapłatę był w dalszym ciągu pozwany.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  O. (...)