Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła przeciwko pozwanej B. T. o zapłatę kwoty 10 732,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot cząstkowych oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem zapłaty za zakupiony towar.

Nakazem zapłaty z dnia 22 marca 2022 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i wskazując na swoja trudną sytuację materialną. Nadto pozwana zaproponowała spełnienie roszczenia w części i rozłożenie pozostałej należności na raty, pozwalające zaspokoić roszczenie powódki bez uszczerbku majątkowego dla pozwanej.

W dniu 11 lipca 2022 r. pozwana uiściła na rzecz powódki kwotę 9999,05 zł tj. kwotę należności głównej wraz z odsetkami, wobec czego na rozprawie dnia 12 lipca 2022 r. powódka ograniczyła żądanie pozwu do kwoty 1644,89 zł oraz kosztów procesu, cofając powództwo w pozostałym zakresie.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczych powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. sprzedała na rzecz pozwanej B. T. towary, wobec czego wystawiła na rzecz pozwanej szereg faktur VAT:

- dnia 7 maja 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2250,84 zł brutto, z terminem płatności do dnia 15 sierpnia 2021 r.;

- dnia 11 czerwca 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1336,47 zł brutto, z terminem płatności do dnia 15 sierpnia 2021 r.;

- dnia 18 czerwca 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 460,79 zł brutto, z terminem płatności do dnia 15 sierpnia 2021 r.;

- dnia 25 czerwca 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 319,32 zł brutto, z terminem płatności do dnia 15 sierpnia 2021 r.;

- dnia 16 lipca 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 615,20 zł brutto, z terminem płatności do dnia 15 sierpnia 2021 r.;

- dnia 6 sierpnia 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1391,13 zł brutto, z terminem płatności do dnia 13 sierpnia 2021 r.;

- dnia 13 sierpnia 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1580,36 zł brutto, z terminem płatności do dnia 20 sierpnia 2021 r.;

- dnia 20 sierpnia 2021 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 707,58 zł brutto, z terminem płatności do dnia 27 sierpnia 2021 r.;

- dnia 11 października 2021 r. fakturę VAT korektę nr (...) do faktury VAT nr (...) na kwotę -36,49 zł brutto, z terminem płatności do dnia 18 października 2021 r.;

- dnia 11 października 2021 r. fakturę VAT korektę nr (...) do faktury VAT nr (...), na kwotę -41,26 zł brutto, z terminem płatności do dnia 18 października 2021 r.;

- dnia 11 października 2021 r. fakturę VAT korektę nr (...) do faktury VAT nr (...), na kwotę -34,32 zł brutto, z terminem płatności do dnia 18 października 2021 r.

Dowód:

- faktury VAT i korekty k. 16-29.

Dnia 1 października 2021 r. pozwana dokonała wpłaty kwoty 220,05 zł tytułem należności za fakturę VAT nr (...) oraz w dniu 24 listopada 2021 r. kwoty 30,36 zł, tytułem należności za fakturę VAT nr (...). Nadto powódka zaliczyła kwoty wynikające z korekt faktur VAT tj. 112,07 zł na poczet faktury VAT nr (...). Do zapłaty tytułem faktur VAT pozostała łączna kwota 9087,97 zł.

Bezsporne.

Pismem z dnia 26 października 2021 r. pozwana zwróciła się do powódki o umożliwienie jej spłaty zadłużenia w formie ratalnej wobec trudnej sytuacji majątkowej. Pozwana zadeklarowała pierwszą spłatę w kwocie 500 zł do dnia 29 października 2021r., a następnie począwszy od listopada w ratach w wysokości przynajmniej 800 zł miesięcznie, deklarując spłatę całej należności do końca 2022 r.

Dowód:

- pismo z dnia 26 października 2021 r. k. 30.

Wiadomością sms z dnia 27 października 2021 r. powódka poinformowała pozwaną, iż do dnia sporządzenia wiadomości nie otrzymała od pozwanej żadnej wpłaty, ani propozycji ugodowej, wobec czego powódka kompletuje dokumenty niezbędne do wytoczenia powództwa.

Dowód:

- wiadomość sms z dnia 27 października 2021 r. k. 57;

- wiadomość e-mail z dnia 27 października 2021 r. k. 58;

Wiadomością SMS z dnia 30 listopada 2021 r. pozwana poinformowała powódkę o perspektywie otrzymania przelewu na kwotę 500 zł, którą pozwana zadeklarowała niezwłocznie przelać na rzecz powódki.

Dowód:

- wiadomość SMS z dnia 30 listopada 2021 r. k. 59.

Pismem z dnia 20 grudnia 2021 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty w terminie do dnia 31 grudnia 2021 r. kwoty 9087,97 zł, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych oraz kwoty 1644,89 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

Dowód:

- pismo z dnia 20 grudnia 2021 r. wraz z dowodem nadania i stanem zobowiązania k. 31;

W dniu 11 lipca 2022 r. pozwana uiściła na rzecz powódki kwotę 9999,05 zł tj. kwotę należności głównej wraz z odsetkami.

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo po ograniczeniu zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powódka roszczenie wywodziła z normy zawartej w art. 535 Kodeksu Cywilnego zgodnie, z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy, domagając się realnego wykonania zobowiązań przez kupującego za zapłatę ceny, zgodnie z art. 354 § 1 k.c.

W sprawie nie było sporne, że strony ze sobą współpracowały, wysokość roszczenia powoda.

Mimo bezsporności stanu faktycznego powódka wykazała również za pomocą dokumentów, że pozwana dokonała zakupu towarów, a mimo upływu terminów zapłaty nie dokonała płatności.

Mając powyższe na uwadze powódka wykazała istnienie roszczenie w kwocie 9087,97 zł wynikającego z załączonych do pozwu faktur VAT oraz obejmującego łączną kwotę 1644,89 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust 1 Ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych w brzmieniu sprzed nowelizacji (tj. z dnia 13 grudnia 2018 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 118), wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty:

1) 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych;

2) 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50 000 złotych;

3) 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50 000 złotych.

Natomiast zgodnie z ust. 2 oprócz kwoty, o której mowa w ust. 1, wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę.

Możliwość dochodzenia roszczenia tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności służy zapobieganiu opóźnieniom i zapobiegać ma efektowi „domina” w którym dochodzi do opóźnień w płatnościach na rzecz kolejnych kontrahentów. Mimo, iż ww. kwota przysługuje co do zasady wierzycielowi bez względu na czynności przez niego podejmowane i jego zachowanie, to każdorazowo do oceny Sądu pozostaje kwestia, czy dochodzenia tego typu wierzytelności nie stanowi nadużycia prawa zgodnie z art. 5 k.c.

Jak wynika z uzasadnienia pozwu, powódka dochodziła iloczynu kwoty 40 euro i ilości faktur VAT z uchybionym terminem płatności (9 faktur), co mając na uwadze termin wymagalności roszczeń oraz kurs euro ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc w którym roszczenie stało się wymagalne, czyniło roszczenie zasadnym.

Nadto powódka słusznie mogła dochodzić odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych od zaległych wierzytelności zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych w brzmieniu sprzed nowelizacji (tj. z dnia 13 grudnia 2018 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 118). Łączna suma dochodzonych przez powódkę odsetek wynosiła 907,50 zł. Wysokości została obliczona od każdej z zaległych kwot wskazanych w pozwie do dnia 11 lipca 2022r. kiedy to pozwana uiściła kwotę 9999,05zł.

Łącznie więc wykazana i niekwestionowana należności powódki wynosiła 11640,36 zł na którą składały się: 9087,97zł – należność główna wynikająca z faktur, 1644,89 zł - tytułem rekompensaty oraz 907,50 zł - tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych. Skoro więc pozwana uiściła na rzecz powoda po wytoczeniu powództwa kwotę 9999,05 zł tytułem należności głównej (9087,97 zł) i odsetek (907,50 zł) do zapłaty pozostała kwota 1 641,31 zł o czym orzeczono w pkt I wyroku, gdzie jedynie omyłkowo przez błąd rachunkowy wskazano kwotę o 3,58 zł wyższą.

Na skutek dokonanej przez pozwaną dnia 11 lipca 2022 r. wpłaty w kwocie 9999,05zł, powódka oświadczyła o cofnięciu pozwu w tym zakresie, podtrzymała żądanie w zakresie łącznej kwoty 1644,89 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, wobec czego należało umorzyć postępowanie na podstawie art. 355 k.p.c. w zw. z art. 203§1 k.p.c. o czym orzeczono w pkt II wyroku.

Konsekwencją rozstrzygnięcia w pkt I było rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparte o art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Pozwana zobowiązana jest do zapłaty na rzecz powódki kwoty 4367 zł. Na zasądzoną kwotę składają się: opłata skarbowa od udzielnego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w kwocie 3600 zł zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), opłata od pozwu w kwocie 750 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)