Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2022 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła pozew o zasądzenie od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwoty 5602,88 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 23 maja 2022 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych, z uwzględnieniem kosztów poniesionych w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Powódka dochodziła od pozwanej zapłaty za sprzedane paliwo gazowe.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 24 stycznia 2023 roku tut. Sąd uwzględnił żądanie pozwu.

Pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. złożyła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, domagając się oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na jej rzecz od powódki kosztów procesu.

W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Po wydaniu przez tut. Sąd na posiedzeniu niejawnym wyroku z dnia 26 lipca 2023 r. pismem z dnia 28 lipca 2023 roku powódka cofnęła pozew w niniejszej sprawie ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty 3999,55 zł, to jest w części, w jakiej reklamacja pozwanej została uznana przez powódkę. Podtrzymała żądanie zasądzenia kwoty 1 603,33 zł tytułem należności głównej oraz odsetek wskazanych w pozwie liczonych od tej kwoty oraz kosztów procesu w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

23 listopada 2018 roku pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (odbiorca) zawarła z powódką (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (sprzedawca) kompleksową umowę dostarczania i przenoszenia na własność dostarczonego odbiorcy paliwa gazowego do nieruchomości położonej przy ul. (...) w M..

Umowę zawarto na czas nieokreślony. Odbiorca zobowiązał się nabywać dostarczane mu paliwo i uiszczać za nie zapłatę.

Powódka na podstawie wykonany przez siebie odczytów gazomierza w okresie od lipca do listopada 2021 r. wystawiła pozwanej następujące faktury, które pozwana opłaciła:

- fakturę za okres 15.07.2021 - 18.09.2021 r. - gdzie rzeczywisty stan zużycia był 436 m ³ na dzień 14.07.21 r. a 554 m ³ na dzień 18.09.2021 r.; faktura została przez pozwaną zapłacona i nie była kwestionowana przez żadną ze stron;

- fakturę za okres 19.09.2021 r.- 20.11.2021 r. - gdzie rzeczywisty stan zużycia był 554 m ³ na dzień 18.09.2021 r. (co zgadzało się z poprzednią fakturą i odczytem) oraz 771 m ³ na dzień 20.11.2021 r.; faktura została zapłacona i nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Bezsporne, a nadto dowód:

- umowa o numerze (...) z załącznikami k. 9-10v.

- faktura vat (...) z dnia 14 lipca 2021 k.36,

- faktura vat (...) z dnia 23 listopada 2021 r. k.38.

W roku 2021 nieruchomość znajdująca się w M. przy ul. (...), której dotyczyła umowa kompleksowa z powódką, została sprzedana A. K..

Pozwana w dniu 29 grudnia 2021 r. przekazała ww. nieruchomość A. K. oraz zdała jej gazomierz, który został przejęty w tym samym dniu przez A. K.. Jednocześnie wypowiedziała umowę kompleksową powódce, a A. K. zawnioskowała do powódki o zawarcie umowy kompleksowej dostarczania paliwa gazowego. W protokole wskazano błędny stan gazomierza na dzień jego przekazania wynoszący (...). A. K. zawarła umowę kompleksową z powódkę z dniem 29 grudnia 2021 r.

Bezsporne, a nadto dowód:

- protokół zdawczo-odbiorczy wraz z wypowiedzeniem umowy k.48-49;

- pismo powódki z 11.01.2023 r. k. 54

Powódka wystawiła kolejno pozwanej fakturę z 7 lutego 2022 r. na kwotę 3335,97 zł za okres od 21.11.2021 r. do 31.01.2022 r., gdzie rzeczywisty stan zużycia był 771m ³ na dzień 20.11.2021 r. (co zgadzało się z poprzednią fakturą i odczytem) i 1177 m ³ na dzień 31.01.2022 r.

Faktura została przez pozwaną zapłacona, mimo że dotyczyła częściowo okresu po 29 grudnia 2021 r., kiedy to nieruchomość przejął nowy właściciel i obowiązywała powódkę umowa z nowym właścicielem.

Powódka następnie wystawiła pozwanej fakturę z 25 marca 2022 r. na kwotę 1719,18 zł za okres 01.02.2022 r. - 24.03.2022 r., gdzie rzeczywisty stan zużycia był 1177 m ³ na dzień 31.01.2022 r. (co zgadzało się z poprzednią fakturą i odczytem) oraz 1436 m ³ na dzień 24.03.2022 r.

Faktura została przez pozwaną zapłacona, mimo że w całości dotyczyła okresu po 29 grudnia 2021 r., kiedy to nieruchomość przejął nowy właściciel i obowiązywała powódkę umowa z nowym właścicielem.

W ww. fakturach ujęto rzeczywisty stan gazomierza, który był prawidłowy.

Powódka w marcu 2022 r. zorientowała się, że obie ww. faktury są błędnie wystawiane na poprzedniego właściciela (pozwaną) i należy poprzedniego właściciela rozliczyć tylko do dnia 28 grudnia 2021 r., a po tej dacie wystawiać faktury już na nowego właściciela A. K.. Następnie powódka dnia 26 kwietnia 2022 r. zrobiła korekty faktur za okres od 20 listopada 2021 r. do 24.03.2022 r., wskazując, iż zapłacone przez pozwaną kwoty pozostają do zwrotu na rzecz pozwanej.

Kolejno powódka wystawiła fakturę z dnia 6 maja 2022 r. nr (...) na kwotę 5.602,88 zł za okres od 20.11.2021 do 28.12.2021 r., przy czym przyjęła odczyt na dzień 20.11.2021 r. wynoszący 771 m ³ (prawidłowo), a na dzień 28.12.2021 r. 1564 m ³, tj. zużycie wynoszące 793m ³ aż do marca 2022 r. W fakturze wskazano, iż z tytułu nadpłaty na bieżącym rozliczeniu wynoszącej 5055,15 zł, do zapłaty pozostaje różnica w kwocie 547,73 zł , a termin zapłaty upływa w dniu 20 maja 2022 roku.

Jednocześnie powódka 17 maja 2022 roku zwróciła pozwanej kwotę ogółem 5055,15 zł tytułem zapłaconych przez pozwaną obu faktur za łączny okres od 20 listopada 2021 r. do 24.03.2022 r.

Przedstawiciel pozwanej był osobiście kilkukrotnie w oddziale powodowej, wskazując, że faktura wystawiona przez powódkę, opiewa na nieprawidłową kwotę. Wskazał pracownikom powódki, że nie zgadza się zarówno zużycie gazu za ten okres, jak również kwota do zapłaty. Stan licznika wskazany na ww. fakturze wynoszący 1564 m ³ na dzień 28 grudnia 2021 r. nie zgadzał się z odczytami rzeczywistymi wykonanymi przez powódkę. Na dzień 31 stycznia 2022 r. (czyli miesiąc później) stan rzeczywisty zużycia wynosił 1177m ³, przy czym od miesiąca poprzedzającego ten okres pozwana nie była już właścicielem nieruchomości. Przy średnim zużyciu gazu przez pozwaną w sezonie zimowym 200-300 m ³, powódka wyliczyła, że po zmianie faktury (wcześniej były inne dane) zużycie było 800 m ³ , co jest fizycznie niemożliwe. Pozwana złożyła reklamację do tejże faktury.

Pismem z dnia 6 czerwca 2022 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 5 602,88 zł zgodnie z ww. fakturą Vat. W dniu 5 września 2018 roku powódka wystawiła pozwanej notę odsetkową nr (...) na kwotę 87,80 zł również z tytułu nieuregulowanej płatności za fakturę (...).

Pozwana złożyła powódce w dniu 30 września 2022 r. pisemną reklamację dotyczącą ww. faktury VAT, podając, że kwota jest większa niż dotychczas wystawiane faktury, tak samo zużycie gazu.

Po wielokrotnych reklamacjach pozwanej ww. faktury powódka pismem z 19 października 2022 r. wskazała, że nie uznaje złożonej reklamacji, a skoro pozwana wskazała błędny stan gazomierza na dzień przekazania nieruchomości w protokole zdawczo - odbiorczym z dnia 29 grudnia 2021 r. o wartości 83742 m ³, to konieczne jest sporządzenie nowego protokołu zdawczo-odbiorczego z podaniem prawidłowego stanu gazomierza, podpisanego przez obie strony.

4 listopada 2022 r. pozwana wraz z nowym właścicielem dostarczyli nowy poprawiony protokół zdawczo - odbiorczy i wskazali rzeczywisty stan gazomierza na wartość 994 m ³. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła o naliczenie opłat zgodnie z podanym stanem i wystawienie odpowiednich dokumentów dla obu stron.

Nowa właścicielka nieruchomości A. K., która przejęła ją wraz z licznikiem od pozwanej z dniem 29 grudnia 2021 r., nie została obciążona za zużycie do dnia 24 marca 2022 r. Dopiero na wielokrotne prośby o wysłanie jej faktury obciążono ją fakturą za zużycie począwszy od 24 marca 2022 r., przy czym przyjęto zużycie na ten dzień ze wskazaniem licznika 1564 m ³ , tj. takim samym, jakie wynikało z faktury obciążającej pozwaną na dzień 28 grudnia 2021 r. Powódka na potrzeby faktury obciążającej pozwaną za okres od 20.11.2021 r. do 28.12.2021 r. przyjęła odczyt rzeczywisty z 24.03.2022 r. i obciążyła pozwaną za zużycie gazu za okres również od stycznia 2022 r. do marca 2022 r. pobranego przez nowego właściciela.

Pismem z dnia 11 stycznia 2023 r. powódka wskazała, że uznaje reklamację i dokona stosownych korekt faktury w oparciu o poprawny stan wynoszący 994m ³, czego nie uczyniła.

Bezsporne, a nadto dowód:

- faktura k.11,

- faktura vat nr (...) z dnia 23.11.2020 r. k.32,

- faktura vat nr (...) z dnia 25 stycznia 2021 r. k.33,

- faktura vat nr (...) z dnia 18 marca 2021 r. k.34,

- faktura (...) z dnia 24 maja 2021 r. k.35,

- faktura vat (...) z dnia 14 lipca 2021 k.36,

- faktura vat (...) z dnia 23 listopada 2021 r. k.38,

- faktura vat (...) z dnia 7 lutego 2022 r. k.39,

- faktura vat nr (...) z dnia 25 marca 2022 r. k.40

- faktura vat nr (...) z dnia 26 kwietnia 2022 r. k.37

- korekta do faktury vat nr (...) z dnia 25.03.2022 r.45,

- faktura vat nr (...) z dnia 26 kwietnia 2022 r. k.45,

- korekta do faktury vat nr (...) z dnia 7 lutego 2022 r. k.46

- faktura z dnia 6 maja 2022 r. nr (...) na kwotę 5.602,88 k.11,41

- potwierdzenie przelewu kwoty 1 719,18 zł k.42,

- potwierdzenie przelewu kwoty 3335,97 zł k.43,

- potwierdzenie przelewu kwoty 5 055,15 zł k.44,

- wezwanie do zapłaty z wydrukiem śledzenia przesyłek k12-12v,

- reklamacja pozwanej z dnia 30 września 2022 r. k.47

- pismo powódki z 19.10.2022 r. k.50,

- pismo pozwanej z dnia 4.11.2022 r. k.51

- protokół zdawczo odbiorczy poprawiony k.52-53,

- pismo powódki z dnia 11 stycznia 2023 r. k.54.

Stan faktyczny sprawy w spornym zakresie ustalono na podstawie złożonych aż do wydania wyroku przywołanych wyżej dokumentów, czym innym jest natomiast ocena prawna, jakie fakty zostały tymi dokumentami wykazane.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Powódka dochodziła od pozwanej zapłaty z tytułu zawartej z pozwaną umowy kompleksowej sprzedaży paliwa gazowego. Powódka domagała się zapłaty kwoty 5 602,88 zł dochodzonej pozwem za zakupione przez pozwaną paliwo gazowe, powołując się na wystawioną fakturę VAT z dnia 6 maja 2022 r. nr (...) z terminem płatności do 20 maja 2022 r., która nie została przez pozwaną opłacona.

Podstawę prawną roszczenia powódki z tytułu sprzedanego paliwa gazowego stanowił zatem art. 535 k.c. w zw. z art. 555 k.c.

Pozwana sprzeciwiając się żądaniu pozwu, podniosła zarzut nieistnienia roszczenia i niewykazania roszczenia co do wysokości. Pozwana potwierdziła zawarcie umowy z powódką, jednak podała, że nieruchomość, której dotyczy umowa dostawy energii znajdująca się w M. przy ul. (...) została sprzedana osobie trzeciej – A. K., a w dniu 29 grudnia 2021 r. pozwana wypowiedziała umowę powódce oraz zdała gazomierz, który w tym samym dniu został przejęty przez A. K.. Wobec powyższego dzień 29 grudnia 2021 r. był ostatnim dniem, za który pozwana była zobowiązana do zapłaty wobec powódki z tytułu dostarczania gazu, a mimo to powódka w dalszym ciągu obciążała pozwaną za zużycie gazu.

Pozwana kwestionując powództwo co do wysokości, wskazała na zgłoszoną powódce reklamację, która była w toku rozpatrywania przez powódkę, bowiem kwota wskazana w spornej fakturze była nieprawidłowa, a reklamacja ostatecznie została uznana. Jak dotychczas mimo uznanej reklamacji, pozwana nie otrzymała skorygowanej faktury uwzględniającej rzeczywiste zużycie gazu.

Zarzuty pozwanej zasługiwały na uwzględnienie.

Zgodnie z poczynionymi ustaleniami sporna faktura z dnia 6 maja 2022 r. nr (...) stanowić miała rozliczenie pozwanej za zakupione paliwo gazowe za okres od 20.11.2021 do 28.12.2021 r. (po zorientowaniu się, że powódka niezasadnie obciążała pozwaną za okres począwszy od 29 grudnia 2021 r.). Nie ulega wątpliwości, że obejmuje ona nieprawidłowy odczyt zużycia gazu pozwanej na dzień rozwiązania umowy z powódką w dniu 28 grudnia 2021 r. wynoszący 1564 m ³. Jest to bowiem wartość z 24 marca 2022 r., przy czym powódka winna rozliczyć pozwaną za zużycie do dnia 28 grudnia 2021 r., a po tej dacie wystawiać faktury już na nowego właściciela. Nie tracąc z pola widzenia, że w protokole zdawczo-odbiorczym z nowym właścicielem przyjęto błędny stan gazomierza na dzień 29 grudnia 2021 r., który powinien wynieść 994 m ³ (k. 54) zamiast pierwotnej wartości 83742 m ³(k. 48). To jednak na spornej fakturze powódka przyjęła na dzień 28 grudnia 2021 r. wartość 1564 m ³, która jak wcześniej wspomniano odpowiada zużyciu aż do marca 2022 r. (wg odczytu wykonanego przez powódkę 24 marca 2022 r.) i nie pokrywa się z odczytem rzeczywistym na dzień 29 grudnia 2021 r. Co przyznała zresztą sama powódka (k. 54), obiecując stosowną korektę w wyniku ostatecznie pozytywie rozpoznanej reklamacji pozwanej i co do dnia wydania wyroku nie nastąpiło.

Zwraca również uwagę, że wprawdzie sporna faktura opiewa na kwotę 5.602,88 zł (której wysokość nie została wykazana), to jednak do zapłaty przez pozwaną pozostawała różnica w kwocie 547,73 zł. Bowiem pozwana uregulowała wcześniejsze dwie faktury w kwocie ogółem 5055,15 zł obejmujące także okres po rozwiązaniu umowy, tj. od 29 grudnia 2021 r., choć za okres od 29 grudnia 2021 r. nie była do tego zobowiązana z uwagi na zawarcie umowy z nowym odbiorcą. Do zapłaty ze spornej faktury pozostała zatem kwota dziesięciokrotnie niższa, aniżeli powódka dochodziła niniejszym pozwem. Co więcej, powódka dysponowała nadpłatą od pozwanej w kwocie 5055,15 zł, z tytułu której dokonała korekt obu faktur VAT (k. 45-46) i ostatecznie nadpłatę tę zwróciła pozwanej 17 maja 2022 r., choć do 20 maja 2022 r. wyznaczyła pozwanej termin do zapłaty spornej faktury z uwzględnieniem dokonanej nadpłaty. I również w tym zakresie powódka pozostawała niekonsekwentna, zważywszy że ostatecznie reklamację po wielu interwencjach pozwanej uznała.

Skoro zatem powódka na potrzeby spornej faktury za okres od 20.11.2021 r. do 28.12.2021 r. obciążyła pozwaną za zużycie gazu od stycznia 2022 r. do marca 2022 r. pobranego przez nowego właściciela, a co więcej nie dokonała poprawnych wyliczeń zużycia gazu w oparciu o poprawny stan licznika wynoszący 994 m ³, a w ślad za tym stosownej korekty spornej faktury, to w ocenie sądu powódka nie wykazała żądania pozwu co do wysokości (art. 6 k.c.). W szczególności pozwana nie może zostać obciążona za zużycie gazu, którego nie pobrała, co więcej, powódka dysponowała aż do 17 maja 2022 r. nadpłatą od pozwanej w kwocie 5055,15 zł.

Wobec czego powództwo podlegało oddaleniu w całości (pkt I sentencji).

Dla porządku wskazać należy, że już po wydaniu wyroku w niniejszej sprawie powódka pismem procesowym z dnia 28 lipca 2023 r. cofnęła powództwo co do kwoty 3 999,55 zł, podając, że uznała reklamację pozwanej na podstawie przekazanego jej protokołu zdawczo- odbiorczego z dnia 27 grudnia 2022 r. i w oparciu o poprawny stan licznika wynoszący 994 m ³ wobec czego do zapłaty pozostała kwota 1 603,33 zł. Wobec powyższego sąd na dzień wydania wyroku nie dysponował załączoną do ww. pisma procesowego pozwanej korektą do faktury z dnia 6 maja 2022 r. nr (...).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 98 § 1 k.p.c. Na poniesione przez pozwaną, która sprawę wygrała, koszty procesu złożyły się: koszt zastępstwa procesowego ustalony na kwotę 1800 złotych, których wysokość ustalono w oparciu o § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800), a także koszt opłaty od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w pkt II sentencji.

SSR Kalina Gomuła

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)

SSR Kalina Gomuła