Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem z 12 września 2022 r. roku (...) Bank (...) spółka akcyjna w W. wniósł w przeciwko Z. A. o zapłatę kwoty 8054,66 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości dwukrotności stopy referencyjnej NBP i 5,5%, nie wyższymi jednakże niż odsetki maksymalne za opóźnienie liczonymi od kwoty 6944,53 zł od dnia 8 września 2022 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem zadłużenia pozwanego wynikającego z udzielonej mu pożyczki, wynikających z umowy pożyczki odsetek i opłat.

Nakazem zapłaty z dna 7 grudnia 2022 r. Sąd orzekł zgodnie z pozwem.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, a także o zwolnienie od kosztów sądowych w całości.

Postanowieniem z 6 marca 2023 r. sąd zwolnił pozwanego od kosztów sądowych w całości.

W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 12 października 2020 r. pozwany Z. A. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) Z. A., zawarł z (...) Bankiem (...) spółka akcyjną w W. umowę pożyczki (...) nr (...), przedmiotem której było udzielenie przez powoda pożyczki w kwocie 10 000 zł na cele związane prowadzoną działalnością gospodarczą. Pożyczkobiorca zobowiązany został do spłaty całości wynikającego z umowy zadłużenia do dnia 11 października 2023 r. Spłata kapitału miała następować w równych ratach płatnych 28. dnia każdego miesiąca.

Bezsporne, nadto dowód:

- umowa pożyczki k. 12-14;

- taryfa opłat i prowizji k. 14v.-16;

- zestawienie operacji k. 17;

Pozwany opóźniał się z płatnościami rat. Poszczególne wpłaty pozwanego bank zaliczał na zaległość z tytułu kapitału oraz na odsetki.

Dowód:

- historia operacji na kontrakcie k. 30-31

- rozliczenie pożyczki k. 32;

- zestawienie operacji k. 33-35;

W związku z powstałymi zaległościami w spłacie, pismem z dnia 30 grudnia 2021 r. bank wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 1020,83 zł w terminie 14 dni, pod rygorem wypowiedzenia umowy i postawienia całej należności w stan natychmiastowej wymagalności po terminie wypowiedzenia. Na wskazaną kwotę składały się kwoty 833,31 zł tytułem kapitału, 112,30 zł tytułem odsetek umownych, 10,22 zł tytułem odsetek karnych, 65 zł tytułem opłat i prowizji. Poinformował o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację, z czego pozwany nie skorzystał.

Dowód:

- pismo z dnia 30 grudnia 2021 r. k. 18;

- wydruk śledzenia k. 19;

Wobec braku płatności i brakiem wniosku o restrukturyzację zadłużenia pismem z dnia 25 lutego 2022 r. bank oświadczył o wypowiedzeniu umowy pożyczki, wskazując, iż łączna kwota zadłużenia wynosi 7303,87 zł, wzywając jednocześnie pozwanego do zapłaty ww. kwoty w terminie 30 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 25 lutego 202 r. k. 20;

- dowód nadania k. 21;

Pismem z dnia 12 kwietnia 2022 r. bank wezwał pozwanego do zapłaty łącznej kwoty 7414,22 zł w terminie 7 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 12 kwietnia 2022 r. k. 22;

- dowód doręczenia k. 23;

Na dzień 9 września 2022 r. zaległość pozwanego z tytułu umowy pożyczki wynosiła łącznie 8179,66 zł. Na wskazaną kwotę składały się kwoty 6944,53 zł tytułem kapitału, 508,04 zł tytułem odsetek, 727,09 zł tytułem odsetek karnych.

Bezsporne, a nadto dowód:

- potwierdzenie stanu zadłużenia k. 36;

Stan sprawy pozostawał bezsporny i wynikał z dokumentów zaoferowanych przez powoda, których autentyczności i wiarygodności, w szczególności w zakresie wysokości zadłużenia, pozwany nie kwestionował.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawę prawną powództwa stanowią przepisy art. 720-724 k.c. Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną liczbę pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko odnośnie do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą liczbę pieniędzy albo tę samą liczbę rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Udzielenie pożyczki pieniężnej przez bank jest czynnością bankową. Do umów pożyczek pieniężnych zawieranych przez bank stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2015.128 j.t. ze zm.) dotyczące zabezpieczenia spłaty i oprocentowania kredytu.

W niniejszej sprawie zawarcie umowy pożyczki w dniu 12 października 2020 r. i jej warunki wynikają z załączonego dokumentu umowy z załącznikami. W ocenie Sądu dowody te jednoznacznie wskazują na zawarcie umowy oraz jej wykonanie w zakresie obowiązków banku.

Pozwany nie kwestionował okoliczności zawarcia umowy z powodem, przyczyn jej wypowiedzenia, ani wysokości zadłużenia, dochodzonego niniejszym pozwem. Wnosił o oddalenie powództwa z uwagi na trudną sytuację majątkową, pandemią koronawirusa i zły stan zdrowia. Pogorszenie stanu zdrowia pozwanego i jego żony, trudna sytuacja majątkowa, w jakiej znalazła się rodzina pozwanego, skutkująca zresztą zwolnieniem pozwanego od kosztów sądowych w całości, nie usprawiedliwiają jednak pozwanego w zakresie braku spłaty zadłużenia względem banku. Zwraca w szczególności uwagę, że pozwany nie skorzystał z możliwości restrukturyzacji zadłużenia, w toku procesu ostatecznie nie wyraził zgody na mediację z powodem. Okoliczność, że pozwany – jak twierdzi - nie dysponuje środkami czy majątkiem na spłatę, nie oznacza, że pozwany jest zwolniony od długu wobec banku. Pozwany może przy tym złożyć bezpośrednio do wierzyciela (banku) wniosek o rozłożenie należności na raty, a zgodnie z treścią przepisu art. 450 k.c. wierzyciel nie może odmówić przyjęcia świadczenia częściowego, chociażby cała wierzytelność była już wymagalna, chyba że przyjęcie takiego świadczenia narusza jego uzasadniony interes. Oznacza to, że pozwany ma możliwość spłacania długu częściowo, w takich kwotach jakimi dysponuje. Sankcją dla dłużnika jest w takiej sytuacji obowiązek zapłacenia wierzycielowi odsetek ustawowych za zwłokę w zapłacie pozostałej kwoty za czas opóźnienia.

Sąd dokonał ustaleń w zakresie wysokości zadłużenia w oparciu o materiał zaoferowany przez stronę powodową. Pozwany nie wskazywał innych wpłat, w zakresie kwot czy dat, nie negował przyjętej stopy procentowej bądź nie wskazywał sposobu rozliczania wpłat w inny sposób niż ten wynikający z dokumentacji powoda, a tym bardziej nie przedstawił dowodów na takie okoliczności. W związku z czym przyjąć należy, że dokumentacja bankowa powoda przedstawia realne wpłaty dokonywane przez pozwanego i zgodne z umową rozliczenia.

Mając na uwadze powyższe uwzględniono w całości powództwo, o czym rozstrzygnięto jak w punkcie I wyroku.

Rozstrzygniecie o kosztach procesu (pkt II sentencji), znajduje podstawę prawną w art. 98 § 1 i 98§1 ¹ k.p.c.

Na zasądzone koszty składa się: opłata od pozwu 500 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 34 zł, opłata za poświadczenie notarialne 3,69 zł.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie II sentencji.

Sygn. akt XI GC 181/23

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...) (...) (...)

4.  (...)