Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Decyzją z 3 lutego 2023 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał S. S. jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej z dnia 28 października 2019 r., wskazując, iż komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 1 lutego 2023 r. ustaliła 25 procent długotrwałego uszczerbku na zdrowiu związanego z tym wypadkiem.

S. S. wniósł odwołanie od powyższej decyzji. W uzasadnieniu podniósł, że jego stan zdrowia jest gorszy od przyjętego przez Komisję Lekarską, a uszczerbek powinien być określony na 30%, zgodnie z pierwotnym orzeczeniem.

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o oddalenie odwołania w całości, podnosząc jak
w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. S. prowadził działalność gospodarczą w transporcie ciężarowym.

W dniu 28 października 2019 r. około godziny 8:00 przyjechał ciężarówką na rozładunek drewna kominkowego w B.. Zaparkował na placu, po czym wszedł na naczepę w celu przygotowania jej do rozładunku. Podczas odpinania pasów ściągających, jeden z nich zablokował się pod paletą. S. S. kilka razy pociągnął mocno za pas, który niespodziewanie się odblokował. Stracił wtedy równowagę i upadł z naczepy na betonowy plac z wysokości około 1,5 metra. Po upadku poczuł silny ból w stawie skokowym lewej nogi oraz po chwili kolejny ból w tej samej nodze. Stracił przytomność, a gdy ją odzyskał, zauważył, że na lewą nogę spadła paleta z drewnem, za którą złapał próbując utrzymać równowagę przed upadkiem. Właściciel firmy, w której miał miejsce rozładunek, R. M., zadzwonił po pogotowie ratunkowe, które zabrało S. S. do kliniki (...), gdzie stwierdzono uraz boczny stawu skokowego nogi lewej.

Zdarzenie miało charakter wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Niesporne, a nadto dowód: zawiadomienie o wypadku - k. 2-4 akt organu, wyjaśnienia poszkodowanego - k. 5 akt organu, informacja uzyskana od świadka – k. 6 akt organu, karta wypadku – k. 40 akt organu.

W wyniku wypadku S. S. doznał wieloodłamowego złamania nasady dolnej kości piszczelowej lewej, złamania kości łódkowatej i sześciennej stopy lewej. Był czterokrotnie operowany, w tym w związku z powodu martwicy tkanek okolicy stawu skokowego. Był leczony operacyjnie z powodu torbieli uda prawego po przeszczepie skóry. Wykorzystał pełen okres zasiłkowy, przez 6 miesięcy był leczony rehabilitacyjnie. Obecnie skarży się na bóle w okolicy stawu skokowego lewego występujące po chodzeniu i zmianach pogody, zaburzenie czucia na przyśrodkowej powierzchni stopy i stawu skokowego.

Długotrwałym następstwem przebytego wieloodłamowego złamania dolnej nasady podudzia lewego, złamania kości łódkowatej i sześciennej jest obecnie ubytek skóry na podudziu przykryty przeszczepem, zanik mięśni uda prawego, ograniczenie ruchomości stawu skokowego, brak ruchów w stawie skokowym dolnym i C. po jego usztywnieniu z następowym brakiem supinacji i pronacji stopy. Następstwa te odpowiadają 30 % długotrwałemu uszczerbkowi na zdrowiu.

Dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii H. M. – k. 24-25, dokumentacja medyczna w aktach organu.

Lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 18 stycznia 2023 r. ustalił 0 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z dnia 28 października 2019 r.

Komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 1 lutego 2023 r. stwierdziła 25 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu u S. S. na skutek wypadku przy pracy z dnia 28 października 2019 r.

Dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 94 w aktach organu, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – k. 97-97v. w aktach organu.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2002r., Nr 199, poz. 1673 z późn. zm.), ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały jest to naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Dla oceny, czy dane zdarzenie można uznać za wypadek przy pracy należy odnieść się do przepisu art. 3 powołanej ustawy, który formułuje jego definicję. Zgodnie z nią, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku
z pracą, tj. 1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, 2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, 3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1 ustawy). Pod pojęciem wypadków przy pracy ustawodawca rozumie jednocześnie wypadki przy wykonywaniu działalności gospodarczej mające miejsce w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej
w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, co wynika z przepisu art. 3 ust. 3 pkt 8 ustawy wypadkowej. W myśl zaś przepisu art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.), tego rodzaju działalnością pozarolniczą jest działalność gospodarcza.

Szczegółowe zasady orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu oraz tryb postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej
w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania z dnia 18 grudnia 2002 r. (Dz.U. z 2002r., Nr 234, poz. 1974).

Zgodnie z § 9 ust. 1-3 ww. rozporządzenia stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu komisja lekarska ustala w procentach według tabeli norm oceny uszczerbku na zdrowiu stanowiącej załącznik do rozporządzenia, zwanej dalej "tabelą", która jest określona w załączniku do rozporządzenia. Jeżeli dla danego rodzaju uszczerbku tabela określa dolną i górną granicę stopnia uszczerbku na zdrowiu, komisja lekarska określa stopień tego uszczerbku w tych granicach, biorąc pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu lub układu oraz towarzyszące powikłania. Jeżeli dla danego przypadku brak jest odpowiedniej pozycji w tabeli, komisja lekarska ocenia ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można przy tym ustalić stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem przedmiotowym a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji tabeli.

W przedmiotowej sprawie fakt, że ubezpieczony w dniu 28 października 2019 r. uległ wypadkowi przy pracy był niesporny. Sporna natomiast była wysokość stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wywołanego wypadkiem.

Organ rentowy, powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, utrzymywał, że uszczerbek ten wynosi 25 %. Z kolei odwołujący domagał się przyznania jednorazowego odszkodowania w wyższej wysokości.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd oparł na treści zawiadomienia o wypadku,
i dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach organu,
w szczególności na treści dokumentacji medycznej. Prawdziwości i rzetelności sporządzenia tych dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała, stąd też Sąd uznał je za miarodajne dla odtworzenia stanu faktycznego sprawy.

Sąd, z uwagi na fakt, iż rozstrzygnięcie sprawy wymagało specjalistycznej wiedzy medycznej, dopuścił dowód z opinii biegłego sądowej z zakresu ortopedii.

Biegły ortopeda H. M. stwierdził przebyte wieloodłamowe złamanie nasady dolnej kości piszczelowej lewej leczone operacyjnie, leczoną powikłaną martwicę tkanek miękkich podudzia, a także przebyte złamanie kości łódkowatej i sześciennej stopy lewej leczone operacyjnie usztywnieniem stawu skokowego lewego. Długotrwałym następstwem przebytego wieloodłamowego złamania dolnej nasady podudzia lewego, złamania kości łódkowatej i sześciennej jest obecnie ubytek skóry na podudziu przykryty przeszczepem, zanik mięśni uda prawego, ograniczenie ruchomości stawu skokowego, brak ruchów w stawie skokowym dolnym i C. po jego usztywnieniu z następowym brakiem supinacji i pronacji stopy.

Stwierdzone urazy były podstawą do ustalenia przez biegłego długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 30 % zgodnie z tabelą procentową stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. Dziennik Ustaw nr 234, pozycja 1974, punkt 162c.

Ustalony przez biegłego, zwiększony procent długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wynika
z uwzględnienia w ocenie usztywnienia stopy lewej, stawu skokowego dolnego i C..

Żadna ze stron powyższej opinii nie kwestionowała, a organ dodatkowo wniósł pismo, w którym wskazał, iż zgadza się z opinią biegłego.

Sąd ocenił opinię wydaną przez biegłego za miarodajną do czynienia ustaleń w sprawie. Wnioski zawarte w opinii zostały właściwie umotywowane, opinia nie zawiera wzajemnych sprzeczności, kompleksowo przedstawia skutki zdrowotne dla odwołującego po wypadku. Przed wydaniem opinii
w sprawie biegły przeprowadził badanie odwołującego się. Przy uwzględnieniu powyższego oraz faktu, iż biegły to fachowiec z wieloletnim doświadczeniem zawodowym, należy stwierdzić, że jego opinia stanowiła wiarygodny dowód w sprawie.

Wobec powyższego Sąd uznał, że wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej, mający miejsce w dniu 28 października 2019 r., spowodował u odwołującego się 30 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu i w konsekwencji orzekł jak w sentencji wyroku, zmieniając zaskarżoną decyzję w oparciu
o przepis art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

31.01.2024 r.