Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Karolina Mateja

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka akcyjna w S.

przeciwko C. A. C., (...) spółka jawna w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej C. A. C., (...) spółka jawna w S. na rzecz powoda (...) spółka akcyjna w S. kwotę 2.498 (dwa tysiące czterysta dziewięćdziesiąt osiem) złotych i 34 (trzydzieści cztery) grosze z odsetkami ustawowymi od kwot i dat:

- 486 (czterysta osiemdziesiąt sześć) złotych i 69 (sześćdziesiąt dziewięć) groszy od dnia 14 lipca 2015 roku do dnia zapłaty;

- 486 (czterysta osiemdziesiąt sześć) złotych i 69 (sześćdziesiąt dziewięć) groszy od dnia 13 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty;

- 486 (czterysta osiemdziesiąt sześć) złotych i 69 (sześćdziesiąt dziewięć) groszy od dnia 12 września 2015 roku do dnia zapłaty;

- 486 (czterysta osiemdziesiąt sześć) złotych i 69 (sześćdziesiąt dziewięć) groszy od dnia 15 października 2015 roku do dnia zapłaty;

- 486 (czterysta osiemdziesiąt sześć) złotych i 69 (sześćdziesiąt dziewięć) groszy od dnia 13 listopada 2015 roku do dnia zapłaty

- 64 (sześćdziesiąt cztery) złote i 89 (osiemdziesiąt dziewięć) groszy od dnia 20 listopada 2015 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 717 (siedemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 406/16

Sprawa rozpoznana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka akcyjna w S. złożył pozew przeciwko (...) spółka jawna w S.. Zażądano zapłaty kwoty 2.498,34 złotych z odsetkami ustawowymi od kwot i dat wskazanych w pozwie oraz zapłaty kosztów procesu. Według twierdzeń pozwu strony nawiązały współprace w zakresie najmu maszyn i urządzeń budowlanych, czynsz najmu nie został w całości zapłacony. Zapłata nastąpiła jedynie w części.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 40).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła nakaz w całości, podniosła zarzut nieistnienia zobowiązania, wniosła o zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu. W piśmie wskazano, że pozwana kwestionuje żądanie w całości, wskazano, że umowa najmu nie została skutecznie wykonana ponieważ w imieniu spółki działała osoba nieuprawniona do jej reprezentacji (karta 46).

W piśmie z dnia 7 kwietnia 2016 roku (karta 66) powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko, powołała się na fakt wykonywani umowy wcześniej przez strony w ten sam sposób oraz fakt zapłaty za wcześniejsze kontrakty. Powódka wskazała, że mimo twierdzeń pozwanej, spółka byłą reprezentowana właściwie a zatem czynności dokonane w imieniu spółki przez poszczególne osoby uznać należy za skuteczne i ważne. Powódka powołała się na treść normy art. 68 ² k.c.

Na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2016 roku stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka akcyjna w S. oraz (...) spółka jawna w S. nawiązały współpracę w zakresie najmu maszyn i urządzeń budowlanych w listopadzie 2005 roku. W początkowym okresie współpraca układała się dobrze. Spółka (...) regulowała swoje zobowiązania wobec spółki (...).

Niesporne

W ramach dotychczasowe współpracy spółka (...) wynajęła spółce (...) zestaw ogrodzenia budowlanego na okres od dnia 7 marca 2014 roku do dnia 4 listopada 2015 roku. W imieniu C. umowę zawierał A. C., zaś przy składaniu zamówienia, wydaniu i protokolarnym odbiorze przedmiotu najmu na podstawie stałego upoważnienia działał B. T.. Sprzęt został wydany zamawiającemu, wykorzystywany był na budowie w D.. Spółka (...) zapłaciła opłaty czynszowych za miesiące od marca 2014 roku do maja 2015 roku nie zapłaciła zaś opłat za okres od miesiąca czerwca 2015 roku do miesiąca listopada 2015 roku. Za przedmiotowy okres spółka (...) wystawiła faktury VAT, które nie zostały przez spółkę (...) zapłacone. Wezwania do zapłaty pozostały bez odpowiedzi.

Dowód:

- zapisy nabywców, karta 21 – 22;

- umowa, karta 23 – 25;

- ogólne warunki umowy, karta 26 – 27;

- upoważnienie, karta 28;

- dokument zamówienia, karta 29;

- dokument wydania, karta 30;

- protokół, karta 31;

- faktury, karta 32 - 37, 69, 70, 71,

- wezwanie z dowodem nadania i odbioru, karta 38 - 39;

- potwierdzenia zapłaty, karta 72- 74;

- zeznania świadka M. M., karta 79-80;

Do reprezentowania spółki jednoosobowo, bez ograniczenia, upoważnieni byli wspólnicy A. C. i J. S.. Od dnia 11 lutego 2016 roku zmienił się sposób reprezentowania spółki w ten sposób, że reprezentacja spółki jest łączna przez dwóch wspólników.

Dowód:

- odpis z KRS, karta 14-20;

- wydruk z (...), karta 75;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się jest zasadne.

W sprawie powód wykazał, że strony zawarły umowę najmu sprzętu budowlanego. Pozwana spółka zaakceptowała warunki najmu sprzętu określone szczegółowo w Ogólnych Warunkach Umowy (OWU). Powodowa spółka wykazała umocowanie osób podpisanych pod szczególnymi dokumentami do reprezentowania spółki – najemcy.

W ocenie Sądu przedmiotową umowę należy zakwalifikować jako umowę najmu, do której zastosowanie znajdują art. 659 k.c. i następne. Przyjęcie, że jest to umowa dzierżawy, bądź umowa nienazwana, zawarta w ramach swobody umów, nie wpłynęłoby na treść rozstrzygnięcia.

Pozwana spółka w sprzeciwie od nakazu zapłaty (karta 47) wskazała, że umowa najmu nie została wykonana skutecznie, jako że w imieniu pozwanej działała osoba nieposiadająca właściwego upoważnienia. Umowa (karta 25) została podpisana w dniu 8 sierpnia 2012 roku przez A. C. a zatem wspólnika spółki uprawnionego do jednoosobowej jej reprezentacji (karta 16 odpis z KRS). W odpowiedzi na zarzut pozwanej, powódka złożyła wydruk z (...) (karta 75) z którego wynika, że sposób reprezentacji spółki zmienił się z dniem 11 lutego 2016 roku. Okoliczności tych pozwana nie kwestionowała. Z treści pozwu nie wynika ponadto, że zobowiązania dochodzone pozwem dotyczą czynności podjętych przez pozwaną spółkę po dniu 11 lutego 2016 roku. Pozwana nie zakwestionowała również tych okoliczności.

Fakt zawarcia przedmiotowej umowy, jak również jej treść, są zatem w zasadzie niesporne. W tym miejscu wskazać należy, ze jedyna aktywność pozwanej spółki (poza złożeniem wniosku o uzasadnienie wyroku) przejawiła się w złożeniu sprzeciwu od nakazu zapłaty. W kontekście zarzutów i twierdzeń strony pozwanej należało przeprowadzić postepowanie dowodowe. Co do zasady zarzuty przeciwko nakazowi zapłaty a tym samym przeciwko pozwowi powinny być konkretne.

Nie jest wystarczające zakwestionowanie pozwu co do zasady czy tez co do wysokości. Z uwagi na złożony charakter niniejszej sprawy taki zarzut pozostaje bez znaczenia jako nieskonkretyzowany. Zgodnie z treścią art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Ponadto każda ze stron zobowiązana jest do złożenia zgodny z prawdą wyjaśnień odnośnie okoliczności sprawy i oświadczeń co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących okoliczności faktycznych (art. 3 k.p.c. i art. 210 § 2 k.p.c.). Ogólnikowe zaprzeczenie wszystkim twierdzeniom strony przeciwnej nie czyni zadość temu obowiązkowi (tak na przykład Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 listopada 2014 roku w sprawie V CSK 78/14).

Odnosząc się do zasadniczej części żądania, wskazać należy, że co do tej części pozew nie został konstruktywnie zakwestionowany ani podważony, zaś konsekwencje takiego stanu rzeczy opisano wyżej a takie zaniechanie skutkuje uznaniem przez sąd, że pozostałym okolicznościom i dowodom pozwana nie zaprzecza. Z ostrożności sąd wskazuje, że okres najmu sprzętu budowalnego (ogrodzenia) wynika z treści dokumentów zdawczo odbiorczych. Dokumenty te były posiane przez B. T. – osobę upoważnioną do reprezentowania spółki (...) na podstawie stałego upoważnienia (karta 28).

Powódka wykazała, że przez pewien okres pozwana spółka regulowała należności z tytułu najmu sprzętu budowlanego. Pozwana nie złożyła zarzutów odnośnie tak czasu najmu (który, jak wskazano wyżej, wynika chociażby z treści protokołów), jak i w zakresie ustalenia wysokości stawek najmu, które wynikają z treści umowy, przy uwzględnieniu prawidłowo obliczonego czasu najmu.

W związku z powyższym powództwo podlega uwzględnieniu. Odsetki zasądzono na podstawie art. 481 k.c. Z umowy wynika, że płatność powinna nastąpić w terminach oznaczonych w fakturach a zatem w przypadku faktur przedmiotowych w terminie 14 dni od dnia wystawienia faktury.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, zeznania świadka. Istotne elementy ustaleń i dowodów omówione zostały przy poszczególnych zagadnieniach.

W punkcie 2 wyroku orzeczono o kosztach procesu. Stosownie do treści art. 98 § 1 kodeksu postępowania cywilnego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do zasądzonych od powoda na rzecz pozwanego kosztów należy opłata od pozwu 100 złote (karta 10) wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika powoda (600 złotych), opłata od pełnomocnictwa (17) złotych. O wysokości wynagrodzenia pełnomocnika orzeczono zgodnie z §6 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)