Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 24 maja 2021 roku powód M. B. (2) domagał się zasądzenia od pozwanej G. K. kwoty 35.400 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 11 czerwca 2020 roku i kosztami postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że zawarł z pozwaną umowę o roboty budowlane, której przedmiotem było wykonanie elewacji Budynku (...). Wynagrodzenie powoda zostało określone na kwotę 150 zł netto za 1 m2 elewacji, a rozliczenie miało następować etapami. Powód otrzymał zapłatę za zrealizowany pierwszy etap prac. Drugi etap – obejmujący około 240 m2 elewacji – nie został jednak rozliczony, ponieważ pozwana odmówiła zapłaty. Powód kontynuował prace, lecz ostatecznie strony zerwały współpracę. Niniejszym pozwem powód dochodzi zapłaty za wykonany drugi etap prac.

W dniu 24 maja 2021 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwana zaskarżyła przedmiotowy nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazała, że powód nie wykonał prac, za które domaga się zapłaty wynagrodzenia. Dodała, że nie doszło do odbioru prac objętych pozwem, co w świetle umowy, która przewidywała konieczność całkowitego zakończenia realizacji danego etapu, nie pozwalało na przystąpienie do rozliczeń. Strony dopiero później przystąpily do czynność odbiorowych w trybie przewidzianym umową i ich trakcie ustalono, że powód wykonał prace z usterkami i niezgodnie z zamówieniem. Powód odmówił podpisania dokumentu i – mimo pierwotnej deklaracji – nie usunął usterek. Pozwana zakwestionowała również wartość wskazanych przez powoda prac. Dodała, że poinformowała powoda o skorzystaniu z instytucji wykonania zastępczego, na co powód w ogóle nie zareagował. Ponadto naliczyła powodowi karę umowną za opóźnienie, ponieważ wbrew jego twierdzeniom, naruszenie terminu realizacji umowy nie miało nic wspólnego z pandemią.

W dalszym piśmie procesowym powód podtrzymał swoje stanowisko w całości, wskazując że dochodzi zapłaty za etap 2 – a więc wykonanie elewacji na ścianie frontowe budynku (...) – podczas gdy pozwana przedstawia dokumenty dotyczące realizacji innych etapów inwestycji (ściany północno-zachodniej), a więc bez wpływu na rozstrzygnięcie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 listopada 2019 roku powód M. B. (1) (Wykonawca) zawarł z pozwaną G. K. (Zamawiająca) umowę o roboty budowlane, na mocy której zobowiązał się do kompleksowego wykonania elewacji budynku (...) (pięć segmentów w zabudowie szeregowej) a działce inwestycyjnej przy ul. (...) w R. (działki nr (...)). Przez kompleksowe wykonanie strony rozumiały przygotowanie podłoża wraz z próbą przyczepności, mocowanie płyt izolacyjnych, wykonanie warstwy zbrojnej, montaż parapetów zewnętrznych, gruntowanie podłoża, przyklejenie listew styropianowych, wykonanie wyprawy tynkarskiej tynkiem silikonowym (...)mm (§ 1 ust. 1 i 2). Teren budowy miał zostać przekazany powodowi w dniu 19 lutego 2020 roku. Od tej chwili powód był odpowiedzialny za stałe kierowanie i nadzór nad pracami, placem budowy, za jego uprzątnięcie po wykonaniu prac. Powód zobowiązał się też do wykonania prac zgodnie ze sztuką, normami i umową oraz jej załącznikami oraz – z wyjątkami wskazanymi w umowie – z własnych materiałów (§ 2 i 3).

Powód nie mógł korzystać z pomocy podwykonawców i zobowiązał się zakończyć prace do 31 marca 2020 roku (§4 i 5). Wynagrodzenie powoda ustalono na kwotę 150 zł netto + VAT za 1 m2 powierzchni elewacji (§ 7 ust. 1). W trakcie wykonania przedmiotu umowy rozliczenia za wykonane roboty miały być dokonywane za w pełni zakończone etapu robót, w oparciu o protokoły potwierdzenia wykonania poszczególnych etapów robót na podstawie faktur VAT wystawianych przez Wykonawcę (§ 7 ust. 2). Za zakończony etap robót uznawało się przy tym wykonanie wszystkich prac związanych z wykonaniem elewacji na minimum jednej pełnej ścianie budynku (np. szczytowej, frontowej, tylnej) (§7 ust. 3). Podstawą wystawienia faktur były podpisane przez strony protokoły potwierdzenia wykonania bez zastrzeżeń poszczególnych etapów robót, które powód miał załączać do faktury (§7 ust. 4). W przypadku dokonania odbioru z wadami lub zastrzeżeniami, Zamawiający miał prawo wstrzymać się z zapłatą wynagrodzenia do czasu usunięcia wad (§ 7 ust. 5).

Protokół potwierdzenia wykonania poszczególnych etapów robót (lub protokół odbioru końcowego) wymagały każdorazowo podpisu wspólnie przez Zamawiającego (albo wyraźnie pisemnie upoważnionego do tego przedstawiciela Zamawiającego) i Wykonawcy (§ 8 ust. 1). Protokół taki miał być sporządzony w terminie 5 dni od daty pisemnego zawiadomienia Zamawiającego przez Wykonawcę o zakończeniu tego etapu, bądź ukończenia całości prac i gotowości Wykonawcy do potwierdzenia tej okoliczności w protokole (§ 8 ust. 2). Wynagrodzenie było płatne w terminie 7 dni od złożenia przez Wykonawcę faktury z uwzględnieniem warunków § 7 ust. 4 (§ 8 ust. 8). W przypadku wykonywania przez Wykonawcę przedmiotu mowy w sposób niezgodny z dokumentacją lub zasadami sztuki budowlanej lub nieusunięcia w wyznaczonym przez Zamawiającego terminie wad ujawnionych w trakcie wykonywania przedmiotu umowy, Zamawiający ma prawo wykonania zastępczego na koszt i ryzyko Wykonawcy, po uprzednim wyznaczeniu odpowiedniego termin do wykonania tych prac (§ 8 ust. 9).

Za opóźnienie w wykonaniu przedmiotu umowy strony przewidziały obowiązek zapłaty przez Wykonawcę kary umownej w wysokości 0,1% wartości przedmiotu umowy brutto za każdy dzień opóźnienia (§ 11 ust. 1). W przypadku gdy Wykonawca wykonywał robot w sposób wadliwy albo sprzeczy z umową, w szczególności przez opóźnienie w wykonaniu całości robót bądź naruszenie jakiegokolwiek postanowienia umowy, pozwana mogła, po uprzednim wezwaniu na piśmie (…), powierzyć wykonanie robót w całości lub ich dowolnej części osobie trzeciej, na koszt i niebezpieczeństwo powoda (§ 11 ust. 6). Zmiany umowy wymagały formy pisemnej pod rygorem nieważności (§ 14 ust. 7).

Dowód:

- umowa k. 8 – 10,

W dniu 24 marca 2020 roku strony sporządziły protokół technicznego odbioru pierwszego etapu prac – ściany południowo-wschodniej o powierzchni 93 m2 – stwierdzając, że powód wykonał prace w całości i bez usterek. Powód otrzymał zapłatę za pierwszy etap w całości, następnie przystąpił do realizacji prac z zakresu etapu 2 – ściany frontowej.

Niesporne, nadto dowód:

- protokół z 24.03.2020 k. 11,

- fotografie k. 18,

- zeznania świadka W. S. k. 76 – 76v,

- zeznania świadka M. K. k. 76v – 77v,

- zeznania świadka D. S. k. 78,

- zeznania świadka A. S. k. 115,

- zeznania świadka K. M. k. 116 – 117,

- zeznania świadka L. Z. k. 150,

- zeznania powoda M. B. (1) k. 165,

- zeznania pozwanej G. K. k. 165v,

Powód wykonał prace w zakresie elewacji ściany frontowej.

Dowód:

- fotografie k. 18,

- zeznania świadka W. S. k. 76 – 76v,

- zeznania świadka M. K. k. 76v – 77v,

- zeznania świadka A. S. k. 115,

- zeznania świadka K. M. k. 116 – 117,

- zeznania świadka L. Z. k. 150,

- zeznania powoda M. B. (1) k. 165,

Prace zostały jednak przez powoda wykonane wadliwie – na położonej elewacji występowały nierówności i przebarwienia. Wadliwe było wykończenie otworów okiennych, nie było płaszczyzn, występowały wybrzuszenia, a cokoliki były nierówne. Nie zamontowano także wystarczającej ilości kołków mocujących styropian, a parapety wymagały demontażu i ponownego, poprawnego ich osadzenia.

Dowód:

- zeznania świadka M. K. k. 76v – 77v,

- zeznania świadka A. B. k. 77v,

- zeznania świadka D. N. k. 98 – 98v,

- zeznania świadka A. S. k. 115,

- zeznania świadka K. M. k. 116 – 117,

- zeznania świadka L. Z. k. 150,

- zeznania pozwanej G. K. k. 165v,

Wobec powyższego w dniu 1 czerwca 2020 roku powód sporządził protokół technicznego odbioru robót w zakresu ściany frontowej. Protokół – oprócz powoda – podpisał jedynie kierownik budowy. W protokole wskazano, że roboty zostały wykonane zgodnie z zamówieniem i bez usterek. Dodano jednak, że należy doczyścić stolarkę okienną. Wskazano, że wykonane zostały 244 m2 elewacji.

Dowód:

- protokół z 1.06.2020 k. 12,

- zeznania powoda M. B. (1) k. 165,

Po samodzielnym sporządzeniu protokołu powód wystawił fakturę nr (...) na kwotę 35.400 zł brutto, z tytułu wykonania elewacji na ścianie frontowej budynku (...) o powierzchni 236,83 m2. Termin płatności został określony na 10 czerwca 2020 roku.

Następnie pismem z dnia 30 czerwca 2020 roku poinformował pozwaną, że zgłoszony został odbiór budynku (...) w zakresie ściany frontowej.

Dowód:

- faktura k. 13,

- pismo z 30.06.2020 k. 31,

W reakcji na pismo z 30 czerwca 2020 roku pozwana wskazała, że wobec zgłoszenia przez powoda odbioru elewacji frontowej, ustala termin na dzień 3 lipca 2020 roku, w celu sporządzenia protokołu odbioru wykonanych prac na elewacji.

Dowód:

- wiadomość e-mail k. 32,

Kolejny protokół technicznego odbioru robót został sporządzony w dniu 3 lipca 2020 roku. Dotyczył on ściany północno-zachodniej, w zakresie której wskazano na liczne wady (nieprawidłowe ułożenie siatki, niedokładne wykończenia przy otworach stolarki okiennej i drzwiowej, niewłaściwe wykończenie warstw pod drzwiami tarasowymi, wadliwe wykonanie dolnych części elewacji w ościeżach drzwi tarasowych, itp.). Dodatkowo wskazano też na usterki elewacji południowo wschodniej (brak napraw na wysokości II piętra ościeży okiennych, naprawa elewacji niezgodna z ustaleniami, brak elewacji pod parapetami na całej ścianie) jak i wady dotyczące ogólnie całego budynku (listwy ozdobne na całym budynku w niewłaściwym kolorze, stolarka okienna i tarasowa zabrudzona, nieposprzątane materiału odpadowe po użyciu przy wykonywaniu elewacji). Protokół podpisał przedstawiciel Zamawiającego oraz kierownik budowy, powód natomiast, jako wykonawca, odmówił złożenia podpisu pod przedmiotowym dokumentem.

Dowód:

- protokół z 3.07.2020 k. 29 – 30,

- zeznania świadka M. K. k. 76v – 77v,

- zeznania pozwanej G. K. k. 165v,

Pismem z dnia 8 lipca 2020 roku pozwana wezwała powoda do usunięcia wad i usterek stwierdzonych podczas odbioru przez kierownika budowy, w terminie 7 dni od dnia otrzymania przedmiotowego pisma. Do pisma załączyła wspomniany protokół odbioru z 3 lipca 2020 roku.

Dowód:

- wezwanie do usunięcia usterek wraz z załącznikami k. 33 – 36,

- zeznania pozwanej G. K. k. 165v,

Powód w dniu 15 lipca 2020 roku sporządził oświadczenie w którym wskazał, że z dniem 15 lipca 2020 roku przystąpił do poprawek wskazanych przez kierownika budowy. Dodał, że przewidywany koniec prac poprawkowych nastąpi w ciągu 30 dni.

Dowód:

- oświadczenie k. 37,

- zeznania powoda M. B. (1) k. 165,

Powód przystąpił do realizacji prac poprawkowych, zgodnie z deklaracją, jednak również roboty poprawkowe realizowanie były niepoprawnie, w konsekwencji czego pierwotne wady nie zostały usunięte. Pozwana odmawiała więc odbioru prac, dopóki wskazane przez kierownika budowy wadliwości nie zostaną wyeliminowane całkowicie. Powód ostatecznie stwierdził, że pozwana specjalnie odmawia odbioru robót poprawkowych i w konsekwencji zrezygnował z realizacji dalszych prac.

Dowód:

- zeznania świadka M. K. k. 76v – 77v,

- zeznania świadka D. S. k. 78,

- zeznania świadka K. M. k. 116 – 117,

- zeznania świadka L. Z. k. 150,

W skierowanym do powoda piśmie z dnia 10 sierpnia 2020 roku pozwana wskazała, że mimo wezwania z 8 lipca, usterki nie zostały usunięte, co na podstawie § 11 ust. 6 umowy uprawniało pozwanej do zlecenia wykonania zastępczego. Poinformowała więc, że z uprawnienia tego korzysta i usunięcie wad i usterek powierza Ł. N.. Z tego względu zobowiązała powoda do niezwłocznego przekazania frontu robót. Ponadto wezwała powoda do zapłaty kwoty 16.580,29 zł z tytułu kary umownej za opóźnienie w wykonaniu przedmiotu umowy i nieusunięcia wad stwierdzonych prze odbiorze.

Dowód:

- powiadomienie o wykonaniu zastępczym oraz wezwanie do zapłaty wraz z załącznikami k. 39 – 42,

W odpowiedzi na pismo powoda z 13 sierpnia 2020 roku pozwana wskazała ponownie, że podstawą wystawienia faktury miały być protokołu potwierdzenia wykonania bez zastrzeżeń poszczególnych etapów robót. Umowa wyraźnie określała procedurę odbioru, której powód nie zachował. Podniosła brak protokołu jak i brak zgłoszenia gotowości odbiorowej, a stąd brak podstaw do zaksięgowania faktury.

Dowód:

- pismo pozwanej z 17.08.2020 k. 43 – 44,

Następnie w dniu 17 sierpnia 2020 roku pozwana oraz Ł. N. sporządzili protokół konieczności wykonania robót naprawczych i usunięcia wad elewacji wykonanej przez powoda, w którym stwierdzono, że dotychczasowy wykonawca nie usunął usterek, zatem prace te powierzane są nowemu wykonawcy, któremu przekazany został teren budowy.

Dowód:

- protokół konieczności z 17.08.2020 k. 45,

- zeznania świadka M. K. k. 76v – 77v,

- zeznania świadka A. B. k. 77v,

- zeznania świadka D. S. k. 78,

- zeznania świadka D. N. k. 98 – 98v,

- zeznania świadka L. Z. k. 150,

Pismem z dnia 2 września 2020 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 35.400 zł z tytułu wykonania elewacji ściany frontowej budynku (...), wskazanej w fakturze VAT nr (...), w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. W wezwaniu powołał się na protokół odbioru datowany na 1 czerwca 2020 roku.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 14,

W dniu 29 maja 2021 roku do Sądu Rejonowego w Gryficach skierowany został wniosek o ukaranie przeciwko powodowi w sprawie o uszkodzenie elewacji budynku pozwanej.

Dowód:

- zawiadomienie k. 38.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Powód dochodził zapłaty za wykonane na rzecz pozwanej na podstawie zawartej umowy prace polegające na wykonaniu elewacji zewnętrznej na stawianych przez nią budynkach.

Podstawę prawną żądania powoda stanowił więc art. 647 k.c., w myśl którego przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Podkreślenia wymaga, że o takiej kwalifikacji stosunku zobowiązaniowego, decydują cechy przedmiotowe umowy, nie zaś samo jej oznaczenie. Umowa będzie umową o roboty budowlane, gdy jej przedmiotem jest przedsięwzięcie o większych rozmiarach, zindywidualizowanych właściwościach fizycznych i użytkowych, w umowie nadto przewidziano wymóg projektowania i zindywidualizowany nadzór. Jak wskazuje się w orzecznictwie i doktrynie, przedmiotem umowy o roboty budowlane nie musi być pełny obiekt, odpowiadający definicji obiektu budowlanego zawartej w przepisach prawa budowlanego. Możliwe - i często w praktyce spotykane - są umowy, których przedmiotem nie jest wykonanie całego obiektu budowlanego, a zaledwie jego części, które jednak składają się na wykonanie obiektu, stanowiąc część składową finalnego rezultatu. Dotyczy to zwłaszcza dużych inwestycji, w realizacji których bierze udział wielu wykonawców i podwykonawców, wykonujących określone fragmenty, czy wyodrębnione części obiektu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1998 r., II CKN 653/97, OSNC 1998, nr 12, poz. 207, a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19 listopada 2015 r., I ACa 607/15, Lex nr 1938378).

Mając zatem na uwadze, że powód realizował właśnie taką wyodrębnioną część większej inwestycji, a na samej budowie występował kierownik budowy, inspektor nadzoru inwestorskiego, zaś wybudowanie kilku budynków w ramach jednego kompleksu z pewnością wymagało projektu budowlanego, umowę łączącą strony należało zakwalifikować właśnie jako umowę o roboty budowlane.

Kwestionując żądanie pozwu pozwana wskazała, że powód nie wykonał prac, za które domaga się zapłaty wynagrodzenia, dodając przy tym, że nie doszło do poprawnego odbioru prac w świetle treści umowy. Pozwana zarzuciła też wadliwość zrealizowanych przez powoda prac i konieczność zlecenia wykonania zastępczego. Pozwana zakwestionowała również wartość wskazanych przez powoda prac.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), natomiast ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.), spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Jeżeli więc materiał zgromadzony przez strony nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z nieudowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie twierdzeń. Oznacza to, że jeżeli strona na której spoczywał ciężar dowodu nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń ponosi ona ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia. Nie jest natomiast rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.).

Opierając się na tej regule, doktryna i judykatura przyjmują zgodnie, że powód powinien udowodnić fakty, z których wywodzi dochodzone roszczenie, a pozwany - fakty uzasadniające jego zarzuty przeciwko roszczeniu powoda; fakty tamujące lub niweczące roszczenie powinien udowodnić przeciwnik strony, która wystąpiła z roszczeniem, a więc w zasadzie pozwany (uzasadnienie do wyroku SN z dnia 20 sierpnia 2009 roku, sygn. akt II CSK 166/09). Kontradyktoryjność procesu cywilnego wymaga bowiem, aby strony wskazywały dowody dla wykazania swoich twierdzeń. Podkreślić przy tym należy, że samo twierdzenie strony pozwanej nie jest dowodem, a więc twierdzenie dotyczącej istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą zgodnie z treścią art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c. (por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 listopada 2001 r., I PKN 660/00).

Mając na uwadze nakreślone powyżej zasady rozkładu ciężaru dowodu, Sąd doszedł do przekonania, że powód ciężaru tego w przedmiotowym postępowaniu nie udźwignął. Powód, chcąc doprowadzić do zasądzenia dochodzonej należności na jego rzecz od pozwanej, musiał więc wykazać nie tylko fakt zrealizowania prac polegających na wykonaniu elewacji, ale także i to, że dopełnił wynikające z umowy szczegółowe wymagania dotyczące zgłoszenia gotowości odbiorowej, przedstawić odpowiedni protokół odbioru itp. W tym zakresie umowa zawarta przez strony stanowiła bowiem, że podstawą wystawienia faktur były podpisane przez strony protokoły potwierdzenia wykonania bez zastrzeżeń poszczególnych etapów robót, które powód miał załączać do faktury (§7 ust. 4). W przypadku dokonania odbioru z wadami lub zastrzeżeniami, Zamawiający miał prawo wstrzymać się z zapłatą wynagrodzenia do czasu usunięcia wad (§ 7 ust. 5). Protokół potwierdzenia wykonania poszczególnych etapów robót (lub protokół odbioru końcowego) wymagały każdorazowo podpisu wspólnie przez Zamawiającego (albo wyraźnie pisemnie upoważnionego do tego przedstawiciela Zamawiającego) i Wykonawcy (§ 8 ust. 1). Protokół taki miał być sporządzony w terminie 5 dni od daty pisemnego zawiadomienia Zamawiającego przez Wykonawcę o zakończeniu tego etapu, bądź ukończenia całości prac i gotowości Wykonawcy do potwierdzenia tej okoliczności w protokole (§ 8 ust. 2).

W pierwszej kolejności umowa nakazywała więc wystosowanie przez powoda pisemnego zawiadomienie o ukończeniu prac, powód natomiast – przed powoływanym przez niego protokołem z 1 czerwca 2020 roku – żadnego takiego zawiadomienia nie wystosował (a przynajmniej nie wykazał, aby dopełnił tego wymogu). Pierwsze pisemne zawiadomienie o wykonaniu prac elewacyjnych datowane jest na dzień 30 czerwca 2020 roku i w przewidzianym umową pięciodniowym terminie od tego zawiadomienia, przeprowadzone zostały czynności odbiorowe. Jak jednak ustalił Sąd, protokołu z 3 lipca 2020 roku powód nie podpisał, co więcej, protokół ten przewidywał konieczność wykonania prac poprawkowych. Protokół przedłożony natomiast przez powoda, datowany na 1 czerwca 2020 roku, został przez niego sporządzony samodzielnie, bez udziału i podpisu pozwanej lub jej przedstawiciela, a także bez wcześniejszego zawiadomienia jej o gotowości odbiorowej. Żadna z przeprowadzonych prób odbiorowych nie spełniała więc narzuconych przez same strony wymogów formalnych. W konsekwencji, powód nie był uprawniony do wystawienia faktury VAT, co czyni żądanie bezzasadnym.

Po wtóre, Sąd zwraca także uwagę na fakt, że już choćby tylko z zeznań powoda wynika, że próba odbiorowa z 3 lipca 2020 roku faktycznie miała miejsce i została przeprowadzona z udziałem powoda, ponieważ przesłuchany w charakterze strony zeznał, ze pozwana próbowała wówczas wytknąć mu wady, które faktycznie nie występowały. Potwierdził tym samym, że w dniu 3 lipca 2020 roku faktycznie przeprowadzono czynności odbiorowe, przy których powód był obecny, lecz odmówił podpisania protokołu.

Odnosząc się natomiast do kwestii wad, w tym zakresie Sąd również uznał za wykazane stanowisko strony pozwanej. O ile bowiem treść obu protokołów się „równoważy” – w tym znaczeniu, że protokół sporządzony przez powoda przy udziale kierownika budowy wskazuje na brak wad, zaś protokół sporządzony przez pozwaną przy udziale kierownika budowy wskazuje na liczne wady – o tyle zeznania przesłuchanych w sprawie świadków są znacznie bardziej jednoznaczne. Wynika z nich, że powód faktycznie wadliwie zrealizował powierzony mu przez pozwaną zakres prac, elewacja nie była wykonana zgodnie z ustaleniami umownymi. Tytułem przykładu wskazać należy na niewystarczającą liczbę kołków, złe obróbki otworów okiennych czy szereg wad estetycznych (przebarwienia, uwypuklenia).

Taki stan rzeczy oznaczał natomiast, że nawet w przypadku skutecznego (pod względem formalnym) odbioru prac i sporządzenia stosownego protokołu z tej czynności, pozwana, z uwagi na brzmienie § 7 ust. 5 umowy o roboty budowlane, mogłaby wstrzymać się z wypłatą należnego powodowi, jako wykonawcy, wynagrodzenia do dnia usunięcia istniejących usterek. Mając przy tym na uwadze, że powód zszedł z budowy przed usunięciem usterek wskazanych w protokole z 3 lipca 2020 roku – co potwierdzili nie tylko przesłuchani w sprawie świadkowie, ale także sam powód, który w odmowie uznania usterek za usunięte upatrywał celowego działania pozwanej, na skutek którego opuścił budowę i zakończył współpracę – wynagrodzenie powoda, gdyby było mu należne co do zasady i w określonej wysokości, i tak nie byłoby jeszcze wymagalne.

Wreszcie, pozwana zakwestionowała także wysokość świadczenia powoda i zarzut ten również okazał się uzasadniony. Powód nie zaprezentował bowiem żadnego wiarygodnego i niepochodzącego wyłącznie od niego dowodu na okoliczność wysokości jego ewentualnego świadczenia. W protokole pozwanej nie ma bowiem obmiaru prac w zakresie ściany frontowej, w aktach sprawy brak jest projektu czy choćby wstępnego obmiaru lub jakiegokolwiek innego dokumentu sporządzonego lub zweryfikowanego przez pozwaną lub osobę trzecią. Co jednak najistotniejsze, w zakresie zakresu wykonanych prac zachodzi sprzeczność nawet pomiędzy dokumentami dostarczonymi przez powoda. Zakres (powierzchnia) wykonanej elewacji wskazana w protokole odbioru z dnia 1 czerwca 2020 roku sporządzonym przez powoda wskazywała na inną powierzchnię elewacji, niż wystawiona przez niego następnie faktura. Powód został zapytany o przedmiotową sprzeczność w trakcie przesłuchania go w charakterze strony, lecz nie był w stanie wyjaśnić tej rozbieżności.

Sąd doszedł więc do przekonania, że powód nie wykazał również wysokości zgłoszonego roszczenia – nie tylko bowiem brakowało zgodnego z umową protokołu odbioru, z którego wnikałaby powierzchnia wykonanej elewacji, ale brak też było jakiegokolwiek innego wiarygodnego dowodu z tym zakresie, zaś jedyne dwa dokumenty wskazujące na tą wysokość nie tylko pochodziły od samego powoda, ale także były wewnętrznie sprzeczne.

Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił powództwo w całości, wraz ze zgłoszonym żądaniem odsetkowym.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie Sąd oparł się na treści przedłożonych do akt dowodów z dokumentów, które Sąd ocenił jako wiarygodne i kompletne. Ukazywały one istotne dla sprawy okoliczności w sposób kompleksowy, pozwalały na rzetelną ocenę roszczenia powoda, a tym samym Sąd uznał, że mogą one stanowić podstawę niniejszego rozstrzygnięcia. Sąd oparł się również na zeznaniach świadków K. M., M. K., A. B., D. S., D. N., L. Z., A. S. i W. S. oraz pozwanej G. K. i powoda M. B. (1), które co do zasady były spójne wewnętrznie i wzajemnie, a także pokrywały się z treścią dokumentów zgromadzonych w toku postępowania. Sąd pominął jedynie twierdzenia o rzekomym celowym doszukiwaniu się wad w celu obniżenia wynagrodzenia wykonawców, ponieważ były one całkowicie gołosłowne i odizolowane, lecz nie wpływały na ogólnie pozytywną ocenę wiarygodności przesłuchanych w sprawie osób.

W związku z powyższym orzeczono jak w punkcie I wyroku.

W punkcie II sentencji wyroku rozstrzygnięto o koszach postępowania na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w powołanym przepisie strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Strona pozwana wygrała proces w całości i poniosła jedynie koszt 3.600 zł – ustalone na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2016, poz. 1668), więc taką właśnie kwotę Sąd zasądził od strony powodowej na rzecz strony pozwanej.

W tym stanie rzeczy należało orzec, jak w sentencji.