Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 stycznia 2021 r., znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w S. odmówił G. D. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku w szczególnych okolicznościach, jakiemu ta uległa w dniu 13 października 2019 r. w związku z orzeczeniem Komisji Lekarskiej Z. stwierdzającej, że nie stała się ona całkowicie niezdolna do pracy wskutek zaistniałego wypadku. Jako podstawę prawną wskazano art. 3 ust. 2 ustawy z 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach (t.j. – Dz.U. 2020 r., poz. 984).

G. D. wniosła od powyższej decyzji odwołanie domagając się przyznania jej prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku w szczególnych okolicznościach, jakiemu uległa w dniu 12 października 2019 r. podczas wykonywania obowiązków w O. W. nr 4 w M. w postaci skomplikowanego złamania obu rąk. Zażądała zmiany zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie, że uszczerbek na jej zdrowiu wynosi co najmniej 20%.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 października 2019 r. G. D. wykonywała obowiązki członka O. W. nr 4 w M.. Przy przenoszeniu materiałów wyborczych potknęła się o krawężnik i upadła. Upadając podparła się rękami i doznała urazu obu rąk w postaci złamania wielofragmentowego części dalszej kości promieniowej prawej oraz złamania części dalszych obu kości promieniowych.

W wyniku zdarzenia G. D. pozostawała niezdolna do pracy do 11 kwietnia 2020 r.

Niesporne, a nadto:

- powołanie, postanowienie, zaświadczenie, notatka – k. 7-10, 13-15, 21-26, 27 akt wypadkowych Z.;

- karta wypadku – k. 3-6 i 17-18 akt wypadkowych Z.;

- informacja świadka – k. 19;

- wyjaśnienia poszkodowanej – k. 20.

- dokumentacja medyczna – k. 9-21 i 38;

- dokumentacja lekarska Z.;

- zaświadczenia lekarskie – k. 22-26.

Na skutek zdarzenia z dnia 13 października 2019 r. G. D. doznała wielołamowego złamania kości przedramienia prawego oraz złamania kości promieniowej lewej. Długotrwałym następstwem przebytych złamań kości przedramion są prawie symetryczne ograniczenia ruchomości przedramion i nadgarstków, zanik mięśni ramienia i przedramienia lewego oraz blizna pooperacyjna na przedramieniu prawym. Stanowi ono 25 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Wypadek nie spowodował całkowitej niezdolności do pracy G. D..

Dowód:

- opinia biegłego z zakresu ortopedii – k. 39-41 i 61;

- akta rentowe Z. – plik VIII.

Sąd zważył, co następuje:

Bezsporne pomiędzy stronami postępowania było, że odwołująca się G. D. uległa wypadkowi w dniu 13 października 2019 r. podczas wykonywania obowiązków w O. W. nr 4 M. oraz że w momencie zdarzenia odwołująca się była powołana do pełnienia funkcji członka tej Komisji. Tym samym zdarzenie stanowiło wypadek w szczególnych okolicznościach, co również nie stanowiło kwestii spornej. Nie był przez strony kwestionowany zarówno przebieg zdarzenia jak i jego następstwa w postaci skomplikowanych złamań obu przedramion u G. D..

Przesłanki nabycia prawa do jednorazowego odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu, będący następstwem wypadku przy pracy w O. W. reguluje ustawa z 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach (t.j. – Dz. U. 2020 r., poz. 984) o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11 tej ustawy za wypadek uzasadniający przyznanie świadczeń uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło przy wykonywaniu funkcji członka komisji powołanej przez organ państwowy lub organ samorządu terytorialnego do przeprowadzenia wyborów lub referendum. Przepis art. 3 ust. 1 ustawy określa katalog uprawnień przysługującym osobom, które uległy wypadkowi w szczególnych warunkach, stanowiąc, iż osobom, które stały się niezdolne do pracy wskutek wypadku w szczególnych okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust. 1, przysługuje:

1) renta z tytułu niezdolności do pracy;

2) jednorazowe odszkodowanie;

3) świadczenia opieki zdrowotnej określone w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w zakresie niezbędnym do leczenia następstw wypadku lub choroby zawodowej, pod warunkiem że osoby te nie są objęte ubezpieczeniem zdrowotnym.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy osobie, która doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem w szczególnych okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust. 1, przysługuje jednorazowe odszkodowanie z tytułu tego uszczerbku, jeżeli osoba ta wskutek wypadku stała się całkowicie niezdolna do pracy. Tym samym przepis art. 4 ust 2 ustawy wyraźnie jako przesłankę nabycia prawa do jednorazowego odszkodowania określa całkowitą niezdolność do pracy jako następstwo wypadku. W przedmiotowej sprawie brak było tej przesłanki.

Domagając się odszkodowania odwołująca się podnosiła, że wskutek zdarzenia z dnia 13 października 2019 r. stała się całkowicie niezdolna do pracy co najmniej na czas objęty zaświadczeniami lekarskimi wystawionymi jej po wypadku.

Jak wynika z akt rentowych zaprezentowanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, co do odwołującej się nie stwierdzono w żadnym z orzeczeń lekarskich całkowitej niezdolności do pracy. W konsekwencji odrębną decyzją odmówiono G. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w skutek wypadku z dnia 13 października 2019 r.

Ocenę organu rentowego potwierdził biegły sądowy lekarz specjalista z zakresu ortopedii H. M., który w dopuszczonej jako dowód w niniejszej sprawie opinii stwierdził, że o ile G. D. wskutek wypadku z dnia 13 października 2019 r. doznała 25 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, o tyle jednak nie utraciła całkowicie zdolności do pracy.

Zwracał na ten fakt organ rentowy ustosunkowując się do wydanej przez biegłego opinii (k. 53-54 i 67-68). Odwołująca się z kolei nie kwestionowała wniosków biegłego. Zwracała jednak uwagę na zakres doznanych w wyniku zdarzenia z dnia 13 października 2019 r. obrażeń, utrzymujące się dolegliwości bólowe, konieczność dalszej rehabilitacji, brak pełnej sprawności prawej ręki oraz fakt pozostawania niezdolną do pracy przez okres 6 miesięcy.

Sąd zauważył, że całkowita niezdolność do pracy, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach oraz w art. 12 ust. 1i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. oznacza stan, w którym dotknięta nią osoba utraciła całkowicie lub częściowo zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W przypadku odwołującej się brak jest powyższej okoliczności, co wynika zarówno z dokumentów zawartych w aktach sprawy jak i opinii powołanego w sprawie biegłego. Odwołująca się nie wykazała, aby wskutek zdarzenia z dnia 13 października 2019 r. nie mogła podejmować jakiejkolwiek pracy bądź podejmowała ją jedynie w warunkach pracy chronionej, np. w formie telepracy lub na stanowisku przystosowanym. Nie udowodniła utraty możliwości zarobkowania. Korzystała jedynie ze zwolnienia w ramach podstawowego okresu zasiłkowego będąc czasowo niezdolną do pracy.

W rezultacie Sąd podzielił wnioski opinii biegłego ortopedy H. M. uznając ją za kompletną i spójną a jej nioski za prawidłowo skorelowane z rozpoznaniami i treścią zawartej w aktach dokumentacji medycznej. Uznał tym samym, że G. D. wskutek wypadku z dnia 13 października 2019 r. nie stała się całkowicie niezdolna do pracy, przez co nie ma prawa do odszkodowania z tytułu wypadku w szczególnych okolicznościach.

Mając na uwadze całokształt powyżej przytoczonych okoliczności, w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd nie mając podstaw do jego uwzględnienia, oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)