Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2016 r. r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Joanna Stelmasik
Protokolant:	Paula Nowosielecka

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r.

na rozprawie

w sprawie z powództwa Grupy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

przeciwko W. Z. (1)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej W. Z. (1) na rzecz powódki Grupy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę 230,66 zł (dwieście trzydzieści złotych 66/100) wraz z ustawowymi odsetkami (określonymi od 1 stycznia 2016r. jako odsetki ustawowe za opóźnienie) liczonymi od kwot:

- 15,61 zł od dnia 7 grudnia 2012r

- 109,26 zł od dnia 15 maja 2013r.

- 54,49 zł od dnia 6 listopada 2013r.

- 51,30 zł od dnia 6 lutego 2014r.

II.  oddala powództwo w pozostałej części

III.  oddala wniosek powódki o zasądzenie kosztów procesu.

Sygn. akt X GC 1342/15 postępowanie uproszczone

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2013 roku powódka Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wniosła do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanej W. Z. (1) o zapłatę kwoty 2.931, 37 zł wraz z odsetkami ustawowymi od liczonymi od kwot: 529, 42 zł od dnia 8 kwietnia 2012 roku, 906, 66 zł od dnia 8 maja 2012 roku, 156, 45 zł od dnia 8 czerwca 2012 roku, 505 zł od dnia 10 lipca 2012 roku, 140, 72 zł od dnia 10 sierpnia 2012 roku, 462, 46 zł od dnia 10 września 2012 roku, 15, 61 zł od dnia 7 grudnia 2012 roku, 109, 26 zł od dnia 15 maja 2013 roku, 54, 49 zł od dnia 6 listopada 2013 roku, 51, 30 zł od dnia 6 lutego 2014 roku oraz kosztów postepowania.

Powódka wskazała, że jako operator prowadzący serwis internetowy zawarła z pozwaną umowę o świadczenie usług elektronicznych. Treść umowy i warunki korzystania z serwisu internetowego określał regulamin serwisu, który został zaakceptowany przez pozwaną. Powódka podniosła, iż pozwana zlecała za pośrednictwem serwisu internetowego przewożenie i doręczanie przesyłek przez wybranego przez siebie jednego z trzech profesjonalnych przewoźników. W ten właśnie sposób pozwana złożyła zamówienie na kilka usług przewozu, które zostały należycie wykonane a powódka wystawiła i doręczyła pozwanej faktury VAT objęte pozwem. Mimo wezwań do zapłaty pozwana nie uiściła należności wynikających z powyższych faktur.

W dniu 29 października 2014 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. W sprzeciwie pozwana wskazała, że dochodzona należność pochodzi spod trzech lat.

Postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Szczecin – Centrum w Szczecinie.

W uzupełnionym pozwie wniesionym w dniu 14 grudnia 2015 roku powódka podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko. Odnosząc się do podniesionego zarzutu przedawnienia powódka wskazała, że zawarta pomiędzy stronami umowa jest umową o świadczenie usług, do której zastosowanie znajdą przepisy dotyczące umowy zlecenia.

Na rozprawie w dniu 29 października 2016 roku pozwana podniosła zarzut przedawnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Grupa (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (operator) oraz W. Z. (2) (użytkownik) łączyła umowa świadczenia usług elektronicznych, w ramach której powódka jako operator udostępniała użytkownikowi – pozwanej serwis internetowy (...). Serwis ten prowadzony był przez Operatora i utrzymywany był w domenie sendit.pl, dostępny również w ramach innych serwisów prowadzonych przez Operatora bądź jego partnerów na podstawie którego użytkownicy mogą zlecić operatorowi wykonanie usługi.

W celu pełnego korzystania ze wszystkich usług serwisu użytkownik powinnien utworzyć konto bądź zarejestrować się do serwisu sendit używając loginu i hasła przypisanego do utworzonego dla niego konta w serwisie allegro.

Utworzenie konta miało zostać potwierdzone przez operatora. Otrzymanie potwierdzenia równoznaczne było z zawarciem umowy na świadczenie usług elektronicznych na zasadach określonych w regulaminie. Skorzystanie z serwisu (...) poprzez pierwsze zalogowanie do serwisu (...) przy użyciu loginu i hasła przypisanego do utworzonego konta w serwisie allegro oznacza zawarcie umowy na świadczenie usług elektronicznych na zasadach określonych w regulaminie.

Po zalogowaniu się do konta, użytkownik może zlecić operatorowi wykonanie usług. W celu zlecenia wykonania usługi użytkownik loguje się serwisu (...) w oparciu o udostępnione mu narzędzia, wybiera przewoźnika z którego usług zamierza skorzystać oraz zapoznaje się z regulaminem przewoźnika, wypełnia formularz podając wymagane do wyceny dane, wybiera usługę przewoźnika z której chce skorzystać, zatwierdza zlecenie usług operatorowi.

W związku ze zleceniem usług, użytkownik powinnien postępować zgodnie z regulaminem przewoźnika w celu umożliwienia mu wykonania usługi przewoźnika.

Użytkownik odpowiada za wybór przewoźnika jak również za prawidłowość przekazanych przewoźnikowi danych w celu wykonania usługi oraz za podejmowane czynności zgodnie z regulaminem przewoźnika.

Wraz z potwierdzeniem przyjęcia zamówienia przez serwis (...) zostaje przekazany list przewozowy, użytkownik korzystając z usługi przewoźnika zobowiązany jest posługiwać się wyłącznie tak przekazanym listem przewozowym.

W przypadku podania przez użytkownika nieprawidłowych danych (w szczególności dotyczących wagi bądź gabarytów przesyłki) nie uniemożliwiających wykonania usługi ani usługi przewoźnika zlecenie zostanie przyjęte, jednakże użytkownik zostanie obciążony dodatkowymi opłatami zgodnie z cennikiem lub regulaminem przewoźnika.

Prowadzenie konta użytkownika w serwisie (...) jest bezpłatne. Użytkownik zobowiązany był rozliczyć się z operatorem z tytułu wykonana usługi, zgodnie z cennikiem, stanowiącym, załącznik nr 1 do regulaminu (w tym również co do wynagrodzenia za usługo dodatkowe).

Z zastrzeżeniem ust. 6.5 i ust. 6.11 operator będzie dokonywał rozliczeń z użytkownikiem na okresy miesięczne (miesiące kalendarzowe). Operator wystawiać będzie na użytkownika fakturę VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, na kwotę w wysokości wynikającej z cennika. W każdym czasie użytkownik może zażądać wystawienia odrębnej faktury dokumentującej konkretną usługę lub usługi. Termin płatności wystawionych faktur wynosi 7 dni od daty wystawienia.

W przypadku gdy wykonanie usługi przewoźnika wymaga dokonania dopłaty (np. w przypadku podania przez użytkownika nieprawidłowych danych dotyczących wagi bądź gabarytów przesyłki). Użytkownik zostanie obciążony dodatkową opłatą.

Użytkownik miał uprawnienie do zgłaszania reklamacji dotyczącej nienależytego funkcjonowania serwisu (...) oraz usług (...) za pomocą formularza kontaktowego dostępnego na stronie sendit.pl lub w formie listu poleconego przesłanego na adres: Grupa (...). z o. o, ul (...), (...)-(...) P. z dopiskiem „reklamacja (...).

Dowód:

−

Regulamin serwisu k. 96-102,

−

Cennik usług krajowych (...) k. 191-196,

−

Cennik usług krajowych (...) k. 197-202,

−

Zeznania W. Z. (2) k. 207.

Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wystawiła W. Z. (3) faktury dotyczące usługi serwisu (...):

W dniu 31 marca 2012 roku na kwotę 529, 42 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 7 kwietnia 2012 roku. Faktura ta dotyczyła wykonanych siedmiu usług w ramach serwisu (...), w związku ze zleceniem przewozu.

W dniu 30 kwietnia 2012 roku na kwotę 906, 66 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 7 maja 2012 roku. Faktura ta dotyczyła wykonanych dziewięciu usług w ramach serwisu (...), w związku ze zleceniem przewozu.

W dniu 31 maja 2012 roku na kwotę 156, 45 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 7 czerwca 2012 roku. Faktura ta dotyczyła wykonanych trzech usług w ramach serwisu (...), w związku ze zleceniem przewozu.

W dniu 30 czerwca 2012 roku na kwotę 505 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 9 lipca 2012 roku. Faktura ta dotyczyła wykonanych czterech usług w ramach serwisu (...), w związku ze zleceniem przewozu.

W dniu 31 lipca 2012 roku na kwotę 140, 72 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 9 sierpnia 2012 roku. Faktura ta dotyczyła wykonanych dwóch usług w ramach serwisu (...), w związku ze zleceniem przewozu.

W dniu 31 sierpnia 2012 roku na kwotę 462, 46 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 9 września 2012 roku z terminem płatności ustalonym na dzień 9 września 2012 roku. Faktura ta dotyczyła wykonanych sześciu usług w ramach serwisu (...), w związku ze zleceniem przewozu. Faktura ta została skorygowana w dniu 29 listopada 2012 roku skorygowana do kwoty 478, 07 zł.

W dniu 7 maja 2013 roku wystawiona została korekta faktury z dnia 31 grudnia 2012 roku. Faktury te dotyczyły wykonanych czternastu usług w ramach serwisu (...), w związku ze zleceniem przewozu. Należność wynikająca z faktury po korekcie wynosiła 795, 37 zł. Termin płatności ustalony został na dzień 14 maja 2013 roku.

W dniu 29 października 2012 roku wystawiona została korekta faktury z dnia 31 marca 2012 roku. Faktury te dotyczyły wykonanych ośmiu usług w ramach serwisu (...), w związku ze zleceniem przewozu. Należność wynikająca z faktury po korekcie wynosiła 490, 20 zł. Termin płatności ustalony został na dzień 5 listopada 2013 roku.

W dniu 29 stycznia 2014 roku wystawiona została korekta faktury z dnia 31 lipca 2012 roku. Faktury te dotyczyły wykonanych dziesięciu usług w ramach serwisu (...), w związku ze zleceniem przewozu. Należność wynikająca z faktury po korekcie 519, 45 zł. Termin płatności ustalony został na dzień 5 lutego 2014 roku.

Dowód:

−

Faktury VAT z listami przewozowymi k. 103-107,

−

Cennik usług krajowych (...) k. 191-196,

−

Cennik usług krajowych (...) k. 197-202.

W piśmie z dnia 6 marca 2012 roku w odpowiedzi na pismo Grupa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. Ośrodek (...) Urzędu Statystycznego w Ł. poinformował, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług umożliwienie użytkownikom zamówienia usług kuriera za pomocą formularza dostępnego w serwisie internetowym mieści się w grupowaniu - PKWiU 74.90.12.0 usługi pośrednictwa komercyjnego i wyceny, z wyłączeniem wyceny nieruchomości i ubezpieczeń, natomiast pośredniczenie przez spółkę w przekazywaniu pieniędzy pomiędzy firmami kurierskimi a użytkownikami – PKWiU 64.19.30.0 – pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Dowód :

−

Pismo (...) Statycznego z dn. 6.03.2012 r. k. 190.

Zgodnie z cennikiem usług krajowych (...) obowiązującym w 2012 roku w zakresie usług podstawowych cena za przewóz paczki: do 30 kg wynosiła 13, 99 zł netto (17, 21 zł brutto), do 50 kg – 39, 99 zł netto (39, 19 zł brutto), do 70 kg - 49,49 zł netto (60, 87 zł brutto), powyżej 70 kg za kilogram wynosiła 1,79 zł netto (2,20 zł brutto).

Zgodnie z cennikiem usług krajowych (...) obowiązującym w 2013 roku w zakresie usług podstawowych cena za przewóz paczki od dnia 15 stycznia 2013 roku o wadzę do 30 kg wahała się od 17, 52 zł do 18, 49 zł w zależności od rodzaju klienta, do 50 kg wahała się od 48, 31 zł do 50, 79 zł brutto w zależności od rodzaju klienta, do 70 kg od 60, 79 zł do 51, 42 zł w zależności od rodzaju klienta. Od 2 sierpnia 2013 roku ceny te wynosiły kolejny 17, 21 zł brutto, 31, 97 zł brutto oraz 34, 04 zł brutto.

Zgodnie z cennikiem usług krajowych (...) obowiązującym w 2014 roku w zakresie usług podstawowych cena za przewóz paczki do 30 kg wynosiła 15, 69 zł netto (19, 30 zł brutto), do 50 kg – 26, 99 zł netto (33, 20 zł brutto), do 70 kg - 39,19 zł netto (48, 20 zł brutto), powyżej 70 kg za kilogram wynosiła 0, 79 zł netto (0,97 zł brutto).

Zgodnie z cennikiem usług krajowych (...) obowiązującym w 2012 roku w zakresie usług podstawowych cena za przewóz paczki: do 30 kg wynosiła 13, 09 zł netto (16, 210 zł brutto), do 50 kg – 59,99 zł netto (73,79 zł brutto). Zgodnie z cennikiem usług krajowych (...) obowiązującym w 2013 roku w zakresie usług podstawowych cena za przewóz paczki od 15 stycznia 2013 roku dla klientów (...) do 10 kg wynosiła 16, 47 zł brutto, do 20 kg – 16, 47 zł brutto, do 50 kg 73, 79 zł brutto. Od 1 stycznia 2013 roku dla klientów POST ceny te wahały się dla paczki do 10 kg od 15, 38 zł do 16, 47 zł brutto, dla paczki do 30 kg od 15, 38 zł do 16, 47 zł brutto, dla paczki do 50 kg od 67, 65 zł do 73, 79 zł brutto.

Zgodnie z cennikiem usług krajowych (...) obowiązującym od 1 listopada 2013 roku do 1 listopada 2015 roku w zakresie usług podstawowych cena za przewóz paczki do 10 kg wynosiła 12, 39 zł netto (15, 24 zł brutto), do 30 kg wynosiła 13, 99 zł netto (17, 21 zł brutto), do 50 kg – 59, 99 zł netto (73, 79 zł brutto).

Dowód:

−

Cennik usług krajowych (...) k. 191-196,

−

Cennik usług krajowych (...) k. 197-202.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

Zasadności żądania pozwu powódka upatrywała w zawartej z pozwaną umowie o świadczenie usług elektronicznych, na podstawie której to umowy, za pośrednictwem serwisu udostępnionego przez powódkę, pozwana zlecała przewożenie i doręczanie przesyłek za pomocą wybranego przez siebie przewoźnika. W związku ze zleceniem przez pozwaną usług przewozu, które zostały na jej rzecz wykonane, powódka wystawiła i doręczyła pozwanej faktury dołączone do pozwu. Powódka wskazała, że w przypadku kiedy podane przez pozwaną były nieprawidłowe to zamówiona usługa była wykonywana, jednak powódka była uprawniona do naliczania dodatkowych opłat związanych z większym gabarytem, waga przesyłki lub innymi odstępstwami od zadeklarowanych przez pozwaną danych. Powódka podała również, że w przypadku gdy przewoźnik dokonywał weryfikacji danych podejmował decyzje o naliczeniu powódce dodatkowych opłat, które były przez nią uiszczane.

Pozwana kwestionując żądanie pozwu podniosła zarzut przedawnienia. Wskazała także, że kontaktowała się z serwisem celem wyjaśnienia.

Przedmiotową umowę Sąd zakwalifikował, jako umowę o świadczenie usług, do której zastosowanie - zgodnie art. 750 k.c. - znajduje art. 734 k.c. i następne. Zgodnie zatem z art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy (art. 735 k.c.).

Podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia okazał się uzasadniony częściowo.

Z uwagi na to, że zawartą pomiędzy stronami umowę sklasyfikowano jako umowę wykazującą cechy umów o świadczenie usług, w przedmiocie określenia terminu przedawnienia zastosowanie znajduje przepis art. 751 pkt 1 k.c. zgodnie z którym z upływem lat dwóch przedawniają się roszczenia o wynagrodzenie za spełnione czynności i zwrot poniesionych wydatków przysługujące osobom, które stale lub w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju.

Przepis ten jest przepisem szczególnym względem art. 118 k.c. Wprowadza on dla wskazanych w nim roszczeń z umowy zlecenia oraz umów o świadczenia usług, nieuregulowanych innymi przepisami. Zwrócić należy uwagę, że termin przedawnienia określony w art. 751 pkt 1 k.c. ma zastosowanie jedynie do roszczeń, które przysługują osobom, które stale lub w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju. Stałe trudnienie się czynnościami danego rodzaju oznacza, że dana osoba dokonuje takich czynności w sposób powtarzalny, zajęcie to stanowi jej stałe źródło dochodu. Z kolei wskazanie na trudnienie się danymi czynnościami w zakresie działalności przedsiębiorstwa wskazuje pośrednio na ich wykonywanie w ramach działalności gospodarczej. Jeśli dokonywanie określonych czynności stanowi przedmiot (wyłączny lub jeden z wielu) działalności gospodarczej danego podmiotu to należy uznać, że mieści się w jej zakresie.

Wątpliwości w okolicznościach niniejszej sprawy nie budziło, że powódka jako podmiot gospodarczy wykonywała w ramach prowadzonej przez siebie działalności czynności będące przedmiotem umowy zawartej między stronami. Z regulaminu przedłożonego przez powódkę wynika, że pełniła ona funkcje operatora, udostepniającego serwis (...) różnym podmiotom. Należności dochodzone pozwem wynikały natomiast z wykonywania przez nią usług umową przewidzianych.

Jak wynika z dyspozycji art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W myśl art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia.

Przenosząc powyższe rozważania na okoliczności niniejszej sprawy zauważyć należy, że powódka dochodziła należności wynikających z dziesięciu faktur.

Należność wynikająca z faktury z dnia 31 marca 2012 roku stała się wymagalna w dniu 7 kwietnia 2012 roku, należność wynikająca z faktury z dnia 30 kwietnia 2012 roku stała się wymagalna w dniu 7 maja 2012 roku, należność wynikająca z faktury z dnia 31 maja 2012 roku stała się wymagalna w dniu 7 czerwca 2012 roku, należność wynikająca z faktury z dnia 30 czerwca 2012 roku stała się wymagalna w dniu 9 lipca 2012 roku, należność wynikająca z faktury z dnia 31 lipca 2012 roku stała się wymagalna w dniu 9 sierpnia 2012 roku, natomiast wynikająca z faktury z dnia 31 sierpnia 2012 roku stała się wymagalna w dniu 9 września 2012 roku.

Natomiast z akt sprawy wynika, że powódka w dniu 22 października 2014 roku złożyła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie.

W związku z powyższym Sąd ustalił, że roszczenia wynikające z powyższych faktur uległy przedawnieniu. W stosunku do nich upłynął bowiem liczony od dnia wymagalności dwuletni termin przedawnienia. W związku z powyższym roszczenie w tym zakresie podlegało oddaleniu.

W stosunku do pozostałych należności Sąd ustalił, że ich wymagalność nastąpiła: w stosunku do należności wynikającej z faktury z dnia 29 listopada 2012 roku w dniu 6 grudnia 2012 roku, z faktury z dnia 7 maja 2013 roku w dniu 14 maja 2013 roku, faktury z dnia 29 października 2013 w dniu 5 listopada 2013 roku, zaś z faktury z dnia 29 stycznia 2014 roku w dniu 6 lutego 2014 roku. Wniesiony przez powódkę pozew przerwał więc bieg przedawnienia tych roszczeń.

Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że powódkę oraz pozwaną łączyła umowa o świadczenie usług elektronicznych. Za pośrednictwem udostępnionego przez powódkę serwisu internetowego pozwana zlecała transport towaru wybranym przewoźnikom. Dodatkowo, w przypadku podania niewłaściwych danych przez pozwaną – poprzez między innymi niewłaściwe ustalenie wagi nadawanej paczki, przesyłki takie traktowane były jako ponadgabarytowe, na podstawie czego przewoźnik naliczał dodatkowe opłaty obciążające powódkę. Wówczas powódka na podstawie zawartej umowy dokonywała rozliczenia tych kwot, obciążając nimi pozwaną. Wysokość należności zawieranych w fakturach ustalana była na podstawie cenników przewoźników. Złożenie zamówień przez pozwaną zostało potwierdzone przez powódkę dokumentami przewozu. Również pozwana nie zaprzeczała, aby zamówienia takie składała.

Zwrócić należy uwagę, że pozwana wprawdzie wskazywała, iż po otrzymaniu korekt faktur w związku z ustaleniem, że nadane paczki były ponadgabarytowe kontaktowała się telefonicznie z pracownikami serwisu z prośbą o przesłanie protokołu, podkreślając, że protokołu tego nie otrzymała, podejmowała także kontakt mailowy.

Zgodnie z art. 232 k.p.c. zdanie pierwsze strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktu, z których wywodzą skutki prawne. Pozwana na poparcie swoich twierdzeń nie przedłożyła jakiegokolwiek dowodu świadczącego o próbie zakwestionowania otrzymanych przez nią faktur i ich korekt.

Wobec powyższego Sąd uznał, że pozwana zobowiązana była do zapłaty należności wynikających z faktur: z dnia 29 listopada 2012 roku w kwocie 15, 61 zł, z dnia 7 maja 2013 roku w kwocie 109, 26 zł, z dnia 29 października 2013 roku w kwocie 54, 49 zł oraz z dnia 29 stycznia 2014 roku w kwocie 51, 30 zł, co dało łączną kwotę 230, 66 zł.

O odsetkach Sąd orzekł. zgodnie z żądaniem pozwu biorąc pod uwagę zakres zasadności powództwa na podstawie art. 481 § 1 k.c., stosownie do którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Sąd wziął pod uwagę oznaczone w fakturach terminy płatności, ustalając na tej podstawie, że żądanie odsetkowe było uzasadnione.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd oparł się na zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji, która w ocenie Sadu nie budziła ona żadnych wątpliwości co do jej autentyczności. Sąd oparł się również na przesłuchaniu pozwanej, nie znajdując podstaw aby odmówić im wiary.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione albo stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. W związku z oddaleniem powództwa ponad kwotę 230, 66 zł Sąd ustalił, że pozwana była stroną, która uległa tylko co do nieznacznej swego żądania, wygrała bowiem postępowanie w 92, 13 %. Pozwana nie wskazała kosztów, które poniosła w toku postepowania, natomiast w świetle powyższych rozważań uznano, że skoro pozwana przegrała jedynie w niewielkiej części ( ok. 8%) obowiązek poniesienia kosztów spoczął na stronie powodowej. Tym samym wniosek powódki o zasądzenie kosztów podlegał oddaleniu.