Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 marca 2016 roku powód S. G. wniósł do tutejszego Sadu pozew przeciwko M. L., domagając się wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i nakazania pozwanemu zapłaty na rzecz powoda kwoty 5 692,42 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 25 marca 2016 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania według norm przepisanych. W pozwie powód wskazał jako wartość przedmiotu sporu kwotę 5 693 zł.

Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy sprawdził wartość przedmiotu sporu oznaczoną przez powoda na kwotę 5 693 zł i ustalił wartość przedmiotu sporu na kwotę 4 550 zł.

W dniu 11 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w S., Wydział X Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, którym nakazał pozwanemu, aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 5 692,42 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 25 marca 2016 roku wraz z kwotę 947 zł tytułem kosztów postępowania.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania znajduje swoją podstawę w przepisach art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c., które na mocy art. 13 § 2 k.p.c., znajdują zastosowanie także w postępowaniu nakazowym, w którym orzeczeniem kończącym postępowanie jest wydany nakaz zapłaty.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Mając na uwadze, że powództwo zostało uwzględnione w całości poprzez wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, powodowi należy się od pozwanego także zwrot kosztów procesu.

Zasadnicze znaczenie z punktu widzenia ustalenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie miała okoliczność właściwego ustalenia wartości przedmiotu sporu. Zarówno bowiem wysokość opłaty sądowej od pozwu, jak i wysokość stawki wynagrodzenia pełnomocnika strony stanowiły pochodną wartości przedmiotu sporu.

Jak już wyżej wskazano, wartość przedmiotu sporu oznaczona przez powoda w pozwie na kwotę 5 693 zł podlegała w toku postępowania sprawdzeniu, w następstwie czego Sąd doszedł do wniosku, że powód w sposób nieprawidłowy wskazał wartość przedmiotu sporu. Sąd ustalił wartość przedmiotu sporu na kwotę 4 550 zł. Zgodnie z art. 19 § 1 k.p.c. w sprawach o roszczenia pieniężne, zgłoszone choćby w zamian innego przedmiotu, podana kwota pieniężna stanowi wartość przedmiotu sporu. Stosownie zaś do art. 20 k.p.c. do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego.

Na wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie złożyła się suma należności głównych dochodzonych przez powoda, tj. kwota 4 549,96 zł zaokrąglona zgodnie z art. 126 ¹ § 3 k.p.c. w górę do pełnego złotego, tj. do kwoty 4 550 zł. Tymczasem powód do wskazane w pozwie wartości przedmiotu sporu doliczył żądane obok należności głównych skapitalizowane odsetki, które zgodnie z art. 20 k.p.c. nie podlegają wliczeniu do wartości przedmiotu sporu. Tylko wtedy, gdyby przedmiotem roszczeń pozwu miałaby być kwota należna tytułem odsetek od zapłaconej już kwoty za zamknięty okres, to strona powodowa, mogłaby dochodzić samych odsetek (bez kwoty głównej), i winna je wtedy skapitalizować i żądać kwoty tych odsetek jako oddzielnie obliczonej kwoty (kapitalizacja w znaczeniu prawnym). Odsetki tracą bowiem charakter roszczeń dochodzonych obok roszczenia głównego, kiedy z należności okresowej zmieniają się na kwotę poddaną oprocentowaniu, czyli na kapitał. Wówczas stają się roszczeniem głównym i tracą charakter uboczności. W takiej sytuacji odsetki stają się samodzielnym roszczeniem, decydują o wartości przedmiotu sporu i wysokości opłaty sądowej. Skapitalizowane odsetki są wliczone wówczas do wartości przedmiotu sporu, zgodnie z art. 21 k.p.c. w zw. z art. 20 k.p.c., a zapłacona kwota główna, od której odsetki zostały obliczone nie są przedmiotem sprawy.

Wobec tego, że wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wynosiła 4 550 zł, koszty postępowania należne powodowi od pozwanego musiały zostać określone z uwzględnieniem tejże wartości przedmiotu sporu. Na koszty te złożyły się: kwota 30 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu ustalona na podstawie art. 28 pkt 2 w zw. z art. 19 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 1025 ze zm.); kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 900 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika ustalona zgodnie z § 2 pkt 3 w zw. z § 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804). Z przepisu art. 28 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wynika, że opłata sądowa od pozwu w postępowaniu uproszczonym przy wartości przedmiotu sporu ponad 2000 zł do 5000 zł wynosi 100 zł. Zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 1 tejże ustawy, od pozwu w postępowaniu nakazowym pobiera się czwartą część opłaty, a zatem w niniejszej sprawie należna opłata od pozwu wyniosła ¼ z 100 zł, tj. 30 zł przy uwzględnieniu, że opłata minimalna wynosi właśnie 30 zł (art. 14 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

Jak wynika z treści§ 2 pkt 3 w zw. z § 3 przytoczonego Rozporządzenia, stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 1500 zł do 500 zł – 1200 zł, z tym, że w sprawach rozpoznawanych w postępowaniu nakazowym stawki minimalne wynoszą 75 % tej stawki, a zatem 900 zł. Stąd też w nakazie zapłaty w postępowaniu nakazowym, nakazano pozwanemu, aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 947 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować,

2.  Uzasadnienie doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  Przedłożyć z pismem lub za 14 dni.