IX U 338/22 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie z 2023-12-29

Sygn. akt IX U 338/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 maja 2022 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił M. S. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej w dniu 4 lipca 2018 r. Organ wskazał, że z otrzymanej dokumentacji wynika, że do zdarzenia doszło w dniu 4 lipca 2018 r. podczas wykonywania przez M. S. usługi transportowej na terenie Niemiec, jednak
z dokumentacji medycznej z udzielonej pierwszej pomocy lekarskiej wynika, że uraz powstał w innej dacie - we wrześniu 2018 r.

M. S. wniósł o odwołanie od wymienionej decyzji domagając się jej zmiany poprzez uznanie zdarzenia z dnia 4 lipca 2018 r. za wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz przyznanie mu jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. M. S. wskazał, że do wypadku doszło w dniu 4 lipca 2018 r., jednak pierwszy raz udał się on na wizytę lekarską dopiero we wrześniu 2018 r.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W piśmie z dnia 12 września 2022 r. ubezpieczony podniósł, że datą wypadku przy pracy jest 4 lipca 2018 r., a data wpisana w dokumentacji medycznej, z której wynika, że do zdarzenia doszło we wrześniu 2018 r. jest nieprawidłowa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

M. S. prowadził w lipcu 2018 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...). Ubezpieczony zajmował się transportem międzynarodowym na terenie Unii Europejskiej. Ubezpieczony wykonywał działalność w ten sposób, że od poniedziałku do piątku przewoził ładunki transportem drogowym na terenie Niemiec i Skandynawii. Natomiast do domu wracał w każdy piątek wieczorem lub sobotę rano, zostając w domu do niedzieli wieczorem lub poniedziałku rano.

Podczas załadunku pojazdu ciężarowego w spółce (...) w dniu 4 lipca 2018 r. M. S. zabezpieczał pasami ładunek znajdujący się w naczepie pojazdu, gdy poczuł ból w ramieniu lewej ręki. Pouczył jakby mu coś „pękło” w bicepsie. Pomimo zdarzenia, wykonując przyjęte wcześniej zlecenie, ubezpieczony wsiadł za kierownicę samochodu i przejechał prawie 1000 km mimo odczuwanego bólu. Następnego dnia rano odwołujący się obudził się z bólem lewego ramienia i zauważył krwiak od barku do łokcia. Ramie było mocno opuchnięte. M. S. nie skorzystał z opieki medycznej bezpośrednio po zdarzeniu, liczył na to, że obrzęk, siniak i ból ustąpią samoistnie. W dniu 7 lipca 2018 r. (sobota), kiedy ubezpieczony przyjechał po pracy do domu, jego partnerka życiowa E. B., wykonała zdjęcie jego ramienia, na którym widoczny był obrzęk i zaczerwienienie (wylew podskórny na ramieniu i w okolicy łokcia).

Z. i obrzęk ramienia powoli ustępowały, M. S. wykonywał dalej swoją pracę pomimo odczuwalnego bólu. Po ustąpieniu zasinienia i obrzęku ubezpieczony zauważył, że jego lewy mięsień dwugłowy ramienia wygląda inaczej aniżeli bliźniaczy mięsień ramienia prawego. Po tym spostrzeżeniu udał się do lekarza rodzinnego, otrzymał skierowanie do chirurga oraz na badanie USG, które wykonane zostało w dniu 11 października 2018 r.

Dowód: wydruk z (...) k. 4 pliku I akt rentowych; opis zdarzenia – k. 2 pliku I akt rentowych; zlecenia transportowe nr (...) z 5.07.2018 r., k. 18 akt rentowych; faktura z 9 lipca 2018 r., k. 19; zdjęcie z dnia 7 lipca 2018 r. - k. 18; zeznania świadka E. B. – k. 84-85; przesłuchanie M. S. w charakterze strony – k. 24-25.

Podczas badania USG z dnia 11 października 2018 r. rozpoznano u M. S. uszkodzenie strefy krytycznej mięśnia dwugłowego lewego z retrakcją na długości 40 mm
z wytworzeniem krwiaka o szerokości 7 mm. Ścięgno było obrzęknięte do 4 mm. Ciągłość ścięgna i mięśnia była zachowana.

Dowód: wynik badania USG ramienia lewego z dnia 11 października 2018 r. – dokumentacja lekarska organu, nienumerowane karty.

W wyniku zdarzenia z dnia 4 lipca 2018 r. doszło do uszkodzenia ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia lewego M. S., które spowodowało siedmioprocentowy trwały uszczerbek na zdrowiu.

Dowód: opinia biegłego ortopedy H. M. – k. 55-59.

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2189, dalej „ustawa wypadkowa”) jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Definicję wypadku przy pracy zawiera art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej. Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Stosownie do ust. 3 pkt 8 wskazanego przepisu za wypadek przy pracy uważa się również nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych.

Definicja stałego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zawarta została w art. 11 ust. 2 i 3 ustawy wypadkowej. Zgodnie z przywołanymi przepisami, stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie jego czynności nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie sprawności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie. Za wypadek przy pracy uważa się: nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, a także w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1 ustawy).

Odmowa ubezpieczonemu prawa do jednorazowego odszkodowania była konsekwencją nieuznania przez organ rentowy zdarzenia z dnia 4 lipca 2018 r. za wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Organ stwierdził, że w dokumentacji medycznej z dnia 10 października 2018 r. widnieje zapis, który stwierdza, że główną dolegliwością badanego wówczas ubezpieczonego jest ból ramienia lewego po wysiłku miesiąc temu świadczy o tym, że do urazu doszło we wrześniu 2018 r., a nie podczas zdarzenia z dnia 4 lipca 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. nie kwestionował nagłości zdarzenia, przyczyny zewnętrznej i skutku w postaci urazu ubezpieczonego, oraz że do zdarzenia doszło w trakcie zwykłych czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Sąd ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie na podstawie dokumentacji (zlecenie frachtowe, faktura oraz dokumentacja medyczna), dokumentacji fotograficznej wykonanej w dniu 7 lipca 2018 r., przesłuchania odwołującego się oraz zeznań świadka E. B.. Opis zdarzenia (wypadku przy prowadzeniu działalności) oraz postępowania po zdarzeniu przedstawione przez odwołującego się jest spójne i wiarygodne. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego i świadka, które są ze sobą spójne a nadto znajdują potwierdzenie w dokumentacji fotograficznej – zdjęcia urazu z dnia 7 lipca 2018 r. (sobota). Wynika z nich, że do urazu doszło w dniu 4 lipca 2018 r. (tj. środa), czyli w czasie wykonywania działalności gospodarczej, natomiast obrzęk ramienia został udokumentowany fotografią po powrocie ubezpieczonego do domu, czyli w sobotę 7 lipca. Ubezpieczony wskazał, że początkowo uznał, iż nie potrzebuje porady lekarskiej, gdyż uważał, że następstwem zdarzenia jest jedynie obrzęk i zasinienie ręki. Ponadto z uwagi na prowadzoną jednoosobowo działalność gospodarczą, posiadane zlecenia w transporcie międzynarodowym oraz konieczność spłaty rat leasingowych za użytkowany samochód ciężarowy, wykonywał działalność gospodarczą, przebywając poza granicami kraju od poniedziałku do piątku (soboty). Dopiero po ustąpieniu obrzęku (we wrześniu 2018 r.) ubezpieczony dostrzegł inne następstwa zdarzenia i udał się na pierwszą wizytę lekarską. Co prawda w dokumentacji medycznej z dnia 10 października 2018 r. widnieje nieprawdziwa data określająca moment powstania urazu, lecz wynika ona z wywiadu przeprowadzonego z ubezpieczonym w trakcie wizyty lekarskiej. Sąd dał wiarę dowodom przedstawionym przez ubezpieczonego oraz zeznaniom świadka – E. B., w tym fotografii z dnia 7 lipca 2018, uznając, że do urazu doszło w dniu 4 lipca 2018 r. Zresztą z opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowo-ortopedycznej dr H. M. wynika, że w okolicznościach podawanych przez powoda mogło dojść do uszkodzenia mięśnia dwugłowego ramienia lewego (k. 58).

Organ rentowy podnosił również okoliczność, iż wniosek o odszkodowanie został złożony dopiero po dwóch latach od zdarzenia tj. w listopadzie 2020 r. Z zeznań świadka E. B. oraz przesłuchania ubezpieczonego wynika jednak, że ubezpieczony składał do ZUS wniosek o odszkodowanie w okresie wcześniejszym, ale na nieprawidłowym druku. Świadek E. B. zeznała, że to ona składała za ubezpieczonego wniosek w ZUS, lecz okazało się, że wniosek złożono na złym druku. Nie powinien to być druk OL9 stosowany przy pracownikach, lecz druk (...) stosowany przy przedsiębiorcach. Właściwy formularz (...) E. B. otrzymała w ZUS. Ponadto do wypełnienia formularza (...) konieczne było załączenie dokumentacji medycznej o zakończonym leczeniu, zaś chirurg do którego M. S. zgłosił się dopiero w październiku 2018 r. (po 3 miesiącach od zdarzenia) stwierdził, że leczenia nie było wcale, bo na zabieg operacyjny było już zbyt późno. Do wniosku o odszkodowanie ubezpieczony załączył natomiast inne dokumenty potwierdzające wykonywanie zlecenia przewozu towarów na trasie Niemcy – Szwecja w dniach 4 lipca do 6 lipca 2018 r. oraz obowiązek ubezpieczonego (jako przewoźnika) m.in. do zabezpieczenia przesyłki na pojeździe. Zdaniem sądu wszystkie powyższe ustalenia pozwalają zakwalifikować zdarzenie z dnia 4 lipca 2018 r. jako wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii H. M. wydanej
w niniejszej sprawie wynika, iż M. S. przebył uszkodzenie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia lewego. Ubezpieczony posiadał zmiany zwyrodnieniowe stawów ramiennych oraz zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego. Podczas zdarzenia z dnia 4 lipca 2018 r. mogło dojść do uszkodzenia mięśnia dwugłowego ramienia lewego. Zmiany zwyrodnieniowe stawów występowały u niego już kilka lat przed zdarzeniem. Istniejące osłabienie ścięgna oraz wykonane gwałtowne napięcie mięśnia dwugłowego podczas zdarzenia (naciąganie pasów) w równym stopniu były powodem całkowitego przerwania ścięgna mięśnia dwugłowego. Osłabienie siły zgięcia w stawie łokciowym lewym wynosiło 1 stopień w skali L.’a w następstwie uszkodzenia ścięgna mięśnia dwugłowego, a ograniczenie ruchomości stawu barkowego lewego jest następstwem samoistnych zmian zwyrodnieniowych. Przerwanie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia powoduje zmniejszenie siły zgięcia w stawie łokciowym o około 20% oraz osłabia ruch obwodzenia i rotacji zewnętrznej ramienia w tym stawie w bliżej nieokreślonym procencie.

Ustalona przez biegłego 7% wartość uszczerbku wynika z pozycji 114a tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. z 2020 r. poz. 233), wydanego w oparciu o delegację ustawową zawartą w art. 11 ust. 5 ustawy wypadkowej. Zgodnie z przywołanym punktem tabeli, procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu przy uszkodzeniu mięśni, ścięgien i ich przyczepów, w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji mięśnia dwugłowego lewego, wacha się od 5 do 10%. Biegły w swojej opinii uznał, że następstwa całkowitego przerwania ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia lewego u M. S. jest trwałym uszczerbkiem na zdrowiu i wynosi 7%.

Zdaniem Sądu opinia biegłego jest jasna, pełna i spójna, a jego wnioski w sposób logiczny i przekonujący umotywowane, wreszcie wydana zostały przez wysokiej klasy fachowca ze stopniem naukowym, o wieloletnim doświadczeniu klinicznym, o specjalnościach odpowiednich do schorzeń ubezpieczonego po badaniu przedmiotowym oraz dogłębnej analizie dokumentacji medycznej. W tych warunkach Sąd w pełni podzielił opinię biegłego nie znajdując podstaw do jej kwestionowania. Również strony nie zgłosiły zarzutów do zapisów
i wniosków opinii. Ustalenia biegłego, w świetle zakresu następstw wypadku, są odpowiednie z uregulowaniami dotyczącymi oceny uszczerbku na zdrowiu zawartymi w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania.

Mając na uwadze wszystko powyższe sąd w oparciu o art. 477 14 § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję poprzez przyznanie ubezpieczonemu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 4 lipca 2018 r. za 7% trwałego uszczerbku na zdrowiu.

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)

(...)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Justyna Kawka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie
Data wytworzenia informacji: