Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Jakub Idziorek

Protokolant: Karolina Mateja

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 roku,

na rozprawie

sprawy z powództwa I. T.,

przeciwko (...) A. B. (1), (...) spółce jawnej w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) A. B. (1), (...) spółki jawnej w S. na rzecz powoda I. T. kwotę 1476 zł (tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, a od 1 stycznia 2016 roku za opóźnienie w transakcjach handlowych, liczonymi od dnia 5 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo we pozostałym zakresie;

III.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.

XI GC 324/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 października 2015 roku powód I. T. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) spółce jawnej w S. kwoty 1845 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 5 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż jako rzecznik patentowy był pełnomocnikiem pozwanej w postępowaniu przed Urzędem Patentowym RP. Pozwana nie zapłaciła mu umówionego wynagrodzenia w kwocie 1476 zł. Dodatkowo w trakcie rozprawy przez Urzędem Patentowym RP w dniu 23 lipca 2015 r. strona przeciwna złożyła obszerną odpowiedź na skargą, na którą w dniu 5 S. 2015 r. sporządził replikę stosownie do zobowiązania organu. Za tą usługę wystawił pozwanej fakturą Vat na kwotę 369 zł, która również nie została opłacona.

W dniu 21 grudnia 2015 roku tut. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Sprzeciwem z dnia 8 lutego 2016 roku pozwana zaskarżyli nakaz zapłaty w całości i wniosła o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych wraz z kosztami zastępstwa procesowego i opłaty od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu przyznała, iż łączyła ją z powodem umowa o reprezentację w postępowaniu przed Urzędem Patentowym RP. Podnieśli, że pierwsza ze wskazanych przez powoda faktur na kwotę 1476 zł została opłacona przez N. D. (1), zaś druga wystawiona została niezasadnie, za niezleconą usługę.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana (...) spółka jawna w S., reprezentowana przez A. B. i O. S., zawarła z powodem umowę, której przedmiotem była reprezentacja w sprawie chronionego w Urzędzie Patentowym RP, znaku towarowego słowno-graficznego „Chief’s quick service restaurant” i w dniu 16 listopada 2014 r. ww. podpisali pełnomocnictwo do reprezentacji w tej sprawie. W dniu 26 maja 2015 r, pozwana udzieliła powodowi kolejnego pełnomocnictwa w sprawie chronionego w urzędzie Patentowym RP, znaku towarowego, słowno-graficznego (...) nr R- (...). Urząd Patentowy RP wyznaczył w tej sprawie rozprawę na dzień 23 lipca 2015 r.. Strony umówiły się, że za usługę powodowi należne będzie wynagrodzenie w kwocie 1476 zł brutto.

Bezsporne

W dniu 16 lipca 2015 roku powód wysłał pozwanej fakturę VAT nr (...) z datą wystawienia 23 lipca 2015 r. i terminem płatności 2 dni, na umówioną kwotę 1476 zł za czynności pełnomocnika. Uczynił tak, ponieważ umówił się z pozwaną, że za usługę należność zostanie mu zapłacona po rozprawie. O. S. w trakcie przerwy w rozprawie w dniu 23 lipca 2015 roku poprosiła powoda aby tą fakturę wystawił na Centrum (...)Rozrywkowe C. w D. (działalność gospodarcza prowadzona przez N. D. (1) - NIP (...))), pod którą to nazwą swoją działalność gospodarczą prowadził N. D. (1) i w ramach tej działalności prowadził m.in. restaurację (...) w S., wykorzystując przy tym znaki towarowe których dotyczyła sprawa przed Urzędem Patentowym RP). Obiecała mu też zwrot pierwotnie wystawionej faktury nr (...) po powrocie do S.. Powód zgodził się na to – wcześniej wystawił już fakturę, która N. D. (1) zapłacił mu gotówką. W trakcie rozprawy Patentowej powód otrzymał obszerne pismo procesowe z repliką drugiej strony w sprawie patentowej. Ze względu na ten dodatkowy materiał rozprawa patentowa został odroczona. W ciągu 10 dni po ww. rozprawie strony odbyły 2 spotkania w restauracji (...). Na pierwszym z tych spotkań powód przekazał pozwanej materiał, który otrzymał na rozprawie patentowej (pismo procesowe i wręczył A. B. (2) fakturę nr (...) z wpisanym jako odbiorcą usługi Centrum (...) w D.. Na tym spotkaniu A. B. (1) i O. S. poinformowali powoda, że rezygnują z jego usług ponieważ nie byli zadowoleni z przebiegu rozprawy przed Urzędem Patentowym. Powoda zdenerwowały zarzuty A. B. (1) i O. S.. Opracował następnie odpowiedź na doręczone mu na rozprawie patentowej pismo i wystawił w dniu 5 sierpnia 2015 roku fakturę (...) za ta usługę w kwocie 369 zł brutto.

Najpierw emailem z dnia 31 lipca (...)., a następnie pismem z dnia 6 sierpnia 2015 r. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 1476 zł a pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r. kwoty 1861 zł

Dowód:

-

faktura (...) na 1476 zł k. 10 oraz 37 i 81a,

-

faktura (...) k. 14,

-

faktura (...) k. 36,

-

pismo w sprawie patentowej k. 11-13,

-

korespondencja elektroniczna k. 15,

-

wezwanie do zapłaty kwoty (...) k. 16-17,

-

wezwanie do zapłaty kwoty 1861 zł k. 18,

-

zeznania N. D. (2) k. 83,

-

zeznania J. M. k. 84,

-

przesłuchania I. T. k. 85-86,

-

przesłuchanie A. B. (1) k. 86-87.

Powód jeżeli odbiera należność w gotówce to kwituje odbiór odciskiem pieczęci i od 20 lat używa jednej i tej samej drewnianej pieczątki „zapłacono gotówką”, której odcisk nie został postawiony na fakturze nr (...) wystawionej na rzecz Centrum (...) (...) C. w D..

Dowód:

-

przesłuchania I. T. k. 85-86,

-

wzór odcisku pieczęci k . 80,

-

faktura (...) k. 37,

-

wzór odcisku pieczęci na fakturze (...) k. 36.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części.

Powód wywodził swoje roszczenia z umowy o świadczenie usług, do której z mocy art. 750 k.c. odpowiednie zastosowanie mają przepisy o zleceniu. Z art. 735 § 1 k.c. wynika zasada odpłatności zlecenia. Art. 744 k.c. stanowi, że w razie odpłatnego zlecenia wynagrodzenie należy się przyjmującemu dopiero po wykonaniu zlecenia, chyba że co innego wynika z umowy lub z przepisów szczególnych.

Fakt świadczenia przez powoda usług został przez pozwaną przyznany w sprzeciwie. Nie było kwestionowane, że powodowi należy się kwota 1476 zł za reprezentację na rozprawie patentowej, acz strona pozwana podnosiła, ze kwota ta został powodowi zapłacona. Co do kwoty 369 zł to pozwana zakwestionowała obowiązek jej zapłacenia, wskazując że dotyczy to usługi niezamówionej. W tym zakresie Sąd Rejonowy podzielił stanowisko strony pozwanej. Sam powód przyznał, że pismo procesowe sporządzał w ramach pierwotnie udzielonego mu pełnomocnictwa i nie było ono specjalnie zamówione. Fakturę na kwotę 300 zł netto wystawił ponieważ uzyskał informację, że pozwana zamierza wypowiedzieć mu pełnomocnictwo. Sąd uznał, że powód nie wykazał aby powstał po stronie pozwanej obowiązek zapłaty tej kwoty. Brak danych aby powód otrzymał zlecenie sporządzenia dodatkowego pisma procesowego, brak też podstaw do ustalenia wysokości ewentualnego wynagrodzenia. W tym zakresie wiec powództwo Sąd oddalił.

Natomiast Sąd uwzględnił powództwo w zakresie kwoty 1476 zł. Bezsporne było, że kwota ta była umówiona między stronami za usługę reprezentacji w sprawie patentowej i że powód usługę tą wykonał. Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. To na stronie pozwanej spoczywał ciężar wykazania że należność została zapłacona. W aktach znalazły się dwie faktury dotyczące tej kwoty 04/07/15 o różnej – w zakresie odbiorcy – treści. Powód przekonywująco uzasadnił w jaki sposób doszło do takiej sytuacji. Pozwana zaoferował zeznania świadka N. D. (1), który wskazywał, że za fakturę tą zapłacił, a dowodem jest pieczęć „zapłacono gotówką”. Sąd tym zeznaniom nie dał wiary. Zaprzeczył im powód. Sąd przekonał argument o niezgodności pieczątki „zapłacono gotówką”, która znalazła się na fakturze na k. 37 (oryginał k. 81a) z wzorem odcisku pieczątki używanej przez powoda (k. 80). Sąd zgodnie z zasadą bezpośredniości miał bezpośredni kontakt ze źródłami dowodowymi. Przesłuchanie powoda było znacznie bardziej przekonywujące niż zeznania świadka. Powód zaprezentował używaną przez siebie pieczątkę (nie automatyczną, ale klasyczną z drewnianym trzonkiem) i na prośbę Sadu umieścił 2 dociski na swoim piśmie na k. 80 akt sprawy. Odcisk na fakturze równi się od odcisku na złożonym wzorze. Sama pieczątka używana przez powoda jest dość archaicznym modelem i trudno zakładać aby była ona wytworzona na potrzeby tego postępowania. Odcisk pieczęci używanej przez powoda zgodny jest z odciskiem na innej zapłaconej bezspornie przez N. D. (1) fakturze, której kopia jest na k. 36 akt sprawy. Pozwala to na uznanie, że powód faktycznie taką, a nie inną, pieczątką się posługuje. Z drugiej strony na fakturze na której opiera się pozwana jest tylko odcisk pieczęci, a nie ma żadnego podpisu potwierdzającego odbiór gotówki. Nie ma logicznego uzasadnienia ewentualne twierdzenie, że podpis powoda na tej fakturze oznacza odbiór gotówki. Jest on umieszczony w rubryce „podpis i pieczęć imienna wystawcy rachunku”. Trudno oczekiwać, że powód wystawiając fakturę jednocześnie potwierdził otrzymanie gotówki, w sytuacji gdy bezsprzecznie wynika, że w dniu 23 lipca 2015 r. płatność ta nie została dokonana.

W tym zakresie do sprawy nie wniosły nic zaznania J. M. oraz przesłuchanie A. B. (1), który przyznał że nie był świadkiem płatności. W pozostałym zakresie materiał dowodowy nie był kwestionowany i Sąd także nie miał podstaw do odmówienia mu wiarygodności.

Orzeczenie o odsetkach oparte zostało o przepis art. 481 k.c. stanowiącego, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia. Z kolei od 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi między przedsiębiorcami są te określone w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 4a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (a jest to przepis bezwzględnie obowiązujący). Na gruncie niniejszej sprawy, odsetki należą się stronie powodowej zgodnie z wnioskiem, od dnia 5 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty, jako że wymagalne świadczenie było już w dniu 26 lipca 2015 r..

Koszty procesu Sąd zniósł wzajemnie. Powód wygrał sprawę w 80%, jednakże pozwana korzystała z pomocy zawodowego pełnomocnika. Rozdzielnie kosztów procesu w proporcji 80% do 20%, powodowałoby że pozwana winna zwrócić powodowi 24 zł (ponieważ zapłacił 30 zł opłaty od pozwu), z kolei powód musiałby zwrócić pozwanej 123,40 zł (20% z 617 zł które wydatkowała na pomoc prawną) . Po skompensowaniu tych kwot powód musiałby zwrócić pozwanej 99,40 zł mimo, że sprawę wygrał w 80%. Zgodnie z art. 100 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. W ocenie Sadu ww. sytuacja procesowa uzasadniała wzajemne zniesienie kosztów procesu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)