Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 29 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2020 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Bank spółki akcyjnej w W.

przeciwko K. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 287 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Andrzej Muzyka

Sygnatura akt XI GC 268/20, dnia 21 sierpnia 2020 r.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank spółka akcyjna w W. wniósł pozew przeciwko pozwanemu K. K., do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w elektronicznym postępowaniu, o zapłatę kwoty 611,61 zł z umownymi odsetkami liczonymi od dnia 14 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty i kosztami postępowania z tytułu zawartej umowy kredytu obrotowego w rachunku bieżącym.

W uzasadnieniu wskazała, że domaga się:

- kwoty 507,23 zł tytułem wymagalnego kapitału,

- kwoty 44,38 zł tytułem odsetek od należności nie spłaconej w terminie naliczonych do dnia 24 września 2019 r.,

- kwoty 60 zł (tytułem kosztów, opłat i prowizji).

- maksymalnych odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 507,23 zł za okres od dnia 25 września 2019 r. do dnia zapłaty.

W dniu 19 listopada 2019 roku Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany w sprzeciwie od wydanego przez ten sąd nakazy zapłaty wnosił o oddalenie powództwa w całości, podnosząc nie wykazanie roszczenia co do zasady i wysokości. Wskazał, że sama umowa kredytowa wraz z regulaminem kredytowania i tabelą opłat i prowizji nie może stanowić dowodu wykonania świadczenia wzajemnego przez powódkę i istnienia zadłużenia w określonej wysokości.

Pozwany podniósł, że poszczególne zastawienia załączone do pozwu nie zawierają w saldzie początkowym kwoty limitu, a wysokość raty odsetkowej różni się od rat wskazanych w harmonogramie. Pozwany podniósł, że powódka nie wykazała żadnym środkiem dowodowym dokonywania wypłat na rzecz pozwanego.

Postanowieniem z dnia 29 stycznia 2020 roku Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do tutejszego sądu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 grudnia 2016 r. powód (...) Bank spółka akcyjna w W. zawarł z pozwanym K. K. umowę kredytową „kredyt obrotowy- operacyjny ratalny” o numerze BG/KR- (...) na łączną kwotę 4000 zł, w tym 12 zł tytułem prowizji za udzielenie kredytu, na okres 12 miesięcy od dnia udostępnienia limitu w rachunku bieżącym. Przedmiotowy kredyt przeznaczony został na cele wskazane w umowie kredytu. Systemem spłaty rat kredytu była „linia kredytowa”. Oprocentowanie kredytu było zmienne i stanowiło sumę marży kredytowej i stawki referencyjnej 12 M WIBOR dla waluty kredytu, która została wskazana w części szczególnej umowy (IV) i w dniu sporządzenia umowy kredytu wynosiła 4,49 %.

Zgodnie z pkt VII ust. 1 części szczególnej umowy kredytu kredytobiorca zobowiązany jest do zapłaty raty kredytu każdego ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego.

Powódka udostępniła przyznany pozwanemu limit na okres 12 miesięcy, z zastrzeżeniem, że mógł on być przedłużony przez Bank o następne 12 miesięcy licząc od dnia uruchomienia kredytu, jeżeli pozwany złożyłby w terminie nie wcześniej niż 60 dni, a nie później niż 30 dni przed zakończeniem okresu kredytowania, dokumentację finansowo-prawną stanowiącą podstawę do wydania decyzji o przedłużeniu limitu o kolejne 12 miesięcy. Ponadto, do przedłużenia linii kredytowej wymagane było przez powódkę posiadanie zdolności kredytowej przez kredytobiorcę. W momencie powzięcia pozytywnej decyzji, dotyczącej zdolności kredytowej kredytobiorcy, limit na rachunku bieżącym odnowiłby się automatycznie na następne 12 miesięcy bez potrzeby składania przez kredytobiorcę dodatkowych dyspozycji. W razie powzięcia decyzji negatywnej przez Bank, powodującej brak odnowienia limitu, kredytobiorca zobowiązany był do zapewnienia środków na rachunku bieżącym w postaci całej kwoty limitu powiększonego o odsetki należne bankowi. Pozwany zobowiązany był do zawarcia i utrzymania umowy o rachunek bankowy przez cały okres trwania umowy kredytu oraz do comiesięcznej spłaty rat każdego ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego. Raty odsetkowe były spłacane poprzez obciążenia rachunku bieżącego kwotą wymagalnych odsetek. Nadto, (...) umowy kredytu pozwany zobowiązał się do zapewnienia na rachunku bieżącym comiesięcznych wpływów w wysokościach w niej określonych. W regulaminie kredytowania w cz. VII oprocentowanie ust. 12 zapisano, że w przypadku niespłacenia przez kredytobiorcę w terminie wierzytelności banku z tytułu umowy kredytu, niespłacona kwota staje się zadłużeniem przeterminowanym. Od zadłużenia przeterminowanego bank nalicza odsetki w wysokości określonych w przepisach prawa maksymalnych odsetek za opóźnienie.

W dniu 7 listopada 2017 roku powódka i pozwany sporządzili aneks do powyższej umowy dotyczący udzielenia gwarancji spłaty kredytu przez powódkę.

W umowie wskazano, że wysokość raty odsetkowej w dniu 13 grudnia 2016 r. wynosi 14,47 zł.

Dowód:

- odpis z KRS powódki k. 27-34,

- odpis umowy o kredyt k.35-37,

- regulamin kredytowania (...) Bank S.A. k.84-88,

- dyspozycja uruchomienia kredytu k.38,

- aneks do umowy kredytu z dnia 7.11.2017 r. k.39-40,

- wydruk, k. 41.

W dniu 15 grudnia 2016 r. wydano dyspozycję uruchomienia kredytu.

Dowód:

- pismo z dnia 15 grudnia 2016 r., k. 38.

Sporządzono tabelę opłat i prowizji dotyczącą produktów kredytowych (z wyłączeniem karty kredytowej) i pożyczek dla przedsiębiorców wprowadzona w (...) Bank SA z dnia 14 grudnia 2015 r. Wskazano w polu 20, że za wezwanie do zapłaty, ostateczne wezwanie do zapłaty naliczana jest kwota 30 zł.

Dowód:

- tabela, k. 81-82.

Pismem z dnia 7 listopada 2017 r. (...) Bank spółka akcyjna w W. poinformowała pozwanego K. K., że nie zapewnił na rachunku wymaganych obrotów, w związku z czym nalicza pozwanemu opłatę za monit zgodnie z Tabelą Opłat i Prowizji Dotyczącą Produktów K..

Dowód:

- pismo z dnia 7 listopad 2017 r. k. 83,

- tabela opłat i prowizji k.81-82.

Pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. powódka poinformowała pozwanego o niespełnieniu warunku kredytowego dotyczącego realizacji wymaganych obrotów na rachunku, wobec czego naliczona na rzecz pozwanego zostanie opłata za monit w kwocie 200 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 7 stycznia 2019 r. k. 144.

Pismem z dnia 14 stycznia 2019 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty w terminie 14 dni kwoty 4101,39 zł.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k.73 wraz z potwierdzeniem odbioru k.73-74.

W mailu z dnia 8 lipca 2019 roku (...) Bank spółka akcyjna w W. poinformowała pozwanego K. K., że na skutek zaległości w terminowej spłacie kredytu wypowiedziała mu umowę kredytu BG/KR- (...) w dniu 14 grudnia 2018 roku.

Dowód:

- mail k.75.

W dniu 25 września 2019 roku powódka wystawiła wyciąg z ksiąg banku przeciwko kredytobiorcy K. K. na kwotę 611,61 zł na która składała się kwota 507,23 zł z tytułu kapitału, kwota 44,38 zł z tytułu odsetek i kwota 60 zł z tytułu kosztów.

Dowód:

- wyciąg z ksiąg banku k.76 wraz z pełnomocnictwami k.77-78,

- raport – zestawienie należności i zaległości kapitałowe k.79-80,

- tabela opłat i prowizji k.81-82.

Sporządzono wyciąg za okres od dnia 15 grudnia 2016 r. do dnia 18 marca 2020 r., z którego wynika, że stan zadłużenia kapitału zapadłego wynosi 507,23 zł.

Dowód:

- wydruk, k. 42-50.

Sporządzono historię rachunku za okres od dnia 15 grudnia 2016 r. do dnia 18 marca 2020 r., z której wynika, że saldo końcowe na rachunku na dzień 29 luty 2020 r. wynosi 642,78 zł.

Dowód:

- historia rachunku, k. 51-64.

Sporządzono historię naliczenia odsetek dla umowy (...) za okres od 15 grudnia 2016 r. do dnia 18 marca 2020 r.

Dowód:

- historię naliczenia, k. 65-72.

Sporządzono zestawienie należności i zaległości kapitałowej z kalkulacją odsetek za okres od dnia 15 grudnia 2016 r. do dnia 18 marca 2020 r., z którego wynika, że odsetki wyniosły na ten ostatni dzień 75,55 zł.

Dowód:

- raport, k. 79.

Sporządzono raport dekretów z którego wynika, że było 3 wezwania do zapłaty za 30 zł.

Dowód:

- raport, k. 80.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Umowa wiążąca pozwanego z powodem została częściowo uregulowania w art. 69 i następnych ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (Dz.U.2018.2187 t.j.), a częściowo stanowiła umowę nienazwaną. Zgodnie z treścią tego przepisu przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Strona pozwana nie kwestionowała istnienia umowy. Pozwana kwestionowała istnienie wierzytelności i jej wysokość.

Mając na względzie ciążący na powodzie obowiązek – art. 6 kc – wykazania okoliczności, z których wywodzi swoją wierzytelności i jej wysokości, powód zaoferował dowody z dokumentów.

Mając na uwadze podpisy złożone na umowie kredytu, nie mogło ulegać wątpliwości, że pozwany taką umowę zawarł.

W świetle art. 95 ust. 1a Prawa bankowego wyciąg z ksiąg banku nie ma mocy dokumentu urzędowego w prowadzonym postępowaniu. Jest to dokument prywatny. Powódka wobec zaprzeczenia wysokości należności powinna wykazać tą wysokość wykazują historię dokonywanych operacji.

Jak wskazano wyżej powódka wykazała, że łączyła ją z pozwanym umowa z dnia 13 grudnia 2016 r. (k. 35-37). Powódka wykazała, że wydano dyspozycję uruchomienia kredytu w dniu 15 grudnia 2016 r. (k. 38).

Natomiast nie wykazała czy i w jakiej kwocie środki zostały udostępnione. Dyspozycja jest podstawą wypłaty. Nie jest ona równoznacznie z potwierdzeniem przelewu czy udostępnieniem limitu. Poszczególne zestawienia złożone w sprawie i opisane w stanie faktycznym nie zawierają w saldzie początkowym kwoty limitu. Nie wykazano kiedy faktycznie udostępniono środki i w związku z tym od kiedy powinny być naliczanego należności z kredytu.

W ocenie Sądu powódka nie wykazała wysokości dochodzonej należności. Przedstawiła wydruki z programów komputerowych obsługujących historię obsługi kredytu, które w ocenie Sądu nie muszą być podpisane.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej. Z ust. 2 wynika, że dokumenty związane z czynnościami bankowymi mogą być sporządzane na informatycznych nośnikach danych, jeżeli dokumenty te będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone. Usługi związane z zabezpieczeniem tych dokumentów mogą być wykonywane przez banki, spółki tworzone przez banki z innymi podmiotami, a także przedsiębiorstwa pomocniczych usług bankowych. W ust. 3 wskazano, że jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy pisemnej także wtedy, gdy forma została zastrzeżona pod rygorem nieważności.

Przepis ten dotyczy oświadczeni woli.

Wydruki, które przedstawiła powódka to oświadczenia wiedzy o tym jakie czynności dotyczące danego kredytu zostały podejmowane.

Powódka powinna jednak opisać szczegółowo powyższe wydruki. Przedstawić informację na temat programu, który obsługuje kredyt w taki sposób, ażeby była możliwość oceny prawidłowości wprowadzonych danych.

Dalej podać należy, że rata odsetkowa w umowie kredytowej różni się od raty w harmonogramie. Poszczególnych wydruków nie można ze sobą powiązać. Brak jest oznaczenia stron umowy i właściwego numeru umowy kredytu.

Dodatkowo zestawienia nie są jednoznaczne z wyciągiem z ksiąg bankowych.

W zakresie kwoty 507,23 zł powódka przedstawiła wydruk z systemu bankowego, na końcu którego znajduje się kwota 507,23 zł jako stan zadłużenia. Wydruk sporządzony jest za okres od dnia 15 grudnia 2016 r. do dnia 18 marca 2020 r. Dołączyła historię rachunku za okres od dnia 15 grudnia 2016 r. do dnia 18 marca 2020 r., w której wskazano, że saldo końcowe wynosi 642,78 zł (k. 51-64). Przedłożyła historię odsetek (k. 71-72) w której wskazano, kwotę po operacji 507,23 zł. Przedłożyła wyciąg z ksiąg banku wystawiony na dzień 25 września 2019 r. (k. 76) w którym wskazano, że wysokość zobowiązania dłużnika na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych wynosi 611,61 zł w tym kapitał w kwocie 507,23 zł, odsetki w kwocie 44,58 zł za okres do dnia 24 września 2019 r. oraz koszty w kwocie 60 zł. Przedłożyła kalkulację (k. 79) za okres od dnia 15 grudnia 2016 r. do dnia 18 marca 2020 r. w kalkulacji odsetek wskazano, że ich suma wynosi 75,55 zł na dzień 18 marca 2020 r. Przy czym odejmując kwoty 5,72 zł, 6,12 zł, 6,11 zł, 5,92 zł, 6,11 zł i 5,92 zł otrzymamy kwotę 39,65 zł a odejmując kwoty 5,72 zł, 6,12 zł, 6,11 zł, 5,92 zł, 6,11 zł otrzymamy kwotę 45,57 zł. To ostanie zestawienie może jedynie uprawdopodobniać na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych kwota odsetek wynosiła 44,38 zł. Tymczasem w piśmie z dnia 23 marca 2020 r (k. 24) wskazano, że dochodzona kwota stanowi odsetki za okres od 12 lutego 2019 r. do dnia 1 października 2019 r.

Przedłożyła tabelę opłat i prowizji z dnia 14 grudnia 2015 r. (k. 91). W załącznikach do umowy, która została zawarta w dniu 13 grudnia 2016 r., nie wskazano, że chodzi o tabelę z 14 grudnia 2015 r. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że kwota 20 zł to trzykrotne wezwanie do zapłaty po 30 zł. W tabeli opłat i prowizji w pkt 20 wskazano taką kwotę. W aktach sprawy znajduje się jedno wezwanie (k. 73). W raporcie dekretów (k. 80) mowa jest o trzech wezwaniach.

Nie wykazano, że w umowie jest mowa o tej tabeli opłat. Ponadto skoro nie wykazano roszczenia co do wysokości niezasadne też był żądanie opłat i prowizji za wzywanie do zapłaty.

Skoro powódka nie wykazała, że przysługuje jej należność na kwotę 507,23 zł, nie przysługują jej również odsetki za opóźnienie w spełnieniu tego świadczenia i to zarówno od ww. kwoty w postaci skapitalizowanej do dnia wniesienia pozwu jak i po dniu wniesienia pozwu (art. 481, 482 kc).

W tabeli opłat i prowizji jeżeli prawidłowo byłaby implementowana do umowy Sąd nie dopatruje się obchodzenia przepisów o odsetkach czy też naruszenia zasady swobody umów.

Podsumowując powódka nie wykazała roszczenia co do wysokości (art. 6 kc).

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił art. 98 k.p.c. Powódka przegrała proces w całości. Na koszty pozwanego składała się opłata skarbowa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej w kwocie 270 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

SSR Andrzej Muzyka

Sygnatura akt XI GC 268/20, dnia 21 sierpnia 2020 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)