Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2022 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, X Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Radosław Ochał

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w dniu 4 lutego 2022 r. w S.

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej w S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

o zapłatę

I. Zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na rzecz powoda (...) spółki akcyjnej w S. odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych liczone od poniższych kwot i dat:

- 1.388,73 (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt osiem 73/100) złotych od dnia 15 maja 2021 r. do dnia 18 sierpnia 2021 r.,

- 8.429,34 (osiem tysięcy czterysta dwadzieścia dziewięć 34/100) złotych od dnia 12 czerwca 2021 r. do dnia 18 sierpnia 2021 r.,

- 5.784,08 (pięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt cztery 08/100) złotych od dnia 12 czerwca 2021 r. do dnia 18 sierpnia 2021 r.,

- 87,86 (osiemdziesiąt siedem 86/100) złotych od dnia 20 sierpnia 2021 r. do dnia 28 września 2021 r.,

- 9.136,67 (dziewięć tysięcy sto trzydzieści sześć 67/100) złotych od dnia 6 lipca 2021 r. do dnia 28 września 2021 r.

II. Oddala powództwo w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od kwot:

- 1.388,73 (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt osiem 73/100) złotych za dzień 19 sierpnia 2021 r.,

- 8.429,34 (osiem tysięcy czterysta dwadzieścia dziewięć 34/100) złotych za dzień 19 sierpnia 2021 r.,

- 5.784,08 (pięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt cztery 08/100) złotych za dzień 19 sierpnia 2021 r.,

- 87,86 (osiemdziesiąt siedem 86/100) złotych za dzień 29 września 2021 r.,

- 9.136,67 (dziewięć tysięcy sto trzydzieści sześć 67/100) złotych za dzień 29 września 2021 r.

III. Umarza postępowanie w pozostałym zakresie.

IV. Zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na rzecz powoda (...) spółki akcyjnej w S. kwotę 4.854 (cztery tysiące osiemset pięćdziesiąt cztery) tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym 19 sierpnia 2021 r. powódka (...) spółka akcyjna w S. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwoty 24.738,82 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od poniższych kwot i dat do dnia zapłaty:

- 1.388,73 zł od dnia 15 maja 2021 r.,

- 8.429,34 zł od dnia 12 czerwca 2021 r.,

- 5.784,08 zł od dnia 12 czerwca 2021 r.,

- 9.136,67 zł od dnia 6 lipca 2021 r.

Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu. Uzasadniając żądanie pozwu powódka wskazała, że strony od sierpnia 2018 r. nawiązały współpracę, w ramach której powódka wynajmowała pozwanej maszyny i urządzenia budowlane. Wynajęty pozwanej sprzęt został prawidłowo wydany oraz był przez nią wykorzystywany na terenie prowadzonych prac budowlanych. Pozwana regulowała czynsz najmu do marca 2021 r. Mimo tego, iż w późniejszym okresie nadal wynajmowała sprzęt pozwanej, to zaniechała opłacenia czynszu.

W dniu 24 września 2021 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt X GNc 1676/21). Został on jednak zaskarżony przez pozwaną, która w sprzeciwie wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu. Pozwana przyznała okoliczność zawarcia z pozwaną umowy najmu sprzętu budowlanego. Argumentowała jednak, że zapłaciła powódce całość należności zgłoszonej przez nią w pozwie.

W piśmie złożonym 10 listopada 2021 r. powódka wskazała, że 19 sierpnia 2021 r. pozwana dokonała wpłaty kwoty 15.514,29 zł, a w dniu 29 września 2021 r. uiściła dodatkowo kwotę 9.224,53 zł. Z tej przyczyny powódka cofnęła pozew w zakresie należności głównej, tj. kwoty 24.738,82 zł. Podtrzymała powództwo w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwot: 1.388,73 zł od dnia 15 maja 2021 r. do dnia 19 sierpnia 2021 r., 8.429,34 zł od dnia 12 czerwca 2021 r. do dnia 19 sierpnia 2021 r., 5.784,08 zł od dnia 12 czerwca 2021 r. do dnia 19 sierpnia 2021 r., 87,86 zł od dnia 20 sierpnia 2021 r. do dnia 29 sierpnia 2021 r. i 9.136,67 zł od dnia 6 lipca 2021 r. do dnia 29 sierpnia 2021 r.

Pozwana w zakreślonym jej terminie nie sprzeciwiła się częściowemu cofnięciu pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 czerwca 2919 r. strony zawarły umowę ramową najmu sprzętu budowlanego nr (...), w ramach której powódka oddawała pozwanej w najem sprzęt budowlany.

Za świadczone usługi powódka wystawiła pozwanej następujące faktury:

- FV/ (...)/21/03/448 w dniu 31 marca 2021 r. na kwotę 5.784,08 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 14 kwietnia 2021 r.,

- FV/ (...)/21/04/524 w dniu 30 kwietnia 2021 r. na kwotę 7.084,95 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 14 maja 2021 r.,

- FV/ (...)/21/04/446 w dniu 30 kwietnia 2021 r. na kwotę 5.784,08 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 14 kwietnia 2021 r.,

- FV/ (...)/21/05/325 w dniu 28 maja 2021 r. na kwotę 8.429,34 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 11 czerwca 2021 r.,

- FV/ (...)/21/05/368 w dniu 28 maja 2021 r. na kwotę 5.784,08 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 11 czerwca 2021 r.,

- FV/ (...)/21/06/252 w dniu 21 czerwca 2021 r. na kwotę 9.136,67 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 5 lipca 2021 r.

Pozwana w całości opłaciła faktury (...). Częściowo, tj. do kwoty 5.696,22 zł uregulowała należność z faktury (...).

Bezsporne, a nadto dowód:

- umowa k. 20-23

- wydruk wiadomości k. 25

- upoważnienie k. 26

- formularze zamówień k. 27-29

- protokół zdawczo-odbiorczy k. 30

- faktury k. 31-36

- wezwanie do zapłaty k. 37

- wydruk wyciągu k. 18-19

W dniu 19 sierpnia 2021 r. pozwana zapłaciła powódce kwotę 8.429,34 zł ujętą w fakturze (...). Tego samego dnia pozwana zapłaciła powódce kwotę 7.084,95 zł powołując w tytule fakturę (...). W dniu 29 września 2021 r. wpłaciła na rachunek powódki jeszcze kwotę 9.224,53 zł powołując w tytule fakturę (...).

Bezsporne, a nadto dowód:

- wydruki potwierdzeń przelewów k. 50-52

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części nie objętej oświadczeniem o cofnięciu pozwu.

Stan faktyczny w sprawie był bezsporny i znajdował potwierdzenie w dowodach z dokumentów przedłożonych przez strony.

Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. oddalił wniosek pozwanej o dopuszczenie dowodu z przesłuchania stron. Dowód ten został zgłoszony na okoliczność zapłaty przez pozwaną należności zgłoszonych w pozwie. W toku postępowania strona powodowa przyznała tę okoliczność i cofnęła pozew w zakresie dokonanej zapłaty, stąd przeprowadzenie omawianego dowodu było zbędne.

Zgodnie z treścią art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Poza sporem w sprawie było to, iż strony łączyła ramowa umowa najmu. Strony zgodne były też w kwestii wysokości czynszu należnego pozwanej. Jednocześnie pozwana nie zaprzeczyła, że części tego czynszu nie uregulowała w terminie płatności. Co więcej, z przedłożonych przez pozwaną wydruków potwierdzeń przelewów wynika jednoznacznie, iż płatność ta nastąpiła z przekroczeniem ustalonych terminów zapłaty. Dotyczy to faktur (...).

Faktura (...) z dnia 30 kwietnia 2021 r., z której do opłacenia pozostało 1.388,73 zł miała termin płatności przypadający 14 maja 2021 r. Faktura (...) z dnia 28 maja 2021 r. opiewająca na kwotę 8.429,34 zł miała zostać opłacona do 11 czerwca 2021 r. Faktura (...) z 28 maja 2021 r. opiewająca na kwotę 5.784,08 zł miała zostać opłacona do 11 czerwca 2021 r., zaś faktura (...) z 21 czerwca 2021 r. na kwotę 9.136,67 zł - do 5 lipca 2021 r.

W dniu 18 sierpnia 2021 r. pozwana zleciła przelew środków na rachunek bankowy pozwanej w łącznej kwocie 15.514,29 zł. Pokryła ona zaległość z faktury (...) (1.388,73 zł), jak również całość zaległości z faktury (...) (8.429,34 zł). Pozostała kwota (5 696,22 zł) przypadła na częściowe pokrycie zaległości z faktury (...). Do zapłaty pozostała jeszcze pozostała należność z tejże faktury wynosząca 87,86 zł oraz cała należność wynikająca z faktury (...). Łącznie stanowiło to kwotę 9.224,53 zł. Została ona zapłacona 29 września 2021 r.

Zasadą obowiązującą przy płatnościach dokonywanych w formie przelewu jest, iż dzień zapłaty przypada na dzień uznania rachunku, a nie w dniu obciążenia rachunku zobowiązanego (art. 454 § 1 k.c.).

W odniesieniu do przelewów zleconych przez pozwaną w dniu 18 sierpnia 2021 r. powódka wskazała, iż wpływ środków na jej rachunek nastąpił 19 sierpnia 2021 r. W odniesieniu do przelewu z dnia 29 września 2021 r., wpływ ten nastąpił tego samego dnia (pismo procesowe powódki z dnia 9 listopada 2021 r.).

Powódka po spłaceniu przez pozwaną całej należności głównej cofnęła pozew w tym zakresie. Pozwana w wyznaczonym terminie nie sprzeciwiła się temu, stąd Sąd na podstawie art. 203 § 3 k.p.c. uznał, iż wyraziła zgodę na częściowe cofnięcie pozwu.

W tym stanie rzeczy Sąd w pkt I wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powódki odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych liczone od:

- 1.388,73 zł od dnia 15 maja 2021 r. do dnia 18 sierpnia 2021 r.,

- 8.429,34 zł od dnia 12 czerwca 2021 r. do dnia 18 sierpnia 2021 r.,

- 5.784,08 zł od dnia 12 czerwca 2021 r. do dnia 18 sierpnia 2021 r.,

- 87,86 zł od dnia 20 sierpnia 2021 r. do dnia 28 września 2021 r.,

- 9.136,67 zł od dnia 6 lipca 2021 r. do dnia 28 września 2021 r.

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowił art. 7 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 424), zgodnie z którym w transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny – wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: wierzyciel spełnił swoje świadczenie i nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.

Z kolei zgodnie z art. 4 przywołanej ustawy przez transakcję handlową należy rozumieć umowę, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2 (przedsiębiorcy lub podmioty prowadzące działalność gospodarczą) zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością. Odsetki od poszczególnych należności, stwierdzonych fakturami, zostały przyznane od dnia następnego po określonym w fakturach terminie płatności.

Oddaleniu jako bezzasadne, w pkt II wyroku, podlegało powództwo w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od kwot:

- 1.388,73 zł za dzień 19 sierpnia 2021 r.,

- 8.429,34 zł za dzień 19 sierpnia 2021 r.,

- 5.784,08 zł za dzień 19 sierpnia 2021 r.,

- 87,86 zł za dzień 29 września 2021 r.,

- 9.136,67 zł za dzień 29 września 2021 r.

W datach spełnienia poszczególnych roszczeń pozwana przestała pozostawać w opóźnieniu, stąd strona powodowa nie mogła domagać się zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych od w/w kwot za dzień, w którym została spłacona.

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt III wyroku zapadło w oparciu o przepis art. 305 k.p.c. Jak już wspomniano, w toku postępowania strona powodowa skutecznie cofnęła pozew w zakresie należności głównej, tj. kwoty 24.738,82 zł. W tym też zakresie Sąd umorzył postępowanie w sprawie.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania (pkt IV sentencji) znajdowało podstawę prawną w treści art. 98 § 1 k.p.c. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w przywołanej regulacji strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania w sprawie unormowania zawartego w art. 101 k.p.c. Bezsprzecznie bowiem pozwana dopuszczając się opóźnienia w zapłacie czynszu dała powódce podstawy do zainicjowania niniejszego postępowania. Nie zmienia tej oceny okoliczność, iż częściowa spłata zadłużenia pozwanej nastąpiła w dniu złożenia pozwu. Należy się spodziewać, że gdyby wpływ środków pieniężnych na rachunek powódki nastąpił przed złożeniem pozwu, to powódka zweryfikowałaby to w swoich wyliczeniach i żądaniach, jak to uczyniła w toku postępowania.

W konsekwencji Sąd uznał, że powódka wygrała spór w całości. Na jej koszty składały się 1.237 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 3.600 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika. Wysokość wynagrodzenia ustalonego na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w spawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu). W związku z tym Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 4.854 zł.