Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Decyzją z 16 marca 2022 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu P. S. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy od 5 stycznia do 2 marca 2022 r., uznając, że jest on kontynuacją poprzedniego okresu zasiłkowego i jest spowodowany tą samą jednostką chorobową. Ze względu na wyczerpanie ustawowego limitu 182 dni organ rentowy odmówił przyznania świadczenia na dalszy okres.

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji domagając się przyznania prawa do zasiłku chorobowego we wskazanym wyżej okresie. Stwierdził, że prawo do zasiłku powinno być mu przyznawane na podstawie przepisów w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. Poza tym zachorował na inne schorzenie, co powinno skutkować otwarciem nowego okresu zasiłkowego. Powołał się przy tym na wcześniejsze postępowanie tutejszego sądu o sygnaturze akt (...).

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o oddalenie odwołania w całości, wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji.

Decyzją z 24 marca 2022 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu P. S. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy od 3 marca do 6 kwietnia 2022 r., z analogicznym względów, jak w poprzedniej decyzji.

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji domagając się przyznania prawa do zasiłku chorobowego we wskazanym wyżej okresie i przywołując taką samą argumentację, jak w odwołaniu od decyzji z 16 marca 2022 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o oddalenie odwołania w całości, wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji. Nadto wniósł o połączenie obu spraw.

Postanowieniem z 13 lipca 2022 r. Sąd połączył sprawy z odwołania P. S. (1) od decyzji z 16 i 24 marca 2022 r. i prowadzi pod jedną sygnaturą akt – (...).

Natomiast postanowieniem z 13 lipca 2022 r. Sąd zawiesił postępowanie do czasu prawomocnego zakończenia innej sprawy tutejszego sądu, o sygnaturze akt (...), dotyczącej decyzji odmawiającej przyznania P. S. (2) zasiłku chorobowego za wcześniejszy okres.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. S. (1) podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu jako pracownik (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S..

Niesporne, nadto: zaświadczenie płatnika składek – k. 9-12 akt organu.

P. S. (1) udzielono zwolnień lekarskich w następujących okresach:

- 5.01 – 2.03.2022 z symbolem F 41

- 3.03 – 9.03.2022 z symbolem M47

- 10.03 – 6.04.2022 z symbolem F41

Dowód: zaświadczenia ZUS eZLA – k. 1-4 akt organu rentowego.

Zwolnienia te były poprzedzone wcześniejszymi okresami niezdolności do pracy trwającymi:

- od 26 stycznia 2021 r. do 17 maja 2021 r.

- od 31 maja 2021 r. do 18 lipca 2021 r.,

- od 12 do 31 sierpnia 2021 r.,

- od 20 września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Dowód: zaświadczenia ZUS eZLA – k. 1-4 akt organu rentowego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z 22 grudnia 2021 r. odmówił P. S. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od 18 października do 31 grudnia 2021 r., uznając, że wyczerpał pełny okres zasiłkowy, a schorzenia występujące po przerwie nieprzekraczającej 60 dni były tego samego rodzaju.

Ubezpieczony odwołał się od tej decyzji, w wyniku czego S. w S. wyrokiem z dnia 30 września 2022 r. (wydanym w sprawie (...)) oddalił odwołanie.

Na skutek apelacji ubezpieczonego Sąd Okręgowy w S., VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 18 stycznia 2024 r. (wydanym w sprawie (...)) zmienił wyrok Sądu Rejonowego oraz poprzedzającą go decyzję ZUS z 27 grudnia 2021 r. w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od 18 października do 31 grudnia 2021 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy w S. stwierdził, że od 18 października 2021 r. P. S. (1) otworzył się nowy okres zasiłkowy, a to ze względu na wystąpienie innego rodzaju choroby, niż występująca przed przerwą.

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego w S. VI Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 18 stycznia 2024 r. (sygn. akt (...)) wraz z uzasadnieniem – k. 144, 154-157v. akt sprawy (...) ((...)) – w załączniku.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, w tym zebranych przez organ rentowy oraz dokumentacji medycznej przedłożonej przez ubezpieczonego oraz orzeczeń z uzasadnieniami ze sprawy (...) ((...)). Prawdziwości i rzetelności sporządzenia tych dokumentów strony nie kwestionowały. Również Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im tych przymiotów.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz.U. z 2021 r. poz. 1133 - zwanej dalej „ustawą zasiłkową”) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia społecznego.

Stosownie do brzmienia art. 8 cytowanej ustawy zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 cytowanej ustawy – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy spowodowana jest gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.

Zgodnie zaś z art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. – do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem nowej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Okresem zasiłkowym podlegającym ocenie w tym postępowaniu był ten pomiędzy 5 stycznia a 6 kwietnia 2022 r.

Poprzedni okres zasiłkowy ubezpieczonego występował do 31 grudnia 2021 r. W myśl przepisu przejściowego art. 21 ustawy z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 1621) zasiłki oraz świadczenie rehabilitacyjne, do których prawo powstało przed dniem 1 stycznia 2022 r., wypłaca się w wysokości, na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy zmienianej w art. 4, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2022 r., za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy.

Nieprzerwana niezdolność do pracy ubezpieczonego zakończyła się 31 grudnia 2021 r., a więc do spornego okresu należało zastosować art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej w nowym brzmieniu – przywołanym już powyżej.

Stwierdzić należy, iż przepis art. 9 ustawy zasiłkowej wskazuje w jaki sposób liczony jest dany okres zasiłkowy i w jakich przypadkach liczony jest od nowa (jako nowy okres zasiłkowy), a kiedy daną niezdolność do pracy wliczamy do poprzedniego okresu zasiłkowego. Ma to duże praktyczne znaczenie, zważywszy, że zgodnie z art. 8 ustawy zasiłkowej ustawodawca ograniczył długość okresu zasiłkowego do 182 dni, bez możliwości dalszego przedłużania tego okresu.

Przez określenie „nieprzerwana niezdolność do pracy” należy rozumieć jeden okres niezdolności do pracy, spowodowany tą samą chorobą lub różnymi chorobami, jeżeli nie występuje między nimi przerwa. Innymi słowy pracownik jest niezdolny do pracy „bez przerwy” i nie odzyskuje tej zdolności, nawet na jeden dzień. Jeśli niezdolność do pracy trwa bez przerwy – to wszystkie dni tej niezdolności wlicza się w całości do jednego okresu zasiłkowego.

Do jednego okresu zasiłkowego wlicza się dwa lub więcej okresów niezdolności do pracy, jeśli przerwa pomiędzy poprzednim a kolejnym okresem niezdolności nie przekroczyła 60 dni.

Okres zasiłkowy liczony jest na nowo wówczas, gdy przerwa pomiędzy okresami niezdolności do pracy przekroczy 60 dni.

Organ rentowy uznał, że sporny okres należy zaliczyć do poprzednich okresów niezdolności do pracy, co w jego ocenie powodowało przekroczenie maksymalnego okresu 182 dni i utratę prawa do zasiłku za dalszy okres.

Tymczasem w postępowaniu (...) ((...)) Sąd Okręgowy w S. prawomocnie orzekł, że od 18 października 2021 r. P. S. (1) otworzył się nowy okres zasiłkowy.

Prawomocny wyrok korzysta bowiem z powagi rzeczy osądzonej, co wynika z brzmienia art. 365 § 1 k.p.c. zgodnie z którym orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Oznacza to niemożność czynienia w innym toczącym się postępowaniu ustaleń pozostających w sprzeczności z prawomocnym orzeczeniem i konieczność przyjmowania przez sąd, że dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak to orzeczono w prawomocnym orzeczeniu. W kolejnym postępowaniu sąd jest więc związany prawomocnym orzeczeniem, rozumianym jako określona wypowiedź sądu rozpoznającego poprzednią sprawę, będącą syntezą ustaleń faktycznych i prawnych. W konsekwencji Sąd rozpatrujący niniejszą sprawę nie mógł dokonać samodzielnych ustaleń w zakresie początku kolejnego okresu zasiłkowego ubezpieczonego.

A skoro nowy okres zasiłkowy otworzył się – jak stwierdził Sąd Okręgowy w podstawowym motywie swojego orzeczenia – 18 października 2021 r., to 182 dni liczone od tej daty upływały dopiero 17 kwietnia 2022 r. (nawet licząc przerwy). A to konsumuje w całości okres podlegający osądowi w tym postępowaniu. Skoro więc ubezpieczony mieści się w limicie 182 dni w ramach swojego nowego okresu zasiłkowego, to należało mu przyznać prawo do zasiłku chorobowego za cały sporny okres, czyli od 5 stycznia do 6 kwietnia 2022 r.

W konsekwencji, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w punkcie I wyroku zmienił zaskarżoną Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S., w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od 5 stycznia do 6 kwietnia 2022 r.

Sędzia Konrad Kujawa

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

(...)