Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 11 października 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Karolina Mateja

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2016 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa T. N.

przeciwko (...), (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz powoda T. N. kwotę 37.797,90 zł (trzydzieści siedem tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych dziewięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami (od dnia 1 stycznia 2016 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie) liczonymi od dnia 15 czerwca 2013 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6407 zł (sześć tysięcy czterysta siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanej (...) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 2.333,79 zł (dwa tysiące trzysta trzydzieści trzy złote siedemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt XI GC 850/13

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu zwykłym.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 listopada 2013 r. T. N. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej (...) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwoty 37.797,90 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15 czerwca 2013 r. i kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazano, że strony łączyła umowa o wykonanie prac geodezyjnych, w której zastrzeżono karę umowną za zwłokę w wykonaniu prac – 1 % wynagrodzenia umownego za każdy dzień. Zastrzeżony w umowie termin wykonania prac przypadł 20 czerwca 2012 r., powód przekazał pozwanej mapy 23 października 2012 r. W marcu 2013 r. doszło do spisania protokołu końcowego i wystawienia przez powoda faktury na ostatnią część wynagrodzenia – w kwocie dochodzonej pozwem. Pozwana odmówiła wypłaty, wskazując na potrącenie kar umownych za zwłokę w kwocie 213.746,69 zł, tymczasem opóźnienie w wykonaniu prac było efektem wielokrotnego zmieniania zakresu prac przez pozwaną, a więc powód nie ponosi winy za opóźnienie. Ponadto zdaniem powoda kara jest rażąco wygórowana i w razie uznania odpowiedzialności powoda za opóźnienie powinna być zmiarkowana.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. Wskazała, iż opóźnienie wynikło z winy powoda, który oddawał prace niezgodne z bazą danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz ewidencji gruntów i budynków. Wskazała też, że kara nie jest wygórowana.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10.04.2012 roku strony zawarły umowę nr (...). Mocą tej umowy powód zobowiązał się wykonać na rzecz pozwanej mapy zasadnicze o pełnej treści do celów projektowych w postaci cyfrowej, wektorowej, pliki .dwg i na nośniku - płyta CD. Mapy służyć miały realizacji zadania „Budowa infrastruktury technicznej dla Beneficjentów Województwa (...) celem zapewnienia dostępu do szerokopasmowego Internetu”. W paragrafie 2 przewidziano, że wykonawca zobowiązuje się wykonać zadanie w następujących terminach: przekazanie zleceniodawcy map zasadniczych do wrysowania zakresów prac do dnia 30.04.2012 roku, przekazanie map do celów projektowych zgodnie z zakresem przedstawionym na mapach otrzymanych od wykonawcy (z wyłączeniem terenów (...)) według harmonogramu załącznik nr 1, przekazania map do celów projektowych tereny (...) do 30 dni po otrzymaniu niezbędnych pozwoleń. W § 3 zastrzeżono, że wykonawca otrzyma wynagrodzenie według faktycznej ilości usług geodezyjnych po ustaleniu ze zleceniodawcą, w wysokości 235 zł netto za 1 ha. W § 4 wskazano warunki płatności. Wykonawca miał wystawiać faktury odrębnie dla każdego etapu prac zgodnie z następującym harmonogramem: na kwotę 9870 zł netto po przekazaniu map uzyskanych z ośrodka (...), w wysokości 22372 zł netto po przekazaniu map o pełnej treści do celów projektowych, ostateczna wartość faktury końcowej miała zostać ustalona po faktycznej ilości usług geodezyjnych to jest po 31 sierpnia 2012 roku. Termin zapłaty ostatniej faktury w wynosił 35 dni od daty dostarczenia poprawnie wystawionej faktury. § 7 umowy przewidywał kary umowne: w razie zwłoki wykonaniu dzieła zleceniodawca był uprawniony do żądania od wykonawcy zapłaty kary umownej w wysokości 1% wartości umownej wynagrodzenia za każdy dzień zwłoki. Według harmonogramu mapy do celów projektowych wraz z kartami rejestracyjnymi miały zostać przekazane do dnia 20.06.2012 roku.

Dowód: umowa z harmonogramem k. 12-14

Wskazane umową mapy pozwana miała wykorzystać przy projektowaniu światłowodów, mających zapewnić wskazanym podmiotom dostęp do szerokopasmowego Internetu. Pozwana była podwykonawcą firmy (...), prace nadzorował m. in. S. M. (1), jako pełnomocnik inwestora – szpitala w G.. On też miał uzgadniać dokumentację z innymi podmiotami.

Dowód: zeznania S. M. k. 111

Przy zawieraniu umowy zakres prac był określony jedynie wstępnie i szacunkowo na mapach, przekazanych powodowi. Nie było projektu funkcjonalno-użytkowego.

Po zawarciu umowy pozwana wielokrotnie zmieniała zakres prac do wykonania przez powoda. Mailem z 07.05.2012 roku przekazała zakres aktualizacji map dla terenu R. i Ł., mailem z 11.05.2012 roku w przesłała zakres aktualizacji na G.. Kolejny plik ze zaktualizowanym zakresem przesłała 30.05.2012 roku. 04.06.2012 roku przesłała zakres na G. wskazując, że zakres pokazany jest na niebiesko, a na zielono obiekty, które należy podłączyć do sieci światłowodowej. W mailu z 4 lipca 2012 r. pracownik pozwanej wskazał m. in. na zbyt wąskie zakresy map od powoda i przesłał plik z zakresem (kolor jasnoniebieski), który jest pozwanej niezbędny. W dniu 20 sierpnia 2012 r. przesłał zakres na dodatkowe mapy w P.. Mailem z 20 września 2012 r. pracownik pozwanej poprosił o korektę zakresu aktualizacji map dla trasy obejściowej w P. wg mapy w złączeniu, wskazując, że wysłany wcześniej zakres nie obejmował drogi, wzdłuż której planowano projekt.

Taki sposób przekazywania zakresów prac powodował, że część wykonanych już przez powoda map stawała się nieprzydatna, gdyż światłowód miał przebiegać zupełnie inaczej. Ponadto pozwana, dążąc do minimalizacji wynagrodzenia, początkowo poleciła wykonać mapy dotyczące 30 metrów, mimo tłumaczeń powoda, że mapy powinny dotyczyć 60 m. Po zrobieniu map zgodnie z wytycznymi pozwanej okazało się, że trzeba je poszerzyć.

W G. znacząco powiększyła się ilość ulic, na których miały przebiegać światłowody. Powód przesyłał pozwanej mapy jeszcze przed zarejestrowaniem ich w (...), aby nie wstrzymywać prac projektowych, pozwana nie zgłaszała zastrzeżeń co do jakości prac powoda.

Obszar zmian zakresów aktualizacji map wynosił ok. 80 ha.

Dowód: maile k. 15,16, 23-28, zakresy prac na płycie CD k. 17, mapy k. 103-105

Zeznania P. N. k. 109-111

zeznania S. M. w części k. 111

zeznania powoda k. 113-114

opinia biegłego k. 267-284

Pismem z 21 sierpnia 2012 r. kierowanym do (...) Przedsiębiorstwa (...) poinformował, że pomimo dodatkowych prób uzgodnienia lokalizacji w pasie drogowym drogi wojewódzkiej otrzymano negatywną opinię do złożonego pisma. Wobec tego uzgodniono z panią B. C. trasę zastępczą, co spowodowuje przesunięcie uzyskania odpowiednich zgód na magistrali na odcinku granica powiatu do miasta G. o co najmniej o 1,5 miesiąca. Składa się na to pozyskanie nowych map, uzgodnienia za zainteresowanymi, wykonanie dodatkowego operatu wodnego, uzyskanie 2 przejść przez teren (...).

Dowód: pismo S. M. k. 107

Karty rejestracyjne dotyczące prac wykonywanych przez powoda datowane są na okres od lipca do 22 listopada 2012 r. Ostatnia karta dotyczy prac wykonanych w G.. 23 listopada 2012 r. powód przekazał pozwanej ostatnie mapy (dotyczące właśnie G.) wraz z kartą rejestracyjną. Już po przekazaniu map kierownik ośrodka geodezyjnego nakazał dokonanie uzgodnień branżowych (z gazownią, energetyką i wodociągami). Uzgodnienia takie nie były objęte umową stron.

Dowód: karty rejestracyjne k. 29-33

zeznania P. N. k. 109-111

zeznania S. M. w części k. 111

pismo k. 106

zeznania powoda k. 113-114

W dniu 25 marca 2013 r. strony spisały protokół końcowy, w którym stwierdzono przekazanie w tym dniu ostatniego opracowania wtórnika geodezyjnego dotyczącego G. i kartę rejestracyjną wtórnika przyjętą przez zasoby (...) 19.03.2013 r.

Dowód: protokół k. 34

W dniu 30 czerwca 2012 roku powód wystawił pozwanej fakturę na 1 ratę wynagrodzenia w wysokości 12029 zł 40 gr z terminem płatności 14.07.2012 roku, w dniu 04.10.2012 roku powód wystawił faktury na 2 ratę wynagrodzenia - 27060 zł z terminem płatności 03.11.2012 roku. Pierwsza faktura została zapłacona przez pozwaną 30.07.2012 r., druga była spłacana w ratach w dniach 12.10.2012 r., 30.11.2012 r., 28.03.2013 r., 23.04.2013 r.

Dowód: faktury z potwierdzeniami zapłaty k. 18-22

W dniu 10 maja 2013 r. powód wystawił pozwanej fakturę na ostatnią część wynagrodzenia – na kwotę 37797,90 zł z terminem płatności 14 maja 2013 r. Wynagrodzenie policzono wyłącznie za powierzchnie wynikającą z map przekazanych pozwanej i to na swoją niekorzyść, nie uwzględniono powierzchni zawartej na mapach, które okazały się nieprzydatne (powód naliczył wynagrodzenie za 266 ha, z danych z (...) wynika, że łączna powierzchnia wykonanych prac to 294 ha, a prace dotyczące map przekazanych ostatecznie obejmowały 288 ha).

Pismem z 23 maja 2013 r. pozwana poinformowała powoda, że wykonanie umowy opóźniło się o 278 dni, wobec czego pozwana naliczyła karę umową w wysokości ok. 175 tys. zł netto i odsyła fakturę na ostatnią część wynagrodzenia (odebraną 17.05.2013 r.) bez księgowania.

W odpowiedzi powód wskazał, ze pozwana przyjmowała kolejne etapy prac bez zastrzeżeń dotyczących terminowości, a data wskazana na protokole nie jest równoważna z dniem przekazania pozwanej kompletu poświadczonych map. Wskazano też, że załącznik nr 1 do umowy przestał obowiązywać w dniu, kiedy został przez pozwaną zmieniony zakres opracowania map.

Dowód: faktura k. 35, pismo k. 36, pismo k. 37

Zeznania P. N. k. 109-111

opinia biegłego k. 267-284

W dniu 3 lipca 2013 r. pozwana wystawiła powodowi notę księgową na kwotę 213.746, 69 zł tytułem kary umownej za opóźnienie, naliczonej za okres od 20.06.2012 r. do 25 marca 2013 r. Nota ta została przesłana powodowi.

Dowód: nota k. 28, pismo k. 39

Obszar zmian zakresów aktualizacji map wynosił ok. 80 ha, wynagrodzenie naliczono za 266 ha. Zmiany dotyczyły w większości terenów zurbanizowanych, gdzie z reguły jest więcej zmian i niezbędnych pomiarów. Wobec treści umowy stron mało przekonywające jest, by projekt funkcjonalno-użytkowy był podstawą zakresu wykonania prac, skoro z umowy wynika, że mapy zasadnicze miały być przekazane do 30.04.2012 r. właśnie w celu wrysowania zakresu prac. Zmiana przebiegu kabla z jednej strony ulicy na drugą jest zmianą nieistotną, ale zmiany szerokości pasa aktualizacji i lokalizacji światłowodu są zmianami istotnymi. Pierwotnie ustalony w umowie termin nie mógł być dotrzymany – mail z niezbędnym zakresie został wysłany 3 lipca 2012 r.

Dowód: opinia biegłego k. 267-284

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest uzasadnione.

Strony łączyła umowa o dzieło, uregulowana w art. 627 k.c. Powód dochodzi zapłaty części wynagrodzenia, którego pozwana nie wypłaciła, powołując się na potrącenie (art. 498 i 499 k.c.) kary umownej za opóźnienie.

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. w umowie można zastrzec, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy.

Stosownie do treści art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne. Wierzyciel dla realizacji przysługującego mu roszczenia o zapłatę kary umownej musi wykazać istnienie i treść zobowiązania łączącego go z dłużnikiem, a także fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (wyrok SN z 27 czerwca 2000 r., I CKN 791/98, LEX nr 50891; wyrok SN z 7 lipca 2005 r., V CK 869/04, LEX nr 150649; wyrok SN z 9 lutego 2005 r., II CK 420/04, LEX nr 301769). Natomiast dłużnik będzie zwolniony z obowiązku zapłaty kary umownej, jeżeli wykaże, że przyczyną niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania uzasadniające naliczanie kary umownej są okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności (W. Czachórski, Zobowiązania, 2009, s. 350; Z. Radwański, A. Olejniczak, Zobowiązania, 2008, s. 343; T. Wiśniewski (w:) G. Bieniek, Komentarz, t. I, 2007, s. 626). Zakres odpowiedzialności z tytułu kary umownej pokrywa się z bowiem zakresem ogólnej odpowiedzialności kontraktowej dłużnika z art. 471 k.c.; od przewidzianego tym przepisem odszkodowania kara umowna różni się tylko tym, że przysługuje niezależnie od poniesionej szkody. Możliwość dochodzenia kary umownej nie jest wprawdzie uzależniona od wystąpienia szkody związanej z nienależytym wykonaniem zobowiązania, jednakże ocena zaistniałej z tego powodu szkody nie pozostaje bez wpływu na ograniczenie wysokości dochodzonej kary umownej (wyrok SN z 19 kwietnia 2006 r., V CSK 34/06, LEX nr 195426).

W niniejszej sprawie poza sporem jest, że strony zawarły umowę, pozwalającą pozwanemu żądać kary za zwłokę w oddaniu prac. Nie budzi też wątpliwości, że umowa nie została wykonana w terminie przewidzianym w harmonogramie, stanowiącym załącznik do umowy, a więc do 20 czerwca 2016 r. W ocenie Sądu nie oznacza to jednak, że pozwanej przysługuje prawo do żądania kary. Analiza dowodów, w tym maili kierowanych przez pozwaną do powoda w czasie wykonania umowy oraz konstatacje, zawarte w opinii biegłego muszą bowiem prowadzić do wniosku, że strony w sposób dorozumiany uznały, iż umowa może być wykonana po terminie, wskazanym w harmonogramie. Należy zwrócić uwagę, że umowa nie zastrzegała, iż zmiany jej treści mogą być dokonywane wyłącznie w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Wobec tego oświadczenia o zmianie terminu wykonania prac czy też rezygnacji z terminu pierwotnie zastrzeżonego mogły być złożone w dowolny sposób, byleby zrozumiały dla strony przeciwnej (art. 60 k.c.). Jeśli zatem pozwana przez okres 2 miesięcy po upływie terminu wskazanego w harmonogramie nadal przesyła powodowi zmienione zakresy prac bez jakichkolwiek ponagleń związanych z terminowością prac, a powód wykonuje nowe opracowania zgodnie z zakresem wskazanym przez pozwaną, to takie zachowanie musi być uznane za zgodnie wyrażoną wolę rezygnacji z terminu 20.06.2012 r. Inna interpretacja jest nie do przyjęcia, skoro biegły w opinii wskazał na zapisy umowne, wskazujące iż w dacie zawierania umowy dokładny zakres prac nie był znany (dlatego nie określono kwotowo wynagrodzenia strony powodowej i dlatego umowa przewidywała przekazanie pozwanej map w celu wrysowania zakresu prac), a bez tego zakresu wykonanie prac w terminie nie było możliwe. Ponadto biegły wskazał też, ze dokonywane zmiany prowadziły do tego, że część prac wykonywanych przez powoda w wyniku zmian stawała się całkowicie bezużyteczna, a powód w rozliczeniu wskazał na mniejszy obszar prac niż prace faktycznie wykonywane, wynikające ze zgłoszeń do zasobu geodezyjnego.

Dodać trzeba, ze pozwana nie przeczyła w procesie, iż przekazywała powodowi zakresy prac do wykonania znacznie po upływie terminu wykonania umowy. Natomiast podniesiony przez pozwaną w odpowiedzi na pozew zarzut rzekomej złej jakości pracy powoda (co miało spowodować przedłużenie się wykonania prac) należy uznać za zmierzający wyłącznie do przedłużenia postępowania i podniesiony wbrew obowiązkowi z art. 3 k.p.c. dawania wyjaśnień zgodnie z prawdą. Jak wynika z zeznań P. N., po przekazaniu map kierownik ośrodka geodezyjnego w G. nakazał dokonanie uzgodnień branżowych (z gazownią, energetyką i wodociągami). Jednakże stosownie do treści umowy powód miał wyłącznie dostarczać mapy do celów projektowych, ewentualne uzgodnienia dotyczące przebiegu światłowodu w stosunku do innych sieci nie należą do prac geodezyjnych i nie były wymienione w umowie, zatem za prawidłowe należy uznać stwierdzenie świadka, że obowiązek dokonywania uzgodnień nie spoczywał na powodzie. Jednocześnie z materiału dowodowego wynika, że była to wyłączna przyczyna, dla której pewne prace były w ośrodku w G. zgłaszane jeszcze w marcu, co potwierdza protokół zakończenia prac z marca 2013 r. W tym miejscu pokreślić należy, że Sąd nie dał wiary zeznaniom S. M. (1) w tej części, która dotyczyła rzekomego obowiązku powoda dokonywania uzgodnień z operatorami innych sieci. Świadek ten w początkowej części zeznań wskazał, że to on był osobą, która miała uzgadniać dokumentację z innymi podmiotami, po czym w kolejnej części zeznań oświadczył, że to firma powoda nie uzyskała wymaganych uzgodnień. Świadek jest wyraźnie stronniczy, gdyż bagatelizuje zmiany i ich wpływ na termin wykonania prac, mimo że z jego własnego pisma z sierpnia 2012 r. wynika, iż w tym czasie pojawiła się konieczność zaplanowania trasy zastępczej dla przebiegu światłowodu, co spowodowało wydłużenie się całego procesu o co najmniej 1,5 miesiąca, z uwagi m. in. na konieczność uzyskania nowych map. O negatywnym nastawieniu świadka świadczą też wypowiedzi typu „do czerwca 2012 r. nie było żadnych zmian w projekcie”, mimo, że maile przedstawione przez powoda świadczą o czymś wręcz przeciwnym. Świadek stwierdził też, że „gdyby powód wykonał prace w terminie, a wyniknęłyby zmiany, to zwrócilibyśmy się do powoda do dodatkowe prace”. W ocenie świadka zatem elastyczność powoda i współpraca z pozwanym stanowi argument przeciwko powodowi. O tym, że powód zobowiązał się uzyskać uzgodnienia branżowe świadczyć miało zdaniem S. M. pismo, zawierające oświadczenie powoda, że zgodnie z ustaleniami z dyrektorem (...) w G. operat złożono do kontroli w celu wydania karty rejestracyjnej nienależnie od trwających uzgodnień branżowych. Jednak w ocenie Sądu zapis ten świadczy wyłącznie o tym, że takie uzgodnienia trwały, a nie – że powód zobowiązał się jej uzyskać. Z drugiej jednak strony świadek ten potwierdził, że jedynym załącznikiem do umowy był harmonogram, nie było natomiast żadnego projektu funkcjonalno-użytkowego, którego istnienie podnosiła pozwana. Za całkowicie niewiarygodne Sąd uznał zeznania M. G. –przedstawiciela pozwanej w lipcu 2014 r. Zeznania te są lakoniczne, bagatelizują zakres i znaczenie zmian w zleconych powodowi pracach, a wręcz starają się tym zmianom zaprzeczyć, mimo, iż przekazywanie takich zmian wynika jednoznacznie z maili kierowanych przez pracownika pozwanej do powoda.

Natomiast za wiarygodne uznano zeznania powoda i jego żony, jako że ich treść korelowała z materiałami z dokumentów, nadto wnioski płynące z tych zeznań i oceny co do wpływu zmian na czas wykonania umowy w całości potwierdził biegły sądowy w wykonanej opinii. Także opinia biegłego była w pełni przydatna do czynienia ustaleń istotnych dla rozstrzygnięcia. Podkreślenia wymaga, że żadna ze stron nie zakwestionowała opinii drugiego biegłego – tej, na której oparł się Sąd przy rozstrzyganiu sprawy.

Niezależnie od powyższego, gdyby przyjąć, że strony nadal wiązał termin wskazany w harmonogramie, również nie ma podstawy do naliczania przez pozwaną kar umownych. Kary zastrzeżono za zwłokę, a więc zawinione przez powoda niedotrzymanie terminu. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wskazuje, że do naruszenia terminu doszło z przyczyn od powoda niezależnych. Umowa została podpisana 10 kwietnia 2012 r. i przewidywała termin zakończenia prac 20 czerwca 2012 r., a więc 2 miesiące i 10 dni. Z opinii biegłego płynie jednoznaczny wniosek, że bez przekazania powodowi zakresów prac wykonanie umowy było niemożliwe i że zmiany dotyczyły po pierwsze najbardziej rozległego terenu prac (G. i okolice), po drugie – niemal 1/3 obszaru w stosunku do prac zafakturowanych. Przy uwzględnieniu, że ostatni zakres prac został powodowi przekazany 20 września 2012 r., a zgodnie z umową powód miał na wykonanie prac 2 miesiące i 10 dni, oddanie prac do 30 listopada 2012 r. należy uznać za usprawiedliwione zakresem dokonywanych przez pozwaną zmian. Tymczasem z zeznań żony powoda wynika, iż mapy przekazano pozwanej w 23 listopada 2012 r., a wyłącznie nie sporządzono wówczas protokołu odbioru. Dalsze perturbacje związane były z uzgodnieniami branżowymi, nie obciążającymi w świetle umowy powoda, zatem stwierdzenie w protokole z marca 2013 r., że wówczas dopiero oddano ostatnie mapy, także nie prowadzi do uznania, że powód naruszył termin umowny w sposób zawiniony.

W ostatniej kolejności trzeba wskazać, że zachowanie pozwanej, polegające na naliczeniu kar umownych stanowi nadużycie prawa w rozumieniu art. 5 k.c. – przy założeniu, że pozwanej takie prawo formalnie przysługiwało. Pozwana bowiem przekazywała powodowi wytyczne, zgodnie z którymi umowa miała być wykonywana w takich terminach, że niemożliwe było dotrzymanie pierwotnie uzgodnionego terminu wykonania umowy. Powód się do takiego schematu współpracy dostosował, postępując lojalnie i współpracując z pozwaną przy wykonywaniu umowy. Co więcej, za część swojej pracy powód nie policzył wynagrodzenia, co potwierdziły nie tylko zeznania świadka – żony powoda, ale także opinia biegłego, który po przeanalizowaniu zakresu prac zgłaszanych do zasobu stwierdził, iż powód nie policzył wynagrodzenia za co najmniej 20 ha wykonanych map. Pozwana natomiast dla uniknięcia obowiązku zapłaty wynagrodzenia próbowała wykorzystać treść uzgodnień, wynikających z umowy pisemnej, naliczając powodowi karę umowną niewspółmierną do wartości uzgodnionego wynagrodzenia. Pozwana naruszyła więc obowiązek uczciwości i lojalności kupieckiej, zatem nawet przy przyjęciu, że formalnie kara umowna za pewien okres mogła być naliczona, jej naliczenie musi być uznane za sprzeczne z art. 5 k.c. Dodać trzeba, że pozwana próbowała uzasadniać naliczenie kary poniesioną przez siebie szkodą, jednakże zapytany o tę szkodę przedstawiciel pozwanej nie potrafił podać żadnych szczegółów, ani co do źródła, ani co do wysokości poniesionych szkód, stwierdzając jedynie, że „nie zostało to jeszcze podliczone”, mimo znacznego upływu między zakończeniem prac przez powoda a składaniem zeznań przez M. G.. Wobec tego twierdzenia pozwanej co do rzekomych szkód należy uznać za gołosłowne i zmierzające wyłącznie do uzasadnienia naliczonych powodowi drakońskich kar, a przy tym ponownie naruszające obowiązek z art. 3 k.p.c.

Z powyższych względów powództwo uwzględniono w całości. O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c. i terminem płatności faktury, jako że był on zgodny z umową.

Nie został uwzględniony wniosek nowego pełnomocnika pozwanej o odroczenie rozprawy. Zgodnie z art. Art. 214. § 1 k.p.c. rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeżeli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć. Doręczenie zawiadomienia dla strony nastąpiło prawidłowo w trybie art. 139 § 1 k.p.c. na aktualny adres, wynikający z KRS pozwanej spółki. Fakty, wskazane we wniosku o odroczenie rozprawy nie zostały wykazane – pełnomocnictwo zostało udzielone dla 4 pełnomocników zawodowych, co do żadnego z nich nie przedłożono dowodów potwierdzających niemożność stawiennictwa, a załączone do wniosku zwolnienie lekarskie (ledwie czytelne) dotyczy osoby, nie będącej już członkiem zarządu. Wniosek pozwanej zmierzał więc wyłącznie do dalszego przewlekania postępowania, podobnie jak inne, nielojalne zachowania pozwanej w procesie (brak zawiadomienia o zmianie adresu, powoływanie się na wygaśnięcie pełnomocnictwa z uwagi na zmiany w zarządzie, które same w sobie nie powodują wygaśnięcia pełnomocnictwa itp.)

O kosztach proces u orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. Koszty powoda to opłata od pozwu (1890 zł), od skargi (100 zł), 2417 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika (zgodnie z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.02.163.1348 z późn. zm.), 1000 zł zaliczki na wynagrodzenie biegłego i 1000 zł kosztów dojazdu do sądu na rozprawy (5 przejazdów na trasie Z. – S. i z powrotem, przy stawce 0,5 zł za km).

O nieuiszczonych kosztach związanych z opinią biegłego w kwocie 2332,79 zł orzeczono w ostatnim punkcie wyroku na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 98 k.p.c., a więc nałożono obowiązek ich pokrycia na pozwaną, jako przegrywającą sprawę.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)